lidia

MG Taxi is geen optie want ik moet onder begeleiding naar huis. Nu is dat op zich best te doen hier in de buurt, maar ik heb al zo veel beroep op hun moeten doen meer dan een 1/2 jaar toen ik mijn pols gebroken had en niet mocht rijden. En dinsdag is zeker pijnvrij, want ik meen me ineens te herinneren dat dat en nabel afspraak is, zoals dat tegenwoordig heet. Fantastische uitvinding, hoef je de deur niet uit, maar zou fijn zijn als dat er op de afsprakenkaart bij werd vermeld. Er kwam zoveel op me af en het ging zo snel dat het niet allemaal opgeslagen werd. Daarom is het ook fijn als er iemand mee gaat, 2 horen meer dan 1. Zal het vrijdag wel vragen. En voor wat betreft mijn breken v/h weekpact : ik wil daar niet te veel bij stil staan, 1 fles in 5 weken is slechts een fractie van wat ik eerst dronk, ook na het minderen. Toch winst.

Hallo Jane, ja, ik weet het. De blikjes bier van mijn kostganger doen me helemaal niets, maar ik heb ze toch maar een beetje uit het zicht gezet ivm de evt. associatie.

Nou, MG, dat komt omdat ik het eerst eens heb laten bezinken, maar het feit dat ik deze week gedronken heb is een bewijs van het tegendeel. Hoe de, ons bekende struisvogelpolitiek een rol speelde, blijkt maar weer eens uit het feit dat ik de papieren en de folders eigenlijk half gelezen had en op tafel heb laten liggen inde veronderstelling dat ik daar nog tijd genoeg voor had en bovendien niet precies wilde weten wat me te wachten staat. Gebruik ik net de commercialtijd op TV nuttig om eens beter te lezen, maar goed ook, want ik heb vrijdag al een afspraak voor de echo en niet pas in oktober. Had ik bijna voor schut gestaan en een niet op komen dagen rekening gekregen. Dat was schrikken!!! De voorbereidingen daarvoor doorgelezen, maar dat moet nog preciezer. De dinsdag daarna heb ik een afspraak met de internist, denk dat die de uitslag gaat bespreken en hoop dat ik dan wel de echte krijg. Stiekem hoop ik dat die endoscopie niet nodig is. Wishful thinking. Na nog eens gelezen te hebben wat me boven het hoofd hangt is dat toch niet mis, de voorbereidingen beginnen al 2 dagen van te voren en zijn pittig. Ik kan ook niet met OV naar het ZH, want er kunnen ongelukjes gebeuren. Terug al helemaal niet, want je mag 12 uur daarna niet zelfstandig aan het verkeer deelnemen en niet werken en geen alcohol Iemand moet me dus ophalen want zoals ik al schreef, mag ik na 2 uur als alles goed gaat, onder begeleiding naar huis. Denk nu aan mijn zoon, maar die woont nogal ver weg. Ik zal het sowieso moeten verdelen in een brenger en een haler want ik kan niet van iemand verwachten dat die 3 uur in dat ZH blijft rondhangen. Nou ja, eerst maar het 1e onderzoek en gesprek afwachten, niet alle beren en wolven tegelijk op mijn pad laten komen. Tegen de mevrouw van de afsprakenbalie had ik gezegd dat als de klachten tegen die tijd over zouden zijn, de endoscopie mss niet hoefde. Ze zei dat ik dat beter wel kon laten doen omdat de klachten later weer terug kunnen komen. Misschien wel zo slim om naar haar advies te luisteren. Het kan evengoed geen kwaad om eens de binnenkant v.d. darmen te laten inspecteren, gezien het de meest voorkomende vorm van kanker is in Ned. En dan vooral bij oudere mensen, waar ik, hoewel ik me niet zo voel, toch zo langzamerhand wel bij ga horen. Het is mss vloeken in de kerk, maar nu ik dit hier zo op een rijtje zet, had het qua uitglijder erger kunnen zijn. Dus ik ga met dezelfde overtuiging op het ingeslagen pad verder onder het motto : drank lost niets op.

