Gaba

@Bert Ja ik denk dat een "dronken" gevoel misschien wel een juiste omschrijving is. Ik drink zelden alcohol dus ben niet zo'n expert daarin maar de enkele keer dat ik redelijk veel gedronken gehad weet ik nog wel. We hebben het er wel eens eerder over gehad. Rivotril is een ander middel dan Diazepam. Ik heb je ook wel eens verteld dat ik achteraf beter niet omgeschakeld had naar Diazepam maar was blijven schuren aan de pilletjes net zolang tot er niks over was. @benzonooitgeweest Ik ben hem ook regelmatig tegengekomen op Youtube maar wist niet van dat boek. Goed dat je het hebt toegevoegd. alle info is welkom! Ik heb nooit problemen gehad met alcohol of andere medicijnen/ drugs dus kon maar een deel van zijn verhaal volgen.

Hallo Dewi. Welkom hier. Inderdaad is het zeker niet aan te bevelen om ColdTurkey te stoppen. Het is weliswaar een lage dosis die je gebruikt maar dat zegt niet zoveel. Je hebt misschien wel een ongelukkig moment uitgekozen, zo vlak voordat je aan een nieuwe baan begint. Maar goed, in 4 weken tijd lijkt het mij dat je in ieder geval aan dosisreductie kunt doen. Maar doe het echt alsjeblieft heel voorzichtig. Het is niet bij iedereen zo moeilijk maar als de ontwenningsverschijnselen toch heel heftig blijken te zijn is je stress systeem al snel in de war en dat kun je bij een nieuwe baan nou net niet gebruiken. Van belang is dat je goed gaat aanvoelen wat er gebeurt als je mindert. Zodra de ontwenningsverschijnselen de kop opsteken kun je het beste proberen stabiel te worden. Als je voelt dat het te hard gaat, even een pauze inlassen. Neem je tijd ervoor. Ik wil je echt niet ontmoedigen maar de ontwenningsverschijnselen zijn vreselijk grillig dus doe alsjeblieft erg voorzichtig. Je hebt inmiddels hier kunnen lezen wat er allemaal kan gebeuren. Lees de Ashton Manual goed door. Kanarie heeft hierboven al de link neergezet. Je schrijft dat je doordeweeks 1mg gebruikt en in het weekend 0,5mg. Dat is de helft. Hoe reageer je daarop in het weekend?

Bedenk overigens dat als je weer medicijnen gaat slikken, je vervelende gevoelens absoluut niet plotsklaps verdwenen zijn. Ook met die Lyrica niet. Vaak wordt de klacht eerst nog erger en pas na weken knap je dan pas op. Dan kun je beter je tijd uitzitten en volhouden. anders begint alles weer van voren af aan en zijn de afgelopen weken helemaal voor niks geweest.

Kanarie, gooi die diazepam toch eindelijk weg of breng het terug naar de apotheek. We hebben hier al vele keren gezegd dat die pillen je niet gaan helpen. Op deze manier maak je het alleen maar erger en erger en duurt het alleen maar langer want je gooit elke keer je systeem weer in de war. Wat je doet werkt niet. Het heeft geen zin om af en toe een diazepam te gebruiken. Je schrijft veel helderder de laatste tijd en nu is het weer chaos en dat komt maar door 1 ding: de diazepam of de alcohol. Het is mooi weer buiten vandaag (althans hier wel) ga gewoon lekker in het zonnetje zitten of een eindje wandelen. Je bent zo dichtbij herstel en dan verpest je het weer. We blijven je wel steunen hoor.

@Agnieta wat een mooie tekst! Die ga ik zeker onthouden! @ Benzozat Je zegt het goed. Het is 2 stappen vooruit en 1 achteruit. Dan win je elke keer toch 1 stap! Succes met je volgende stap komende maandag. Als je maar mindert komt er vanzelf een einde aan. @ Kanarie ik zie al dagen op het plaatje van je profiel dat de kanarie met het kopje naar boven zit. Je had een keer een ander plaatje met het kopje naar beneden geplaatst toen het erg slecht ging. Ik weet dat je af en toe denkt dat er geen verbetering is, maar die is er wel degelijk hoor! Ik zie dat zelfs in al je berichten. Gewoon volhouden, hoe lang het gaat duren weet niemand, maar dat het gaat gebeuren weet ik 100% zeker. Waarschijnlijk heel binnenkort. @allemaal. Het is echt mooi om te zien hoe jullie elkaar ondersteunen! Dat is wat we nodig hebben tijdens deze ontwenning en herstel.

