Gaba

Hallo dames, ik heb echt het idee dat het bij jullie beter gaat. Er zullen nog veel dingen ongemakken zijn maar het proces duurt nou eenmaal lang. Ik heb niet zo heel veel te melden vandaag. Gewoon weer een dag. En zonder klachten. De dip is er nog steeds maar die zal ook wel een keer weggaan. Het stoppen met het AD valt me ontzettend mee. Ik heb wel een dip maar het is lang zo heftig niet als ik had verwacht. Slaap wordt wel beter. Het is een ander soort slaap lijkt het wel. Dieper. Nu nog van dat obsessieve zoeken op google afkomen. Ben de computer helemaal zat. Heb er de afgelopen maanden veel te veel tijd aan besteed. Liefs

Lieve Snoes, het klinkt een beetje als depersonalisatie. Ik had daar ontzettend last van. Wiki het maar eens. Misschien herken je het. Lees dan met name het stukje over de genezing. Er staat: "De aandoening begrijpen is de sleutel naar de verlossing ervan". Dit duurde bij mij het langst van allemaal. Het was echt de post-benzo ervaring die dit veroorzaakte. Het komt weer goed, als je maar weet wat het is. https://nl.wikipedia.org/wiki/Depersonalisatie

Dames, dit heeft geen zin. Ik begrijp jullie allebei en allebei hebben jullie een punt. Niemand heeft er gelijk, Laten we een beetje lief zijn voor elkaar hier, ieder heeft het op zijn eigen manier moeilijk. Ieder mens heeft een verhaal. We drijven misschien een beetje af van waar het eigenlijk om ging en dat is dat we graag willen dat de voorlichting over in dit geval de benzo's veel beter moet worden. Daar zijn we het allemaal over eens. En dat we elkaar en anderen die dit lezen willen informeren over onze ervaringen. Het forum heet benzodebaas en daar zijn we hier voor. Misschien heb ik me ook een beetje schuldig gemaakt door af en toe van de essentie af te dwalen. Voor jullie alle 3:

Lieve BS. Ik begrijp dit helemaal. Ook dit is een fase in het helingsproces. Neem je tijd en ik weet dat je binnenkort hier weer terugkomt met positiever nieuws. Heel veel sterkte! Ik kwam dit liedje tegen op Youtube en dat wil ik graag met je delen:

Hoi Allemaal. Vandaag had ik een zakelijke afspraak en die ging prima. Lange autorit ging ook prima. Ik merk dat ik weer gewone gesprekken kan voeren zonder die eigenaardige focus op mezelf die er maandenlang was. Daar werd ik echt gestoord van. Daar ben ik heel erg blij mee want dat was echt een issue waardoor ik zo vreselijk onzeker werd in gesprekken met vreemden en in mijn sociale leven. Ik hoop echt dat dit zo blijft want hier heb ik zo lang op gehoopt. Kortom, ik begin weer een beetje praatjes te krijgen. Dus ik denk dat het zelfvertrouwen ook weer een beetje gaat terugkomen. Vanavond had ik me laten strikken om in het tennispark een nieuwe sport te proberen. Dat heet paddle-tennis. Een soort combinatie van squash en tennis. Je speelt dat met 4 mensen in een soort glazen kooi. Ik had me er totaal niet op voorbereid wat het was. Samen met 2 vrienden en een onbekende heb ik dat gespeeld. Het gaat in dat spel om reactievermogen, snelheid en tactiek. Toen ik daar aankwam schrok ik me rot en wilde eigenlijk liever niet meedoen dus een smoesje over zere knieën opgevoerd maar ze stonden erop dat ik mee zou spelen. Het is me reuze meegevallen en mijn lijf liet me totaal niet in de steek. Ook het reactievermogen ging prima. Ik heb zelfs een paar erg mooie ballen kunnen slaan. Dit is echt een overwinning voor mij. Ik had het gevoel dat mijn lijf aan alle kanten zou protesteren maar zelfs dat gebeurde niet. Dit was echt lekker en ik ga het vaker doen. Ik zal hierdoor veel meer vertrouwen krijgen in mezelf. Na afloop met de mannen nog een drankje genomen (ik geen alcohol) en ook daar liepen de gesprekken prima en voelde ik me op m'n gemak. Ook dit gevoel ga ik proberen vast te houden. Kortom, vanmorgen was het knudde maar de 2e helft van de dag en de avond waren heel erg goed. Als ik nu de afgelopen weken op een rijtje zet heb ik gewoon van de depressie nog het meeste last. Lichamelijk gaat het eigenlijk best goed. Het gaat een beetje op en neer mijn stemmingen. Dat lijkt wel op het lichamelijke gedeelte waar elke keer klachten kwamen, weer weggingen en daarna weer terugkwamen. Er was geen pijl op te trekken. Allemaal verschillende klachten en elke keer verschillend in hevigheid. Maar uiteindelijk werden de intervallen langer en bleven ze uiteindelijk weg. Ik hoop dat dit hetzelfde met de depressie gebeurt, dat hij dus langzaam weggaat. Dit geeft de mens weer een beetje moed. Ik vertel dit wat uitgebreid omdat jullie erg veel last hebben van de lichamelijke klachten en minder van de depressieve gevoelens volgens mij. Ik kan je dus nu echt verzekeren dat die weggaan, stuk voor stuk. Ik ben ook echt blij dat ik vandaag de dag kan afsluiten met een positief stukje. Jullie gaan hier echt ook uitkomen!

Weet je Sneeuwhoen, ik ben er niet helemaal uit in hoeverre die benzo mijn depressie heeft veroorzaakt. Op dit moment denk ik het wel. Ik ben nu 52 jaar en heb wel de nodige "life-events" gehad. Toen ik begin 40 was heb ik ook een periode gehad waarin ik het even niet meer zag zitten. Dat duurde alleen niet zo lang. Op de een of andere manier wist ik op het diepste punt mezelf weer uit de put te verheffen. Na een week of 2 diep gezeten te hebben, ontstond er een soort oerkracht die me er weer bovenop hielp en dan ging ik weer verder. Dit depressieve gevoel is van een heel andere orde. Het is net of een andere entiteit bezit heeft genomen die m'n gedachten stuurt. Zoiets heb ik nog niet meegemaakt en het ontstond direct na de stop van de benzo. Dus dat het daaraan ligt lijkt mij een logische conclusie. Maar het is de kip of het ei verhaal. Ik ben een benzo gaan gebruiken om beter te kunnen slapen in een nare periode. Zou het dan zo zijn dat ik jarenlang die gevoelens van shit heb onderdrukt en dat nu ineens alles naar boven komt? Toch voelt het niet zo, ik ben me altijd erg bewust van processen die in mijn lijf en brein gaande zijn. En dit is er eentje die volstrekt nieuw is. Na maandenlang op het forum benzobuddies gelezen te hebben en de duizenden post aldaar, ben ik daarin niet uniek. Hooguit is het misschien een klein percentage van mensen die hier last van hebben. Maar gedocumenteerd is er helemaal niets. Vooralsnog hou ik me vast aan het feit dat dit weer over zal gaan. Dat ik weer homeostase in mijn lijf en brein weet te vinden. Mijn lijf is er weer voor het allergrootste deel bovenop gekomen. Maar het brein wil nog niet helemaal. Mijn stelling blijft toch wel dat medicatie uiteindelijk zieker maakt. Het is ook een kwestie van perceptie hoe je kijkt naar dit soort dingen. Als je het vanuit een andere hoek bekijkt, zie ik op de lange duur uiteindelijk alleen maar nadelen. Voorop blijft dat ik besloten heb helemaal uit de buurt van de hulpverleners en artsen te blijven. Als ik een been breek dan is dat objectief waarneembaar en mogen ze me helpen. Alles wat tussen de oortjes zit zal ik helemaal zelf moeten doen.

