JamesM

Hi @Sab, wat goed dat je weer een nieuwe poging hebt gedaan! Ik kan me heel goed voorstellen dat de angst voor de gevolgen als je partner er achter komt je bijna dwingt om te blijven drinken. Super moedig dat je intake bij verslavingszorg hebt gedaan! Je partner weet hier dan ook niet vanaf? Ik heb ervaren dat, hoe eng ook, het altijd beter is om het wél te vertellen. Zelf de regie houden, geen achterdeurtjes meer open houden en jezelf en je partner serieus nemen en niet voor de gek houden. Maar daar heb ik zelf ook wel even tegenaan gehikt. Jouw verhaal is voor mij ook een bevestiging van dat de enige weg stoppen met drinken is en inspireert mij ook weer. Ik hoop dat je de eerste dag goed doorkomt, zodat je morgen al weer dag twee alcoholvrij kunt beginnen! Succes!

Dank je wel @Koala84! Het forum ervaar ik ook als grote steun. Het is fijn jullie berichten en ervaringen te lezen. En 11 maanden, dat is dus bijna een jaar! Kijk je op tegen de feestdagen? Of kijk je juist uit naar de mijlpaal van een jaar alcoholvrij?

Inmiddels ruim een maand verder zonder alcohol. Het begint normaal te worden, en het ‘spannende’ van de eerste weken is er af. Ik merk dat het aan de ene kant steeds meer onderdeel is/wordt van mijn dagelijkse leven, ik denk er steeds minder aan. Aan de andere kant voelt het ook saai. En als ik een nadeel van niet drinken moet noemen dan is het dat alles ongefilterd binnenkomt, ook de negatieve zaken. Hoe prettig was het om deze met een roes even te parkeren! Ik merk ook dat ik deze week best somber ben, soms tegen het depressieve aan. Komt ook doordat ik in mijn herstel van burn-out sinds vorige week weer aan het reintegreren ben. Dat kost energie maar levert ook de nodige extra onzekerheden op. Wat doe ik er eigenlijk toe? Wat vind ik leuk? Wat is mijn toegevoegde waarde? Blijft het leven nu altijd zo kleurloos? Wie ben ik eigenlijk echt? Het ontdekken van mijn echte ik is heel mooi en ik ben ook dankbaar dat ik de mogelijkheden krijg om dat te onderzoeken maar levert op dit moment dus even veel somberheid op. Ik weet dat het een fase is (twee stapjes vooruit en een stap terug) en heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. Lastig vind ik het wel want het liefste zou ik nu een fles wijn opentrekken. Als er een moment is voor een terugval dan is het nu, maar ik laat dat simpelweg niet toe. Zonde van de weg die ik ben ingeslagen.

Ik doe ook mee, wordt gezellig!!

Ah mooi, dan sluit ik aan!

Wat aardig dat je er naar vraagt! Still going strong met inmiddels vier weken alcoholvrij op de teller!! Ik moet zeggen dat ik steeds minder ‘zucht’ heb. Af en toe als mijn vrouw een rood wijntje neemt op een waterkoude, typische herfstdag bijvoorbeeld. Maar dat levert geen interne strijd meer op. En tegelijkertijd blijf ik wel op mijn hoede. Want te gemakkelijk betekent ook een wellicht makkelijkere verleiding. Ik heb mijn alcoholverslaafde brein Henk genoemd, naar een ernstig alcoholverslaafd familielid wat al enkele jaren geleden is overleden. Dat houdt me scherp. Ik merk ook dat de hoofdpijn minder begint te worden. Moe ben ik nog wel steeds. Maar de voordelen van niet drinken worden steeds duidelijker. Fris opstaan, nooit meer een wattig hoofd, meer energie, en vooral de interne strijd met Henk die mis ik niet. Geen alcohol is geen alcohol, daar valt geen discussie over te voeren. De avonden ineens bewust meemaken, wat een vrije tijd komt daar beschikbaar! En wat betreft de emoties, die komen puur en soms hard binnen. Vooral de negatieve. Maar er is ook voldoende energie over om hiermee te dealen en te genieten van alle positieve dingen om mij heen. Misschien een van de belangrijkste voordelen: ik heb meer zelfvertrouwen, meer zelfrespect en ook meer zelfbewustzijn. Dat maakt dat ik veel stabieler in het leven sta. Op naar de kerst, ik zal binnenkort het arresleepact opzetten