Het gaat al weer beter. Zo 1x per maand heb ik er nog wel eens last van. Maar ik denk dat het nu echt niks meer met de benzo's te maken kan hebben. Hoewel ik op de Amerikaanse forums wel lees dat mensen er wel eens 3 jaar mee bezig zijn. Nou ja, met die 1x in de maand is goed te leven hoor. @ benzozat. Ja inderdaad kreeg ik het tijdens een overspannenheid en daarna burnout voorgeschreven. Ik denk inderdaad dat mijn stress-systeem in die tijd ontregeld is geraakt. De Rivotril heeft dat jarenlang onderdrukt en als je dan stopt komt alles in een veel ernstiger vorm terug. Beter was het geweest om die tijd van overspannenheid uit te zitten en geen medicatie te gebruiken, maar dat is natuurlijk achteraf. @ ives Ik moest wel even glimlachen om de opmerking over computerspelletjes op het wasrek spelen Nee ik kan ook niet goed tegen Diazepam. Niet zulke rare dingen meegemaakt als jij, maar wel was ik erg beroerd van Diazepam. Echt zo suf en verdwaasd als het maar zijn kan. En misselijk en enorm opgejaagd. Dat is iets raars wat ik niet veel tegen ben gekomen, dat je dus opgejaagd raakt van Diazepam. Precies een andere werking als waar het voor bedoeld is. Ik twijfel dus achteraf nog steeds of de overschakeling naar Diazepam wel zo verstandig was. Beter had ik verder afgebouwd met de schuurpapiertjes. Diazepam is een totaal ander middel dan Rivotril, dat heb ik echt zo ervaren. Anoek@ Ik heb ervaring met zowel de pillen als de druppels. Ik denk dat de druppels een andere werking hebben dan de pillen. Ik gebruikte eerst jarenlang druppels en tijdens de afbouw overgeschakeld op pillen. Ik kan er niet helemaal de vinger op leggen wat het was, maar het was absoluut anders. Kijk overigens erg goed uit met de dosering van de druppels. Ik vond het erg lastig om te doseren. Want wat ga je doen bij de laatste druppel? Dan moet je nog een stuk verder maar een druppel kun je niet kleiner maken. Ik vond het systeem met de zwarte schuurpapiertjes goed werken. Overigens maakte zowel de apotheek, de huisarts als ikzelf een lelijke rekenfout met het omrekenen van druppels naar pillen. Achteraf bleek dat ik zelfs flink omhoog gegaan was met de dosering. Dank jullie allemaal voor de steun van gister maar het was echt niet zo erg. Gewoon een slechte dag.

@BS Goed dat je dit gevonden en geplaatst hebt! 17.000 mensen.......... dat is een waanzinnig aantal!!! Als ik dit filmpje bekijk begin ik te geloven dat ik aan de dood ben ontsnapt

Tja misschien zijn dit dan de laatste loodjes. Of ik wordt op de proef gesteld. Zojuist valt weer de stroom uit in de hele stad en ik hoorde sirenes. Samen met de afschuwelijke berichten uit Nice vandaag in de kranten voel ik me toch best onrustig. Gaat misschien een beetje ver maar ik merk dat ik anders reageer als dat ik vroeger deed. Spieren zijn weer flink gespannen. Nou ja, gaat wel weer voorbij dit moment. Het is ook niet makkelijk om in deze wereld van vandaag je rust te vinden. Het voelt dan een beetje alsof er een paniekaanval gaat komen en er iets in de lucht zit wat me gespannen maakt. Lastig uit te leggen.

