lidia

De boel de boel laten, als het kan: heel goed. Gisterenacht had ik slecht geslapen en hoofdpijn, moe etc. Op het programma stond: voorraden aanvullen en boeken naar de bieb. Alles lag al klaar, maar het gaf me zo'n druk dat ik besloot dat ik een dag niets hoefde te doen. Dat kwam mij toe want ik was gepensioneerd en eigenlijk toch al geen weekend, want geen baan. Lekker dikke kleren aan en pantoffels en oude tijdschriften om door te kijken en op te ruimen. Is in feite ook van de to-do-list in hoofd. En kijk wat er gebeurt: grote afwas gedaan, hele gft-bak vol gemaakt met uitgebloeide papavers, aardbeien geplukt, bed verschoond en zo nog wat. Gewoon omdat er geen druk achter zat. Nu dus maar eens de auto gepakt en alsnog gaan en op de rode vlaggen letten, want het is de dag dat ik 46 jaar geleden, halverwege mijn zwangerschap trouwde. Wat verwachtte ik toen? En wat is er van terecht gekomen? De rode vlaggen zijn er om me eraan te herinneren dat drinken niets oplost en dus het drankpad voorbij lopen. Laat ik dat dan hier maar beloven en afspreken, voor de zekerheid. Meld het later eerlijk, echt waar.

Ella, eerst maar eens felicitaties dat je weer een jaar op deze aarde hebt mogen rondlopen. We beseffen (gelukkig) meestal niet dat dat eigenlijk al een wonder op zich is, als je ziet wat er zoal mis kan gaan en hoe kwetsbaar een mensenlichaam in elkaar zit. Zeker bij mensen die zichzelf schade toebrengen en daar niet of met de grootste moeite mee kunnen stoppen. Ik begrijp heel goed wat je nu doormaakt, zou bij mij precies hetzelfde zijn en ik zal je nog wat zeggen: ik zou zeker drinken op mijn verjaardag. De laatste was mijn 70e in Marokko en gevierd met de groep van de rondreis en ondanks dat het een islamitisch land is, kun je er in sommige restaurants wijn krijgen. En zo niet, dan mag je het zelf mee nemen. Je begrijpt dat er dan geen sprake is van je ladderzat zuipen (woord vannacht gelezen), maar gezellig proosten. Dat kan ik wel omdat ik thuis niet verder kan drinken. En dat zit dan tussen de oren, lijkt wel. Kijk, jij hebt nog kinderen om voor te zorgen, dat is een heel andere situatie, maar ik vraag me wel eens af waarom ik zal stoppen. Dat is nog steeds een innerlijke strijd waar ik nog niet uit ben. Hoewel het langzaam de goede kant op gaat. Gisteravond was ik mijn documenten aan het ordenen en kwam de map van mijn broer tegen. Hij is een paar jaar geleden verdronken en daardoor kwam het onverwerkte trauma van mijn verdronken broertje uit mijn kindertijd weer boven. Maar met deze broer had ik eigenlijk geen contact meer, het was een beetje vreemde vogel. Die map met foto's (gestuurd door zijn ex) hield ik zorgvuldig dicht omdat ik er heel erg van schrik als ik ze zie. Dat weet ik van toen ze gemaild zijn. Ik herken hem helemaal niet: het lijkt wel een oude vrouw met parkinson. Maar de waarheid is denk ik dat hij zwaar alcoholverslaafd was, want hij dronk altijd al veel en kwam ook nooit meer bij onze moeder. Die woonde wel ver, maar hij had een auto. Zelfs op haar crematie is hij niet geweest. Zijn excuus: hij was uit bed gevallen met zijn rug op een bierflesje. Er was ook een vrouw in het spel. Mijn broer was 13 mnd. jonger dan ik en we hebben een kindertijd vol angst voor straf gehad. En dan zeg ik het netjes. Maar goed, als je dan ziet hoe je eigen broer er aan toe is, dan denk ik : zo wil ik niet eindigen. Van een zuster hoorde ik dat zijn nieren slecht functioneerden en hij miss toch niet lang meer te leven had.\ Maar já.....hoe komt het dat je nieren bijna niet meer werken.? Alcohol brengt veel schade aan en dat merken we pas als het te laat is. Geeft te denken.