@Vamos86 ik kan me zo goed voorstellen dat het een uitzichtloze situatie moet lijken voor jou! Het klinkt alsof jij je nog steeds niet serieus genomen voelt door jouw partner in jouw gevoelens van verdriet, boosheid, teleurstelling, irritatie etc. Alsof er geen wederzijds respect is. Het valt me wel op dat je eigenlijk alleen maar benoemt wat jij eraan doet om jouw gevoelens kwijt te raken: wandelen, huilen, niet meer drinken. Hoe neemt hij verantwoordelijkheid in deze situatie? En wat doen jullie samen om hieruit te komen? Zolang er geen diepere verbindende en helende gesprekken tussen jullie plaatsvinden, waarin jullie allebei met respect met elkaar praten over wat er precies is gebeurd en hoe jullie daar gekomen zijn, oprecht geïnteresseerd zijn in de ander en je ook openstelt voor elkaars emoties en deze ook serieus neemt, zal je met deze gevoelens blijven zitten (sorry lange zin zie ik nu). En zoals ik eerder zei: koppel de alcohol hier los van. De emoties die je nu ervaart heb je altijd weg weggestopt en weggedronken en daarmee niet serieus genomen (misschien voelt je partner dit ook zo?) en die komen nu dus hard binnen. Tegelijkertijd is er maar 1 manier om jezelf serieus te nemen en met respect voor jezelf, je partner en je kinderen jouw emoties aan te gaan. Drinken is niet de oplossing. Jullie zullen dit samen aan moeten gaan. Ik reageer gevoelsmatig op jouw post. Het kan zijn dat ik de plank volledig mis sla, maar ik wilde je gewoon een reactie geven en een hart onder de riem steken. Heel veel sterkte en liefde gewenst!!

Dat klinkt als meerdere overwinningen bij elkaar! Wat goed. En je beantwoordt hiermee ook je eigen vraag van paar dagen geleden. Je hebt voor jezelf gekozen en niet voor de alcohol. Daar is dit het mooie trotse resultaat van!

Welkom @Floortje2023! Mooie eerste stap, je zult op dit forum vele herkenbare verhalen tegenkomen. En dit is je eigen ‘dagboekdraadje’, waar je inderdaad kunt (af)schrijven en je vragen kunt stellen. Veel succes en geniet van je tweede alcoholvrije dag!

En ja je komt er sterker uit. Maar dat kost de nodige tijd met ups and downs. Vergelijk het met een gecompliceerde beenbreuk. Het herstel kost vele maanden, veel energie en waarschijnlijk hou je er altijd last van. Mentaal ben je ook zwaar geblesseerd. Je hebt al jaren je woede, verdriet en onzekerheid weg gedronken. Je kunt nu niet van jezelf verwachten dat je in een week tijd helemaal gereset bent. Je hebt heel veel werk te verrichten in voor jou loodzware omstandigheden. Geef jezelf deze tijd, accepteer dat dit met ups en downs gaat en wees vooral mild voor jezelf. Jij bent dit waard! Wat ik als mantra bij onzekerheid of spanning tegen mezelf zeg is ‘Ik ben bij me. Geef me je hand en het komt goed’.

@Vamos86 omdat je niet bezig bent met verwerken van emoties, je parkeert ze alleen maar met het idee ‘volhouden tot het weekend, dan kan ik weer even stoom afblazen’. Hetzelfde idee met (te) hard werken met vakantie in het vooruitzicht: even doorzetten en dan is er snel de beloning voor het harde werken. Als je geen vakantie zou hebben voelt het harde werken ineens stressvol en uitzichtloos. Dat ben je met de alcohol ook aan het doen. Geen alcohol drinken betekent ook niet kunnen uitkijken naar dat verdiende en oh zo gewenste moment voor jezelf. Wat je met alcohol doet is voor je problemen weglopen. Wat je zonder alcohol doet is ze in alle naaktheid maar ook eigen verantwoordelijkheid aangaan.