Goedemorgen allemaal. Rare dag gister. Ik heb echt last van de depressieve gevoelens. Verdorie ik kan het niet uitstaan dat ik mijn eigen gedachten niet onder controle heb. Op de een of andere manier stromen de gedachten telkens de negatieve kant op. Volhouden maar. Gistermiddag bij vrienden en een zakenrelatie langs geweest. Er gebeuren ook bizarre dingen. 2 weken geleden overleed een bekende 10 dagen nadat hij te horen had gehad dat hij kanker had. Ik kende hem redelijk goed maar mijn beste vriend was heel goed met ze bevriend. Gisterochtend werd zijn vrouw ook dood in de badkamer gevonden. En gisteravond het nieuws van de zelfmoord van Joost Zwagerman. Pfff. IK zag nog een interview met hem van een paar maanden geleden waarin hij openhartig sprak over zijn depressie. Hij vertelde dat hij een paar jaar geleden bij de huisarts kwam voor een onschuldige oorontsteking. Dat consult van 15 minuten werd anderhalf uur en daarna had hij een depressie. Het zou me niet verbazen als hij met een dikke stapel recepten de deur was uitgegaan en dat de medicatie het uiteindelijk nog veel erger heeft gemaakt. Ik raak er onderhand van overtuigd dat dit bij een aantal mensen het geval is, het middel is dan vele keren erger dan de kwaal. Normaal maakt dit soort nieuws niet zo veel in me los maar ik lag er nu even wakker van. Vannacht kon ik slecht in slaap komen. Had weer iets nieuws, jeuk. Jeuk over m'n hele lijf. Om gek van te worden. Pas nadat ik het dekbedhoes eraf had gehaald ging het weg dus zal wel allergie van het wasmiddel zijn of zoiets. Vandaag een belangrijke afspraak met een klant. Moet ik nog 3 uur in de auto zitten en voel me niet echt fit. Vanavond heb ik afgesproken om te gaan tennissen na hele lange tijd maar ik weet nog niet of ik dat laat doorgaan. Wel knap vervelend want dan moet ik weer voor de zoveelste keer iets afzeggen met vrienden. Ik heb gister zitten lezen over Iboga. Ik rook echt veel te veel en dat maakt dat ik me niet fitter ga voelen denk ik. Ik lees veel goede berichten daarover van mensen die daardoor gestopt zijn zonder de vervelende bijwerkingen de eerste dagen. Misschien ga ik wel zo'n sessie doen. Er gebeurt ook nog wel wat meer in zo'n sessie waarin ik wellicht kan afrekenen met was spoken. Het is een product uit de natuur, een wortel. Ik red me wel vandaag. Zal vanavond weer even op jullie verhalen reageren. Ik heb ze wel gelezen hoor!

Dag lieve dames. Dank je Snoes dat je even toelichtte wat BS is. Ik schreef vanmorgen een wat paniekerig berichtje. Ik denk achteraf dat het niet op dit forum hoort. Het heeft denk ik wel alles met de benzo en alles daarom heen te maken, maar de naam van het forum is Benzodebaas en ik durf inmiddels wel te zeggen dat ik de benzo de baas ben geweest. Het is wel wat de benzo in het verleden heeft aangericht en waar ik nu de gevolgen van ondervind, maar ik denk om het forum zuiver te houden en aantrekkelijk voor anderen, ik dit soort berichten hier niet moet plaatsen. Uiteindelijk zou het hier moeten gaan over dat mensen zich bewust worden van hun benzogebruik en de bijwerkingen, maar ook over de enorm lastige afbouw en de waanzin waar je door heen gaat als je stopt. En we waren het er over eens dat we graag willen dat artsen anderen wijzen op wat de benzo met je doet. Dat er dus een stukje bewustwording komt over het benzogebruik en dat voorzichtig afbouwen een must is, maar dat er nog wel een lelijk staartje kan komen na de stop. Het is echt heel erg lief van jullie en ik waardeer de steun enorm. @ Snoes ik denk dat het inderdaad een forse terugslag is na het stoppen met het AD. Ik zei al dat het weliswaar in de verste verte niet te vergelijken is met een benzoafbouw/stop maar het geeft wel een flinke terugslag. Het zal wel weer eerst erger worden en dan weer afvlakken. Laat ik dat maar hopen want dit is weer helemaal niet leuk. Ik hoop echt voor jou dat de alternatieve arts je wat verder kan helpen. Ook al heb je maar een luisterend oor van een arts. Ik heb een jaar of 6 geleden bij een ayurvedische arts een complete reiniging gedaan. Dat is me heel erg goed bevallen en ik ga dat binnenkort weer doen. Het is een officiële arts met een BIG registratie en wat mij bijstaat is dat de theorie is dat er veel afvalstoffen in bepaalde delen van de darmen blijven zitten. Hij heeft die reiniging toen gedaan en ik knapte daar toen erg van op.Dat was voor het benzogebruik en ik denk achteraf dat ik veel beter bij hem had kunnen gaan met mijn problematieken. Ik heb toen ook transcendente meditatie van hem geleerd. Helaas is dat de afgelopen jaren in de vergeethoek terecht gekomen, maar ik ga hem weer eens opzoeken. Zeker nu de chemie uit mijn lijf is sta ik weer open voor andere dingen. @ BS Je bent echt een lieverd hoor. Nee dit is voor mijn vrouw en onze relatie het afgelopen jaar niet gemakkelijk geweest en nu loeren er weer nieuwe problematieken. Het afgelopen jaar was ik zeker geen leuke partner. Ik kon helemaal niets verdragen, geen aanraking en geen intimiteit. Het hele gedoe heeft ook zeker een aantal dingen stukgemaakt bij ons. Jullie weten er alles van, het is niet uit te leggen aan een ander waar je doorheen gaat. En als het zo lang duurt en het nergens beschreven staat, krijgt een partner natuurlijk ook bedenkingen, twijfels en onzekerheden. Ik hoop dat er nog genoeg overblijft om toch met elkaar door te kunnen gaan. Dat is weer de volgende uitdaging die er ligt. Ze is gelukkig wel blij dat ik lichamelijk zo opgeknapt ben en er zijn een heleboel andere dingen die nu al veel beter gaan. Er is in dit hele proces maar eentje waar je op zou moeten vertrouwen en dat ben jezelf. En dat is het probleem want ik kon helemaal niet meer op mezelf vertrouwen. Elke dag was anders met andere klachten. Ik durfde nauwelijks afspraken te maken omdat ik bang was dat ik op die dag een slechte dag zou hebben. Het is dus gewoon een heel eenzaam proces. Er is helemaal niemand (behalve wij dan) die de enorme impact kent die het op je hele leven heeft. Maar toch blijf ik erbij dat ik zo vreselijk blij ben dat ik er nu al maanden vanaf ben. En ondanks de vervelende toestanden allemaal is het absoluut de moeite waard geweest. Ik vraag me soms wel eens af wat er gebeurt zou zijn als ik het was blijven gebruiken. Ik zou uiteindelijk nog veel zieker geworden zijn, dat weet ik echt pertinent zeker. Ik begin zo langzamerhand na te denken hoe ik de benzo nachtmerrie achter me kan laten. Daarvoor zoek ik een soort rituaal. Ik heb al een paar keer zitten nadenken om een bedevaart te maken. Er bestaat een bekende bedevaart naar Santiago de Compostela in Spanje. Lichamelijk zou ik dit inmiddels wel aankunnen. Ik ben niet echt katholiek maar heb daar wel affiniteit mee. Misschien een soort boete doen omdat ik mijn lijf en brein zo vreselijk heb behandeld. En natuurlijk dankbaarheid omdat ik het toch wel overleefd heb. Dan geen computer meenemen en eens dagenlang in de natuur wandelen om het hoofd leeg te maken van deze nachtmerrie. Ik heb op youtube al veel gevonden over de bedevaart. Er schijnt iets magisch te gebeuren tijdens zo'n lange, uitputtende wandeltocht. Want op een dag moet het natuurlijk klaar zijn. Anders blijf je hierin hangen. Misschien hebben jullie nog leuke ideeën voor een afscheidsrituaal? Dan kunnen jullie daar ook al een beetje naar toe gaan leven. Want ook jullie gaan dat moment krijgen waarop je weer helemaal beter bent. En als ik het goed inschat, duurt dat niet zo lang meer. Veel liefs!

