lidia

Ja, Jane, zeer triest en dat vind ik dan weer "zielig" en zo ga ik steeds over mijn eigen grenzen, maar het wordt beter naar mate ik ouder word, want anders komt er nooit van. Ja, met mij gaat het goed, als je die gigantische verkoudheid (dag 6) niet mee telt. Vaak noemt men dat griep, maar dat is iets heel anders, het influenza virus doodt in Ned. elk jaar 2000 mensen. Ik heb geen koorts of spierpijn, wel hoofdpijn, hoofd vol watten, keelpijn en proesten en hoesten, dus van slapen komt ook niet veel. Soms denk ik dat het de goede kant opgaat, maar dan begint het weer overnieuw. Hopelijk wordt het geen bronchitis, wat bij mij vaak gebeurt, gelukkig ben ik bijna nooit verkouden, laatste x in Marokko. Jammer van het mooie weer, maar ik bleef onder de wol en ben nu bezigvideobanden van mijn reizen over te zetten op DVD, zolang dat apparaat het nog doet. En dan ga ik, met hulp, de oude video van mijn vrienden aansluiten, kan ik weer aan mijn kijkverslaving toegeven. De andere verslavingen liggen ergens in een hoek, ben ik totaal niet mee bezig. Gelukkig had ik 8 boeken uit de bieb gehaald en zondag ook eten, dus kan binnen blijven. Zo, lekker even tegen iemand aan gezeurd, die toch niets terug kan zeggen. Mss dat ik vanavond toch mijn zoon bel, anders mail. Sneeuwklokjes en anemonen bloeien, gaat de goede kant op. :rose:

Dank Gerrit, dat steunt me weer in mijn beslissing. Was het maar een venster, hij kijkt de tuin in en wil het liefst dat ik in een bikini ga liggen. Zie je het al voor je? Oma in een bikini in een tuintje in een woonbuurt. Ik ben al helemaal niet zo'n blootloper, zelfs toen ik bereslank was, voelt toch een beetje als te kijk staan en verblijf in Islamitische landen heeft dat gevoel nog versterkt. Zelf doet hij snel de gordijnen dicht als het gaat schemeren, want stel je voor dat iemand iets zou zien. Wat, er is toch niets te zien dat interessant is voor voorbijgangers. Woest was hij, heeft me zijn huis uitgegooid, maar ik barstte in snikken uit. Was in die nare tijd met arm in gips e.d. Hij viel op zijn knieën voor me en zei dat ik het beste was dat hem in jaren was overkomen. Als het niet zo treurig was, zou het een leuke klucht kunnen opleveren met als titel: de mens verandert niet, al wordt hij nog zo oud. Vandaag (mijn trouwdag , 20 jaar geleden, lijkt nog maar zo kort geleden, het leven vliegt voorbij, doodeng ) zijn mijn andere buren weer thuis gekomen, dus dat is goed, sociale controle. Ik heb ze nog niet welkom thuis geheten, want nog steeds heel verkouden. Dus geen zin en wil ze niet besmetten na een vliegreis v.d. andere kant v.d. wereldbol. Gelukkig taal ik nu ook niet naar drank en peuken, dus, je hebt gelijk, dat geeft rust in het hoofd. Nu nog weer eens een nachtje goed slapen en dan hoop ik me morgen beter te voelen en wat telefoontjes te plegen. Niet mijn sterkste kant, dat weet je.

