lidia

@ AR Toen jij hier een paar weken? geleden even binnenkwam, vroeg ik mij af of het wel goed met je ging, je was al zolang niet geweest. En ja, een paar dagen geleden bleek dat idd het geval te zijn. Je beloofde de vlg dag weer te komen, maar ik heb je niet gezien. Dit is niets voor jou, je kwam altijd trouw iedere morgen en avond even kort groeten. Ik herinner me nog heel goed dat je voor het eerst kwam, je dronk toen een fles vermout en rookte 60 sigaretten per dag. Ik vroeg me af hoe je daar de gelegenheid voor had, want je was altijd aan het werk en hielp ook Will nog met van alles. Dat je van de ene dag op de andere zou stoppen, geloofde ik niet, maar jij deed het!!! Met je yoghurt en gemberthee. Ik vond dat zooo knap. Je ging stug door, ook als je het moeilijk had. Toen pakte je het roken aan, dat lukte niet helemaal, maar 10 sig. p/dag of 60, dat is toch een prestatie van formaat. Dus beste Albert, kom weer hier, begin je gewoon opnieuw, als iemand het kan, ben jij het wel. Ik verwacht je. Lidia

@ Noeki13 en Angsthaasje Gisteren voor ik naar bed ging heb ik de hele draad doorgelezen, zoals gewoonlijk. Ik zag de discussie over Exfeestbeest. Hij was hier vorig jaar, niet dit jaar. Er moet mij iets van het hart. Heb toen, net als jullie met afschuw zijn postings gelezen, hij waarschuwde ons voor de gevolgen van overmatig alcoholgebruik. Maar later had ik daar zo mijn twijfels bij. Volgens mij kon iemand van die leeftijd er niet zo slecht aan toe zijn, hij mankeerde veel te veel. Plotseling was hij weg, nooit meer wat gehoord. Mijn conclusie is dat het niet waar was, het leek net of hij deze ziekten ergens bij elkaar gesprokkeld/gelezen had. Heb daardoor wel gedroomd van een man, die reddeloos verloren was,lag in een vieze kamer met alleen 1 stoel. Zijn vriendin had alles meegenomen. De man was zo mager dat ik hem kon optillen en op een matras leggen. Hij dronk uit een jeneverfles, waar nog een derde in zat en strekte zijn hand ernaar uit. Ik gaf hem de fles en wilde zelf ook een slok nemen, maar bedacht dat ik dat later zou doen, als ik zijn kamer wat in orde had gebracht. Gelukkig was toen de trek weer over en dronk ik niets. Er wordt hier wel vaker gedroomd over drinken. Ik had gasten en moest vroeg op (voor mij als nachtmens), gevolg dat ik na 4 uur slapen niet meer in slaap kon komen. Toch voel ik me nu beter dan wanneer ik met een fles wijn op wel als een blok slaap. Het is vaak de angstdat we niet kunnen slapen, waardoor dat dan ook gebeurd. Sinds ik, na het stoppen, wonderlijk genoeg wel goed slaap, met tussenposen weliswaar, ga ik vol vertrouwen naar bed.

Sha, Dat bedoel ik nu, het wordt steeds makkelijker, de reacties zijn anders, positiever dan je verwacht had en het levert je steun op.

