Kohtje

Hallo Anna, Ik vind het heel erg dapper van je dat je de stap gezet hebt en hoop echt dat je hiermee een weg bent ingeslagen die je uiteindelijk jezelf kan laten zijn zonder steeds drank als dreiging achter je te hebben. De kerstboom gaan we hier ook opzetten en net als jij vind ik ook die lampjes altijd een crime. Als ie dan weer eenmaal staat geniet ik er wel van, dus dat voor ogen houdend beginnen we morgen toch weer aan dat jaarlijks terugkerende ritueel. Heb je nou eigenlijk wel of niet een ander autootje? Of komt ie er binnen zeer afzienbare tijd? Geniet in elk geval zo veel mogelijk van je vrije tijd. Liefs, Kohtje.

Knuffie, heel veel sterkte. Fijn dat je 'ventje' zulke lekkere cocktails weet te maken. Je hebt wel rare dingen in huis, als ik dat zo lees. Vooral die perzikschuimwijn klinkt apart. Wist niet eens dat het bestond.

Nou, ben al wel weer even terug maar heb eerst weer bijgelezen. Ik zei als laatste dat er nog wel het een en ander uit te leggen valt. Maar ik weet eigenlijk niet hoe ik één en ander moet uitleggen. Ik krijg een beetje de indruk dat jullie denken dat ik van de drank af ben door mijn omstandigheden. Nee, nee, nee. Okee, financieel ben ik niet afhankelijk van mijn werk maar ik ben wel afhankelijk van mijn vrouw, ook financieel. Ik heb geen ziektewet- of WAO uitkering. Ik ben nu druk aan het werk om ook zelf financieel wat armslag te hebben, om mezelf een beetje het gevoel te geven zelfstandig te zijn. En dat is ook hard werken met de nodige rompslomp en verplichtingen. Alleen ervaar ik het niet zo omdat ik geniet van m'n werk. Werk dat ik jarenlang niet heb kunnen doen, gedeeltelijk doordat ik vaak te dronken was en gedeeltelijk doordat ik aan handen en armen bijna totaal verlamd ben geweest. Nu ik niet meer drink en ook het grootste gedeelte van m'n arm- en handfuncties weer terug zijn besef ik dat ik een vak heb waar ik goed in ben en ga dat nu ook vol overgave uitoefenen. Het stoppen met drinken staat hier los van. Ik had zo'n puinzooi van m'n leven gemaakt en van dat van anderen dat zelfs ik zag dat dit niet meer langer zo kon. Ik wilde stoppen maar dat kon ik niet alleen. Ik heb toen hulp gezocht en gekregen. In de kliniek waar ik zat konden ze me niet laten stoppen met drinken maar wel leren om anders naar mezelf en de wereld te kijken. Ik heb al wel vaker beschreven dat dat niet zomaar eventjes ging en tijdens dat leerproces heb ik nog regelmatig gedronken. Pas op het moment dat ik zag hoe ik dacht en de wereld ervaarde kon ik de knop omzetten en daar d.m.v. oefenen anders naar kijken. Daarna was het een kwestie van het geleerde in de praktijk ook daadwerkelijk toepassen. Daarmee was de behoefte aan alcohol totaal weg. Klinkt heel simpel, maar ik ben er nu wel achter dat het mij niet lukt dit simpele feit over te brengen. Vaak hoor ik als reaktie op dit verhaal dat het voor mij wel erg makkelijk was, de omstandigheden waarin ik zit zijn bijna ideaal, dat ik geluk heb gehad enz. Maar onder diezelfde omstandigheden was ik toch ook jarenlang verslaafd aan de alco. Waarom zou het dan nu ineens zo makkelijk zijn??? Het zit hem niet in de omstandigheden maar zoals Sneeuwwitje elders al vertelde, in het geloof in jezelf dat je geen alco nodig hebt. En dan vind ik geloof nog zwak uitgedrukt. Ik geloof niet langer in mezelf, ik WEET van mezelf. Nou ja. Ik zei het al, ik weet niet meer hoe ik het nu nog anders moet vertellen om het duidelijk te maken, dus ik ga er nu maar van uit dat ik het niet duidelijk KAN maken...

Lieve mensen, er valt nog wel het een en ander uit te leggen maar ik ga zo (voor de laatste keer) naar de partner-relatiegroep. Ben dus even weg. Ik zie jullie hopelijk later vanavond nog weer, en anders morgen... Liefs allemaal, Kohtje.

