Kohtje

Och arme Stien. Al vier keer niet je verjaardag gevierd....

Goedevandaag allemaal, Knuffie, geweldig gedaan meid. Laat ze maar lallen. Lastig dat ze je dan over de streep proberen te trekken om toch wat te nemen, maar dubbel zo goed dat je dat niet gedaan hebt. Ga daar de hele dag nog maar lekker van nagenieten, en die die je jezelf gaf heb je dubbel en dwars verdiend. Hoi Rob, welkom hier en ook een pluim voor je positieve start van een ADB-leven Anna, ik hoop dat je toch een fijne dag hebt op je werk. Je hebt er in elk geval niet zo'n last van het rotweer. BRRRR. Wie laat er overdag je hond uit? Of kan ie wachten tot 's avonds. Ik neem tenminste aan dat je hem niet mee hebt? (O nee, dat rotweer moet je nu wel doorheen zonder autootje, toch? Getsie. Dat je maar weer snel een toettoet hebt) Ook geen idee wie Tonyman is maar van harte gefeliciteerd. Zie ook voor het eerst zo'n mededeling. Fijne dag allemaal, Kohtje

Okee, lieve meid...

Oeps Joann, Ik hoop niet dat je je af laat schrikken door de draad van vandaag. Je weet dat elke dag anders is, ook hier op het forum. Maar als je in de leesstand blijft kun je misschien weer inhaken als je jezelf hier weer kunt vinden. Ik weet dat dit een moeilijke periode voor je is, schroom niet om je te melden als je denkt daar behoefte aan te hebben. In elk geval wens ik je heel veel sterkte de komende tijd en ik zal in gedachten bij je zijn... en veel succes met de behandeling, want daar ga je toch wel mee door hè? En knap dat je alle moeilijkheden zonder drank het hoofd biedt en je emoties toelaat... Meer weet ik nu even niet meer.... tot hoors. Liefs, Kohtje.

Hoi allemaal, net weer terug van modelschilderen (was leuk maar vermoeiend) en ik ben blij te lezen dat iedereen lekker rustigjes gaat. Joann, fijn dat je zoontje weer thuis is, zeker ook voor hem zelf. Maar een tijdje lekker verwennen is aan jou wel besteed, denk ik. En ook lief zijn voor jezelf hoor. Marieke, ik wens jou ook een beetje rust in de keet. Dit is dodelijk vermoeiend, steeds zo met je buren geconfronteerd te worden. Ferry, fijne week nog verder. Hoop dat het weer een beetje meewerkt. Visje, ik hoop dat je echt niet triest bent. Slaap maar lekker. Waar heb je trouwens geen spijt van? En alle anderen ook allemaal wat aardigs gewenst... Ik ga zo ook weer onder de wol, morgenochtend weer naar de grafiek-club. 's Middags zal ik me wel weer laten horen. Maar ik zal me morgen wat rustiger houden (hoop ik). Vandaag was weer even zo'n dag.... Maar goed, welterusten allemaal en een fijne avond, nacht en alvast ochtend.

Joann, dat je de hele dag nog niet op het forum bent geweest betekent hopelijk gewoon dat je erg druk bent vandaag... Hoe gaat het met je zoontje? Is ie weer uit het ziekenhuis of ligt ie daar nog? Als dat zo is wens ik je veel sterkte en voor hem veel beterschap...

Sh*t, ik wilde dit vorige bericht nog helemaal niet versturen, maar achteraf gezien is het wel af. Alleen staat er niet dat het voor Anna bedoeld is, maar dat is zo denk ik ook wel duidelijk....

Fijn te horen dat je een zonnekantje ontdekt hebt in deze donkere dagen voor kerstmis. Hopelijk wordt het snel wat met dat autootje, dat is dan weer een zorg minder.

