kruidenthee67

Bedankt Etty. Ik heb een deel van een klus teruggeven, best op een wat laat moment. Gisteren was de aftrap, en ja, er werd best pittig gereageerd. Ik zou me daardoor afgewezen kunnen voelen. Wat ik rationeel kon bedenken was: de reactie van deze mensen is logisch.Zij hebben nu een probleem. En niet direct gericht op mij. Ik nam in eerste instantie direct angst waar, en voelde de bekende mechanismen aangaan. Dat kon ik voelen...en er vervolgens naar kijken...en later in het gesprek wat volgde..heel goed zien waar verantwoordelijkheid lag, niet meer bij mij..etc. Voor mij een belangrijk leermoment. Ze moesten eens weten waar ik doorheen ben gegaan haha! Door het nu aan te gaan, en een keuze te maken, de gevolgen ook te kunnen aanvaarden, denk ik dat ik een volgende keer, want deze momenten gaan meer komen, beter kan voelen, bij mezelf blijven en keuzes maken. Oei ik groei.

Goeiemorgen

Top!

'T is maar een droom...maar ze kunnen zo echt lijken...bijna zijn

Goed gedaan jochie En je pakt het serieus aan door je voor te bereiden op de moeilijke momenten, yes!

Goeiemorgen

En het zijn jouw woorden @Lika 'Tijd is je beste vriend'

En als je het niet weet lieve Lika, moet je dan kiezen, nu? Bij twijfel niet inhalen...en daar mee zijn?

Hmmmmm want? Ik weet het niet...mijn primaire reactie is: dat klinkt als een mooi verhaal...vooral je laatste zin....

Oke, bedankt Bob voor de correctie.

En ik heb gister maar één bakje paprikachips gegeten

Nee, wrang zou ik het niet willen noemen. Ik vind het heel eerlijk. En wil je adb zijn dan is eerlijkheid een vereiste. Voor jezelf. In de groep vorige week bagatelliseerde een lid dat ie 'een biertje' had gedronken..maar die tel ik niet mee'...euh...jammer dan...de teller gaat weer op nul. Het is juist dat 'ach, het valt wel mee toch? ' redeneren...waar ik zelf ontelbare keren intrapte. Dus inderdaad, je begint weer onderaan als je wat gedronken hebt. In dat opzicht is het alles of niets. Amethist heeft er voor gekozen om niet meer op het jaarpact te staan omdat ze af en toe wat wil drinken.

Zet m op Roosje!

O, wat mooi Lika. Wil er een hoop op zeggen..maar kan (nog) niet de goede woorden vinden...maar wat het bij mij losmaakt is: het jezelf de moeite waard vinden goed voor jezelf te zorgen. Dat dat mag en dat je daar met tevredenheid naar kunt kijken

Hey Lars, alvast een hele goeie reis en een fijne vakantie. En tuurlijk kun je het drooghouden Geniet ervan, ik vind het echt mooi dat je dat met je dochter onderneemt.

Dank je wel @Etty En ook anderen hoor...het is fijn te schrijven en reacties te krijgen. Ik had mijn 'code rood' gevoel niet gedeeld met man. Wel 's avonds over gesproken. Het was voor mij goed om hem te laten doen waar hij mee bezig was, en het forum te gebruiken om me uit te spreken. Dat stelde hem gerust Voor mij een nieuwe balans, voor hem ook. Dat heeft voor mij met zelfverantwoordelijkheid te maken. Overigens, dat 'zeuren'..ik wéét dat het niet zeuren is...dat roep ik ook tegen anderen. Het feit dat er een soort 'oordeel' zit op je uitspreken wanneer je je niet fijn voelt..tja...dus heb ik me voorgenomen dat dus niet meer te doen. Me verontschuldigen bedoel ik. Om antwoord te geven op je vraag Etty, ik ben goed opgestaan, na een goede nachtrust. Op tijd in bed, op tijd op. Ga zo meteen een uurtje sporten. Ja, het is de verwachting, tegen beter weten in, dat deze gevoelens er een keer niet meer zullen zijn. Precies dat. 'Ik doe zo mijn best...niet drinken, werken aan mezelf etc.....' Nou mag de beloning wel volgen. Nu, graag. En ja, ik heb een paar enge stappen gezet en ben (onbewust) bang voor de gevolgen. 'Ik heb nee gezegd, nu gaan ze me vast niet meer aardig vinden'. De trots is er even...de angst volgt direct. Hardnekkig patroon. Ook dat zal wellicht nooit in basis veranderen. Die enge stappen zijn enorm leerzaam. Ook omdat mijn partner me heel goed helpt in het 'analyseren' van wat er gebeurt, me laat zien waar ik vanuit emotie reageer, me weer terug kan brengen naar objectiviteit...allemaal zijn kwaliteiten...die soms gruwelijk in mijn allergie zitten Maar ook heel helpend zijn. Ach, we zijn echt twee uitersten.... Soms wil ik er onderuit, mijn lidmaatschap opzeggen. Ik wil al die stappen niet zeggen, moeilijke dingen doen...mijn overleving is vermijden, als ik het niet zie, is het er niet. Dan maar niet werken, geen relatie...me terug trekken. Ik weet dat het niet de oplossing is. De strategie die ik vroeger inzette, verdoven, doe ik niet meer. Wil ik niet meer. Is killing. Dus die lastige situaties, waarin het gaat om grenzen, accepteren...keuzes maken...bij mezelf blijven, mag ik mee leren dealen. Ik schrijf bewust 'mag', want ik zie het ondanks dat ik me echt bedreigd voel als de situatie's zich voordoen, dat het me ook verder brengt. In mijn ontwikkeling, als mens. En terwijl ik dat dan typ denk ik, pas op Thee, maak er niet een te mooi verhaal van...blijf goed voelen. Balans..of beter misschien balanceren...met wat er is...

