lidia

Arjan, De vraag die jij (jezelf) stelt : hoe vertel ik dat ik niet meer drink? is hier al ontelbare keren gesteld. Ik geloof zelfs dat er bij tips en adviezen een item over is geweest. Na alle goedbedoelde raad te hebben gelezen, ben ik tot de conclusie gekomen dat het niemand wat aangaat wat een ander drinkt. Je bent helemaal geen uitleg verschuldigd en al helemaal geen smoesjes. Het zou mooi zijn als in dit land, waar in verhouding tot de rest van Europa heel veel gedronken wordt, de stopper/minderaar daar gewoon voor uit zou komen, zeker t/o drinkvrienden. Dat zou mss meer mensen inspireren/moed geven om het ook te proberen. Want ieder mens dat goed bij zijn hoofd is, weet best wat teveel drinken is, maar het is zo sociaal geaccepteerd dat het niet makkelijk is om daarvoor uit te komen. Als je zegt dat je probeert te stoppen met roken, wordt je op de schouders geklopt en zelfs "zielig" gevonden, maar als je probeert te stoppen met drinken, durf je dat amper te melden. Het is jouw lichaam, jouw gezondheid, punt. Iemand hier zegt : ik heb genoeg gedronken voor de rest van mijn leven. Dat vind ik een hele goeie, maar mss niet zo geschikt voor jou. Zeg gewoon dat je eens een tijdje wil stoppen om te zien hoe je dat bevalt. Dat hoort men te respecteren, want is al dapper genoeg. Ik wens je veel sterkte want het valt niet mee, hoewel ik nooit in een kroeg kom, kan ik me voorstellen dat de verleiding groot is. Een andere goede raad hier is: beloof jezelf dat je naar huis mag als je er genoeg van hebt. Laat je het even weten?

Jen, ja dat klaarwakker zijn is geen goed begin van een lange, diepe slaap. Ik vind kerst ook knus, maar als het kennelijk niet mogelijk is dat de familie en dan zeker mijn 4 bloedjes van kinderen daar een deel van samen door brengen, is het idd escapisme. Al jaren. Ik ben de 3e kerstdag jarig. Ja, ook dat nog en het zou een hele reeks worden als ik de plaatsen zou neerschrijven, na wat denkwerk, waar ik zoal mijn verjaardag heb gevierd.\ Ik ben nu 3 jaar thuisgebleven en express niet gedronken om niet me niet sielug te voelen, maar het is me heel slecht bevallen. Ook doordat de lange winter doorbroken moet worden, ik werk niet meer en heb geen kinderen meer voor mijn erantwoording, zelfs geen huisdier of plant. Dus wat dat betreft kan ik gaan en staat waar ik wil. Heb ook wel uitnodigingen in het buitenland, maar je voeten onder andermans tafel steken is ook zo wat.

Er is een reden voor deze avatar die alleen de mensen die hier langer zijn, kunnen beschrijven. Het verhaal: Vorig jaar in de Sahara ( Western Desert, die waar O'Hanlon met die kamelen was), leefden woestijnvosjes. Je hoorde ze een babyhuilgeluid maken en als je niet oppaste ging ze er met je kleine spulletjes vandoor om mee te spelen. Op een avond, het was al donker natuurlijk, november, kwam er 1 steeds maar kijken of we nu eindelijk klaar waren met eten en hem wat gingen geven. Ik weet niet meer of de kok dat een stukje verderop heeft gedaan, maar ik was er tegen, dan leren ze dat aan, je kunt beter de vlg. dag wat achterlaten, dat vinden ze wel. De vlg. dag pasten de eieren om een of andere reden niet meer in het plateau en werd besloten ze aan de woestijnvossen te geven. Ik heb er een foto van gemaakt. Toen we een avatar mochten kiezen, wist ik meteen dat het deze zou zijn want: eieren staan voor nieuw leven ik ben verslaafd aan eieren, nou ja, beetje verkeerd woord hier, maar moet eieren in huis hebben. En dan waren hier op het forum de woestijnvossen die zo droog waren als het zand in de Sahara. Vandaar.

Tine...............?????????

