JamesM

Wat goed alweer bijna twee weken alcoholvrij, en dat je het ook vol houdt in zo’n heftige periode!! Hardlopen herken ik, inmiddels aan het trainen voor de halve marathon van Amsterdam. En wat betreft het afvallen, ik ben denk ik zo’n acht kilo kwijtgeraakt na het stoppen. Biedt dat perspectief? Naast de twee podcasts van Koos van Plateringen en Jacqueline van Lieshout/Jan Heemskerk wil ik die van René van Collem nog aanraden: van verslaving naar vrijheid. Hij praat ook met allerlei deskundigen op dit gebied zoals Bram Bakker en Jan Geurtz.

Goedemorgen! Kinderen zijn een mooie spiegel heb ik ook mogen ervaren. Je zegt dat je vreest te moeten stoppen, dat klinkt alsof je nog geen besluit hebt genomen. Wat is je plan, behalve hier meelezen/schrijven?

Welkom op het forum! Hier schrijven en meelezen heeft mij heel erg geholpen in het stoppen met alcohol, ik verwacht dat jij er ook baat bij gaat hebben. Blijf je schrijven? Dat kan op je eigen draadje en je kan je ook melden op het dagdraad, een soort virtuele huiskamer waar je elke dag opnieuw kan uitspreken dat je die dag niet gaat drinken. Stoppen met alcohol is het grootste geschenk wat ik mijzelf heb kunnen geven. Hopelijk ga je dat ook snel ervaren!

Vakantie, eindelijk! De eerste week nu in Oostenrijk. Wat een prachtig land toch, de bergen blijven me fascineren. En nu constateer ik dat ook in deze vakantie de trek in alcohol eigenlijk afwezig blijft. Behalve soms in de middag bij de ‘middagsnack’ of bij het avondeten. Vooral in buitenland merk je hoeveel het eigenlijk om de drank gaat. Ook in en bij het (avond)eten. Het niet drinken gaat me heel makkelijk af. En zoals ik ook in andere draadjes en posts las beleef ik de vakantie nu zo puur. Vanaf ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat geniet ik van alle uitzichten, geluiden, kleuren. Wat een verschil met een jaar geleden. Ik sta superfris op, mediteer twee keer per dag, hardloop om de dag in de bergen en ben de rust zelfe. Ook naar de kids. Wat een geschenk. Het mooiste cadeau wat ik mijzelf ooit heb gegeven. Het is vakantie. En voor het eerst sinds mijn tienerjaren heb ik het idee dat ik geniet. Echt geniet. In alle rust en alle vrijheid.

Het blijft elke maand als een verrassing komen! 😀

Hi @Genoeggeweest, welkom hier en een goede eerste stap door je hier aan te melden! Je zegt dat je volgens testen alcoholist bent. Belangrijker is de vraag, of je zelf vindt dat je een alcoholprobleem hebt. Kids zijn sowieso een goede spiegel weet ik uit ervaring Hoe staat jouw vrouw hierin? Wat is je plan? Wil je helemaal stoppen, of denk je nog gematigd te kunnen blijven drinken? Wil je het op eigen kracht doen of zoek je er naast dit forum andere hulp bij? Anyway, veel succes en blijf je hier melden, de ervaringsverhalen, herkenbaarheid en steun van forumleden zijn wat mij betreft onmisbare elementen bij het stoppen of minderen met alcohol. Groeten James

Wat goed, moest wel ff googelen.

Ja zelfzorg inderdaad! Zonder dat had ik nu nog steeds gedronken. Blijven werken aan mijzelf, gezond eten, sporten en dagelijkse meditatie. En olifantenpad is ook een mooie, een weg die je besluit wel of niet te volgen.

@Roberto shoppen, tuin doen etc is dat achterstallig onderhoud of cross addiction? Goed bezig in ieder geval. Wat heb je nodig om je rust wel te pakken? Je schreef vaker over meditatie, kan je daar nu rust in vinden?

Hoe gaat het nu met je Roberto na twee weken droog?

Dankjewel! En ook jij kan het 🌹

Dank, ja klopt. Het enige wat je ervoor nodig hebt zijn een portie geduld, doorzettingsvermogen en vertrouwen. En gewoon doen.

