Kohtje

Goed humeur is lang, lang, laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaang niet altijd hoor. Heel soms, zeg maar... vraag maar aan m'n vrouw.

Even gaan liggen is niet de oplossing. Ik "stummel" de dag maar een beetje door, er is toch ook nog van alles wat gewoon moet gebeuren en dat geeft meteen de nodige afleiding nog een beetje. Al met al is die pijn in m'n schouders en armen, ondanks allerlei middeltjes en therapieën soms heel hevig en dan weer wat minder al sinds 1994 onderdeel van me. (Dit jaar dus 25 jarig jubileum, realiseer ik me nu ineens...) Zowel de neuroloog als m'n huisarts zeiden drie jaar geleden, na de zoveelste aanval, dat ik maar moest leven met pijnstillers. Maar nu de laatste tijd steeds meer negatieve effecten van dit middel bekend worden zijn ze daar (gelukkig) op teruggekomen. Ja, @Asterix, dit middel blijkt de testosteronspiegel te (kunnen) verlagen waardoor de spiermassa behoorlijk afneemt. Ik merk het vooral 's morgens, dan kan ik nauwelijks lopen door slappe benen.. Daarnaast was ook de eetlust danig aangetast. Al met al ben ik behoorlijk 'slank' geworden. Maar goed, tot zover even een kijkje in mijn keuken, nu weer terug naar 'alcohol de baas'.. Dát ben ik godzijdank nog wel altijd. En ik hoop van harte dat Bor dat ook weer wordt. Je kunt misschien af en toe wat drinken, maar het woord terugval dat ze gebruikte zegt genoeg. Bor, wordt weer baas over de fles.. Jij hebt de hersens, niet de fles.

Dank je, @Yvonne. Die pijn is slopend want nachtrustondermijnend, sowieso álle rust ondermijnend alsook activiteitondermijnend.. Die pijnstillers zijn op de langere duur echter totáál gezondheidondermijnend. Het enige positieve aan het minderen van de pijnstillers is dat m'n eetlust weer wat terugkomt. Ik weeg momenteel nog maar een kleine 62 kilo, ruim tien kilo onder m'n minimumgewicht, en sinds ik serieus aan het minderen ben, nu zo'n week of vijf, zes, ben ik twee kilo aangekomen. Stiekem hoop ik dat ik me ooit aan mag melden op je kilokillerdraadje omdat er dan weer wat af moet... ik zie dat momenteel als een gigantische stap voorwaarts. En daar bedoel ik niets onterends of beledigends mee.

Och @Bor.. tja, je kent het hele verhaal, het klappen van de zweep en noem maar op. Als je niet meer wilt drinken is de enige die jou kan stoppen jijzelf. Die rem er weer op zien te krijgen zal niet meevallen als die rem al lang kapot is.. Kan het hele forum naar je gaan schreeuwen: stop toch, Bor, stop toch... jij zult drinken tot jij zélf ermee stopt. En misschien wil je helemaal niet stoppen met drinken, nu. Kunnen we zinloos roepen tot we schor zijn... Even delen ter ondersteuning: ik snak momenteel naar een snelwerkend pijnstilpilletje omdat ik me zo gammel en naar/droefgeestig voel als de pest en half verga van de pijn in m'n schouder. Ik heb nog vier van die "sneloplossers", voor als het echt niet meer uit te houden is. Maar ik verga hálf van de pijn, niet helemaal dus, dus is het nog een beetje uit te houden. Een paracetamolletje of wat moet me het gevoel geven dat het nog wél een beetje uit te houden is en zolang ik dat volhoud en er niet teveel aan denk, kan ik die noodrem nog met rust laten. Uiteindelijk zal ik me aan het eind van de dag opgebrand voelen en enorm tegen de nacht en morgen opzien, maar een goed gevoel overhouden aan het niet gebruiken van wat me zo makkelijk "een fijne dag" had kunnen bezorgen, waardoor ik uiteindelijk op de langere termijn beter af ben. Het korte-termijn-goede-gevoel aan de kant zetten om het lange-termijn-goede-gevoel een kans van slagen te geven is typisch de harde strijd van een verslaafde.. Ook al lijkt die lange termijn niets dan ellende op te leveren, de ervaring leert dat die ellende van de lange termijn beter te hanteren is zónder allerlei verdovende en misleidende middeltjes die kortwerkend de toekomst een rooskleur geven. Dus kom op Borrie, laten we, als ervaringsdeskundigen, onze ervaring ook op onszelf toepassen als het (wat) moeilijker gaat allemaal... Je kunt het wel, nu alleen die eerste stap... (toch stoppen dus.)