Goedeavond, nog niet bijgelezen, maar wil even iets vertellen. Gisteren kwam mijn vriendin M langs, zij is 15 jaar jonger dan ik, maar heeft een slechte gezondheid, dus dat past dan weer mooi. Zij wist vanaf het begin dat ik hier las en ik vertelde haar weleens over de wijsheden die ik hier las. Soms vroeg ze waarom ik me niet ging aanmelden, maar dat was ik niet van plan. Ik was ook niet van plan om haar te vertellen dat ik het nu wel had gedaan, maar deed het toch, ze was heel enthousiast en zei dat ik daar goed aan had gedaan. Ik geloof toch steeds meer dat we het onszelf veel makkelijker maken door het aan onze directe omgeving ons probleem te vertellen. Je krijgt dan steun. Vandaag ging ik mijn wekelijkse inkopen doen ik het vlg stadje en moest wite wijn voor een buurvrouw halen. Op weg daarheen, reed ik langs mijn vriendin en vroeg of ze mee wilde. Zij heeft geen auto. Zo had ik iemand bij die, als het nodig was mij kon tegenhouden om ook voor mijzelf wijn te kopen. Het was aanbieding, dus hebben we een doos gekocht en ik de flessen dus niet gezien. Direct naar die buurvrouw gebracht. Zij zei 2x tegen me: en volhouden hè? Buurman zat voor zijn huis met een biertje en ik ging hem een nieuwtje vertellen, hij vroeg of ik ook iets wilde, maar ik ging een glaasje water halen. Dit was mijn grootste valkuil, bij hun is het altijd gezellig met een hapje en een drankje. Zijn vrouw kwam thuis en die is ook maar eens gestopt, laatst op een feest zoveel gehad dat ze er zat van had. Maar ja, zij is niet verslaafd, dus dat is iets anders. Voor het weekend zit ik dus veilig. Nu wacht ik nog tot ik fris en fruitig opsta, dat lijkt nog wel even te duren, maar dan maar opgeven is ook geen optie. Blondie Las over je bezoek aan de HA, zie je nu hoe het mee viel? Wij zien wolven en beren waar die niet zijn. Je weet zelf wel waarom.

Jane, Jij hebt mij gezegd dat ik de achterdeur (fles lenen bij buren) moest dichtdoen. Nu ik erover nadenk, was ik daar vrijdag al mee begonnen. Mijn overburen stonden op het parkeerterrein bij de supermarkt bij mij kofferbak toen ik die opendeed. Daar lagen nog wwat boodschappen in v.d. vorige keere, ook een 6pack water. Nu had ik weer water gekocht en zei dat ik maar eens een tijdje aan het water ging en stoppen met de wijn. Ja, zei buurvrouw, wij zeiden laaste ook tegen elkaar: we drinken eigenlijk elke avond, dat is niet goed. Ik dacht: ja, jullie denken in glazen, ik in flessen. Dat zeg ik er niet bij. Een buurvrouw waar ik wel wijn bij leen liep door het tuinpad en zei:hoi, hoe gaat het? Ik zei: goed, ben maar weer eens gestopt met de wijn voor een tijdje. Prima zei ze. De vlg. dag kwam haar man met een brieflesje de tuin in, kom een biertje bij je drinken. Ik heb niets, zit aan de karkadeh. Zaten we later samen aan. Maar dit was het moeilijkst, want normaal zou ik gezegd hebben: haal even een fles wijn voor mij, mo. krijg je hem terug. Dat was moeilijk en ik stond van mijzelf te kijken dat ik die woorden niet zei. Vanmiddag naar de andere leenbuurvrouw gegaan en zij vroeg of ik, als ik weer bij de D kwam witte wijn voor haar mee wilde nemen. Is hier n.l. 3x duurder. Doe ik zei ik, maar ik heb een pauze. Ze was er blij om, het is niet goed voor je, zoveel te drinken zei ze. Zo zie je, wij vullen vaak voor andere mensen dingen in, waarschijnlijk omdat we ons schamen en schuldig voelen. Je hoeft ook niet te vertellen hoe erg het eigenlijk was, maar het helpt als je omgeving het weet en je dan ook niets aanbiedt. Na een uurtje zei ze : ik wil je wel wat te drinken aanbieden, maar ja hè? Doe maar water zei ik en dat was dat.

Bolletje Bedankt voor de roos, mijn 2e al, hoop nog een vaas vol te krijgen.

Goedenavond, heb de discussie gelezen over manieren van drinken en de gevolgen daarvan. Ken de meeste wel, maar na jaren ervaring had ik voor in gezelschap drinken een andere tactiek dan alleen. Als ik voelde dat ik in een roes kwam, nam ik gas terug, zodat ik geen gekke dingen zei en het gezelschap niet zou merken dat ik hem "om"had. Lukte soms, soms niet. Als mensen je beter kennen, hebben ze ook beter door dat je je anders gedraagt. Thuis is een ander verhaal. Iemand bellen deed ik niet meer, door schade en schande wijs geworden. Vandaag dag 10, in de dubbele cijfers, staat toch heel wat meer dan 9. Geestelijk gaat het goed, maar nog steeds erge hoofdpijn en doodmoe, maar wat wil je, het is maar geen verandering voor je lichaam. Geduld hebben, wat ik in jaren verpest heb, kan niet in een paar dagen weer goed komen. Heb wel een paar vrienden en buren de waarheid gezegd, reacties : Prima, goed van je enzo. Zonder orrdelen of goede raad of verbaasd "zo erg was het toch niet?'. Ik durfde dit pas nadat ik de horde had genomen om me hier in te schrijven. Hartelijk dank allen