Rebos, ik doe m'n best om wat een ander zegt te nuanceren. In m'n hoofd kan ik dat ook wel, maar als ik hier schrijf gaat dat een stuk moeilijker. Simpel door het feit dat de alcohol mij en m'n omgeving dusdanig geschaadt heeft dat ik geneigd ben alcohol als de ultieme duivel te zien. Ik ben dusdanig onder de indruk van de macht die alcohol kan hebben dat ik het voor mezelf erg onveilig vind om genuanceerd over het gebruik van dit goedje te schrijven. Hoe onschuldig het in vele gevallen in het dagelijks leven ook kan zijn. Ik kan heel goed iemand 's zomers op een terrasje van een koud pilsje zien genieten en in gedachten geniet ik dan met zo iemand mee, niet vanwege dat pilsje maar vanwege het zien genieten zelf. Maar ik zal niemand uit mezelf als beloning een lekker pilsje aanbieden als ie d'r zelf niet om vraagt. En je hebt gelijk als je zegt dat dit forum een deel van het dagelijks leven is. Maar wel een deel met een bepaalde functie. Ik wil de zaken hier ook niet anders voorstellen dan ze in werkelijkheid zijn, maar soms wel wat uitvergroten. Nu zul je zeggen dat dat dan toch een vertekening van de werkelijkheid is, misschien wel, maar geen misleidende. Dat is tenminste niet mijn bedoeling. Even terzijde: ik vind het fijn te lezen dat je ondertussen nog steeds geen alcohol drinkt, dus niet aan het uitproberen bent gegaan. Dat je je bewust bent van het feit dat je er misschien (nog) niet verantwoord mee om kunt gaan.

Rebos, ik ging niet in op wat er gezegd was, ik heb een zinnetje gevonden dat me boeide en daar ben ik op aan het voortborduren gegaan. Ik viel hiermee geen stellingen aan, ik heb gewoon mijn gedachten over het verrijkende dat alcohol zou brengen laten gaan en opgeschreven.. Dit is een forum voor mensen met problemen met alcoholgebruik. Ik zal hier niet gauw dingen gaan verkondigen die het gebruik van alcohol zouden kunnen aanmoedigen of de harde gevolgen die alcoholverslaving met zich mee kan brengen zouden kunnen verzachten. Ik zal alcoholgebruik niet als iets positiefs meer kunnen zien, daarvoor ben ik er teveel door beschadigd. In het dagelijks leven praat ik niet zo negatief over alcohol, ik zal er ook niemand op aanspreken als die wat drinkt, praat ik eigenlijk bijna nooit over alcohol, maar hier op het forum doe ik dat wel. En als ik daarvoor drogredenen gebruik dan zijn die bedoeld ter illustratie van wat ik te zeggen heb. Want hoe "drog" ze dan ook zijn, er zit wel een kern van waarheid in...