Anjo, lieverd, Ik ben en blijf zeker alert. Ik weet hoe de alarmbellen klinken en zal ze ook horen als ze afgaan. Ik bedoel alleen te zeggen dat ik niet in angst leef voor wat de toekomst brengen zal. Ook ik kan op m'n klompen aan voelen dat er nog emotionele momenten zullen komen, daar sluit ik m'n ogen niet voor. Maar ik focus me er ook niet op. Ik weet de wegen en manieren om troost te vinden en te krijgen als ik die nodig heb. Dat vertrouwen in de mensen heb ik weer teruggekregen, ik durf met m'n emoties naar buiten te treden. Als ik me wat down voel heb ik ontdekt dat ik mezelf weer goed op kan peppen door dingen te gaan doen en me met muziek te omgeven. Ook dwing ik mezelf tot een glimlach op m'n gezicht die in het begin wat strak en onnatuurlijk aanvoelt maar na een kwartiertje al zo één met me geworden is dat ik me daar beter door voel. Ik heb het al eens eerder gezegd: ik rotzooi maar wat aan, en dat werkt heel goed. Ik wil heel graag m'n best doen voor anderen maar als ik merk dat ik niet meer kan dan ik doe of gedaan heb dan geef ik dat aan en heb er dan vrede mee. Wat dat genieten van het leven betreft, daar ben ik dagelijks volop mee bezig. Heerlijk. Ik heb me helemaal neergelegd bij een wat beperkt gebruik van m'n handen en armen na een zeldzame zenuwaandoening van ruim twee jaar geleden en ben blij met alles wat ik nog wel kan. En nog even je groet: je zegt: het gaat je goed, Kohtje. Dat klinkt een beetje alsof één van ons hier niet meer op het forum zal verschijnen. Dat is toch niet zo, hoop ik? Of bedoel je gewoon dat je me wenst dat het me goed gaat? Tja, in dat geval: dank je wel. En dat hoop ik voor jou, naar omstandigheden, ook. Liefs, Kohtje.

Jawel Ziza, dat zeg ik wel. En weer die kernonderzeeër, ik zeg ook dat ik daar nooit mee weg zal varen. Maar als ik nooit zeg kan het in theorie natuurlijk wel. Toch hou ik me daar niet mee bezig, net zomin als met drinken. Het speelt absoluut geen rol. In principe heb je natuurlijk wel gelijk. Nooit is zo nooit. En niets zo veranderlijk als een mens, dat weet ik ook wel. Maar het voelt zo lekker om nooit te kunnen zeggen in de wetenschap dat het wel eens waar kan zijn, niet uit een soort paniekgevoel van als ik nooit zeg dan zal het hopelijk ook niet gebeuren... Snap je een beetje?

Hé Anna. Nou val je door de mand. Jij wilt het dus helemaal niet droog houden.

Moesje, waarom toch zo bang voor dat zinnetje: 'ach, drink toch een glaasje'. Je hoeft toch alleen maar te zeggen: 'nee, echt niet'. Of ben je bang dat ze je dan een trechter in je keel zetten en je vol gieten tegen je zin in? Laat ze maar eens zien waar Moesje voor staat. Een kerstborrel zonder alcohol. Een verstandige kerstborrel. Een verstandige Moesje.

Lieve Anna, Het klinkt natuurlijk arrogant wat ik nu ga zeggen. Ik heb na m'n laatste terugval nog een keer een trekmoment gehad. Dat was in de kliniek, twee weken na die laatste terugval. Ik werd toen tegen m'n zin in voor een periode van 6 weken gekozen tot "Inkoper". Iedereen had daar voor een periode van zes weken een bepaalde functie. De functie die ik het minst ambieerde was die van inkoper, ik heb niets, maar dan ook niets met boodschappenlijstjes, huishoudgeld, kasboeken en dat soort dingen. Al helemaal niet voor een groep van 8, 9 soms 10 personen. Toen ik juist daarom toch tot Inkoper werd gekozen was de frustratie dusdanig groot dat ik -als er een fles binnen handbereik zou zijn geweest- het op een drinken zou hebben gezet. Dit heb ik toen ook keurig gemeld en dat is het moment geweest waarop ik inzag hoe ik wat drankgebruik in elkaar stak. Puur uit onvrede, een gevoel van onmacht instinctief naar de fles grijpen. Nadien heb ik geen enkel trekmoment meer gehad, ook geen kleintjes. Ik had mezelf door en wist nu in soortgelijke situaties mezelf te bezien en ik wist dat ik daar heel onvolwassen mee bezig was. Die Inkoper-periode is trouwens buitengewoon goed verlopen. Ik was de eerste (zeiden ze) die zes weken lang het kasboek tot op de cent nauwkeurig voor elkaar had. Dat dat zo goed ging kwam o.a. doordat ik me van een ook al nieuwe vaardigheid bediende: ik vroeg hulp als ik dacht die nodig te hebben. Na een week hulp vragen was alles me duidelijk en viel dat waar ik zo tegenop gezien had reuze mee. M'n zelfverzekerdheid groeide met de dag. Ik voel me zo zelfverzekerd dat ik rustig kan zeggen dat ik geen dip ga krijgen, dat ik geen drank meer nodig heb. Daar ben ik niet meer mee bezig. Een fles drank staat nu net zover van me af als bijvoorbeeld een kernonderzeeër. Daar heb ik ook niks mee. Mocht ik wel weer eens gaan drinken om wat voor reden dan ook dan zie ik dat niet als een vervolg van m'n drankgebruik uit het verleden maar als een handeling op dat moment die op dat moment een analyse verdient. Je ziet, een misschien arrogant overkomend verhaal, maar het geeft me zoveel rust dat ik me geen zorgen hoef te maken over eventueel terugvallen dat daardoor alleen al een terugval onvoorstelbaar is. Net zo onvoorstelbaar als dat ik weg zou varen in een kernonderzeeër. Met vriendelijke liefs, Kohtje.

