Kohtje

Hallo Beertje. 'Hulp gezocht' is de kop boven jouw voorsteldraad. Hulp is fijn, vaak zelfs nodig als je je drankprobleem aan wilt pakken. De eerste stap heb je gezet door je hier op het forum kenbaar te maken. Toegeven bij andere mensen die toegegeven hebben is een goede manier om met je probleem naar buiten te treden. We zijn hier allemaal ervaringsdeskundigen die weten welke taboes er rond dit probleem hangen, maar ook hoeveel taboes we dénken dat er zijn. Velen hier hebben hulp gezocht via de huisarts en bijna iedereen moest voor die stap een drempel over. Toch, en nu ga ik voor mezelf spreken, hoewel ik weet dat dit voor velen geldt, toch was deze stap de eerste stap op een weg van opluchting. Nee, nu ga ik te snel... mijn vrouw was de eerste aan wie ik het toegaf. Al lange tijd had ze vermoedens maar ik bleef glashard ontkennen. Ook toen ze wel zeker wist dat ik teveel en stiekem dronk bleef ik ontkennen, tot ik op een dag toegaf dat ze gelijk had. Dát was de eerste stap op de weg van opluchting. Daarmee was het probleem echter niet weg. Daarom ging ik naar de huisarts omdat ik zelf in m'n uppie niet kón stoppen. Mijn huisarts keek niet op van mijn 'bekentenis', die draait al wat jaren mee en heeft waarschijnlijk al tientallen, misschien wel honderdtallen mensen die teveel drinken verder geholpen. In eerste instantie kreeg ik pilletjes voorgeschreven die de trek moesten remmen maar die haalden niet veel uit. Na een gesprekje heeft hij me op mijn eigen verzoek doorverwezen naar verslavingszorg. Daar heb ik verschillende gesprekken gehad en werd gezocht naar een bij mij passende manier van van de drank afkomen. En dat begon met wekelijks een gesprek met een verslavingsdeskundige. Die gesprekken op zich hadden op mij het effect dat ik naar buiten toe steeds makkelijker om kon gaan met m'n alcoholprobleem bespreekbaar maken. Zo kon ik makkelijker op gelegenheden waar alcohol "normaal" was zeggen dat ik géén alcohol hoefde en ook waarom niet. Daarnaast werd me gaandeweg de gesprekken en later ook tijdens een behandeling in een kliniek duidelijk waaróm ik zo nodig moest drinken en kon ik met mezelf aan het werk om die behoefte niet meer te hebben. Die behandeling in een kliniek kan voor ieder persoonlijk variëren van een dagbehandeling tot een opname. Maar dat wijst zich vanzelf en niets moet, uiteindelijk heb je zelf de keuze. Stoppen met alcohol is niet alleen stoppen met drinken, meestal zijn er 'redenen' waarom we zoveel drinken. Om dáár achter te komen is het fijn als je begeleiding hebt. Maar dit alles kan niet even stiekem. Openheid naar je naaste omgeving is een eerste stap op een weg vol ontdekkingen over jezelf. Zéér de moeite waard. Véél meer de moeite waard dan je leven verdrinken met alcohol. Want een bekende uitspraak van "kweetnietmeerwie" is: "als je probeert je problemen te verdrinken blijkt dat je problemen heel goed kunnen zwemmen".

Ik snap het, Bor. Ik heb zelf al bijna 25 jaar geen betaalde baan meer gehad en zou ook niet weten hoe of wat als de nood aan de man komt. Fysiek is het allemaal behoorlijk achteruit gegaan in die tijd. En mentaal ben ik ook niet meer van deze tijd...

Hoi @Bor. Heel veel succes met je sollicitatie. Moet je nog of ben je al geweest? Dat mag ik toch wel vragen, hoop ik?

En nog even dit: Dagpact : Lars MarQ Kohtje

Goedemorgen. Haha, @lady jane, wist je vóór het uitpakken al wat het was of had je geen idéé?

Jammer, jammer, jammer... jammer, jammer, jammer, jammer, jammer, jammer... veel verder dan wat gejammer kom ik niet.

Ha @Lars. Nee, géén grapje over je afgevallen been, wél sterkte en succes met je been dat afgevallen is. Moet er weer veel bij?

Dit wordt weer zo'n draad om later nog eens terug te zoeken en lezen. Mag van mij langdradig worden. Alle 'dichters' m'n complimenten. Ook zij die nog komen gaan...