Ik heb vandaag een iets minder fijne dag. Eergisteren maakte ik iets mee dat me heel veel stress gaf. En blijkbaar kan ik nog niet helemaal goed tegen stress. Na zo'n moment vol met stress kan ik slecht slapen en heb ik de volgende dag een terugval. Niet meer te vergelijken met de heftige ontwenningsverschijnselen van vorig jaar, maar toch reageer ik nog anders dan anderen, merk ik. Ik kwam mijn straat binnengereden en er stonden 5 politieauto's met zwaailichten pal voor mijn deur. Er liepen zeker 10 agenten met kogelvrije vesten rond en ik mocht niet mijn auto op de oprijlaan zetten. Toen ik de auto ergens anders parkeerde en naar mijn huis wilde lopen, kwam er een agent met een blaffende politiehond op me af. Ik vertelde hem dat ik in dat huis woon en naar mijn vrouw toe wilde en vroeg hem wat er aan de hand was. Hij begon te schreeuwen tegen me dat ik stil moest blijven staan en de hond deed echt lelijk tegen me. Ik zei hem nogmaals dat ik daar woonde en echt naar mijn huis zou gaan omdat mijn vrouw daar binnen zat dus liep door. De hond begon te steigeren aan de riem. En ineens komt mijn eigen hond aangehold en die valt de politiehond aan.Mijn andere hond hoorde ik helemaal overstuur blaffen vanuit huis. En zowat alle buren uit de straat stonden te kijken. Het lukte me om mijn hond weer in bedwang te krijgen maar ik was zo bang dat ze mijn hond zouden neerschieten of zoiets. Uiteindelijk bleek dat de politie een inval had gedaan bij mijn buren. Dat huis is verhuurd aan vluchtelingen uit Syrië en Polen. Ik heb geen idee wat er aan de hand was en waarom ze die inval deden. Ze zijn iets van een half uur binnen geweest in dat huis en daarna vertrok het hele circus weer. Eenmaal weer binnen in mijn huis had mijn vrouw nauwelijks iets gemerkt, behalve de blaffende honden. Sorry dat ik dit verhaal hier schrijf maar ik was daarna flink overstuur en merk dan dat mijn stresssysteem nog steeds niet helemaal in orde is. Ik kalmeer daarna erg moeilijk en de stress en paniek verdwijnt dan niet meer uit mijn lijf en hoofd. Het is dan net alsof ik nog steeds een stofje tekort kom. alles gaat op hol. Ik heb het wel onder controle maar op de een of andere manier kom ik niet terug in de rustmodus. Ach en eigenlijk hoort dit verhaal niet hier. Vandaag gaat het al weer beter.

@ Kanarie het hielp mij vaak om mijn eigen verhaal terug te lezen. Want in een terugval vergeet je de goede momenten en ligt je focus weer helemaal bij de slechte momenten. Ik lees je berichten steeds en ik zie echt wel een verbetering bij je. Het gaat langzaam, heel erg langzaam. Maak je niet druk hierover want je wordt echt weer de oude. Je hoeft echt niet te twijfelen. Gewoon volhouden en de tijd uitzitten. Liefs Gaba

@ Ives, ik ben even benieuwd naar je verhaal waarom je geen diazepam kunt verdragen. Dat lijkt bij mij ook zo te zijn. Vroeger toen ik een jaar of 30 was heb ik het ook eens 2 dagen gebruikt en was toen aardig van de kaart. Bij Rivotril heb ik dat in het begin nooit gehad. Dat leek in het begin een wondermiddel voor me. Ik zelf denk dat het door de lange halfwaardetijd van Diazepam komt. Rivotril heeft een veel kortere halfwaardetijd. Ik nam alleen s'avonds in en niet overdag. Dus als ik in de ochtend opstond was het al praktisch uitgewerkt. Overigens kon ik Oxazepam ook niet goed verdragen want dan ben ik de volgende dag flink chagrijnig. Bij Rivotril was dat nooit zo. De klachten ontstonden pas na ruim 3 jaar gebruik. Ga in ieder geval niet CT. Dan worden de ontwenningsverschijnselen veel te heftig. Je kunt dan zelfs epileptische aanvallen krijgen. Lees mijn verhaal over de schuurpapiertjes maar. @ allemaal. Ik las ergens iets over de benzobelly. Het lijkt wel of ik daar nu ook last van heb. Ik drink geen bier en eet zorgvuldig maar plots heb ik een hele dikke, opgezette harde buik. Echt zo eentje waardoor de knoopjes van mijn overhemden bijna knappen. De rest van mijn lichaam is geen stukje vet te zien. Mijn vrouw en vrienden zeggen dan dat dit met de leeftijd komt. Ik kan me wel herinneren er iets over gelezen te hebben maar kan me niet voorstellen dat er een oorzaak ligt bij het benzogebruik. Ik ben er nu toch al heel lang vanaf.

