Kohtje

Lars, je begrijpt een heleboel. Je begrijpt alleen niet dat jouw vrouw je niet begrijpt. So what?? De dingen die je hierboven zegt te begrijpen zouden genoeg moeten zijn om jezelf bij je lurven te pakken en de strijd aan te gaan.. Je hoeft je vrouw niet te begrijpen (en zij jou al helemaal niet) om zelf tot de conclusie te komen dat drank niets oplost, dat je geen drank nodig hebt, dat drank zelfs ongewenst is.. Je zult misschien kunnen begrijpen dat het zonder drank nooit slechter kan worden. En je kunt hier klagen, zeuren, oneindig naar oorzaken zoeken en oneindig naar oplossingen zoeken.. het enige dat écht helpt en je vóóruit brengt is stoppen met drinken en een manier vinden om zonder drank een nuttig en aangenaam leven op te bouwen. Mijn vrouw heeft mij destijds uit huis gezet. Bijna ook uit haar leven gezet.. Pas toen ik helemaal alleen, zonder begrip, zonder hulp, zonder enig perspectief alleen op een flatje zat, me heel zielig en alleen kapot zat te drinken, pas toen kwam het besef dat het misschien anders zou worden als ik hulp zocht en zou stoppen met drinken. Nu ben ik al weer jaren bij mijn vrouw en hondjes, ben gelukkig, tevreden en in zekere zin ook nuttig ( ). Als ik niet gestopt was was ik niet meer..

Ik had ontvoering ook tussen aanhalingstekens gezet. Ik kan het ook niet zien als een echte ontvoering. Ik zie het meer als wat Sowhat aangeeft, een moeder die zich laat manipuleren.

*1 Dat mag niet en dat kan dus niet. *2 Ik ben ook niet boos en hou ook van jou. *3 Ik mis jou ook. *4 Misschien eens nader vragen bij pleeggezin waarom hij huilend gaat slapen. "Ontvoeren" lijkt me meer narigheid dan profijt op te leveren.

Agnieta, wat wil je hiermee nou bewerkstelligen of bewijzen? Ik heb het idee dat je zelf ook nog aardig aan het puberen bent.

Hoe was je AA-meeting vandaag? Werken ze in de groep die je bezoekt met de stappen? Als dat zo is is het een aanrader om zo aandachtig en snel mogelijk stap 1,2 en 3 te doen. Als het kan zoveel mogelijk luisteren naar de ervaringen van anderen met deze stappen. Aan de hand van hun ervaringen en je eigen "probeersels" zo spoedig mogelijk (ik praat over weken/maanden) een solide basis creëren om daadwerkelijk aan een nieuwe kijk op het leven te gaan werken. Want een nieuwe kijk op het leven (zowel je verleden, alsook het heden en je toekomst) heb je nodig om af te kunnen rekenen met al je schuld- en schaamtegevoelens, al je wrok en boosheid, al je (ver)oordelingen naar je omgeving maar óók alle ideeën die je hebt over jezelf als alcoholist. Het 12-stappen programma is geen religie, geen sekte, geen geheimzinnig genootschap, het is een programma voor verslaafden die zonder hulp hun ziekte verslaving niet onder een zekere controle kunnen krijgen. Mij heeft het werken met en aan het programma een -in het begin wat vreemd en onwennig aanvoelend- basisbeeld gegeven van hoe om te gaan met de realiteit. En dan niet de realiteit zoals ik die ervaar, maar de realiteit zoals die zich bij me aandient. Door aan het programma te werken heb ik geleerd dat het me weinig tot geen aansporing tot vluchtgedrag (= trek c.q. zucht) oplevert wanneer ik de realiteit probeer te accepteren en me eventueel probeer aan te passen aan deze realiteit. Anders is het wanneer ik de realiteit niet wil/kan accepteren en de realiteit passend aan mij, aan mijn wil, wil maken. Dat lukt nooit volledig, met als gevolg frustratie, onvrede, woede, trek, drank... Na die basis van stap 1,2 en 3 kun je de weg plaveien naar daadwerkelijk herstel door jezelf in alle facetten in kaart te brengen in stap 4. Zelfkennis en zelfinzicht is onontbeerlijk voor een effectief herstel. Misschien kom je erachter dat juist een "te makkelijk" leven oorzaak is geweest van het ontstaan van je verslaving. Misschien ben je daar helemaal niet tevreden over, wil je meer uitdaging, genoegdoening, respect, noem maar op... Nou, met het werken aan het 12stappen programma kun je genoeg van dit alles vergaren. Door dag voor dag die eerste niet te nemen en de consequenties hiervan binnen te laten komen, door dag voor dag te onderzoeken wat je wilt en wat er daadwerkelijk gebeurt, door dag voor dag te aanvaarden wat je niet kúnt veranderen, dag voor dag te veranderen wat je wél kunt veranderen en vooral om te leren wat het verschil tussen deze twee is. Om dat verschil in alle eerlijkheid en openheid te kunnen zien en erkennen is openheid van geest nodig. Dus sluit je niet af voor wat nu misschien onmogelijk lijkt maar sta open voor het onvoorstelbare, voor onvoorstelbaarheid. Laat je verrassen en verras!! Maak het leven nieuw en spannend. Met de normale dagelijkse ingrediënten.