En @steven1990, hoe gaat het met je minderen/stoppen?

En tweede week gestopt! En nog steeds heel blij dat ik niets gedronken heb. Wisselende gevoelens afgelopen week. Wat meer last van sombere buien, ook omdat ik onzekerheden en issues niet meer weg drink en ze dus gewoon blijken te bestaan. Moet ik nog mee leren dealen. Aan de andere kant ook heel blij en erg fijn om me gewoon fris te voelen, geen last van hoofdpijn, brakheid, overal pijntjes, continue onderhandeling met mezelf. En ik heb veel meer geduld met de kids! Dat is heel fijn om te merken, zij komen ook veel vaker naar mij toe voor kusjes en knuffels, wat een heerlijkheid. Alleen daarom al een goede reden om gestopt te blijven! Het voelt ook goed om het met meerdere mensen te bespreken. Daardoor word het voor mij makkelijker om de drank te laten staan. Er is herkenning dat men eigenlijk veel te veel drinkt, maar er rust ook een maatschappelijk taboe op. Stoppen lijkt minder geaccepteerd. Ik voel me daarom soms een paria, alsof ik een drieweekse cursus tapijtvliegen in India ga volgen ofzo. Gisteren had ik het wel moeilijk met de vrienden die kwamen eten. Normaal gesproken vloeit de drank dan rijkelijk, nu minimaal. Ik aan het water en dat was zeer onwennig. Werd daar wel een beetje somber van. En op het laatste moment bedacht ik me dat ik het toch ook niet zo relaxed vond dat er wijn en kirsch in de kaasfondue werd gedaan. De fondue hebben we dus met liptonice 'gevoed' en dat smaakte op zich prima, wel beetje zoet. Dus als iemand een goede vervanger heeft voor wijn in de fondue, hoor ik het graag Gestaag voorwaarts naar week drie. Maak er een mooie, alcoholvrije week van allemaal!

Hi @Vamos86, Natuurlijk ook herkenbaar verhaal voor mij, drinken om je problemen te vergeten. Wat een heftige situatie zit je in zeg, ik kan me heel goed voorstellen dat het redelijk uitzichtloos voelt en dat het vluchten in alcohol de enige weg lijkt te zijn. Wat een moedige stap van jou dat je hulp hebt gezocht!! Ik herken ook jouw familiesituatie, wijze van opgroeien en lastige contacten. Die hebben me jarenlang achtervolgd, en doen dat nog. Met alcohol bleef ik wat dat betreft in een slachtofferrol zitten: lekker wegdrinken en niet zelf de verantwoordelijkheid pakken om mijn leven in eigen hand te nemen. Wat ik niet wist: de issues komen twee keer zo hard binnen. Zelf ben ik nu twee weken gestopt, nog niet zo lang dus. Maar zeker de eerste dagen moest ik er nog aan wennen dat 'nooit meer drinken' voor mij de enige juiste optie was. Ondanks dat ik nu de momenten herken dat ik zin heb in wijn, en dat zijn de goede maar ook de slechte momenten, ben ik zooo blij dat ik verlost ben van die dagelijkse interne onderhandeling: ga ik wel of niet drinken, wanneer mag het, heb ik wel genoeg in huis, hoe plan ik mijn afspraken in de ochtenden zo zodat ik goed kan uitbrakken en niet te moeilijke gesprekken op het werk hoef te voeren etc. En ja: dat betekent dat ik mijn issues 'ongefilterd' aan moet gaan, ik kan ze niet meer uit de weg gaan door de heerlijke roes van alcohol. Geen alcohol betekent ook: voor jezelf kiezen. En dat maakt sterk en geeft (zelf)vertrouwen. Want met alcohol creëer je alleen maar illusies en vererger je problemen, ipv ze vanuit je sterke ik aan te pakken en/of ermee te leren dealen. Ook de band met mijn vrouw is afgelopen weken flink verbeterd. We dronken samen, maar waren toch helemaal alleen. Sinds we niet meer drinken (mijn vrouw is ook praktisch gestopt) praten we weer met elkaar, is er weer verbinding op gevoelsniveau en ook meer liefde. Ik maakte ook vaak ruzie met drank op. Gooide mijn frustraties eruit en legde de verantwoordelijkheid bij haar neer. Wat ik wil zeggen is, op korte termijn lijkt alcohol altijd je beste vriend. Maar je geeft je eigen leven eigenlijk uit handen. Stoppen met alcohol maakt dat je zelf weer aan het stuur komt en je gaat leven. Zelf keuzes kunt maken. Problemen moet aangaan. Maar ook kunt genieten van de positieve kanten en de richting die jijzelf aan het leven geeft. Jezelf weer kunnen liefhebben in goede en slechte tijden. En daarmee de anderen in jouw omgeving. Hou vol!! Het is het meer dan waard. Jij bent jezelf meer dan waard! Heel veel succes, groeten James