Lady Jane en Mijn Gerrit, ik zag dat jullie allebei aanwezig zijn log daarom even in omdat ik nog iets vergeten was te vertellen waar LJ wel blij mee zal zijn, denk ik. Een paar weken geleden was ik zo dom om toch maar weer eens naar DE buurman te gaan. Resultaat : woedend weggelopen en ik ga er nooit meer heen. Echt niet. Heb hem net ook uit mijn tel.boek verwijderd. Die man heeft nog steeds niet door dat ik niets met hem wil en ik heb nu eindelijk door (had ik al een beetje, maar wilde er niet aan), dat hij me volgiet met wijn in de hoop dat ik bij hem blijf slapen etc. Hij heeft het laatst al 2 x gevraagd en snapt maar niet dat ik dat niet wil. Het laatste dat ik deed was hem vragen of we niet gewoon vrienden konden zijn of desnoods buren, maar dat weigerde hij. Dus ik ben er klaar mee. Ik ben meer dan "een lekker wijf met mooie benen en prachtige voeten. Dat is hoe hij me ziet en het voelt voor mij vernederend aan om dat jaar in jaar uit te moeten horen, ondanks dat ik hem gevraagd heb zulke dingen niet meer te zeggen. Het voelt bovendien onvrij omdat hij vanuit zijn huis mij bekijkt. Bah!! Met volgieten bedoel ik: bijschenken als mijn glas nog niet leeg is en als ik het naar zijn zin niet snel genoeg oppak, doet hij dat en reikt het me aan. Ik ben niet snel boos, maar als ik klaar ben met iemand, dan is dat ook echt voorgoed, anders had ik het nog wel langer geprobeerd met die persoon. Dus Jane, die achterdeur is ook dicht en blijft dicht.

Het lijkt deze keer zonder al te veel moeite te lukken, komt mss ook doordat ik al 4 dagen verkouden ben. Maar ook voor die tijd ging het goed, dacht maar een paar x p/dag aan roken. Mag ook wel voor iemand die al zo ver was (9mnd) en zo dom om weer opnieuw te beginnen. Gewoon in de val getrapt. Kohtje jij hebt toch zo veel ervaring in verslavingen de baas worden, dit kun je vast ook.

Bleek dat mijn telefoon en later alles eruit lag, waarschijnlijk 3 dagen. De mail die ik hem gestuurd heb, is nog wel aangekomen, denk ik. Op het ogenblik ben ik al een tijdje verkouden en gisteren was zijn (bijna) ex en zijn vader jarig, dus heb ik nog niet gebeld. Ga ik morgenavond doen. Pas toen mijn Franse zuster (jarig 7\2) ook steeds in gesprek gaf, begreep ik dat er wat fout zat. Gelukkig kon ik met de mobiel van mijn kostganger controleren wat er aan de hand was. Om een lang verhaal kort te maken, ik heb nu een mooie, nieuwe experiabox gekregen en het werkt ook nog! Zelf gedaan!! Zondag niet met sigaretten thuis gekomen, wel met wijn, toch gaat ook dat heel veel beter, als ik eens terugkijk en stap voor stap mindert het nog steeds. Het is niet meer vanzelfsprekend en ook niet steeds in mijn hoofd. Als ik verkouden ben, taal ik sowieso niet naar roken en ik had het mijn hulp beloofd. Die is net weg, dus ik ben nu ruim een week rookvrij en heel blij daarmee. Gerrit, Ik bedoel Live Mail van Windows7. Het is "grijs" , zeg maar, dus niet geactiveerd (of hoe noem je dat?) als je via beantwoorden of doorsturen een mail verstuurd.

Nou, dat was het dan, een paar puntjes opgeschreven die men zegt bij een felicitatie telefoontje en........hele avond elk half uur gebeld, steeds in gesprek. Nummer gecontroleerd, ook met het oude nummer (van zijn vroegere huis), aantal cijfers, klopte. Kan me toch niet voorstellen dat hij zoveel fans heeft die hem de hele avond bellen om te feliciteren. Net dan maar een mailtje gestuurd om het uit te leggen. Jammer, maar waarschijnlijk is dit een vast nummer v/h huis waar hij tijdelijk woont, dus kan ik het later nog wel eens proberen. Even wat anders. Hoe komt het dat je geen emoticons bij beantwoorde of doorgestuurde emails kunt plaatsen? Weet iemand dat? Of moet ik naar de zandbak.

Ja, Gipsy, dat is een goed plan, dat ga ik NU doen. Ik lijk wel gek, altijd wolven en beren zien en dan nog wel door de telefoon. Knap eigenlijk

Kohtje , wie hobbelt er nu mee? Kom op man, je kunt het, dat weet je zelf ook wel. En anders lees je maar weer eens deze hele draad vanaf het begin ,vind je vanzelf motivatie en heel veel redenen om te stoppen. Gezondheid en geld voorop, maar je wilt toch ook geen paria meer zijn?? En dat is de roker geworden in deze maatschappij.