Hallo Elske, ik ben even heel erg benieuwd hoe het met je gaat?

Hallo Domtoren, dank je wel voor dit positieve verhaal! Ademhaling is een kwestie van spieren en benzo's onderdrukken ook de ademhalingsspieren dus niet zo gek dat je beter lucht kunt happen.

Hallo allemaal. Ik lees nog regelmatig met jullie mee hoor. Ik volgde even het verhaal over misschien overmatig veel op dit forum schrijven en daar wil ik nog even op reageren. Toen ik in 2014 het vermoeden kreeg dat Clonazepam me zieker maakte, ben ik gaan zoeken naar de bijwerkingen. En dan niet de bijwerkingen zoals ze in de bijsluiter van de farmaceut staan. Op Nederlandstalige forums kwam ik nagenoeg niets tegen. Wel kwam ik een site tegen die me wees op het document van Ashton. Ik heb dat toen nog niet direct gelezen maar wel bewaard. De huisarts en de apotheek gaven aan dat de afbouw wel in 2, hooguit 3 weken zou kunnen. Nadat de poorten van de hel opengingen - zoals we dat allemaal kennen- en de afschuwelijke ontwenningsverschijnselen begonnen heb ik meermalen gedacht dat ik gek geworden was. De meesten van jullie hebben mijn verhaal wel gelezen. Ik kreeg de meest waanzinnige klachten. Ik heb dagen en nachten zitten zoeken of anderen dit ook zo ervaren, maar kon maar weinig vinden. Op enig moment was mijn wereld zo waanzinnig donker geworden, hopeloos en ik kon mijn negatieve gedachtenstroom niet meer stoppen. Ik zal hier heel eerlijk zijn. Ik besloot dat ik zo niet verder kon en ik wilde een eind aan mijn leven maken. Ik heb enkele weken serieus met die gedachte rondgelopen. Er was helemaal niemand die me begreep. Ik kon nergens terecht. Ik kon niet onder woorden brengen wat er gaande was. Ik kon niet meer werken, kennissen, vrienden en familie toonden in eerste instantie wel begrip maar op enig moment verdween dat weer. Voor wie dit niet heeft meegemaakt is het simpelweg niet uit te leggen. Ik ervaar het echt als mijn redding dat ik het engelstalige benzobuddies.org tegenkwam. Ik weet echt niet meer hoe ik er kwam maar daar ging een wereld voor me open. Rivotril bleek Klonopin te heten. Ik kwam daar honderden mensen tegen die exact dezelfde afschuwelijke tijd meemaakten. Elke klacht die ik had zag ik eindeloos veel terugkomen. En zo kwam ik uiteindelijk verder en verder in de materie en ik kreeg daardoor hoop en vertrouwen. Vertrouwen dat wat ik meemaakte niet uniek was en helemaal niet raar. Ik bleek niet gek te zijn maar ik had last van post ontwenningsverschijnselen. Ik heb uren, dagen, nachten op dat forum zitten lezen. Elke keer als er weer zo'n rare golf van ellende mij overspoelde, vond ik daar begrip op het forum. Het gaf me de kracht om uit deze misère te komen en vertrouwen dat het uiteindelijk weer goed zo komen. Ik heb mijn vrouw en enkele goede vrienden regelmatig op dat forum laten lezen omdat ik het zelf niet onder woorden kon brengen. Duizenden mensen met ieder zijn eigen verhaal en iedereen in een ander stadium hielpen elkaar door dik en dun. Ik ben tegengekomen dat mensen toch besloten een einde aan hun leven te maken. Ik ben een vrouw tegengekomen die inmiddels jaren vrij van benzo's was en die met haar campertje lotgenoten bezocht om hun bij te staan. Het mooie was dat degenen die teruggekomen waren uit de hel, de anderen hielpen en uit ervaring konden zeggen dat het allemaal goed zou komen. Ja, ik denk dat ik wel een paar duizend berichten heb gelezen daar. Op enig moment kwam ik op dit Nederlandstalige forum benzodebaas.nl , op dat moment werd het forum