lidia

Hallo Mijn Gerrit, bedankt voor je belangstellende bericht. Ja, ik ben bij een psychotherapeut onder behandeling geweest. Daarvoor 2x een gesprek gehad met de dominee (ik ben atheïst, maar dat gaf niet), het op de rookdraad welbekende antirook-vrouwtje (praktijkondersteuner bij de HA) kon ik goed mee praten, maar zowel zij, als de dominee en de HA waren van mening dat ik specialistische hulp nodig had. Dat kon hier op het dorp bij een vrl. psychotherapeut, maar ik kon niet echt open tegen haar zijn, voor mijn gevoel en wilde zeker niet over mijn kindertijd praten. Dat heeft ze toch gedaan en daar heb ik van geleerd dat het heel slecht is voor een klein kind om te veel verantwoordelijkheden te moeten dragen. Daar heb je de rest van je leven last van en dat klopte precies. Toen ik bijna 9 jaar was, werd het 6e kind geboren. Verder was zij van mening dat mijn zonen zelf hun onderlinge vetes e.d. moeten oplossen, dat kan ik niet doen. Zij moeten het initiatief nemen. Over mijn drankprobleem heb ik het niet echt gehad, ik ben als eens bij de Brijder geweest en moet eerlijk zeggen dat ik daar nog meer dorst van kreeg. Omdat ik niet zo in eindeloze therapy geloof, heb ik besloten en gezegd tegen haar dat ik van mijzelf niet bij haar terug mocht komen als ik niet alles op papier had gezet en mee kon nemen. Ik had n.l. een licht gezien, want ik heb hele goede redenen om aan te nemen dat mijn ex en zijn vrouw mij zwart maken t/o mijn 4 zonen. Dus ik heb 4 A4 tjes geschreven met de titel : j"accuse. Dus in de 3e persoon, dat was afstandelijker en dus voor mij beter. Het heeft weken geduurd, maar toen het eindelijk naar mijn zin was, zei zij na het gelezen te hebben dat ze het heel goed vond en precies zoals ik was. Ik moest het bewaren en mss ooit aan mijn (klein)kinderen laten lezen. Vanaf dat moment kon ik meer afstand nemen, het luchtte ontzettend op. En....ik heb het naar mijn ex gestuurd die zelfs nog antwoordde ook, dat hij er in was getrapt door dit te lezen. En verder niet veel goeds. Maar dat kon mij niet schelen, ik had niet anders verwacht en het op een gedegen manier van me afgeschreven. Vaak heb je later dat je iets vergeten bent, maar het was voor mij een heel projekt en dat heb ik grondig aangepakt. Nooit spijt van gehad want vanaf die tijd gaat het toch langzaam wat beter met me.

Er is iets met mijn pc of toetsenbord er worden letters gegeten en de cursor wil niet in het bericht. Maar ik bedoel dus dat ze een paar jaar in het buitenland hetzelfde werk hebben gedaan.

Lieve Jane, dank voor je woorden. Juist omdat jij dat bericht geschreven had, trok ik het me zo aan. In je bericht daarvoor had je al geschreven dat ik verdedigend schreef, dat kan best eens waar zijn, want ik heb in mijn leven al zo vaak negatieve reacties van mensen, die niet genoeg wisten, dat ik daar extra gevoelig voor ben geworden. Denk ik. Morgen begint "bloed, zweet en blaren". Toevallig, dus ik schrijf hier nu toch maar, dat dat was waar mijn zoon heel lang "gewerkt" heeft. Zelfs nadat hij en zijn toekomstige vrouw een paar jaar in het buitenland bij een gezelschap hebben gewerkt, zijn ze toch weer teruggegaan. Je begrijpt wel wat ik bedoel, zonder dat het al te privé wordt.

Yvonne, gefeliciteerd met je 2 jaar. Ik schat zo in dat het voor jou moeilijker is geweest dan voor mij, nou ja, ik ben nog niet bij de 2 jaar, maar jij was, hoe zal ik het netjes zeggen? Een enthousiaste roker. Je schreef er vaak smakelijk over en dat is voor mij zelfs wel eens extra moeilijk geweest bij al mijn (mislukte) stoppogingen. Ik rookte eigenlijk tegen mijn zin en vond het vies, dus was het alleen een kwaestie van volhouden en weerstand bieden. Dat lijkt nu gelukt want over een paar dagen heb ik een half jaar volgemaakt. Maar, net als jij, merk ik er niet veel van. Vooral 's morgens moet ik nog slijm ophoesten en conditie is ook niet verbeterd. Lijkt me tenminste. Gelukkig ben ik niet aangekomen, waarschijnlijk omdat ik niet ter compensatie ben gaan snaaien. Zo noemde mijn vorige huisarts het. Waar ik, net als jij heel erg blij mee ben, dat die zenuwentoestand over is. Toen ik laatst uit Marokko kwam, was ik 12 uur onderweg en realiseerde me (toen ik de arme verslaafden buiten het Schipholgebouw zag staan in de regen) dat ik tenminste niet had hoeven afzien. Er was namelijk nergens even tijd of gelegenheid om te roken. Maar dat heb ik al eens geschreven. Laatst kwam ik een bekende tegen die ik lang niet gezien had en toen ik hem vertelde dat ik gestopt was, zei hij dat hij daar heel blij om was, want de dag ervoor was hij naar een begrafenis geweest. Longkanker.

