Gaba

Hallo Bert2 Misschien heb je op dit forum mijn verhaal gelezen over mijn ervaring met Rivotril en de flinke strijd die ik moest leveren om van het spul af te komen. Goed dat je de weg hier naar toe hebt gevonden. Ik deel je mening dat dit medicijn tot de potentste benzo's behoort. Je hebt je inmiddels goed verdiept in wat het medicijn met je kan doen en beseft gelukkig ook dat je gezondheid ernstig te lijden heeft door het gebruik ervan. Ik ben ook bang dat er in NL geen verslavingsarts te vinden is die ervaring heeft met dit middel. Misschien een arts die ervaring heeft met het afkicken van heroine? Want in dat gebied zit dit medicijn. Het is mij gelukt zonder enige hulp af te kicken van het medicijn in een extreem hoge dosis en ik kan je zeggen dat het een afschuwelijk iets is maar zolang je maar de tijd neemt en steeds verder afbouwt, het uiteindelijk wel lukt. Mijn huisarts sprak de woorden uit: hoe kan dat nou? het is maar een benzootje. Het enige klankbord dat er is heb je al gevonden in dit forum en benzobuddies.org Inderdaad vraag ik me achteraf af of Diazepam een gelukkige keuze is om in de laatste loodjes te gebruiken. Ik reageerde er absoluut niet goed op en ben toen in de laatste fase van de afbouw veel te hard gegaan met als gevolg een enorm lange post-withdrawal. Je hebt al gelezen op benzobuddies dus je weet ongetwijfeld wat dat is. Achteraf was ik liever nog verder gaan schuren aan de pilletjes totdat er praktisch niets over was. Ik kan je niet anders adviseren om te beginnen want je gezondheid zal steeds slechter worden als je blijft gebruiken. Ik kan hele lijsten produceren met lichamelijke en geestelijke klachten die ik kreeg door het medicijn. Nooit werd er iets gevonden bij de darmonderzoeken, hersenscans, maagonderzoeken, bloedonderzoeken enzovoorts. Die klachten zijn overigens allemaal verdwenen nu ik gestopt ben. Ik weet ook bijna zeker dat ik dementieverschijnselen begon te krijgen op het laatst. Het zal een enorm ruwe rit worden om te stoppen en het is een waanzinnig eenzame strijd die je zult moeten leveren, maar het resultaat zal je uiteindelijk verbazen. Rivotril legt al je GABA receptoren plat. GABA receptoren zitten in heel je lichaam maar het meeste in je hersenen. Het prachtige van je lichaam en hersenen is dat ze na beschadiging weer herstellen maar dat kost enorm veel tijd. Het aminozuur GABA in de natuurlijke vorm is niet verkrijgbaar in Nederland. Ik heb wel eens potjes kunnen bestellen in Spanje van het merk Solgar en dat gaf best wel wat verlichting van de ontwenningsverschijnselen. Helaas komen die bestellingen niet altijd aan of worden ze tegengehouden door de douane of zoiets. Je kunt het ook bestellen op bodybuildingssites maar het is officieel verboden in Nederland dankzij de lobby van de farmaceutische industrie. Ik vertrouwde die handel in NL niet en Solgar is een gerespecteerd bedrijf. Ik hoop echt dat je besluit om te gaan afbouwen. Mocht je het moeilijk krijgen mag je me een privébericht sturen. Ik kijk hier op dit forum niet zo vaak meer. Stuur me dan een berichtje dat je hier iets geplaatst hebt want ik wil graag dat anderen ook kunnen meelezen.

Hallo allemaal. Het is nu ongeveer 2 jaar geleden dat ik begon met afbouwen van Rivotril en in november 2014 stopte ik definitief. De afgrijselijke periode die daar op volgde heb je wellicht hier boven kunnen lezen. Ik kan inmiddels wel stellen dat ik helemaal genezen ben. Ik heb periodes gehad dat ik dacht dat het nooit meer goed zou komen in mijn bovenkamer maar het is uiteindelijk toch goed gekomen. Inmiddels slaap ik weer goed, ik pak mijn sociale leven en mijn werk weer op en soms lijkt het alsof mijn brein deze afschuwelijk ervaring wil vergeten en krijgt het een plaatsje in het geheugen. Misschien 1 keer per maand heb ik nog een day-off maar deze slechte dagen zijn op 1 hand te tellen. Ik heb m'n leven weer terug en ben zo vreselijk blij dat ik gestopt ben met Rivotril slikken 2 jaar geleden. Ik kan weer naar popconcerten en een drukke mensenmassa kan ik ook weer aan. Ik drink af en toe weer een biertje of een wijntje en dat gaat ook best goed. De depersonalisatie, paniekaanvallen en de depressie klaren steeds verder op. Ik kan weer genieten als ik in het bos wandel met mijn honden en ik heb stiekem het vermoeden dat mijn honden ook feilloos aanvoelen dat ik weer veel beter in m'n vel zit. De woedeaanvallen die ik regelmatig had, de constante paniek in m'n hoofd, het lijkt allemaal redelijk verdwenen te zijn. Ik kan weer normaal nadenken en durf weer beslissingen te nemen en nieuwe mensen te ontmoeten. Mijn slaap is weer als vanouds. Ik heb alleen nog last van pijnlijke spieren in m'n nek en schouders en ik moet nodig wat aan mijn conditie gaan doen. Zoals je ziet kan het wel 2 jaar duren voordat je weer de oude bent na het benzogebruik. Maar het is echt de moeite waard! Mijn lichamelijke klachten die ik had tijdens het benzogebruik zijn zo goed als verdwenen. Ik durf echt wel te stellen dat benzo's en Rivotril in het bijzonder 5 jaar van mijn leven hebben gestolen. Als ik dit van tevoren had geweten was ik echt nooit aan dat spul begonnen. Helemaal niemand, geen Apotheker, geen arts of deskundige of wie dan ook heeft me ooit verteld over de bijwerkingen van Rivotril. Pas toen ik op het Engelstalige forum benzobuddies.org kwam, viel het kwartje en kon ik het enorme scala van klachten die ik had thuisbrengen. Ik heb een aantal jaren in een roes geleefd en dat zie ik nu pas achteraf. Mijn denken is helderder, mijn levenslust is beter, mijn energieniveau is hoger en ik kan nog wel een tijdje doorgaan met een opsomming van klachten die verdwenen zijn. Het doet mij deugd te zien dat mijn verhaal op dit forum meer dan 1400 keer is gelezen. En inmiddels hebben zich meer mensen aangemeld. Het afkicken van benzo's en Rivotril in het bijzonder is zo goed als gelijk aan het afkicken van heroïne. Huisartsen en specialisten schrijven het middel veel te gemakkelijk voor omdat ze niet op de hoogte zijn van de afschuwelijke bijwerkingen en met name het proces van afbouwen en stoppen wordt zwaar onderschat. Ik heb niet de illusie dat het ooit zal doordringen tot de medici die dit voorschrijven in welk een hel ze hun patiënten storten. Dat mensen uiteindelijk zieker worden van deze medicatie en nog slechter af zijn dan voorheen. Er zou een veel grotere terughoudenheid moeten zijn met het voorschrijven van deze pillen en drankjes. In ieder geval zou er een veel betere begeleiding moeten zijn en niet klakkeloos jaren voorschrijven door de assistente van de praktijk. Afkicken van benzo's is een regelrechte ramp maar het blijven gebruiken is nog veel dramatischer door de aantasting van al je organen en de stapeling in je lever en vetlagen. Maar het is te doen! Het is moeilijk en afschuwelijk maar het resultaat zal je uiteindelijk verbluffen! Als je na die tijd terugkijkt besef je pas wat deze medicijnen met je hebben gedaan. Neem vooral je tijd voor het afbouwen. Misschien hoor je tot de gelukkigen bij wie het met een paar maanden klaar is maar het kan ook zo maar 2 jaar duren. Een maandenlange afbouw is echt niet ongewoon en de tijd van herstel na de stop kan ook nog een flinke tijd duren, Er bestaat geen medicijn dat de vernieuwing van je receptoren in je hersenen kan bespoedigen. Tijd is de enige helende factor. Herkenning van de symptomen bij anderen deed mij al goed. Veel lezen op benzobuddies.org stelde me vaak gerust en gaf me moed in de donkerste uren die ik ooit heb meegemaakt. De symptomen van de afbouw en de stop zijn bijzonder grillig en het zijn er heel erg veel. Niet iedereen krijgt die klachten zo intens, ieder mens reageert weer anders. Ieder mens heeft weer andere omstandigheden. Ik denk dat ik een zeer ernstig geval was. Maar het is voorbij en mijn lichaam en geest is uiteindelijk weer stabiel geworden. Tenslotte weer een rijtje zodat Google deze site sneller kan vinden. Ik hoop zo dat meer mensen de weg hier naartoe kunnen vinden en de kracht hebben om te stoppen met de medicatie. Rivotril Clonazepam Ontwenningsverschijnselen Bijwerkingen Depersonalisatie Depressie Angsten Benzodiazepinen Benzo Slaappillen