nauwelijks bezocht. Toen ik mijn eerste bericht plaatste kwam er pas dagen later een reactie. Als ik op de teller keek was het bericht 4x bekeken. Maar nog steeds geen echte herkenning. Sneeuwhoen was zo'n beetje de eerste die een reactie gaf en mijn verhaal herkende. Ik ben haar nog steeds dankbaar dat ze mijn verhalen las en daarop ook reageerde. Op een ander forum kwam ik benzoslachtoffer tegen. Zij had gereageerd op een heel verhaal dat ik had geschreven op dat forum. Bij haar was het ook heel heftig op dat moment. En toen kwam Snoes met vergelijkbare ontwenningsverschijnselen en er kwamen er steeds meer. En inmiddels wordt het forum duizenden keren bezocht. Ik weet gewoon dat een forum als dit moet bestaan. En het moet ook nog veel groter worden, want we willen niet dat dokters blijven voorschrijven en dat mensen onwetend blijven. De gevaren van deze klinkklare drugs moeten bij zoveel mogelijk mensen bekend worden. Ik weet dat er enkele mensen zijn die de strijd hebben opgegeven en zichzelf om het leven hebben gebracht. Want zo wanhopig en depressief kun je worden van de ontwenningsverschijnselen. We zullen huisartsen, specialisten en psychiaters bewust moeten maken van het feit dat het middel nog vele malen erger is dan de kwaal en dat het verre van een onschuldig pilletje is. Maar zolang niemand opstaat tegen deze misstanden zal het blijven doorgaan. Dit forum geeft die mogelijkheid. Hoe meer mensen hun verhaal hier vertellen hoe meer aandacht er komt voor deze problematiek in de maatschappij. Je kunt zien dat het werkt aan de teller bij de berichten, het zijn er duizenden die meelezen! Ja ik was verslaafd aan het lezen op internet en het zoeken naar lotgenoten. Ik was dwangmatig aan het inloggen op benzobuddies.org. Ja, ik heb mijn vrouw telkens lastiggevallen en gevraagd of ze een verhaal wilde lezen op internet. Ik zat vaak te wachten op het moment dat ze zou zeggen "je moet niet zoveel lezen op internet". Ze heeft dat gelukkig nooit gedaan. Daar ben ik haar dankbaar voor. Ze had het geduld. Als de strijd het hevigst is en onze hersenen en lijf ons in de steek laten hebben we een forum als dit nodig, sterker nog, het is van levensbelang dat dit bestaat. Een tijdje hier dwangmatig schrijven en lezen kan helemaal geen kwaad. Laten we ons niet gek maken door de buitenwereld die van mening is dat hier lezen en schrijven slecht voor ons is. We maken een uitzonderlijk genezingsproces door en dit is nu eenmaal onze manier van verwerken en genezen. Ik heb dat zowel hier als op andere forums gelezen, dat echtgenoten zelfs verbieden om hier te lezen want het is allemaal onzin. Artsen hebben ook vaak die neiging om dit soort forums af te doen als hysterie. Als ze nu gewoon eens de moeite namen om een paar ervaringen van mensen te lezen, zou er wellicht meer begrip zijn. Nog meer van belang is het dat mensen hier blijven schrijven en uiteindelijk kunnen bevestigen dat het inderdaad een tijdelijke gemoedstoestand is waarin we verkeren maar dat het uiteindelijk zal genezen. Vorig jaar rond deze tijd zat ik de hele dag en vaak ook midden in de nacht achter het beeldscherm te lezen over de grillige ontwenningsverschijnselen. Ik lees hier nog vaak en geef ook regelmatig een reactie. Maar van dwangmatigheid is geen sprake meer nu ik steeds meer en meer bij mijn positieven kom. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb indertijd en vertrouwen kon krijgen in het genezingsproces. Dit wilde ik even kwijt. Dank je wel als je het gelezen hebt.