Dat is natuurlijk geen goede bescherming. Niet veel extra is relatief. Een mens van (in jouw geval misschien) slechte wil kan meer dan ie denkt als het er om gaat z'n verslaving in stand te houden. Je kunt echter ook meer dan je denkt om je verslaving "de baas te worden". Denk dáár aan.

Om steun vragen is de zoveelste vraag aan je vrouw. Inleving van je vrouw moet groeien. Ze is nu op het punt om jou te zien (en kennen) als een om niks drinkende dronkaard. Langzaam zal dit moeten omslaan naar een om niks drinkende dronkaard die heel misschien geen om niks drinkende dronkaard meer wil zijn.. en dan heel langzaam misschien wel als een man van goede wil die het er moeilijk mee heeft om niet om niks te drinken. Beloftes en goede voornemens zijn in de ogen van je vrouw waarschijnlijk van nul en generlei waarde meer. Je zult haar vertrouwen en inleving heel langzaam moeten verdienen. Niet door wéér te zeggen dat je het anders gaat doen, maar door het werkelijk anders te doen!! Wat betreft dat boodschappen doen: Lever al je geld en pasjes bij haar in. Vraag een klein bedrag dat (net) genoeg is om boodschappen te doen en vraag in de winkel om een kassabon.. Laat je vrouw zien wat je waaraan hebt uitgegeven. En laat haar daarmee zien dat je haar steun in de vorm van op deze manier meewerken nodig hebt. Niet zeggen dat de kat op het spek gebonden wordt. De wereld is voor een kat vól spek, dat is de realiteit. En juist de realiteit zul je onder ogen moeten komen. Nuchter. Je zult boodschappen moeten kunnen doen zónder met meer dan dat thuis te komen. In het begin moet je dan misschien met bovenstaande manier tegen jezelf in bescherming worden genomen..

jOwan.. misschien kunnen we je "lokken" met Jowan? Ach, ik denk dat je dit draadje niet leest. Maar tóch....

Niet om rottig te doen, hoor, maar als ik jou was, Gipsy, dan zou ik dat zelf ook doen. Echt.

Dat woordje "waarschijnlijk" bevat, zeker voor een aktief verslaafde, erg weinig zekerheid.. Weet je al meer, Gipsy?

Ja Lars, het allereerste begin van een nuchter leven is het simpelst. Alleen die eerste niet nemen. Al vrij snel wordt het dan wat minder simpel. Stoppen is niet zo moeilijk.. maar (vooral in het begin) langer dan een uur gestopt blijven is een ander verhaal. Je wilt niet meer drinken, maar zo gauw je gestopt bent wil (moet) je drinken. Zolang je het toegeven aan dit kleine, benauwde cirkeltje niet doorbreekt zal er nooit wat veranderen. Of ja, er verandert wel degelijk wat.. jij maakt je lichaam langzaam maar zeker helemaal kapot, je zicht op licht (aan de horizon) dooft langzaam maar zeker helemaal, je zult steeds minder het gewenste effect van je drinken voelen, het zal zich zelfs tégen je keren... en tóch moet je drinken. Dat moeten zit 'm niet zozeer in jouw eigen wil, als wel in de ziekte verslaving. Jij toont genoeg wilskracht door te zeggen dat je niet meer wilt drinken. Je ziekte is echter sterker dan je wil. Je zult toch iets moeten doen om je ziekte te bedwingen. Alleen wilskracht is niet genoeg. Bij een AA groep waar ze de 12 stappen behandelen hebben ze voor jou misschien dát wat je nodig hebt. Blijf in elk geval naar zo'n groep gaan en vraag of ze aan sponsorschap doen. Zo ja, vraag dan of er iemand bereid is je (tijdelijke) sponsor te zijn en je te "begeleiden" en je door die eerste zo moeilijke tijd heen te helpen. Je zult bij jezelf moeten beginnen, Lars.. je kunt je keuze van wel of niet drinken niet af laten hangen van wat je vrouw wil of doet.. Zij neemt haar beslissingen op basis van een Lars die zij langzaam heeft zien verworden tot wat hij nu is en dat is haar goed recht. Als je wilt dat ze andere beslissingen neemt, zul je jezelf moeten veranderen. En dan nog kun je een ander niet zeggen wat hij of zij moet beslissen.. Jij kunt alleen voor jezelf op dit moment de beslissing nemen dat je vandaag niet zult drinken. Een beslissing voor jezelf!! Wanneer heb je voor het laatst een beslissing voor jezelf genomen zonder dat daar angst voor de gevolgen bij zat?