Een willekeurige dag in 2024 Ik sta op rond kwart voor zeven omdat ik rond die tijd meestal wakker word. Het was weer een goede nacht, ik heb lang en ononderbroken geslapen. Ondanks dat ik geen ochtendmens ben en moeite heb met wakker worden, stap ik met een fris gevoel uit bed en het eerste wat ik doe is een kop koffie zetten. Ik zie een lege fles wijn staan en weet dat mijn vrouw gisteravond later naar bed is gegaan. Al sinds haar operatie vorig jaar zomer drinkt zij veel minder. Wat ben ik blij dat ik geen last meer heb van hoofdpijn, brakheid, zweten, pijn in organen, kortademigheid en loopneuzen ’s morgens. Waar ik mezelf eerst afvroeg of die loopneuzen nou van de verkoudheid of allergieën kwamen weet ik nu dat het de alcohol was. En ik bedenk me dat zelfs de heftige aanvallen van hooikoorts die ik normaal gesproken in deze tijd van het jaar had, achterwege zijn gebleven. Dan loop ik naar boven om de kids wakker te maken en hen te helpen hun kleding aan te trekken. Ik voel de rust en helderheid waarmee ik dat kan doen en we maken samen lol. Beneden aangekomen maak ik het ontbijt voor ze klaar. Ik raak wat geïrriteerd omdat ze allemaal verschillende dingen willen eten en moet dan terugdenken aan de tijd waarop ik met mijn brakke hoofd dan boos en geprikkeld uitviel tegen de kids. Wat een verschil! Ik maak ook mijn eigen ontbijt klaar en kom bij ze aan tafel zitten. Eet smakelijk! Na het eten ga ik met de hond naar buiten en laat hem lekker snuffelen. Nog steeds kan me dat ongeduldig maken, maar ik kan me nu veel meer berusten in het moment. Eenmaal thuisgekomen zeg ik de kids gedag want die gaan naar school en stap ik onder de douche. Na het douchen zet ik nog een kop koffie en klap ik de laptop open, klaar voor een nieuwe werkdag. Ik merk bij mezelf dat ik ondanks mijn burn-out en stressklachten toch minder gejaagd ben en meer rust in mijn hoofd heb. Ik bedenk me dat ik voorheen altijd een kan met water mee naar boven nam. Nu vergeet ik zelfs vaak een glaasje water in te schenken. Tijdens het werk merk ik dat ik veel meer gefocust ben en het denken me makkelijker afgaat. Ook thuis is dat trouwens het geval. Een gevolg van niet drinken is dat emoties ongefilterd en puur binnenkomen en daar moet ik nog wel aan wennen. Op moeilijke momenten zoals bij mijn terugval in mijn burn-out, komt het alcoholverslaafde deel van mijn brein ‘Henk’ zich nog wel eens melden, maar ik weet dat dat niets gaat oplossen. Hoe fijn is het dat ik nooit meer die discussie met mezelf aan hoef te gaan, die continue vraag over wanneer wel en wanneer niet mogen drinken en de gevoelens van schaamte, spijt en lichamelijke ongemakken die erbij komen kijken. Dat is het echt niet waard. Sterker nog, ik heb nu echt het gevoel dat ik leef, met alle positieve ervaringen en uitdagingen die daarbij komen kijken. Met de kids voel ik me ook meer verbonden. Niet dat ik ze voorheen negeerde, integendeel, maar ik was vaak geïrriteerd en geprikkeld en met mijn gedachten bij het eerste (of volgende) wijntje die dag. Ik kan nu echt genieten van het samenzijn. Hoe heerlijk is dat! Ook mijn relatie met mijn vrouw voelt verbeterd. In plaats van in een dronken bui haar schreeuwend opgekropte dingen te verwijten kan ik nu rustig blijven en het meer bij mezelf houden. Geen verwijten meer, veel minder irritatie en boosheid, wel meer contact. Ik merk ook dat mijn vrouw veel meer verbinding met mij zoekt. Dat vind ik erg fijn, het geeft mij vertrouwen en zorgt er ook weer voor dat ik meer positieve energie kan steken in ons. De dag verloopt rustig. Af en toe lees ik op Alcohol de Baas de bijdragen van lotgenoten, om toch bewust te blijven van het gevaar van een uitglijder en terugval met alcohol. De herkenbaarheid van lotgenoten en hun verhalen helpen mij om scherp te blijven. De verslaving verdwijnt meer naar de achtergrond, en dat is voor Henk reden om zich op sommige momenten toch even te laten horen: als het zo makkelijk gaat dan viel het met die verslaving echt wel mee. Eentje op z’n tijd moet toch kunnen? Dank voor je advies Henk, daar gaan we niets mee doen. Ik moet terugdenken aan de afgelopen jaren, toen ik zoveel dronk. Ergens blijft altijd het gevoel hangen dat het wel meeviel. Nadat ik gestopt ben heb ik nooit echte onbedwingbare zucht gehad. En het stoppen zelf ging, nadat de knop om was, ook verrassend makkelijk. Misschien beschik ik over veel zelfdiscipline. Ik weet ook dat als ik met dit soort grotere issues eenmaal iets heb besloten, ik daar niet meer op terug kom. Daar prijs ik mezelf gelukkig mee. Want tegelijkertijd blijft altijd het gevoel hangen van ‘eentje kan wel’ en daarom hou ik steeds de metafoor van de bekerplant van Allen Carr in gedachten. Eenmaal de eerste gepakt glijd je bewust of onbewust zo weer af naar je oude dagelijkse drinkpatroon. Ik herken dat nog van het stoppen met roken, waar ik naar mijn idee helemaal niet zo verslaafd aan was -in ieder geval veel minder dan aan de alcohol. Gewoon even één sigaretje werd al dezelfde week weer een pakje per dag. Maandelijks lees ik meerdere malen mijn lijst met ‘36 voordelen van gestopt zijn met alcohol’ door en gedurende de tijd zijn er daar ook nog een stuk of drie nieuwe bijgekomen. Alhoewel ik me daar toen helemaal niet van bewust was, stond mijn leven echt in het teken van drank. Het kopen, drinken en herstellen ervan, of het bezig zijn met momenten om te kunnen drinken. En daarbij ongemerkt toch heel vaak smoesjes gebruiken en stiekem gedrag vertonen, zoals altijd een reden vinden om te drinken, een extra slok nemen of flessen verbergen. Vooral het laatste jaar werd dat ook voor mijzelf merkbaar, helemaal na de operatie van mijn vrouw. Zij heeft de laatste maanden vaker geroepen dat ik teveel dronk. Ik dacht altijd dat we gelijk op gingen. Dat we allebei een probleem hadden -of niet. Maar achteraf gezien dronk ik toch net wat meer, langer, eerder en vaker en heb ik mijn vrouw onbewust gebruikt om te kunnen drinken en mijn eigen drankgebruik te verbloemen en te rechtvaardigen. En dat spijt me enorm. En dan de impact die het heeft gehad op mijn werk en gezin. Met een aantal wijntjes op je werk nog doen, of juist de volgende dag vanuit je brakheid niet goed kunnen functioneren is natuurlijk absurd. Laat staan de aandacht die ik niet aan mijn gezin heb gegeven, de woede-aanvallen, irritaties en verwijten in plaats van de echte verbinding zoeken. Alcohol maakt meer kapot dan je lief is -ook voor jezelf trouwens. Vanuit de verslavingszorg gaven ze aan dat ik gelukkig nog een gezin, baan en huis had. Dat nu het juiste moment was om te stoppen, omdat de volgende stap het kwijtraken van dat alles zou kunnen zijn. Dat voelde allemaal zo ver weg. Maar als ik de vergelijkbare verhalen van lotgenoten lees, had dat beslist geen onrealistisch scenario geweest. Ik ben dankbaar dat ik de kracht heb gevonden om te stoppen met alcohol. En gestopt te blijven. Gestopt zijn voelt heel goed, alsof het nooit anders is geweest. En tegelijkertijd soms toch ook wel eenzaam. Omdat ik weet hoe het ooit was. Omdat in mijn omgeving en de maatschappij in het algemeen drank de norm is en niet drinken soms een beetje vreemd. Zeker op verjaardagen, waarop traditioneel veel gedronken wordt heb ik het nadat de eerste wijntjes zijn ingeschonken wel gezien. Ik heb me nooit gerealiseerd dat je al na de eerste slokken zo uit je mond kan stinken. Laat staan na anderhalve fles, terwijl ik destijds echt dacht dat als ik wat afstand hield mensen het niet zouden ruiken. Nadat er meer wijn in het spel is hebben gesprekken ook steeds minder diepgang. En mensen worden zo luidruchtig. Sinds mijn burn-out is dat iets waar ik slecht tegen kan. Of heb ik dat altijd al gehad maar met alcohol onderdrukt? Alcohol gaf mij altijd rust in mijn hoofd, in plaats van angst, gejaagdheid, overprikkeling, irritatie en stress. Het gestopt zijn doet paradoxaal genoeg hetzelfde. En dat de hele dag door. Ik las onlangs twee hele mooie quotes die me voor altijd bij zullen blijven: 1. Alcoholism is to give up everything for one thing. Sobriety is to give up one thing for everything 2. I would rather go through live sober, believing I am an alcoholic, than to go through life drunk, trying to convince myself that I am not. Zo treffend. En zo waar. Vooral de laatste quote sluit goed aan op hoe ik het nu beleef. Tegenwoordig weet ik dat ik een alcoholverslaving heb, in tegenstelling tot ‘vroeger’, toen ik mezelf er steeds van probeerde te overtuigen dat ik geen alcoholist was. We konden ook geen alcoholisten zijn want we dronken toch goede, duurdere wijnen? Ik heb de eigenaar van de wijnhandel wel eens subtiel gevraagd of deze veronderstelling klopte. Ja uiteraard herkende hij dat, echte alcoholisten kopen niet bij hem in de winkel maar halen hun goedkope alcohol bij de supermarkt. Nu weet ik wel beter. Het feit dat in mijn hoofd mijn alcoholverslaafde vriend Henk er mij nog steeds van probeert te ‘overtuigen’ dat één drankje best wel kan, is het beste bewijs dat er sprake is van verslaving. Anders had dat ene drankje in mijn hoofd nooit een issue geweest. Een belangrijke uitspraak van de AA hierbij is: één is te veel en duizend nooit genoeg. En dat is voor mij heel herkenbaar. Vrij vertaald: neem die ene niet want dan ben je binnen de kortste tijd weer terug bij af. Tegenwoordig heb ik ook geen last meer van al die lichamelijke ongemakken denk ik terwijl ik nog een koffie en chocoladekoekje pak, mijn nieuwe verslaving. En de bijbehorende spanning over mogelijke risico’s op enge ziekten is ook verdwenen. Ik voel me over het algemeen veel stabieler, ben veel minder geprikkeld en kan zaken nu meer bij mezelf houden zonder verwijt aan anderen. Dit is ook een gevolg van het herstel van mijn burn-out, die twee hangen nauw samen met elkaar. Tijdens het avondeten drinken we nog steeds water, alhoewel ik tegenwoordig wel een klein in plaats van een groot glas pak. Na het eten ruim ik de afwas op en doe met de hond nog een rondje. Gedachten die in mijn hoofd opkomen laat ik gaan en ik luister aandachtig naar de vogels die fluiten en andere geluiden om mij heen. Eenmaal terug breng ik samen met mijn vrouw de kids naar bed. Regelmatig ben ik een half uur of langer boven bij de kids en dat vind ik heel fijn. Ik kan nu met al mijn aandacht bij hen zijn, zonder geprikkeld te zijn of gedachten aan wijn die nog gehaald of gedronken moet worden. In het algemeen merk ik dat ik tegenwoordig rustig en geduldig kan zijn naar de kids, wat ik erg prettig vind. En zij kennelijk ook, gezien de aandacht die ze me nu geven. Als ik beneden kom zet ik een kop verse Earl grey thee. Het geeft me voldoening om bewuster bezig te zijn met het maken van thee en koffie. Onlangs heb ik ook een perculator gekocht waarin ik met vers gemalen koffiepoeder zelf koffie kan zetten. Met mijn vrouw heb ik het nog even over de kids en de planning voor morgen en we kijken samen naar de Code van Coppens op tv. Nadat ik de hond nog kort heb laten plassen is het tijd om naar bed te gaan, vanwege mijn burn-out ga ik standaard rond negen uur naar bed. Mijn vrouw gaat dit keer gezellig mee naar boven en in bed lees ik nog wat voordat ik ga slapen. Een jaar geleden hadden we nu de tweede of zelfs derde fles wijn opengetrokken en zaten we nog wel tot een uur of half twaalf te ‘bingedrinken’ (meer dan 5 drankjes in twee uur tijd). Gelukkig behoort dat tot het verleden. Alhoewel ik moe ben voel ik me ook nog fris en bedenk me hoe heerlijk het is om de hele dag bewust te hebben meegemaakt. Wat een vrijheid en wat een rust!