Tja Ones, het valt niet mee. Lijkt wel of er een gat is dat je met iets, wat dan ook wilt vullen. Komt mij bekend voor, dat gevoel. Ik ben niet aangekomen toen ik 9 mnd. niet gerookt had, terwijl ik daar wel aan leg voor heb. Maar ik was er erg op bedacht niet te (veel) te gaan compenseren en dat is gelukt tot mijn grote verbazing. Ik hoop dat het nu weer zo gaat, want ik heb het gevoel dat het me deze keer wel gaat lukken, iets in mijn hoofd. Noemen ze hier een knop die om is. Vandaag een paar keer aan roken gedacht, maar dan zeg ik hardop, maar lij rookt toch niet??? Het moeilijkste moment is uit bed komen, dat is niet mijn sterkste kant en vaak deed het vooruitzicht op een peuk me de benen over de rand "gooien". Nu beloof ik mezelf eerst lekker thee en dan bedenk ik een ontbijt en beloof mezelf dat ik die dag niets hoef te doen waar ik geen zin in heb. Ja, als gepensioneerde kun je je dat veroorloven. Helpt niet erg om de berg met vooruitgeschoven dingen die wel moeten kleiner te maken. Morgen boodschappen doen, dus even goed opletten en streng zijn.

Dank Mijn Gerrit, geeft de twijfelaar net een duwtje in de rug en de praktijk wijst uit dat het bijna altijd mee valt.

Dank je Jane, Ik hoopte al wat van je te horen. Ben best een beetje nerveus, denk dat ik zo maar eens ga bellen, is het achter de rug. Ben tegenwoordig weer heftig aan het lezen, dat brengt me in een andere wereld, maar daardoor schuif ik ook veel voor me uit. En aan bellen heb ik helemaal een hekel, moet er nog een paar. Nog van vorig jaar, kun je nagaan!! Morgen boodschappen doen OPPASSEN! DVD+R halen en een zilverschrijfpen. Kan ik aan de gang met foto's en video's op DVD overzetten die bij ordening daar nog niet op stonden. En dan kan ik (met hulp) eindelijk de gekregen ouderwetse video aansluiten ipv van die niet meer op kanalen kan en weer films e.d. opnemen als reserve voor luie en moeilijke avonden. En dan krijg ik waarschijnlijk een voldaan gevoel zodat ik niet "hoef" te roken of erger. Hoewel ik er al aardig aan gewend was te kiezen tussen 2 dingen die ik graag wilde zien. Alles went.........