Helaas moet ik melden dat ik deze week een fles wijn heb gekocht en opgedronken. Dit had te maken met mijn bezoek aan de specialist en de nare onderzoeken die ik nog moet ondergaan. Verder hoef ik het denk ik niet uit te leggen, iedereen weet hier wel hoe het mechanisme werkt. Maar verder is het weer goed gegaan en de komende week ben ik extra op mijn hoede en zal het vast wel weer lukken.

Toen ik eindelijk weer buiten liep was ik best gestresst en dacht (natuurlijk) dat wijn me daar vanaf kon helpen. Niet aan toegegeven, helaas wel sigaretten gekocht. Toch heb ik me niet aan het weekpact gehouden, want donderdag een fles wijn gekocht en opgedronken. Dat had ik eigenlijk niet meer zien aankomen, maar ik ga gewoon door met waar ik aan begonnen ben, stoppen met drinken. Toen ik maandag terugliep naar de HA om de afspraak voor bloeddrukmeting af te zeggen, stond op mijn pad ineens die bewuste buurman en vroeg : leef je nog? Dit is een vraag die mij mateloos irriteert omdat hij bijna altijd komt van mensen die zelf geen moeite doen om het contact te onderhouden. Ik had haast en geen zin in een gesprek met uitleg aan hem en repte me dus voort. Zijn achterdeur stond open toen ik terugkwam, maar ben snel mijn eigen huis in gegaan. Ik had hem toch een mailtje met uitleg gestuurd? Daar heeft hij niet op gereageerd, maar hij kon dus weten wat er aan de hand was en dat ik niet dood was. Trouwens, mijn bloeddruk was perfect, ook na halvering, op mijn verzoek, van de sterkte van de pillen. Dit dankzij stoppen met roken, minderen/stoppen met drinken en 6 kilo afgevallen. Denk ik dus.

Ik ben dus dinsdag naar Interne Geneeskunde in het ZH geweest, ruim 1 1/2 uur en heb het gevoel dat er goed naar me geluisterd is, naar het geheel en niet een stukje eruit is gehaald. Het was een jonge vrl. AIO, dat was fijn, want ik voel me meer op mijn gemak bij een vrouw. Na de anamnese heeft ze me onderzocht en is met haar bevindingen naar de internist gegaan voor overleg. Daar kwam uit wat ik al vreesde : endoscopie, een rot onderzoek waarvoor je een paar dagen van te voren een dieet moet volgen en medicijnen. Ik heb het nog niet goed bestudeerd en het is me dan ook niet duidelijk wat de verdoving precies inhoudt, want er staat wel in de voorlichting dat je soms van houding moet veranderen en zo. Dat kan alleen als je bij bewustzijn bent. Het duurt ongeveer een uur en daarna moet je op de dagbehandeling een uur of 2 bijkomen. Als het zover is, mag je onder begeleiding naar huis. Daar zit nog een punt dat ik moet oplossen want kan dus niet zelf rijden en wil ook niet iemand zo lang laten wachten. Het heeft nog tijd, want kan pas op 16 oktober. Al die tijd blijf ik dus met de klachten rondlopen. Op 12 oktober heb ik een afspraak voor een echoscopie van de bovenbuik. Zag op het aanvraagformulier "levercirrose en pancreatitis" staan. Dat komt waarschijnlijk doordat ook mijn "alcohol abuse" ter sprake is gekomen. Ik heb tegen de AIO gezegd dat ik blij was dat daar tegenwoordig over gesproken kan worden en dat dat ook nodig is in een land met een miljoen mensen met overmatig alcoholgebruik. Ik maak me daar verder geen zorgen over. Er is ook nog bloed afgenomen voor aanvullend bloedonderzoek, o.a. schildklier, dat was eerst ook al gedaan, maar dit gaat verder, kennelijk. Maar ik hoef niet meer te twijfelen over wel of niet nog een reisje maken in de herfst, want dat gaat niet als ik me zo voel en bovendien heb ik nu die afspraken. Dus Jane, de uitslag laat nog wel even op zich wachten. Vervelend, maar het is niet anders en ik ben blij dat ik in een land leef waar we, ondanks alle mankementen, toch een gezondheidssysteem hebben waar we terecht kunnen als er iets niet goed gaat.

