JamesM

Ja eens! Ik heb sinds ik gestopt ben meer aandacht voor het zelf maken van verse thee en koffie. De podcasts van Koos beluister ik nog steeds, houdt me bij de les.

Toen ik nog student was werkte ik in de kroeg. Ben destijds eens 9 maanden gestopt met drinken, vond het te gortig worden. Totdat een collega een baco voor mijn neus zette en zei ‘het wordt nu wel weer eens tijd’. Dat was weer het begin van het einde. In de horeca werken en gestopt blijven met de alcohol kan wel, maar de kans op een uitglijder en/of terugval is beduidend groter dan in een kantoorfunctie. Jouw bewondering voor alcohol is natuurlijk niet gek; de hele horeca is erop ingericht. Vind bijvoorbeeld maar eens een frisdrank wat op zo’n stoere en feestelijke wijze wordt gepresenteerd. Ambachtelijk gebrouwen, echte mannen weten waarom, mooi bedrukt glaswerk, ‘sponsored by Spa blauw’, etc. Dat gaat m natuurlijk niet worden (behalve als de frisdrank gemixt is met… juist, alcohol). Jan van Heemskerk en Jacqueline van Lieshout hebben hier in hun podcast een mooie aflevering over gemaakt met horecaonderneemster Helene, die zelf ook is gestopt met de alcohol. Wat mij betreft een aanrader om te luisteren (bijna al hun afleveringen trouwens, maar dat terzijde).

Dank je Roberto, graag gedaan, dat is erg aardig van je. En waar zouden we zijn zonder muziek hè, het was voor mij inderdaad een Ruby Tuesday. Een mooi liedje.

Ik las het op de dagdraad @Rosee Lukt het je normaal gesproken wel je aan je afspraken te houden? En wat was je gevoel tijdens het drinken? Je kunt er nu alleen maar van leren, om de volgende keer wel bij de les te blijven. Sterkte vandaag en wees vooral mild voor jezelf!

Eerste Koningsdag zonder alcohol ‘overleefd’. Dat was wel even wennen want normaal zat ik al vanaf middaguur legaal aan de wijn, oranjebitter of bier. En vaak ook Koningsnacht erbij. Ik dacht er wel even weemoedig aan terug toen we met koffie op het terras zaten. Maar het is ook goed zo, ik merk ook dat ik al die drukte eigenlijk helemaal niet zo prettig vind. En door!

Allen Carr beschrijft dit heel mooi met de 'bekerplant' als metafoor. Vliegen worden aangetrokken door de zoete geur van de nectar, gaan steeds verder de beker in van de plant met de gedachte 'zometeen klim ik er weer uit' ondanks dat ze hun dode soortgenoten onderaan de beker zien liggen, 'dat gebeurt mij niet'. Maar ze kunnen niet meer terug omdat ze zichzelf zo hebben volgevreten en de haren binnenin de beker voorkomen dat ze terug omhoog kunnen klimmen. Ze eindigen vroeger of later dus precies zoals hun soortgenoten, onderaan de beker. Ik heb sinds mijn stoppen halfjaar geleden ook een bekerplant gekocht om me dagelijks aan die glijdende schaal naar beneden te blijven herinneren.

Dat is al een mooi begin, dat besef bij jezelf! En ik zie het vooral als (eindelijk) werken aan de beste versie van mezelf. Waarbij de issues uit mijn jeugd me heel erg in de weg hebben gezeten (en nog want ik sta aan het begin) maar ik ook veel van kan leren. Ze hebben me namelijk ook positief gevormd.

De therapeut gaat er niet voor zorgen dat jij de knoop nu maar eens moet gaan doorhakken. Dat moet je zelf willen. Het hoe en werken aan oplossen ervan, daar helpt de therapeut bij. In kleine stappen. Maak het ook behapbaar en simpel voor jezelf.

Nee nog steeds herstellend. Het aanpakken van jeugdtrauma heeft daarmee ook te maken. Maar waarschijnlijk het beste wat me in jaren is overkomen

Tijdens mijn vroege herstel van burn-out (na vier maanden) ben ik gestopt met drinken. Paar maanden daarna ben ik begonnen met te werken aan jeugdtrauma. In mijn geval kwam eea volgordelijk, maar hebben alle drie (burn-out, alcohol, jeugdtrauma) wel sterk met elkaar te maken. Weet niet wat de beste manier is, volg vooral je eigen gevoel hierin. En probeer niet teveel tegelijk te doen, bepaal je eigen ritme.