Zoals op pagina 1 van deze soap (Jaap) is te lezen, bevind ik mij wederom in een gevaarlijke periode, nl. begin januari met al die speciale dagen. Het is dus oppassen geblazen. Gelukkig vol ik me veel stabieler dan voorafgaande jaren. Dat kan te maken hebben met dat ik er beter mee om kan gaan, dat ik toch, ondanks al het vallen en opstaan, veel minder drink en vooral: niet meer (zo snel) naar de fles grijp bij emoties en als laatste, ik niet meer aan dode paarden trek wat het familie en zonen betreft. Met mijn oudste 2 zonen heb ik weer contact, zelfs met de oudste, die niet zo makkelijk is, gaat dat steeds natuurlijker. En op mijn verjaardag (27/12) heb ik na 5 jaar ook mijn "jongste" zoon weer gezien. Triest is wel dat dat pas gebeurde toen zijn relatie op de klippen was gelopen, maar dat heb ik al uitgelegd. Uit den treuren. Nu is hij vandaag jarig, dwz. , ze zijn vandaag jarig. Ik wist niet wat ik moest doen en heb besloten degene waar ik niets van hoor of zie, al sinds mijn gebroken pols, niets te laten horen. Ben er klaar mee. Zijn broer besloot ik een E card te sturen, wat laf lijkt, maar ik had geen tel.nr. of adres en wist ook niet wat ik in een email zou kunnen schrijven omdat ik niet op de hoogte ben v.d. actuele situatie. Bovendien is een E card voor mij nog een hele onderneming en dan ook nog een passende te zoeken. Dus niet met "proost"''en ook geen uiterst lollige. Het werd een video met straaljagers. Kreeg ik een mailtje terug dat hij er blij mee was, maar dat hij morgen pas jarig was. Zijn zoontje was jarig. Dat weet ik allemaal precies, maar ik had me in de datum vergist. Komt doordat ik na middernacht op de pc was en daar stond 6-2, dus ik plantte in mijn hoofd vooral niet te vergeten die gelukwens te mailen de vlg. dag. Maar het was al de vlg. dag. Mijn zoon was met zijn kinderen (die ik niet verwacht ooit nog weer te zien) en hond naar het bos geweest want vanwege de sneeuw was de school dicht. Pannekoeken en spelletjes maakten de dag compleet. Ik weet niet of de moeder er ook bij was, maar ben blij dat hij niet ergens in z'n eentje heeft gezeten. Hij heeft me zijn tel.nr. gegeven met : als je me bellen wilt, 's avonds. Dus daar zit ik nu tegen aan te hikken. Heel nuchter, dat dan weer wel. Denk dat ik het maar kort houd, is waarschijnlijk een mobiel nr., dus dat zou als motief kunnen dienen. Ik wil niet tel. over ernstige zaken spreken, zoals "ons" drankgebruik, maar ken mezelf voldoende om te weten dat dat toch dichtbij ligt. Liever houd ik me een beetje op de vlakte tot de band weer is verstevigd. Dat hoop en verwacht ik wel. Er blijft dus wat kinderen betreft maar 1 over waar het contact niet bestaand is, maar dat moet dan maar zo. Ik heb nu een zekere rust en wil dat graag zo houden, het zijn volwassenen en ze moeten hun eigen zaken regelen. O ja, ik had me ook in hun leeftijd vergist, lag 's nachts allerlei dingen te overdenken i.p.v. de slaap te kunnen vatten en kwam erachter dat ze 44 werden en niet 43 jaar. Dat is toch een hele leeftijd al. Waar blijft de tijd?

En Kohtje, hoe staat het er voor? Hier gaat het net als gisteren, dus naar omstandigheden goed. Was even bij een buurvrouw, die verbaasd was dat ik weer helemaal aan het roken was gegaan. Ik wist dat goed te verbergen, want schaamde me er gewoon voor. Dus gaf ik de indruk dat ik af en toe rookte. Dat was eerst ook zo, maar sinds december was het terug bij af.

Hoe vaar jij Kohtje? Ik recht zo die gaat. Het valt mee, alleen op momenten die verbonden zijn met "nu even een sigaretje" moet ik die gedachte letterlijk uit mijn hoofd zetten en iets anders er voor in de plaats.

Hoi Kohtje, toen ik gisteren op D&D las dat jij toch weer er tegenaan wilde gaan, bedacht ik dat het mss wel steunend werkt als ik met je mee doe. Want geloof het of niet, je hebt het hier kunnen lezen, hoe blij en overtuigd ik was een ex-roker te zijn geworden, het is er weer ingeslopen. Het is al door meerderen hier gezegd, dat het moeilijker is niet te roken dan niet te drinken en ik vind dat ook. Niet dat ik niets meer drink, maar als ik me voorneem dat niet te doen, dan is de kous daarmee ook af. Maar als ik hetzelfde doe met roken, dan staat het maar te bezien of ik niet toch naar een winkel ren. Ook al is dat hier niet makkelijk, klein dorp, duur, dus de meeste boodschappen doe ik elders en om dat alleen voor peuken de winkel binnen te stappen, daar heb ik het wel moeilijk mee. Maar ja, net wat je zegt, geen berg te hoog. Stand hier: gisteren de laatste 3 gerookt en vandaag niets. Ook heb ik mijn hulp beloofd dat als ze woensdag er weer is, ik dan eerlijk kan zeggen dat ik niet gerookt heb. Wat vind je ervan? Zullen we samen optrekken? Dat zag ik in het begin eigenlijk de invulling en het nut van deze draad, maar het kwam toch wat anders uit. Omdat ik een nachtmens ben, zal je me hier niet vroeg vinden, maar ik ga wel elke dag even kijken, en schrijven.