Vanmiddag afspraak in het ziekenhuis Interne Geneeskunst. Het lijkt mij een intakegesprek met een huisarts in opleiding. Zo werkt dat daar is mijn ervaring en dat is prima, want die moet het ook leren en heeft meer tijd dan de specialist. In mijn geval is dat gunstig, want ik heb dus 3 chronische klachten en weet niet eens of die aan elkaar gerelateerd zijn. Dat heb ik steeds aangenomen, maar ben net tot het inzicht gekomen dat het ook op toeval kan berusten. Vrijdag had ik dus een afspraak met de HA en dat was maar goed ook, want de nacht ervoor was vreselijk. Na een hoop geworstel met maagzuur, kwam er in 3 golven 2 liter maaginhoud uit, wist niet dat dat in een maag paste. Of het er wat mee te maken heeft, weet ik natuurlijk niet, maar het is niet normaal, ik was ook niet misselijk van te voren. Gisteren kon ik de verwijsbrief halen en heb meteen gebeld, want het was al 1/2 5 en kon vandaag al komen. Het ZH had geprobeerd mij te bellen, ja dat gaat niet als de stekker eruit is, dat houd ik koppig vol: ik wil niet gestoord worden als ik in bed lig. Het systeem is nu anders, dat wist ik al, maar niet hoe het werkt. De HA meldt je aan met de gegevens die je vroeger zelf kreeg, dus ze waren al op de hoogte van mijn komst. Ik kreeg alleen een de bloeduitslagen mee en een echte verwijsbrief, maar er werd me verzekerd dat ik altijd het recht op inzicht in mijn dossier heb. Ja, dat hebben we gelukkig bereikt in dit land! Toch jammer want ik was wel benieuwd wat HA geschreven had. Ik hoop dat er iets uitkomt en als dat zo is, dat er dan wat aan gedaan kan worden, vooral die hoofdpijn werkt verlammend. Gelukkig heb ik geen enkele behoefte of neiging om te gaan drinken, dat is wonderlijk om voor het eerst in mijn alcoholloopbaan mee te mogen maken. Hut,: precies.

Vandaag dus naar de HA geweest, die ook niet weet wat er aan de hand kan zijn. Hij heeft me dan ook doorverwezen naar de internist. Dat had ik wel verwacht en het daarom uitgesteld, vaak gaat iets vanzelf weer over en zijn onderzoeken overbodig. Beter voor de patiënt en voor de zorgkosten. Maar dit duurt al het hele jaar, dus langer wachten heeft geen zin, lijkt me. De HA vroeg nog wel naar het drinken, blij dat ik kon melden dat ik een maand niets meer had gedronken. Dat gaat gelukkig nog steeds goed.

Fijn dat je dit uitlegt, Monster, maar herhalen is niet nodig. Voorlopig blijf ik daar even weg, ter bescherming van mezelf zolang ik me nog zo rot voel met die ellendige hoofdpijn en zo. Ik lees daar wel, maar hoef geen energie te steken in reageren en loop ook niet de kans op van streek te raken. Dit was echt niet voor het eerst en het overkomt mij niet alleen, maar blijft naar. Het zou goed zijn als iedereen zijn eigen bericht overlas, voor op de plaatsknop te drukken, al was het alleen maar voor de taalfouten.