Nee, Miranda, natuurlijk hoopte ik dat jij er ook nog was, maar er wordt zo weinig geschreven dat ik toch een beetje vreesde...... Wat naar voor je dat je er nog zoveel moeite mee hebt. Maar denk aan je spaarvarkentje en al die ure, dagen, weken, en ja........ maanden!!!! dat je het nu al volgehouden hebt. En hoe trots je je voelt. Gewoon doorgaan en de dag komt dat je er (bijna) niet meer aan denkt.

Ludwig, zijn jij en ik nu de enige overgeblevenen hier? Hoe ga je? Steeds beter en voel je je trots en tevreden op jezelf? En heb je al een aardig spaarpotje? En piep je al minder? Loop je makkelijker de trap op? Is meisje blij? En Hondje? Schaam je je niet meer voor bezoek of rookte je niet binnen? Nou, ik hoor hoop ik wel which of the above 'bevestigend beantwoord kan worden. Zelf denk ik nog maar zelden aan roken en mis het heel soms een paar minuten, maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt (haren kunnen toch niet denken?) om weer te beginnen. Over krap 2 weken is het dus een half jaar en ik voel me ook geen roker meer tot mijn grote vreugde. € 1000 is een maandinkomen, toch leuk verdiend, vind je niet? Nu jij nog.