Arme @jopie... compleet bewusteloos dus. Sterkte met weer bij je ++ positieven ++ komen.

Goedemorgen, wij zo met ons allen... Dagpact Nadia Lika Yvonne Kohtje Vraag me ook af wat je bedoeld, @Bor.. figuurlijk, dus moeilijk weekend, of letterlijk met het bootje in de harde wind??

men kan er van uitgaan dat naar binnen dichtgroeien van buitenaf gezien geen ruimte inneemt en naar buiten uitdijen wel.

Ja, dat mag best. !!

In de ogen van de samenleving die niet de ervaring heeft van verslaafd zijn is dat schandalig. Vanuit de verslaafde, de alcoholist gezien is het helemaal logisch. Een verslaafde lost ál z'n problemen op door te verdoven. De verslaafde die op z'n minst probeert om die verdoving te doorbreken en daarmee kiest voor 'door de hel gaan' zou groot respect moeten verdienen. Helaas is er veel onbegrip waardoor we in het schaamtecircuit belanden en dat maakt het allemaal nog moeilijker. Open zijn naar je (directe) omgeving en ze betrekken bij je ontgiftings- en ontwenningsproces zal misschien wat begrip opleveren, al moet je je daar ook weer niet teveel bij voorstellen. Eenmaal gestopt is het fijn om je ervaringen te (kunnen) delen met ervaringsdeskundigen, m.a.w. probeer in contact te komen met mensen die hetzelfde meemaken of meegemaakt hebben als waar jij nu mee worstelt. Hier op dit forum delen is daar een voorbeeld van, dat doe je dus goed. Maar je zou ook op zoek kunnen gaan naar een zelfhulpgroep. Er zijn er vele. De meest bekende zijn die van AA, maar er zijn er nog veel meer. Zelf begon ik ooit bij de zelfhulpgroepen van Intact, later ging ik naar AA. De eerste keren vond ik dat doodeng en twijfelde ik enorm of ik dat zou doen, maar éénmaal die drempel over was ik blij dat ik die stap genomen had. Ik verheugde me zelfs op die bijeenkomsten met lotgenoten en heb er enorm veel inspiratie gekregen om aan mezelf te werken. Bang om bekenden tegen te komen ben ik nooit geweest omdat, áls dat al zo zou zijn, diegene met precies hetzelfde doel naar zo'n bijeenkomst zou komen als ik zelf. Ik weid uit... sorry daarvoor. Maar de wanhoop die uit je bovenste bericht hier straalt, raakte me. Ik wens je nogmaal sterkte en succes.

Hoi Gezond2019. Wat je veelal ziet bij de mensen hier die al wat langer droog staan zijn niet zozeer eerste geslaagde pogingen als wel laatste pogingen die (tot nu toe) slagen. Hier nog zo één die talloze pogingen om te stoppen met drinken gedaan heeft, soms met wat langer succesvol resultaat van enkele weken tot maanden, heel vaak met maar een kortstondig succesvol resultaat, enkele dagen, net genoeg om me weer een beetje lekker te voelen... zo lekker dat ik wel weer zin had in een borreltje "voor de gezelligheid"... Zoals knakker hierboven ook al aangeeft, geslaagde eerste pogingen bij mensen die een probleem met alcohol hebben zijn zeer zeldzaam dus denk niet meteen dat het jou nooit zal lukken. Om even je vraag hoe m'n eerste dagen verliepen te beantwoorden: de vele, vele, vele keren dat ik stopte, ook die laatste (tot nu toe) succesvolle keer, verliepen die eerste dagen allemaal hetzelfde: beroerd. Ik was een zware drinker en de eerste dagen van niet drinken kon ik niets anders dan min of meer wezenloos in bed liggen zweten, stinken en trillen, dag en nacht. Er waren momenten dat ik dacht dat ik dood ging en dat ook niet erg vond. Maar toch kwam elke keer na een dag of twee, drie het moment dat ik op wilde staan en wankelend, kreunend en steunend wat te eten ging maken, probeerde wat tv te kijken, maar weer naar bed ging en zo krabbelde ik elke keer weer terug in het leven. Het maakt niet uit de hoeveelste poging succesvol is en blijft. Alles valt of staat met dat eerste glas nemen. Zolang je dat eerste glas niet neemt is er geen kans dat je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Want helemaal opnieuw beginnen moet je dan wel, alle ellende nóg een keer doormaken. De meesten van ons (alcoholisten) kunnen niet een heel klein beetje drinken.. Een vroeger nogal bekende schrijver (Simon Carmiggelt) zei ooit: de alcoholist die denkt één glaasje te kunnen drinken en dan te stoppen, is hetzelfde als degene die van de tiende verdieping van een flat springt in de hoop op de negende verdieping te kunnen 'landen'.. Als 'we' eenmaal beginnen te drinken komen we uiteindelijk weer op de bodem van de put uit, zo leert de ervaring van velen. Succes en sterkte.