Rebos heeft het over mensen die weer proberen op gepaste wijze alcohol in hun leven te integreren vanuit de gedachte dat matig gebruik van alcohol zeker verrijkend kan werken. Deze zin boeit me. Wat is er nou zo verrijkend aan het nuttigen van alcohol? Het bezorgt ons een gevoel van onbevangenheid, drempels worden verlaagd, de wereld ziet er wat zonniger uit. Maar zodra die roes is uitgewerkt is dat voorbij. Het positieve effect van alcohol is dus tijdelijk en bovendien niets meer dan alleen maar een effect, dus geeft tijdelijk een verkeerd beeld van de werkelijkheid. Wat is daar nou uiteindelijk de lol van? Het is en het blijft, ook in lichte mate, een vlucht uit de werkelijkheid. Is dat dan verrijking? Kunnen wij ons verrijken met iets wat je niet met je mee kunt dragen in je leven zonder constant onder invloed te zijn en blijven van een verdovend middel? Zelf zie ik dat meer als een verarming, jezelf blij maken met gebakken lucht. Let wel, zo zie ik dat nu, nu ik helemaal buiten die roes sta. Als ik nu bij mensen op bezoek ga die ik eigenlijk helemaal niet zo leuk blijk te vinden kan ik dat nuchter ervaren. Als ik de roes van alcohol tijdens zo'n bezoek zou opzoeken lijken die mensen toch wel mee te vallen. Als ik dan weer bij die mensen op bezoek zou moeten zal ik daar van tevoren tegenop zien omdat ik ze eigenlijk niet leuk vind maar toch gaan omdat dan waarschijnlijk die alcoholroes weer komt en het dan weer wel meevalt. Na er een keer nuchter geweest te zijn en ervaren te hebben dat ze echt niet leuk zijn kan ik ze zeggen dat ik niet weer kom omdat ik dat niet leuk vind. Dan ben ik er van af, hoef ik me niet steeds op te laden om een schijnvertoning in stand te houden. Als ik in een kroeg ga zitten en ik vind er nuchter niets aan, dan vind ik het gewoon niet leuk om in een kroeg te zitten. Waarom zou ik dan alcohol tot me nemen om het wel leuk te vinden om in een kroeg te gaan zitten? Alleen maar om het leuk te vinden om in die kroeg te zitten? Terwijl ik het dus eigenlijk helemaal niet leuk vind? Dat vind ik nou mezelf voor de gek houden. Alcohol laat me dingen vinden die ik helemaal niet vind. Nogmaals, dat zie ik niet als een verrijking maar als een verarming. In onze maatschappij wordt een leven zonder alcohol als een leven met een gemis gezien. Alcohol hoort er zo bij. Je wordt niet voor vol aangezien als je niet drinkt. Je kunt jezelf niet voor vol aanzien als je niet drinkt want anderen vinden je maar een watje. Maar o wee als je verslaafd bent geraakt aan diezelfde alcohol die je min of meer opgedrongen is, dan ben je nog erger dan een watje, dan ben je een slap watje. Ik heb nu voor mezelf gekozen, mezelf als individu en de maatschappij moet het doen met wie ik ben en niet meer met wie ze graag zouden zien die ik ben... zonder alcohol. Dat vind ik een verrijking van mezelf. Dit kan ik meenemen, sterker nog, dit neem ik mee zonder er wat voor te hoeven doen.

Anjo, niks geen sorry... dit vind ik een heel belangrijk punt. Ik vind dat je volkomen gelijk hebt. Ik ben/was ook zo iemand die als ie z'n mening gaf dit deed/doet klinken als een veroordeling. Daar ben ik meermaals op gewezen, ik flap(te) er ook vaak uit: je bent dom, als ik wil(de) zeggen: ik vind het dom.... Met dat laatste hou je het bij jezelf, IK vind... wat een ander vindt staat daar los van. Maar oude gewoontes zitten vaak diep ingesleten. Het zal me nog wel gebeuren dat ik dingen stel in plaats van ze te vinden... Daar mag men me gerust op wijzen, ik weet onderhand dat dit een zwak punt van me is en kan daar nu mee overweg... en ik probeer er zoveel mogelijk op te letten... Je hebt volkomen gelijk dat iedereen z'n mening hier mag geven, als het inderdaad maar een mening is. Daar kan over gediscusieerd worden, dat is ook juist de bedoeling lijkt me. Ik probeer ook m'n verhaal vanuit m'n eigen ervaring te vertellen als mededeling waar een ieder uit mag halen wat ie wil, maar niet als een wil die ik probeer op te leggen... Dat het soms wat hard overkomt is niet erg, zolang het maar niet kwetsend is, en daar zijn die zachte heelmeesters weer...