Wow wat een mooie metafoor ❤️

Vandaag voor het eerst een sombere bui gehad, ben een tijd best neerslachtig geweest. Onderliggende issues speelden op en normaal gesproken zou ik dat bedekken met de mantel der liefde (lees: anderhalve fles wijn) waardoor ze als sneeuw voor de zon verdwenen. Het idee aan de borrels later op een dag kon mijn humeur al flink verbeteren. Nu werd ik me van dit mechanisme erg bewust en ook van het feit dat stoppen met alcohol ook betekent dat andere emoties niet meer bedekt worden dus dat je die vol moet aangaan. Was even lastig moment. Verder heb ik inderdaad een bekerplant gekocht, om me elke dag te herinneren aan die alcohol val. Dank Allen Carr. @Wijntjeofmeer het is inderdaad fijn dat mijn vrouw meedoet, dat sterkt enorm. En ik kom ook niet in de verleiding om toch dat ene glaasje te nemen. Maar ondanks dat het goed gaat laatste dagen veel dromen over drank en slecht slapen. En de goede maar vooral ook slechte momenten komen hard binnen. Dat is echt wennen.

Ha @brazer ik denk als je het breder trekt voor iedereen wel herkenbaar om het gesprek hierover aan te gaan met iemand die dicht bij je staat. En de grap met de vraag wat moet ik nu drinken is dat er natuurlijk helemaal niets vervangen hoeft te worden. Terug naar ‘normaal’ schakelen ipv hetzelfde gedrag vertonen maar dan nu met alcoholvrije drankjes.

Een week geleden gestopt! De eerste mijlpaal. En ik moet zeggen dat het me relatief makkelijk afgaat -maar dat is misschien de flow waar je in zit als je net bent gestopt. Wel ben ik echt enorm moe, slaap ik minder goed en heb ik best last van hoofdpijn. De eerste dagen ook wel last gehad van buien van somberheid. Blijkbaar toch afkickverschijnselen. Verbazingwekkend vind ik wel hoe snel het positieve effect merkbaar is, ik sta fris op, ben merkbaar beter gehumeurd (volgens vrouw en kinderen) en het is zo'n bevrijding om niet elke minuut van de dag met drank bezig te zijn in mijn hoofd. En dat laatste klopt niet helemaal, want het stoppen met alcohol en het besef dat ik verslaafd ben heeft me de afgelopen week dag en nacht beziggehouden. En daar is door (het herstel van) mijn burn-out alle ruimte voor gelukkig, het voelt ook als het juiste moment om dit aan te gaan, een cadeautje bijna. Afgelopen week heb ik veel gelezen op dit forum, veel inspiratie opgedaan. Daar wil ik iedereen heel erg voor bedanken! het is heel helpend om te merken dat iedereen hier eigenlijk in min of meer hetzelfde schuitje zit. Dezelfde vragen heeft en tegen dezelfde issues aanloopt. Daarnaast ben ik begonnen aan het boek van Allen Carr (zit eraan te denken om een bekerplant aan te schaffen voor in de woonkamer) en heb ik de podcastseries van Koos van Plateringen en Jan Heemskerk/Jacqueline van Lieshout geluisterd. Verfrissend en beangstigend tegelijk om te horen hoeveel gewone mensen in de alcoholval zijn gestapt en hoe zij daar nu mee om gaan. Aankomend weekend komen twee vrienden van ons langs, die -gezien het enthousiasme waarmee ze de afspraak op korte termijn willen maken, waarschijnlijk komen vertellen dat ze gaan trouwen vermoeden wij- en waar dus wel wat drank/bubbels op tafel komen. En sinds ik gisteren open kaart heb gespeeld met mijn vrouw kijk ik er eigenlijk naar uit om ook dit moment 'aan te gaan'. En gisteren realiseerde ik me wat grappigs. Tegen mijn vrouw zei ik dat ik me afvraag 'wat ik nu allemaal moet drinken'. In mijn hoofd moet ik al die 10-15 drankjes op een avond compenseren. Maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Voordat ik zoveel dronk, dronk ik hoogstens twee koppen thee op een avond. Naast de verse herfstthee die we al maakten nu dus op zoek naar lekkere andere verse thee. De 0.0 bier/wijn varianten laat ik voorlopig links liggen, want ik heb sterk het gevoel dat dit de verslaving op de achtergrond stiekem in stand houdt. Vol goede moed dus de tweede week in en op weg naar de eerste alcoholvrije maand!