Gisteren concert van Muse "volbracht". Ik vind meerdere nummers van Muse best mooi, maar ik bemerkte dat 2 uur lang me met enige regelmaat niet echt boeide, niet echt pakte. Mijn verklaring is dat ik niet ben 'opgegroeid' met deze muziek. Vroeger () leefde ik weken- soms maandenlang toe naar het moment dat er een nieuw album uitkwam. De band waar ik helemaal bij uit m'n dak kon gaan was Pink Floyd.. word nog altijd helemaal week als ik aan de concerten van die band terugdenk, waaronder ook een keer in het Goffertpark, ergens jaren negentig of zo... Maar ja, ik heb toch geen spijt dat ik gisteren geweest ben, 't was toch wel groots. De Magie was er alleen bij mij niet helemaal. Wel gesloopt, vandaag. Was pas om kwart over twee thuis en vanmorgen om half negen weer hondjes ophalen. Zombie-dagje. Op z'n tijd ook niet zo erg.

Goedemorgen allemaal. DAGPACT: Kohtje

Zo, ik vertrek naar Nijmegen. Hoera, gelukkig nog steeds zin in... Volgende week weer verder met de medicatie-afbouw. Paniek, warrigheid, ongeïnteresseerdheid, geen eetlust... maar ben nu net over de helft. Zal blij zijn als dat achter de rug is. Wat een zooi als je er af wilt.

Ah, lieve schat @Bor, dank je wel dat je bent zoals je bent. Hoef ik me dus niet uit te schrijven en opnieuw in te schrijven... En dat eventuele verkeerde beeld dat ik dan misschien van anderen heb, dat laat ik dan maar zo. Wat niet weet, wat niet deert...

Goedemorgen allemaal. Net de hondjes naar een pension gebracht. Voor één nachtje. We gaan vandaag naar Nijmegen, naar Muse. Heb er wekenlang tegenop gezien om daar heen te gaan, maar uitgerekend vandaag is de paniek die z'n oorzaak vind in het minderen met m'n pijnbestrijder ineens een stuk minder en heb ik er ineens zomaar zin in. Pfffff, net op tijd. De Efteling... tjeee, ik ben er voor het laatst geweest toen het alleen nog een sprookjesbos was. M'n oma was ook mee. Ergens halverwege de jaren zestig. Die kermissen die ze tegenwoordig overal omheen hebben gebouwd trekken me niet, dus die keer in de jaren zestig is hoogstwaarschijnlijk wel de laatste keer geweest dat ik naar de Efteling ging. En dan nu...: DAGPACT: Kohtje

Ooohhhhh @Smaragd, hou alsjeblieft op met dat gegil, of ik ga gillen....