Hartelijk dank, allemaal, het lijkt wel of ik jarig ben ! Ja, Jane, van animaatjes had ik via dit forum gehoord en ik heb het eens geprobeerd, maar geen geduld om het eens echt uit te proberen. Ms een mooie afleiding als mijn verslavingen aan me gaan trekken. Omdat het al een maand geleden is, besef ik dat ik een stukje van mijn verhaal vergeten ben op te schrijven. Het heeft een grote rol gespeeld en daarom doe ik dat alsnog. Als ik veel en lang dronk, nu toch al weer meer dan een jaar geleden, kreeg ik 's nachts wel eens hallucinaties. Ik ben daar doodsbenauwd voor, maar heb het hier nooit verteld en zeker niet aan wie dan ook.\ Er verschijnen dan gezichten of mensen (meestal) die doodstil ergens hangen en ik lig daar met open ogen als een konijn in de koplampen naar te kijken in de hoop dat ze weg gaan. Het enge is dat het dan idd doodstil is en het beweegt niet. Soms raap ik alle moed bij elkaar en sta op om het licht aan te doen (kan niet vanuit bed), maar als het weer donker is, is het er vaak nog. Of het die zondagnacht of maandag was, weet ik niet meer, maar ik had er weer 1 en dat heeft zwaar meegewogen. Het feit dat er zoiets zich in je hersens afspeelt bewijst dat daar iets aan de hand is wat niet normaal is. Mijn hersens zijn mijn hoogste goed, want ik ben zo sportief als een wandelende tak, dus van mijn hoofd moet ik het hebben en daar moet ik zuinig op zijn. Ben toch al bang (nou ja, niet elke dag) om ooit Alzheimer te krijgen. Dan hoeft het voor mij niet meer. Dit is dus de bijlage bij mijn verhaal: Waarom ik besloot te stoppen met alcohol.

Mg, wacht eens even, je stopdatum is in februari, dan ben je nu toch een half jaar gestopt en niet een maand? Je hebt toch geen terugval gehad toen ik even niet oplette? Ik kwam erachter dat ik nu 1 mnd. niet gedronken heb en dacht dat nog even met trots hier te melden en dacht meteen dat het toevallig was dat jij ook 1 mnd. droog was. Tot er een belletje ging rinkelen en ik op je stopdatum keek.

Rapilos het punt is juist dat ik deze klachten al heb vanaf de griep/verkoudheid in Marokko. Wist ik maar zeker dat het ontwenningsverschijnselen zijn, maar er is meer aan de hand denk ik intussen. Hoop dat de HA wat meer kan ontdekken, heb een dubbel consult aangevraagd, dit is niet van : steek je tong eens uit.

MG Dat is dus nu : hartelijk gefeliciteerd, het zal me verbazen als je de 2 mnd. niet ook haalt met jouw professionele aanpak. :rose: :rose: :rose: Kijk, dit kan ik dan weer wel, een bosje bloemen aan jou geven en ook , knap hè?

Jane waar haal je toch altijd die leuke dingen vandaan? Maakt me aan het lachen. Krijg van zat op zo. 3 Franse vrouwen? Zal eens tijd worden. Komt goed uit, want mijn hulp was er, met haar mooie dochter die hier 6 weken is, dus konden we de kamer verder klaar maken. Daarna gaat de boel ingepakt voor de winter. Gisteren hulp voor de tuin gehad, die ziet er eindelijk weer toonbaar uit. De katten danken hartelijk voor hun opgemaakte kattenbak. Yerbe mate smaakt zoals ik me had voorgesteld, maar als het helpt is het dat wel waard.

Rapi, fijn dat je van mijn verhaal "genoten" hebt, ja, dat verdient geen navolging, vandaar de beeldende manier. Bedankt voor je reactie en morgen heb ik de 1e maand binnen, dus dat gaat goed. Het is alleen jammer dat ik me nog steeds zo rot voel, maar het is niet zo dat ik daarom het maar opgeef, zoals in de huiskamer werd begrepen. 2 kwaden maken nog geen goede, denk ik dan maar. Ik meld me als er iets te melden valt, of, wat niet te hopen en verwachten is, als ik hulp nodig heb. Sinds die emoticons er zijn vind ik het zo leuk om ze te gebruiken, maar niet als het niet oprecht gemeend is, hoor.