Nancy, het onderzoek op zich valt heel erg mee, ik zag er ook ontzettend tegenop, maar het drinken van die zoutoplossing was eigenlijk het naarste deel, dus als je dat achter je hebt, ben je over de kop en kom je ook over de staart. Bij "wie is wie" heb ik er een verslag over geschreven, mocht je dat interesseren. Evengoed wens ik je sterkte en doe daarna gewoon even rustig aan, ik had het gevoel dat er een olifant met zijn poot op mijn buik had gestaan. Alvast een

Voel me de hele dag al onrustig, dus oppassen!! Ik heb het gevoel dat ik allerlei dingen voor me uitschuif en dat is ook zo. Heeft meestal met confrontaties te maken of contact op te nemen met mensen e.d. Bijv. vorige week 2x een geweldige knak in mijn 1 maand geleden gerepareerde nek gevoeld en de hoofdpijn en pijn in nek is weer terug. Nu twijfel ik of ik de fysiotherapeut moet bellen (krijg altijd antwoordapparaat) of het nog even aanzien. Het lijkt dan net of ik met een ondeugdelijk artikel terug kom in de winkel. Wat ik trouwens morgen op het programma heb staan, sinds een maand. Ik vind dat vervelende dingen. Straks koken voor kostganger, ook iemand die niet meer kan/wil drinken vanwege agressieve dronk en vriendin die daar bovenop zit. Dat vind ik voor een 64 jarige man nou ook weer te ver gaan, hij weet het zelf ook wel en houdt zich er over het algemeen prima aan. Hier drinkt hij niet, dus dat helpt mij dan ook weer en ik heb een beetje aanspraak in deze binnenblijfperiode. Deze week 2x een stukje gelopen, wat een slechte conditie heb ik toch, dat zal moeten veranderen als ik ooit nog een reis wil maken. Misschien een doel?

Ik meld me droog af, welterusten allemaal,

De afgelopen 2 weken ben ik alcoholvrij geweest, behalve een glas witte wijn bij buurvrouw en de overgebleven halve liter bier die ik met een buurman heb gedeeld. Ik tel niet en ben geen stopper, maar wel blij dat het ineens zo vanzelf gaat, de gedachte aan drinken is er niet en ik verwacht dat hoe langer dit duurt, hoe normaler het wordt. Mag ook wel na zoveel oefening. DE buurman die vaak vraagt of ik " een wijntje" kom drinken, heeft me weer zijn kerstpakket gegeven, waarin een fles rood en wit. Het staat in een diepe kast en roept niet naar me, eerder is het een soort geruststelling, zo van: je hoeft niets te halen, want het is er al. Hij nodigde me ook uit om weer eens een wijntje te komen drinken, maar dat heb ik afgehouden. Ooit eens tegen hem gezegd dat ik een tijd van plan was niet te drinken. Daar kon hij met zijn verstand niet bij. Ook niet toen ik hem vertelde hoe slecht het is voor je gezondheid (lever) om elke dag te drinken. Het bevalt me goed zoals het nu gaat, vooral omdat ik geen punt aan de horizon heb waar het bij een bepaalde gelegenheid weer eens mag. Dat bevordert droogdrinken is mijn ervaring. Nu zie ik wel hoe het loopt en omdat ik het gevoel heb dat ik er losser in sta, gaat het ook veel makkelijker. Dat wilde ik even laten weten, want ik volg alles hier wel, maar heb een tijd alleen op mijn eigen draad geschreven. Daar was een reden voor en het deed me goed dat er daar ook met me meegeleefd werd. Ik zeg het nog maar eens: het forum heeft naardere tijden meegemaakt, het is hier erg meelevend en behulpzaam. Heel mooi om te lezen.

Laat ik me ook eens droog afmelden op deze zaterdagavond, 2e weekend van het nieuwe jaar al weer en de dagen er tussen in, maar tellen doe ik niet. Ik heb het gevoel dat het dan nog maar zo kort is, dat past niet bij een ongeduldig persoon als ik. Welterusten allen, slaap wel en droom prettig.