Hallo dames, ik zit weer even mee te lezen. Omdat bij mij de depressie het ergste was tijdens afbouw en stop, en ik daar echt een keer vanaf wil, slik ik nu sinds 2 maanden amitriptyline. Het is een lage dosis van 20 mg maar ik slaap daar eigenlijk best wel prima op. En het lijkt dat het ook effect heeft op de depressie maar dat kan ook komen omdat het zonnetje buiten weer begint te schijnen. Zo heel langzaam aan klaart het een beetje op in mijn hoofd en in mijn lijf. Elke keer kleine stapjes vooruit en soms weer terug. Als ik het vergelijk met een jaar geleden, heb ik al hele grote stappen gemaakt. Ik merk steeds meer dat de focus niet meer zo gericht is op de ontwenningsverschijnselen. Jullie gaan dat punt ook bereiken hoor! Het enige dat je nodig hebt is tijd.. veel tijd, maar herstellen gebeurt echt.

Hallo allemaal, zo heel af en toe kijk ik nog op dit forum en lees stukjes mee. Misschien hebben jullie mijn verhaal wel gelezen. Ik ben vanaf november 2014 helemaal vrij van de benzodiazepines. Het gaat wel steeds beter elke maand maar het is een ontzettende lijdensweg. Ik lees hierboven het stukje van Jose en dat ze zo'n last heeft van de overschakeling naar de Diazepam. Dat herken ik maar al te goed. Ik heb indertijd volgens de Ashton methode afgebouwd en bijna aan het einde overgeschakeld naar Diazepam. Ik heb achteraf best wat twijfels of dat nu wel de juiste methode is. Toen ik in het schema overschakelde naar Diazepam werd ik ontzettend beroerd en vloog ik tegen de muren op. Eigenlijk was dat misschien wel het ergste moment. Ik heb het idee dat ik de Diazepam niet kan verdragen en er totaal verkeerd op reageer. Ik kan mij uit een heel ver verleden nog herinneren dat ik ook een paar dagen Diazepam heb geslikt en me daar ook zo beroerd door voelde. Tijdens de afbouw had ik naast m,n bed een potje met Clonazepam staan en een stapel met velletjes zwart fijn schuurpapier. Elke avond voor het slapen schuurde ik witte streepjes met de pilletjes op het schuurpapier. Elke dag 2 streepjes extra van het pilletje af net zolang totdat er weinig van het pilletje over bleef. Eigenlijk ging dat redelijk goed en helemaal achteraf was ik liever daarmee doorgegaan totdat er praktisch niks van het pilletje over was gebleven en was ik dan gestopt. Nadat ik overschakelde op de Diazepam ging de poort van de hel open en ik heb dat een week volgehouden en ben toen gestopt met de Diazepam, met de meest heftige ontwenningsverschijnselen tot gevolg. Een ieder zal verschillend reageren op medicatie. Voor mij is Diazepam geen optie. Ik denk dat ik het laatste stuk te snel ben gegaan en dat daardoor mijn (post) ontwenningsverschijnselen zo dramatisch waren. Het is natuurlijk maar een theorie en ik kan jullie niet anders adviseren om het Ashton schema goed te volgen en met name uitermate voorzichtig te zijn in het laatste stuk van de afbouw. Ga alsjeblieft niet te snel want dan zijn de post-ontwenningsverschijnselen heel heftig en langdurig. Bedenk dat je zenuwstelsel de grootste klap krijgt bij de definitieve stop. Ik heb indertijd heel erg veel gelezen over dit onderwerp. Critici geven aan dat de Ashton methode het lijden onnodig verlengd. Dat je beter grote stappen kunt nemen en in een week of 6 kunt afbouwen. Die zijn dan wel heel heftig maar dan is het wel klaar daarna en ga je de post-ontwennings periode in. Die duurde bij mij ook maandenlang. De laatste tijd heb ik nog wel eens het idee dat het bij mij zo vreselijk heftig is geweest door de overschakeling op Diazepam. Ik was liever doorgegaan met het zetten van streepjes op de schuurpapiertjes totdat de dosis minimaal was, maar dat is achteraf. We leven nu april 2016. In april 2014 ben ik begonnen met afbouwen en in november 2014 ben ik gestopt. Nog steeds ervaar ik wel wat klachten zoals pijnlijke nekspieren en af en toe sta ik op met een dikke mist in m'n hoofd. Dit is slechts mijn ervaring. Echt advies kan ik jullie niet geven want iedereen zal het op de manier moeten doen die het meest bij je past. Helemaal heilig is de Ashton methode volgens mij dus niet. Het enige dat ik wel zeker weet is dat het een hele langdurige kwestie is waar uitermate zorgvuldig mee omgegaan moet worden en daar ontbreek het nogal aan in de medische wereld. Ik wens jullie heel veel sterkte en wijsheid in de verdere afbouw.

Hallo kleindochter, wat Sneeuwhoen schrijft over een te snelle afbouw is helemaal waar. Kijk daar alsjeblieft mee uit. Die gespannenheid en onrust gaat uiteindelijk weer voorbij. Bedenk dat als je nog heel veel langer de benzo gaat gebruiken, je in een cirkel komt waar het ontzettend moeilijk uit komen is. Je hebt het nog niet zo heel lang gebruikt dus ik denk dat het nu nog wel te hanteren is. Een burn out is heel lastig maar bedenk dat je die niet oplost met benzo's. Het enige wat je doet is onderdrukken. Als je langer gaat gebruiken -zoals ik- stapelt het alleen maar en als je stopt komt alles weer even heftig terug en vaak zelfs heftiger.