Hallo Arie, zo heel erg dat ik mezelf niet meer herkende in de spiegel heb ik het niet gehad. Wel in lichtere mate. Ik keek op een ochtend in de spiegel en zag alleen een stokoude man die ik nog wel als mezelf herkende. Helaas stond er enkele uren later geen jonge god me aan te kijken in de spiegel maar bizar was het wel. Vreemde gewaarwordingen heb ik verder een paar keer gehad. Tijdens de afbouw was ik met de auto op vakantie in Italië. Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen dat het helemaal geen leuke vakantie werd maar op de terugweg en na iets te lang achter het stuur gezeten te hebben kreeg ik een paniekaanval en zag de meest rare dingen op de snelweg. Misschien komt daar de uitdrukking "beren op de weg zien" wel vandaan. Zoiets geks had ik nog niet eerder meegemaakt. Dat je zo tekeer ging tegen je vriendin is ook heel herkenbaar voor mij. Ik denk dat paniekaanvallen zich bij mij manifesteren als woedeaanvallen. Waarschijnlijk is het dezelfde emotie. Wees gerust, het gaat allemaal voorbij. Waar ik veel last van had was de tijdsbeleving. Er drongen zich regelmatig allerlei herinneringen op uit een ver verleden en het was net alsof soms de tijd niet meer bestond en alles tegelijkertijd gebeurd was en gebeurde. Heden en verleden waren niet meer van elkaar te onderscheiden. Heel lastig onder woorden te brengen maar het gevoel van tijd was erg verstoord. Ik heb toen ergens gelezen over het episodisch geheugen en dit kwam voor bij mensen met hersenletsel of beginnende dementie. En natuurlijk als ontwenningsverschijnsel bij de stop met benzodiazepines. Dat baarde me vorig jaar erg veel zorgen. Je kunt het al raden: het verdween weer met de tijd en mijn brein werd weer normaal. Blijf overeind Arie en zit de tijd uit. De tijd die voor ieder van ons verschillend is maar zoals je inmiddels hebt kunnen lezen: zonder uitzondering geneest iedereen uiteindelijk weer.

Hoe is het met Anoek nu?

Kanarie, wat mij betreft ben je ontsnapt uit de handen van Bigpharma en zijn discipelen. En ik lees al wat meer strijdlust in je verhaal! Je hebt vandaag een grens getrokken en dat is goed. Ik hoop dat je een beetje rust krijgt nu en ik hoop ook dat je jouw omgeving laat zien dat je stapjes vooruit gaat. Zodat je later kunt laten zien dat het de juiste beslissing was. Je kunt maar beter niet meer gaan twijfelen en nu je stuur recht houden om de juiste koers te varen: recht vooruit.

Goed dit te lezen Domtoren. En inderdaad zoals Sneeuwhoen zegt is dit een mooi voorbeeld hoe het ook kan gaan!

Hoe gaat het inmiddels met je? Is het nog steeds goed te doen?

