Kohtje

*

*

*

*

Bolletje, meid... :rose: :sun: :sun:

*

Wie schrijft, die blijft, zeggen ze wel. Hier geldt meer: wie blijft, die schrijft. Fijn dagje gehad. Nieuw (jong 2e hands) campertje opgehaald. Puppiecursus gedaan.... pfffff... pré-puberteit, hè? Die beesies zijn allemaal (7 stuks) onhandelbaar, momenteel . Allemaal zo rond de 5, 6 maanden oud.. en toch leren ze wel wat. Vandaag 2632 dagen clean/droog. Hoeveel eenheden heb ik dan al niet gedronken??? Antwoord: ééntje maar. Die eerste. Welterusten, voor nu of straks.

*

Goede morgen, Yvonne, Het zonnetje gaat schuil achter het (wolken)gordijn dat ons mensenwereldje scheidt van het grote gebeuren om ons heen. Zo gaat MijnGerrit schuil achter het gordijn dat ons virtuele wereldje scheidt van het grote gebeuren, het echte leven. Zonnetje en MijnGerrit zijn niet afwezig, als dat gordijntje opzij schuift..... ziedaar!!!

Gisteren, in de NA-meeting waar ik was, een persoonlijk verhaal gelezen in het NA boek. Die persoonlijke verhalen komen zo eens in de zoveel tijd terug in zo'n meeting. Dit verhaal is toch al weer een tijdje geleden.. minstens een jaar, denk ik. En zo kwam ik ineens, een beetje onverwacht, weer één van mijn meest favoriete teksten tegen. Ik wil jullie die niet onthouden omdat dit voor mij zo'n beetje de kern van mijn kijk op de ziekte verslaving en herstel inhoudt.. "Ik ben nu 3 jaar clean en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet meer aan drugs en gebruiken denk, maar gedurende die 3 jaar is er geen moment geweest dat er geen andere uitweg aanwezig was. Ik hoef niet meer te gebruiken om die knoop in me te ontwarren en ik hoef dat gevecht met mezelf niet meer aan te gaan. Het programma van NA, de 12 stappen, hebben me de werktuigen aangereikt en als ik bereid ben die te gebruiken hoef ik vandaag niet te gebruiken. Simpel, zou je zeggen. Ja soms. het lijkt voor mij immers soms zo aantrekkelijk mijn gezicht te willen redden en ik heb gedurende al die jaren van verslaving een arsenaal aan instant oplossingen voor problemen opgebouwd. En voor mij als verslaafde lijken ze zo aantrekkelijk. Het is niet beter met me beginnen te gaan toen ik gestopt ben met gebruiken. Niet gebruiken en alleen maar niet gebruiken is voor mij als verslaafde een hel. Ik ben me beter gaan voelen toen ik dankzij het programma van NA heb ingezien dat drugs in feite niet mijn probleem waren. De drugs waren de oplossing voor het probleem. Het probleem is niet waaraan ik verslaafd ben maar de verslaving zelf. Dat gevoel, dat verlangen naar iets buiten mij dat mijn problemen zal oplossen, dát is mijn verslaving. Mijn favoriete drug draagt de naam "MEER". Een beetje is ok, genoeg is niet genoeg en teveel is te weinig voor mijn behoefte." Dit is dus een citaat uit het NA boek (NA-Anonieme Verslaafden) en ondanks het feit dat deze persoon ten tijde van dit schrijven drie jaar clean was en ik nu zeven jaar, voelt dit stuk nog steeds alsof het m'n eigen verhaal is. En dan eindigt dit verhaal ook nog eens met de zinnetjes: "Ik hoef het in het leven niet meer zo nodig te maken. Het leven gebeurt gewoon en NA heeft mij de middelen aangereikt om er aan deel te nemen." Als ik dit zo af en toe lees dan word ik zo blij......

Lieve Blondie, Heeft het forum voor mij meerwaarde? Wat is meerwaarde? Meer waarde dan waarde? Het forum heeft voor mij waarde. In die zin, dat het deel van m'n leven is geworden. Die waarde is per dag verschillend. De ene dag herinner ik me wie/hoe ik was door iemand hier. De andere dag zie ik wat/hoe ik zou kunnen worden door iemand hier. Weer een andere dag zie ik wat ik absoluut zelf niet wil door iemand hier. En er zijn dagen dat ik laat zien waar ik ben geweest en waar ik nu ben. Verwachtingen zijn óf mooi óf verschrikkelijk. Als mooie verwachtingen de realiteit geen onrecht aandoen zijn ze juweeltjes. Als mooie verwachtingen onrealistisch zijn kunnen het molenstenen om onze nek zijn. Als verschrikkelijke verwachtingen de realiteit geen onrecht aandoen zijn het wegwijzers om een andere route te nemen. Als verschrikkelijke verwachtingen onrealistisch zijn kunnen ze ons totaal lamslaan en in blinde paniek doen belanden. Al met al zijn verwachtingen over het algemeen fnuikend voor een realistische en onvoorwaardelijke kijk op de dingen. Hoop is wat dat betreft inspirerender omdat er meestal geen vast omlijnd (eind)resultaat achter staat. Ik verwacht niets (meer) van dit forum. Ik neem er aan deel omdat ik deelnemer ben. Niets meer en niets minder. En dat komt eigenlijk alleen maar doordat ik een computertje heb waar ik dagelijks enige tijd achter zit. Her en der lees ik en soms blijf ik ergens plakken als ik denk wat toe te kunnen voegen. Jou lees ik ook met grote regelmaat. Ik weet alleen niet veel toe te voegen. Je klinkt in mijn ogen/oren niet echt wanhopig. Eerder daadkrachtig. Dat bewonder ik in je. Misschien had ik wat meer , , , , , , en zo kunnen doen.. Bij deze, Blondie: :) :excl:

Dagpact: jowan Rosa Wijfie Tine

Gipsy, gisteren wenste ik je sterkte met je hele afkicktoestand en vond dat zelf achteraf een raar bericht. Nu wens ik je sterkte met je hele afkicktoestand.. want het is wel een hele toestand. Ik heb zo één, twee, drie geen pasklaar advies voor je.