Goedemorgen dames. Ik was er even tussen uit. Voelde me niet zo lekker afgelopen weekend. Lichamelijk gaat het best wel goed. Heb een heel stuk gefietst met de hond naast me. Zaterdagavond visite gehad van 2 vrienden. Was fijn. Gistermiddag ging het weer niet zo goed tussen m'n oren. Na het afbouwen van het AD en nu helemaal chemievrij (behalve de sigaretten nog) leek het eerst goed te doen maar gistermiddag overviel het me toch wel heftig. Ik geloof niet dat dit nog iets met de benzo heeft te maken. Nu ik wakker ben uit de jarenlange roes zie ik steeds meer wat voor puinhoop ik gemaakt heb en misschien ben ik wel te laat en kan ik het niet meer rechttrekken Mijn financiën zijn een drama geworden en eigenlijk zie ik geen uitweg. Dat zorgt voor veel stress hier in huis. Langzaam komen de verwijten van mijn vrouw en ik zit echt goed klem. Hoewel de benzo echt een oorzaak is geweest kan die nu geen rol meer spelen. Dat is dus best raar want in feite is er nu een situatie ontstaan die zo stressvol is dat je daardoor eigenlijk een benzo of een AD nodig zou hebben. Maar er is geen haar op m'n hoofd die daar aan zou beginnen. Verdorie, het had wel lekker geweest als ik nu een leukere en rustiger periode had gekregen, maar dat is me niet gegund lijkt wel. Misschien dat nu weer de chemie van het AD aan het wegtrekken is uit mijn brein en wordt het eerst erger en dan misschien beter. Nou ja. Ik heb jullie berichtjes van de afgelopen dagen gelezen. De hooggevoeligheid. ja daar herken ik veel in. Misschien is dat wel aan de hand waardoor we hier zo heftig op reageren. Ik tikte dat even op google in en zag dat hooggevoelige mensen vaak niet goed reageren op medicijnen. Ik ga daar nog wel wat meer over lezen. Verdorie ik wil niet zielig doen maar besef me dat ik de afgelopen 1,5 jaar toch wel heel erg veel voor m'n kiezen heb gehad. De benzo heeft dat altijd een beetje afgevlakt maar het is eigenlijk best heftig. Nou ja, het is vandaag maandag en weer een dag in het paradijs. Hoewel als ik het nieuws lees...

Hey Snoes, ja ontstekingen... heel erg last van gehad en nu ook nog wel. Tandvlees en keel. Ik heb af en toe het gevoel gehad dat mijn hele lijf vol met ontstekingen zat. Van de winter telkens verkouden en inderdaad pijnlijke ogen. Gaat ook weg, echt waar. Het schommelende gevoel heb ik niet gehad maar heb ik wel heel erg vaak voorbij zien komen op benzobuddies. Je vraagt wat het verschil is tussen het afbouwen van het AD en een benzo. Het is simpelweg niet te vergelijken. De benzo is het absolute kwaad en (zonder overdrijven) het ergste dat me ooit is overkomen. Het AD is een iets zachtaardiger zusje. Ik had daar in het begin wel wat bijwerkingen van zoals droge mond en transpireren maar niet zo heftig als Rivotril. Ik heb het niet zo bijgehouden maar vandaag ben ik volgens mij een week vrij van het AD. Ben wel een beetje bang dat de depressie van begin van het jaar terugkomt. En voel me vandaag ook niet zo tof. Merk dat het negatieve weer een beetje de overhand krijgt. Misschien van het weekend weer beter hoop ik. Het zal met zo,n AD ook wel net zo werken dat na de stop het eerst nog even erger wordt. Misschien was het stoppen met het AD nog even teveel van het goede maar ik zet nu door. Bij mij zijn de nare gedachten in mijn brein dus nog de restjes van dit waanzinnige avontuur. Lichamelijk is alles grotendeels verdwenen. Ik hoop zo voor jullie dat het beperkt blijft tot de lichamelijke dingen. Want dan denk ik dat jullie al snel bij de eindstreep zullen zijn. Ik ga nu het weekend even een emotionele vakantie houden. Even geen shit.

Lieve BS, ik zat even te googlen op die Sulpiride en dat lijkt me nogal een heftig spul! Lees inderdaad dat het gebruikt wordt bij maagspasmen maar het is eigenlijk een medicatie bij psychosen. Getver dat lijkt me ook al geen prettig medicijn met allerlei bijwerkingen. En wat zit het lichaam toch ingewikkeld in elkaar. Krijg je een pil tegen psychose omdat je maagspasmen hebt. Zo heb je dus een paar heftige medicijnen met allemaal verschillende bijwerkingen gebruikt in een korte tijd. Imiddels geloof ik er niet meer in dat alle medicijnen elkaar verdragen. Ik heb dat zelf meegemaakt met Cymbalta, daar bleek dat het helemaal niet ging met de andere medicatie. Maar de apotheek beweerde dat het wel kon. Ik geloof dat ik steeds blijer wordt dat ik van die troep af ben. Het is gewoon horror!

Goedemorgen dames. Weer een dag. Buiten straalt het van de regen en het is donker in huis. Niet zo goed voor m'n stemming. Merk echt wel dat het stoppen met het AD effect heeft. Het is knap vervelend maar echt bij lange na niet zo heftig als de stop met Clonazepam. Gisteravond ben ik inderdaad bij met m'n dochter geweest. Ik merk dat ik dan nog steeds niet 100% ben, maar ik red het verder goed. Ik heb haar nieuwe vriend ontmoet en dat is een leuke jongen. Hoef ik me daar voorlopig even niet druk over te maken. Op de terugweg in de auto zakte ik weer goed weg in sombere gedachten. Ik hoop dat ze niet zo erg worden als begin van het jaar want dat was echt niet te doen. Niet echt lekker geslapen en te vroeg wakker. Nou ja, ik leef nog. Een paar jaar geleden was er een film die heette Groundhog day. Daar lijkt dit wel een beetje op. Elke dag lijkt dan hetzelfde en de dag daarna begint het weer opnieuw. @ benzoslachtoffer ( ik ga je vanaf nu BS noemen hoor, zit elke keer die naam te tikken) jij hebt ook weer een nare nacht achter de rug lees ik. Ik blijf het je zeggen: het gaat binnenkort beter. De keelklachten zijn bij mij ook heel erg geweest. Hele gevoelige klieren in mijn hals had ik ook erg last van. Wat Snoes schrijft is waar, ik denk dat je echt sterk genoeg bent om hier doorheen te komen. Wat ik je nog wil vertellen is dat ik begin van het jaar regelmatig heb gedacht dat ik de medicatie maar weer moest opstarten. Dan was het echt niet meer uit te houden. De huisarts had ook zoiets gezegd. Want hij zag wel dat ik het erg moeilijk had. Gelukkig op benzobuddies kwam ik er achter dat het geen enkele zin heeft om weer te gaan gebruiken. Ik heb diverse mensen zien schrijven dat ze dat gedaan hadden maar dat de klachten gewoon daarna hetzelfde bleven. En het was daarna ook nog veel moeilijker om te stoppen. Ik zat nog even te kijken naar welke medicijnen je gebruikte en je schreef Sulpride. Dat kende ik helemaal niet maar waarom kreeg je dat voorgeschreven? Het is een antipsychoticum. En dat samen met Xanax? Het lijkt me een een rare combinatie van allerlei hele zware medicatie. Hartkloppingen en benauwdheid heb ik ook allemaal gehad. Af en toe nog wel maar dat is volgens mij de schuld van het vele roken en de koffie. Als je daar veel last van hebt moet je het ook niet alleen maar op de benzo gooien en altijd de huisarts ernaar vragen. Ondanks dat ik wel vermoedde dat alle bijwerkingen aan de benzo lagen, ben ik toch wel even naar de huisarts geweest voor een verwijzing naar de cardioloog. Gelukkig ook weer helemaal niks aan de hand. Dat is overigens wel een voordeel: ik ben de afgelopen jaren helemaal totaal onderzocht . Bij het darmonderzoek kwamen ze een paar poliepen tegen en die zijn meteen weggehaald en onderzocht. Was allemaal in orde. Af en toe dacht ik dat ik een hypochonder aan het worden was en ik vroeg dat ook aan de huisarts maar dat vond hij gelukkig niet. Dus als je twijfelt over iets zoals hartkloppingen en benauwdheid adviseer ik je toch om dat te laten onderzoeken. Dan hoef je je daar niet druk over te maken. @ Snoes, ik begrijp wat je schrijft helemaal. Met name dat je het gevoel en de ontwenning niet meer uit elkaar kunt houden. Ik heb me ook zo vaak afgevraagd of het nu kwam door mijn vervelende financiële situatie of dat de paniekerige gevoelens door de benzostop kwamen. Was erg verlammend allemaal en kostte veel energie. Het werd af en toe ook een beetje chaos in m'n hoofd en kon me dan niet meer concentreren op dingen. Mooi dat plaatje, bad days will pass. En zo is het. Gisteravond op de terugweg in de auto bedacht ik me nog iets van jaren geleden. Dat was dat ik me na de echtscheiding zo vreselijk voelde. Ik herinnerde me het verdriet en de pijn en de boosheid en de moeilijke keuzes die gemaakt moesten worden. Ook dat was een afschuwelijke tijd. Het was ongeveer anderhalf jaar chaos en energielekken. En toch ging het op een dag weer beter en begon ik weer energie te krijgen. Ik bedacht me gisteravond dat ik het eigenlijk grotendeels al weer ergens een plekje in m'n gedachten heb gegeven. Ik ben het niet vergeten, maar het doet geen pijn meer. Ik denk er eigenlijk nooit meer aan. Ik weet zeker dat we deze periode ook weer zullen vergeten op een dag. Dat we weer normaal zullen functioneren en weer genoeg energie hebben om dingen te gaan doen. Het is nu vreselijk heftig allemaal maar het gaat voorbij als we maar goed op onszelf passen. En dat doen we toch? We zijn gestopt met de pillen en ontsnapt uit de fuik van Bigpharma.