Blondie Je vertelde over dat je bij je oude huisarts niet durfde toegeven dat je een drankprobleem had. Dat begrijp ik heel goed, terwijl zo'n man daar toch de aangewezen persoon voor is. Mijn huisarts is op 1 april gestopt na 28 jaar en ik was ook niet eerlijk tegen hem. Wel heb ik een paar keer een hint gegeven, maar daar ging hij niet op in, ik heb wel eens gehoord dat huisartsen zich daar geen raad mee weten en er eigenlijk ook niet voor zijn opgeleid. Ondanks dat het een type arts was die zich metéén met zijn voornaam wilde worden aangesproken toen hij hier kwam en vaak meeging met de ideeën van zijn patienten, durfde ik het ook niet duidelijk tegen hem te zeggen. Daar komt nog bij dat dit een klein dorp is, waar je elkaar ook bij andere gelegenheden tegenkomt. Er waren eens ( ong. 5 jaar geleden) bij een bloedonderzoek voor iets anders een onzettend slechte leverfunctiewaarden uitgekomen. De assistente zei dat ik een afspraak moest maken, maar ik schaamde me om hem onder ogen te komen en vroeg haar of zij het er met de HA erover wilde hebben. Antwoord: een maand niet drinken en als het dan nog niet beter was, moest ik naar de internist. Daar schrok ik van. Na 4 weken was het behoorlijk gezakt en na nog eens 2 weken bijna weer normaal. Dat is de enige keer dat ik echt heb volgehouden zonder alcohol. Mijn Zwitserse vriendin logeerde toen bij me,die steunde me en was trots op me. Zij was vaak bang dat ik haar moeder achterna zou gaan, die heeft zich doodgedronken. 20 jaar geleden kreeg ik bij een onderzoek te horen dat ik een opgezette lever had en werd mij gevraagd of ik dronk. Daar moest ik maar eens mee ophouden werd mij gezegd. Ik minderde wat, maar "vergat" het later weer. Tja, het is niet makkelijk en levensgevaarlijk, maar als je er middenin zit zie je dat vaak niet. Tot het te laat is.

Snoepje en Blondie, Dat is ook stom, eerst had ik Snoepje getypt en toen veranderd in Blondie, want die zat ook in mijn hoofd. Enfin, Blondie, jij hebt toen ook een knoop doorgehakt met je vriend, dus past de schoen jou ook hè? Vanmiddag nij de SRV man in de kar geweest, kwam er uit zonder wijn. Dit is n.l. nogal eens een valkuil, neem ik de beslissing niet naar de supermarkt te rijden om niet in het drankpad te raken en dan staat hij voor de deur te bellen. Ik hoorde dat de glasbak werd geleegd en dacht heel blij dat mijn flessen daar niet bijzaten! Dat was lang geleden. Stap voor stap.