Huttula, onnitella!!

Als je alles loslaat heb je twee handen vrij om de toekomst te grijpen. Dat geldt voor jou (je onderschrift), dat geldt voor je vrouw, dat geldt voor iedereen. Je blijft je vastklampen aan een vermolmde, getergde, vermoeide, niet meer in staat tot buigen zijnde grashalm.. Waarom, Lars? Alleen omdat JIJ wilt dat... Als jij (ook) loslaat en je laat meevoeren door de loop van de stroom ben je misschien eerder uit die kliniek dan je nu denkt, zonder dat je de impuls hebt om het op een zuipen te zetten.. als je loslaat ga je misschien de ontelbare mogelijkheden die het leven altijd voor iedereen in petto heeft. Ze dienen zich meestal pas aan als je er de deur voor openzet.

Waarom was dat ook alweer, Lars? Nee, niet hier beantwoorden. Dat heb je zelf hier al verteld. Je hebt dan misschien moeite met empathie door je asperger, maar je hebt fantasie en kennis genoeg om je in te kunnen beelden hoe zij jou beleeft en beleefd heeft... Kom uit de slachtofferrol en neem plaats in de stoel van de regisseur. Overzie het hele verhaal, en maak jezelf dan niet tot kern maar tot deelnemer van dat verhaal.

Misschien wil ze niet meer investeren omdat ze teveel heeft geïncasseerd. Hoeveel heb jij geïnvesteerd in je huwelijk?

Maar Lars toch... hoe denk je nou dat je huwelijk er uit gaat zien als jij kost wat kost je vrouw bij de haren terugsleept in je huwelijk? Zul je dan de rust vinden die je nodig hebt om geen drank meer nodig te hebben? Zul je blij zijn met je vrouw als je haar steeds moet "pushen" om "moeite te doen" om jou te accepteren zoals je bent? Heeft ze dat al niet dertig jaar lang geprobeerd / gedaan? Heeft ze geen recht op haar eigen invulling van haar leven, net als jij dat hebt, zonder de ander mede verantwoordelijk te maken voor dat eigen leven? Wat die belofte betreft.. die ging niet alleen over goede en slechte tijden, maar ook over trouw en er altijd voor elkaar zijn.. Niet alleen zij heeft die belofte gedaan, ook jij. Hoe waar is die gebleken?

Sterkte met je hele afkicktoestand.... nou je kunt wel merken da'k nog niet goed wakker ben. Wat is dat nou voor bericht?

Goede morgen, Gipsy, ik ben d'r "gewoon", hoor. Niet weggeweest. Sterkte vandaag. En sowieso sterkte met je hele afkicktoestand.

Goede morgen, 't Is zo'n "aparte" morgen, zo'n heel enkele keer voorkomende bijna absolute rust in m'n hoofd.. Zelfs het licht is rustig.. licht grijs, sereen, schaduwloos.. We gaan zo lekker met de hondjes naar het bos. Lentesnuiven.

Lars, ik sluit bladzij 100 voor je af. Bladzij 100... dat wil wat zeggen voor een zo persoonlijk draadje. Je bent een bijzonder mens, Lars. Niet de enige bijzondere mens, maar wel bijzonder. Uniek. Ik volg je met interesse.

Trouwens, het levensverhaal vertellen is helemaal goed gekomen, ondanks de summiere contactgegevens.. ik reed er zó naar toe. Én ik werd verwacht. Het is waar wat jowan zegt.. indringend en intensief. Zo vaak vertel ik mijn complete levensverhaal inclusief gebruik niet meer. Wat ik vertel zijn vaak huidige situaties met, ter illustratie, stukjes herstelprogramma.. alleen voor vandaag, zeg maar. Het verleden is geweest, in die zin dat mijn verslavingsverleden steeds meer gaat over herstel dan over verval. Om dan nu weer eens het hele verhaal te vertellen, dus inclusief de openbaring van mijn ziekte, het verval, de afgrond bereiken, het wanhopig zoeken naar een oplossing, het vinden van mijn herstelprogramma en met hulp weer omhoog krabbelen is best confronterend. Uit de mond van nieuwkomers die ik regelmatig hoor komt die herkenning wel binnen, maar om het zelf dan publiekelijk weer eens te delen maakt het weer even "helemaal waar" en vooral persoonlijk. Dan kan ik er op geen enkele manier omheen dat ik toch écht een verslaafde ben. Blij dat ik dit gedaan heb. En nu de kampeerspullen controleren. Het seizoen is weer aangebroken.

... hmmmm... ook als het niet goed komt.. da's nou juist het punt. Als het niet goed komt dan is dat mijn oordeel. Het komt altijd goed. Omdat het gewoon komt zoals het komt. Wat ik daarvan vind verandert daar op dat moment niets aan. Ik doe er beter aan de feiten/de werkelijkheid te accepteren en van daaruit verder te gaan, dan te proberen de feiten/de werkelijkheid te veranderen.