Meld me droog af, ging goed, maar de hoofdpijn en moeheid is weer terug. Vanmiddag hield ik het niet meer en ben 1 uur naar bed gegaan en wat geslapen. Dat kon ik eerst nooit, maar nu wel, knap ik toch van op. Morgen komt mijn hulp 4 uur ipv 1 1/2 en dan gaan we de keuken te lijf. Zie er nu al tegenop want daar hangt, ligt en staat nogal wat. Gelukkig is ze een harde werker en de vriezer en koelkast zijn al gedaan. Doordat er nog steeds geen gasten weer zijn geweest, hoeven we aan die kamers niets te doen. Klaar is maar klaar. Ga nu bij lezen, welterusten.

Meld mij droog af. Welterusten allemaal.

Heel toevallig dat er ne teen onderwerp als onbeheerst drinken aan de orde is. Verwacht je niet op een AdB forum. Maar voor mij wel toepasselijk. Woensdag naar de HA geweest voor de uitslag v.d. bloedtesten en die was prima, zeg maar iedereen zou zich zo'n uitslag wensen. De woorden v.d. HA. Ondanks mijn liefde voor eieren en wijn was alles goed : leverwaarden, voor het eerst binnen de normen, cholesterol uitstekend, schildklier enzovoort. Alleen ik vond het vit. B12 gehalte aan de hoge kant en ben dus even gestopt met de vit. B tabletten. Ook heb ik eindelijk voor elkaar dat de sterkte v.d. bloeddrukpillen gehalveerd wordt. Al heel lang is mijn bloeddruk aan de lage kant, maar daar gaat de arts over en voor zoiets ga ik er niet apart heen. Nu ik wat afgevallen ben en niet meer rook lijkt me dat dat wel kan. Tot zover het goede nieuws en kom ik terug op mijn inleiding. Om het goede nieuws te vieren heb ik, om een lang verhaal kort te houden, 5 dagen gedronken. Niet zo mooi dus. Gelukkig heb ik de drang tot roken kunnen weerstaan en ook niet naar buurman gegaan toen gisteravond de wijn op raakte. Dat was heel moeilijk maar ook heel fout geweest en dan had ik nu een flinke kater gehad. Wonderlijk genoeg merk ik er eigenlijk niets van en heb gewoon weer mijn liter thee gedronken. Soort van: het is nu wel weer mooi geweest. Ik kan dit natuurlijk ook gewoon niet hier melden, maar waarom ben ik hier dan en waartoe dient dan dit forum. Dan komen we weer op het punt dat al vaker aan de orde is geweest: de goed nieuws show, wat voor mensen waar het (nog) niet bij lukt niet aanmoedigt om eerlijk te zijn over hun drankprobleem. Zeker voor mensen die zich nog niet of net hebben aangemeld. Ik weet nog hoe lang ik zelf over die stap heb gedaan. En nog iets: het klopt dus idd dat mijn vermoeidheid verdwijnt waar koning alcohol verschijnt. Heel lastig om me aan mijn goede voornemens te houden. Toch ga ik me daar vandaag weer aan houden en maar zien of die vermoeidheid terug komt of dat er eindelijk eens wat energie komt. Woensdag komt mijn hulp weer, net als vorige week 4 uur ipv. ruim een uur, dat is fijn want dan kunnen we een grotere klus aanpakken. Nu de gasten nog, het loopt geen storm. Helaas, want dan had deze 5 daagse niet plaats gevonden. Dat gaat niet samen. Hoewel ik niet aangeschoten raak, dus zou nog gewoon kunnen functioneren, maar toch zou ik het risico niet durven nemen. Eet er goed bij, dat scheelt ook, maar ja, dat is natuurlijk de gewenning. Slechte zaak. Dat was het dan, mijn biecht.