Goh @Bor... ik denk dat ik me hier uit laat schrijven en helemaal opnieuw begin met een nieuwe inschrijving. Zónder herinneringen aan de dertien jaar dat ik hier nu mee schrijf. Ik zie jou als een kleine blonde blozende pittige Friezin (dát zal wel kloppen) maar dan in een blauwe overall met grote groene rubberen laarzen en een rode zakdoek om je hoofd geknoopt, rustig naast je herdershond staand met je arm over zijn schouder die zich zo'n beetje op gelijke hoogte met jouw schouder bevind... Bij jou zit ik er dus helemaal naast en de kans is groot dat ik bij vele anderen hier ook zo'n totaal niet kloppend beeld heb gevormd. De toon van het schrijven hier is toch min of meer mede beïnvloed door het beeld dat ik me van iemand vorm. Ik had jou nooit met 'Borremeis' of alleen maar 'Borrie' aan durven spreken als ik wist dat je casual chic was en op hoge hakken liep... dan op z'n minst met 'jongedame' of 'mevrouw', al naar gelang de omstandigheden met 'lieve' ervoor... dát dan nog weer wel. Maar ook kans dat ik je helemáál niet had durven aanspreken. Mevrouwen op hoge hakken staan voor m'n gevoel een beetje boven mij. Ik loop het liefst op ouwe afgetrapte gympies ('s zomers) of lompe 'kissies' ('s winters). Een andere wereld...

Enneh... @Sober, met bovenstaande wil ik dus niet zeggen dat je geen goede voorzorgsmaatregelen treft, maar je hebt het regelmatig gehad over overgave aan je onmacht tegenover alcohol. Je bezoekt met regelmaat je AA groep, is het niet een idee om het (nog) eens in die groep en met je sponsor te hebben over wat overgave nou inhoudt? 'Besef van' is niet hetzelfde als daadwerkelijke 'overgave'. Het eerste is iets dat in het meest gunstige geval continu van buitenaf binnenkomt, is dus een proces(je) wat 'levend' gehouden moet worden, het tweede, overgave aan, zit van binnen, is onderdeel van jezelf, geen proces, niet iets waar je aan moet blijven werken. De Rust.

Maar weet je dan altijd van tevoren waar je terecht komt, @Sober, en ga je dan van tevoren eerst thuis via internet de kaart bestuderen? Ik kan met Bor meegaan dat ik dat wat krampachtig vind, vooral als je toch al wat ervaring hebt met niet-drinken. Aan de andere kant, als jij je daar happy en veilig bij voelt is dat natuurlijk voor jou misschien de beste manier. Hopelijk 'slijt' het en hoef je op den duur niet meer van elke situatie te 'leren' en je voor te bereiden op wat er mogelijk gaat komen. De werkelijke beloning van niet-drinken is voor mij toch wel dat ik er niet meer over hoef na te denken over wat zou kunnen triggeren, dat er feitelijk geen triggers meer zijn voor wat betreft alcoholgebruik.

a, juist ja.. bedankt voor de uitleg die ik snap ondanks een vergeten laatste e

wa menoel u damee??

@Bor, nee, da's morgen pas. Ik moet dus nog. 't Klamme zweet breekt me uit als ik er aan denk, extra klam zweet, naast dat verschrikkelijke "mooie weer" (mooi weer???) zweet. Het zal vast indrukwekkend worden maar van mij hoeft het even allemaal niet zo. Voor m'n meissie ga ik maar mee, die heeft al genoeg met me te stellen de laatste weken en we hebben de kaartjes al sinds november in huis... Het wordt vast wel vrijdag, hoop ik dan maar. Heb ook nog een vraagje aan jou: liep jij nou echt op hoge hakken achter M. v.d. Weijden aan, strompelend door de weilanden? Op hoge hakken?? Vind ze, voor zover ik een indruk van je heb door dit forum, echt niet bij je passen, die hoge hakken. En dan óók nog in een weiland!

Dag allemaal. Dag @Reacher ook weer eens. Lang geleden, meis. Hou je 't nog een beetje? Dagpact Nadia Reacher Kohtje

Dat zeggen we hier toch ook altijd, @Bor? Knietjes afvegen en weer doorgaan... en sinds @Cleo66 hier is, is daar het rechtzetten van het kroontje tussenin gevoegd. Vallen is niet het einde als je maar weer opstaat en doorgaat. Mag ik zo brutaal zijn je te vragen naar welk concert je in november graat zou willen gaan? Niet bang zijn dat 'we' alle kaartjes voor je neus weg zullen kapen. Daar is je muzieksmaak volgens mij te on-algemeen voor.