@ Roos Fijn te lezen dat je wat hebt aan de ervaringsverhalen van anderen, ik hoop dat veel meer mensen dit forum gaan bezoeken. Als ik het zo lees ben je hartstikke goed bezig en al een flink eind op weg. Ik weet wat een afschuwelijke weg het is maar ben er al heel lang vanaf. Nog steeds ervaar ik enkele ongemakken maar uiteindelijk gaat het steeds iets beter. En ja, die huisarts schrijft maar opnieuw en opnieuw uit. Ik sprak van de week een kennis die assistente is bij een praktijk en inderdaad worden de recepten gewoon voorgeschreven en ziet de huisarts het vaak niet eens. Ze had overigens nog nooit gehoord van de problematieken met de benzo's. Ik heb toch sterk het idee dat de meeste mensen niet eens weten dat ze zieker worden van langdurig benzogebruik en dat de artsen het ook niet weten. Zet hem op bij de laatste loodjes!

@ Bart ik ben even benieuwd welke lichamelijke klachten je hebt gehad tijdens het gebruik van Rivotril. Ik heb hetzelfde ervaren tijdens de afbouw en omzetting naar Diazepam. Ik werd heel erg vervelend van Diazepam. Ik heb dan ook wat twijfels of dat het geschikte middel is om af te bouwen van Rivotril. Achteraf is het laatste stukje van mijn afbouw gewoon te snel gegaan doordat ik er zo snel mogelijk mee wilde stoppen. Misschien werkt het bij andere benzo's wel en heeft het te maken met de halfwaardetijd die erg verschillend is. Als ik het opnieuw zou moeten doen was ik liever doorgegaan met het schrapen van de Rivotril pilletjes. Ik had naast m'n bed stukjes fijn schuurpapier liggen en schuurde elke avond streepjes van de pilletjes. Elke avond weer een streepje meer. Nadat ik het omzette naar Diazepam brak de hel echt los en ben toen maar helemaal gestopt. Ben je al begonnen met afbouwen?

Hoi BS, Getverderrie wat vervelend te horen dat je klachten er nog steeds zijn. Het gaat met mij nu na 14 maanden gestopt te zijn al een heel stuk beter. Maar af en toe heb ik ook nog wel wat terugval en dan heb ik simpelweg een rotdag. Het lijkt juist de laatste paar maanden iets harder te gaan met het herstel dan het afgelopen jaar, want dat kroop voorbij. Vorig jaar om deze tijd kan ik me nog goed herinneren en als ik het daarmee vergelijk dan durf ik te zeggen dat ik wel op 90% herstel zit. Ik heb ook trouwens geen vensters gehad, het herstel ging heeeel erg langzaam. Jij hebt zo'n beetje mijn hele verhaal gelezen vanaf het begin op het andere forum indertijd dus je weet hoe vreselijk slecht ik er aan toe was. Dus ja, het gaat echt over. Ieder mens is verschillend en na zo'n beetje het hele internet afgezocht te hebben lijkt het alsof sommige mensen met een maand of twee klaar zijn en bij anderen kan het 2 jaar duren. Ik las heel regelmatig de succesverhalen op benzobuddies.org en het viel me op dat de meesten een soort keerpunt krijgen na de 9e en 10e maand. Dus met een beetje geluk gaat het nu binnenkort bij jou ook ineens met sprongen veel beter. Ook heb ik eindeloos gezocht of er mensen zijn die permanente schade hebben opgelopen maar dat ben ik in de ontelbare verhalen die ik heb gelezen nergens tegengekomen. Uiteindelijk komt iedereen er bovenop. Helaas is er geen tijd aan te verbinden. Waar ik nog steeds last van heb is dat ik mijn lijf moeilijk kan ontspannen. Regelmatig pijnlijke spieren. Eigenlijk ben ik het gevoel in mijn lijf een beetje kwijtgeraakt. Binnenkort krijg ik wat massages en daar kijk ik erg naar uit. Je bent nu al zo'n enorm eind onderweg. Hou je maar vast aan het idee dat het binnenkort ineens veel beter zal gaan. En als dat punt komt, gaat het ineens heel hard. En als dat punt bij jou en Snoes zover is, gaan we een keer koffie ergens drinken, dat hadden we toch afgesproken?

Lieve Snoes, Twijfel nooit aan jezelf. Denk eraan hoe je was voordat je benzo's gebruikte en hoe je nu bent. Het verschil komt door de benzo's.

Hoi Sanneke, ik ken dat probleem van maar wakker liggen en niet in slaap komen. Tijdens de afbouw en lang daarna heb ik veel melatonine gebruikt. Ik kocht geel/witte potjes Sleepzzz bij AH van 500 tabletjes en nam er wel een stuk of 10. Die liet ik eerst smelten in m'n mond en dan een tijdje met m'n tong door de wangzak halen. Ik pakte dan nog een boek en bijna altijd viel ik na een minuut of 10 in slaap. Inmiddels gebruik ik ze al maanden niet meer maar het hielp me goed die periode door. De meningen over Melatonine zijn verdeeld, maar mij hielp het prima.