In de week van zondag 30 oktober 2023: de knop om Zondag Ondanks de anderhalf of twee flessen wijn die ik op heb schrik ik van mijzelf. Zei ik dat nou echt? Het is zondag, begin van de nacht en onze jongste dochter heeft ons wakker gemaakt. Wakker geschreeuwd kan ik beter zeggen, het arme kind staat bovenaan de zoldertrap en heeft de hele trap plus muur onder gespuugd. Doodziek. Ik ben zwaar geïrriteerd en het eerste wat ik denk, en ook zeg, is: ‘Ik kan niet eens een avondje goed drinken en dan gebeurt er dit weer’. Direct daarna overvalt me een zwaar gevoel van walging en schaamte. Is dit nou de papa die ik voor mijn kinderen wil zijn? Ik heb stiekem wel vaker gemerkt dat ik de drank belangrijker maakte dan de kids, maar dit spant de kroon. Ik word me er pijnlijk van bewust en ik kan er niet meer omheen: ik heb een alcoholprobleem. Ik zie maar één uitkomst, en dat is stoppen met alcohol. Terug in bed (in dat van de oudste dochter want de jongste slaapt nu in ons bed) ga ik op internet direct op zoek naar informatie over alcoholverslaving. Ik besluit hier de volgende dag in nuchtere toestand verder onderzoek naar te doen en val rustig in slaap. Want ik voel aan alles dat dit (eindelijk?) het moment is om ook echt werk te maken van het stoppen met de drank -in ieder geval voor een flinke periode. Maandag De volgende dag besteed ik grotendeels aan het doen van online testen en het bekijken van sites van verslavingsklinieken en andere sites die gaan over het stoppen met alcohol. Een belangrijke vraag die ik heb is ‘ben ik verslaafd aan alcohol?’. Daar is geen uitsluitend antwoord op te vinden. Volgens de ene site ben ik ten minste een probleemdrinker, volgens de andere ben ik een excessieve drinker en de derde site zegt dat ik verslaafd ben en echt hulp nodig heb. Ik ben in de war. Tot de conclusie dat ik een probleemdrinker ben was ik gisteravond al gekomen. Maar om nou te zeggen dat ik alcoholverslaafd ben? Moet ik dan net zoals een kennis van ons worden opgenomen in een kliniek? En kan ik dan mogelijk nooit meer drinken? Dat beeld staat toch nog wat verder van me weg. Laten we eerst maar eens, zeg, de komende maand niet drinken. Dan zien we wel verder. Dinsdag Ik ben in de auto op weg naar mijn coach die ik voor het werk heb in Zwolle. Om vragen op mijn antwoorden te krijgen, heb ik besloten te bellen met twee verslavingsklinieken. Op de snelweg krijg ik wel antwoord, maar niet helemaal de duidelijkheid die ik wil hebben De eerste kliniek geeft duidelijk aan dat zij alleen voor totale abstinentie gaan, niet voor minderen. Of ik verslaafd ben, is niet de belangrijkste vraag. Wel in hoeverre ik last en afhankelijkheid ervaar van mijn drankgebruik en welke hulp ik daarbij wil. De andere kliniek geeft aan dat er inderdaad sprake is van een alcoholverslaving, en dat gezien de hoeveelheden die ik dagelijks drink een detox onder begeleiding van artsen en medicatie voor de hand ligt. Er wordt uitgelegd dat ik opgenomen kan worden, maar er ook voor kan kiezen om ambulante zorg te krijgen. Daar schrik ik van, maar ik wil tegelijkertijd absoluut doen wat nodig is. Ter plekke besluit ik ook om de coach mee te nemen in mijn alcoholprobleem en het al dan niet tijdelijk stoppen met alcohol. Ik voel sterk de noodzaak om nu open kaart te spelen. En eenmaal thuisgekomen onderneem ik actie. Mezelf laten opnemen in een kliniek, dat voelt nog steeds heel zwaar. Daarnaast voel ik me bezwaard om het hier met de huisarts over te hebben en een verwijzing te vragen. En ik wil het vooral in eerste instantie zelf oplossen, ook mijn vrouw wil ik niet betrekken. Eerst maar eens laten zien dat ik ook daadwerkelijk stop met de drank, geen woorden maar daden. Daarnaast wil ik ook vermijden dat ik mijzelf ga vergelijken met onze kennis, hij had een serieuze alcoholverslaving. Ik moet mijn eigen probleem niet groter maken dan het is. Niet aanstellen maar doorpakken. Daarom besluit ik me in eerste instantie in te schrijven voor een online behandelprogramma van verslavingszorg ‘Brijder’, wat drie maanden duurt. Mocht dit toch niet werken dan kan ik altijd nog een kliniek inschakelen. Ik stuur ze een mail met de vraag of ik me mag aanmelden voor het programma en wil werken aan twee vragen: 1. wat maakt dat ik zoveel drink en 2. is het mogelijk om in de toekomst te kunnen blijven drinken? Ik kom er al snel achter dat het antwoord op de tweede vraag ‘de heilige graal’ is onder alcoholisten die hulp zoeken (en dat het antwoord voor vrijwel iedereen ‘nee’ is). En dan volgt die avond deel twee van de ‘rock bottom’ en bevestiging van mijn alcoholprobleem. Onze oudste dochter wordt thuisgebracht van de hockeytraining. We komen er achter dat ze daar haar jas heeft laten liggen. ‘Ik haal ‘m wel even op’ zeg ik. Normaal gesproken zou ik dat trouwens direct aangrijpen om ook even langs de supermarkt te gaan voor wijn, ergens heb ik dan ook het gevoel dat mijn vrouw het niet helemaal vertrouwd. Maar ik heb geen tijd om daar verder over na te denken. Onze oudste raakt namelijk totaal in paniek en schreeuwt een aantal keren: ‘Papa, hoeveel wijntjes heb je al op?’ Wat blijkt: ze heeft zojuist gezien dat de politie in de straat om de hoek een alcoholcontrole houdt. Het feit dat mijn dochter een alcoholcontrole direct linkt aan mijn drankgebruik en daarbij volkomen in paniek is, raakt me in mijn hart... Woensdag Ik wacht met smart op antwoord van Brijder. Ik denk dat ik al minstens vijftig keer in mijn mailbox heb gekeken voordat ik eindelijk een mail terug krijg. Jitske van Brijder geeft aan dat ik waarschijnlijk wel toegelaten kan worden tot het behandelprogramma. Het aantal glazen wat ik per dag dronk kan volgens Jitske wel een obstakel zijn in verband met de detox. Omdat we ook wel eens enkele dagen niet hebben gedronken lijkt de kans op heftige ontwenningsverschijnselen kleiner. Ik mag me daarom aanmelden en binnen een week weet ik of ik toegelaten word. We hebben het ook over minderen of stoppen en Jitske geeft aan dat minderen voor veel mensen lastig is omdat het stemmetje in je hoofd je continu probeert over te halen om toch te drinken, dat blijft een gevecht. Van Brijder mag ik zelf beslissen wat ik ga doen: minderen of stoppen. Ook na het incident met mijn dochter de vorige dag groeit het bewustzijn dat stoppen voor mij de enige optie is maar nog helemaal zeker ben ik niet. Aan de andere kant heb ik geen zin meer in gedoe, het wel niet-wel niet drinken stemmetje in mijn hoofd, dat ik me continu moet gaan verantwoorden naar mezelf en goedkeuring moet geven om te drinken. Maar nooit meer drinken? Dat is wel heel lang zeg. Nooit meer drinken met kerst, verjaardagen, feestjes, Koningsdag, oud en nieuw, vakanties, op terrasjes, etc etc. Ik besluit dat nog even te laten bezinken. Donderdag Ik voel me gespannen en blij tegelijk. Gespannen omdat ik de hele dag wacht op een mogelijke goed- of afkeuring van Brijder. Mag ik deelnemen aan het online programma? Als dit niet het geval mocht zijn dan heb ik besloten dat ik hulp ga vragen via de huisarts. Ik ben ook blij omdat ik voel dat ik de juiste beslissing heb genomen. ‘De knop is om’ zullen lotgenoten niet lang daarna tegen me zeggen. Deze dag is ook de dag van verandering. Er wordt me duidelijk dat stoppen met alcohol voor mij de enige manier is. De gevolgen van dit besluit kan ik nog niet helemaal overzien en dat maakt me onrustig, en tegelijkertijd wil ik ook doorzetten. Ik begin op zoek te gaan naar ervaringsverhalen van anderen die gestopt zijn met alcohol. Ook luister ik de podcasts van Koos van Plateringen, Jan van Heemskerk en Jacqueline van Lieshout, die met verschillende (on)bekende Nederlanders in gesprek gaat over stoppen of minderen met alcohol. Alle afleveringen heb ik verslonden. Wat een herkenning! Er blijken veel meer mensen te zijn die met alcohol worstelen. Wat me heel erg bezighield was de vraag hoe mijn drankgebruik zich verhoudt tot anderen. Is het wel zo erg? Ik heb toch gewoon een baan, ik functioneer toch gewoon? Het beeld wat ik had van een alcoholist is die van een dakloze, die voor de