Ja heel herkenbaar, en jezelf dan van binnen helemaal opvreten omdat het zo langzaam gaat

Hi @netje, Allereerst welkom, wat goed dat je de stap hebt genomen om je verhaal te delen op het forum! Voor mij is het heel herkenbaar. Vind ook dat ik alles zelf moet oplossen. Heb mijn vrouw in eerste instantie ook niet betrokken bij het stoppen, laat staan mijn familie. Op aanraden van @lady jane heb ik haar wel alles verteld en meegenomen in mijn proces. Daar zag ik enorm tegen op. Maar wat een opluchting en bevrijding! Ik hoefde niet meer alles alleen te doen, en dat was heel helpend. En daarnaast sloot ik daarmee alle wegen naar alcohol af, geen achterdeurtjes meer. Want in je eentje stoppen betekent ook dat je weer in je eentje kunt beginnen. Dat is met hulp van mijn vrouw en familie nu uitgesloten (ik zou ook niet anders meer willen trouwens).

Ja zo is het natuurlijk, het was ook niet bedoeld om te laten zien hoeveel ik zelf kon drinken. Knap dat ie wel moed en inzicht had om naar de kliniek te gaan. Het was meer een soort wake up call voor mijzelf, als ik al dacht dat het welbekende ‘eentje’ wel kon, ik nu direct mijn intuitieve reactie kon waarnemen (een is geen). Ik zou direct in oud gedrag schieten.

@lady jane dank, ‘zonder omweggetjes’ das heel scherp en treffend. Nog steeds kan ik me erover verbazen dat mensen toekunnen met een of twee glaasjes. Mijn vrouw was gisteren tot na middernacht met vriendinnen thuis. Ze hadden in vier uur tijd maar liefst 2 (!) wijntjes pp gedronken. Ik viel van mijn stoel van verbazing. Dat had voor mij of een hele frustrerende avond geweest of ik had al minstens (!) anderhalve fles op. Kwestie van 1 is te weinig en 10 nooit genoeg. Dat snapte mijn vrouw weer niet.

Ruim een maand verder en het gaat iets beter. Dankzij antidepressiva, een psycholoog gespecialiseerd in jeugdtrauma en een intensieve behandeling bij ggz is er weer perspectief en dat is heel fijn. Het voelt als een langzame weg naar boven. Als ik terugkijk heeft de drank een hele belangrijke rol gespeeld bij het ‘parkeren’ van mijn issues, waarbij ik dacht ze echt ‘een plek te hebben gegeven’. Nu er geen drank meer is moet ik ze dus op een andere, gezondere manier aangaan. Dat voelt spannend, eng en grijpt me bij de keel maar het geeft me ook kracht, zelfinzicht en vertrouwen. Gelukkig blijf ik stabiel in mijn nuchter blijven, met binnenkort alweer een half jaar op de teller. Het forum speelt daar een belangrijke rol in. Ook als onderdeel van mijn herstel heb ik geïnspireerd door @Jac twee ‘dagverhalen’ geschreven. Eentje van tijdens mijn actieve verslaving en eentje na het stoppen. Ik wilde iets voor mijzelf hebben om de absurditeit van mijn denken ‘toen’ terug te kunnen lezen en te beleven, ook bij het gevaar van een uitglijder/terugval. En ik merkte dat mijn vrouw langzamerhand vragen begint te stellen, het probeert te snappen hoe die verslaving bij mij werkt(e). Ik denk dat ik het een dezer dagen op mijn draadje ga plaatsen, wellicht ook interessant voor anderen. Het is alleen best een lange tekst en ik weet nog niet hoe ik het in een document kan plaatsen wat niet herleidbaar is naar mij.

Dank Bob, ik heb er zelf niet eens meer bij stilgestaan. Goed teken denk ik

Ik had nog niet eerder gereageerd maar je draadje wel met interesse gevolgd. Wat beschrijf je dat mooi Jac! En je vrouw die merkt er dus ook de nodige voordelen van begrijp ik, dubbel winst dus Het lijkt alsof de knop echt om is, succes en geniet vooral van alle voordelen die het geeft.