Jane, Le herbé mate est arrivé, merci beaucoup! Wat betreft buurman sla je de spijker op zijn kop, moest er om lachen. Het is je wellicht ontgaan, maar ik heb al gemeld dat hij een mailtje had gestuurd met de vraag wanneer ik weer een "wijntje" kom drinken. Hij mist me, ja dat zal wel, hij heeft niemand anders. Heb hem van mijn beslissing op de hoogte gesteld en niets meer gehoord. Ook bij eerdere stoppogingen van mij keek hij me heel vreemd aan, zo van "waar is dat nou goed voor?" Maar ja, denile hè? Dus maak je geen zorgen, ik weet mijn gevarenzones en kan ze daarom ontwijken. Wil jij mij aub op het weekpact zetten, tot nader order lijkt me dat de beste manier voor mij, dan.

MG Wat apart dat je dat kan lezen, moet ik ook maar eens doen. Het is waar dat ik me rustiger voel, mss wel omdat ik zo moe ben en elke stress verre van mij probeer te houden.. Het mooie weer nu is voor mij geestelijk ook heel belangrijk. Vandaag komt schoonmaakster met haar mooie dochter, die op bezoek is uit Afrika. Ik was nog even bang dat de ebola ook naar haar land zou overslaan, dan was het mss niet door gegaan na al die moeite en kosten. 6 Jaar geleden was ik in Uganda en wilde tussen de rondreis door een weeshuis, waar een paar mensen die ik ken contacten mee hebben, bezoeken en er de kerst doorbrengen, maar toen brak precies in die plaats, tegen de grens met DRC, ebola uit. Ik was heel teleurgesteld, want was mijn huis doorgegaan op zoek naar spullen en had een koffer vol, die ik ook daar achter zou laten. Toch maar meegenomen, er is altijd wel een doel voor te vinden. Nog gesoebbat met de KLM om het overgewicht door de vingers te zien. Maar toen we daar in de buurt kwamen hebben we opgebeld en bleek het gevaar geweken, het was een mildere vorm, zoals ook nu in DRC weer is opgedoken. Daar is het in 1976 ook voor het eerst waargenomen. Ik heb me er toen natuurlijk in verdiept, het is een werkelijk vreselijke ziekte en de onwetendheid v.d. bevolking helpt ook niet mee en zeker de dorpsoudsten niet, want hun wil is wet.

Vervolg van het verhaal. Ik wilde dus naar huis en hij gaf me de aangebroken fles en een volle mee. Ik vroeg of hij me even naar huis wilde brengen, dat doet hij wel vaker. Zijn huis staat haaks op het mijne, dus zijn erf over, pad over en mijn tuin in. Maar er is een opstap[je en het is er stikkedonker en sinds er is ingebroken ben ik dan toch een beetje huiverig. Na 1 stap op mijn tuinpad, viel ik ineens, zomaar, terwijl ik helemaal niet het idee had wankel te staan of zo iets. Gelukkig had hij de flessen, hij schrok ontzettend en vroeg : wat doe je nou? Had je al gedronken? Wat een vraag!!! Ik zei ja, maar ik heb niet gegeten. Hij ging aan me sjorren, ik vroeg hem even te wachten tot ik er klaar voor was om weer te gaan staan. Er staat daar een oud tuinbankje wat ik al lang weg wilde doen, maar daar kan zo ludiek een plant opstaan. Nou, die was op tuinplanten gevallen en van het bankje waren alle latten gebroken. Is later door andere buurman verder gesloopt op mijn verzoek. Goed ik kwam thuis, ging op de bank zitten en vroeg mij af wat ik daar eigenlijk wilde: meer drinken? TV kijken? Wachten tot het licht werd? Dus naar boven en zo maar, viel ik weer, toen ik mijn kamertje binnenkwam, waarschijnlijk op de punt van een tafeltjes dat naast mijn bed staat. Het deed heel erg pijn, ik piepte ervan. Een diepe schaafwond en nog wat op mijn onderbeen\ De vlg. dag zag ik dat ik nog meer blauwe plekken had, ook op mijn armen, waarschijnlijk heeft buurman me daar stevig vastgepakt. Nu zou je zeggen, die heeft haar lesje wel geleerd, maar nee, hoor. Toen ik de vlg. dag (zondag) eindelijk de kater wat te boven was, uit bed meteen doorgedronken, ik geloof tenminste niet dat ik eerst thee heb gezet. Een paar uur later was ik zo ver dat ik 2 haringen op brood kon eten. Zat in de tuin te lezen met een glas en daar stond die buurman. Doet hij gelukkig niet vaak. Hij vroeg hoe het ging. Ik nodigde hem uit even te gaan zitten en bood hem een glas wijn aan. Hij wilde een fles bij hem halen, maar ik zei dat er nog een volle op het aanrecht stond. Toch haalde hij een fles bij hem, later. Dus ik had genoeg voorraad. De vlg. dag zaten er nog 3 glazen in en voor wie geen alcoholist is, zal het onbegrijpelijk zijn, maar ik had het dus nog niet geleerd en ging meteen na het opstaan weer door. Tot mijn eigen afgrijzen. En dat was het moment waarop ik mezelf bij de kladden heb gepakt en zei: Lidia, hoe erg moet het nog worden voor je hier mee ophoudt? Dus, terwijl ik het laatste glas dat er was dronk, heb ik mezelf beloofd dat dat het laatste glas was. Voor altijd. Alleen in de toekomst kan niemand kijken, ik weet dus niet wat er op den duur gaat gebeuren, maar voorlopig werkt het wel. Het per dag of per week of per 3 mnd. bekijken werkt voor mij dus niet, want dan zit ik te droog drinken en kijk naar de horizon waar het bordje : nu mag het weet staat. Dit was het verhaal dat ik verder maar aan niemand vertel, wel een stukje, maar niet het hele verhaal. Ik schrijf het hier in de hoop dat er iemand iets aan heeft.