Als ik hem nu nog had staan had ik hem laten staan. 't Is toch al bijna weer zover..

Is het slim om verschillende groepen te bezoeken? Ja. Niet elke groep is hetzelfde. Hoe meer groepen je bezoekt, hoe groter de kans dat je een groep treft waar je je thuis voelt. Zelf ging ik de eerste jaren naar zeven verschillende groepen per week, elke dag een andere. En tussendoor ook af en toe een groep die (veel) verder weg was. In meerdere groepen kwam ik mensen tegen die ook andere groepen bezochten. Het netwerk van herstellende verslaafden werd er groter en groter door. Ook m'n inzicht in m'n ziekte verslaving werd door de verschillende groepen verrijkt. Zo ben ik geen slaaf geworden van de "normen en waarden" van één groep, maar een "vrije" herstellende verslaafde die zich in bijna elke groep wel thuis kan voelen. En dan ook dit forum er nog bij. Hoe meer invalshoeken ik van anderen meekrijg, hoe ruimer mijn geest wordt. Je vrouw beseft het misschien nog niet helemaal, maar zij is ook ziek. Verslaving is een gezinsziekte. Vaak wringen partners zich in allerlei bochten om de verslaving van hun partner aan de ene kant in stand te houden door verantwoordelijkheden van de verslaafde over te nemen (smoezen verzinnen om gedrag of afwezigheid van partner te camoufleren), aan de andere kant te ontkennen door de verslaafde als vervelend aanhangsel te zien die de normale gezinssituatie ondermijnd door onverantwoordelijk gedrag. Het is mooi als een partner tegelijk met de verslaafde "in herstel" gaat door met hulp (van bijv. ook een zelfhulpgroep of (gezins)therapie) de eigen rol en verantwoordelijkheden in het disfunctionele gezin onder ogen kan gaan zien. Veel partners zien jammer genoeg het hele verslavingsprobleem als alleen een probleem van de verslaafde. De enige oplossing van het hele probleem zou enkel maar stoppen met gebruiken zijn. Stoppen met gebruiken is echter slechts een eerste klein stapje op een lange weg van (gezamenlijk) herstel. Gebruiken (drinken) is slechts een symptoom van de ziekte verslaving. Met symptoombestrijding alleen zijn we er niet.

Sneeuwdekentje?? Ik zit me stiekem al te verheugen op krokusdekentjes... Nog wat kwakkelig hier. Zelf een beetje in de lappenmand, vrouw ook. Schoonzus gisteren met spoed naar ziekenhuis na hersenbloeding.. Puppie gaat lekker goed. Al met al, geen slechte dag, wel leerzaam en goed. Jammer van het grijze weer. Iedereen een mooie dag Iedereen een mooie dag Iedereen ...

Als je dat begrijpt, Lars, dan begrijp je misschien ook dat jij het zelf ook niet kunt doen. Het verschil is dat eerste glas, dat eerste blikje, flesje.... Maar alleen jij maakt het verschil.

Dat doe je zelf Lars. En jij bent ook de enige die dat anders kan doen.