Hallo Gerrit, je hebt gelijk in de conclusie die je trekt, hoewel het me zelf eigenlijk verbaasd want ik kon moeilijk dingen accepteren, zoals je eerder hebt kunnen lezen, heb ik heel veel en vaak aan een dood paard getrokken. Maar in het gesprek met mijn zoon heb ik met geen woord gerept over het verleden of over hoe het gaat/ging met mijzelf. Is zelfs niet bij me opgekomen, ik heb hem laten praten, dat was nu even belangrijker. Ik weet niet hoe ik hem bereiken kan, want hij woont tijdelijk in het huis van iemand anders en knapt dat op in ruil daarvoor. Van danser naar timmerman, hoe vreemd kan het lopen. Voor de kinderen is het natuurlijk erg, gelukkig wordt er gesproken met een mediator en ik hoop dat dan ook de omgang met de kinderen ter sprake komt. Het huis proberen ze te verkopen. Ook zuur, want hij heeft er veel aan ver- en gebouwd. Ik schaamde me eigenlijk als mensen naar mijn kinderen vroegen en ik moest zeggen dat ik geen contact met ze had. Het leek dan net of dat aan mij lag, maar op mijn verjaardag hebben er 2 gebeld en 1 is gekomen. De 3e is een "taker" en zorgt altijd voor problemen en spanningen, dus ik vind het prima zoals het nu is. Toen DE buurman me zijn kerstpakket gaf, vroeg hij of ik weer eens een wijntje kwam drinken, toen ik nee zei, stelde hij volgende week voor. Dat is de week die nu om is en ik kan gelukkig zeggen dat ik die ook droog ben doorgekomen en wat nog belangrijker is, zonder trek of moeite. Wie weet blijft dat voorlopig zo, het geeft rust, die ik eerst dacht te vinden, zoals menigeen in de alcohol. Maar ik ga niet tellen, daar wordt ik juist onrustig van, het komt zoals het komt en als ik de neiging krijg om die fles open te maken, kan ik mezelf altijd nog toespreken, of hier komen voor steun en goede raad. Bedankt voor je wijze reacties, dat doet me goed, maar dat weet je zo langzamerhand wel.