Hallo dames, met damesdingen heb ik niet zoveel ervaring hoor.Daar kan ik jullie niet mee helpen. Maar ben wel erg blij om te lezen dat ik jullie een beetje tot steun kan zijn. Overigens ben ik 52 en voelt het momenteel inderdaad of ik de 70 al gepasseerd ben. Als ik in de spiegel kijk dan herken ik mezelf niet. Overigens is dat iets dat ik ook heel veel gelezen heb , dat is een onderwerp dat heel veel besproken wordt op benzobuddies.org. Met name vrouwen schijnen daar veel last van te hebben. Ik denk dat het een verkeerd zelfbeeld is van jullie en dat het komt omdat je niet lekker in je vel zit. Ik heb nu niet zoveel tijd want ik ga zometeen naar een schoolbijeenkomst van m'n dochter. Mijn dochter woont bij mijn ex-vrouw en ik heb haar echt al maanden niet meer gezien. Daar voel ik me echt schuldig over maar ik kon het gewoon niet aan. En natuurlijk kan ik dit nauwelijks uitleggen aan haar maar ik was veel te ziek en te onzeker en voelde me oud en onbelangrijk. Ze woont ook best ver bij me vandaan en ik had moeite met autorijden. Dus vanavond confrontatie met m'n ex-vrouw na lange tijd en hoop ik m'n dochter weer even te kunnen knuffelen. Spannend!

Hoi Angels. Het zijn allemaal de klachten die ik ook heb gehad, echt waar. Het duivelse van dit proces is dat het zo vreselijk lang kan duren. Ik weet nog goed dat ik al die klachten ook had. Het was net of elke keer mijn lijf gilde om het medicijn. Het probeerde als het ware elke keer weer een nieuw trucje om me weer aan de medicijnen te krijgen. De klachten komen en gaan. Sommige klachten komen soms weer in verminderde mate terug. Ik probeerde er wel eens een dagboek van bij te houden of er een soort systeem in te vinden was, maar dat is niet zo. De aanvallen gebeuren willekeurig. Het enige dat me opviel is dat de tijd tussen de aanvallen steeds langer wordt. Ze worden ook minder heftig. Uiteindelijk wordt het dan een zeurderig gevoel en dan dooft het steeds verder. Waar ik jullie wat minder over hoor is de zwartgallige gedachten. De plotselinge herinneringen die opgedrongen worden. De depressieve gevoelens die op geen manier te onderdrukken zijn. Ik hoop echt dat die jullie bespaard blijven want die waren zo afschuwelijk. Ik heb in de slechtste maanden mijn hele leven opnieuw beleefd in gedachten. En daar kwamen met name alle rottige dingen naar boven. Ik was altijd een optimist maar ik kon tijdenlang niks positiefs meer zien. Vandaag weer de volgende dag zonder de antidepressiva. Voel me nog steeds gelukkig iets beter worden. Ben wel heel moe en lusteloos. Maar het valt me ontzettend mee. Ik had veel erger verwacht. Wel flinke trilhanden. Ik ben heel blij dat ik jullie een beetje kan ondersteunen en jullie kan vertellen dat dit echt helemaal over gaat. Op het amerikaanse forum wordt vaak gesproken over "waves en windows". De waves zijn de hele slechte momenten en de windows zijn momenten waarop het ineens heel erg veel beter lijkt. Die wisselen elkaar steeds af. Ik ben nu nog wel een beetje angstig dat wat ik nu heb mijn eerste window is en dat hierna weer een wave zal volgen. Maar gelukkig weet ik dan wat het is en dat het weer voorbij gaat. De zon schijnt hier buiten. Ik ga zo even met mijn honden in het bos lopen. Daarna 2 afspraken bij klanten en een stuk administratie doen vandaag. Het zonnige weer doet me goed.