Hi Steven, Allereerst goed dat je de stap neemt om verandering te brengen in je drankgebruik. Zelf heb ik me een week geleden aangemeld op dit forum en ik ben verbaasd over hoeveel min of meer vergelijkbare verhalen ik hier tegenkom. Ik ben iets ouder dan jij, maar verder heel herkenbare situatie: gelukkig gezin, goede baan overheid, alles op orde etc. Ben erachter gekomen dat daar een term voor is: 'functionerend alcoholist'. Ik dacht ook altijd dat men het niet doorhad, maar inmiddels durf ik dat te betwijfelen... Mijn leidinggevende vroeg bijvoorbeeld vorige week heel subtiel naar mijn drankgebruik. En blijkt mijn schoonzus onlangs haar zorgen over mij te hebben besproken met mijn vrouw (nav mijn zwager die ook heel veel drinkt). Maar goed, dat is natuurlijk niet van belang. Het gaat erom of je zelf vind en ervaart dat je teveel drinkt en een probleem hebt met alcohol. En dat geeft je zelf aan, en daarom ben je ook op dit forum terecht gekomen. Is er een bepaalde drempel voor jou om contact op te nemen met je huisarts? Dat zou een hele goede eerste stap zijn, ook omdat je de aanleiding van je drankgebruik in beeld hebt (stress en niet kunnen slapen). In mijn geval is de huisarts een goede bekende van de familie, mijn vrouw en zwager dus durfde ik die stap niet te maken -en ook speelt schaamte ook een rol. Daarnaast werk ik met een psycholoog aan mijn herstel na een burn-out en heb ik bij haar open kaart gespeeld over mijn drankgebruik. Daarom heb ik gekozen voor een ondersteunend online behandeltraject wat ik volg. Wellicht is dat voor jou ook een goede optie, als je zoekt op Google kom je al snel verschillende opties tegen. Voordeel kan zijn dat dit niet via de huisarts gaat (dat geldt in ieder geval voor het online traject wat ik volg). Net zoals jij hield ik de optie 'minderen' ook nog in gedachten. Inmiddels weet ik -en ook gesterkt dankzij de verschillende ervaringen van forumleden hier- dat minderen in ieder geval voor mij niet gaat werken. Dat wordt toch weer elke keer een onderhandeling en het stemmetje in mijn hoofd zegt altijd 'eentje kan toch wel?' en voordat je het weet ben je weer terug bij af. Ik voel al na een week geen drank de goede effecten ontstaan, veel meer energie, geen katers, niet continu bezig zijn met waar, wanneer ik weer kan drinken, geen onderhandeling met mezelf, etc. Maar wat ik ook teruglees is dat dat een 'knop' is die echt in je hoofd om gaat. Dat is een eigen zoektocht en overweging die voor iedereen anders verloopt. Mijn vrouw heb ik gisteravond nadat ik een week gestopt ben verteld over mijn drankprobleem en de hulp die ik erbij heb gezocht en zij reageerde verrassend positief: opgelucht en heel begripvol. Het leverde een heel mooi en open gesprek op, ook over wat nu echt belangrijk is in het leven, wat drank wel of niet toevoegt en de vrijheid die het mij geeft om niet meer met drank bezig te zijn. Dat heeft mij ook echt opgelucht, nu kan ik samen met haar de nieuwe reis beginnen van een leven zonder alcohol. En daar heb ik steeds meer zin in! @lady jane stelde mij de vraag, waarom ik mijn vrouw niet eerder had betrokken. Die vraag kan ik nu ook aan jou stellen. Ze zal zich misschien wel buitengesloten voelen en ze kan je enorm tot steun zijn in het omgaan met je alcoholprobleem. Zelf zag ik er erg tegenop om het er met mijn vrouw over te hebben maar heeft me dus enorm gesterkt. Maar misschien is deze vraag nu helemaal nog niet relevant, ik reageer op basis van mijn eigen ervaringen afgelopen week Ik wens je veel succes Steven, jij en je gezin verdienen de beste versie van jezelf!

