Oskar

Heel goed Renee. Voor een beetje alcoholist zijn er altijd wel excuses te vinden om te gaan drinken. De cavia is ziek, de cavia is jarig, etc. Wat mij heeft geholpen is - na jarenlang tobben en strompelen - een duidelijke beslissing te nemen. Niet drinken, klaar, uit. En vooral de discussie niet meer toelaten in je kop, want dan ga je meestal toch voor de bijl. Honderd dagen niet drinken is een mooie periode om het uit je systeem te laten raken, en het is ook nog best te overzien. Je zult ook merken wat een rust het geeft als je niet voortdurend meer met jezelf hoeft te onderhandelen van zal ik het wel doen, of niet of toch wel. Succes!
 

Zeg, jij denkt ook wel een beetje seksistisch hoor 

Wat mij rondom consultatiebureaus vooral opvalt is dat vrijwel elke moeder erover klaagt. Ik ben er zelf ook honderden keren geweest en heb uitsluitend vriendelijk personeel getroffen, die het beste met de kinderen voor hadden. Nee, natuurlijk hoef je niet elk advies op te volgen. Maar ik denk dat sommige mama's zich ook wel heel erg snel betutteld of aangevallen voelen als het over hun kroost gaat.
*duikt voor de zekerheid alvast weg*

Zeg, jij denkt ook wel een beetje seksistisch hoor 

Veel meer dan 'leren omgaan met stress' probeer ik liever mijn leven zo in te richten dat het tamelijk stressvrij is. Ja dat klinkt wel heel simpel, want het kan natuurlijk niet bij alles. Maar ik heb wel eens de indruk dat deze aanpak over het hoofd wordt gezien. Er zijn vaak best een hoop stressfactoren te elimineren of minimaliseren.

Op televisie blijven plakken bij een film uit mijn jeugd: Cocktail, met Tom Cruise als jonglerende barman. Het roept warempel mooie herinneringen wakker aan het jachtige uitgaansleven. Weemoed & verlangen. Das war einmal. Toch ben ik eigenlijk helemaal nooit dol geweest op zulke snelle, hippe tenten volgepropt met mensen. Achteraf gezien hield ik dat alleen uit vol met drank. Van die schemerige bruine kroegen tegen sluitingstijd, rokerig en met de geur van verschaald bier: dat was meer mijn afdeling. Maar das war auch einmal. 
Nou ja, ik pak nog maar een smurfenbiertje.

Gaaf dat je nog zulke momenten hebt met zo'n opgeschoten knul van 17, Rosie. Toffe moeder.

Mijn oudste ging enkele dagen geleden ook als geraamte langs de deuren om snoep binnen te harken. Met een vriend als Pikachu omdat zijn monsterpak niet op tijd was gearriveerd. Toen we in dat kader in de feestwinkel waren om spullen te kopen, en ik de oude fascinatie voor allerlei verkleedkleren uit mijn jeugd voelde terugkeren, begon mijn jongste ineens te huilen. 'Ik wil naar buiten. Ik vind deze winkel eng.'

Dat gevoel bekroop me inderdaad. En het hield me ook meer bezig dan ik doorgaans bereid ben toe te geven aan mijzelf.
Maar ik wil niet de gehele fruitschaal beoordelen op een enkele rotte peer. Lastig is dat ik normaal gesproken zulk fruit kan wegwerpen. Hier blijft alles altijd op de schaal liggen. Sterker nog: de peer kan ook praten.
Toch overheerst dat ik het fijn om hier weer even (?) terug te zijn. Ik heb veel mensen best gemist namelijk.

Veel meer dan 'leren omgaan met stress' probeer ik liever mijn leven zo in te richten dat het tamelijk stressvrij is. Ja dat klinkt wel heel simpel, want het kan natuurlijk niet bij alles. Maar ik heb wel eens de indruk dat deze aanpak over het hoofd wordt gezien. Er zijn vaak best een hoop stressfactoren te elimineren of minimaliseren.