De moed opgegeven? Je bent hier wel terug dus heb je ergens nog een sprankje hoop. Elke dag krijg je de mogelijkheid om te stoppen met destructieve "gewoontes", dus ook vandaag weer. Als je nu vandaag in elk geval niet drinkt dan heb je die dag morgen al 'in the pocket'. Misschien voel je je dan morgen fysiek nog niet zo geweldig maar mentaal kan het je al weer een 'boost' geven om het nog een dag te doen. Heel 'droog' gezien is stoppen met drinken niet meer dan dat eerste glas, die eerste slok niet nemen. Maar er komt waarschijnlijk wel wat meer bij kijken. Steun is fijn, maar je zult uiteindelijk wel zelf op eigen benen moeten kunnen staan. Neem daar de tijd en hulp voor maar drink niet. Want die eerste slok doet alles van voren af aan beginnen. Je kunt het wel maar je moet jezelf er wel van overtuigen dat je het wilt. O, en welkom (terug) natuurlijk. Het zou fijn zijn als je ons (het forum) op de hoogte houdt van je successen en óók van je 'missers'. Want niet alleen kun jij hier steun vinden, met je ervaringen kun je ook anderen steun geven. We zijn ervaringsdeskundigen, wij allemaal. Juist het uitwisselen van die ervaringen maakt de hulp van o.a. dit forum zo persoonlijk herkenbaar. Zet 'm op. Je hebt je laatste glas alcoholhoudend gehad. Nu begint het échte leven.

en doorgaan...

Laat nou net vandaag dát deel van je leven beginnen dat je nog "moet doen"... Gelukkig heb je genoten van je droge tijd. Dat biedt perspectief. Vandaag niet drinken is daarvoor een mooie start. En die financiële nasleep is vervelend natuurlijk, maar met drank achter de kiezen blijft die nasleep net zo aanwezig en vervelend. Je daar doorheen werken is onontkoombaar, maar hou vooral ook dat zovele moois waar je voor wilt knokken voor ogen. Kwetsbaar zijn we (bijna) allemaal maar daar hoeven we niet verdrietig om te zijn. Het maakt ons juist "mooi" en "de moeite waard". En 'slecht'.... dat weet je omdat er goed tegenover staat. Net zoals we donker kennen omdat er ook licht bestaat.

Goedemorgen allen. Dagpact: MarQ Moosje Lars Reacher Quinn Kohtje

Dat bij mezelf houden probeer ik ook altijd, ik maak echter vaak de fout bij mezelf te komen door me met een ander te vergelijken, of een ander te vergelijken met mezelf. Ik heb echter nooit de intentie een ander mijn wijze op te dringen, dat liet en laat ik van anderen ook niet bij mezelf binnendringen. Soms denk ik wel eens: had ik dat nou maar wél gedaan, maar m'n eigen ondervindingen en ervaringen dringen nog altijd het best bij me door. Ook als ik na herhaalde goedbedoelde maar niet als zodanig opgepikte waarschuwingen uiteindelijk op hetzelfde door die ander beoogde punt uitkom ben ik blij dat ik de schade en schande zélf heb ervaren. Dit alles maakt me vaak onuitstaanbaar maar ik heb me er min of meer bij neergelegd dat dit zo "ik" is dat ik daar maar mee moet leven. Anderen helaas ook. Af en toe word ik me echter bewust van m'n onuitstaanbaarheid en dan zeg ik iets wat ik voorheen nooit over m'n lippen kon krijgen én het tegelijk ook meende. Ik geloof dat het nu ook weer zo'n moment is. Dus zeg ik luid en duidelijk voor iedereen, én tevens gemeend: SORRY!

Daar heb je gelijk in, jopie. Maar je noemt nu enkele namen die ook daadwerkelijk met zichzelf aan de gang gegaan zijn. Ik wil zeggen dat een pil of stoppen voor een ander niet het eind is van drinken maar "slechts" het begin van gestopt blijven. Je kunt het gegroeid noemen, je kunt het veranderd noemen. Maar het alleen maar (langdurig) niet drinken heeft mij voorbeelden laten zien van mensen (ook binnen de AA/NA gemeenschap) die superblij waren dat ze al lang niet meer dronken maar zich bij het eerste het beste drankje dat ze zagen kwijlend van ellende uit de voeten moesten maken...

Even m'n eigen antwoord op me in laten werken en tóch een wezenlijk verschil... Aktie, jezélf onder de loep nemen, jezélf anders opstellen is een proces dat stopt als je tevreden bent met het korte-termijn-resultaat: ik heb vandaag niet gedronken en er bij wijze van spreken een zucht van verlichting bij slaakt. Een pil die je ziek maakt of de trek wegneemt of 'stoppen voor een ander' werkt dit in de hand. Je kunt niet drinken omdat anders.... Zolang dat werkt, werkt het en doet het wat het doen moet. Maar er zit altijd nog wat van angst voor represailles in, van 'moeten' (stoppen) en 'niet mogen' (drinken). Het is zo passief op de lange(re) termijn.