@ Snoepje Zondag heb ik je een bericht gestuurd, heb je dat gelezen? Vanmorgen las ik je weer, ik begrijp je heel goed, heb zelf vaak in zo'n situatie gezeten. Kon ook niet slapen en dan maar naar de fles grijpen! Waarschijnlijk zit jouw hoofd vol onrust, kom je niet tot rust, ligt te piekeren, voors en tegens af te wegen, je zorgen te maken over de toekomst. 's Nachts neemt alles ook nog eens grotere proporties aan. Bij mij heeft dat als resultaat gehad dat ik na een kwart eeuw stress nu chronische pijn heb door conctant te hoge spierspanning. Dit gaat niet meer over omdat mijn hersenen zeggen :je hebt pijn, terwijl daar geen reden voor is. In december kwam ik tot de conclusie dat het geen zin had om nog aan die dode paarden te blijven trekken, dat het tijd werd om de rest van mijn leven er nog iets van te maken. Deze dode paarden betroffen 2 van mijn kinderen, een tweeling. Ik heb toen dagen besteed aan brieven om van alles en nog wat uit te leggen in de hoop dat ze het zouden begrijpen. Helaas. Ik zat te huilen toen ik aan mijn lievelingszoon schreef : ik laat je los, het ga je goed. De dag erna ben ik met een vriendin, zoals gepland naar de Rode Zee vertrokken, een hotelletje waar niets te doen was, geen TV op de kamer zelfs. Een paar mooie tochten door de woestijn gemaakt en verder lezen en praten. In het hotel ernaast 8 uur door een fysiotherapeut behandeld, die zei dat ik veel te veel melkzuur in mijn spieren had. (opgehoopte spanning). Na een dag of 10 voelde ik letterlijk de onderhuidse spanning wegtrekken en zei tegen mijn vriendin: een knappe die mij nog gek krijgt. Vast besloten mij daaraan te houden kwam ik weer thuis. Lekkage, rustig zei ik, je lost het wel op. Toen de feestdag en mijn verjaardag, niets gehoord van mijn (4) kinderen. Vrienden en buren uitgenodigd en toch een fijne verjaardag gehad. Toen kwam het geworstel om de alcohol te laten staan, wat met steeds grotere tussenpozen lukte. Maar ik stond er alleen in en wilde het aan niemand toegeven, vond ik slap. Tenminste men zou dat vinden, want men weet niet wat verslaving is. Daarom ben ik hier gekomen. Nu dag 9 en sinds een dag of 5 slaap ik als een blok. Mijn hersenen staan 's nachts eindelijk stil. Ben nog wel erg moe, maar heb er vertrouwen in dat dat ook wel over gaat. Ik schrijf je dit zo uitgebreid omdat ik hoop dat je er wat aan hebt. Als jij zelf inziet dat het trekken aan een dood paard je alleen maar uitput en niets oplevert, kun je het mss opgeven en je blik naar de toekomst richten. Het klinkt gek, want ik ben voor jou nieuw en onbekend, maar jij niet voor mij, ik heb je zien binnenkomen als een totaal ander iemand als je nu bent, ongelooflijk. Nu raak je weer in de war en bang, maar je kunt het alleen. Lees nog eens wat ik geschreven heb zondag. Soms roep ik ook wel eens dat ik er zo moe van wordt altijd alles alleen te moeten doen, maar het is niet anders en er zijn altijd mensen die een helpende hand uit willen steken. Mar je moet er wel om vragen, dat ben ik nu aan het leren. Veel sterkte Lidia

Hallo Jaap, Bedankt voor je welkom, moet altijd om jou nuchtere humor lachen, spreekt me aan.

@ Jane Heb jij de film op Ketnet nog gezien gisteravond? Ik wilde eigenlijk niet kijken omdat deze Ierse verzetsfilms zo heftig zijn, vooral omdat het echt gebeurd is en in feite nog niet afgelopen. Was bang dan niet te kunnen slapen en/of ervan te dromen. Bovendien had ik heel weinig geslapen en wilde niet te laat naar bed, maar De weg naar Mekka had vertraging en zo kwam ik toch in die film terecht. Vond hem heel goed, maar ook heel indringend en durfde daarna niet direct naar bed te gaan. Ging dus verder in het boek van Isabelle Allende "het eiland onder de zee". Heel toegankelijk en meeslepend om te lezen. Kon het pas met moeite om 1.30 uur wegleggen. Ja, dat is ook een gevolg van niet drinken, je leest gewoon door en weet de vlg. dag ook nog wat je gelezen hebt. Ben benieuwd wat jij ervan vond.