MG, alles O.K., stond waarschijnlijk op Verenigde Staten, gebeurt wel vaker. Nu dus, even hersteld. Gisteren naar de voetreflex mevrouw, die uitgebreid de tijd nam. Op de plek die het bovenste deel v.d. darmen weergeeft, voelde ik heftige pijn en zij kon het ook voelen. Terwijl de buikpijn juist rond de navel is. Lever en nieren waren O.K. Vanmiddag een afspraak met HA gemaakt, kan pas vrijdag omdat ik laat in de ochtend wil en de stagière er niet meer is. Hij staat er dus alleen voor en heeft het druk. Ik twijfel zo langzamerhand of het wel ontwenningsverschijnselen zijn omdat ik het het hele jaar ik mede hierdoor mijn beslissing heb genomen. Vandaag 4 weken en het gaat goed. Dat de klachten erger worden zou wel met het stoppen v.d. verdoving te maken kunnen hebben. Gelukkig weet deze HA het en heeft er ook wel eens naar gevraagd, in tegenstelling tot zijn voorganger.

Ja, Kate, jammer, bedankt voor de uitleg. Het was niet specifiek voor jou bedoeld, want ik wist niet meer wie dat geschreven had. Ik vind juist dat je altijd hele wijze en rake dingen schrijft. Toen ik het had nagelezen, zag ik dat het anders kon overkomen dan ik bedoeld had, maar je weet, bij het woord zie je geen gezichtsuitdrukking en daarom is email ook zo gevaarlijk. Ik had een al een flink aantal berichten gestuurd, voor mijn doen en dat doe ik altijd zeer aandachtig, dus was moe en had pijn in mijn hand en heb me er daarom zo vanaf gemaakt. Het was meer zo van, dat er hier al jaren geschreven wordt over veel water drinken en dat doe ik ook, niet alleen nu. Dus het was meer hardop denken, zo van, ja, natuurlijk veel water drinken, dat weer ik heus wel. Snap je? Jij was de ergst niet, wel de laatste, dus pats, boem. Vrienden?

MG Dan nu het raadsel van : het ergste (van mijn verhaal) komt nog. Vrijdag 4 weken geleden begon ik aan het begin v.d. avond aan een doos van 3 ltr, wijn. De vlg. avond was hij leeg, maar ik vond dat nog niet genoeg en belde de buurman, die altijd speciaal voor mij wijn in huis heeft, en hij was heel blij dat ik kwam. Er ging een liter op en hij opende nog een fles, maar op gegeven moment vond ik het welletjes (ergens om een uur of 2, schat ik. Hij geeft me altijd de aangebroken fles mee en als die er niet s , een volle. Mijn pc doet raar, eet de letters op, dus ik kom hier later op terug.