Hoi Benzoslachtoffer en Snoes, het zijn eigenlijk best bijzondere verhalen die we delen. Vandaag heb ik bijna geen afspraken dus heb ik even de tijd om wat te schrijven. Benzoslachtoffer ik denk dat je gelijk hebt met de honden en de roedel, zo heb ik het ook maar uitgelegd voor mezelf. De hond die me aanviel is een echt macho mannetje dus ik denk dat hij mijn zwakte voelde en het wilde proberen om de leider van de roedel te worden. Bij mensen ben ik dat overigens ook wel eens tegengekomen. Ik heb het de hond maar vergeven. Had wel 7 hechtingen in mijn hand. Het is helemaal niet het type hond dat agressief is, het is een labrador en de andere hond is een jack russel teefje. Wat ik van jullie begrijp is dat de lichamelijke klachten het meest opspelen lijkt het wel. Ik probeer nog even terug te denken en voor zover ik me kan herinneren duurde dat bij mij niet zo heel erg lang. De eerste paar weken waren het ergst. Ik had een vreselijke last van m'n nekspieren en m'n schouders. Het was net of er iemand met een breinaald in zat te poeren. Daarvoor ben ik nog een aantal keer bij een fysiotherapeut geweest maar dat hielp helemaal niets. Na een maand of twee was dat weg. Als ik terugdenk ben ik niet heel erg bedlegerig geweest. Ik probeerde zoveel mogelijk een vaste structuur aan te houden. Dus elke dag zoveel mogelijk op dezelfde tijd naar bed en dezelfde tijd opstaan. Of ik nou slecht geslapen had of niet. Er waren die eerste maanden wel elke keer gekke klachten. Buikpijnen, pijn in m'n heupen, in m'n gewrichten. Ik kreeg migraine terwijl ik dat nooit had, traanogen, de ergste griep die ik ooit heb gehad, hoofdpijn, ademhalingsproblemen, opgezette klieren in m'n hals etc. Ook raar was dat ik constant tandpijn had. Dus geen kiespijn maar tandpijn, ik voelde gewoon de zenuwen in m'n tanden. Eigenlijk alles waar zenuwen zitten deed me pijn. Ik had een rare geur bij me, transpiratie en ontlasting roken raar, net alsof het niet van mezelf was. Iets dat ik ook moeilijk kan verklaren is het feit dat ik afgelopen december (een maand na de stop) ontzettende pijn in allebei m'n knieën kreeg. In de ene knie zelfs zo erg dat ik naar een specialist moest. Ze hebben toen in het ziekenhuis een scan gemaakt van die knie en zagen dat er wel wat slijtage zat. De orthopeed besloot om een kijkoperatie te doen in de knie en daarvoor werd een afspraak gemaakt. Hij zou dan een stukje kraakbeen verwijderen. Ik heb de afspraak gemaakt voor 2 weken later. Ik ben helemaal niet bang voor operaties of wat dan ook maar de volslagen paniek sloeg toe bij de gedachte dat ik in een operatiekamer kwam te liggen.Allerlei rare paniekaanvallen sloegen toe. Ik heb de assistente opgebeld en uitgelegd wat er aan de hand was en dat ik net gestopt was met een sterke benzo. Ze begreep het volkomen en vond het alleen maar verstandig dat ik de operatie heb afgezegd. En wat denk je: 2 tot 3 weken later was de pijn gewoon weg en is niet meer teruggekomen. Een jaar of twee geleden ben ik ook nog bij een reumatoloog geweest die de diagnose reuma gaf en ook die klacht is verdwenen. Geloof het of niet, maar zowel tijdens het gebruik als na het gebruik zijn er zoveel klachten geweest. En het bizarre aan het verhaal is dat de klachten allemaal verdwenen zijn. Vandaar dat ik zowat elke klacht die ik heb aan de benzo toeschrijf. Ik geloof nu echt dat de chemische troep tot in je merg en in de kleinste gaatjes en cellen van je lijf gaat zitten. Probeer je eens voor te stellen dat ik nooit bij de huisarts kwam omdat ik simpelweg nooit wat had. Misschien een keer een wratje of zo. Meer niet. De afgelopen jaren ben ik zo vreselijk veel bij de huisarts geweest, elke keer weer bloedonderzoek en verwijzingen naar specialisten. Psychologen, psychiaters. Nooit bleek er iets fout te zitten. Echt waar, ik heb de meest ingewikkelde onderzoeken gehad. Longfoto's, darmonderzoek, maagonderzoek, MRI scan van m'n hersenen, scans van m'n knieën, slaaponderzoeken waarvan een keer onder narcose en 2x een nacht in het ziekenhuis. Er was nooit iets te ontdekken. Ik heb bij specialisten de diagnoses ME/CVS gehad, Fybromyalgie, hyperacusis, Tinnitus, PTSS en ga zo maar door. Uiteindelijk was de conclusie ook vaak dat ik maar moest accepteren dat ik ouder werd. Het ergste van alles dat ik meemaakte was dat een pijnspecialist/neuroloog me het medicijn Cymbalta voorschreef. Dat was tegen de vreselijke pijn in de spieren en ook een antidepressivum. Daar ging in mijn brein en lijf iets zo vreselijk mis met de combinatie met de benzo dat mijn omgeving dacht dat ik nu echt gek geworden was. Ik vloog letterlijk tegen de muren op. Mijn vrouw heeft toen in paniek een goede vriend gebeld en ze hebben me in het weekend naar de eerste hulp van het ziekenhuis gebracht. Daar was een arts die meende dat ik een psychose had. Hij heeft toen gebeld met een apotheker en een neuroloog en aan de combinatie van de 2 medicijnen kon het niet liggen volgens hem. Hij wilde dat ik opgenomen werd en schreef met het antipsychoticum Haldol voor. Mijn goede vriend en mijn vrouw waren het eens met de arts en vonden dat ik die Haldol moest gaan slikken. Blijkbaar had ik mezelf nog voldoende in de hand en heb dat geweigerd in te nemen en ben cold turkey gestopt met de Cymbalta, wat ook weer ontzettend nare ontwenningsverschijnselen gaf enkele weken. Maar daarna ging het al stukken beter met me. Mijn vrouw klaagde erover dat ik tijdens de slaap nogal snurkte en regelmatig met ademen stopte. Dat vond ze best eng want ik ademde in de slaap een tijdje niet en ineens lag ik dan naar adem te happen en maakte wilde bewegingen, net of ik stikte. Toen ik op enig moment op internet zat te zoeken kwam ik op een forum tegen dat iemand daar ook last van had en daar was het opgehouden nadat hij met benzo's was gestopt. Ik ben toen verder gaan zoeken en het bleek dat de benzo uiteindelijk ook de ademhalingsspieren verslapt en verzwakt. En ineens ging er door dat forum een wereld voor me open. Mensen beschreven heel vaak deze klachten. Dat gaf voor mij de doorslag om de benzo te stoppen. Ik ben nog steeds dankbaar dat ik het juiste forum (benzobuddies.org) heb gevonden en het was een hel om eraf te komen. Een hel die niet te beschrijven is en alleen begrepen wordt door mensen die dit hebben meegemaakt. 4,5 jaar heb ik de benzo gebruikt. Het eerste jaar was het een zegen om te slapen en was het medicijn m'n vriend. Ik weet nu zeker dat je erg ziek wordt van langdurig gebruik. Ook dat zal per persoon verschillend zijn maar inmiddels heb ik op benzobuddies duizenden mensen deze getuigenis zien afleggen. Youtube staat er vol mee. Nederland lijkt wel een apenland wat betreft de kennis op dit gebied. Landen als Australie, Amerika en Engeland lopen hier ver op vooruit. Lieve mensen, inmiddels gaat het steeds beter en beter met me. Ik kan niet uitleggen hoe bevrijdend het werkt als je van deze afhankelijkheid af bent. Hoe vreselijk lang het duurt, maar dat het absoluut de moeite waard is. Pas als je uit de jarenlange roes komt, begin je te beseffen wat medicijnen een ravage aanrichten in je lijf en in je brein. Al mijn klachten die ik de afgelopen jaren gehad heb, verdwijnen langzaam aan. Het spijt me dat ik weer een beetje doordraaf hier. Het is echter zo,n beetje de enige plek waar ik m'n gal kan spuien en waar mensen dit misschien begrijpen. Verdorie, ik zou zo graag willen dat hier nog veel meer mensen komen vertellen hoe het echt zit met die verrekte medicijnen.

Oh ja, vandaag viel me ook weer iets op. Raar verhaal. Ik heb 2 honden en het laatste jaar had ik veel problemen met de honden. Ze voelen blijkbaar feilloos als er iets niet goed is met de baas. De ene hond heeft me zelfs een paar maanden geleden aangevallen en me ernstig gebeten. Daar ben ik weken van overstuur geweest want zo ken ik mijn honden niet. Ik was helemaal het gevoel met ze kwijt. Het was een soort machtsstrijd tussen de baas en de honden. Misschien kwam het door mijn onzekere gevoel dat ik zo vreselijk bij me had. De laatste weken gaat het weer veel beter. Blijkbaar begin ik het spel tussen de hond en zijn baas weer een beetje aan te voelen. Beetje raar verhaal misschien maar het geeft aan dat er echt wel iets mis is met ons tijdens deze periode. Sorry hoor maar dit moest ik even kwijt.

Goedemiddag allemaal. Wat herken ik toch alles wat jullie schrijven. Tegelijkertijd besef ik me dan dat er al zoveel achter me ligt en daar ben ik dankbaar voor. De depersonalisatie, de pijn, de depressieve en zwarte gedachten, de angst en onzekerheid of dit ooit voorbij gaat, de lichamelijke klachten en bovenal de klachten dat m'n hoofd en mijn hele persoon verdwenen leken te zijn. En vandaag ben ik ook al helemaal zonder medicatie. Dus nu gaat m'n lijf eerst de laatste beetjes opruimen. Ik had echt gedacht weer in een gekke periode te komen doordat ik afgelopen dagen gestopt ben met het antidepressivum dat ik nog slikte. Gek genoeg voelt het juist veel beter. Net alsof ik nu eindelijk verlost ben van iets en dat het nu waarschijnlijk alleen nog maar beter kan gaan. Geen idee wat er nu nog gaat komen en of er door het stoppen met het AD nog rare dingen gaan komen. Op dit moment schijnt de zon buiten. Ik merk dat ik ontzettend gevoelig ben voor het sterk wisselende weer buiten. Ik kan me van jaren geleden wel herinneren dat ik een beetje gevoeliger was in de herfst maar echt last had ik daar niet van. De afgelopen zomer was wel heel erg wisselend qua regen en zon. Ik kan me zo goed herinneren dat ik dagenlang op het Amerikaanse forum en op youtube zat te zoeken naar geruststelling. Ik heb daar ook regelmatig berichten neergezet en ik kon haast niet geloven dat ik ooit weer de oude zou worden. Op enig moment had ik zelfs het idee dat het allemaal fake was en dat het nooit meer over zou gaan. Elke keer zat ik de succesverhalen te lezen van honderden mensen die hier ook doorheen gegaan waren. Allemaal hadden ze de meest rare klachten gehad en sommigen waren zelfs al 2 jaar bezig met het afschuwelijke proces. Ik weet gewoon dat jullie op een dag ook weer beter worden en heel langzaam wakker worden uit deze nachtmerrie. Het is alleen zo vreselijk dat je nu niet weet hoelang het gaat duren. Ik moet nog van een ander dingetje af en dat is m'n rookverslaving. Ik was vorig jaar een paar weken gestopt en dat ging helemaal niet. Ik vloog echt tegen het plafond aan en werd knettergek. Zo erg zelfs dat mijn vrouw en de huisarts zeiden dat ik maar beter weer kon gaan roken, dan kon ik dat later nog een keer oppakken. Nadat ik weer ging roken werden de klachten helemaal niet minder. Nu achteraf weet ik dat de klachten kwamen door het stoppen met de benzo. en die blijkbaar op dat moment het hevigst waren. De fase waar jullie nu inzitten. Dus binnenkort is dat weer aan de beurt. En dan heb ik het voorlopig wel even gehad met alle dingen afbouwen en stoppen. Mijn zenuwstelsel moet dan voorlopig met rust gelaten worden. Ik drink praktisch nooit alcohol, m'n hele leven eigenlijk al niet. Gewoon niet lekker. Heel af en toe nam ik een wijntje als ik ergens was maar het deed niet zoveel met me. De afgelopen jaren zelfs helemaal niets gedronken. Een week of twee geleden was ik op een tuinfeest en daar was een welkomstdrankje de bedoeling. Ik heb een paar nipjes genomen maar het viel helemaal niet goed. Ook dat heb ik veel gelezen, alcohol is echt funest in deze periode. De afgelopen maanden was mijn lijf en brein in een waanzinnige constante stressmodus, dag en nacht stond alles onder een enorme spanning. Jullie kennen het ongetwijfeld. Af en toe was ik het zo zat en zocht naar ontspanning en heel even niet dit gezeur. Ik kocht dan in het weekend een jointje en moet zeggen dat het best goed viel. Ik was dan even ontspannen in mijn lijf en de slaap was dan ook redelijk goed. In zo'n jointje zit niet de funeste chemie die in pillen van Bigpharma zit en ik denk dat het vele malen minder schadelijk is dan bijvoorbeeld alcohol. Het heeft mij af en toe best geholpen om te kunnen slapen en even een paar uurtjes te ontspannen. En het heeft volgens mij geen enkel effect gehad op het hele proces. Als je dat zo heel af en toe doet wordt je er niet verslaafd aan. Het is maar een tip en kijk maar wat je er mee doet. Zorg dan alleen dat je het niet teveel doet want dan heb je er weer een ander probleem bij. En als je niet rookt bestaat er ook een zogenaamde vaporiser. Zo, weer een heel verhaal. Ik ga nu proberen weer wat centjes te verdienen want de bodem van de schatkist is al tijden in zicht. Jullie worden echt beter!