Mijn verjaardag valt op een lastige dag, gelukkig zijn tegenwoordig de winkels ook vaak op 2e kerstdag open en kon ik dus boodschappen in huis halen. Toen ik terugkwam zag ik dat DE buurman zijn kinderen op bezoek had, hij is namelijk 2e kerstdag jarig. Ik was blij voor hem en voor mij, want voelde me niet verplicht om "even" naar hem toe te gaan. Toch 's avonds maar opgebeld om hem te feliciteren en hij smeekte me om toch even een wijntje te komen drinken. Ik weigerde, want had nat haar en legde uit dat ik morgen fris wilde zijn. Hij zei dat ik dan toch om 10 uur naar huis kon gaan, maar ik hield voet bij stuk en voelde me daar heel tevreden over, vooral omdat ik nogal ingrijpend nieuws had gehoord die morgen. De telefoon ging, een 06 nummer, dus geen idee wie dat kon zijn, het was mijn zoon die in het buitenland woont. Ik wist dat hij in Nederland was, want hun vader had alle zoons uitgenodigd om 1e kerstdag bij hem te komen eten. Dat had ik 21 jaar geleden, toen ik Sara werd, ook gedaan en was niet gelukt. Nu dus ook niet. Oudste zoon wil zoon 2 en 3 niet zien. Die had mij dus uitgenodigd. Hij had een paar foto's ontvangen en daar zag ik op dat mijn zoon met veel minder haar, daar ook was met zijn kinderen. Zijn vrouw was er niet bij, maar dat is gewoon, want zij wil kennelijk niets met schoonfamilie te maken hebben. Ik schrok best, had dat niet verwacht. Hij vroeg of ik het leuk vond als hij op mijn verjaardag zou komen en voor ik het wist had ik "ja" gezegd. Ik blijf een soft spot voor hem hebben. Hij zei dat zijn tweelingbroertje mss ook mee kwam, daar heb ik niets op gezegd, maar bedacht dat ik dan ineens 3 volwassenen en 4 kinderen extra zou krijgen en mss ook zoon 2 met vrouw. Ik wilde het juist klein houden om geen stress te krijgen, trigger, weet je wel? Toen zei hij dat hij nog iets moest vertellen, hij en zijn vrouw zijn uit elkaar, dat is in de zomer al beslist, maar niemand had mij daarvan op de hoogte gesteld. Mijn zonen roddelen niet, gelukkig. Ik ben maar even gaan zitten en zei dat ik ervan ging trillen. Hij belde vanuit een garage, want was een auto aan het kopen en zijn beltegoed was bijna op. Dus na 5 min. was de verbinding verbroken. Ik was flink van streek, dus even naar de buren gelopen om mijn hart te luchten, ipv naar de fles te grijpen. Hij komt niet naar Nederland, maar ik heb nu de hoop dat ik mijn kind terug heb. Tegen hem gezegd dat het me eigenlijk niet verbaasd. 's Avonds, toen het bezoek weg was, hebben we nog een paar uur gepraat en hij zei dat de rek eruit was. Ja, als je bijna 20 jaar tegen je partner zegt : spring en die vraagt dan : hoe hoog, dan komt daar een keer een eind aan. Mijn zonen zeiden wel eens dat ik haar niet mocht, maar dat was in het begin niet zo, pas later, toen ik daar reden voor had, wel. Daar heb ik hier al eens over geschreven. Het was een wolf in schaapskleren, heel popperig, zacht praten, maar intussen moest alles zo gaan als zij wilde en mijn zoon heeft een heel meegaand karakter. Toch gaat de kruik zo lang te water tot hij barst. Ik heb me voorgenomen dat het niet mijn probleem is en ik kan het ook niet oplossen en ga ook niet drinken. Ben eerder opgelucht dat de kogel door de kerk is. Hij kon dan wel zeggen dat ze gelukkig waren en van die leuke gezinnetjesfoto's mailen, maar ik keek er doorheen. Mijn vriendin en man kwamen eerder, dat had ik gevraagd om eens lekker bij te praten en ik verbaasde mezelf dat ik braaf aan de thee zat met hun ipv me in te drinken. Achterbuurvrouw en de buren waarvan de vrouw mijn executeur testamentair is, waren er ook. Mijn zoon paste er naadloos in, logisch het zijn mensen die mij ook na aan het hart liggen. Het was net alsof ik hem niet 5 jaar geleden voor het laatst had gezien. Wel kwam de mededeling dat hij excessief had gedronken hard bij mij binnen. Dat begrijpen jullie vast wel, hoewel ik het niet kan uitleggen voelt het toch als een soort schuldig zijn daaraan. We hebben allemaal lekker gegeten en bier en wijn gedronken, maar met mate, zo kan het ook. Op het ogenblik heb ik nog steeds geen behoefte aan alc. en hoop dat dat voorlopig zo blijft, hoewel ik toch geen stopper ben, dat gaat me niet lukken. Ik zie vooruitgang, die link met : er gebeurt iets ergs, leuks, moois, moeilijks = wegdrinken, die lijkt wel weg. Dat is de winst van al die jaren vallen en weer opstaan en zeker dankzij het forum en de mensen die dat samen vormen. Dank hiervoor!

Rapilos, het is naar mijn ervaring normaal dat je juist meer pijn hebt nu je steunzolen hebt, je voeten moeten daar namelijk aan wennen, ze nemen een andere stand aan. De verleiding is dan groot ze niet te gebruiken, doe dat niet en zet door!! Sterkte ermee.

Ja Jane, de eigenschap sluw heb je wel nodig als stiekeme drinker.