Zojuist mijn vrouw verteld over mijn alcoholprobleem en de online behandeling. Ze reageerde supergoed, is heel blij want maakte zich de laatste tijd wel zorgen. Ze gaf aan dat ze het heel dapper vond dat ik de stap heb genomen om te stoppen met alcohol en het met haar te bespreken. Heb alles verteld, ook de stiekeme dingen. Wat een opluchting zeg!! Geeft veel hoop, geruststelling en moed voor de komende periode. En dat op de zevende dag alcoholvrij. Maak er nog een mooie avond van!! Enorm bedankt voor je advies @lady jane

Feestje gehad. Eerste uur zeer ongemakkelijk en onrustig gevoel inclusief hartkloppingen en wat zweten. Normaal gesproken had ik dan al drie of meer wijn op. De eerste vraag direct toen ik binnenkwam was ‘wijntje dan maar?’. Euh, nee, doe maar frisje. Ik wist zeker dat ik na een uur naar huis zou gaan want zonder drank is er toch niets aan. En eigenlijk naarmate de avond vorderde en iedereen meer aangeschoten raakte, werd het makkelijker om geen wijn te drinken. En dus tot half twaalf gebleven en leuk en inspirerend gesprek gevoerd met iemand die ook niet (veel) dronk. Wel betrapte ik mezelf erop om onbewust naar een (leeg) glas wijn te grijpen wat op tafel stond. Vannacht veel over drank/drinken gedroomd en werd met hoofdpijn wakker. Maar verder wel fris, zonder kater en dat wist ik natuurlijk al, een veel fijnere manier om de dag te beginnen. Ook voor mijn kids en vrouw. Overigens nog niet met mijn vrouw kunnen spreken omdat zij ziek was, dat komt vanavond. Goed begin dus. Iedereen een mooie zondag nog!!

Vanavond al het eerste feestje van mijn schoonzusje. Natuurlijk iedereen aan de wijn en alhoewel ik me geen zorgen maak over dat ik ga drinken (dat komt volgens mij in een latere fase) voel ik wel de nodige onrust in mijn buik. Dit was namelijk het feestje waar ik naar uitkeek om weer even legitiem te kunnen drinken. Ben benieuwd hoe het vanavond voelt.

Dank je wel!! Heel fijn om te lezen dat er mensen zich in mijn verhaal herkennen. Dat geeft houvast en steun. En je hebt gelijk, zo voelt het ook: mijn gezin en ik verdienen beter. Veel beter. Vandaag of morgen met mijn vrouw over hebben, ook hoe we samen de avonden weer op een gezellige en fijne manier kunnen invullen.

Het is een twaalf weeks online programma. Waarbij het nog wel even de vraag was of ik mocht deelnemen gezien de hoeveelheden dagelijkse alcohol.

Ja dat is dus precies ook mijn gevoel. Is het wel zo erg? Ik sport wekelijks meerdere keren, eet gezond, etc. En ik merk vooralsnog weinig echte afkick verschijnselen gek genoeg. Wel wat prikkelbaar en somber op korte momenten, en het houdt me al wel de hele week bezig. Dus geen twijfels over de ernst en niet meer drinken. Maar ik merk dat het alcohol monster zoals Jan van Heemskerk dat continu benoemt over mijn schouder meeloert.