Beste Allemaal. Nog ruim twee weken en dan sluit ik het jaar 2015 af. En vandaag wil ik nog wat schrijven over het afgelopen jaar. Ik zal mij 2015 altijd blijven herinneren. Het was het jaar van de meest idiote en bizarre verschijnselen in mijn lijf en in mijn brein. Ik denk dat ik nooit helemaal in staat zal zijn om goed te kunnen beschrijven wat er gebeurt is. Ik denk dat alleen degenen die het gehele proces van benzogebruik -afbouw en stop hebben meegemaakt, hier iets van zullen begrijpen en dan nog is het voor een ieder verschillend. Voor mij was het de afschuwelijkste periode die ik ooit heb meegemaakt en simpelweg met niets te vergelijken. In mijn verleden heb ik best wel wat heftige life-events meegemaakt, echt nog wel heftiger en vaker dan de gemiddelde mens, denk ik. Maar op de een of andere manier kon ik daar prima mee omgaan en herstelde ik over het algemeen redelijk snel. Dit is van een compleet andere orde. Dit is een gevecht met de duivel. Ik ben nu ruim een jaar benzo-vrij. Pas enkele weken heb ik het idee dat ik weer op de goede weg ben. Dat idee heb ik wel vaker gehad en elke keer kreeg ik dan weer een terugslag. Die terugslagen zijn dan onmenselijk wreed. Mijn hele stress-systeem ging dan op tilt. Er is geen pijl op te trekken wanneer ik zo'n aanval/ terugslag kreeg. Er was vaak niet direct een aanleiding voor maar plots schoot ik in de stress en dan kwamen er extreme angsten maar ook woedeaanvallen. Er zat geen rem meer op mijn negatieve en destructieve denken en dat duurde dan een aantal uren of zo. Het is me bespaard gebleven maar ik was zo bang dat ik dit ergens op straat zou krijgen en dat ik dan als een verwarde man afgevoerd zou worden naar een psychiatrisch ziekenhuis of zo en dat ze me daar met benzo's zouden platspuiten. Dus bleef ik liever thuis en ging ik zo weinig mogelijk naar buiten toe. Dat leverde op dat ik als zelfstandige opdrachten niet goed uitvoerde en er kwam geen geld meer in het laatje. Mensen om me heem begonnen me te pushen dat ik nu toch wel een keer beter moest zijn en dat ik er wel een keertje klaar mee moest zijn. Vrienden, familie, collega's ze waren allemaal tot op bepaalde hoogte en gedurende enige tijd begripvol, maar daarna steeds minder. En dat vergeef ik ze want er is te weinig over bekend in Nederland. Er bestaan geen brochures en websites voor familie etc. Wat overigens bizar is, want ik kan me toch echt niet voorstellen dat het zo'n klein clubje met mensen is die deze heftige tijd door moeten. Het zorgt er wel voor dat het een ontzettend eenzame, onbegrepen en ongekende strijd is. Ik zie gelukkig de afgelopen tijd meer mensen hier verschijnen om hun verhaal te delen en dat doet me best goed. Te weten dat je hierin niet alleen staat en dat je niet gek bent maar dat je last hebt van ontwenningsverschijnselen van de benzodiazepinen. Bij de ene persoon is het na het afbouwen na enkele weken wel klaar. Bij een klein percentage blijft het nog maanden en maanden na de afbouw in alle hevigheid doorzeuren. Ik behoor helaas tot dat kleine percentage waar het pas na meer dan een jaar weer normaal wordt. Inmiddels weet ik dat de manier waarop afgebouwd wordt, voor een groot deel bepalend is hoe je hier uit gaat komen en hoe lang de ontwenningsverschijnselen zullen duren. De enige echte leidraad hiervoor is de manual van Dr. Ashton. Met behulp van die manual zijn wereldwijd duizenden mensen afgekickt van de benzodiazepinen. Helaas was ik achteraf eigenwijs en ben het laatste stukje veel te hard gegaan. Ik kan dan ook niet genoeg benadrukken dat het zo vreselijk belangrijk is dat je langzaam en volgens schema afbouwt. Ik had naast m'n bed een stapeltje zwarte fijne schuurpapiertjes liggen en elke avond kraste ik strepen op de schuurpapiertjes. Elke avond een paar streepjes meer. Ik had veel last van het omzetten naar de diazepam. Ik vond de diazepam afschuwelijk en daarom wilde ik daar zo snel mogelijk vanaf. Achteraf was ik liever blijven schuren aan de witte Rivotril pilletjes totdat er niets over bleef. Op dit moment denk ik dat ik voor zo'n 80%- 85% weer de oude ben. Hoewel natuurlijk weer een paar jaar ouder en een afschuwelijke tijd meegemaakt heb ik het idee dat de roes waarin ik heb gezeten, voor een groot deel weg is en ik de dingen weer normaal kan gaan zien en beleven. Lichamelijk heb ik hooguit nog wat last van pijnlijke en gespannen spieren in nek en schouders maar voor de rest mag ik echt niet klagen. Mentaal zijn er nog wel wat issues maar ik weet niet goed of die nu nog aan de benzo ontwenning te wijten zijn. De depressie lijkt een beetje op te klaren (zonder medicijnen!) Eigenlijk ben ik wel heel goed bezig want een maand geleden ben ik ook gestopt met roken. Ik rookte verschrikkelijk veel en tijdens de hele ontwenningsperiode en daarna rookte ik nog veel meer als ooit. Dat is dus weer iets overwonnen! Okay, al met al een rampjaar dat 2015. Ik kan me nauwelijks herinneren of er ook leuke dingen waren. Alles was angst en paniek of alles wel goed zou komen. Alles was zwart en afschuwelijk. Geen kracht om te knokken tegen de angsten. Sommige angsten waren irreëel, anderen absoluut niet. Maar extreem heftig waren ze wel. Het is zeker niet zo dat ik geloof dat als aan het eind van deze maand de kalender een nieuw jaar aangeeft, alles ineens weer beter gaat. Waar het wel om gaat is dat ik deze strijd overleefd heb en weer voor een groot deel de kracht ervaar om er tegen aan te gaan en het volgende gevecht aan te gaan; zorgen dat er weer een fatsoenlijke boterham op de plank komt. Twee grote vijanden heb ik overwonnen in 2015: Roche B.V. met z'n afschuwelijke medicijn Rivotril en Altria B.V. de makers van Marlboro sigaretten. Dat zijn toch geen kleine vijanden dus wat kan me overkomen in 2016? Voor degenen die hier nog midden in zitten of nog moeten gaan beginnen: ik denk dat ik zo'n beetje het ergste slachtoffer was. Ik heb vaak niet eens durven vertellen aan mensen hoe diep ik zat en hoe vreselijk de angstaanvallen waren. Ik ben suïcidaal geweest, zwaar depressief, verward, geheugenstoornissen, cognitieve functies die uitvielen etc etc. Ik heb regelmatig gedacht dat het echt nooit meer goed zou komen. Bij de ene persoon lijkt het meer een fysiek gebeuren en de ander krijgt het mentaal te verduren. De fysieke klachten waren bij mij best te verdragen en duurde een paar maanden. Ik had het meeste last van de depressie die volgde na het stoppen met de benzo. Maar het gaat over! Het duurt onmenselijk lang maar het gebeurt echt! Op een dag ga je je steeds beter voelen. Ik hoop ook echt dat steeds meer mensen dit forum gaan vinden. Daarom zet ik nog een aantal sleutelwoorden in dit bericht zodat Google deze website sneller kan vinden. Voor allemaal: Hou je taai en geef niet op!! Ik zal jullie berichten nog regelmatig lezen. Sleutelwoorden voor Google: Rivotril Ontwenningsverschijnselen Clonazepam Verslaving Slaappillen Benzodiazepinen Slaaptabletten Afbouwen

Hallo, vandaag 16 dagen zonder sigaretten. En inmiddels € 203,91 bespaard volgens mijn app. Brrr. het valt niet mee. Maar ben er wel van overtuigd dat het nu eindelijk gelukt is. Gewoon vanaf nu nooit meer roken. Nooit meer eentje opsteken , ook niet dat ene sigaretje. Cognitieve functies lijken wel verminderd op dit moment. Erg gevoelig voor het weer buiten. Donkergrijze wolken zijn echt niet mooi nu. Maar goed, ik mag niet klagen van mezelf en van m'n moeder dus gewoon doorgaan. Wel erg moe momenteel. Lusteloos. En snaaien.... kaas, drop, speculaas alles wat in de koelkast ligt gaat ineens veel sneller op. Ik heb mezelf toegestaan om de eerste 3 weken te mogen snaaien. Zal wel een paar kilo aankomen, maar die kan ik wel hebben gelukkig. Wel uitkijken met dat snaaien, dat het niet het volgende probleem gaat worden, Maar het is te doen allemaal.