Lady Jane, Dit zit me al een hele tijd dwars, dus kan ik er maar beter op reageren. Anders wordt in vrede leven met jezelf leven wel moeilijk. Lukt trouwens steeds beter. Welke zoon hebben we het hierover? Degene die door veel opofferingen, zowel in tijd, zorgen, energie en geld (hoewel ik een min. inkomen had en nog 4 kinderen) van mijn kant "topsporter" is geworden? Zo noem ik het maar ivm de evt. herkenbaarheid. Natuurlijk heeft hij er zelf ook keihard aan gewerkt. Maar sinds zijn vrouw in zijn leven is gekomen kan ik niets meer goed doen of zeggen, word beledigd en genegeerd. Bedoel je die zoon? Of misschien zijn tweelingbroertje, die ondanks alle waarschuwingen en extra aandacht, toch drop-out (school) werd en zich niet aan de regels wilde houden en als resultaat in een bananenrepubliek in de gevangenis terecht kwam. Dankzij mama slechts de min. straf van 5 jaar kreeg. Ik was wel 5 jaar mijn vrijheid ook kwijt, ben 7x die plas overgestoken en er 14 mnd. geweest. Lobbyen en werken en eten kopen en koken voor hem. Ik zat daar onder vreselijke omstandigheden: bijna nooit stromend water, helft v.d. tijd geen stroom, ratten die tegen de muur omhoogklommen en 's nachts door de raamkleppen (geen glas in) mijn slaapkamer binnenkwamen, terwijl ik daaronder lag. Ze liepen over het hoofdeinde van mijn bed, slobberden mijn eieren op het aanrecht leeg en ik heb er zelfs eens 1 in de koelkast aangetroffen. Binnengekomen door het gaatje waar bij normale mensen een lampje in zit. De muizen waren niet zo erg, die rennen over de vloer en zijn klein. Het vreselijk gevaarlijke OV en de lange rijen voor de gevangenis, in de brandende zon om op bezoek te kunnen komen. Bijna elke dag. Al mijn spaargeld en ook het geld wat die 5 jaar binnenkwam van kamerhuurders is voor hem en zijn zaak gebruikt. Ik durfde amper een sig,. te kopen zonder me schuldig te voelen. Nooit een cent terugggezien, wat wel 1000x beloofd was. Ook geen bedankje of respect. Noch enige aandacht of hulp als dat nodig is. Sinds ik mijn pols gebroken heb, is hij niet meer geweest, zodoende zie ik zijn kinderen ook niet en die worden snel groter. De oudste (12) woont bij haar moeder (ik zit dus niet meer tussen hun gevechten in, rust). en die had ik dus een Valentijnskaartje gestuurd, zoals ik hier geschreven heb. Uitgelegd dat ik nog steeds haar oma ben, maar natuurlijk niet altijd haar levende oma omdat ik al oud word en of ze me eens belt, zodat we iets kunnen afspreken.Niets gehoord. Belt laatst haar moeder om even te melden dat ze in september getrouwd is en een huis heeft gekocht. Terwijl ze in augustus nog belde om te vragen wie die brieven aan de deur gehangen had, plus verjaarskaart met tientje voor het jarige (klein) kind. Ik persoonlijk, want ik wilde eens praten, maar ze waren niet thuis. Ze heeft toen niets gezegd over dat ze even later ging trouwen en verhuizen. Heel stiekum, maar daar kan ze niets aan doen, want ook dat is normaal in het land waar zij is opgegroeid. Maar het geld dat ze mij schuldig is, heeft ze (nog) niet. Ik wacht al 6 jaar. En voor de schuld die haar oudste dochter, door haar naar mij toegebracht om het te lenen, voelt ze zich niet verantwoordelijk. Als iedereen mij eens betaalde waar ik recht op had, nam ik een hulp en kon weer met mijn B&B aan de slag. Die Valenteinskaart heeft mijn kleindochter dus nooit ontvangen. Ik heb haar moeder uitgelegd dat wij in Ned. in geval van verhuizing adreswijzigingen sturen. Zij verandert ook steeds haar tel.nr. Dat doet men in haar land. Dus ik weet dan ook niet hoe ik mijn kleindochter kan bereiken, want naar haar vader bellen kan en wil ik niet. Het houdt een keer op. Maar hakken in het zand zetten, nee, Jane dat weet je toch wel beter. Toen hier op het forum op 4 nov. 2012 met mij meegeleefd werd omdat ik voor de laatste keer wilde proberen contact met mijn oudste zoon te krijgen op zijn 45e verjaardag. Ik durfde niet en toen ik eindelijk de moed had, werd er niet opgenomen. Gelukkig hebben jullie mij toen aangemoedigd en zie ik hem nu min of meer geregeld met zijn Aziatische lieve vrouw en dochtertje. Doordat ik mijn arm had gebroken heeft mijn 2e zoon zelf contact opgenomen en dat gaat ook goed. Het ligt beslist niet aan mij. Ik heb juist veel te lang over me laten lopen,maar er zijn grenzen, ook voor mij. Ik hoef geen kruimels meer, ik heb recht op mijn positie als moeder en oma na al het werk dat ik verzet heb om mijn kinderen een leuke jeugd en goede toekomst te geven. Zoals vaak gezegd is hier : we drinken niet voor niets. Ik heb dan ook reden genoeg, maar weet best dat dat heel slecht voor me is en niets op lost. Het gaat wel beter, maar ik heb steeds terugvallen van 2,3,4 soms 5 dagen van 2 fl. p/dag. En dan stop ik weer. Ik moet er dus achter zien te komen waarom ik dat niet volhoud. Het is niet meer zoals eerst : als er iets naars of zo was gebeurd gooide ik de kont tegen de krib en pakte een fles. Ik kan daar nu beter mee omgaan, voel me veel minder verantwoordelijk en heb "nee" leren zeggen. Mag ook wel eens, anders hoeft het niet meer. Mijn deur blijft open staan voor mijn zoons, maar ik ga niet meer achter ze aanlopen. Met mijn oudste zoon heb ik dat 18 jaar gedaan, lijkt me wel genoeg. Ik moet nog steeds oppassen met gespreksonderwerpen en manier van praten, maar dat lukt wel. Geen ouwe koeien uit de sloot halen, dat lucht mss wel op, maar kan ook alles kapot maken. Zo, dat is eruit, want ik voelde me idd aangevallen en dan nog wel door Jane die mij toch in al die tijd beter zou moet kennen.

Haddock, bedankt, geeft moed, want het kan zo omslaan, maar zoals het nu voelt is het gewoon geestelijk en lichamelijk en sociaal een bevrijding. Hoest nog wel, maar dat zal de rest van een zware verkoudheid zijn. Of niet, zit er zoveel troep dat dat er nog steeds uit moet. HOudt moed, begin net zo lang opnieuw tot het je oren uitkomt. Zo is het bij mij ook gegaan. Mijn vlg. projekt is een nieuw matras v/h uitgespaarde rook geld. Keep in tough . Ouwe rakker.

