Kohtje

Ja, ja... BIJNA (weer) een borrel... bijna. Maar niet helemaal, hè? Arme Bor, met je hormonen. Als je gaat douchen met je schoenen aan, bedoel je dan je hoge hakken? Wel eerst voeten vegen, hoor. Anders gaat het zo knarsen op de tegeltjes in de doucheruimte.. Ennehhh.... welkom terug dan maar.

Goedemorgen allen. Dagpact Lika Yvonne Rapilos Jopie Kohtje

Hè, hè... dag bijna om, leek maar niet vooruit te gaan. Hele dag duf. Saai. Lusteloos. Over gestaag gesproken... kan ook te lang duren. (erg subjectief, hoor)

pfffff..... gelukkig maar..

Maar Bor, je ziet misschien over het hoofd dat de wat nieuwere "rotten op dit forum" weinig of geen weet hebben van jouw "ouwe-rot-schap" en dat ze jouw manier van doen niet (zo goed) kennen. Om goede bedoelingen nou meteen af te serveren, geïllustreerd door bijbelse- of bijbelachtige teksten vind ik ook wat ver gaan, (beetje ??) belerend.

Zo @nancy, heb je helemaal nuchter en wel een keuze van heb ik jou daar gemaakt.. chapeau!! Die twijfel die je nu ervaart is denk ik heel normaal. Of het een goede keuze is/was?? De tijd zal het leren. Je staat in elk geval niet stil en daar is wel wat voor te zeggen. Aan de ene kant moet ik er niet aan denken (momenteel) om zulke sprongen te maken, aan de andere kant, de betere kant (van mezelf) ben ik strontjaloers dat je de energie en moed hebt... Dat glas wijn laat je maar mooi achterwege, dat zou de hele sfeer alleen maar kunnen bederven. "Geniet" maar van de spanning en de onzekerheid.. ze komen voort uit een heldere geest, uit een heldere nancy.. SUCCES!!

Vanmorgen "in allerijl" mezelf op het dagpact gezet met een foutje in het allereerste woord. Dacht ik even gecorrigeerd te hebben, zie ik nu, bijna anderhalf uur later, dat ik mezelf gequoot heb in plaats van hersteld (bewerkt).. wél inclusief correctie, maar op het verkeerde knopje gedrukt, blijkbaar... Meteen indirect antwoord op jouw vraag, @Yvonne.. de pijn viel wel mee, hoort er min of meer bij, maar rommelig geslapen.. beetje duf nog.

Goedemorg allemaal. Dagpact Lika Nadia Kohtje

krijgt je kwalen, dan kom je waarschijnlijk uit Rotterdam of directe omgeving.

Nou, ik doe vandaag anders behoorlijk m'n best... Moet af en toe ook een beetje stoom afblazen.

Nee, aan werken... je zegt het net zélf...

Weekdier is ook wel het laatste waar ik aan denk als ik me jopie voorstel. Moeder wel, idd. En oma. En buschauffeur. En zichzelf-voor-haar-plezier-afbeulster. En ... en... en... ...... maar weekdier? Nee. Weekhartig op z'n tijd zonder daarin te overdrijven, maar dat zal door dat moeder- en omagedeelte komen. Want ook wel gepantserd als een gordeldier.

??!!

Goed humeur is lang, lang, laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaang niet altijd hoor. Heel soms, zeg maar... vraag maar aan m'n vrouw.

Even gaan liggen is niet de oplossing. Ik "stummel" de dag maar een beetje door, er is toch ook nog van alles wat gewoon moet gebeuren en dat geeft meteen de nodige afleiding nog een beetje. Al met al is die pijn in m'n schouders en armen, ondanks allerlei middeltjes en therapieën soms heel hevig en dan weer wat minder al sinds 1994 onderdeel van me. (Dit jaar dus 25 jarig jubileum, realiseer ik me nu ineens...) Zowel de neuroloog als m'n huisarts zeiden drie jaar geleden, na de zoveelste aanval, dat ik maar moest leven met pijnstillers. Maar nu de laatste tijd steeds meer negatieve effecten van dit middel bekend worden zijn ze daar (gelukkig) op teruggekomen. Ja, @Asterix, dit middel blijkt de testosteronspiegel te (kunnen) verlagen waardoor de spiermassa behoorlijk afneemt. Ik merk het vooral 's morgens, dan kan ik nauwelijks lopen door slappe benen.. Daarnaast was ook de eetlust danig aangetast. Al met al ben ik behoorlijk 'slank' geworden. Maar goed, tot zover even een kijkje in mijn keuken, nu weer terug naar 'alcohol de baas'.. Dát ben ik godzijdank nog wel altijd. En ik hoop van harte dat Bor dat ook weer wordt. Je kunt misschien af en toe wat drinken, maar het woord terugval dat ze gebruikte zegt genoeg. Bor, wordt weer baas over de fles.. Jij hebt de hersens, niet de fles.

