Quinn

Tyfus, waarom doe ik mezelf dit in vredesnaam aan? Het is koud (balkon, want ik rook), binnen drinkt iedereen (minus vriend uiteraard, die is altijd meer dan supportive) en ik zit eigenlijk als ik eerlijk ben gewoon te wachten totdat iedereen opgerot is, zodat ik dan zonder enig gezichtsverlies nog wat drank kan scoren. Idioot niet? Zo aan het stressen over het niet gaan drinken, dat ik straks uit pure opluchting wil gaan drinken. Way to go Quinn, gaat weer lekker. Waarom lukt het niet om gewoon normaal mee te doen in plaats van te denken aan drinken, aan niet drinken, aan wat anderen drinken.

Die hand pak ik. Deal Lars.

Vriend is maandag jarig, vanavond eten we met elkaar samen, gezellig, maar extra veel gedoe voor de kok (ik, zei de gek) want ook daarin kan ik dus geen maat houden. Lekker uitdagend en ingewikkeld menu. Vriend greep in, die vond het beter als ik mijn hoofd rustig houd, dus er wordt straks eten bezorgd. Hmm, ik moet het nog zien. En vanavond een hele horde over de andere vloer. Eerlijk is eerlijk, ik zie er best tegenop. Ze weten allemaal van mijn moeizame relatie met alcohol, dus niemand zal me wat aanbieden, maar het is wel degelijk in huis. Omdat ik het grote onzin vind iedereen gedwongen droog te leggen met als reden dat ik er niet normaal mee om kan gaan. Dus kom, feest en drink wat je wilt, dat idee. Enige zelfbeheersing van mijn kant moet toch niet teveel gevraagd zijn, wel?

Ik sluit mezelf niet uit in deze hoor.

Welterusten basta, ik zap nog een rondje.

Slechte filmkeuze, ze tikken de glazen bijna zo snel achterover als ik dat kan.

Iets met kielhalen en bizarre middeleeuwse martelpraktijken? Echt, mensen zijn soms zo verschrikkelijk dom.

Zelfbeeld. Herinneringen. Gepieker. Van alles dat weggeduwd moet worden.

Ik mis de verdoving, de alles op nul stand en de halve coma's. Het niet nadenken. Het min of meer weg en half van de wereld zijn. Vervangen op z'n onschuldigst met eten, want kauwen is meditatief, blijkbaar. Oxazepam. Lorazepam. Een keer een lijntje. Seks. Alles wat me uit mijn hoofd haalt.

Fijn dat je weer wat rustiger bent. Hoe bevalt het werk op zich je, afgezien van dat inwerken en teamgedoe?

Lars, je bent absoluut geen zeur. Ik heb juist veel aan je input, juist omdat ik ook veel herkenbaars bij jou lees. Dus je helpt me door te praten schrijven. Het zit gewoon echt niet in mijn systeem om me bezig te houden met het soort huishoudelijke dingen waar een gezin toch echt wel op draait. Mijn vriend riep een paar weken geleden nog hartgrondig uit dat ik eens moest ophouden te doen alsof ik vrijgezel was. Dat kwartje begint steeds wat beter te vallen. Ik voel me een buitenstaander, ja, maar ik maak mezelf ook een buitenstaander. Dat hele vader zijn is een behoorlijk ingewikkeld concept eigenlijk. Ik ben wel vaker periode nuchter geweest, de langste was zo'n anderhalf jaar. Langzaam maar zeker zakte dat weer terug van een glas whisky, omdat het lekker is naar twee flessen per dag, omdat het nodig was. Ik mis het, ja, dat absoluut wel. En ik vervang het, dat ook. Ik meen dat jowan ergens schreef over dat het middel niet uitmaakt, dat je de alcohol net zo rustig vervangen kunt door iets anders. En eerlijk gezegd ben ik daar nu mee bezig. Standje overleven.

Bedankt voor jullie steun en reacties. Niet voor de eerste keer dat ik blij ben dat ik dit forum heb gevonden. Wie anders kan echt begrijpen hoe moeilijk het is om gewoon te stoppen of dat het niet raar is dat het is voor je eigen bestwil niet voldoende reden is om het dan ook daadwerkelijk te doen. Vanmiddag heb ik gebeld, ze gaven aan dat het erop lijkt dat ik twee weken moet wachten voor er plek is, maar dat kan veranderen. Afwachten dus maar weer. Aan de ene kant denk ik over twee weken al?? en aan de andere kant dan pas??? Dus ik bungel nog gewoon lekker door tussen angst, paniek en stoerdoenerij. Humor brengt je overal, was het toch? Morgen komt mijn dochter voor het weekend over, misschien plakt ze er nog een paar dagen aan vast. Heb me heilig voorgenomen om niet te gaan preken over dat ze dan colleges mist en dat soort vaderlijk gedoe. Is volwassen, moet ze zelf weten, eigen keuzes. Ofzo. De kleintjes hebben nu herfstvakantie en ik heb werkelijk geen idee hoe dat geregeld is. Als in, volgens mij moet ik werken. Zou vriendin vrij zijn? Logeerplannen misschien? Ik weet het gewoon echt niet. Zover sta ik dus al buiten mijn eigen gezin. Jolly. Maandag is mijn vriends verjaardag en ik heb via via op allerlei clandestiene manieren alvast kaarten kunnen scoren voor een concert volgend jaar juni. Soms ben ik schrikbarend attent. Okee, en ook eigenbelang, want ik ga natuurlijk wel mee. Duhuh. Vierde dag nuchter vandaag. Qua drank dan. Edit: stomme grammaticale fout, mijn arme ogen.