@ Kanarie ik was even wat afwezig omdat ik zakelijk nogal veel te verduren kreeg. Maar ik ben er weer en heb jouw verhaal en dat van de anderen gelezen. Zojuist heb ik een potje zitten janken bij het lezen van de verhalen van anderen en wat jou nu overkomt. Je zit echt in een slechte nachtmerrie. Er dringt mij haast een vergelijking op met een film uit de jaren 70 en die heette One Flew Over the Cuckoo's Nest met Jack Nicholson die eigenlijk redelijk gezond in een kliniek kwam en vervolgens door medicatie helemaal kapot ging. Ik kan mij herinneren dat die film veel losmaakte in de psychiatrie en dat iedereen van mening was dat het anders moest. Maar als ik jouw verhaal zo lees, lijkt er helemaal niets te veranderen en zijn artsen flink blijven hangen in hun overtuigingen dat alles chemisch is en met pillen onderdrukt moet worden. Eigenlijk zou ik je het liefste willen ontvoeren uit die kliniek en je ergens onderbrengen waar je veilig kunt zijn. Ik begin zo onderhand steeds kwader te worden op de artsen en hun onkunde en de dikke betonnen plaat voor hun kop. Je vraagt me hoe ik denk over Lyrica. Ik denk dat je het zeker niet moet nemen. Ik denk dat het ons allemaal inmiddels wel duidelijk is dat je de verhalen van de deskundigen met een hele grote korrel zout moet nemen. Ik lees over Lyrica overigens wel dat het niet op de GABA receptoren pakt. Het is noch een antagonist noch een agonist van GABA-receptoren. Maar er staan wel weer de bekende bijwerkingen vermeld. Bijwerkingen die we allemaal wel kennen. Ik twijfel er haast niet aan dat het stoppen ook weer forse ontwenningsverschijnselen gaat geven. Lieve Kanarie, alleen jij kan dit besluiten. Niemand anders kan je dwingen om pillen te gaan slikken. Je bent al een heel eind gekomen en het zou zo zonde zijn als je nu terugvalt. Ik snap dat je onder enorme druk staat van je omgeving maar die mogen niet bepalen wat er met jou gebeurt. Ik heb mij indertijd niet laten opnemen omdat ik bang was voor juist hetgeen wat jou nu overkomt. Achteraf was dat voor mij een juiste beslissing. Kortom, mijn advies is om geen nieuwe pillen te gaan slikken. Zeg maar tegen de arts dat hij die pillen zelf maar op een plek moet stoppen waar geen daglicht komt, want als alleen pillen geven is wat ze jou bieden dan ben je daar in die kliniek niet op de juiste plaats. Probeer tot rust te komen daar en desnoods doe je net alsof je slikt en spoel je ze door het toilet. Overigens moet je dit misschien maar laten lezen aan de behandelende artsen daar, het staat op Wikipedia bij benzodiazepine: "Bij een klein deel van de mensen die (langdurig) een (hoge dosis van een) benzodiazepine hebben gebruikt, kan bij geen afbouw, onvoldoende afbouw of in zeer zeldzame gevallen zelfs na een afbouw van 3 tot 6 maanden of langer het "post-ontwenningssyndroom" ontstaan. Men spreekt hiervan als men na 2 jaar na het laatste gebruik (met uitzondering van een afbouwperiode) klachten houdt, die men voor het gebruik van de benzodiazepine niet of in veel mindere mate had." Waarschijnlijk zullen de dokters kijken alsof ze water zien branden.

Hoi Arie, ja ik herken erg veel van wat je schrijft. Paranoïde gedachten heb ik veel gehad. Zelfs nu nog wel eens last van. Los van de vaak pijnlijke ontwenningsverschijnselen merk ik dat ik nog steeds erg achterdochtig ben naar met name zogenaamde deskundigen en de houding die zij zichzelf aanmeten als zijnde alwetend. Ik had altijd best vertrouwen in politici, artsen, advocaten, rechters, notarissen en dergelijke maar de laatste tijd is dat helemaal weg. Nu zal de tijd waarin we leven zeker een rol spelen, misstanden worden breed uitgemeten in de mainstream media en dat geeft je wereldbeeld ook best een deuk. Dat de artsen deze middelen nog steeds ongegeneerd blijven voorschrijven en derhalve steeds nieuwe slachtoffers maken, geeft de burger geen moed! In mijn privé leven haalde ik ook de meest rare dingen in mijn hoofd. Ik kan niet zeggen dat ik mijn vrouw niet vertrouwde maar er waren wel rare gedachten. Met name issues waarbij het geheugen een rol speelt waren erg moeilijk. Het ging vaak om niks. Een voorbeeldje: Ik kwam een keer thuis en toen stond de tuindeur wagenwijd open terwijl er niemand thuis was. Ik wist echt zeker dat ik hem had afgesloten dus mijn vrouw moest hem hebben opengezet. Zij beweerde dat ze hem helemaal niet had opengezet en niet eens in de buurt was geweest. Op dat soort momenten dacht ik even dat ik gek aan het worden was en begon dus te twijfelen aan mijn geheugen. Dat beangstigde me dan zo erg dat ik mijn vrouw aan een kruisverhoor onderwierp omdat ik zeker moest weten of er iets niet goed zat in m'n hoofd. Het is overigens nooit duidelijk geworden hoe het zat, maar ik werd echt paranoia van dat verhaal. Ik dacht op dat soort momenten dat ik dementerende was. En een kenmerk van dementie is paranoïde gedachten. Wees gerust, het gaat allemaal over en op enig moment vertrouw je weer op je eigen brein.