Dank je, @Yvonne. Die pijn is slopend want nachtrustondermijnend, sowieso álle rust ondermijnend alsook activiteitondermijnend.. Die pijnstillers zijn op de langere duur echter totáál gezondheidondermijnend. Het enige positieve aan het minderen van de pijnstillers is dat m'n eetlust weer wat terugkomt. Ik weeg momenteel nog maar een kleine 62 kilo, ruim tien kilo onder m'n minimumgewicht, en sinds ik serieus aan het minderen ben, nu zo'n week of vijf, zes, ben ik twee kilo aangekomen. Stiekem hoop ik dat ik me ooit aan mag melden op je kilokillerdraadje omdat er dan weer wat af moet... ik zie dat momenteel als een gigantische stap voorwaarts. En daar bedoel ik niets onterends of beledigends mee.

Och @Bor.. tja, je kent het hele verhaal, het klappen van de zweep en noem maar op. Als je niet meer wilt drinken is de enige die jou kan stoppen jijzelf. Die rem er weer op zien te krijgen zal niet meevallen als die rem al lang kapot is.. Kan het hele forum naar je gaan schreeuwen: stop toch, Bor, stop toch... jij zult drinken tot jij zélf ermee stopt. En misschien wil je helemaal niet stoppen met drinken, nu. Kunnen we zinloos roepen tot we schor zijn... Even delen ter ondersteuning: ik snak momenteel naar een snelwerkend pijnstilpilletje omdat ik me zo gammel en naar/droefgeestig voel als de pest en half verga van de pijn in m'n schouder. Ik heb nog vier van die "sneloplossers", voor als het echt niet meer uit te houden is. Maar ik verga hálf van de pijn, niet helemaal dus, dus is het nog een beetje uit te houden. Een paracetamolletje of wat moet me het gevoel geven dat het nog wél een beetje uit te houden is en zolang ik dat volhoud en er niet teveel aan denk, kan ik die noodrem nog met rust laten. Uiteindelijk zal ik me aan het eind van de dag opgebrand voelen en enorm tegen de nacht en morgen opzien, maar een goed gevoel overhouden aan het niet gebruiken van wat me zo makkelijk "een fijne dag" had kunnen bezorgen, waardoor ik uiteindelijk op de langere termijn beter af ben. Het korte-termijn-goede-gevoel aan de kant zetten om het lange-termijn-goede-gevoel een kans van slagen te geven is typisch de harde strijd van een verslaafde.. Ook al lijkt die lange termijn niets dan ellende op te leveren, de ervaring leert dat die ellende van de lange termijn beter te hanteren is zónder allerlei verdovende en misleidende middeltjes die kortwerkend de toekomst een rooskleur geven. Dus kom op Borrie, laten we, als ervaringsdeskundigen, onze ervaring ook op onszelf toepassen als het (wat) moeilijker gaat allemaal... Je kunt het wel, nu alleen die eerste stap... (toch stoppen dus.)

Arme @jopie... compleet bewusteloos dus. Sterkte met weer bij je ++ positieven ++ komen.

Goedemorgen, wij zo met ons allen... Dagpact Nadia Lika Yvonne Kohtje Vraag me ook af wat je bedoeld, @Bor.. figuurlijk, dus moeilijk weekend, of letterlijk met het bootje in de harde wind??

men kan er van uitgaan dat naar binnen dichtgroeien van buitenaf gezien geen ruimte inneemt en naar buiten uitdijen wel.

Ja, dat mag best. !!