Begin december had de vriendin die toen ik TGA had, 112 belde, gezegd dat als ik thuis bleef met mijn verjaardag, zij en haar man zouden komen. Dat was nu net het zetje dat ik nodig had om in te zien dat ik niet ergens naar toe wilde, maar ergens vandaan. Namelijk: niet alleen thuis met de feestdagen. Bovendien zag ik er vreselijk tegenop om op reis te gaan want voelde me niet fit. Dus ik nam de beslissing thuis te blijven en begon met Sinterklaas te "vieren" met een vriend en een Ier. Toen zag ik een kleine kerstboom in mand en kocht die. Dat was voor het eerst sinds 19 jaar, dat ik dus mezelf de moeite waard vond om die hele versierspullen van zolder te halen en de kamer gezellig te maken. Dat voelde goed. Vlak voor kerst belde mijn schoondochter (van zoon 1) en vroeg of ik iets deed op 1e kerstdag. Toen ze hoorde dat ik alleen was, zei ze dat ik dan net zo goed bij hun kon komen eten. Dit was de 1e x dat ik door 1 van mijn zonen werd uitgenodigd voor de kerstdis. Dat was dus leuk, ze had het keurig voor elkaar (is kok), we aten vroeg, dus ik was ook mooi op tijd weer thuis. Ik besefte dat ik zelf iets moest ondernemen en initiatief nemen als ik niet alleen wilde zitten met die dagen, die op een of andere manier voor mij van grote emotionele waarde zijn. Als kind had ik dat al. Dus bedacht ik dat ik een Duits gezin kon uitnodigen rond de jaarwisseling. Ik ken deze mensen al bijna 20 jaar omdat ze vaak in mijn B&B kwamen met familie en\of vrienden. Ze werken heel hard, maar hebben tegenwoordig geen geld om er eens tussenuit te gaan. De laatste keer was bij mij, zomer 2012 toen de jongste een kleine baby was. We hebben email contact en ik wist dus dat ze graag hun spullen wilden pakken en weggaan, het liefste naar mij. Dus opgebeld en je hoorde hem blij worden. Het was nog een heel gedoe of ze wel konden komen vanwege dienst ruilen en zo, maar de 29e belde hij dat ze de 31e kwamen. Net toen ik er niet meer op gerekend had, dus ik had genoeg te doen, want ik zou ook voor ze koken, zodat ze helemaal vrij waren en geen geld daaraan hoefden uit te geven. Ze zijn 4 dagen geweest en het was voor beide partijen zeer heilzaam. Ik had het druk, want ben dit niet meer gewend en zij hadden en fijne kleine vakantie. De kinderen waren leuk, maar erg lawaaiïg, dus ik ging niet mee op hun tochtjes, kon ik lekker opruimen en koken. We hebben wel wijn gedronken en hij en ik helaas ook af en toe een sigaret in de bijkeuken, hoewel we allebei op dat moment niet meer rookten. Maar het was mss meer omdat we ons dan even rustig konden afzonderen, want we hebben altijd wat te praten. Ik ben er van opgeknapt en voel niet meer die paniekerige onrust, maar een soort innerlijke rust. Hopelijk blijft dat voorlopig zo. Ook heb ik na het 1e weekend van dit jaar niet meer gedronken (en gerookt) en het mooie is, dat dat vanzelf gaat, ik heb er niet eens zin in. Roken ligt wat moeilijker, maar is te doen zolang ik niet drink, want dan wordt men zwak. DE buurman gaf me net als vorig jaar zijn kerstpakket, bestaande uit een fles witte en rode wijn en pesto met wat crackers. De wijn staat in een diepe kast en ik heb niet eenmaal de neiging gehad om die eruit te halen. Ben blij dat ik niet krampachtig dagen hoef te tellen en tegen trek te vechten. Als ik terugkijk naar hoe ik eraan toe was toen ik hier kwam en ook soms tussendoor nog, dan ben ik er nu toch stukken beter aan toe. Vooral geestelijk, logisch, want alcohol maakt je natuurlijk maar even blij, op de lange duur geldt het tegenovergestelde. Ik slaap wel idioot veel, 10 tot 12 uur per nacht en droom hele verhalen, ongelooflijk, wordt doodmoe wakker. Maar zo lang het overdag nog zo donker is, laat ik het maar gebeuren, zal het wel nodig hebben en doe er niemand kwaad mee. Morgen schrijf ik over mijn verjaardag, toen er iets heel bijzonders gebeurde.