Dank je Lady Jane dat zijn mooie bemoedigende woorden, die doen me goed

Weer even een berichtje. Ik ben zoals eerder genoemd bezig met de issues uit mijn jeugd. Die zijn erg impactvol en ik ben al enkele weken heel somber en voel me hierdoor erg eenzaam, gevoelloos en waardeloos. Gevoelens als ‘wat heeft mijn leven voor zin’ en ‘wat doe ik er eigenlijk toe’ komen nu naar boven. Ik ben moe van het vechten en dacht echt dat ik dit een plek had gegeven maar ik zie nu in dat ik deze gevoelens altijd heb weggedronken. Ik voel dat enorm aan de drang naar drank die er nu is, nog steeds geen haar op mijn hoofd die er aan denkt een glas te nemen maar het voelt wel enorm leeg en onzeker. Met mijn vrouw heb ik besproken dat ik morgen een afspraak bij de huisarts maak om hier extra hulp of zelfs medicatie bij te krijgen. Komt evengoed vrij onverwacht, ik had juist het idee de weg naar boven te hebben gevonden maar het voelt nu alsof ik in de diepste put uit mijn leven ben gevallen. En dat voelt vrij uitzichtloos, zelfs voor een optimist zoals ik. Dat moest ik even kwijt, ook om te laten zien dat het proces van alcoholvrij dus naast hoge pieken ook diepe dalen kan hebben.

Goedemorgen Jac, Het beste besluit in jaren, althans zo voelde (voelt) het voor mij en ik hoop dat jij het ook zo blijft zien. We hebben allemaal een soortgelijk proces doorgemaakt en daar zit voor mij de herkenbaarheid. De onzekere maar onwrikbare overtuiging dat het zo niet langer kan. Dapper ook om dit aan te pakken terwijl je vrouw afwezig is en je er alleen voor staat (als ik dat goed begrijp). Blijf vooral lezen en schrijven hier op het forum. Dat geeft veel inzicht en herkenning. En er zijn altijd mensen die voor je klaar staan als je het moeilijk hebt. Wat voor mij geholpen heeft en wat voor jou ook een idee kan zijn is de online en anonieme behandeling van Brijder ‘Alcohol onder controle’ (en er zijn volgens mij nog een paar van die online trainingen). Dat kan je ook in Tsjechië volgen en je krijgt goede inzichten in achterliggende motivaties en patronen. Je wordt begeleid door een begeleider/psycholoog die aan jou gekoppeld wordt. Succes! James

Structuur en vooral me eraan houden is key voor mij ben ik van overtuigd. Lukt de ene keer beter dan de andere. En vrijwilligerswerk is misschien ook wel iets om over na te denken, ook om meer zingeving in mijn leven aan te brengen. Thanx

Heel herkenbaar, mijn vrouw noemt me tegenwoordig ongezellig en saai omdat ik dat soort prikkels zonder alcohol niet goed trek. Had je wel trek in een borrel of was de verleiding niet zo groot?

Bij mij werkt het in ieder geval zo. Eerst de hoe vraag beantwoorden, het stoppen (ergo: ‘gewoon’ doen) en daarna kunnen desgewenst de waarom vragen verder worden verkend. Ik denk dat er bij veel verslaafden een onderliggend dieper issue zit, hoeft natuurlijk niet, is bij mij wel zo. Beginnen met de waarom vraag levert per definitie zg achterdeurtjes op, redenen om misschien toch te kunnen blijven drinken, want… Het feit dat je hier op het forum je eigen verhaal hebt gepost is al een heel goed begin en iets om trots op te zijn! Het is heel lastig om voor jezelf überhaupt te erkennen dat je een alcoholprobleem hebt, er ook wat mee doen en er niet voor weglopen is nog moeilijker. Je zult veel herkenning en begrip tegenkomen want iedereen zal de elementen herkennen uit jouw verhaal. Ieder heeft ook zijn of haar eigen pad op weg naar het stoppen met alcohol en maakt daar eigen keuzes in. Jouw weg ga je ongetwijfeld ook vinden. Welkom in ieder geval, en veel succes en wijsheid toegewenst!