Sorry, er moest nog een achter m'n vorige berichtje. Anders staat het zo rottig bedoeld. En zo bedoel ik het niet.

Ja jij, Houtje. Ikke niet...

Ik wil hier nog even wat aan toevoegen, als dat mag Anna... Als je aan het bouwen bent aan je toekomst is het beter dat zonder drank te doen. Wat heb je er aan een zware en misschien dure opleiding te volgen om dan straks, als je dan eindelijk verder zou kunnen op de maatschappelijke ladder, tot de onthutsende conclusie te komen dat je je werk niet aankunt omdat je kapot bent door alcoholgebruik. Weg investering in de toekomst, want je hebt dan zelf je toekomst bij voorbaat al kapot gemaakt.

Dag allemaal. Ben vanavond weer aan het modelschilderen geweest. Ging erg goed. Ik ben net aan het bijlezen geweest maar ben nog maar halverwege en ik wil nu naar Betje toe. Ik wens iedereen een goede nachtrust en alle mensen die met Gremlins in de weer zijn een succesvol gevecht. Ze zijn best verslaanbaar, je moet ze in elk geval niet hun zin geven, dan voelen ze zich weer sterker worden en kom je nooit van ze af... Morgen gaan we d'r weer voor. ('s Middags pas, want 's morgens ga ik weer grafiek doen) Tot morgen.

O, Bammie, hou dan je mond nog maar even dicht:). Waarom ben je zo sombertjes? Alleen maar door dat rotweer? Wees maar even geen bikkel. Dat mag best. Ik weet ook niet meer wie zich nog allemaal aan willen melden. Er was toen ineens een golf die terecht kon bij de behandeling, maar wie daar niet bij waren weet ik ook niet meer...

Ik twijfel of BamBam gerestaureerd is. Ze lacht wel, maar niet haar tanden bloot....

Lieve Stien, Je bent ook zwak. Iedereen (vooral hier op het forum, maar ook ver daarbuiten) is zwak. Juist die zwakke kanten bespreekbaar maken maakt je sterker....

Dag Stien, Die schaamte waar je het over hebt komt voort uit schuldgevoel naar jezelf toe. Je hebt je iets voorgenomen en dat is niet waargemaakt. Maar die schaamte moet alsjeblieft geen belemmering zijn om uitglijders toch hier te melden, en liefst ook uitgebreid te omschrijven zodat we hier op de hoogte blijven van het proces waar je midden in zit. En zomogelijk weer tips kunnen geven om verder te gaan. Je hebt al wel gemerkt dat je hier niet veroordeeld wordt om een uitglijder, wel beoordeeld. Die slag om de arm is waar ik het gisteren en vanmorgen over had. Jezelf niet teveel onder druk zetten zodat het misschien makkelijker is om nee te zeggen dan wanneer het al nee is en je je daar aan moet houden...

Hai Femmy, leuk dat je d'r weer bent. Je hoeft je toch niet te verontschuldigen? Eén vraagje: wat versta je onder kinderdingen?