Voor hier niemand meer is, welterusten allen. Wat is dat toch vervelend dat ik sinds ik Windows7 heb geen wachtwoorden meer kan opslaan en zelfs als ik even hier wegga, direct weer uitgelogd wordt. Ik hoop dat iemand dat eens kan veranderen, want daardoor moet ik steeds extra moeite doen, zoals nu, speciaal weer inloggen. Maar dat doe ik ook voor Ietje en Menja, graag gedaan. En gewoon het ene been voor het andere zetten, dan wordt het vanzelf makkelijker. Hoor wie het zegt. Toch is het zo, ook al duurt het veel langer dan je ooit zou hebben gedacht. Opgeven is gewoon geen optie, dat is een doodlopende weg. Letterlijk.

Ietje Ik heb gewacht met je dit te schrijven tot ik zag dat je gelijk met mij stond ingelogd, maar toen het af was, was jij vertrokken,. Hoop dat je achteraf nog hier leest.

Jen, Ik moest vandaag nog weer lachen om de kleine grappige verschillen tussen het Nederlands van de Vlamingen en de Noorderlingen. Op TV zei iemand : er is geen kat op straat, in Nederland is er geen hond op straat.

Ach Jen, je wilt niet weten hoeveel van mijn bijdragen genegeerd zijn, maar zo langzamerhand is me duidelijk geworden dat ze heus wel gelezen worden. Vooral nu we met een druk op de "vind ik leuk knop" zonder veel moeite onze instemming of wat dan ook kunnen laten merken aan de schrijver.

Menja, als dat niet zou mogen/kunnen, wat voor nut zou dit forum dan hebben? Er wordt juist altijd als goede raad gegeven : meld je hier voordat je gaat drinken, zodat we je kunnen steunen, c.q. tegenhouden. Proberen, althans. Dus goed gedaan !!

Ietje, als ik lees hoe je man zijn mening over jouw werk te moeten geven, maak ik me kwaad want ik vind het bijzonder denigrerend en het blijft niet bij 1 keer. Daarom wil ik je graag iets vertellen. Mijn man en ik hadden 4 kinderen, waarvan de oudste 3 jaar en 3 mnd. was toen de tweeling kwam. We woonden in een noodwoning, waren jong en hadden niet veel geld, bovendien pampers en aut. wasmachines kwamen net op de markt en dan nog voor mensen met een gevuldere beurs. Dus veel zelf doen (klere, cadeautjes, zelf garnalen pellen e.d. Toen we aan het verhuizen waren naar het huis waar ik nog steeds in woon, bleek mijn man (24 jaar) een hernia te hebben. Hij heeft 7 weken in het ZH gelegen hier 15 km vandaan en ik had bijna geen hulp voor oppassen en zo, want ik kende de buren nog niet. Ik geloof dat ik in die tijd de "tic" ontdekt heb. Als de kinderen in bed lagen nam ik een paar glazen, aan eten kwam ik niet toe, want moest de kleintjes voeren en had dan geen trek meer. Dus ik kreeg gastritis en verloor zoveel gewicht dat mensen me niet direct herkenden. Uiteindelijk is de tweeling bij 2 verschillende adressen ondergebracht want ik wilde ook elke dag op bezoek en ging er onder door. Uiteindelijk is mijn man in een ander ZH geopereerd met spoed. Maar het was mij teveel geworden, het feit dat ik geen fatsoenlijk gesprek kon voeren, niet eens rustig op de wc zitten en al helemaal geen boek lezen, dat alles samen brak mij op. Toen hebben we besloten dat mijn man "huisman" zou worden en ik kostwinnen. Wat was dat heerlijk!!!! Ik had eens griep en kon gewoon ziek zijn!!! Maar, hoewel men altijd meewarig tegen mij zei dat ik toch zeker wel wist wat ik te doen had, moest mijn man werkloos zijn of ziek of student. Zo vastgeroest zaten en zitten de rolpatronen. Terwijl mijn man niet voor huisvader was "opgeleid". Ik als oudste dochter van 6 kinderen wel, neem dat maar van me aan. Helaas zaten we zelf kennelijk ook in dat patroon, want toen de oliecrisis kwam, hebben we de rollen weer omgedraaid, uit angst dat hij anders geen werk meer zou kunnen vinden. Daar heb ik nog steeds spijt van, anders had ik nu een pensioen(tje) gehad. Waarom vertel ik je dit alles? Als mannen later zeiden dat "die vrouwen" het toch maar makkelijk hadden met hun huishouden, dan ging mijn man daar goed tegen in en zei dat ze geen idee hadden hoe het werkelijk zat. Een gevleugelde uitdrukking van hem was: het (kinderen) zijn net vliegen, ze komen steeds terug. Het zou mij plezier doen als je dit verhaal eens aan je man vertelde, kun je hem meteen voorstellen om van rol te ruilen, aangezien hij het kennelijk toch niet naar zijn zin heeft op zijn werk. O ja, wij gingen er fin. op achteruit, hoewel ik ouder was en meer diploma's had, maar het was het waard. Hoewel ik altijd wel op 1 of andere manier geprobeerd heb iets bij te verdienen, heeft hij daar nooit op aan gedrongen en zeker nooit laten doorschemeren dat ik maar thuis zat niets te doen. Hij wist wel beter. Ik hoop van harte dat je hier wat aan hebt, want er is geen belangrijker werk dan dat van moeder, dus laat je je aub niet in je eigenwaarde aantasten. Sterkte.