In de ogen van de samenleving die niet de ervaring heeft van verslaafd zijn is dat schandalig. Vanuit de verslaafde, de alcoholist gezien is het helemaal logisch. Een verslaafde lost ál z'n problemen op door te verdoven. De verslaafde die op z'n minst probeert om die verdoving te doorbreken en daarmee kiest voor 'door de hel gaan' zou groot respect moeten verdienen. Helaas is er veel onbegrip waardoor we in het schaamtecircuit belanden en dat maakt het allemaal nog moeilijker. Open zijn naar je (directe) omgeving en ze betrekken bij je ontgiftings- en ontwenningsproces zal misschien wat begrip opleveren, al moet je je daar ook weer niet teveel bij voorstellen. Eenmaal gestopt is het fijn om je ervaringen te (kunnen) delen met ervaringsdeskundigen, m.a.w. probeer in contact te komen met mensen die hetzelfde meemaken of meegemaakt hebben als waar jij nu mee worstelt. Hier op dit forum delen is daar een voorbeeld van, dat doe je dus goed. Maar je zou ook op zoek kunnen gaan naar een zelfhulpgroep. Er zijn er vele. De meest bekende zijn die van AA, maar er zijn er nog veel meer. Zelf begon ik ooit bij de zelfhulpgroepen van Intact, later ging ik naar AA. De eerste keren vond ik dat doodeng en twijfelde ik enorm of ik dat zou doen, maar éénmaal die drempel over was ik blij dat ik die stap genomen had. Ik verheugde me zelfs op die bijeenkomsten met lotgenoten en heb er enorm veel inspiratie gekregen om aan mezelf te werken. Bang om bekenden tegen te komen ben ik nooit geweest omdat, áls dat al zo zou zijn, diegene met precies hetzelfde doel naar zo'n bijeenkomst zou komen als ik zelf. Ik weid uit... sorry daarvoor. Maar de wanhoop die uit je bovenste bericht hier straalt, raakte me. Ik wens je nogmaal sterkte en succes.

Hoi Gezond2019. Wat je veelal ziet bij de mensen hier die al wat langer droog staan zijn niet zozeer eerste geslaagde pogingen als wel laatste pogingen die (tot nu toe) slagen. Hier nog zo één die talloze pogingen om te stoppen met drinken gedaan heeft, soms met wat langer succesvol resultaat van enkele weken tot maanden, heel vaak met maar een kortstondig succesvol resultaat, enkele dagen, net genoeg om me weer een beetje lekker te voelen... zo lekker dat ik wel weer zin had in een borreltje "voor de gezelligheid"... Zoals knakker hierboven ook al aangeeft, geslaagde eerste pogingen bij mensen die een probleem met alcohol hebben zijn zeer zeldzaam dus denk niet meteen dat het jou nooit zal lukken. Om even je vraag hoe m'n eerste dagen verliepen te beantwoorden: de vele, vele, vele keren dat ik stopte, ook die laatste (tot nu toe) succesvolle keer, verliepen die eerste dagen allemaal hetzelfde: beroerd. Ik was een zware drinker en de eerste dagen van niet drinken kon ik niets anders dan min of meer wezenloos in bed liggen zweten, stinken en trillen, dag en nacht. Er waren momenten dat ik dacht dat ik dood ging en dat ook niet erg vond. Maar toch kwam elke keer na een dag of twee, drie het moment dat ik op wilde staan en wankelend, kreunend en steunend wat te eten ging maken, probeerde wat tv te kijken, maar weer naar bed ging en zo krabbelde ik elke keer weer terug in het leven. Het maakt niet uit de hoeveelste poging succesvol is en blijft. Alles valt of staat met dat eerste glas nemen. Zolang je dat eerste glas niet neemt is er geen kans dat je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Want helemaal opnieuw beginnen moet je dan wel, alle ellende nóg een keer doormaken. De meesten van ons (alcoholisten) kunnen niet een heel klein beetje drinken.. Een vroeger nogal bekende schrijver (Simon Carmiggelt) zei ooit: de alcoholist die denkt één glaasje te kunnen drinken en dan te stoppen, is hetzelfde als degene die van de tiende verdieping van een flat springt in de hoop op de negende verdieping te kunnen 'landen'.. Als 'we' eenmaal beginnen te drinken komen we uiteindelijk weer op de bodem van de put uit, zo leert de ervaring van velen. Succes en sterkte.