Hallo, ik ben al maanden op het zusje van dit forum benzodebaas.nl actief. Ik heb een zeer ernstige verslaving/afhankelijkheid gehad van benzodiazepinen. Met het afbouwen en uiteindelijk stoppen en de ellende daarna ben ik ongeveer anderhalf jaar bezig geweest. Vorig jaar was ik al een keertje gestopt met roken maar daar reageerde ik door de ontwenning van de benzo nog veel te heftig op, zodat zelfs de huisarts me adviseerde om het stoppen met roken wat op te schorten. Ik was toen ruim 3 weken gestopt maar de ontwenning van de benzo's in combinatie met de ontwenning van de nicotine was echt teveel. Ik was ontzettend bang om weer te gaan stoppen en weer die vreselijke ontwenningsverschijnselen te krijgen, maar heb nu weer de draad opgepakt en inmiddels al weer ruim 15 dagen zonder sigaretten. Het valt echt niet mee. Ik rookte 2 pakjes Marlboro Lights op een dag. Dus bijna 40 sigaretten. En dat ook al heel lang. Ik ben nu 52 jaar en rook al ontzettend veel vanaf m'n 15e. In 2009 ben ik dankzij Alan Carr gestopt en was toen een jaar rookvrij maar helaas dat ene beruchte sigaretje dat ik zo nodig moest roken verpestte de boel weer. Het valt niet mee en niet tegen deze keer. Er zitten momenten tussen dat ik denk dat ik gek ga worden en dat mijn hersenen het gaan begeven of dat ik een psychose ga krijgen, maar rationeel weet ik dat dit het verslavingsmonster is. Ik hoop alleen dat het binnenkort wat minder heftig gaat worden. Mijn gezondheid is nu nog goed dus ik hoop dat ik er niet te laat mee ben. Voor zover ik weet heb ik geen ziektes die verband houden met het roken. Mijn motivatie is groter dan ooit. Dus deze keer gaat het gewoon voor altijd lukken, dat weet ik zeker. Ik heb een app op de telefoon en die precies bijhoudt hoeveel uren, dagen en maanden ik gestopt ben, hoeveel ik bespaard heb etc. In de korte tijd al € 181,48 bespaard volgens de app en dat is best veel geld al. Ik rookte in de weekenden ook nog wel eens een jointje en die zal ik echt wel gaan missen. Ik drink verder nauwelijks alcohol dus nu is er helemaal niks om te zorgen dat het hoofd even leeg is. Misschien kan ik daar nog wel een oplossing voor vinden, anders wordt het wel erg saai allemaal. Groetjes.

Hoi Elske, ik kom hier niet zo heel vaak meer want op enig moment moet het een keer klaar zijn. Ik deel de mening van je huisarts dat het misschien wel een jaar duurt om af te bouwen. Ik heb het in zes maanden gedaan en dat was eigenlijk veel te snel. Ik denk dat ik daarom last kreeg van het post-ontwenningssyndroom dat me nog zeker een jaar gekost heeft. Dus doe het alsjeblieft langzaam aan! Je hebt het al een keer ervaren hoe afschuwelijk het is om van de Rivotril af te komen. Ik hoop echt dat het je deze keer gaat lukken. Maar neem echt je tijd daarvoor. Ik heb ook die psychose-achtige toestanden gehad. Raar genoeg maanden nadat ik al gestopt was. Ik snap ook precies wat je bedoeld als je praat over een roes waar je al jaren inzit. Wat goed dat jouw partner je steunt. Mijn relatie is erg onder druk komen te staan door deze hele affaire maar we hebben het wel gered! Ik liet mijn partner vaak de verhalen op benzobuddies lezen en de "getuigenissen" op youtube. Ook daar is veel te vinden als je klonopin withdrawal intikt. Heel erg veel sterkte de komende tijd en doe het alsjeblieft rustig aan.

Hallo Sh. Ik ben hier ook lang actief geweest op het forum en had een tijdje helemaal afstand nodig. Vandaag is het voor mij 1 jaar geleden dat ik stopte met de benzo's. Aan de ene kant een feestje waard vanwege het stoppen maar zo voelt het nog niet. Ik ben wel inmiddels voor het grootste deel genezen maar zo af en toe komt het weer opzetten. Het komt dan in golven maar gelukkig worden die steeds minder. Inmiddels ook enkele weken gestopt met roken en dat gaat me prima af. Als je de benzo-hel gehad hebt, is stoppen met roken piece of cake. Wel merk ik dat zodra ik ook maar iets verander in m'n chemie, het meteen weer fout gaat. Ook ik had de Rivotril en ook nog in een erg hoge dosis. Bij mij duurde de afbouw 6 maanden en ik ben bang dat dit zelfs nog te snel is geweest. Ik kan je dat niet genoeg benadrukken. Neem echt je tijd ervoor, desnoods duurt het een jaar. Ieder mens is anders natuurlijk maar ik heb de afgelopen 2 jaar duizenden berichten gelezen op forums in het buitenland en duidelijk is geworden is dat een uitermate voorzichtige afbouw van de medicatie kan voorkomen dat na de definitieve stop er een post-ontwenningssyndroom ontstaat en dat is echt iets afschuwelijks. Dat heb ik dus gehad. Ik wilde op het laatst zo vreselijk graag weer de oude worden omdat de afbouw zo afschuwelijk was, dat ik het laatste stukje te hard ben gegaan. Ik weet het niet zeker maar ik heb het vermoeden dat ik daarom nog zo lang last heb gehad. Op youtube kun je intikken 'withdrawal Klonopin' en dan zie je erg veel over dit heftige medicijn. Ook veel mensen die een soort getuigenis afleggen. Het blijft raar dat het hier in NL zo onbekend is. In ieder geval ben je op weg om weer jezelf te gaan worden. Er is veel moed en kracht nodig om door dit proces heen te komen. Vertrouw meer op je eigen gevoel dan wat de dokters je vertellen. Ik stuur je in gedachten een zonnetje en hoop dat die een beetje licht over je schijnt in de donkere dagen

Hallo allemaal. Weekend weer voorbij. Heb vorige week een drukke week gehad en ik merk dat ik nog niet op het goede energieniveau zit. Ben erg moe. Komende week weer een spannende week met van allerlei dingen. Ik denk dat ik nu wel zo'n beetje klaar ben met het benzoverhaal. De klachten die er waren worden echt steeds minder. Het enige dat me nog dwars zit is het depressieve gevoel, maar ik weet nu even niet of dit nu nog aan de benzo is te wijten of dat het gewoon om m'n vervelende situatie gaat. Best wel verdrietig te constateren dat het met m'n lijf goed gaat maar dat m'n situatie me verder naar beneden trekt. Ik heb een beetje last van Weltschmerz zoals ze dat noemen. Ik begrijp de wereld niet helemaal goed meer. Alles en iedereen is hard en meedogenloos om me heen. Iedereen heeft z'n eigen problemen en zijn eigen verhaal. Ik denk dat dit gevoel nog steeds een gevolg is van de depressie. Misschien had ik nog beter even kunnen wachten met het stoppen met het AD. Nu ben ik 10 maanden zonder benzo en enkele weken zonder AD en het is best even wennen allemaal. @ Snoes, ik wens je een hele fijne vakantie. Ik hoop echt dat het je goed zal doen. @ BS, ik heb echt het gevoel dat je er binnenkort weer helemaal bovenop bent, je zit volgens mij in de staart en daar zit vaak het venijn zoals het oude gezegde luidt. @Sneeuwhoen, ik vroeg me nog even af of je nickname hier nog iets te maken heeft met The famous Grouse van het bekende Schotse Whiskymerk? Veel liefs allemaal.

Dag Lieverds, ik vroeg me ook even af hoe het met Sneeuwhoen zal zijn. Ik heb even niet zulke lekkere dagen. Ik ben er wel en ik ben er niet, zo voelt het. Heb vannacht erg slecht geslapen. Er is weer een vervelend iets gekomen en dat is jeuk. Ik heb elke keer als ik net in bed lig een ontzettende jeuk over mijn hele lijf. Dat is al een paar dagen zo maar vannacht was het echt ontzettend irritant. Ik kon er niet van slapen, dus de hele nacht in huis lopen spoken. Ergste is de jeuk op m'n hoofd en m'n handen. En wat denk je: als ik op benzobuddies zoek, staat dat natuurlijk weer als bekend verschijnsel bij de langdurige ontwenningsverschijnselen. @ BS fijn te horen dat je het gevoel hebt dat de symptomen langzaam verdwijnen. Told you so!