Albert Heijn ’s morgens goedkope blikken bier drinkt. Al snel leerde ik dat alcoholisme verschillende gradaties kent. Ik las over de ‘bekerplant’ en het afglijden’ van Allen Carr, dat iedere gebruiker zich op een hellend vlak bevindt naar dat eindstation: de alcoholist die niet meer te redden is en de dood. Ik leerde de term ‘functionerend alcoholist’ kennen, de veel voorkomende alcoholist zoals ik, die nog wel goed kan meekomen met de maatschappij maar tegelijkertijd ook aan het afglijden is. Ik voel me vanaf deze dag niet meer alleen. Ik voel herkenning en erkenning. Lees verschillende herkenbare verhalen. Ook over stoppen en minderen. Ik leer over ‘uitglijders’ (eenmalige terugval in drinken) en ‘terugvallen’ (weer terug in gebruik vallen). En ik heb zoveel vragen. Wat moet ik in plaats van al die wijntjes nu drinken? Hoe ga ik om met ‘zucht’? Hoe zullen anderen met mij omgaan? Was het allemaal wel zo erg? Moet ik mijn leven nu helemaal anders gaan inrichten? Wat vindt mijn vrouw ervan? Ook heb ik behoefte om het met iemand te delen, zonder veroordeling of vragen. Zondag heb ik een afspraak met een vriendin om te wandelen. Haar wil ik het graag vertellen. En ik ben heel benieuwd naar haar reactie, vind het ook erg spannend. Hoe reageert ze? Herkent ze het? Of ziet ze het probleem juist niet? Vind ze het een goede keuze of juist overdreven? Zal ze wellicht gaan aangeven dat helemaal stoppen niet nodig is? We zullen het zien. Vrijdag De verlossende mail komt binnen: ik mag door met de online behandeling! Ik krijg toegang tot het portaal en ook een behandelaar/psycholoog toegewezen. Nu voelt het allemaal officieel. En ook spannend, want ik heb mijn vrouw nog niets verteld. Ik wil dat na het voltooien van het behandelprogramma doen, of eerder als ze er zelf over begint dat ik niet meer drink. Direct ga ik aan de slag met het invullen van het dagelijkse schema, ik kan al 5 dagen ‘0’ genuttigde glazen invullen! Een trots gevoel overvalt me. Ik lees al een tijdje mee met het forum ‘Alcohol de Baas’. Daarop helpen lotgenoten elkaar met vragen, schrijven ze hun eigen verhalen op en waar ze tegenaan lopen. Zoveel herkenbaarheid! Ik heb in mijn zoektocht naar hulp ook bij de AA gekeken. Dat leek me wat te zwaar en dit forum past prima bij mijn behoefte om te schrijven, delen, leren en ontdekken. Pas na verloop van tijd kom ik erachter dat veel van wat ik op het forum leer zijn oorsprong heeft bij de AA en het zogenaamde ‘Twaalf Stappenprogramma’. Mijn eerste post op het forum start ik in ieder geval wel op de in mijn ogen typische AA wijze: ‘Ik ben James en ik ben verslaafd aan alcohol.’ En tot mijn grote vreugde en verbazing krijg ik direct een aantal bemoedigende reacties terug. Dat voelt fijn, het contact met mensen die mij begrijpen en dezelfde weg (meermaals) hebben afgelegd. Zoals de herkenning van steeds redenen zoeken om te drinken, ‘het grote smoezenboek’ en ‘achterdeurtjes zoeken’ genoemd. En dus de grote vraag: kan ik minderen en blijven drinken? Een vraag die ik direct kreeg was waarom ik mijn vrouw niet in het proces betrok. Zij had ook recht om te weten waar ik mee bezig was, en kon mij dan ook steunen. Daarnaast hield ik door mijn vrouw niet te betrekken het zg ‘achterdeurtje’ open: een mogelijkheid om toch weer te beginnen met drinken. Daar kan ik me heel erg in vinden en met lood in de schoenen besluit ik het haar de volgende dag te vertellen. Zaterdag Ik kijk niet uit naar deze dag. Voel me zelfs wat neerslachtig. Het is normaal gesproken de dag van borrelplanken en wijn aan het einde van de middag, het is de dag van het verjaardagsfeestje van mijn schoonzusje waar ik eerder zo naar uitkeek maar nu niet meer kan drinken, en het is de dag van ‘het Gesprek’ met mijn vrouw. Ik voel de behoefte naar een glas wijn (eigenlijk de hele fles) en weet dat ik dit gevoel moet onderdrukken. Later in het behandelprogramma leer ik dat ik deze zucht juist moet laten zijn, dan is het ook zo weer weg. Het is een Stomme Dag. Zeer gespannen leef ik naar de avond toe. Wanneer zal ik met mijn vrouw in gesprek gaan? Mijn bedoeling was om het voor het feestje te doen, maar gaat dat lukken met de kids? Dan blijkt dat mijn vrouw zich niet lekker voelt en op tijd naar bed wilt gaan. Ik voel de spanning van me afglijden. Nog één hobbel te gaan vandaag, het feestje, en ik voel steeds meer weerstand om erheen te gaan. Sta ik daar straks met m'n colaatje, te kijken naar hoe iedereen zijn of haar wijn naar binnen staat te hakken. Ik besluit om al vroeg te gaan, en ook na een uurtje te vertrekken. Bij binnenkomst biedt mijn schoonzusje me gelijk een drankje aan. ‘Wijntje’? zegt ze blij terwijl ze me het glas half in mijn hand drukt. ‘Euh, nee, doe maar colaatje’ zeg ik besmuikt. Ik geef aan dat ik me net zoals mijn vrouw niet zo lekker voel en ook weer op tijd naar huis ga. En hiermee is de kous af. Waar ik me in het begin van het feestje nog erg onwennig voel, en onbewust steeds weer naar het lege wijnglas blijf grijpen wat voor me staat, blijkt het in de loop van de avond toch gezellig te worden. Ik raak in gesprek met mensen die met de auto zijn en dus ook nauwelijks drinken. Het is ook de eerste keer dat ik aan een vreemde vertel dat ik gestopt ben met het drinken van alcohol. Zo’n gesprek zal ik vaker hebben en is kennelijk een noodzakelijke stap in het proces van herstel. En om een uur of twaalf loop ik opgewekt en trots naar huis toe. Dat heb ik maar mooi gedaan die eerste keer! Ik kan niet wachten tot de volgende ochtend, het moment dat ik fris en zonder kater uit bed stap. Zondag Vandaag zou ik een wandeling maken met een vriendin, maar helaas heb ik mij vergist. Het is ‘pas’ volgende week. Ik had haar graag willen spreken voor mijn gesprek met mijn vrouw. Dat voelt enigszins als een domper, omdat ik me er zo op had ingesteld om voor de eerste keer een bekende over mijn alcoholprobleem te vertellen. Aan de andere kant, voelt het ook goed om mijn vrouw als eerste te betrekken. Daar heeft ze natuurlijk ook recht op. De dag van de waarheid. Wat gisteravond niet is gelukt ga ik vandaag doen: het gesprek met mijn vrouw. De hele dag lukt het me om de spanning voor het gesprek voor me uit te schuiven. We eten en ik breng de kids naar bed. Nadat ook onze jongste dochter slaapt kan ik er niet meer onderuit. Ik bereid een aantal zinnen voor en oefen in mijn hoofd meerdere malen het gesprek. De spanning breidt zich vanuit mijn buik nu snel uit naar mijn hele lichaam, ik voel het van top tot teen en mijn hart begint te bonzen. Ik bedenk me dat het beste is om snel ‘spijkers met koppen te slaan’, en het gesprek niet langer uit te stellen. Dus loop ik naar beneden en ga op de bank zitten. Ik wil ook niet meer twijfelen en steek gelijk van wal. ‘Ik wil het ergens met je over hebben’ zeg ik en ik zie mijn vrouw zich verschrikt omdraaien. Ik heb me helemaal niet gerealiseerd dat zij deze woorden ook anders zou kunnen interpreteren. ‘Misschien is het je opgevallen dat ik de afgelopen week niet heb gedronken’ vervolg ik daarom snel. ‘Je hebt het al een aantal keren benoemd, en na afgelopen zondag werd het me duidelijk dat je gelijk hebt. Ik heb een alcoholprobleem en ben sinds gisteren online in behandeling bij een verslavingskliniek’. Zo, dat is eruit. Mijn opluchting is compleet nadat mijn vrouw heel fijn en begripvol reageert. Ze geeft aan dat ze zich de laatste tijd nogal zorgen maakte over mijn alcoholgebruik en dat ze het heel dapper vindt dat ik de stap heb genomen om te stoppen met alcohol en het ook met haar te bespreken. Het blijft natuurlijk een onwennig gesprek, waarin ik toch ook bij ons beiden de opluchting voel dat het eindelijk op tafel ligt. Het voelt erg fijn dat ik haar heb betrokken in mijn proces, eerlijk ben geweest en niet meer stiekem hoef te doen. Wat een mooi einde van mijn eerste en zeer turbulente week alcoholvrij! Er valt een last van mijn schouders. Het voelt nu echt, en ook geaccepteerd. Er is geen weg meer terug, dat wil ik ook niet. Waar deze reis me gaat brengen weet ik nog niet maar ik ben er klaar voor.