Even voor de duidelijkheid, wat ik schreef op zaterdag 23/8, (dat ik voorlopig niet in de huiskamer kom) had niets te maken met de discussie van die avond, maar met de vrijdag ervoor, toen ik tot 3x toe van streek raakte door berichten aan mij.

Fijne vakantie Acanthus, hoop dat je naar een mooi weer gebied gaat.

Voorlopig kom ik niet meer in deze huiskamer en trek de deur achter me dicht, wanneer ik hem weer open, weet ik nog niet. Moet eerst steviger in mijn schoenen staan. Wel zal ik soms door het raam kijken om te zien hoe het met degenen gaat die mij na aan het hart liggen. In deze huiskamer zit soms een kat, niet steeds dezelfde, onopgemerkt door mij, die ineens een naar mij uithaalt met zijn nagels en dat doet verdomd pijn. Het brengt mij van mijn stuk en de fragile balans die ik heb bereikt na jaren van pijn en moeite, in gevaar. Dit kwam in het verleden ook wel eens voor en ik heb dat altijd genegeerd omdat ik de sfeer niet wilde verpesten en omdat ik hier, net als in real life, confrontaties uit de weg ga. Dit is 1 v.d. oorzaken van mijn drankmisbruik. Soms was het zelfs zo erg, dat de moderator mij een troostend bericht stuurde. Of de kat bood later verontschuldigingen aan, maar dan is de schade al geleden. Een paar keer heb ik geschreven over het feit dat als we hier zelfs niet eerlijk over onze problemen konden zijn, waar dan wel en wat had het dan voor zin om hier tijd en moeite in te steken. Niemand, ook ik niet, wil de enige zijn die zijn falen steeds weer moet toegeven. De sfeer hier is de laatste tijd heel goed en dat heb ik ook geschreven. Het voelde vertrouwd aan en het kwam mij voor dat ook de waarheid meer verteld werd. Dat is goed, want anders kun je ook geen hulp en steun verwachten. Daarom heb ik onlangs besloten open en eerlijk te zijn en me daardoor kwetsbaar op te stellen. Dat kan blijkbaar niet. Natuurlijk zijn er mensen die mij ontzettend steunen door hun begrip, maar dat weegt niet op tegen de keren dat er uitgehaald wordt door iemand die niet goed leest, mijn geschiedenis niet kent en/of niet uitgaat van mijn oprechte intentie om niemand te kwetsen. Ik heb niet een beetje hoofdpijn, maar voel me ziek, griep zonder koorts en dit duurt al zo lang dat het me uitput. Ondanks dat houd ik vol om niet te gaan drinken, dat wil ik absoluut niet. Het zou toch te gek voor woorden zijn als ik door kwetsende woorden op dit forum weer naar de fles zou grijpen. Vandaag weer met knallende koppijn en flinke buikpijn wakker geworden en na een paar uur toch maar een paar sterke pijnstillers ingenomen. Ik ben niet iemand die "even langs de HA" gaat, maar als dit zo blijft, zal het er toch van komen, want het is ook mogelijk dat het iets anders is. Op mijn eigen draadje zal ik wel schrijven, want ondanks alles helpt dit forum mij wel, want het is het enige hulpmiddel dat ik heb. Welterusten.

Sowhat, ja, daar heb je gelijk in, maar ik wacht het nog even af, heb de laatste 2 jaar al 2 x in het ziekenhuis gelegen en dan nog een half jaar revalidatie therapie, is even genoeg. Zoals ik al schreef, verwacht toch dat er iets uit de voetreflexmassage komt, vooral omdat ik eerlijk heb uitgelegd wat de reden van mijn bezoek is. Zo even TV kijken naar hoe het is om oud en te zijn en in een "rusthuis"te leven. Hoop dat dat mij bespaart blijft.