Goedemorgen lieve dames. Ik kan niet zeggen dat ik de zeer belangrijke afspraak heb verknald maar ik zat zeker niet lekker in m'n vel tijdens dat gesprek. Ik heb echt het gevoel af en toe dat ik een gedeelte van m'n intelligentie kwijt ben. Het was een ontzettende hectische dag gisteren. Op weg naar de eerste afspraak kwam ik in een dikke file terecht. Dat leverde al flink stress op om op tijd te komen. Ik weet niet hoe ik dat gesprek gedaan heb, maar gevoelsmatig liep het niet zoals ik had gehoopt en ik kon het gesprek niet een andere kant op sturen, terwijl ik daar vroeger zo handig in was. Afwachten maar wat ik voor indruk heb gemaakt. Met een week of drie weet ik dat. Op de terugweg had een vrachtwagen een klapband gehad op de snelweg en reed ik met volle snelheid over die grote band heen wat een enorme klap en schrik opleverde. Gelukkig geen echte schade aan de auto maar ik schoot best weer in de stress. Daarna naar de volgende afspraak en weer net op tijd. Die afspraak liep wel redelijk. Vervolgens weer haasten naar een zakelijke bijeenkomst van ondernemers en dat ging wel goed. Gisteren dus een 200 km met de auto gereden. Het lijkt een normale werkdag anno 2015 maar ik kan nog steeds niet helemaal goed omgaan met stress en schrikreacties. Die komen gewoon veel harder binnen als vroeger. Ik hoop echt dat dit ook een keer verdwijnt want het belemmert me echt wel. Gisteravond was ik helemaal leeg van binnen en zat helemaal te trillen. @ BS nee pijn in het lijf heb ik niet echt meer. Wel een beetje stram af en toe en regelmatig keelklachten maar daar zal de leeftijd wel in meespelen. De lichamelijke klachten zijn echt grotendeels verdwenen of ebben langzaam weg. Mijn problemen zitten echt nog alleen in het functioneren van het brein dat het nog niet helemaal aan kan allemaal. Ik heb misschien nog wel een beetje te veel focus op die dingen en het baart me zorgen omdat ik dat brein zo ontzettend nodig heb momenteel. Nou, vandaag weer een dag. Veel liefs!

Dag lieverds. Heb vannacht slecht geslapen en voel het zenuwstelsel weer een beetje opspelen. Weer een flinke brainfog en die kan ik helemaal niet gebruiken want ik heb een heel belangrijke zakelijke afspraak vandaag. Voel me erg onzeker hierover. Verdorie wanneer kan ik eindelijk weer eens 100% op mezelf vertrouwen? Ik hoop dat het zo meteen onderweg in de auto een beetje wegtrekt. Dit kost zo vreselijk veel energie. Het is allang niet meer zo erg als maanden geleden maar het is er nog wel. Nou ja doorgaan met overleven denk ik maar. Ik heb zo vreselijk een oppepper nodig die me weer op het juiste spoor zet. Zodat ik weer wat zelfvertrouwen krijg. Ik hoop dat het snel weer weg is en ik weer de opgaande lijn kan oppakken. Jullie veel sterkte gewenst vandaag, XX

Lieve BS en Snoes en natuurlijk Sneeuwhoen ook. Laten we dat zeker doen. Nadat we allemaal uit deze hel ontsnapt zijn en weer helemaal hersteld, gaan we dit vieren. Ik durf wel te zeggen dat we een soort oorlogslachtoffers zijn. Helemaal niemand zal dit ooit begrijpen en het is iets wat zo vreselijk heeft ingegrepen in mijn leven, dat ik het waarschijnlijk nooit meer zal vergeten. Er valt me vandaag weer iets op. Ik heb de Dr. Ashton Manual weer eens gelezen, althans een gedeelte ervan. Het gedeelte over de langdurige ontwenningssymptomen. Ik heb die manual goed gelezen tijdens het afbouwen en het was een grote steun voor me. Nu ik het gedeelte lees over de langdurige ontwenning valt me op dat Dr. Ashton spreekt over het feit dat een klein percentage van de benzogebruikers (slechts 10 tot 15%) dit overkomt. Dan wordt me wel duidelijk waarom het hier zo stil is en zo weinig mensen reageren en aansluiten op het forum. We zijn slechts een zeer kleine minderheid! De dingen waar ik nog mee zit staan goed beschreven in de manual. Ik heb maar het gevoel dat ik een groot deel van m'n intelligentie niet terug heb gekregen. Mijn cognitieve functies werken nog steeds niet optimaal. Ik heb moeite met nieuwe dingen leren. En nu ik de manual nog eens goed doorlees klopt dit precies. Ook hier krijg ik wat meer hoop dat het zich zal herstellen. Ik kan jullie echt aanraden om nog eens dat gedeelte van de manual goed door te lezen en dat regelmatig te doen als de symptomen weer opspelen. Het gedeelte in de manual staat onder het vetgedrukte kopje "langdurige ontwenningssymptomen". @ Snoes, misschien is dat hele kleine percentage van de gebruikers wel allemaal HSP? @ BS Ik moest wel lachen dat je bedankt zet op je facturen. Ik heb mij jaren geleden nog eens heel erg verdiept in de "law of attraction" en was daar erg positief mee bezig toen. Geloof er ook absoluut in. Er was toen een hele rage gaande met het boekje The Secret. Ik heb dat ook gelezen en vaak toegepast. Er gebeurden daadwerkelijk bijzondere dingen! Geen idee waarom dit eigenlijk weer verwaterde, waarschijnlijk stompte de benzo ook die dingen af? Nog veel langer geleden las ik een boek over Neuro Linguistisch Programmeren. Ik moet het allemaal maar weer eens gaan oppakken als de cognitieve functies weer helemaal hersteld zijn. XXXX

Lieve BS en Snoes. Ik heb zo vreselijk met jullie te doen. Het duurt zo vreselijk lang allemaal, ik weet het. Je hele lijf en hoofd zit vol met stress die de stop heeft veroorzaakt. Wat Snoes omschrijft herken ik ook helemaal. Het gevoel geen ziel te hebben. Niet kunnen huilen en compleet leeg voelen. Daar had ik ook ontzettend last van en dat heeft misschien nog wel het langste geduurd van alle klachten. Ik voelde geen enkele connectie met de wereld hier beneden en de wereld hierboven. Ik hang geen religie aan maar voerde wel altijd interne gesprekken met "iets" hierboven, zeg maar. Ik probeerde altijd een soort te bidden vlak voordat ik ging slapen of op momenten dat ik het erg moeilijk had. Dat was een gevoel van een connectie met de bovenwereld. In de withdrawal was het net alsof die connectie compleet verdwenen was. Zeg maar dat het net was alsof god me verlaten had. Dat ik geen onderdeel meer uitmaakte van de geesteswereld. Datzelfde voelde ik in het contact met andere mensen. Ik "voelde" vroeger heel goed aan wat er omging in de ander als ik met iemand sprak. Dat was ook compleet verdwenen. Ik voelde geen empathie, geen spanningen of wat dan ook bij iemand anders. Ik wilde niet aangeraakt worden en als mijn vrouw verdrietig was en huilde, kon ik niet meevoelen. Compleet versteend van binnen was ik. Alles ging langs me heen qua emoties. Een echte zombie dus. Iets dat ik vroeger veel toepaste was het principe van dankbaarheid. In die gesprekken met "hierboven" bedankte ik iedere avond de Grote Baas voor de goede dingen. Vanaf het moment dat ik stopte met de benzo is dat compleet verdwenen. Het begint nu weer een beetje terug te komen gelukkig. Maar in die Ik heb me zo vreselijk eenzaam gevoeld in die tijd. Dat is met geen pen te beschrijven. Het was ook de reden dat ik een AD heb gevraagd aan de huisarts want ik kon alleen nog maar negatief denken. Had ik het Engelstalige forum benzobuddies niet gehad waar al deze symptomen op staan onder post-withdrawal had ik het niet gered, denk ik. Het zijn namelijk allemaal veel voorkomende klachten die anderen precies zo ervaren. En ze gaan over! Ja, ik denk dat die fase van het zielloos voelen, zoals Snoes het nu beschrijft, voor mij het ergste was. Ik had zo gehoopt dat deze fase aan jullie voorbij zou gaan. Lieverds, het is nog steeds een kwestie van volhouden. Want tergend langzaam zal ook dit voorbij gaan. Hou vol alsjeblieft en beschrijf zonder terughoudendheid wat je voelt en meemaakt. Als je door deze fase heen bent, komt de eindstreep in zicht. Althans zo was het bij mij. Heel veel liefs.