Zoals ik eerder heb aangegeven heb ik een 'dagverhaal' geschreven, waarin ik in drie delen een willekeurige dag uit mijn drankperiode heb beschreven, de week dat ik besloot te stoppen, en een willekeurige dag na mijn stoppen met alcohol. Ik wil het graag delen, niet alleen ter aanvulling op mijn eigen draadje, maar ook omdat ik zelf op zoek was naar dit soort 'diepgaandere' ervaringen en ik hoop hier anderen mee te inspireren en over te halen de stap te maken naar een alcoholvrij leven. Ik plaats het in drie delen. Een willekeurige dag voor 30 oktober 2023 Rond een uur of half zeven/zeven sta ik op, de kinderen zijn wakker om naar school te gaan en de hond moet uit. Ik word zwetend wakker, zweten is iets wat ik elke nacht doe, en met een mist in mijn hoofd. Elke ochtend vraag ik me af of die loopneus en dat snot komen door de hooikoorts, een verkoudheid, of toch door de drank? Ik besluit dat het aan de hooikoorts moet liggen of het stof in de slaapkamer. Het eerste wat ik doe als ik beneden kom is flink veel water drinken. Dat doe ik trouwens de hele dag door, ik denk zeker een liter of drie per dag als het niet meer is. Ik hou mijn lichaam wel mooi gehydrateerd denk ik steeds. Het volgende wat ik doe is de drie of vier lege flessen wijn van de avond ervoor naar de schuur brengen, voordat mijn vrouw beneden is. Want alhoewel we ze samen hebben leeggedronken voelt het elke keer toch weer als een schaamteloze confrontatie met ons/mijn ‘gewoontedrinken’. En schaamteloos zijn ook de hoeveelheid tassen met lege flessen in de schuur, regelmatig een stuk of vijf met naar schatting 75 of meer lege flessen. Elke keer bij het wegbrengen is het zoeken naar het juiste moment om de tassen zonder te veel gerinkel in de achterbak van de auto te zetten. Helaas is de glasbak bij de Albert Heijn verdwenen, daar kon je nog redelijk anoniem het glaswerk kwijt. Omdat ik elke dag al een doffe hoofdpijn heb valt dat me niet eens meer op. Wel voel ik me stiekem best brak en er schiet door mijn hoofd dat we binnenkort misschien toch maar eens minder moeten gaan drinken. Af en toe bedenk ik me dat ik me de volgende dag bijzonder goed voel na anderhalf en soms twee flessen wijn de avond ervoor. Echte katers heb ik één of twee keer per jaar en overgeven heb ik al jarenlang niet gedaan. Is dit een goed of slecht teken? Aan de andere kant, als we alcoholisten waren en echt teveel dronken dan hadden we daar toch wel meer last van de volgende dag? We functioneren gewoon prima verder. Als ik meer dan anderhalve fles wijn heb gedronken, ben ik blij als het eerste overleg pas later op de ochtend of de dag is. Het gebeurt dan namelijk vaak dat ik niet op mijn woorden kan komen of juist heel veel woorden nodig heb tijdens het overleg. Mijn hersens staan nog niet aan, zijn nog bedwelmd. Ook valt het me op dat ik tril, dat kan als ik stevig heb gedronken de avond ervoor zelfs de hele dag doorgaan. Wanneer mijn vrouw beneden komt is ze heel kortaf. Ze kijkt me niet aan en ik vraag op een gegeven moment wat er is. ‘Weet je dat niet meer?’ zegt ze. ‘Je was gisteren zo enorm boos, je hebt me uitgescholden, was heel onredelijk en daar ben ik heel verdrietig om’. Ik maak uitgebreid mijn excuses, geef aan dat het inderdaad helemaal niet fair van me was om haar dat kwalijk te nemen terwijl ik zelf…. En ondertussen probeer ik me uit alle macht te herinneren wat er nou precies is voorgevallen. Ik weet het niet meer. Ook niet dat er überhaupt iets is voorgevallen. Terwijl ik echt wel weet dat mijn boosheid er juist met alcohol op regelmatig en heftig uit komt. Dit was het toppunt, het is nu afgelopen en de hoogste tijd om voorlopig even te stoppen met de wijn. Op de dagen dat ik op kantoor werk fiets ik naar het station en dan ben ik altijd kortademig en zweet me een ongeluk, ook al is het rond het vriespunt. En die loopneus wil maar niet ophouden. In de trein zorg ik ervoor dat ik water mee heb, kauwgom en extra maiswafels voor onderweg zodat een meer gevulde maag minder dranklucht naar boven brengt. Het dempen van de put idee zeg maar. Het eten en drinken plan ik strategisch, zodat ik er optimaal effect van heb hoop ik. De laatste maiswafel eet ik bijvoorbeeld tien minuten voor Utrecht Centraal en ik zorg er altijd voor dat ik mijn water ook goed verdeel over de reis. Op mijn werk aangekomen probeer ik ervoor te zorgen dat ik zoveel mogelijk afstand houdt tot mijn collega’s, zodat die een ‘eventuele’ dranklucht niet ruiken. Ik weet dat ik me aan het einde van de ochtend, of begin van de middag beter ga voelen. En dan durf ik ook weer wat dichter bij collega’s te staan en uitgebreider met ze te praten. Natuurlijk heb ik steeds dorst en ik draag de hele dag door een vol flesje water met mij mee en die gaat voor mijn gevoel sneller op dan de glazen wijn de avond ervoor. Als iemand er wat van zegt dan antwoord ik dat ik gewoon veel water drink en mijn lichaam gezond wil houden. Er is onlangs een collega geweest die quasi grappig vroeg of ik teveel had gedronken de avond ervoor. Daar schrok ik wel van, ze zouden het toch niet doorhebben? En bezwoer dat dat zeker niet het geval was. Ook had mijn manager het laatst over alcoholverslaving. Ik werd er benauwd van. Veel water drinken zorgt er ook voor dat ik vaak naar de wc moet. En het gebeurt ook regelmatig dat ik door opeenvolgende overleggen geen tijd meer heb om naar de wc te gaan, het noodgedwongen moet ophouden en dan pijn in mijn nieren krijg. Sowieso heb ik regelmatig vage pijntjes, in zowel mijn organen als maag, darmen, lever, nieren, als ook in mijn hoofd, spieren en longen. Bij de gedachte hieraan voel ik de spanning opkomen en ik bedenk me dan dat het echt niet gezond is zoveel drinken. En wat het allemaal veroorzaakt: kankers, hart- en vaatziekten, verminderde longcapaciteit, etc. Onwillekeurig gaan mijn gedachten naar het eerste glas wijn vanmiddag, om deze angst de kop in te drukken. Vandaag werk ik thuis. En oh! Het is al vier uur. Bijna tijd voor wijn, ik heb immers een hele drukke dag gehad en het is ook waarschijnlijk de laatste dag mooi weer van het jaar. En omdat het bijna weekend is (dinsdag is toch ook bijna weekend?) mag het ook wel. Ik moet nog even terugdenken aan de ruzie die ik schijnbaar gisteravond gemaakt heb en voel me nog steeds beschaamd. Dat vraagt ook om een wijntje, wel gaan we voorlopig even rustig aan doen om dit soort toestanden te voorkomen. Ik stop vanavond gewoon na een paar glazen, dat moet lukken. Weet je wat, ik moet toch koken, ik hou het om half vijf voor gezien. Ik heb de afgelopen dagen al zoveel extra uren gemaakt. Kan ik mooi een wijntje bij het koken inschenken. Tijdens het koken gaat het eerste wijntje sneller dan gedacht. Een tweede dan maar, mijn vrouw is toch nog niet thuis met de kids. Hm, wacht ff… Ze weet dat er een volle fles wijn in de koelkast stond, die heeft ze vanmiddag uit de supermarkt meegenomen. Ach, als ik zo direct voor haar een glas wijn inschenk en zeg dat er een glas van mij per ongeluk is omgestoten dan valt het niet op. En waarschijnlijk zegt ze er toch niets van. De smoes van het glas dat per ongeluk is omgevallen heb ik slechts twee keer hoeven te gebruiken. Wel heb ik een keer ’s avonds toen ze weg was het keukendoekje met wijn overgoten, om het verhaal aannemelijk te maken, gewoon uit voorzorg. Ik moet denken aan afgelopen weekend. Mijn vrouw wilde nog iets doen met de kids en we waren pas na vijf uur thuis. Maar vanaf half vijf mag de wijn open! Ik moest dus wachten op het eerste wijntje en voelde me onrustig en chagrijnig. Het gebeurt ook regelmatig dat we ergens blijven hangen en ik met drie, vier of vijf wijntjes in de auto stap om de kids en mijn vrouw naar huis te rijden. ‘Het zijn maar korte afstandjes en ik voel me prima’ denk ik dan. Of dat ik einde middag met drank op klusjes doe met bijvoorbeeld elektrische apparaten of ander gereedschap. Het is wel eens gebeurd dat ik met minimaal zes glazen wijn op tot op het bot in mijn vinger had gezaagd maar dat ik vanwege de dranklucht niet naar de huisarts durfde om het te laten hechten. Ik probeer mijn afspraken met andere mensen trouwens altijd aan het einde van de middag te plannen, want dan is de kans groot dat ik een wijntje aangeboden krijg of dat er gedronken wordt. Met name bij mijn