Dag Zeeman, Even voor de goede orde, ik erger me ook niet, neem geen aanstoot aan mensen die keer op keer in valkuilen stappen. Ik vind het alleen zo jammer. Ik weet donders goed hoe moeilijk het is om de "klik" te maken, in elk geval de aanloop tot die "klik" want die klik zelf is helemaal niet moeilijk (ga ik weer). Maar ik snap nu, na lange tijd, ook dat niet iedereen -zoals Ziza dat zegt- het vermogen in zich heeft om eerlijk te zijn naar zichzelf. En daar kan niemand iets aan doen, dat vermogen is er of het is er niet, zo simpel is het. Het is alleen zo moeilijk om mensen die dat vermogen niet in zich hebben keer op keer te zien struikelen, vooral omdat het vaak gewoon heel aardige mensen zijn en het gewoon pijn doet als je mensen steeds rakelings langs "de oplossing" ziet scheren. En misschien lijkt het soms of iemand het vermogen niet in zich heeft maar heeft ie het toch wel, moet het alleen ontdekt worden. Dat weet je van tevoren nooit. Daarom blijf ik op dit forum toch elke keer maar weer m'n verhaal doen, in de hoop dat toch iemand ineens bij zichzelf die deur naar z'n eigen binnenste weet te vinden en open zet. Dus ergeren doe ik me helemaal niet. Misschien komt dat af en toe zo over, maar dan is dat mijn manier om iemand een zetje in de goede richting proberen te geven. Goedbedoeld dus, maar soms misschien wat onhandig...

Knuffie, Goede frisse morgen.. Je hoeft ook nog niks te zeggen, maar denk er maar eens over na en probeer het op jezelf te projecteren. Nee, ik ben nog niet aan het schilderen. Ik ga nu eerst even boodschappen doen en daarna duik ik m'n ateliertje in.... M'n handen jeuken..

Lieve Anjo, Dat is het hem nou. Ik heb helemaal geen lat gelegd, niet hoog en niet laag. Dan zit je nog elke dag naar die lat te kijken. Grof gezegd zou je kunnen zeggen: ik rotzooi maar wat aan (is dus een citaat van Karel Appel). Wordt me misschien niet in dank afgenomen, maar het werkt wel...

Ja ja, BamBam, zeg dat wel, dat van die rare kostgangers. Ik heb voor mezelf die deur dus wel dichtgegooid maar ik heb er niet bij gezegd dat ik nooit meer zal drinken. Dat kan ik ook niet want ik kan niet in de toekomstkijken... Maar stel nou dat ik wel weer eens zal drinken. Ik zie dat dan niet als falen in relatie tot mijn drankverleden maar als een falen op dat moment. Ik zal dat dan zien als iets wat ik niet meer moet doen. Natuurlijk komen de gedachten aan het verleden dan wel weer boven, maar die hebben dan niets meer te maken met waar ik op dat moment mee bezig ben. Als dat zo zou zijn zou ik in een eeuwigdurend kringetje blijven zitten. Alles wat je nu doet verbinden aan het verleden. Zo is er nooit vooruitgang. Ik heb de cirkel doorbroken, de rotonde verlaten en zit nu op de snelweg. Als er weer een rotonde komt moet ik die rotonde nemen, die kilometers verwijderd is van die vorige dus met ander uitzicht, andere omstandigheden en heeft behalve enkele uiterlijke kenmerken niets gemeen met die vorige...

Dag Topi, Jammer dat het weer mis is gegaan. Het doorbreken van gewoontes is behoorlijk moeilijk. De vorige keer zei je dat je met je man had besproken wat je dwarszat, maar ik begrijp dat je dat nu niet hebt gedaan, je hebt het over stiekem drinken. Waarom nu niet besproken? Misschien is het voor jou raadzaam om de momenten dat je het moeilijk hebt eens te beschrijven. Hoeft niet hier, maar voor jezelf in een soort dagboek. Jezelf vragen stellen en ze proberen te beantwoorden. Neem daar de tijd voor, kijk eens goed naar jezelf en beschrijf jezelf alsof je van een afstandje, als iemand anders, naar jezelf kijkt. En dan ook zonder schroom, echt alles wat je ziet en voelt beschrijven. Dat kan heel confronterend zijn maar daardoor ook heel verhelderend. Je zult toch door bepaalde barrières heen moeten wil je succes boeken. Ik zou zeggen, probeer het eens. En probeer dan zo eerlijk mogelijk te zijn naar je psychotherapeut. Veel sterkte, en wel weer proberen hoor... Groetjes, Kohtje.