@Lonster1 ja dat klinkt heel herkenbaar! En ik moet vanuit mijn burn-out ook nog goed leren om naar mijn gevoel te luisteren en te accepteren dat niet alles nu moet. Jouw laatste alinea sluit daar heel goed op aan. Vind ik wel erg lastig om daar een goede modus in te vinden. Hoe heb jij je dat zelf aangeleerd?

Alweer een tijd geleden (bijna anderhalve maand) dat ik op mijn eigen draadje heb geschreven. Het gaat goed. @Bob attendeerde mij erop dat ik alweer vier maanden onderweg ben met mijn alcoholvrije leven. En de voordelen worden steeds normaler, ten minste, ik denk dat ik een steeds normaler leven leef zonder de waanzin van alcohol. En er mag weer een voordeel bij: sinds ik niet meer drink ben ik zo'n zes kilo afgevallen. Nu is het niet zo dat ik dat per se nodig heb want ik zat met het sporten al min of meer op mijn ideaal gewicht. Maar ik denk wel dat er dus toch ook veel onderhuids vet (rond organen) zat wat ik met al die jaren drank heb opgebouwd en wat zich nu aan het oplossen is. Het geld wat ik bespaar met niet drinken kan ik dus besteden aan het kopen van nieuwe kleding. Mijn lijstje met nadelen heb ik er nog eens bij gepakt. Het waren er zeven (zie eerdere post). Eigenlijk zijn al deze nadelen grotendeels verdwenen. Het enige wat ik een enkele keer nog wel mis is het idee om na een drukke dag/periode met een of twee wijntjes rust te creëren in mijn hoofd. Maar ik weet dat het niet blijft bij die twee en de deur opent naar meer alcoholmisbruik (bestaat er eigenlijk wel een normaal alcohol 'gebruik' of is het per definitie 'misbruik'?) en als ik de film even vooruit spoel dan weet ik dat het zeer kortstondige moment van plezier (een uur of twee?) heel veel meer ellende geeft. Dus wat dat betreft geen gevaar. Het gekke is wel dat ik de laatste tijd de drank meer mis. Vanuit het herstel van mijn burn-out ben ik nu bezig om ook de issues uit mijn jeugd aan te pakken. En dat zijn geen vrolijke zaken. Ik had gedacht dat ik deze een plek had gegeven maar ze blijven als geesten op een kerkhof in mijn hoofd rondspoken en bepalend zijn in hoe ik mezelf ervaar en hoe ik vooral op moeilijke momenten reageer. Deze issues zorgen momenteel voor veel onrust in mijn hoofd en mijn gebruikelijke strategie was altijd om er dan wijn bij te pakken. Dus komt er de afgelopen tijd weer meer de behoefte aan wijn opzetten. En eigenlijk vind ik dat wel fijn. Het ging de laatste tijd heel gemakkelijk, dat leven zonder drank. Zo gemakkelijk dat mijn alcoholverslaafde vriend Henk regelmatig fluisterde 'zie je wel, zo verslaafd was je toch niet'. En ik bemerkte de laatste tijd ook weer rare gedachten over kunnen drinken: vooral over het idee om weer vrijgezel te zijn en dan te kunnen drinken. Of het idee dat het fijn is als je als alleenstaande bejaarde over blijft want dan zou ik elke dag weer gaan drinken. Absurde gedachten toch! Maar samen met de opspelende behoefte aan wijn houdt het me wel scherp. Ja, het was en is daarmee nog steeds een stevige verslaving. Het feit dat het nu weer op komt spelen zegt meer dan genoeg. En nee, niet tot de verleiding gekomen maar ik sta er nu wel voorzichtiger in dan twee maanden terug. Even een goede wake-up call: onderschat het alcohol monster absoluut niet, die wacht op een zwak moment en slaat dan toe. De ziekte van mateloosheid wordt het ook wel genoemd. En als ik mijn dagelijkse activiteiten zo bekijk, dan klopt dat eigenlijk wel bij nader inzien. Ik vreet sinds ik gestopt ben veel meer koek (de rol gaat op), ik drink zo 10 tot 15 koppen koffie per dag (heb ik de laatste jaren altijd gedaan, als ik er nu over nadenk zou dat best wel eens gelijk hebben kunnen lopen met mijn oplopende wijngebruik) en sporten kan ik ook niet normaal opbouwen, het is alles of niets. En ook het werk ging zo. Eigenlijk ook een soort verslaving dus. Alleen gezonder dan alcohol.