Hoi Sneeuwhoen, ik ben absoluut in de verste verte niet kwaad hoor?? Juist heel blij dat je hier deelneemt! Echt mijn excuses als ik iets geschreven heb waardoor je dat denkt. Misschien lijk ik soms wat scherp te reageren, maar dan is dat iets van onmacht over de situatie.

Hoi benzoslachtoffer. Mooi geschreven hoor. Ook de ruis/piep hoort er helaas bij. Ik heb het tijdens het gebruik van de benzo gehad en kreeg er weer een diagnose Hyperacusis en later Tinnitus bij. Ik heb het op het Amerikaanse forum ook heel erg veel gelezen. Bij mij is het -uiteraard- verdwenen sinds enkele weken. Dus vertrouw erop dat dit ook weer tijdelijk is en weg zal gaan. Maar het is wel ontzettend irritant.

Mooi geschreven Sneeuwhoen. Er klinkt erg veel ervaring in door en het is niet benijdenswaardig als je dat soort trajecten achter de rug hebt. Het klopt wat je schrijft dat sommige mensen er met gemak van afkomen, dat heb ik ook gelezen. Maar net zoveel mensen hebben er in allerlei gradaties last van. Mijn punt is dat de voorlichting en kennis van huisartsen ernstig tekortschiet. Nog nooit heeft hij ook maar iets gezegd over mijn benzogebruik, terwijl ik daar regelmatig met allerlei klachten kwam. Ik weet dan ook haast zeker dat hij het simpelweg niet weet omdat er niets over staat in het farmaceutisch kompas. Als ik niet was gaan zoeken gebruikte ik het nu nog met alle bijwerkingen. Als ik ook niet had gevonden dat de afbouw en nasleep zo heftig en langdurig was, weet ik bijna zeker dat ik ook in een inrichting terecht was gekomen. De artsen in NL geven nog steeds aan dat het na een paar weken klaar moet zijn. En daar zit m.i. een heel groot probleem. Als een arts na de afbouw en stop tegen mij had gezegd dat er waarschijnlijk sprake was een andere onderliggende problematiek, dan was ik weer wat anders gaan slikken met weer andere bijwerkingen en dan zat ik in no-time weer aan de benzo's. Het niet-voorlichten van de artsen is hetgeen mij het meeste stoort. Het zomaar stoppen van de medicatie is een afschuwelijke marteling voor veel mensen. Ik wil eigenlijk wel zeggen dat het een geestelijke mishandeling is. Ik geloof er geen snars van dat dit niet bekend is in de medische wereld.

@ Snoes, je bent nog een jonge vrouw en ik herinner me dat je hier kwam en aangaf dat je je niet snel laat kisten. Dat zie ik ook terug in hetgeen je schrijft, je bent sterk en je gaat het redden. Dat weet ik zeker. Het kost tijd maar binnenkort flirt je weer de sterren van de hemel. Dit is gewoon een afschuwelijke tijd en ervaring in je leven die je hoogstwaarschijnlijk over een tijdje weer bent vergeten. Zo werkt het brein dan ook weer, het vergeet uiteindelijk hoe we ons nu voelen. Ik weet niet of het ons uiteindelijk sterker maakt, maar wel wijzer en voorzichtiger met medicatie en in mijn geval de hele medische wereld. In ieder geval ben ik blij dat ik je een glimlach heb bezorgd met het stukje over het flirten. Misschien is het goed dat je dit inderdaad helemaal uitziekt. Ik kan me zo voorstellen dat als je nu ergens aan een baan begint en het mislukt, dat het funest kan zijn voor je zelfvertrouwen. Aan de andere kant zul je ergens moeten beginnen om uit deze impasse te komen. Ik ben lang bang geweest dat ik niet uit die cirkel zou komen maar krijg daar nu wel vertrouwen in. @ Benzoslachtoffer, heel toevallig heb ik net van de week ook die documentaire gezien op youtube. Dat is inderdaad een eye-opener. Het is overigens niet alleen in deze medische wereld zo. Ook in de financiële wereld - dus de banken, accountants en de verzekeringsmaatschappijen- spelen zich dit soort dingen af. Ik wordt er wel regelmatig verdrietig van om deze wereld waarin we leven zo te zien. Het lijkt wel of het kwaad in de wereld steeds meer voeten aan de grond krijgt. Ik heb inderdaad weinig last van slapeloosheid gehad. Hooguit drie of vier nachten. En toch was het geen echte goede slaap en stond ik vaak net zo moe op als dat ik ging slapen. Wat bij mij denk ik wel geholpen heeft is melatonine en magnesium. Daar gebruikte ik erg veel van alvorens in te slapen. Inmiddels heb ik dat ook weer gestopt en ik merk nauwelijks verschil. Wat ik in de weekenden wel eens doe is een jointje roken. Ik kan helemaal geen alcohol verdragen en zoek af en toe een beetje ontspanning en een vlucht uit de rottigheid. Ik voel me de volgende dag dan wel een beetje suf maar in het weekend is dat niet erg. Ik denk dat het beter is als alcohol. En verslavend is het volgens mij niet als je het beperkt gebruikt. @ Sneeuwhoen, ik denk dat het gevaar vaak zit in de halfwaardetijd van de diverse pammetjes. Nu achteraf gezien bracht ik een groot deel van de dag door met ontwenningsverschijnselen. Ik gebruikte alleen voor het slapen en niet overdag. Maar overdag werd ik vaak erg knorrig en vervelend. Ik denk dat de wetenschap heel veel weet maar nog maar in de kinderschoenen staat met de kennis van de receptoren. Natuurlijk zullen er mensen baat hebben bij medicatie. Maar dat het compleet doorgeslagen is staat voor mij vast. Het komt in mijn optiek doordat we in een maatschappij leven die zulke krankzinnig hoge eisen stelt aan de moderne mens, dat uiteindelijk slechts weinigen daaraan kunnen voldoen en dat wel willen dus maar pillen gaan slikken om te kunnen blijven presteren. Neem de waanzinnige informatiestroom die dagelijks op ons afkomt. Dat is voor mensen bijna niet meer te verwerken. Ze stompen steeds verder af en een select groepje mensen kan hier wel mee omgaan. Ik ben van mening dat het afschuwelijk is dat jonge kinderen volgepropt worden met medicatie omdat ze in de ogen van onze "perfecte" wereld nog beter moeten functioneren. Bij mij onstaat er dan een beeld van eugenetics. Nee, deze mevrouw uit het filmpje die al 20 jaar medicatie slikt om te slapen moet hiervan af. Ik heb het 5 jaar gebruikt en had zo vreselijk veel bijwerkingen van de medicijnen die nu allemaal verdwenen zijn. Ik denk dat ze namelijk wel gelukkiger kan worden zonder pilletje. Net zoals die andere mevrouw zegt aan de tafel dat ze zich zo vreselijk veel beter is gaan voelen. Inmiddels is mijn eigen ervaring dat ik zieker ben geworden van de medicatie en ik heb hele rare dingen meegemaakt met de combinatie van voorgeschreven medicijnen. Daar hadden de dokters allemaal nog nooit van gehoord. Maar nadat ik ze stopte met heel veel moeite en gedonder verdwenen mijn klachten stuk voor stuk. En ik zie dat veel om me heen, mensen hebben niet door dat de medicatie ze uiteindelijk zieker maakt. Simpelweg omdat de dokter zegt dat het niet daar aan kan liggen. De mevrouw aan de tafel bij Sonja die gestopt is, is er aan ontsnapt. Ze is bij psychiaters geweest die haar weer andere medicijnen gaven. Uiteindelijk werd ze pas beter nadat ze gestopt was. Haar man zei dat hij zijn vrouw weer terug had. Ik heb dat ook zo ervaren. Het fimpje dat benzoslachtoffer heeft toegevoegd spreekt boekdelen. Iets dat me nog vaak te binnen schiet is het gegeven dat mijn beide ouders in de jaren '70 kortstondig het middel Rohypnol gebruikten. Wat daar gebeurde in die tijd is maar met 1 woord te beschrijven: waanzin. Ik heb mijn vader uit een gesloten inrichting kunnen krijgen waar ze hem nog meer medicijnen gaven. Mijn vader is het meest stabiele figuur die ik ken. Door de medicijnen werd hij compleet gek en zelfs gevaarlijk. Hij weet er helemaal niets meer van maar ik heb als jonge man gezien wat een verwoestend effect die benzo indertijd had. Mijn moeder werd ook compleet gek van het medicijn. Mijn broer trof haar aan op de snelweg in haar pyjama. Ze had allemaal keukenmessen meegenomen en herkende niemand meer. Nadat ze gestopt waren met het medicijn werd alles weer normaal en is er naderhand niets meer gebeurt. Ik weet zeker dat als ze niet waren ontsnapt uit de medicatie en de wereld van de psychiaters, ze de rest van hun leven gek waren gebleven. Overigens werd Rohypnol snel van de markt gehaald. De chemische samenstelling van Rohypnol is overigens niet zo heel verschillend van de pammetjes die nu nog op de markt zijn. Allemaal grijpen ze op de GABA receptoren. Ikzelf heb geen historie met medicijnen en psychiatrie, behalve de Rivotril. Ik ben nu 52 jaar en slikte pas toen ik 47 was het eerste medicijn. Ik weet nu zo vreselijk zeker dat dit medicijn vreselijk veel stuk heeft gemaakt. En geen dokter die dit herkent. Poeh, ik voel de boosheid hierover weer opkomen. Ook dat is een onderdeel van het herstelproces, denk ik. Ik voel weer boosheid. Laat in hemelsnaam in ieder geval de voorlichting over medicijnen verbeteren. Dan weet je dat je niet gek aan het worden bent en neem je niet weer een pilletje tegen de bijwerkingen van het andere pilletje.