Geen wezenlijk verschil, @jopie. Ik heb wel gezegd dat ik dit (meetings) misschien de rest van m'n leven moest doen om clean te blijven maar tegelijk heb ik altijd het veelgehoorde zgn verwijt om verslaafd te zijn aan meetings serieus genomen omdat ik daar wel een waarheid in zag. Ik zag in dat m'n zgn. alcoholvrijheid nog helemaal niet zo vrij was als ik dacht. Op een gegeven moment heb ik me losgemaakt van de 'fellowship', en alleen het gedachtengoed, voor zover het de waanzin in de ziekte verslaving betreft en dat ik me eigen had gemaakt, in combinatie met wat ik eerder in een verslavingskliniek had geleerd en wat ik in verschillende boeken van verschillende "leermeesters" had opgepikt, meegenomen. Ik wilde het uiteindelijk zélf doen en óók alleen. Daar had ik idd een 'opstap' voor nodig. En die heeft wat jaren in beslag genomen. Dat geef ik toe. Maar die opstap, die meetings, heb ik wél serieus genomen. Met het doel om voor mezélf elke dag vaak onbewust het besluit te kunnen nemen om vandaag niet te drinken. Niet omdat mijn vrouw dat graag wil, niet omdat ik dan mag autorijden, niet omdat de buren me dan gewoon groeten als ik ze tegenkom, dat zijn allemaal prettige bijkomstigheden, of eigenlijk logische gevolgen van het ontbreken van de behoefte aan alcohol.

Hahaha... @spirit. Dit klinkt een beetje alsof je in het Openluchtmuseum woont. Ik heb in m'n wijde omgeving echt al wel dertig jaar niemand meer kleedjes zien kloppen. Koper poetsen gebeurt natuurlijk nog wel bij mensen die koper in huis hebben, wijzelf o.a. nog een beetje, maar ook dat klinkt in mijn oren behoorlijk nostalgisch.. 't Doet me een beetje denken aan 'heel vroeger, thuis'.. wel gezellig, overigens. Heb je ook een schortje voor en een hoofddoek om? . Ik hoop trouwens wel dat je de toestand met je zoon, schoondochter en kleinkinderen echt een beetje los kunt laten voor jezelf. Niet je ogen er voor sluiten, maar ze misschien voorzichtigjes wijzen op hulp? Professionele hulp, bedoel ik dan, hè.. niet oma die zelf ook op zichzelf moet passen. Ik lees je graag.

Bob, dat is nou precies wat ik hier deed.

Ik zit nog steeds wat in m'n hoofd door te borduren op mijn reactie gisteren op Tatum. Zelf ben ik er (voor mezelf dus) van overtuigd dat van de alcohol afblijven door een pil te slikken die me bang maakt voor alcohol (antabus/refusal) misschien een stok achter de deur lijkt, maar uiteindelijk net zo werkt als een partner die dreigt met weggaan, een baas die je dreigt te ontslaan, een dokter die zegt dat je doodgaat als je zo door blijft drinken en andere 'dreigementen'. Ik zal in het begin erg schrikken van dat dreigement en uit angst voor de gevolgen waarschijnlijk een tijdje doen wat van me verwacht wordt, maar mijn drang naar alcohol was zo sterk dat ik op stiekeme wijze toch probeerde de boel te omzeilen. Daar was ik best vindingrijk in, maar 'onder invloed zijn' laat zich op den duur niet verstoppen achter 'schone schijn'. Door schade en schande ben ik er achter gekomen dat de enige manier om met een gerust hart en geweten de wereld alcoholvrij te bevolken een werkelijk alcoholvrij leven is. En dat werkelijk alcoholvrij leven voor mij alleen alcohol VRIJ is als ik los ben gekomen van de behoefte of noodzaak van alcohol nuttigen. En dat ik alleen los kon komen van die behoefte/noodzaak door MEZELF er van te overtuigen dat ik geen alcohol nodig heb. Dat de omstandigheden, hoe naar, hoe vervelend, hoe onprettig, hoe onaardig, hoe gevaarlijk, hoe desastreus maar óók hoe fijn, hoe gezellig, hoe prettig, hoe hiep, hiep, hoera, hoe halleluja ook, nooit, en dan ook nooit een reden, oorzaak, aanleiding zijn om er maar één te nemen. Dat heeft een hoop open staan voor therapie, omdenken, verder gaan dan ik eigenlijk dácht dat ik kon gaan, geloven in mezelf en ook volhouden gekost. Uiteindelijk had ik er alles voor over om in het reine met mezelf te komen voor wat betreft het alcoholVRIJ zijn en me niet afhankelijk te laten zijn van allerlei 'bangmakers'. Ik kan en mag drinken, maak me geen zorgen over de gevolgen die dat heeft want ik heb de behoefte om te drinken niet meer. Dit is mijn standpunt in het gebruik van medicatie en/of dreiging met sancties door familie, werk, overheid, etc. om maar te komen tot alcoholvrij zijn. Het spijt me dat ik wel eens in verweer kom tegen pillengebruik en 'stoppen om de ander geen pijn te doen'. Ik weet best dat de bedoeling oprecht is. Maar ik vind het een benauwend idee dat iemand zó de rest van z'n/haar leven door moet gaan, onder druk van sancties, terwijl het mogelijk is om echt vrij van alcohol te zijn, écht alcohol de baas te zijn. Voor allemaal