Shahire, sinds haar moeder in hetzelfde deel van Nederland is komen wonen, komt ze hier niet meer, terwijl ze toch een trouwe schrijfster was. Maar ze is wel vaker een tijd weggebleven. SHAHIRE, gaat het goed met je?

Om nog even verder te gaan met familiebanden of liever, het gebrek daaraan. Op Moederdag ging de telefoon en zo waar : mijn oudste zoon!!! Hij feliciteerde me met mijn Moederdag en ik zei dat ik dat, zoals hij wist, erg op prijs stelde. (als mijn kinderen toen ze klein waren vroegen wat ik voor Moederdag "wilde" , zei ik altijd: lieve kindertjes, waar ze dan erg om moesten lachen. Maar het is wel zo, de middenstand heeft er een cadeau feest van gemaakt, maar daar gaat het helemaal niet om. Hij meldde dat hij nog naar een klant moest en of ik het leuk vond als ze even langs kwamen. Ja, natuurlijk! Maar, zei hij : dan wil ik geen nare verrassingen. Mijn hersens werkte koortsachtig, want wat bedoelde hij hiermee? Bleek dat de nare verrassing in de gedaante van 1 of meerdere broers zou zijn. Eigenlijk was ik opgelucht dat hij niet een vreemde vent op de bank of mij met drank op bedoelde. Ik legde uit dat zijn broer vorig jaar al was geweest en dat ik daar 2 weken geleden had gelogeerd en dat als hij kwam dat toch laat ik de middag zou zijn. Nog een broer woont in het buitenland en de laatste had ik sinds mijn polsongeluk niet meer gezien. Daar was hij heel verbaasd over. Het is mij wel eens opgevallen dat ze denken dat ik de een boven de ander voortrek of zo iets. Hij zei dat als er een broer de voordeur in kwam, hij de achterdeur uit ging. Niet wat je op moederdag wilt horen, maar het is wel duidelijk dat mijn psychotherapeut gelijk had toen ze zei dat ik die problemen niet kon oplossen, dat het van mijn zoons zelf moest uitgaan. Ik vrees dat ik dat niet zal meemaken. Maar daar heb ik me nu bij neergelegd en dat geeft idd meer rust in mijn hoofd. Soms denk ik dat ze er niet genoeg bij nadenken wat ze eigenlijk verloren laten gaan. Zeker ook voor hun kinderen. Los laten, het moeilijkste dat er is.