@ Snoes ik hoop dat de bevalling je een beetje afleiding geeft. Dat je gedachtenstroom even onderbroken wordt. Afleiding van dit proces deed mij vaak goed. Gelukkig sleepte mijn vrouw me naar allerlei familie-aangelegenheden en als ik er dan was, viel het vaak mee. Afleiding en aan andere dingen gaan denken was misschien wel het belangrijkste keerpunt bij mij in het proces. @ BS Bij mij was het zo dat de klachten elke keer opkwamen in volle hevigheid. Dan zakten ze weer een beetje weg en kwam er weer iets anders voor in de plaats dat weer voor hevige klachten zorgde. Dan ging de ene klacht wat naar de achtergrond en kwam soms weer even terug, maar niet meer zo hevig. Dat wisselde elkaar steeds af, maar uiteindelijk werden ze tergend langzaam minder en minder. Wat mij ook nog wel eens geholpen heeft is dat ik een hele stille plek -heel ver weg van alle mensen- opzocht. Ergens in de natuur. Of langs het strand. Ik begon dan als een gek te schreeuwen zo hard als ik kon. Alle woede en onmacht schreeuwde ik op m'n allerhardst uit mijn lijf en hoofd. Dat luchtte vaak wel weer een tijdje op. Was alleen lastig zo'n plek te vinden waar niet meteen mensen de politie gaan bellen als er iemand moord en brand staat te schreeuwen in het bos. Wat ook zeker verlichting gaf was enkele minuten het woord "Aum" van de oude monniken uitspreken. Dan maak je met je stembanden een soort diepe brom in je hoofd, een soort trilling van je stembanden. Ik had daar best wel baat bij omdat het me niet lukte om in stilte te mediteren. Daar was ik veel te onrustig voor. Ik maakte mezelf maar wijs dat die brom en trilling m'n receptoren als het ware kietelden en activeerden. Het zou me overigens niet verbazen als dit ook daadwerkelijk zo is. Zo klinkt het:

Goedemorgen lieve dames. Ik lees nog steeds al jullie berichten hoor en denk regelmatig aan jullie. Ik herken ook alle afschuwelijkheden waar jullie nu mee te maken hebben. Ik heb nog wel een paar dingetjes maar weet niet zeker of het hier nog mee te maken heeft. Ik heb nog wel flink last van de klieren in m'n hals. Naast m'n adamsappel zeg maar. Ik google er maar zo min mogelijk op want dan zie ik de meest griezelige dingen die dit als oorzaak hebben. Het komt en het gaat weer weg elke keer. Zal wel stress zijn. Ik ga een beetje een nieuwe fase in merk ik. En dat is zeker weer niet de leukste fase. Hoewel het niet direct met het benzo-drama te maken heeft is er toch wel een flink causaal verband. Ik ben moe, ontzettend moe. Moe van de strijd die ik geleverd heb het afgelopen jaar met het afbouwen en stoppen. Dat heeft zo vreselijk veel energie gekost.En moe als ik denk aan de strijd die ik nu moet gaan leveren om m'n leven weer een beetje op de rit te krijgen. Daar is ontzettend veel energie voor nodig. En die voel ik niet. Ik loop me de hele dag zorgen te maken over de onzekere toekomst en welke beslissingen ik moet gaan nemen. Het voelt erg onveilig allemaal. Ik zal nu echt wat serieuze knopen moeten gaan doorhakken maar stel het steeds uit. Eigenlijk is dat wat ik de afgelopen 2, 3 jaar gedaan heb, uitstellen en afwachten tot het beter gaat. Elke dag de hoop dat het binnenkort voorbij is. En nu het voorbij is, moet ik weer wennen aan m'n nieuwe leven. Nou ja, laat ik maar niet zeuren en klagen. Jullie hebben het even echt moeilijker op het moment. Daar weet ik alles van. En de situatie waarin ik wakker ben geworden uit deze hel is voor jullie heel anders dan voor mij. Ik snap zo goed dat jullie het regelmatig helemaal zat zijn en somber worden. Dat je hier uit wilt en je gewone leven weer terug wil. Hoop en volhouden is het enige medicijn hier tegen. Ik weet echt zeker dat jullie over een paar jaar hier niet meer aan denken. Ik lees nog wel regelmatig op benzobuddies.org en ik zie daar mensen terugkomen die dit jaren geleden ook hebben meegemaakt. Zo heel af en toe komen ze nog eens langs op het forum om anderen een hart onder de riem te steken. Allemaal zijn ze genezen. @sneeuwhoen je schrijft dat je wel een keer buitenproportioneel boos bent geworden. Dat herken ik ook. Het wordt gelukkig veel minder maar echt normaal was het absoluut niet. Het was overigens tijdens het benzogebruik nog veel erger. Ik noem dat de ontremming net als bij alcohol. Gelukkig dronk ik praktisch geen alcohol maar ik denk dat als ik dat gedaan had, het nog veel erger was geweest. @snoes. Ik was nog niet in de gelegenheid geweest om eens te lezen over hooggevoeligheid. Is dat hetzelfde als een HSP? Ik heb even bij de kenmerken zitten kijken en herken mezelf daar zeker in. Bij de zelftest een hele hoge score. Zo ben ik wel mijn hele leven geweest dus het zou zomaar kunnen dat hooggevoelige mensen meer last hebben van de medicijnen dan een ander. Zodra ik weer wat meer op orde ben, ga ik er wat meer over lezen. @BS je bent echt een lieverd en ik ben zo blij dat je ook naar dit forum bent gekomen. Ik zie dat je de anderen ook tot steun bent. En de anderen jou ook. Je hebt nu een hele moeilijke fase te pakken maar ik weet dat je hier uit gaat komen. Je bent een sterke vrouw met wilskracht en die gaat je hier uit halen. Ik merk wel heel erg dat het weer momenteel echt invloed op me heeft. Als de zon schijnt voel ik me beter. Als het zo druilerig grijs is buiten voel ik me echt veel minder goed. Jammer dat de zomer voorbij is zonder dat ik er echt van heb kunnen genieten. Zo meteen weer de blaadjes van de bomen. Ik zie er een beetje tegenop. Zal nog wel een rest zijn van de stop met het AD. In ieder geval wens ik jullie veel kracht, hoop en beterschap toe. Liefs