Even een vlammetje in dit bijna levenloze forum: Ondanks mijn nog steeds maar twijfelen en wijfelen of ik nu echt wel gestopt-met-roken wil zijn en blijven, tóch even vermelden dat ik afgelopen zaterdag, 1 december dus, mijn 500ste rookvrije dag heb beleefd. Gestopt toen ik er tijdens mijn rit met m'n Dyane naar de 2cv-wereldmeeting in Portugal achterkwam dat ik m'n sigaretten vergeten was en impulsief besloot zo lang mogelijk géén sigaretten te kopen onderweg en tot op heden volgehouden om ze niet te kopen. Er ligt nog een onaangebroken pakje sigaretten beneden, in de garage... dat pakje dat ik dus vergeten was mee te nemen. Al enkele keren op het punt gestaan dat pakje aan te breken, maar nee.... niet omdat ik niet wil roken, maar omdat ik het zo zonde vind van die niet-gerookte dagen.. Ik geef mezelf nog steeds geen garantie dat ik gestopt ben maar gelukkig hecht ik wel een beetje aan grote getallen.. 500, lekker groot wel.

Inderdaad Rupsjenooitgenoeg, dit is alles voor dit moment. Hiertegenover staat: weer gaan drinken, niet meer saai zijn, alles weer leuk vinden en "er" weer bij horen. Dat je 'iets'(?) minder helder bent, je af gaat vragen of je niet teveel drinkt, de deur niet meer uit komt na je werk, al die dingen die je hier in je eigen draadje terug kunt lezen en je destijds de zet gaven om hier terug te komen en zonder alcohol door het leven proberen te gaan, dat neem je dan maar op de koop toe. De stap terug naar drinken is maar heel klein. Ook na tien jaar nog. Maar de heldenmoed die je moet opbrengen om op een dag de stap te zetten om als alcoholverslaafde NIET dat eerste glas te nemen is enorm groot. Als je die stap dan genomen hebt zul je de rest van je leven als held door het leven moeten gaan. Dat betekent dat je, wat anderen er ook van zeggen, wat je er zelf op sommige momenten ook van vind, dat je dóórgaat op die eenmaal ingeslagen weg. Zo ben je de wegwijzer voor anderen die net als jij ook af en toe twijfelen aan zichzelf en hun besluit.

Goedemorgen allemaal. dagpact; MarQ lars tatum clean66 Kohtje En @Tatum, werkse meis.

@Tatum, je wilt dus zeggen dat je aan het uitproberen bent welke dosis antabus je moet gaan slikken om je ' veilig' te voelen. Maar dat kun je toch beter niet op eigen houtje doen? Stel dat het helemaal mis gaat tijdens zo'n experiment. Je zegt zelf dat het effect wel eens 'uitgeprobeerd' wordt, maar dan wel onder doktersbegeleiding. En je hier melden op het forum als je antabus geslikt hebt vind ik ook niet echt 'waterdicht'. Maar het is jouw leven, jouw gezondheid, daar heb ik niks over te zeggen en mijn gevoel en al helemaal mijn idee over je aanpak van je drankprobeem aanpakken zeggen natuurlijk meer over mij dan over jou. Succes Tatum. Ik hoop alleen dat je jezelf serieus neemt en eerlijk naar jezelf zult zijn en blijven.

Antabus en refusal bevatten dezelfde werkzame stof en werken hetzelfde. Omdat je het gevoel had dat het niet zou helpen ben je dus maar van die 'lichte' wijn gaan drinken? Ik volg je beweegredenen om wel of niet te stoppen niet..

Waar ben je nou mee bezig @Tatum? Antabus slikken en dan kijken of het wat doet door tóch te drinken is toch waanzin? Wil je uitproberen hoeveel antabus je kunt slikken en dan toch nog zo af en toe een beetje drinken? Zodat je de boel kunt beduvelen door antabus als 'schoonprater' aan te voeren?