Even melden dat het goed gaat, behalve op de dag voor pinksteren met overbuurvrouw een paar peuken gerookt. Ik weet het, is niet sterk, maar ik zie het in zijn geheel en het blijkt dat het niet zo was dat ik dan door wil roken, gelukkig niet.

Erik, je gaat goed, ga zo door en laat wat betreft dat meisje gewoon de boel eens op zijn beloop. Je hebt toch geen haast? Ik begrijp best dat het moeilijk is, maar mijn (uitgebreide) ervaring, ook met collega's, heeft me geleerd at dat het beste is. Leer van mijn schade en schande en pek met veren. Houdt moed, het komt goed met jou, hoe dan ook.

Ludwig, zie je wel dat je het kunt? Ik ben weer op mijn pootjes terecht gekomen en kreeg gisteren bij de tandarts en de mondhygiëniste tal van complimentjes over het feit dat ik het had volgehouden (netjes opgebiecht van misstap) en de geweldige staat waarin mijn tandvlees zich bevindt. Vorig weekend sprak ik iemand die geen koffie wilde vanwege hartkloppingen en dat dat ook geldt bij veel roken en drinken en toen bedacht ik dat dat ook bijna over is. Plus dat de ontzettende haaruitval (in mijn ogen dan) die mij naar de dermatoloog dreef, eigenlijk ook tot staan is gekomen. Een mens beseft meestal niet dat lichamelijk klachten beter gaan, vreemd is dat. Maar in mijn geval wel een beloning. Op de terugweg v.d. tandarts bij de HA een afspraak gemaakt voor vandaag want ik blijf maar hoesten en ondanks dat die dodelijke vermoeidheid nu gewone moeheid is, heb ik al 16 dagen hoofdpijn en voel me verder ook niet tof. Is de HA er niet en de invaller is een donker meisje dat bijna mijn kleindochter kon zijn. Zoiets was vroeger toch ondenkbaar? Ze wilde een uitgebreid bloedonderzoek laten doen, dat had ik wel verwacht, vandaar dat ik het maar bleef uitstellen. Mijn "franse" zuster vindt het heel raar dat wij ons niet elk jaar helemaal laten doormeten e.d. Ze vindt wel meer raar in Ned. Vandaar dat ze er ook niet woont. Alsof er ergens anders geen rare dingen bestaan. Ja, die serie over de 1e WO is geweldig. Afgezien hiervan heb ik altijd die WO erger gevonden, voor de mensen, waaronder de soldaten, dan de volgende. Maarten 't Hart heb ik na een paar van zijn boeken gelezen te hebben een allergie voor ontwikkeld, die man staat zo ontzettend ver van mijn wereldbeeld af dat ik hem niet begrijp. Nou, leuk je even gesproken te hebben en ik weet zeker dat jij met al je ervaring in verslavingen,dit keer ook weer zegevierend uit de strijd zult komen.

In de wachtkamer van de HA lag het boek "Nederland stopt met roken" . Dat is een leuk, gevarieerd, vlot en leerzaam boek. Dus ik heb er maar weer eens in gebladerd, interessant, want ik ben nu al 8 mnd. verder en sta er dus anders in, maar, zoals laatst bleek, nog lang niet "homefree" . Destijds heb ik eens aan de praktijkondersteuner, beter bekend hier als het antirook vrouwtje, verteld dat dat zo'n goed boek is als steun en inzicht bij het stoppen en dat ze het misschien kon aanbevelen bij andere stoppers die het moeilijk hebben met volhouden. En nu ligt het in de wachtkamer, misschien wel door mijn enthousiasme erover. Het is ook te leen in de bieb. Ben je geen lid, dan kun je in de leeshoek met iets te drinken er tips uithalen.

@ Wijffie, ik lees je altijd en in mijn ogen draai je in een kringetje rond en komt er niet uit, ondanks de wijze raad die je hier (en daar) krijgt. Ik heb je laatst een vraag over evt. rijbewijs halen gesteld, heb je die gelezen? En u denk ik al sinds gisteren dat de oplossing voor het verblijf van het hondje van Sugar open en bloot hier ligt: jij wil graag weer een hond en hij zoekt dringend een goede oppas. Voilà. Kun je het mooi uitproberen, want als het weer tegenvalt zit je er niet voor goed aan vast. Ziet nu niemand dat????