Nou, het begin is gelukt. Dan nu verder.. er is iets waar ik mee zit. Ik ben een beetje in verwarring. De laatste tijd verbaas ik me vaak over mensen die al een tijdje droog staan, daar heel blij mee zijn, zich er goed bij voelen maar dan toch de wens nog koesteren ooit af en toe een drankje te kunnen pakken zonder dat dat uit de hand loopt. Dat snap ik niet helemaal, of liever gezegd, dat snap ik helemaal niet. Ik vind dat eigenlijk net zoiets als (in mijn geval) elk half jaar naar de tandarts moeten, die dan één of meer gaatjes vindt. Dat wordt dus boren enz. en na de behandeling denk ik: nu ga ik zó goed poetsen dat dat me niet weer overkomt. Toch gaat het elke keer weer mis... Eindelijk, na vele jaren geworstel met dat gebit krijg ik een kunstgebit..(dit is -nog- fictief, maar stel...) Gebitje zit goed, geen problemen meer, nooit meer boren, hoera!!! Maar dan zou ik stiekem toch gaan verlangen naar een gaatje in dat gebit... zodat ik toch eens per half jaar in die tandartsstoel mag zitten/liggen.... Dat is toch absurd.. Wat voegt dat nou toe aan m'n tandbederfloze leven? Waarom kan ik die tandarts nou niet gewoon achter me laten? Snappu? Waarom zou je naar alcohol verlangen als je zo goed zonder kan, als je voor jezelf hebt vastgesteld dat een leven zonder alcohol zoveel prettiger is. Ik denk dus dat dat komt, zoals Ziza en Petra o.a. dat ook duidelijk willen maken, doordat je dan toch alcohol nog niet de baas bent, het sluimert nog steeds op de achtergrond, elke keer de kop opstekend als zich uit het verleden herkenbare alcoholgerelateerde situaties voordoen. Er wordt nog altijd gehandeld en gedacht met heel ver in het achterhoofd het "vangnet" alcohol, voor als het echt, echt, echt niet meer gaat. De meest succesvolle strijd tegen alcohol zit hem volgens mij niet in de fles laten staan, maar in het zoeken naar oplossingen om met jezelf, je omgeving en emoties om te gaan. Rust in jezelf vinden om van daaruit het leven tegemoet te treden. Rust vinden in jezelf en berusten in onveranderbare situaties, je er eventueel aan aanpassen. Als je in het bos loopt en er staat ineens een boom op je pad dan kun je je lamdrinken in de hoop dat die boom dan wel weg is als je weer bijkomt, je kunt er ook omheen lopen en je weg vervolgen. Nou ja, dit kwam even in me op na het lezen van (de rest van) het draadje van gisteren.... Fijne dag allemaal, Liefs, Kohtje.

Goedevandaag. Nieuw draadje. Hopelijk niet tegelijk met iemand anders, anders pies ik weer net naast de pot.

Petra, dit ben ik helemaal met je eens. En dat zeg ik niet omdat het misschien van Rebos zou moeten maar gewoon omdat ik het helemaal met je eens ben...

Nou Mick, dan hoop ik dat de wat minder sombere momenten de overhand hebben. En wens ik je sterkte met jezelf. Ik schilder op verschillende manieren. Sommige doeken zijn heel pietepeuterig, werkt heel rustgevend, bijna meditatief, andere zijn juist heel los geschilderd met grote penselen en kwasten. In veel van m'n schilderijen komen grassen en bloemen voor, maar ook hier ben ik erg gevarieerd in. Momenteel volg ik lessen model- en portrettekenen en -schilderen. Daar wil ik ook meer mee gaan doen. Een website heb ik nog niet maar ik ben wel (samen met mijn vrouw want die weet hoe dat moet) begonnen om zoiets op te zetten. Zodra die er is laat ik het jullie weten, okee? Voor nu neem ik weer even afscheid van iedereen. Ga lekker slapen. Welterusten allemaal en tot morgen...