Jen wat fijn dat je de baan hebt gekregen en dat je hem nog leuk vind ook. Dat worden geen nachtelijke sessies meer, vrees ik.

Arjen, ik douche altijd lauw, hoe weet jij dat trouwens? Van die trigger, niet dat ik heet of koud douche

Jopie, Ik moest koken en eten en om 9 uur kwam er iemand om mij pc zijn kuren af te leren. Ik heb pas 3 dagen later, in het weekend gedronken, denk de laatste wijn voor de reis.

Trijsje, mijn geheugen nam niets op, maar de automatische piloot werkte wel. Voel me nog steeds wat onwezenlijk en heb een band om mijn hoofd. Ik ga een rondreis maken met 13 anderen die ik niet ken. Ik heb hier maanden geleden voorgesteld met wat mensen van hier ergens naar toe te gaan met de feestdagen, maar geen reacties mogen ontvangen. Hier hou ik niets van over, wel van mijn (dubbele) polsbreuk, ik kan niet goed een vuist maken en mijn vingers staan scheef en krom. Daarom sla ik vaak de toets mis en verbeter het soms, maar soms ook niet, werkt nl heel vertragend. Hoop dat jullie daar begrip voor hebben in de toekomst.

Madeleine, Jane heeft gelijk, dit komt nooit meer terug en denk je dat het een fijne herinnering zal zijn als je geen poging doet om afscheid van je opa te nemen? Ik mag het niet zeggen hier, maar dat zuipen kun ja daarna dan nog wel beslissen. Toen het vorig jaar de laatste mooie, warme dag v/h jaar was, had ik met mijn tante van 90 afgesproken dat ik met mijn kleindochter op bezoek zou komen. Stiekum had ik daar de pest over in, zweten in de auto, maar ik heb haar mee naar buiten genomen en hoe dement of ze ook was, dat wist ze wel aan haar broer te vertellen. Toen we weer naar huis vertrokken, liep ze, zoals gewoonlijk, mee naar beneden om te zwaaien en te roepen. Ik zei tegen mijn kleindochter : draai je nog even om en zwaai naar haar. Ze vroeg waarom. Ik zei dat ik het gevoel had dat het de laatste keer was dat we haar zagen. En zo was het. Wat zou ik een rotgevoel hebben gehad als ik dat "offer" niet gebracht had. De dood is onherroepelijk, ik denk dat zeker jij dat goed beseft. Sterkte er mee.

Ludwig, Natuurlijk begrijp ik je, maar als je zou weten hoe verlost ik me voel, terwijl ik hetzelfde heb meegemaakt als jij, dan zou je vol goede moed verder gaan. Krijg de indruk dat je dat ook gaat doen. Eens komt er een eind aan je lijden. Zou i.p.v. pleisters die inhaleerder, elders door mij beschreven, niet meer iets voor je zijn? Pleisters zitten er of je nu snak hebt of niet, die inhaleerder kun je gebruiken als je het niet meer denkt uit te houden. Dat spul is allemaal wel duur, of wordt het weer vergoed? Toen ik in febr. in het ziekenhuis lag, was ik dolblij dat ik niet meer rookte ( 2mnd.), maar binnen de korste keren was ik weer begonnen. Daar heb ik van geleerd en nu ben ik dus weer uit het ZH en taal er niet naar. Had ik nooit verwacht. Wel dit weekend 2 fl. wijn weggewerkt, maar ook daarmee kan ik steeds makkelijker gewoon weer stoppen, dus dat gaat steeds beter. Het automatisme is er al lang vanaf. Nog 1 week en dan heb ik mijn nwe TV eruit en als ik de niet gekochte (lees gedronken) wijn meereken is dat ding al lang betaald. En dan het allermooiste: ik ben niets aangekomen, dus reken erop dat dat ook niet meer gaat gebeuren. Je hebt niet verteld hoe het resultaat v.d. blaastest was.