Voel me vandaag niet al te lekker. Keelontsteking, kadootje van m'n echtgenote.. Als ik me dan zo lamlendig voel dan heb ik niet veel weerwoord op alle berichten hier van mensen die het moeilijk hebben, die zich niet lekker voelen, die óók hun dag niet hebben. Dan laat ik me makkelijk meevoeren op die stroom van lamlendigheid. De energie, maar ook het inzicht ontbreken me dan om mensen voor te houden dat het allemaal uiteindelijk beter wordt.. zo voelt het momenteel ook niet erg. Het voelt niet echt lekker, maar tijdsbesef is een beetje weg, waardoor het op de één of andere manier ook wel weer lekker voelt. Misschien omdat ik me niet verzet tegen de lamlendigheid. Ondergaan en doorstaan.. niet aan een tijdslimiet gebonden niet door een te behalen resultaat beperkt of onder druk gezet. Het leven leven zoals het zich aandient. Momenteel dient het zich in slow motion aan.. zo zal ik het dan ook maar leven. Alleen de pup leeft in "fast forward".. toch gaat het goed.

Meya, je hebt je plan getrokken en laat je niet ompraten om het anders te doen dan je voor ogen hebt. Snap het helemaal. En ik denk dat dat ook de beste manier is, je eigen plan volgen, je eigen ervaringen opdoen. De waarschuwingen hier zijn ook erg begrijpelijk. Ik zou je zelf ook willen waarschuwen, zelfs je plan willen ontraden... maar..... Ik weet dat ik, toen ik een jaar of tien geleden een klein half jaar in een verslavingskliniek had "gezeten", helemaal blij was dat ik een half jaar van de drank af was. Ik had toen nog niet gehoord van de ziekte verslaving. Ik dacht toen nog dat ik met wat ik in de kliniek aan nieuwe vaardigheden (ook sociale) had geleerd, ik de rest van m'n leven veilig zou zijn. Na anderhalf jaar leek het erop dat ik nooit meer zou gaan drinken. Toen kwam er een moment waarop ik dacht dat ik met een beetje nadenken best wel verantwoorde hoeveelheden zou kunnen drinken. En die gedachte liet me niet meer los. Ondanks vele, vele, vele waar- schuwingen, veel voorbeelden van anderen (ik ging wekelijks naar een zelfhulpgroep waar dit dilemma zich regelmatig afspeelde) moest en zou ik "bewijzen" dat ik best matig en gecontroleerd kon drinken. Het was mijn onbewuste drang naar alcohol die mij deze gedachte ingaf. Om nu een lang verhaal kort te maken: dit liep faliekant uit de klauwen. Het heeft me daarna blauwe knieën opgeleverd van het vallen, opstaan, vallen, opstaan, vallen, etc... om uiteindelijk te moeten erkennen dat ik niet kon drinken.. als ik veel dronk maakte ik alleen maar brokken, als ik weinig dronk, dan werd dat als vanzelf veel drinken en dus ook weer brokken maken. Wat ik wil zeggen is dat ik waarschuwingen genoeg had gekregen, voorbeelden genoeg had gezien en diep in m'n hart ook wel wist dat ik niet anders was dan andere verslaafden, maar dat mijn ziekte verslaving, waar ik overigens pas veel later over leerde, mij liet denken, en zelfs wist te overtuigen dat ik wél mijn drinken onder controle kon houden. Maar dat ik dat zélf moest ondervinden. Echt helemaal zelf. Niemand kon mij ervan overtuigen dat ik verslaafd was. Ik kan niet anders dan je eerlijkheid naar jezelf toe te wensen. En zo min mogelijk brokken. Voor je omgeving en voor jezelf.

Lars, in het begin is "droogstaan" bijna synoniem aan "doorstaan".. Later wordt het meer en meer "op eigen benen staan". Alledrie de begrippen eindigen op "staan". Dus blijven staan is van essentieel belang. Droog blijven staan vergt blijven doorstaan en levert blijvend op eigen benen staan op... 't is een proces met een logische volgorde. Vooral de fase van doorstaan kan lang lijken te duren.

onze fauve de bretagne, op de dag dat we hem ophaalden. 8 Weken en 2 dagen oud..

Ietjefietje, hoe zet je één zo'n foto op dit draadje?