Jane, hoe zou ik jullie kunnen vergeten? Is die Gazelle ook een vouwfiets? Hoe komt het toch, dat toen ik XP had, ik ingelogd bleef, zolang de PC niet uitgeschakeld was, dus ook bij "standby" . Als ik nu even ergens anders naar toe ga en niet eens het forum afsluit, ben ik uitgelogd. Lastig, want ook het ww krijg ik niet opgeslagen, ook niet met deskundige hulp. Nou ja, er zijn ergere dingen. Welterusten voor degenen die slecht slapen en ook voor die goed slapen natuurlijk.

Erik je schreef dat je van plan was naar het voormalige Joegoslavië op vakantie te gaan. Ik ken het goed, heb zelfs de taal geleerd en daarom wil ik je waarschuwen: ze roken en drinken daar ontzettend veel. Dus of dat de juiste bestemming voor jou is?????? Ik vroeg eens thee bij het ontbijt en werd toen uitgelachen, dat was voor zieke mensen of voor in de winter en ze zaten zelf aan halve liter flessen Karlovac.

Ja, Erik, ik kijk altijd of er nog wat geschreven is, maar het is idd windstil hier. Toen er in een ander leven hier iemand een draadje, gemeld de "rookmelder" begon, was het de bedoeling dat men elkaar kon steunen zoals in jouw geval nu. Iemand die per uur of nog minder moet zien door de stress heen te komen. Ik heb ooit de hele rookmelder teruggelezen, als steun. Dat hielp enorm. Kun jij alsnog hier doen als je het moeilijk hebt.\ Ik ben het helemaal met je eens dat je probeert van de nicotine af te komen en het dus tegenstrijdig is om pleisters of zo te plakken. Dat schrijft Alan Carr ook. Ik heb dat dan ook niet gedaan, maar toen het weer eens mis was gegaan, vertelde mijn anti-rook vrouwtje me van pijpje met een capsule met nicotine die je bij hoge nood kunt gebruiken. Dus je neemt een hijs en krijgt dan nic. binnen. Ik heb niet eens het hele pakje opgemaakt, maar het heeft me wel geholpen. Lees mijn geschiedenis maar, zul je zien, dat ik nadat ik weer begonnen was, de rest bij de overbuurvrouw terug heb gehaald. Ik had het aan haar gegeven in de volle overtuiging dat ik er voor goed van af was, maar toen brak ik mijn pols op een rotmanier en het hele circus ging weer van start. Ben nu 8 mnd. gestopt, met enkele "foutjes" tussen door. Het bevalt me nog steeds uitstekend, denk er(bijna) niet meer aan, behalve als ik anderen zie roken, dus begrijp volledig dat het voor jou moeilijker is wat dat betreft. Toch nog maar even vol houden. Bedenk vast wat je met het uitgespaarde geld gaat doen. Dat helpt.

Wat grappig dat B&B, had ik niet gezien, zeker naast een toets geslagen of zo. Komt omdat ik met een brace om zit te typen. Hier was een conversatie over artrose, nou, wat je dus niet moet doen als je al artrose schade aan je hand hebt: er bovenop vallen. Gaat de boel helemaal scheef staan. Erg lastig.

Lady Jane, welkom terug in je eigen land, toch ook wel fijn? Huis en vrienden? Vorige week was hier een gast met zoon en een bus met daarin hun fietsen. Hij liet me die van hem zien, was er beretrots op en gaf een demonstratie, was idd indrukwekkend. Het merk heb ik opgeschreven: Brompton. Zegt je dat iets? Ik vond hem wel zwaar, hij niet, maar hij had dan ook mijn zoon kunnen zijn. Wat nog grappig was, hij zat eerst in de bouw en had nu een dansgroep, precies omgekeerd van mijn zoon. Of hoe zeg je dat?