Bedankt, Madeleine, Jane en Ludwig, Ja, eng, wil proberen er niet aan te denken en er op rekenen dat het niet weer gebeurt. Hoewel ik liever weer naar Egypte zou gaan, kan dat niet, want terroristen hebben gedreigd verkeerstoestellen uit de lucht te schieten. Ja, dan houdt het een beetje op. Dus ga ik naar Marokko, daar zou ik 2 jaar geleden met een vriendin heen, maar die kreeg toen gezondheidsklachten. Daarom is mijn motto: als je iets wilt doen, wacht er dan niet mee. We zijn allemaal mensen v.d. dag. Kijk maar naar Lytse nu weer. Het is een rondreis van 15 dagen met 14 mensen, waarvan ik en een man uit Limland alleen geboekte hebben. De rest is niet allreen stelletjes, maar familie en vrienden. Nou ja, het is altijd een beetje eng, maar meestal pakt het goed uit. En door het feit dat ik talen spreek, in dit geval Frans en een beetje een soort Arabisch dat anders is dan Marokkaans, is het vaak zo dat medereizigers mijn hulp inroepen. Heb ik meteen aanspraak. Toen ik in het ziekenhuisbed lag, bedacht ik dat ik gelukkig een doorlopende reis/annuleringsverzekering heb.