Ha Gipsy, Ze zijn trots op je. En ik ben dat ook. Ik weet nog hoe moeilijk ik de stap vond om naar mijn allereerste meeting te gaan. Dat was toen (nu zo'n tien jaar geleden) nog geen NA-meeting, maar wel een bijeenkomst van verslaafden.. ik had daar allerlei door tv en films ingegeven (amerikaanse) beelden van grote zalen met sprekers bij.. en zag dat eigenlijk helemaal niet zitten. Tóch ben ik toen gegaan.. er was iets in me dat me over mijn grote angst en weerzin heen zette. Dat "iets" zou ik nu kunnen omschrijven als "gehoor geven aan de wil van mijn hogere macht" ipv toegeven aan m'n eerste ingeving. Hoewel er misschien toch ook wel sprake is van toegeven aan m'n eerste ingeving, als ik daar nieuwsgierigheid voor invul. Want nieuwsgierig was ik ook wel. Nieuwsgierig naar het hoe en wat en waarom van het bestaan van zulke zelfhulpgroepen. Maar dan een nieuwsgierigheid die ik nu eens niet liet overschaduwen en wegduwen door allerlei tegenwerpingen, maar die ik wenste te bevredigen. Misschien in eerste instantie met de foute bedoeling om uit eigen ervaring te kunnen vertellen dat zulke groepen voor mij niet werkten en ik dus lekker door kon gaan met gebruiken.. Maar met het verstrijken van de tijd is me gebleken dat een bepaalde groep op zich misschien niet het "gewenste resultaat" opleverde maar dat die zelfhulpgroepen wél iets met me deden.. toen daar later het 12-stappen programma bijkwam kon ik het me niet meer permitteren om te blijven gebruiken.. elke keer gebruiken deed me als vanzelf nadenken over het hoe en waarom!! Gipsy, hoorde jij ook dat die mevrouw die ons buiten verwelkomde en uitlegde hoe het er ongeveer aan toe ging in de meeting, vroeg of wij vader en dochter waren? Nee, nee.... meteen uitgelegd hoe het zat... Maar ik moest wel glimlachen toen ze dat vroeg. Er gingen wat later twee mijmer-stroompjes door m'n hoofd. Het ene ging van: wat ben ik blij dat ik niet zo'n dochter heb, met al die (verslavings)problemen en zo... Het andere ging: wat zou ik deze Gipsy een prachtdochter hebben gevonden.. m.a.w. ik ben trots op je. Trots dat je je zo kwetsbaar durft op te stellen. Trots dat je het lef hebt om, hoe moeilijk ook, toe te geven dat je verslaving je niet brengt wat je eigenlijk zou willen. Ik hoop dat je standvastig zult zijn en meerdere meetings gaat bezoeken. Lees het witte boekje een paar keer aandachtig door. Praat met deze mensen, vraag er, als je ze wat beter leert kennen, eentje om je sponsor te zijn, iemand die je met raad en daad bij kan staan als dat nodig is. En ik hoop van harte dat je NIET zult vergeten dat je GESTOPT bent.. :sun:

Gipsy, wat Sowhat en lady jane al zeggen: het ijzer smeden als het heet is.. Zeg maar waar ik je op kan pikken, dan ga ik vanavond met je naar de NA meeting in **** Ze beginnen om 19.00 uur en het zou fijn zijn als we er op tijd kunnen zijn. Wel even per pb natuurlijk. Niet nadenken, doen!! Een advies dat ik niet snel zal geven, maar in dit geval ligt het ff anders.

Nieuwjaarsdag was ik met mijn vrouw bij m'n moeder (85) op bezoek. De tv stond zonder geluid aan, nieuwjaarsconcert en schansspringen.. Ik weet niet meer wie ik zag, of het met het concert was of met het schansspringen.. ik zag iemand en zei tegen mijn vrouw: "die lijkt op David Bowie".. Zegt m'n moeder, die zo doof is als een kwarteltje, "Ja".. Stomverbaasd keek ik haar aan.. ten eerste omdat ze me gehoord had, maar zeer zeker ook omdat ze wist wie David Bowie was.. Ze zal dus ook geschokt zijn..

Dat mag alleen bij open meetings. Besloten meetings zijn alleen toegankelijk voor verslaafden. Juist om discussies te vermijden tussen verslaafden en niet-verslaafden. Juist om als verslaafde te kunnen spreken over onze diepste zieleroerselen zoals alleen verslaafden die hebben...zonder voor gek, slap, onverbeterlijk, ruggegraatloos, egoïstisch, slecht, stom etc. te worden uitgemaakt.. dat doen we zélf wel als we zover zijn.