Volgens mij moet ie het nu wel kunnen vinden Bor

Hé bono, goed dat je het forum hebt gevonden. Bor wees je al op de dagdraad, een prima toevoeging voor elke dag. Als je in dit subforum (de Wie is Wie) op het zwarte rechthoekje rechtsboven met "start nieuw onderwerp" klikt, kun je je eigen voorsteltopic openen. Dan kunnen mensen je gemakkelijker vinden en heb je een eigen plek om voor jezelf te schrijven. Edit: ontzettend spuit elf, maar de bedoeling was goed

Ligt eraan welk model je hanteert. Maar alsnog, volgens mij is het nooit verkeerd om intellectueel flink uitgedaagd te worden, hoger dan gemiddeld begaafd of niet.

Jij hebt van die gruwelijk herkenbare leerpunten. Tegelijkertijd ben je al zo ver daarin, hoop dat je dat zelf ook echt voelt, niet alleen rationeel weet.

En weer wakker, goedemorgen. Sterkte met de spier rapilos, klinkt pijnlijk. Fijne vakantie Kohtje. Is ook zo, volgende week herfstvakantie. Dagpact; Momentum Lars Kruidenthee Nadia jowan Rapilos Quinn

Ah maar Jane, dat is natuurlijk iets heel anders

Hoef je ook helemaal niet. Pak die handen Lars.

Okee, soort van op een rijtje. Enigszins. Er zijn mij meerdere opties voorgelegd. Het eerste is een rechtlijnige, opname om in eerste instantie af te kicken en in tweede instantie wat te doen aan de onderliggende problematiek van depressie en de rest. De tweede is om meer richting een soort dagbehandeling te gaan, met daarbij hetzelfde riedeltje van afkicken en problematiek aanpakken. Voordeel van het tweede is dat ik thuis kan blijven, min of meer mijn werk kan blijven doen ('t is niet dat ze daar nu zoveel van me verwachten) en dat ik hier niet weg hoef. Zei ik al dat ik bij deze optie thuis kan blijven? Voordeel van de eerste optie is dat ik volledig uit de vertrouwde omgeving stap. Zei ik voordeel? Nadeel bedoel ik natuurlijk. Uit mijn vaste omgeving, routines en volledige focus op mezelf in de positieve zin van afkicken en aanpakken. Ik weet verdraaid goed welke optie de beste zou zijn voor mij. De vertrouwde omgeving met de vaste gewoontes en routines is één grote valkuil momenteel. Al die lieve mensen die op hun tenen lopen om het mij vooral niet lastiger te maken, staan tegelijk ook verandering in de weg. Omdat ze veel te goed weten dat ik toch niet luister. Als ik vanuit hier bezig ga met afkicken, al is het met Refusal erbij, dan weet ik nu eigenlijk al dat ik ga drinken. Waarom? Daarom. Slechte reden hè? Misschien wel omdat ik dan niet honderd procent bezig ben met waar ik mee bezig zou moeten zijn. Met het veranderen, doorleven, verwerken en o ja, stoppen met drinken. Ik heb een hekel aan onbekende mensen en onbekend terrein. Aan verandering en meegaan in structuren die niet door mij zijn bedacht. Want dat stoort op mijn routines. Is vervelend, lastig en daar word ik onwillig van. Maar mijn structuren, routines en gewoonten leiden iedere keer weer naar hetzelfde, hai Johnnie. Als ik echt verandering wil, dan zal het radicaal moeten, want anders ben ik alweer afgeleid en is mijn interesse verdwenen voordat de inkt droog is. Kom maar door met die opname.

Vandaag weer een nieuwe dag. Gaat het gemakkelijker worden? Of is dat moment dan juist een valkuil? Vandaag weer een schone lei draaiorgel. Sonnetje, succes met het bellen, hoop dat het goede dingen oplevert. Nuchtere nacht gehad hier.

Om één uur moest ik opdraven, ben nu net klaar. Even landen. Harnas kon ik niet laten, maar had het vizier open.

Linksaf of rechtsaf, schreef Kohtje. Ik weet niet welke kant de goede is en dus blijf ik staan, wachtend tot ik weet wat de goede kant is. Links? Rechts? Stilstand is achteruitgang, zeggen ze. En die achteruitgang voel ik, elke dag meer. Links? Rechts? Maakt het uit? Is willekeurig welke kant op niet beter dan dit?

Wat termen met je kunnen doen hè. Mensen die "met me willen praten" vind ik nog steeds angstaanjagend. Vuisten puur automatisch gebald. Deze grammofoonplaat blijft al veel te lang in dezelfde groef hangen.

Te veel koffie en al een pakje sigaretten leeg. Hoe druk kun je je maken?