<Miranda, rot voor je dat het zo lang moeilijk blijft, dat zou al lang minder moeten zijn. Is de knop soms nog niet om? Dat heb ik bij de wijn, n.l. en dan is het bijna niet te doen. Ik gaat nogal eens voor de bijl. Maar met roken heb ik dat helemaal niet meer, behalve laatst toen ik eindelijk de laatste papieren v.d. erfenis(je) van mijn tante kreeg en met dezelfde post van een pensioenfonds en nu eens uitgelegd kreeg van iemand met kennis van zaken hoe het zit op mijn rechten van een deel v/h pensioen van mijn ex. Niet dus, in de periode van 1980-1995 moest je dat met de boedelscheiding regelen en daar heeft mijn advocate mij verzuiimd op te wijzen. Jammer, maar ik houd toch niet zo van dit soort gevechten. Ik weet nu tenminste waar ik aan toe ben: alleen AOW. Dit allemaal samen deed wel Pavlov reactie door me heen gieren, maar voor roken herinnerde ik mezelf er aan dat ik eenniet-roker ben toen was het over. Met drinken ging dat helaas niet. Maar ik sta steeds weer op en hoop dat daar ook eens een eind aan komt. Ik heb het hier al vaker geschreven: roken deed ik met tegenzin en drinken vind ik lekker en ontspannend. Maar ja, die remblokken hè, die zijn niet meer te repararen. Miranda laat ik het niet merken dat je het na zoveel afzien en strijd toch op geeft. Het komt goed, heus Zet alle voordelen nog eens op een rij en vooral, stel je een doel wat je met het geld gaat doen. Dat heeft mij veel voldoening gegeven. En heel soms prijst iemand me en vind het superknap, dan kun je het toch niet maken om weer te beginnen en dat te moeten melden!!! dit is het cadeau van jezelf en dit is een bos rozen van mij en een dikke pakkerd

NANCY yOU KNOW THE DRILL!!! dUS DAT GAAT ZEKER WEER LUKKEN (sorry caps lock) als je je er even echt toe zet. Je rookt maar 5 sig., maar die houden wel de verslaving in stand en voor je het weet (Tegenslag,stress etc.) worden het er meer.

Vandaag 5 mnd. niet gerookt, behalve 3 in Marokko, maar die vergeet ik gewoon. Wat belangrijk is, is dat ik er slechts af en toe even aan denk en het verder gewoon is geworden niet te roken. Ik hoest nog wel, maar dat zal denk ik het restant zijn van die stevige verkoudheid (griep?) Bij het anti-rookvrouwtje heb ik geleerd dat die ontsteklingen niet van hetzelfde soort zijn als de COPD ontstekingen waar die inhaleerders voor zijn. Hoe gaat met met Miranda ? Zijn er nog andere stoppers hier?

Ik kom me droog afmelden, welterusten.

DAGPACT: Albert Agnieta MijnGerrit Erik Lidia

De documentaire van vanavond begint pas om 0.15 uur, het wordt steeds later. Ik begrijp dit nog steeds niet en niemand hier kennelijk, want ik heb laatst geen reactie gekregen op de vraag wie het begreep. Nou, dan meld ik me maar droog af van het dagpact en wens een ieder een fijne nacht, zoiets als ik afgelopen nacht gelukkig weer mocht meemaken. Ja, want ik droom ook veel, het is dus geen verloren tijd, dat slapen.

Jane, ik heb het niet over berichten in mijn PB box, maar de meldingen van "ik vind dit leuk", die ik niet kan verwijderen.

Erik, helemaal met je eens, zowel wat betreft de supermarkt als Kiev. Ik zag net een stukje "no comment" op TV, werkelijk verschrikkelijk. Kennelijk heeft iemand dat gewoon een tijdje gefilmd, dus je ziet de gebeurtenissen zich voor je ogen ontwikkelen. Ik ben nu 70 jaar, heb veel v.d. wereld gezien en vraag me af of de mensheid ooit leert door ervaring. Het lijkt van niet. Een land waar ik ook ben geweest, wat niet zo voor de hand ligt, is de CAR. Dan zie ik die vluchtelingen op het vliegveld bivakkeren, waar ik vandaan teruggevlogen ben, na 4 mnd. per truck er over gedaan hebbend om daar te komen. Laatst vertelde een vrouw over de moslims bij kilo 5(km)die burgers hadden aangevallen. Daar heb ik meer dan een week verbleven, naast een missiepost/school. Ik herken ook wel eens stukjes van Bangui op TV. Hoewel ik veel van Afrika en Afrikanen houd, was de CAR niet mijn favoriete land. Het is idd bizar als je ergens geweest bent en je ziet het dan op zo'n manier terug . Jij hebt dus hetzelfde gevoel als ik. Jammer en helaas drukt het ene vreselijke nieuws het andere weg, zoals Syrië en ZuidSudan. Wat zijn onze problemen daar dan klein bij. Alleen maar het drankpad v.d. supermarkt voorbij lopen. Ik hoop niet dat iemand me nu gaat aanvallen, want ik weet ook wel dat het wat meer is dan dat, maar toch.. ..