Hallo vechtertjes. Dat contactgestoorde is er bij mij nog niet helemaal uit maar het gaat al vele malen beter. Als ik dit vergelijk met enkele maanden geleden dan is er echt al een significante verbetering te merken. Wat ik zeker herken is moeilijk uit mezelf afspreken met vrienden en geliefden. Ik doe dat nog niet graag. Zakelijke bijeenkomsten en contacten durf ik prima aan inmiddels. Ik geloof niet dat het ooit aan me te zien was dat ik zo vreselijk onzeker was de afgelopen maanden. Ik vroeg dat ook regelmatig aan mijn vrouw en aan goede vrienden. Niemand merkte iets aan me. Iets dat nog steeds niet helemaal lukt is het praten over wissewasjes. Ik zit op whatsapp met kennissen en vrienden maar ik weet echt niet wat ik daar moet melden. Ook facebook kan me totaal niet boeien en ik weet echt niks leuks te zeggen of te vermelden. Mijn laatste bericht dateert van november 2014, het moment dat ik stopte. Ik kon vroeger eindeloos lange gesprekken hebben met goede vrienden aan de telefoon. Nu kap ik het gesprek al nat een paar minuten af. En nog iets anders dat me echt opvalt. Ik kan niet meer flirten. Ik bedoel dan het onschuldige flirten met onbekenden. Nou is mijn vrouw daar natuurlijk wel ontzettend blij mee en het is ook geen echt belangrijk iets maar het geeft wel aan dat er nog steeds iets niet helemaal 100% is. Misschien komt het wel omdat ik al anderhalf jaar niet lekker in m'n vel zit door de afbouw. Waar ik ook nog een beetje last van heb is het lezen en krijgen van instructies. Nu was ik daar al nooit zo'n held in maar ik moet nu sommige dingen wel 5x lezen om het te begrijpen. Het lezen in een boek is ook nog steeds lastig. En aan de andere kant zijn de bovengenoemde dingen allemaal al vele malen minder heftig geworden. Er zijn dus nog wel wat rest-dingen maar als het zo doorgaat ben ik al erg blij. Ik hoop ook zo voor jullie dat het een minder langdurige kwestie gaat worden. Voor zover ik het me kan herinneren zijn jullie allemaal op eigen kracht op dit punt gekomen en gezien het enorme aantal verslavingsinstituten die hier rijk van worden, is het al een wonder dat we zover zijn gekomen. Veel liefs

