Quinn

Lichaamsgerichte therapie, prima uitdrukking blijft dat. Nuchtere afmelding.

Ik dronk voor het eerst toen ik twaalf was, de wijn uit pa's kerstpakket. Hell, wat was ie woedend toen ie erachter kwam. Natuurlijk werd ik stomdronken, ik was niks gewend. De volgende ochtend werd ik wakker in mijn eigen kots, de eerste kater was ook meteen een feit. Maar toch was die allereerste keer echt prettig. Het was rustgevend, een halve coma en ik was volledig van de wereld. Wat ook pa's grootste ergernis was. Is me nooit weer gelukt. Dus ja, om te vergeten, om van de wereld af te komen, om te verdoven. Alcohol is niet mijn probleem, het is mijn oplossing. Nadeel is dat die oplossing tot allemachtig veel problemen leidt. En schade en verdriet oplevert voor anderen, naasten, geliefden. Wat voor mij dan uiteraard weer een prima reden is om te gaan drinken. In een ander draadje las ik net dit van je, Gerrit: Geplaatst Vandaag, 21:55 Inzicht en opstandigheid kunnen flink aan een mens trekken, tegengesteld welteverstaan. En ja, dat klopt. Twee kanten op, beide even sterk. Opstandigheid is me lang van dienst geweest, misschien moet ik nu maar eens wat meer voor inzicht gaan.

Lastige dag vandaag, blij dat ik thuis aan het werk ben. Moeizaam telefoongesprek met mijn ex gevoerd, ik laat dingen echt veel te lang uit de hand lopen. Maar goed, in het ongunstigste geval is ze nu toch twee maanden stil. Net ijs met de kinderen in de tuin, dat is dan wel weer prettig.

Staring at the bottom of your glass Hoping one day you'll make a dream last But dreams come slow and they go so fast Dat gevoel dat zich zo slecht uit laat leggen. Je weet dat je niet kunt stoppen na één glas, dus waarom pak je dat eerste glas toch telkens weer op? Na één slok volgt altijd de rest van het glas, de rest van de fles en de volgende dan ook maar. Even voorspelbaar en onvermijdelijk als de kater, schuldgevoel en schaamte van de dag erna. Die je wegdrinkt, want dat is nog altijd het effectiefste medicijn. Dus waarom? Staring at the ceiling in the dark Same old empty feeling in your heart Om de kou te verdrijven. Omdat je weet dat alle diepe, duistere, zwarte gedachten en gevoelens verdwijnen, als je maar genoeg drinkt. Doordrinken tot op de bodem en dan is er het zalige niets. Geen schuld meer, geen boete, geen schaamte, geen pijn. Alleen maar niets. Maybe one day you'll understand why Everything you touch surely dies Maar de volgende dag komt het altijd terug, harder en confronterender. Mislukt, waardeloos, ongewenst, overbodig. Everything I touch surely dies.

Ik vind Lars' uitroep van vanochtend juist iets wat ik hier verwacht te lezen, zeker in een persoonlijk draadje. Iemands weg uit de ellende gaat niet alleen maar soepel en gemakkelijk, daar horen dit soort ellendige momenten helaas bij. Ik ben voorstander van ook dit hier te benoemen, tenslotte is het ook een manier van hulp vragen en verwerken.

Perspectief veranderen levert soms fantastische inzichten op.

Dagpact; MarQ Vol Rapilos Nadia Bor Basta Quinn

Zo dan, soort van wakker en aan een koffie infuus. Gisteravond voor het eerst in tijden het avondeten volledig laten mislukken. Absoluut niet mijn schuld natuurlijk. Okee, het dekseltje vloog van de kruiden af. Extra pittig eten. Pannenkoeken werden afgekeurd, want de tweeling had op Mexicaans eten gerekend. En ja, er zitten genoeg autistische trekjes in om daar een punt van te maken. Dus het spul in een auto en spontaan op woensdagavond uit eten bij de Mexicaan dan maar. Exclusief de tequila. Alsnog best leuk. Vandaag een dag thuis aan het werk. Ook weer soort van. De negende dag.

O man, dat is zo herkenbaar dat het zeer doet. Maar het is gelul. Want het boeit wel degelijk, jij boeit wel degelijk. Je doet ertoe. Nee, niet voor iedereen, maar wel voor de mensen die jij belangrijk vindt. Dood is simpel, voor leven is moed nodig. En die heb je, lees maar terug.

knuffel Vol worstelen met of tegen?