Hoi Acanthus, lief dat je dat vraagt, ik was aan het bijlezen. Hoop dat het met jou en overige aan- en afwezigen hier goed gaat. Zo te lezen wel. Met mij gaat het eindelijk wat beter sinds een paar degen. Ik ben maandenlang heel erg moe geweest, ziekelijk gewoon, alsof er gewichten aan armen en benen hingen, terwijl ik goed en (te) lang sliep. Totaal geen energie, vandaar dat ik hier ook alleen maar gelezen heb en dat zelfs meestal achteraf. Ook mails die ik naar vrienden en familie moet sturen, of bellen, lukte niet. Pas vandaag had zomaar zin om wat extra's te doen. Op Moederdag kwam oudste zoon met vrouw en kind, ik blij, ook omdat ik me toen ook wat beter voelde, ondanks dat ik 2 dagen gedronken had. Niet de hele dag, dat doe ik niet meer. Maar de vlg. was ik verkouden en heb nu nog steeds hoofdpijn. Na 12 dagen (gelijk met Ietje) niet drinken, omdat ik 2 weken geen boodschappen had gedaan en dus niet in de gelegenheid geweest, vrijdag en zat. toch wijn gedronken. Het was een hele kunst om elke dag warme maaltijden te maken van de voorraden. Maar ik kreeg gasten (B& en moest dus wel. Toch heb ik nu eigenlijk, na hier jaren te zijn geweest en nagedacht, ook over andermans ervaringen en strijd, dat, als ik het kan beperken tot 1 x per 2 weken drinken, dat voor mij haalbaar is. Het is niet meer zo dat ik in een vicieuze cirkel kom en niet meer kan stoppen. Dat is uit mijn systeem. Maar ik heb geen verplichtingen meer en vind wijn lekker en heb nog weinig toekomst voor me, dus waarom zou ik het mezelf helemaal ontzeggen? Dat is dus mijn plan, maar mocht het de verkeerde kant (weer) op gaan, dan moet ik me nog maar eens beraden.

Lady Jane, ik wil je nog bedanken voor de prachtige bloemen die ik van je heb ontvangen voor moederdag. Ja, 2 weken ? met je dochter, dat lijkt me dan ook wel genoeg, je bent dan toch meer samen dan thuis. Mijn oudste zoon kwam op Moederdag, belde eerst op, dat vind ik wel prettig. Maar zei erbij, dat als hij geen onaangename verrassing wilde. Mijn hersens gingen razendsnel : wat bedoelt hij? Bleek dat als een broer, of twee er niet moesten zijn en als er 1 de achterdeur in kwam, hij de voordeur uit ging, met vrouw en kind. Ik had al niet veel hoop dat mijn zonen onderling ooit weer met elkaar zouden omgaan, maar nu weet ik het zeker : dit ga ik in dit leven niet meer meemaken. De therapeut had gelijk toen ze zei dat ik daar niets aan kon veranderen, dat ze het zelf moesten oplossen. Gelukkig heb ik het geaccepteerd, helpt bij het niet drinken. Vandaag dag 8, ga weer eens gelijk op met Ietje. Ik ben al een tijd dood en doodmoe, dus met alc. zou dat helemaal niet gaan. Vanmiddag was hier een buurman even kletsen en toen kwam de SRV kar langs en dan gaat er toch een lampje branden, zo van: bezoek, gezellig, wijntje en dan precies op dat moment stopt dat voor je deur. Maar ik heb er niet aan toegegeven. Straks komen er gasten, een vader met zoon en er zijn nog meer reserveringen, dus mijn idee dat het dit jaar weer wat zou gaan lopen, lijkt uit te komen. Ik vind het nog steeds leuk en het geeft afleiding en motivatie (vroeg op, voor mijn doen, dan) om niet te drinken. De aanvraag kwam om 0.15 uur binnen, dus ze hadden geluk dat ik een nachtmens ben, bij anderen zul je dat niet midden in d e nacht kunnen afhandelen. Anderen hier mogen dit ook lezen. Nu even koken. Goede reis terug.