schoonfamilie. Ik moet ook steeds denken aan het verjaardagsfeestje van mijn schoonzusje over twee weken, dan is het lekker onbezorgd en vooral legitiem wijn drinken. Daar kijk ik naar uit. Toch maak ik het niet meer zo bont als enkele jaren geleden, toen onze oudste dochter net was geboren, en ik na een verjaardag van mijn zwager om middernacht stomdronken ben thuisgekomen. Ik was al met de fiets uitgegleden over de ijzige sneeuw en had bij de buren aangebeld omdat ik met mijn dronken hoofd dacht dat dat ons huis was. Ik had geen huissleutel bij me en mijn vrouw deed (ook) niet open, daarom ben ik in de vrieskou maar in de auto gaan liggen en in slaap gevallen. Studentikoos gedrag of (ontluikend) alcoholisme? We hebben er in ieder geval wel hard om kunnen lachen. Regelmatig ga ik met de kids naar Monkey Town om te lunchen op de vrijdagmiddag. Dan mag ik van mijzelf twee glazen wijn bij de lunch, we zijn immers ‘uit’. Dezelfde dag aan het einde van de middag hebben de kids ook zwemles. Het gaat me toch wat te ver om daar met een drankje op te verschijnen dus drink ik die dag pas na het eten (de mogelijke wijntjes in het speelparadijs daargelaten). Tijdens het wachten in het zwembad kijk ik wel elke keer onbewust tegen de tap aan. Laatst vroeg ik een keer om een biertje, maar ze schonken alleen alcoholvrij. Dat leek me toen misschien maar goed ook, om verplicht wat te minderen op de vrijdagen. Een geruststellende gedachte want zolang je kan minderen (en zeker in het weekend) heb je in ieder geval geen alcoholprobleem. Tijdens het avondeten drinken we water, en dat is prima. Want ik heb best wel dorst. Na het eten ben ik mijn belofte van eerder vandaag om minder te drinken al min of meer vergeten, en ik wacht voor de vorm even met het derde (of vierde) glas tot de kids naar bed zijn. Of als we écht vroeg hebben gegeten dan kan er na een halfuur toch een glas worden ingeschonken. Zo lijkt het alsof de hoeveelheid wijn die ik drink best wel meevalt. Maar tijdens het naar bed brengen van de kids word ik toch heel prikkelbaar. Een boekje lezen? Verhaaltje vertellen? Praten? Het is al laat. Dat kan morgen toch! Er staat een drankje op mij te wachten. Waarom zeuren die kids zo aan mijn hoofd, dit duurt alweer een uur of langer… en de supermarkt gaat zo bijna dicht. Papa moet echt naar beneden, ik moet nog boodschappen doen (lees: er moet nog wijn worden gehaald. Mijn vrouw had in een poging minder te drinken vandaag maar 1 flesje gekocht). En ik weet dat zij al beneden is, die zal vast al een of twee glazen hebben ingeschonken. Waarbij ik voor het gemak even vergeet dat ik er al ongeveer drie op heb. Tegelijk denk ik ‘zie je wel, ik ben geen alcoholist want we drinken allebei uiteindelijk evenveel’. Gelukkig slapen ze eindelijk. Dat is in het verleden wel anders geweest, toen moesten we bij de kids boven aan de trap minstens anderhalf uur de wacht houden voordat ze in slaap waren gevallen. Ik nam altijd een heel vol glas wijn mee naar boven, want dan had ik ten minste genoeg. Helaas was dat glas vaak sneller leeg dan gedacht. Soms nam ik de fles ook maar mee naar boven, zodat ik kon bijschenken. Zeker in coronatijd, waarin we toch niets anders te doen hadden en ik niet naar kantoor hoefde. Ik rij snel met de auto naar de supermark want ik ‘herinnerde’ mij dus dat de melk bijna op is. En ook yoghurt en vuilniszakken neem ik mee. Dan kan er gelijk ongemerkt nog een flesje wijn bij. Weet je wat, ik maak er drie van. Gewoon voor de zekerheid. Gisteravond hadden we ook net niet genoeg aan de drie flessen die nog over waren van de voorraad uit de wijnhandel, en misschien komt mijn zwager ook nog langs. Je weet immers maar nooit. Ik heb drie glazen op (of waren het er al vier?), waarvan de eerste al meer dan anderhalf uur geleden dus met de auto moet kunnen. Gelukkig hebben we tegenwoordig de Plus om de hoek, waar ik als het nodig is ook snel met de fiets heen kan, en kan afwisselen met de Jumbo zodat de hoeveelheid wijn die ik bijna dagelijks koop niet zo opvalt. Thuisgekomen laat ik wel één of twee flesjes wijn in de auto liggen, anders zegt mijn vrouw er vast weer wat van. Als we ze vanavond niet nodig hebben haal ik ze er op een later moment wel uit als zij het niet ziet. Of desnoods zeg ik de volgende dag dat ik ze was vergeten uit de auto mee te nemen of dat mijn handen vol waren met andere boodschappen. Komt goed. Snel naar binnen om een glas wijn te nemen. Ik kan als ik de koelkastdeur open laat staan stiekem een extra slok nemen en mijn glas wat voller inschenken. Dan neem ik snel nog een slok als ik naar de woonkamer loop en zijn de glazen van mijn vrouw en mij weer gelijk gevuld. Een heel enkele keer wil ik ook nog wel een slok direct uit de fles nemen als deze bijvoorbeeld bijna leeg is. Als ik eenmaal zit dan valt het me op hoe snel mijn glas eigenlijk weer leeg is. Zo snel drink ik overdag niet eens mijn water denk ik dan, maar over de complicaties hiervan wil ik niet nadenken. We zijn immers geen alcoholisten maar stevige gewoontedrinkers, en ik sta op om een nieuw glas wijn in te schenken. Mijn vrouw heeft nog een bodempje, daar schenk ik gewoon bij. En gelukkig zijn we inderdaad geen alcoholisten, want we hebben vorige week nog twee dagen niet gedronken. Die gedachte stelt me gerust, en misschien helpt ook het volgende wijntje daarbij. Overmorgen ga ik wat langer wielrennen, dan wil ik morgenavond ook rustig aan doen, maximaal een fles. Ik plan het dan wel altijd zo dat ik na het fietsen weer op tijd thuis kan zijn voor het eerste glas wijn die dag. Ik moet terugdenken aan afgelopen zomervakantie bij de caravan aan het meertje, toen ik wanneer mijn vrouw het niet zag regelmatig een paar extra slokken of zelfs glazen wijn voor mijzelf bijschonk. En dat ik met zo’n anderhalve fles wijn op (of meer?) nog met de kids in het motorbootje wilde varen, dat ging achteraf gezien inderdaad wel een beetje te ver. Mijn vrouw stak daar een stokje voor en ik kreeg trouwens ook het slot niet open. Maar goed, dat hoort erbij tijdens vakanties, net wat meer drinken dan normaal. Er zijn alweer drie flessen leeg, wat gaat dat snel. Ik heb de vierde ongemerkt geopend, want een paar dagen geleden zei mijn vrouw er wat van: ‘is dit al de vierde fles?!’. Soms breng ik al stiekem één of twee lege flessen naar de schuur zodat het niet opvalt. Samen hebben we ook wel eens na drie of vier flessen wijn nog een fles port opengemaakt en leeggedronken, dat ging er dan wel lekker in. Het gebeurde in het weekend soms dat ik langer bleef zitten en dan zelfs een vijfde fles wijn opende (de derde voor mijzelf). Of als de wijn op was op zoek ging naar de restjes sterke drank die er nog stonden, ik heb weleens een cola met kirsch (voor de kaasfondue) gedronken, of een tripeltje open getrokken. Maar dat voelde toch niet goed, ook niet omdat mijn vrouw mij er de volgende dag dan op attendeerde dat ik zo naar drank stonk. Ondertussen ben ik al de hele avond heel erg in mezelf gekeerd, en dat geeft een fijn en rustig gevoel. Even niet denken aan problemen, irritaties of vervelende gedachten maar in het moment, in en met mijzelf zijn in plaats van al die gejaagdheid in mijn hoofd. Gelukkig heb ik vanavond ook nog een half uurtje aan een notitie kunnen werken, dat gaat toch altijd heel soepel met meerdere wijntjes op. Ik voel me wat aangeschoten, maar dat heb ik goed kunnen verbergen voor mijn vrouw. En trouwens, zij heeft volgens mij ongeveer net zoveel wijn op dus het zal haar niet eens opvallen. Ik neem me nogmaals voor om vanaf morgen echt rustiger aan te doen met de wijn, want bijna 14 glazen wijn op een doordeweekse avond is eigenlijk wel te gek. We gaan naar bed en ik neem voor de zekerheid twee paracetamol. Ik voelde me vandaag grieperig, had lichte koorts en ik wil morgen weer fit zijn. Ik vraag me altijd af hoe het kan dat ik ‘s nachts nooit naar de wc moet ondanks de hoeveelheid drank. En hoe het kan dat ik toch zo’n goede conditie heb en geen last van de drank bij het sporten. Zie je wel, het valt met ons drankgebruik allemaal wel mee. Als we binnenkort gaan minderen, want dat gaan we nu echt doen ondanks dat we dat al een aantal jaren roepen, dan leven we weer helemaal gezond. En met die geruststellende gedachte val ik direct als een blok in slaap.