Beter laat dan helemaal niet. Hoi stok, hier deur. Dagpact; MarQ Vol Lars Nadia Rapilos Kruidenthee Asterix Bor Quinn

Thuis op de bank, ja, dat is misschien wel een van de fijnste plekken om te zijn. Maar goed, nog even doorbijten hier en dan mag ik ook weer naar huis. Over een half uurtje nog een gesprek (wie plant dat nou aan het eind van de middag?) en dan klaar voor vandaag. Of nou ja, vanavond nog wat papieren doornemen, want dat is ook meteen weer volop begonnen. Psych (oloog inderdaad, van de iater ben ik op het moment af) hebben weer wat bijgeleerd. Vandaag hij vooral, ben ik bang. 1 gesloten vragen leveren echt niet meer op dan ja of nee. 2 Q reageert niet op non verbale vragen. 3 niet op knoppen drukken waarop staat "do not push". Ja, ik weet dat ik het voor mezelf doe en dat ik voor mezelf meewerk aan dit traject, sterker nog, dat ik er zelf voor gekozen heb, maar alsnog, het gaat niet van harte en soepel en gemakkelijk. Eerder het tegenovergestelde. Maar psych is best grappig en hij doet oprecht zijn best. Ik ook, maar met even weinig effect. Porren in een pan vol dooie kikkers en verwachten dat er prachtige stoofpot uitkomt. Lichtpuntje: nog steeds een alcoholvrije dag, dag acht vandaag. Dat is dus gewoon in de tweede week zitten. De oxazepam vergeef ik mezelf voor deze keer.

Nee, je bent niet triest. Gisteren heb je de keuze gemaakt om terug te keren, niet de keuze om alsnog de supermarkt in te stappen en in de verkeerde rij te eindigen. Dat is juist sterk, krachtig, stoer. En vandaag, vandaag zet je de stap opnieuw en komt er weer een keuzemoment. Weer een moment om te laten zien aan jezelf hoe sterk je bent.

Van vier tot acht geslapen, beter dan niks. Nu aan het wachten op de psych en eigenlijk wil ik het liefst weglopen. Helemaal geen zin in dit gedoe. Kunnen we vandaag overslaan?

Absoluut de ideale werkhouding Gerrit en ach, ze zijn het hier van me gewend, dat scheelt ook. En het klopt wel wat je zegt, hoe hoger de weerstand, hoe belangrijker het is om iets op te lossen. Maar, komt ie weer, de beroemde maar, ik zie het niet echt oplossen door al het herbeleven, er maar over door praten en doorgezaagd worden. Liever gooi ik alles weer achter een stevige door en leef verder, maar hé, ik heb gezien waar me dat al die jaren heeft gebracht. Ik heb perioden gehad waarin ik liever dood zou gaan dan er ook maar één woord over te hoeven praten en heb dat ook echt geprobeerd, maar nee, ook dat was de oplossing niet. Dus voorlopig geloof ik die vriendelijke psych en doe ik oprecht mijn best om zijn huiswerk te maken. I know, losers always whine about doing their best. Toch is het zo (en heb ik de prom queen, maar dat terzijde). Een hele week, die tel ik morgenochtend.

En terecht!

Te veel koffie en te weinig echt vocht, gok ik. Toch maar eens die regel één glas water per kop koffie te gaan volgen. Dus als het waternet overbelast raakt, weten jullie waar het aan ligt. Het is dag zeven vandaag. En op de zevende dag hield hij een rustdag. Nou, mooi niet dus. Vol aan de bak hier. Nou ja, soort van. Eerlijk is eerlijk, mijn voeten liggen op het bureau, er staan twee bekers koffie en een flesje water voor mijn neus en ik trek net mijn tweede pakje sigaretten van de dag open. Ja, ik werk heel hard. Het project waar ik mee bezig ben, loopt een beetje vast, omdat ik er eigenlijk een hartgrondige hekel aan heb. Misschien moet ik het gewoon teruggeven. Maar ja, ik houd dan weer niet van opgeven. Of vooral, van toegeven dat iets niet lukt. Bovendien heb ik voor volgende week sowieso een afspraak staan met iemand die me de dingen misschien van een heel andere kant kan laten zien. Lekker cryptisch dit. Morgen weer gezellig naar de psych, het is erg goed voor ons beiden, we leren er alle twee zoveel van. Voor morgen ligt nog de afspraak om verder te gaan met het grote boek van herinneringen, dus ik zou door moeten schrijven, dwars door de gebeurtenissen heen herleven. Maar hell, daar heb ik zo ontzettend geen zin in. Als ik bezig moet met herinneringen, kan ik net zo goed meteen in het gangpad van de G&G gaan liggen.

Succes vandaag Lars. Hoop dat je wat goeds uit die gesprekken kunt meenemen.

Wakker. Koffie, brinta en aspirines. Nuchter gebleven. Bedankt voor jullie comments.

Gewoon niet doen. Gewoon niet doen. Gewoon niet doen. Niet doen. Niet doen. Okee, klaar. Ik pak nu een oxa en kan dan hopelijk een paar uur slapen. En verder, gewoon niet doen.