Goede middag allemaal, Gisteravond wilde ik mij nog even melden en las eerst bij alvorens in te loggen en viel midden in "geharrewar". Nu gebeurt dit wel vaker en er werd wel eens gezegd dat dat nieuwe mensen tegen zou kunnen houden mee te doen. Anderen waren van mening dat als iemand zich meldde er dan direct aandacht voor zou zijn. Ik weet dat dat ook zo is, maar nu stond ik niet van buiten naar binnen te kijken, maar wilde en kon zelf de huiskamer in en besloot dat toch maar niet te doen. Voor ik naar bed ging, veel te laat, heb ik de draad nog afgelezen, zoals ik gewend ben. Met mij gaat het goed, hoofd is nog niet helder, maar wat kun je verwachten. Verder erg moe, heb hier geleerd dat over me heen te laten komen en doe dat dan ook gelaten. Dankzij dit forum merk ik dat het meelezen toch van grote invloed is geweest. Nu ga ik voor de lange termijn en i.p.v. de korte, dus niet "a drink will fix it",mijn moeheid dus, maar zet om 23 uur nog maar eens een pot thee en ben daar tevreden mee. Laat dit forum dus aub openbaar blijven, want zoals ik zullen er duizenden zijn die slechts door meelezen geholpen kunnen worden. Voor sommigen is het een grote drempel om zich aan te melden. Bij mij heeft het jaren geduurd, was het niet eens van plan. Bovendien, iemand die geen alcoholprobleem heeft vindt het hier heus niet (lang) interessant. Dus mijn dank aan jullie en tactive is groot

Blondie Ik begrijp je heel goed, heb zelf veel te vaak in dit soort situaties verkeerd en dan kon het me allemaal niets meer schelen. Als gevolg van het teveel drinken daarom haalde ik dan de gekste dingen uit, waardoor het allemaal nog erger werd en het kleine beetje hoop om de relatie nog te redden door mijzelf werd stukgeslagen. Maar er van leren, hoor maar!! Ik zocht liefde en geborgenheid, durfde/wilde niet alleen oud worden. Toen ik eens in mijn dagboeken terug las, stond er steeds weer in. Het leek mij verschrikkelijk. En kijk nu eens, ik heb er vrede mee, eindelijk rust, kan eten wanneer ik wil, TV naar wat ik wil, naar bed gaan en opstaan wanneer ik wil. Een ding heb ik met heel hard vallen en opstaan geleerd: je kunt beter alleen zijn dan in een slechte relatie. Dat geeft zoveel stress dat mensen zoals wij er zo door van slag raken, dat we wanhopig naar de drank grijpen. Luister naar de mensen hier die je goed kennen en het beste met je voor hebben. Zelfs ik, als relatieve buitenstaander, heb gezien hoe ontzettend jij bent gegroeid, ongelooflijk wat je hebt overwonnen. Zo jammer dat je nog steeds slecht slaapt, daardoor wordt je weerstand ondermijnd en kun je de situatie niet meer aan. Mar met drank nog minder, al lucht het voor even mss op. Veel sterkte

goedemiddag ekstertje hartelijk dank voor je roos, stiekum had ik er al op gehoopt, daarom had ik ook vermeld van mijn 1e week, vandaag dus. Wat je zegt is helemaal waar, voel je niet te zeker, het kan zo mis gaan. Dat weet ik uit eigen ervaring en ook van het forum. Dat is dus juist de reden dat ik eindelijk mij heb aangemeld. Blondie en Snoepje jullie heb ik gisteravond nog een goede nachtrust gewenst omdat jullie zo vaak slecht slapen. Helaas is dat bij Snoepje kennelijk niet gelukt. Zelf ook maar heel kort geslapen, om 3.15 een inslapertje genomen, maar om 7.15 ging er een gast naar het toilet. Ik werd daar wakker van en had wel weer kunnen slapen als ik niet wist dat ik op een bepaalde tijd op moest om hun ontbijt te maken. Maar het voelt nog altijd een stuk beter dan met een brak gevoel je uit bed te laten vallen omdat je verplichtingen hebt. Leuk, die discussie over aardbeien. Mijn gasten, jonge poolse dansers, die wel vaker komen, zeiden dat ze de 1e aardbeien hadden gezien. Heel enthousiast. Laat ik nu toevallig aardbeien in huis hebben, met slagroom. Ze hadden pas vlak voor het vliegtuig gebeld of ze konden slapen. Een van mijn 4 zonen is ook klassiek danser geweest, dus dat vind ik ook leuk. De ontwenningvermoeidheid+te weinig slaap is er nog, maar het hoofd gaat beter. Het is verleidelijk terug te gaan naar bed, maar zing het liever uit, dan slaap ik vannacht vast beter. Hoop dat ik jullie niet verveel met mijn gebabbel.