Ik wil hier nu onder het genot van een kop koffie nog even mijn abrupt onderbroken welkom aan Doon afmaken... Nogmaals, welkom Doon. Je bent denk ik mooi op tijd met je hier aanmelden. Ik bedoel, er is in je omgeving door je drankgebruik nog niet echt iets kapot gegaan. Dat je voor jezelf hebt vastgesteld dat je je vriendschap met alcohol misschien wel moet beïndigen voelt als een trieste beslissing. Misschien juist wel doordat er nog niets echt kapot is gegaan. Was alles om je heen wel in duigen gevallen door de drank dan was die beslissing misschien makkelijker te nemen geweest. Je kunt dan makkelijker inzien dat alcohol geen vriend is maar een gluiperige duivel die je de illusie geeft een troostrijke en gezelligheid biedende vriend te zijn. Je hebt al wel in de gaten dat de drank een loopje met je begint te nemen. Dat je het niet altijd meer zelf in de hand hebt. En dat bedoel ik eigenlijk wanneer ik zeg dat je mooi op tijd bent... Als je een tijdje gestopt bent zul je, als je goed naar jezelf kijkt, luistert en voelt, merken dat je er beter door wordt. Misschien is het verstandig om je partner op de hoogte te stellen van je ideeën over je alcoholgebruik en het voornemen dat je hebt. Dan wordt er niet raar opgekeken als je ineens niet meer wilt drinken. En misschien kun je wat support verwachten tijdens je strijd, want een strijd is of wordt het.. zeg ik niet om je te ontmoedigen maar om je te waarschuwen. Ik wens je in elk geval veel succes en schrijf hier mee over wat je zoal tegenkomt.. We proberen elkaar hier zoveel mogelijk te steunen en bedenk dat je niet de enige bent die het er moeilijk mee heeft. Groet, Kohtje.

Zooooo, hé.... wat raar allemaal. Had ik net aan Anna geschreven dat ik bang was dat ze d'r ineens niet meer zou zijn (computer..POEFFFFF bedoel ik) en dan valt ineens de boel hier helemaal stil. Niet alleen de computer maar alles. De halve straat zat ineens zonder stroom... Nou ja, ze hebben wat in zo'n grijs kastje op straat zitten friemelen en er is weer stroom, hoi hoi... Wat ik wel gek vind is dat ik midden in een welkomstberichtje aan Doon zat en dat dat -zonder dat ik het verzonden heb- toch op het forum staat. Snap ik niet... Maar goed, ik ben er weer. Hoewel...ik ga nu weer aan het werk... Doeg doeg...

Dag Doon, Welkom hier. Ik denk dat je nog moo

Lieve Anna, Ik ben bang dat we jou binnen afzienbare tijd kwijt zijn hier op het forum... Dat je een "patsboem" ervaring gaat meemaken. Ik hoop het niet, maar de berichten over je computer(s) klinken onheilspellend. Met veel kunst- en vliegwerk weet je hier nog steeds te komen, maar hoe lang duurt het nog voor je computertjes Patsboem doen en dan helemaal niks meer?

Goedevandaag allemaal... Allereerst even Rudy. Ik stel niet voor om het met de feestdagen maar met z'n allen op een zuipen te zetten, ik stel de mensen die gebukt gaan onder een "algeheel drinkverbod" -al dan niet door zichzelf opgelegd- voor nog eens bij zichzelf te rade te gaan of dit wel de oplossing voor niet drinken is. Een verbod wekt aversie in de hand. Waardoor dus spanning ontstaat en de drang naar drinken toe kan nemen, waardoor dat verbod dus nog zwaarder gaat wegen etc. etc. etc.... met het gevaar van bezwijken en daaruit voortkomend weer schuldgevoelens. Geen prettige situatie. Om deze niet-prettige situatie niet te laten ontstaan is het wenselijk geen verbod boven het hoofd te hebben hangen. Men is altijd vrij om te kiezen tussen wel en niet drinken. Maar de keuze van niet drinken zou op "willen" gebaseerd moeten zijn. De motivatie is dan stukken groter dan bij "moeten". Ook dan zullen er misschien (hevige) trekmomenten komen maar "wil" is gemakkelijker te handhaven dan "plicht". Er kan bij wijze van spreken speelser mee omgegaan worden. Dat is wat ik bedoelde te zeggen, en ik hing het verhaaltje nu even aan de feestdagen op maar uiteraard geldt dit niet alleen dan maar in het algemeen, het hele jaar door... Dus voor alle duidelijkheid, ik wilde geen vrijbrief geven, slechts een aanwijzing om na te denken over het waarom wel of niet drinken. En verder wil ik iedereen een fijne dag wensen met veel herstelkracht na operaties, met gebitten en zo. En Mick ook veel sterkte en beterschap de komende tijd. Hopelijk tot gauw weer hier... Groetjes, Kohtje.

Haal een raam uit je huis en het regent in...

Catootje, slaap jij onder een schaap? Goed dat je je aangemeld hebt voor de therapie.. Succes alvast.. Ik ga ook naar Betje toe. Welterusten allemaal. En nee, ik bereid geen uitglijder voor. Ik heb geen drankverbod, ik mag best drinken maar ik hoef niet.... Tot morgen.