Succes Roberto, je hebt het grondig voorbereid, morgen de echte start van je nieuwe leven 😀

Je verrast me met dit bericht Bob, niet (meer) mee bezig. Zal richting een jaar wel weer anders worden. Jij ook gefeliciteerd!

Veel sterkte en succes Quinn. Je weet dat je dit kunt, en je kent het forum ook van binnen en buiten geloof ik 😀 Ik blijf je volgen. Groeten James

Gisteravond kwam het aankomende EK voetbal ter sprake met mijn vrouw. Dat schijnt al over een paar weken te zijn. Ik heb me verwonderd over waarom ik dat niet wist. En waarom het me nu niet zoveel doet. Normaal gesproken was ik daar al paar maanden mee bezig, het vooruitzicht op een EK of WK. Zojuist realiseerde ik me dat ik voetbal helemaal niet leuk vind. Wat ik altijd wel leuk vond was het samen met vrienden, bekenden, buren, collega’s en vreemden (of alleen) gelegitimeerd veel drinken. Brak op het werk komen zonder schaamtegevoel. Plannen maken met elkaar om belangrijke of onbelangrijke wedstrijden met elkaar te kijken, uiteraard met de nodige drankjes erbij. Ik zal gerust de nodige wedstrijden gaan volgen. In de reis naar alcoholvrij leven is dit wel een bewustwordings momentje, komt even binnen.

Ik heb vanwege een operatie een paar maanden niet gedronken. Toen ik per ongeluk van iemand een biertje ipv alcoholvrij kreeg aangeboden was ik gelijk weer verkocht. Ondanks de gevolgen voor de aanstaande operatie bleef ik drinken, volgens het bekende patroon: eentje per speciale gelegenheid kan wel, en dat werden er al snel net zoveel of meer dan daarvoor. Ik dacht toen dat ik makkelijk even kon stoppen. Maar uiteindelijk keek ik gewoon uit naar dat eerste biertje wat weer kon, beetje effect met dry January of stoppen met een zwangerschap stel ik me zo voor. Wat ik wil zeggen is dat ik toen echt het idee had gestopt te zijn, en dat me dat flink tegenviel. Mijn verwondering zit m achteraf in de macht van alcohol, hoe alom vertegenwoordigd in de maatschappij en verweven met ons dagelijks leven en de waardering en beleving ervan.