Hallo Kanarie. Ik hoop echt dat je in die instelling een beetje tot rust kan komen. Denk alsjeblieft aan de goede momenten die je hebt gehad en laat dat je weerhouden van opnieuw medicijnen slikken. Ik heb op de moeilijkste momenten ook wel eens gedacht aan een opname maar dat is er uiteindelijk niet van gekomen. Hou je ons op de hoogte?

Jose en Benzozat. Het voelt nu nog misschien niet zo vanwege de ontwenningsverschijnselen, maar jullie zijn echt goed bezig!

@ Kanarie Je bent nog steeds goed bezig man! Je bent nu al heel ver en ik denk dat je binnenkort het punt gaat bereiken waarop je merkt dat je aan het herstellen bent. Waarschijnlijk zijn er al een aantal klachten verdwenen die je eerst wel had. Soms is het goed om je eigen verhaal vanaf het begin weer eens door te lezen. Ik zie zojuist dat dit onderwerp dat jij gestart bent 5472 keer bekeken is! Dat is een record aantal keren hier op het forum. Dat kunnen niet alleen de mensen zijn die hier een reactie geven dus er zitten nog een paar duizend jouw verhaal en dat van anderen te lezen. Misschien een beetje flauw om te zeggen maar eigenlijk heb je een beetje de verantwoordelijkheid hiermee gekregen om je verhaal een goede afloop te laten krijgen en helemaal te herstellen van de benzo-nachtmerrie. Ik weet dat veel mensen hoop krijgen door de verhalen die anderen vertellen. @ Benzoslachtoffer Ik kende zafranpure niet. Ziet er wel veelbelovend uit. Ik zie in het rijtje van supplementen eentje tussen die me wel wat verontrust namelijk glutamine. Ik weet niet helemaal zeker of het chemisch verwant is aan glutamaat. Glutamaat is echter een GABA antagonist en werkt juist stimulerend op de zenuwcellen, iets waar we juist niet op zitten te wachten. Ik ben natuurlijk geen chemicus maar ik heb bijvoorbeeld in mijn voeding consequent het additief E621 weggelaten. Dat zit in heel veel voeding die je koopt in de supermarkt. E621 is mononatriumglutamaat en dat is echt heel schadelijk voor je zenuwstelsel. Kijk daar dus een beetje mee uit.

Hallo Anouk, Ik heb wat schommelingen gehad in mijn gewicht tijdens het Rivotril gebruik maar niet dusdanig zoals jij het beschrijft. Ik ben nadat ik gestopt ben wel flink aangekomen maar dat was denk ik meer door het stoppen met roken. Ik gebruikte Rivotril alleen maar voor het slapen en overdag niet. Misschien is wat jij doet qua afbouwen wel goed - dus verspreiden over de dag- want het is een tamelijk kortwerkende benzodiazepine en ik kreeg halverwege de dag de ergste ontwenningverschijnselen. Als je het meer verspreid over de dag en dan aan dosisreductie doet is het wellicht draaglijker. Drink je nu nog alcohol erbij? Want dat is een combi die niet goed samen gaat. Alcohol en benzodiazepines pakken beiden op de Gaba receptoren. De kans dat je meer alcohol gaat drinken tijdens de afbouw om je zenuwstelsel tot rust te krijgen is vrij groot, dus kijk daar heel erg mee uit. En laat je dokter niet de afbouw bepalen, jij voelt het beste wat je aankunt. Zodra je te hard naar beneden gaat voel je dat vanzelf en zul je misschien even een stabiel plateau moeten vinden. Zodra je dan weer stabiel bent ga je verder met de dosisreductie. Ik heb hier op het forum geschreven hoe ik aan dosisreductie deed. Dat deed ik met extra fijn zwart schuurpapier. Ik had allemaal vierkantjes uit de velletjes schuurpapier geknipt en schuurde telkens witte streepjes op het papier. Elke dag 1 of 2 streepjes meer. Zo lukte het me uiteindelijk om eraf te komen. Fijn dat je begrip krijgt uit je omgeving. Laat je vriend desnoods de filmpjes kijken die ik hierboven heb gezet over de Awareness Day. Dat deed ik ook bij mijn vrouw en ze kreeg daardoor meer begrip. Ik hoop dat je je snel weer beter gaat voelen.