BS dank je wel voor je begrip en empathie. Je beschrijft het prima. Het is een soort rouwproces inderdaad. En waarschijnlijk omdat het inderdaad zo tergend langzaam gaat en ik inderdaad regelmatig bang ben dat het weer terugkomt, houdt het mij nog erg bezig. Er is niet een moment te bepalen waarop je zegt "nu is het klaar en ik ben beter". Ik heb wel regelmatig gedacht in deze hele periode dat ik beter was en dan sloeg het de volgende dag gewoon weer toe. Op benzobuddies noemen ze dat de waves en de windows. Zoals je weet had ik op het andere forum al eens gezegd dat ik er klaar mee was en niet meer terug zou komen. Dat heb ik toen ook gedaan maar zag toch jouw berichtjes en wilde daar op reageren omdat ik als geen ander weet hoe eenzaam deze strijd is. Ik heb me ergens begin van het jaar voorgenomen dat als ik hier heelhuids uit zou komen, ik me er hard voor zou maken om anderen met deze problematiek te helpen. Inmiddels ben ik voor het allergrootste deel genezen dus wil ik die belofte aan mezelf ook nakomen. Ik had alleen wel gehoopt dat er veel meer mensen zich zouden melden hier en dat meerderen het zouden oppakken. Ik heb werkelijk geen idee of er hier mensen meelezen. Je kunt hier niet zien hoe vaak het bekeken wordt. Dus ik hoop dat er nog veel meer bijkomen en dat jullie het kunnen voortzetten als jullie beter zijn. Maar als het me teveel wordt haak ik wel af hoor. Vooralsnog is het nu nog fijn om er met lotgenoten over te praten. Het kost me geen energie. Je vraagt als laatste of ik mezelf weer ben. Ja dat ben ik weer. Ik denk niet dat iemand anders dat zo zal ervaren maar ik zelf wel. Het lastige is wel een beetje dat ik degene weer ben die ooit een benzo en AD is gaan gebruiken, inmiddels 5 jaar geleden. En heel erg leuk is de wereld niet geworden nadat ik wakker werd uit de roes. Dus dat is best wel weer even wennen aan mijn eigen vertrouwde ik. Erg lastig te omschrijven dit hoor. Wat ik bedoel te zeggen is dat het zeker niet zo is dat ik nu helemaal euforisch ben en de hele wereld aankan. Terwijl ik gehoopt had dat ik supersterk zou zijn na deze periode. Misschien heeft dat nog wel even tijd nodig. Inderdaad net als een soort liefdesverdriet. Dat slijt uiteindelijk ook. Maar hoe ik het draai of keer, ik weet zeker dat het stoppen met medicaties het allerbeste voor me is geweest. En dan met name de Rivotril als benzo. Daar heb ik geen enkele twijfel over. Er is echt geen haar op m'n hoofd die er over denkt om weer te gaan gebruiken. Dit is iets wat ik nooit meer wil meemaken. Het liefste had ik nu een maand of zo op een zonnig eiland ergens in de middellandse zee gezeten, maar de waan van de dag en de druk die de maatschappij weer oplegt laat dat helaas niet toe. Maar dit is natuurlijk mijn persoonlijk probleem en dat is voor een ieder verschillend. Hou je taai hoor, want ik denk dat de fase die ik nu heb, alleen bij mij hoort. Ik gun jullie zo vreselijk dat je binnenkort weer het leven als vanouds oppakt.

Hoi BS, de linkjes die je hebt gegeven heb ik inderdaad ook allemaal bekeken. Ik heb daar ook veel hulp aan gehad. Eerlijk gezegd heb ik ze bijna allemaal op youtube gezien. Hele dagen en nachten heb ik zitten kijken naar lotgenoten. Wat de jongeman zegt is ook waar, je brein houdt je compleet voor de gek in deze periode. Ik ben er inmiddels ook van overtuigd geraakt dat alle klachten die we ervaren - dus ook de lichamelijke- ontstaan doordat onze hersenen die pijnen en ongemakken verzinnen. De hersenen sturen het hele zenuwstelsel aan en dat zenuwstelsel is misschien wel het meest ingewikkelde systeem in ons lijf. Natuurlijk voelen we die pijnen echt en zijn ze afschuwelijk. Het heeft te maken met de Gaba receptoren. Die zitten in je hele lijf maar het meest in je hersenen. De benzodiazepinen nemen tijdelijk de taak over van de gaba receptoren en bij langdurig gebruik worden deze als het ware lui en zullen ze opnieuw opgestart moeten worden als je stopt met de benzo. Daarom is het zo vreselijk afschuwelijk als mensen plotseling stoppen met de benzo en is cold turkey de regelrechte hel. Het stofje Gaba zorgt er namelijk voor dat je rustig blijft en rationeel kan nadenken. Het ontspant je spieren en zenuwstelsel en in je hersenen zorgt het voor rust. Alles heeft te maken met een balans tussen Gaba en Glutamaat. Als die balans doorslaat naar Glutamaat raken we overvoerd met indrukken en draait het zenuwstelsel overuren, met als gevolg een overbelasting van het zenuwstelsel en dat zijn grotendeels de klachten die we ervaren. Het is overigens in de hersenen nog ingewikkelder want die hele chemie stuurt nog vele andere processen aan zoals hormonen, dopamine en endorfine. Het duurt zo vreselijk lang voordat alles weer hersteld is, voordat de receptoren weer 100% functioneren. En per mens is het ook erg verschillend. Maar bedenk dat je lijf en brein heel hard aan het werk zijn om weer de oude te worden. Dat gaat gepaard met afschuwelijke klachten zoals we die ervaren. @BS je vraagt waarom ik nog obsessief zit te googlen. Wat ik merk is dat deze hele benzo-withdrawal zo'n vreselijke impact heeft gehad op mijn leven en dat ik het ervaar als een soort trauma wat ik nog aan het verwerken ben. Nu ik grotendeels genezen ben is het lastig om het los te laten. Dit is wat lastig uit te leggen want je zou zeggen "okay, je bent genezen, dus nu niet meer zeuren." maar het is iets waar ik een jaar lang 24/7 mee geleefd heb. Dus nog steeds ben ik aan het zoeken wat er nou in hemelsnaam gebeurt is en hoe ik dit nu weer moet verwerken. Het is niet echt obsessief maar ik merk dat ik er nog erg veel mee bezig ben. Dat varieert van enorme boosheid over de verloren tijd en de dingen die ik heb verloren door het gebruik, tot enorm verdrietig omdat nog zoveel mensen er mee worstelen. Ik wordt echt verdrietig van de jonge mensen op youtube die getuigen van hun afschuwelijke ervaring. Kortom, ik moet het nu los gaan laten en verder gaan met m'n leven. Maar dat leven is door de enorme impact niet gemakkelijker geworden. Ik ga in november een Iboga sessie doen. Dat doe ik in eerste instantie omdat er hele gunstige resultaten zijn geweest om te stoppen met roken. Maar het doet nog wel wat meer dan dat. Het is als het ware een complete reset van je systeem. En dat is wat ik nu even nodig heb, een harde reset. Ik verwacht echt niet dat daarna alles verdwenen zal zijn en ik het licht heb gezien, maar dat ik wel wat mentale gereedschappen krijg om dit voor eens en altijd af te kunnen sluiten. Om weer nieuwe wegen in te slaan en m'n gedachtenpatronen een andere kant op te sturen. Eigenlijk een soort schop onder m'n kont heb ik nodig. Nou, een heel verhaal weer. Veel liefs