Hoi Snoes en Benzoslachtoffer, alle klachten die jullie omschrijven herken ik. Ik heb ze allemaal gehad, stuk voor stuk en de ene nog erger dan de andere. Eigenlijk is dat best raar als ik terugdenk. Bijna elke dag was er weer iets anders en dat verdween dan ook weer. Ik heb bijvoorbeeld een paar keer gehad dat mijn urine heel vreemd rook. Dat duurde dan een dag of 2 en dan was het weer weg. Dat is wel een paar keer zo geweest. Dan ineens begon ik zomaar vreselijk te transpireren ook als het niet warm was. Ik legde dat maar uit als dat mijn lichaam aan het reinigen was en van tijd tot tijd de boel dumpt. Bij mij was het heel erg dat het met mijn lijf wel ging maar niet met m'n brein. Met name de opdringerige gedachten waren heel gek. Net alsof mijn geheugen compleet in de war was. Ze noemen dit wel het episodisch geheugen. Ineens wist ik weer een bankrekeningnummer van ruim 25 jaar geleden. Of een kenteken van een auto waar ik nooit meer over nagedacht had. Maar ook veel mensen kwamen plots in m'n gedachten op. Mensen waar ik nooit meer aan gedacht had. Het was net of alles in m'n geheugen verkeerd opgeslagen was en willekeurig opgeroepen werd. Ik had echt een issue met tijd. Ik werd een beetje obsessief met het zoeken naar oplossingen op het internet. Vele dagen achtereen op benzobuddies gezeten. Alleen maar om tot de conclusie te komen dat er maar 1 ding helpt en dat is tijd. Veel tijd. En al mijn gedachten waren waren pikzwart. Ik genoot nergens van, wilde nergens naar toe. En de vreselijke paniekgevoelens waren gewoon constant bij me. Ik voelde dat in m,n hele lijf. Ik werk als zelfstandige en heb echt m'n hoofd nodig bij mijn werk maar dat ging helemaal niet. Ik begreep gewoon niet meer waar mensen het over hadden, kon het gewoon niet volgen. IK dacht echt dat ik de rest van m'n leven dom zou blijven. Ik heb zelfs serieus overwogen om mijn hele opleiding maar weer opnieuw te gaan volgen omdat ik gewoon niet meer wist hoe alles werkte. Ik kon niet huilen, ik kon niet lachen, alles was vlak en ik had het gevoel in een heel eigen parallelle wereld te leven. En in die wereld was ik helemaal alleen. Ik voelde geen enkele connectie met andere mensen. Dat terwijl dat in mijn werk juist mijn sterke punt was. Ik heb ooit toen ik 25 was een assessment gedaan waaruit bleek dat ik sociaal hoogbegaafd was. Nou, de laatste maanden was daar weinig van over. Ik praatte wel mensen en ging naar de noodzakelijke bijeenkomsten en afspraken toe, maar het was telkens net alsof ik er niet bij hoorde. Alsof ik de taal niet meer begreep die ze spraken. Het hele grapje heeft me zoveel gekost. Ik kreeg nauwelijks inkomen binnen en kon zowat de hypotheek niet meer betalen. Dat gaf nog veel meer paniekgevoel. Het bedrijf waar mijn vrouw werkte ging failliet en daardoor kregen we nog meer tegenslag. Dat kon ik er ook nog wel bij gebruiken. Ik kreeg nog veel zwartere gedachten en zag mezelf al in een kartonnen doos wonen. Dat waren echt dwanggedachten. Of die financiële problemen worden opgelost weet ik nog niet, ik heb teveel moeten inleveren en kan alleen maar hopen dat ik nog genoeg tijd krijg om het op te lossen. Natuurlijk is mijn relatie enorm onder druk komen te staan door dit hele gedoe. Met name omdat het nergens beschreven wordt kan je ook aan bijna niemand laten zien hoe afschuwelijk dat is. Je kunt moeilijk aan een ander vragen om even een paar duizend pagina's over dit onderwerp te lezen en tientallen Youtube filmpjes te kijken. Zelfs aan mijn eigen vrienden en mijn ouders kon en kan ik het gewoonweg niet uitleggen. Het komt natuurlijk ook omdat je aan de buitenkant niets ziet aan mij. Ik verzorg me zelf gewoon goed, verwaarloos mezelf niet. Dus mensen zeggen het niet maar ik denk dat ze denken dat het allemaal wel mee zal vallen. Nou dat doet het niet. Het is de afschuwelijkste ervaring en de ergste nachtmerrie uit mijn leven. Superlatieven schieten tekort als je dit proces wilt beschrijven. En dat is ook weer zo lastig aan dit hele verhaal en dit forum. Mensen die nu nog gebruiken kunnen wellicht vreselijk schrikken als ze dit lezen en dat zou ze kunnen weerhouden om te gaan stoppen. In de trant van: dit is toch te moeilijk. Dus regelmatig hou ik me nog in. Het liefste zou ik hier een enorm potje gaan schelden op de onkunde en onwetendheid van de artsen. En ook de ongeïnteresseerdheid voor dit onderwerp. Ik weet wel dat ik de rest van mijn leven de artsen zal blijven wantrouwen. Ik ben er nog steeds niet helemaal uit of dat ze het niet kunnen weten of dat ze het niet willen weten. Een paar maanden geleden kwam ik een oude uitzending tegen over slaappillen. Daarin zit een hoogleraar die les geeft aan huisartsen. Als hij hier over praat en gewoon alles bagatelliseert, zou ik het liefste bij hem thuis de ruiten willen ingooien of hem zelf een tijdje verslaafd maken aan die pillen. Het is al een oude uitzending dus misschien heeft hij al karma gekregen. Als je even zin hebt om kwaad te zijn moet je de uitzending nog maar eens bekijken: Ik zou hem het leven nog wel eens zuur willen maken. Die man zit daar als hoogleraar en heeft duidelijk een dubbele agenda. Maar goed, uiteindelijk overleven we dit en worden we weer de oude als voorheen. Wel met een afgrijselijke ervaring in de rugzak. En omdat de fabrikanten kunnen zeggen dat langdurig gebruik afgeraden wordt (dat staat ook in elke bijsluiter) en er niets aan te tonen is in het lijf zullen ze er wel mee weg blijven komen. De gedachte dat zoveel miljoenen mensen dit gebruiken en ook niet bij hun dokter terecht kunnen, maakt me regelmatig woedend. Ik lees op de buitenlandse forums veel van jonge mensen wiens leven helemaal aan gort is. Jonge mensen die in de kracht van hun leven staan en die door pillen helemaal de weg kwijt zijn. En dan weer pillen krijgen tegen de bijwerkingen van de pillen. En dan steeds verder de negatieve trechter in gaan. Wat een rotwereld is het soms toch. En dan oude, bejaarde mensen. Die schijnen het ook als snoepjes te slikken. Ik zag een reportage op TV van een bejaardentehuis waar elke dag de apotheker met een bestelauto dozen vol met dit soort pillen komt brengen. Ik weet ook echt zeker dat medicijnen je uiteindelijk zieker zullen maken. Maar goed, aan mij verdient Bigpharma voorlopig niets meer. Wij zijn met dit forum een paar roependen in de woestijn. Ik ben gisteren ook gestopt met het AD dat ik nog slikte. Netjes afgebouwd in 2 weken en daar heb ik nou weer totaal geen last van. Snoes en Benzoslachtoffer: jullie zijn hele moedige doorzetters en ik weet zeker dat jullie het ook gaan redden en weer beter zullen worden. Jullie zijn geen aanstellers en wat je voelt en ervaart is echt. Het is alleen zo dat je lijf en je brein je tijdelijk in de maling neemt door de gekste klachten te toveren. Het gaat echt voorbij.

@ benzoslachtoffer, je wilt niet weten hoeveel duizenden pagina's ik gelezen heb op het internet toen het op z'n ergst was. Ik weet dus heel goed wat je doormaakt. Het is zo belangrijk om te weten dat je hier niet uniek in bent. Misschien zal ik ooit in staat zijn om hier op dit forum het hele verhaal te vertellen. Je vraagt me hoe ik dit gedaan heb. Het enige dat ik gedaan heb is in leven blijven en wachten op betere tijden. Gedurende die hele lange maanden heb ik een paar momenten gehad dat ik echt dacht dat ik het niet meer zou volhouden. Ik dacht dat ik voor eeuwig mezelf vergiftigd had en dat mijn hersenen zo vreselijk beschadigd waren dat het dementie was geworden. Echt, het enige dat je kunt doen is in leven blijven en weten dat er een tijd komt dat het beter gaat. Het is echt waar, je lichaam en je hersenen zijn wondertjes, ze herstellen na verloop van tijd weer. Vandaag las ik een stukje in een krant over een persoon die ik vroeger goed kende. Ik was toen heel jong. Deze man had nadat zijn echtgenote plots was overleden van de huisarts "medicijnen" gekregen om wat rustig te worden. Vervolgens ging het na maanden steeds slechter met hem. Hij is inmiddels 80 en werd opgenomen in een verzorgingshuis met de diagnose dementie. Daar heeft hij een jaar of zo gezeten en besloot zelf met de medicijnen te stoppen. Het krantenartikel ging erover dat hij inmiddels weer helemaal de oude was, kerngezond is en over 2 weken met een cruise de wereld rondgaat. Ik denk dat er geen dokter ooit het verband heeft gelegd met zijn medicijnen. Het zou zomaar kunnen dat er ontelbaar mensen in klinieken en tehuizen zitten die ziek(er) geworden zijn van de medicijnen. Ik heb zoveel gelezen over deze problematiek die totaal onbekend is in de nederlandse medische wereld. Nederland loopt hierin ernstig achter. Op youtube vond ik een keer een uitzending van een praatprogramma in Australië. Daar zaten artsen, psychiaters maar ook politiemensen en rechters bij de sprekers. Daar werd inmiddels het verband gelegd tussen medicijnen en criminaliteit, maar ook zelfmoord etc etc. Iedereen was het erover eens dat deze problematiek uit de hand is gelopen en dat dokters zeer terughoudend moeten worden met recepten. Ach, wat kunnen wij er aan doen? Hier blijven schrijven en hopen dat er veel meer mensen bijkomen. Maar ondertussen elkaar steunen in deze strijd. Misschien moeten we dankbaar zijn dat wij deze informatie met elkaar kunnen delen. Ik ben ook erg blij dat er inmiddels een heel klein beetje leven in dit forum zit. Als we maar genoeg de namen noemen van de medicijnen en de afschuwelijke bijwerkingen, komt dit forum ook steeds hoger in Google. Dus ik schrijf hieronder nog een keer de namen op van de benzo die ik gebruikte. Geloof me alsjeblieft, het duurt lang maar alle klachten verdwijnen uiteindelijk. Rivotril Klonopin Clonazepam Diazepam Valium