Heb de presentatie bekeken, had hem al eens eerder vaag wat gezien, maar nu dus ook echt gekeken. En geluisterd. En ja, ze is goed en helder en duidelijk. Veel is herkenbaar, soms ook verklarend, maar toch... Misschien is dat wel het grootste probleem, dat constante maar toch. Dat er nog altijd een dwars, koppig stemmetje in mijn hoofd staat te schreeuwen dat ik helemaal niet verslaafd ben en dat mijn prefrontale cortex uitstekend functioneert. Dat ik er gewoon voor kies om geen maat te houden en doelbewust allerlei manieren opzoek om de poten onder mijn bestaan weg te zagen. Als ik niet drink, pak ik immers wel wat anders? Want niemand anders dan ikzelf gaat ooit nog controle over mij hebben. En, aangezien ik toch al waardeloos, slecht en ongewenst ben, kan dat rustig door de goot heen. Verdiend ongelukkig. Zoiets.

Ja, het moet anders kunnen. Nog meer kapot hoef ik inderdaad niet. Dag vijf vandaag.

Niksen, lezen en dutjes doen ... klinkt als een ideale dag, veel plezier Claartje

Els Noorlander ken ik wel van naam, film gevonden en ga ik zeker bekijken, bedankt voor de tip. Al ben ik natuurlijk heel anders dan andere mensen met alcoholproblemen en werkt het bij mij heel anders. Zoals iedereen met een verslavingsprobleem zegt Het lastige van de verantwoordelijkheidsvraag vind ik dat ik heel goed weet dat ik geen maat kan houden. Maar ook dat ik helemaal geen maat wil houden. Als ik ga drinken, dan doe ik dat om de bodem van de fles te halen. Dus voorbedachte rade, dus verantwoordelijk, dus schuld. Wellicht verandert het filmpje mijn kijk enigszins. Nee, drank voegt niks toe. Maar hell, de voordelen lijken soms zo groot. Even alles stilzetten, even geen gedoe in m'n hoofd, even alles op pauze en me niet waardeloos voelen om alles, maar gewoon duidelijk aan kunnen wijzen waarom ik niet deug. Ik drink immers, 'nuff said. En ja, wat kun je een hoop onzin opschrijven als je gedronken hebt. Maar halverwege de fles komen er bij mij vaak juist pijnlijke waarheden uit. Genoeg reden weer om door te drinken. Het is zondag nu, verrassing. Mijn vriend zou de Afsluitdijk renpartij doen, maar die werd gisteravond afgelast wegens slechte weersverwachtingen. Hij was erg sneu, maar gaat nu alsnog hardlopen daar in de buurt met degenen van zijn groep. 't Is maar wat je leuk vindt, hardlopen in de regen, brrr. Ik vind een warm bed een stuk beter klinken. Morgen wat officiële dingen voor mijn werk en ik kijk er enorm naar uit. Gelukkig is dat maar één keer per jaar, net te doen. En weer naar de psych ook, vandaag mijn huiswerk maar eens netjes maken in plaats van de proppen papier die nog overal slingeren.

Bedankt voor je uitgebreide reactie Gerrit, ben er vandaag wat mee aan het denken geweest. Dat hele idee dat ik mezelf niet als patiënt/verslaafde zie, heeft vooral te maken met verantwoordelijkheid nemen voor wat ik doe. Ik kies ervoor te drinken, ik neem die beslissing, ik ga daarmee de mist in, omdat ik geen maat kan houden. Ziek of verslaving geeft mij het gevoel dat ik de schuld af probeer te schuiven op iets externs, terwijl ik het ben die schuld heeft hieraan. Ja, meestal wil ik een andere keuze maken, niet naar alcohol of wat anders grijpen. Op andere momenten wil ik het juist wel, omdat het verdooft, zwarte gaten vult en mezelf on hold zet. Rust geeft. Ook een bewuste, zij het minder handige, keuze. Want het lost uiteindelijk niets op. De AA is overigens mede op dringend advies van mijn werkgever, die erg zijn best doet om me te helpen. Ik weet niet waarom ik op aarde ben, liever was ik hier helemaal niet geweest. Want ik voel me hier voor geen meter thuis, welkom of op mijn plek. Dus als ik heel eerlijk ben, ook naar mezelf, vind ik het geheel der dingen tamelijk zinloos. @Lieve: twee keer is nog maar een beginnetje hè, geef het een eerlijke kans. Ik denk dat schrijven over dat wat je bezig houdt, zeker kan helpen in verwerken en oplossingen zoeken. En hoezo ben je geen schrijver? Zolang jij je op papier uit, ben je dat wel degelijk. Even om denken dat je niet alles en niet in één keer opgelost krijgt.