Nee Fleurtje, ik bedoel ook niet op dit moment, maar omdat ik al jaren meelees, weet ik dat die steeds terug komt. Vandaar. Ik heb nog niet beslist of ik een stopper of minderaar word. Denk/hoop het laatste. Maar je ziet hier toch vaak dat degenen die eerst wilden minderen, later toch voor stoppen kiezen. Nou ja, per dag, dat heb ik hier geleerd.

Walbo Dat ligt eraan of ik wat tevertellen heb, kan niet zo goed kort van stof zijn, dus mss lees je straks meer van mij dan je lief hebt. Een ding is zeker, dat zal niet vroeg, ben een echt nachtmens. Het gekke is dat je zou verwachten dat als je zit te drinken dat het dan later wordt, maar het is precies andersom, want dan ben lekker aan het lezen of schrijven voor het blaadje van club. Ik schrijf graag, maar ben er vaak te lui voor. Natuurlijk gaat het ook niet goed als ik me brak voel. Morgen een week, dat is lang niet gebeurd. Bedankt voor je contact. Welterusten

Ik kom nog even iedereen een goede nachtrust wensen, vooral Snoepje en Blondie, die daar moeite mee hebben. Ik ken het, jebent kapot als dat vaak voorkomt. Voor wat betreft de discussie, ik ben nooit een uitgaander geweest, maar 26 juni komt mijn "club"bij mij in de tuin de jaarlijkse BBQ houden. Ja, zie drinken ook, maar ik heb nooit iemand kunnen betrappen op dronkenschap, wel zie ik mensen meer drinken dan ze normaal doen. Voor mij wordt dat nog moeilijk. De discussie die hier al jaren wordt gevoerd over stoppen en minderen. Ik weet het nog niet. Nu is mijn vaste voornemen tot die BBQ niet te drinken en dan mss een beetje meedoen. Maar dat is nog ver weg. Goede voornemens heb ik al zo vaak gehad. Mss met jullie hulp gaat dat eindelijk eens lukken.

Jane, Zij is een soort van ex stiefschoonfamilie, dus ik denk dat dat er ook iets mee te maken heeft. Sorry van de typfouten, ik wil te snel en mis wat letters op mij toetsenbord, heb er pretletters op geplakt. Het is wel stil vanavond.

O, wat leuk, eindelijk, dat heeft jaaren geduurd. Ik vroeg mij af wie eerder bij wie is wie mij welkom zou heten, Bollie of Jane, Bollie heeft gewonnen. Beiden hartelijk bedankt, vooral de woorden van Jane ontroerden mij, het lijkt net of zij mij ook al kent. @ Bollie mss heb ik het niet goed uitgelegd, maar ik ben juist een heel druk persoon. Ik bedoelde dat ik bij mijn talloze vorige stoppogingen ook altijd liep te ijberen en mijn draai niet kon vinden. Dat lijkt nu anders. @ Jane Die buren zeiden ook wel eens dat ze mij best die fles mee wilde geven, maar dat het niet goed voor me was als ik zoveel dronk./ Tegen de andere buurvrouw heb ik vandaag gezegd dat ik er voorlopig een stop op heb gezet. Gisteren kwam een collegatje even wat vragen en zomaar ineens vertelde ik haar hoe erg het eigenlijk was, dat was de allereerste keer in mijn leven en luchtte vreselijk op. Jullie hebben alkaar, maar ik knoeide maar wat in m'n eentje. Schaamte hè? In het verleden heb ik iemand eens een hint gegeven en die geeft als ik haar zie soms steken onder water over, ook als er anderen bijstaatn. Ik durf daar niets van te zeggen, want wie zich verdedigt, beschuldigt zich, dus praat er maar overheen. Ook de anderen die mij welkom hebben gehetehn, bedankt Lidia