Jane, als er berichten in je PB staan die je graag wil bewaren (voorlopig), kun je ze kopiëeren naar je documenten. Of, als dat niet gaat, afdrukken, maar dan heb je nog meer om later op te ruimen. In geval van twijfel bewaar ik een bericht nog en op gegeven moment heeft het toch zijn relevantie verloren en kun je het verwijderen.

Dagpact Albert Miranda Lidia

Miranda Lijkt me meer wat voor jou, schrijven over 50 dagen etc. heb je meteen wat in je vingers Bij mij valt er niet zoveel over te schrijven, of het zou de vorige stoppoging moeten zijn, toen ik er 2 mnd. van af was en nadat ik mijn pols brak, weer begon. Rookt zo lekker weg met je linkerhand en vuur geven met je linkerhand is helemaal een crime. Toch doen! Mensen die niet weten hoe een verslaving werkt, vinden alci's, rokers, e.d. maar slappelingen. Dat is precies het omgekeerde. Ze gaan door roeien en ruiten om maar aan hun sigaretten, drank of drugs te komen. Daar staat ook vast wel iets in op het "nare ervaringen met alcohol". Schrijven kon ik toen niet en typen ging ook heel slecht, vandaar geen boek over die tijd. Wel jammer, want kijken in de ziel.

KATE Natuurlijk vind ik het heel leuk, maar verder heb je er niet veel aan omdat je niet kunt zien op welk bericht het betrekking heeft. Ik kreeg en 2 van dezelfde persoon achter elkaar over vandaag en ........snap je? Het is nu een hele rij, dus dat kan niet zo door gaan. Nou, kan het altijd nog aan de specialisten vragen. O, nee, eerst naar de zandbak. Nou, zo te zien is de zandman hier geweest na mijn laatste bezoek, 2 uur geleden. Tot morgen dan maar.

Jaap, het "leuk"en "niet leuk" heb ik, met permissie, even bij jou uiotgeprobeerd. Zie jij dat dan ook?

Ik kom straks terug om te lezen, eerst weer een documentaire kijken, maar meld me vast droog af. Voor degenen die gaan slapen: welterusten

Jen, grapjas of zit er echt een knop van "vind ik niet leuk"? Paddy bedankt. Het is wel zo dat je niet kunt zien welk bericht bedoeld wordt, want de hele pagina verschijnt als je erop klikt.

Goedemiddag, Miranda was van het dagpact gegooid, heb haar er weer opgezet. Daarom doe ik het liever met kopiëeren en plakken, dan gebeurt dat niet (zo gauw). Nadat ik gisteren verteld had dat ik zo goed sliep, was het vannacht precies andersom, dus jdat had ik mss beter niet kunnen doen. Na de 1 1/2 uur durende documentaire over Gadaffi, heb ik eerst nog een uurtje in een tijdschrift voor een betere wereld gelezen omdat ik na zo'n docu niet verwachtte goed te kunnen slapen. Maar ho maar!! Om bijna 4 uur maar een pilletje genomen en de wekker gezet om me niet te verslapen voor de afspraak met de fys. Hij heeft me weer flink pijn gedaan en gaat helaas skieén, dus 2 weken pauze. Desgevraagd zei hij dat het nog geen mei is en ik dan wel weer op reis kan en het advies nordicwalkingstokken mee te nemen. Moest direct aan Lytse denken. Maar zie mezelf er nog niet mee lopen, zal ook wel oefening vergen. Ik wil al 20 jaar naar Iran en als ik nu niet ga, komt er niet meer van in dit leven. Ik zou dan op 4 mei willen (heb ik al geschreven)m omdat dezelfde reisleider van de Marokkoreis meegaat. Moet ik er wel werk van maken, anders is het te laat. Visum, tickets e.d. Alleen is de1-pers. kamer toeslag erg hoog, daar wil ik ook nog eens achteraan (nu ANWB vragen) want ik heb wel eens gehoord dat sommige reisorg. gewoon de toesla bovenop de normale kamerprijs gooien, zonder die eerst aan te passen.

DAGPACT Albert Agnieta Miranda Lidia