Heel irritant, omdat ik geknipt en geplakt heb uit mijn notities op de iPhone is het lettertype ineens groter. Dat soort me dus ontzettend maar ik ga het niet overtypen. Kijk daar dus maar overheen 😀

Ondertussen bijna zeven maanden verder. Ik heb veel gelezen en podcasts geluisterd over stoppen met alcohol. Het valt mij op dat er bij veel ex drinkers en minderaars patronen zijn die ik terugzie. Heb ze voor mijzelf op papier gezet maar wil ze ook delen. Vooral in de eerste maanden was ik op zoek naar dit soort herkenbare issues, wellicht dus ook interessant voor anderen: Vraag ‘wat moet ik nu drinken ter vervanging’. Bij mij vooral in de beginfase, het idee dat ik al die dagelijkse wijntjes moest vervangen terwijl ik nu gewoon drink als ik dorst heb. Dat komt neer op 1 kop thee in de avond ipv gemiddeld 12 wijntjes Doorslaan in andere bezigheden en mateloosheid. Zelf kan ik me helemaal verliezen in het lang en uitgebreid uitpluizen van een onderwerp. Bv nu het uitzoeken van een nieuwe auto en warmtepomp voor het zwembad, sporten, eten van repen chocola en pakjes koek, afvallen, werk, perfectionisme, altijd weer iets nieuws om me op te richten, klussen in huis, koffie drinken. Mijn vrouw benoemde het laatst ook nog: het is bij jou altijd alles of niets Onderliggende persoonlijke issues/vraagstukken die boven komen drijven. Zo is bij mij het jeugdtrauma naar boven gekomen Terugkerend stemmende ‘eentje kan toch wel’, je weet nu hoe het niet moet en dat je gewoon moet stoppen bij twee glazen. Dit blijft altijd een ding, ik heb dat stemmetje ‘Henk’ genoemd, en heb geaccepteerd dat hij regelmatig van zich laat horen. Ik laat m en ga er niet in mee. Bovendien doet die eerste maar 1 ding: ik krijg trek in een tweede (en eigenlijk bedoel ik hier een tweede fles mee) En daarbij de worsteling van mensen die proberen te matigen ipv te stoppen met alcohol. Voor mij persoonlijk gaat minderen niet werken, dan verval ik weer in die vermoeiende continue onderhandeling met mezelf Steeds terugkerende vraag bij jezelf ‘zo erg was het toch niet, kijk eens hoe makkelijk het stoppen gaat’ (dit gaat niet voor iedereen op). Ook in combi met vergelijken met anderen Jezelf saai en eenzaam voelen en niet meer onderdeel van de ‘normale’ maatschappij. Ik heb ingezien dat zingeving en plezier niet komt uit een of meerdere glazen alcohol maar uit mezelf. Feitelijk ben je juist saai en eenzaam als je drinkt want continu heel egoïstisch bezig met het volgende glas Enorm op zoek gaan naar info: boeken, podcasts, persoonlijke verhalen. Al een half jaar lang verslind ik bijna elke dag wel wat ik tegenkom. Vooral ervaringsverhalen vind ik heel interessant. Waarom? Geen idee, zal wel bij het proces horen Vergelijken met anderen: hoe erg was mijn eigen drankgebruik? Hier was ik vooral in de eerste maanden heel erg mee bezig, maar ook nu merk ik dat deze vergelijkingsvraag vooral onbewust nog steeds bij me speelt als ik lees of hoor over het gebruik van anderen Vraag ‘wie betrek ik bij mijn proces, hoe doe ik dat en hoe leg ik het uit’. Bv partner, kids, werk, vrienden. Ik heb mijn partner, familie en vrienden allemaal ingelicht en ze aangegeven dat ik verslaafd ben en nooit meer ga drinken. Daarbij ook hulp gevraagd bij eventuele uitglijder. Mijn vrouw en mijn beste vrienden heb ik ook excuses aangeboden en met hen besproken wat mijn drankgebruik voor hen betekende De heilige graal: hoe kan ik matig blijven drinken ipv helemaal te stoppen? Deze vraag speelde vooral in de eerste week, ik realiseerde me al snel dat alleen stoppen voor mij zou gaan werken. En daar sta ik nog steeds vierkant achter. De vrijheid, rust, zelfbewustzijn, openheid, en persoonlijke ontwikkeling die het mij geeft: ik wil voor geen goud meer terug Ondanks de hoeveelheid aan voordelen die iedereen ervaart blijft de behoefte aan alcohol bestaan en komt op onverwachte momenten omhoog. Daarom heet het ook een verslaving denk ik. Ik word soms overvallen door momenten waarop ik (kort) fantaseer over drank. Zo zag ik iemand in restaurant Port drinken en ik kreeg ineens enorme trek in een fles port. Ook heb ik nog regelmatig drankdromen Beschamende drankverhalen. Deze heb ik genoeg. Van in mijn broek poepen in het café, een glas bier leeggooien over een vriend van mijn ex, tot in een winkelwagentje worden teruggereden naar huis. En alles daar tussenin Zelfmedelijden, waarom kunnen zij wel drinken en ik niet. Bij mezelf vooral een vraag uit de begin periode. Nu is het omgekeerd: wat zonde dat iemand zich zo afhankelijk maakt van alcohol Gevoel van schaamte. Dat heb ik nog steeds. Hoe ik me als een idioot heb gedragen. Hoe alles draaide om drank, drinken, herstellen. Hoe egoïstisch ik in die tijd was en zelfs ook de drank belangrijker vond dan mijn kids. De woede aanvallen naar mijn vrouw en kids. De hoeveelheden. Het feit dat vrienden verbaasd zijn over mijn verslaving maar tegelijkertijd zeggen dat ik wel erg goed kon drinken, ‘ik hield er wel van’. Het feit dat ik met drank op mijn werk heb gedaan (niet overdag maar ‘s avonds). Het ontkennen van een alcoholprobleem en tegelijkertijd de smoesjes en redenen om te drinken. Ik kan zo nog wel even doorgaan.

Zelf voelde ik ergens al waarmee ik aan de gang moest. Ook door mijn burn-out en de vele gesprekken met mijn psycholoog kwam ik stukje bij beetje verder. Door mediteren ontstond er ook een stuk innerlijke rust en bewustwording. Ik geloof dat iedereen wel min of meer aanvoelt wat zijn of haar mogelijke issues zijn. Vaak heeft dat zijn oorsprong uit je opvoeding en jeugd. Ik meen dat Gabor Mate (arts/schrijver) zelfs beweert dat iedereen met een verslaving ook onderliggende trauma’s heeft. Ga zelf op zoek zou ik zeggen. En lees je in via internet. Als je er niet uitkomt kan je altijd hulp inschakelen van psycholoog, haptonoom, coach etc. En stap voor stap. Geef het ook de tijd, dat is hierboven ook al gezegd. En leg de verantwoordelijkheid voor jouw plezier niet bij anderen en de drank neer. Je vraagt ook of het de zg ‘wall’ is. Die somberte herken ik inderdaad wel uit die periode. Aan de andere kant moet je je ook realiseren dat je nieuwe doelen moet gaan stellen. Stoppen met drinken en daar niets voor in de plaats zetten dat levert alleen maar frustratie op en zucht naar drank.

Ik heb zelfs paar maanden geleden op het punt gestaan om jouw plan te downloaden en te gebruiken, maar vanuit verslavingszorg in behandelplan al iets soortgelijks aangeboden gekregen en dat ingevuld.

Ja klopt! En niet alleen ermee bezig zijn, het vertroebelt letterlijk je wereld, ook als in een tunnelvisie. Mijn blik is nu zoveel wijder!