Goeiemorgen

Goed gedaan. Mag je trots op zijn.

@NickyLJ80 heerlijk zo n assertief kind, prachtig! Aan jou de schone taak haar te leren dat het soms handig is wat genuanceerd te zijn. Maar ik zou willen dat ik dat wat meer had, haha! Wel interessant voor jezelf om eens te kijken waarom je er zo n hekel aan hebt...en of het inderdaad brutaal is, of gewoon heel direct

oWat zijn jullie lief.... en @Nietmeer ik krijg best veel aaien en veren...ze kunnen ontvangen, da's de kunst Ik weet dit klinkt zwaar..maar het mezelf de moeite waard vinden...dat steekt dan af en toe heel hardnekkig de kop op..die twijfel...ach..dat is allemaal niet nieuw. Ga er doorheen nu...en ik heb een ontzettend lieve, geduldige vent...en euh...ja goeie seks helpt ook haha! Dat nemen we ook mee in ons proces He, het voelt toch altijd een beetje als 'zeuren'..om hier zo te schrijven..maar het lucht me ook op....om gewoon uit te spreken dat ik met rot voel. En nu ietsie pietsie minder @GewoonDoen ik heb vandeweek een afspraak met diëtiste van sportschool. Wil ook ff naar mijn voeding kijken...koffie drink al minder dan voorheen, smaakt anders nu. Maar 1 mok 's ochtends heb ik echt nodig om wakker te worden. Verder de hele dag thee.

Wat een omslachtige manier om te zeggen: ik voel me zó verdomd alleen met mezelf...Thee wil aandacht en een aai over de bol, ocherm, kom maar hier meiske. Alles komt goed. En tegelijk weet ik dat dat mijn k gevoel niet oplost... Hmmm..ja, opschrijven is zinvol... Kan ik mezelf de aai over de bol geven, en geloven dat het goed komt? Goed is?

Welkom en succes. Je weet hoe het moet, en je werkt aan onderliggende zaken. Als ik je goed gelezen heb, ga je ook een zelfhulpgroep bezoeken. Dat lijkt me een strak plan, omdat stoppen an sich nog te doen is, maar wat je zegt..op de lange termijn volhouden. Alert blijven. Een groep kan daarin een goeie ondersteuning zijn. Sterkte en hoop dat je het goed oppakt.

Pfff...daar zit ik dan met mijn goede gedrag en wijze spreuken. Wat een k-dag. Of nee, wat een rotgevoel...dat maakt het voor mij een rotdag. Om me niet te veel rot te voelen is mijn huis schoon, de was weg, boodschappen gedaan. Geeft ook rust en voldoening, alhoewel de concurrentie met het k-gevoel wel erg groot is. Té groot. Maken jullie je geen zorgen, ik ga niet drinken. Ik heb geen gedachten in die richting, geen behoefte. Wil ook niet. Ondanks het k gevoel. Wat is dat ROT gevoel (krijgt zelfs een hoofdletter nu...). Leegte...zinloosheid, Moedeloosheid..zwaarte? Stuurloosheid...zucht...houdt het dan nooit op? Dat....ben moe. Gaat het dan zo slecht? Nee, eigenlijk niet. Het nuchter zijn lijkt een soort van vanzelfsprekendheid te worden. Dat is fijn. Gisteren een goeie sessie met peut. Nadat we de dag daarvoor een weer ontsporend gesprek hadden, waar we op terugkwamen, op een constructieve manier...wauw...er vielen écht kwartjes. Bij man ook. 'Je komt rustiger over', zei peut..ja? Hmmm, kan...had net een beslissing genomen...over een klus. Iets teruggeven, er werd aan me getrokken, onderbuik zei, niet doen...en ik heb 'nee' gezegd. Ja, achteraf zelfs...héél moeilijk voor mij. Toch gedaan. 'Ik vind je moedig'...tja...ik moet het nog zien..maandag kom ik op de werkplek. Maar heb mijn eigen grens aangegeven. Moeizaam proces, maar gruwelijk veel van opgestoken. Een lesje jezelf niet klein maken, pro actief zijn, staan voor mezelf. Op andere werkplek overleg met lastige collega...die later liet weten het fijn vinden om zo in overleg het jaar te kunnen starten...yes, missie geslaagd, geen weerstand, maar positief contact. Ik sport sinds kort...dat doet me goed. Waarom dan dat ROT gevoel? Oja...waarom vragen..die schieten niet op...'wat doe je als je een cliënt aan tafel hebt', vraagt mijn man me, de lieverd, die toch altijd weer naar me luistert....tja...dan weet ik het allemaal heel goed te vertellen. Wat die moet doen. Maar voor mezelf...pffff....ik loop al de hele dag met mijn ziel onder mijn arm... Niet zo streng zijn naar mezelf...structureel mediteren...schrijven/schilderen weer oppakken...euh, de prachtige adviezen die ik voor de ander heb, zelf uitvoeren... 'Is schrijven een idee?'...neuh...euh...ja dus...ik voel dat het hier schrijven wat 'verzacht'. Oja..dan zijn er ook nog de hormonen..ja, de overgang...weet nu wat opvliegers zijn...bleh...niet fijn. Alcoholgerelateerd...ja zeker weten 'niet-alcohol -gerelateerd' dus...dit is wat het is om nuchter te zijn...voelen wat er te voelen valt...doen met wat er is...dealen met mezelf en m'n rot-gevoel. *aanpassing door moderator

Goeiemorgen

Lang gedacht dat in het midden komen het doel was. Voor mij gaat het om blijven bewegen...