Ik probeer mee te doen, maar weet niet hoe, is dit de manier? Lidia

Mijn naam is Lidia, 67 jaar en kan niet zeggen dat ik nieuw ben hier, want ik lees al jaren mee, alles, ook toen er meer dan 30 pagina's waren. Soms was ik 2 mnd achter, maar ik heb nooit wat overgeslagen, was veel te geïntersseerd hoe het met iedereen ging en leerde ook veel. Maar zelf meedoen was voor mij een brug te ver, dat zou betekenen dat ik ook een alcoholist was en ach, zo'n vaart liep het met mij toch niet!!! Oudgedienden zullen zich de lantarnpaal van Tasseke nog herineren: ik zat verstijfd op mijn stoel, zo erg vond ik het voor haar. Maar ik had nog nooit een auto total loss gereden, dus met mij viel het wel mee. Sommige zware drinkers weten dat heel goed voor de buitenwereld verborgen te houden, er zijn vele trucjes, ik was er een meester in. Verder dronk ik, zoals zoveel vrouwen, hoofdzakelijk binnenshuis. Goede voornemens lukten vaak niet en daardoor werd ik steeds vaker in mijzelf teleugesteld, dat woog zeer zwaar, want ik ben al genoeg teleurgesteld in mijn leven. Zoals hier vaak gezegd word: we drinken niet voor niets. Ook lichamelijk werd het steeds zwaarder, mijn reservetank raakte leeg, wat als je ouder wordt natuurlijk steeds sneller gaat. Eigenlijk ben ik een collega van Jane, alleen slapen mijn gasten in mijn huis, wat moeilijker is, het moet netjes zijn. Ik vond een oplossing: een hulpje voor het belangrijkste werk. Maar er 's morgens uitkomen werd steeds moeilijker, de smile bij het ontbij t kostte me geen moeite, ik maak het graag mensen naar de zin. Ook ben ik al jaren de spil in een vereniging, (het is iets anders, maar om privacy redenen noem ik het maar zo). Dat was eigenlijk een anker in mijn bestaat, daar had ik nog steeds voor 99% de zaken voor elkaar en kreeg ik wel de waardering, waar ieder mens zo naar verlangt. De laatste maanden lukte het mij steeds een paar dagen niet te drinken, maar de week haalde ik niet. Probeerde 1x p.week boodschappen te doen, want dat is mijn valkuil. Als ik het niet in huis heb gaat het wel. Maar o, wee als buren mij een glaasje aanboden, dan was ik de schamte voorbij en vroeg of ik de rest mee naar huis mocht nemen (te leen), het liest een volle fles. En dan te bedenken dat ik in een klein dorp woon en calvinistisch ben opgevoed!! Ik ging steeds vaker de kater wegdrinken, lag angstig en brak ik bed en zei tegen mezelf, ga er maar uit, dan neem je een glas (als er nog over was ) en dan thee en dan gaat het wel weer. Die thee, daar kwam het dan vaak niet van. Zondagmorgen was het weer zover, een halve fles wijn was er nog over, toen die op was verzon ik nog hoe ik aan meer kon komen, zelfs naar de stad rijden, maar ineens had ik er genoeg van en zei: geef het toch toe, je kunt niet met alcohol omgaan, je hebt geen rem meer. En geloof het of niet de knop was om. Jullie hebben het de laatste tijd daar veel over gehad en zo ben ik ongemerkt ook die richting uitgegaan. In tegenstelling wat ik vaak lees, had ik geen onrust, prikkelbaarheid ofzo, maar is er een ongekende rust over me gekomen. Wat veel frummers zich afvragen: hoe zat het met de ontwenningsverschijnselen. Loeiende hoofdpijn, pas vandaag (6) is dat afgezakt, last van buikpijn, slecht in slaap komen, heel veel plassen en dromen 's nachts en grenzeloos vermoeid. Pas vandaag gaat het wat beter en heb ik tot mijn grote vreugde dingen aangepakt in mijn huis. Gasten komen zo. En EINDELIJK de stap naar dit forum gezet want wie zich aan een ander spiegelt, spiegelt zich zacht. Ik zie dat het meer starters zo gaat en na een week ofzo gaat het weer mis. Wat ik dus hoop en ook weet is dat ik hier steun en begrip zal krijgen. Dat was het voor nu, straks zoek ik wel eens naar de huiskamer. Lidia