Veel meer dan 'leren omgaan met stress' probeer ik liever mijn leven zo in te richten dat het tamelijk stressvrij is. Ja dat klinkt wel heel simpel, want het kan natuurlijk niet bij alles. Maar ik heb wel eens de indruk dat deze aanpak over het hoofd wordt gezien. Er zijn vaak best een hoop stressfactoren te elimineren of minimaliseren.

Mijn oudste ging enkele dagen geleden ook als geraamte langs de deuren om snoep binnen te harken. Met een vriend als Pikachu omdat zijn monsterpak niet op tijd was gearriveerd. Toen we in dat kader in de feestwinkel waren om spullen te kopen, en ik de oude fascinatie voor allerlei verkleedkleren uit mijn jeugd voelde terugkeren, begon mijn jongste ineens te huilen. 'Ik wil naar buiten. Ik vind deze winkel eng.'

Mijn oudste ging enkele dagen geleden ook als geraamte langs de deuren om snoep binnen te harken. Met een vriend als Pikachu omdat zijn monsterpak niet op tijd was gearriveerd. Toen we in dat kader in de feestwinkel waren om spullen te kopen, en ik de oude fascinatie voor allerlei verkleedkleren uit mijn jeugd voelde terugkeren, begon mijn jongste ineens te huilen. 'Ik wil naar buiten. Ik vind deze winkel eng.'

Dat gevoel bekroop me inderdaad. En het hield me ook meer bezig dan ik doorgaans bereid ben toe te geven aan mijzelf.
Maar ik wil niet de gehele fruitschaal beoordelen op een enkele rotte peer. Lastig is dat ik normaal gesproken zulk fruit kan wegwerpen. Hier blijft alles altijd op de schaal liggen. Sterker nog: de peer kan ook praten.
Toch overheerst dat ik het fijn om hier weer even (?) terug te zijn. Ik heb veel mensen best gemist namelijk.

Mijn oudste ging enkele dagen geleden ook als geraamte langs de deuren om snoep binnen te harken. Met een vriend als Pikachu omdat zijn monsterpak niet op tijd was gearriveerd. Toen we in dat kader in de feestwinkel waren om spullen te kopen, en ik de oude fascinatie voor allerlei verkleedkleren uit mijn jeugd voelde terugkeren, begon mijn jongste ineens te huilen. 'Ik wil naar buiten. Ik vind deze winkel eng.'

Zet ‘m op @Prana. Op naar de Nul maar weer. En hey, waarom niet gewoon morgen meteen?

Er rijzen hier wel mooie beelden van die yoga

*zwaait vrolijk naar Rosie*

De stemming zit er meteen weer lekker in. Ik ben amper binnen of word alweer doorverwezen naar de hoeren.
Remi verteld mij eerst precies hoe ik mijn entree anders had moeten maken, maar word vervolgens zelf opstandig 'van dingen van mij verwachten.' Ze zegt mij dat ik nieuwelingen niet moet ondersneeuwen, en trakteert ons zelf vervolgens zonder aanleiding of noodzaak op haar eigen negatieve meningen.
Maar geen zorgen Remi. Ik wilde je niet echt een kusje geven hoor. Dat was spottend bedoeld.
Iemand nog koffie?

Hallo nieuwe mensen. Ik ben Oskar. Ik praat wel veel, maar sneeuw eigenlijk nooit.
*geeft Remi een kusje*
Heb ik het zo goed gedaan schat?

Leuk om jullie weer te zien hoor @Likaen @Yvonne  Wel een mooie mix van oudgedienden en nieuwe aanwas hier.

Hallo nieuwe mensen. Ik ben Oskar. Ik praat wel veel, maar sneeuw eigenlijk nooit.
*geeft Remi een kusje*
Heb ik het zo goed gedaan schat?

Het eerste natuurlijk. Ik ben een ezel, geen rund he? 

Hallo bigjes. Hoe is het hier intussen? Alles naar wens?

Hallo nieuwe mensen. Ik ben Oskar. Ik praat wel veel, maar sneeuw eigenlijk nooit.
*geeft Remi een kusje*
Heb ik het zo goed gedaan schat?