Nou Knuffie, Dat Sinterklaasfeest wordt in elk gezin weer een beetje anders gevierd. Bij ons thuis vroeger (we waren met vijf kinderen thuis) ging op 5 december rond zes uur 's avonds m'n vader altijd even naar de wc. Wij zaten dan naar de televisie te kijken, naar een of ander Sinterklaasprogramma. Als dat afgelopen was werd er altijd hard op de deur geklopt. M'n vader kwam dan altijd net van de wc af toevallig en bracht dan een grote mand met cadeautjes mee de kamer in. Om de beurt kregen we dan cadeautjes die we uit mochten pakken. Later, toen we allemaal wat groter waren trokken we enkele weken van tevoren lootjes. Voor degeen die je getrokken had moest je dan een cadeautje kopen of maken en een gedicht erbij. Was ook wel gezellig. Nu ben ik alleen met mijn vrouw thuis en doen we niks meer aan Sinterklaas. We geven elkaar nu elk jaar een cadeautje onder de kerstboom op kerstavond... Ja, onze hondjes zijn erg lief. De oudste wordt wel wat mopperig en stram, maar ja... De oudste heet C'habber (spreek uit Gabber) en de jongste heet Bihan (= Bretons voor Kleintje). Allebei zijn ze erg lief maar supereigenwijs. Maar ja, dat ben ik ook en mijn vrouw ook wel, dus daar kunnen we niets van zeggen...

Ja Mick, natuurlijk scheelt het of je wel of niet lekker in je vel zit. Als je je goed voelt kun je ook veel meer aan. Maar als je je wat minder voelt hoef je toch niet meteen alle moed te verliezen? Kom op meis, denk maar zo dat we richting voorjaar gaan met lichtere dagen, uitlopende knoppen, nieuw jong leven... Met mij gaat het goed, hoewel vandaag ietsje minder. Gisteren heb ik een groot schildersdoek opgespannen, een warm en intensief karwei. Ik had lekker de deuren van m'n atelier opengezet en alleen een T-shirtje aan (en een broek natuurlijk). Tussendoor in m'n T-shirtje op het balkon een paar keer een sigaretje gerookt en nu ben ik bang dat dat niet goed is geweest. Vandaag wat gloeierig en stijfjes. Maar ik barst van de inspiratie en begin morgen lekker op dat grote doek te schilderen...

Mick, Ja je hebt het een en ander gemist. Voornamelijk ruzie, dus je hoeft niet verdrietig te zijn. (verwijderd door de moderator) en schrijft dus niet meer mee. Ik zal niet in details treden maar dan weet je dat...

Hoi Mick, Nu ben je nog boos dat je van jezelf niet mocht drinken, maar als je het goed blijft aanpakken komt ooit het moment dat je blij bent dat je van jezelf niet hoeft te drinken.. Maar goed dat je er weer een dag bij hebt. Ging het de vorige keer ook zo moeilijk? Anna, heb je nu nog trek of gaat het alweer een beetje? Wat lief van je vrijdagcollega. Is die een beetje op de hoogte van je moeilijke periode? En strijkparels of strijkkralen, het is me allemaal even onbekend. Knuffie, we hebben twee honden. Een Airedaleterriër (vrij groot) van 12 jaar en een Basset-Fauve de Bretagne, een klein frans jachthondje, ongeveer ter grootte van een Cocker Spaniel die 4 jaar is en nog bang voor Sinterklaas en Zwarte Piet dus... Hebben jullie huisdieren?