Er is mij iets naars overkomen en het had niets te maken met drank. 11 dec. ben ik met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht, precies 10 mnd. nadat ik daarheen ben gereden met een gebroken pols e.d., en voor de nacht opgenomen op de acute opname. Ik ben een heel stuk, de hele avond, kwijt en kan het alleen reconstrueren d.m.v. wat anderen mij vertellen. Dat is een eng idee. Waarschijnlijk is het zo gegaan: Om 16 uur kwam een buurvrouw een kerstkaart brengen en heb haar thee gegeven, toen mijn schoenen aangetrokken om een stukje te lopen. Bij thuiskomst mezelf aan de afwas gezet en daarna gedouchet. Toen is het fout gegaan want weet daar niets meer van, heb zelfs mijn haar gewassen en uitgekamt en dat is een hele klus want ik heb heel lang haar. Toen ik het kamertje, waar ik niet meer slaap omdat ik daar uit bed gevallen ben, binnenkwam om me aan te kleden (het is daar wat warmer), zag ik een gepakte koffer en heb in paniek mijn vriendin O. opgebeld om 17.45uur. Ik bel nooit om etenstijd. Ze zaten idd te eten en omdat ze hoorde dat er iets mis was, beloofde ze mij daarna te bellen. Zij woont 90km bij mij vandaan en is net in de Vut als verpleegkundige en heel rustig. Dus ze vertelde dat ik op reis ga en die koffer voor mij is. Ik ontkende dat heftig en vroeg waar of ik dan wel niet heen ging. Naar Marokko. Ik zei: naar Marokko? Daar ben ik al geweest en ik vind er niets aan, ik ga niet naar dat k land. Etc, etc. Lidia, beweeg je armen en benen eens. Dat ging goed. Dus je hebt niet weer iets gebroken. Ik iets gebroken? Ik heb nog nooit iets gebroken, hoe kom je daarbij? Ja, je hebt je pols gebroken. Nou, niet volgens mij dus. Zo ging het nog even door en toen heeft ze 112 gebeld en is de politie gekomen en die hebben de ambulance gebeld, die me vol plakkers hebben geplakt en zo meer. Ik weet hier helemaal niets van, opdanks dat ik zelf de deur heb open gedaan. Buurman zag de consternatie en kwam ook. O. werd weer gebeld, of zij belde, en haar werd gevraagd of ik mezelf nog kon redden (ik blij met dat opgeruimde aanrecht!!) O.: ja zeker, het is een hele intelligente vrouw die alles zelf regelt. Ik tegen buurman: wat doen al die papieren op tafel? Nou, je gaat toch op reis? Herhaling van boven beschreven. En maar volhouden dat ik niet op reis ging. Maar toen buurman tegen ambulancemensen zei naar welk ZH mij te brengen omdat ik daar bekend was vanwege pols e.d., begon ik weer bij hoog en bij laag te protesteren, nooit iets gebroken. O ja, en dan zeker in het gips gezeten, nou, mooi niet, nog nooit gips gehad. Buurman uitgelegd dat ik 2 soorten gips had gehad. Intussen bleek er in mijn onderbewustzijn wel vast te liggen dat ik schoenen aan wilde, want vorige keer op mijn lamasloffen met scheuren in de zolen, geen geld, geen medicijnen enzo. Dus ik tuteletute nog drukker dan anders, heb een ochtendjas van boven gehaald, denk ik, had een portemonnee (voor de reis geleend van vrouw van buurman, want nog steeds geen nwe aangeschaft nadat de inbrekers de vorige hadden gestolen, zo'n documenten/pasjes tasje mee en naar later bleek, had ik daar een strip bloeddrukpillen uit het keukenkastje in gedaan. Portemonnaie in ene jaszak, huissleutel in de andere, zo bleek later. Om een uur of 11 kwam ik erachter dat ik in een ziekenhuisbed lag aan een monitor en infuus (of had ik alleen een naald?). Ik bleef maar steeds hetzelfde vragen en omdat ik niet opknapte, hebben ze me opgenomen. Ik kon er maar niet achter komen of het al sinterklaas was geweest en of ik al jarig was geweest, want dan zou ik 70 zijn en dat kwam me wel bekend voor. Vreselijk O. belde en om middernacht, toen ik begon te huilen, want het is angstaanjagend om de controle over je leven kwijt te zijn, hebben ze O. nog een keer gebeld. Ze stelde me gerust en zei dat ik veilig in het ZH was. Ik moest aan Hannah denken en aan Lytse en aan mijn moeder en oma, die een paar beroertes hebben gehad en er aan gestorven zijn uiteindelijk. Ik dacht : nu ben ik aan de beurt, niet meer reizen, dit was het dus, wel een beetje vroeg. Ik wist niet of ik een hartaanval of een tia of wat dan ook had gehad en niemand vertelde me iets. Ook niet hoe laat ik binnen was gebracht. Buurman zag de ambulance om 19.30-uur het dorp uitrijden. De hele nacht liggen piekeren met het volkslied van Z .Afrika in mijn hoofd. Het was angstaanjagend. Ik had nog niet eens mijn haar in een staart en heb dat aan een zuster gevraagd, bizar. Om 4 uur belde mijn 2e zoon, was uitgeweest, voetbalkijken of zo, hij vertrouwde het niet. O. had franse zuster gebeld en die vond een oud tel. nr. van zoon 3, dat nog goed was, hem gebeld, maar die heeft zijn broer op de hoogte gesteld. Van hem verder niets gehoord. Maar toen de neuroloog de vlg.mo langskwam zei ze dat ik naar huis mocht en zonder problemen op reis kon. Ze schreef op wat ik had gehad: Transient Global Amnesia. Zelfs O, had er nog nooit van gehoord. Slechts 200 mensen krijgen dit per jaar en de kans dat het nog eens gebeurt is 5%. De oorzaak is niet bekend. Kan gepaard gaan met hoofdpijn. Nou dat heb ik nog steeds en besef het ook nog niet helemaal. De geheugenkwab in je hersenen neemt tijdelijk helemaal niets op. Ik denk net als een blackout door te veel drank, dan is het gebeurde ook niet opgeslagen en kun je je het met geen mogelijkheid herinneren. Mijn franse zuster belde en vrouw van buurman en O. en steeds werd de tel. netjes naar mijn bed gebracht. Buurman kwam me met mijn auto halen. Het lijkt net een generale repetitie voor als er echt iets goed mis gaat, nu hebben diverse mensen in mijn omgeving elkaars tel. nr. Een paar dagen daarvoor had ik O. over Lytse verteld en me afgevraagd hoeveel dagen ik onder een douche moest liggen voor iemand mij vond. Alleen wonen is eng als je erbij nadenkt, zeker als je ouder en dus kwetsbaarder wordt. Vrijdag kwamen er mensen uit de buurt en een vriend met bloemen, dat was dan wel weer heel leuk, niet ziek zijn en toch ziekenbezoek. Ik zei tegen vrouw van buurman ( zij is mijn executeur testamentair), dat ik kennelijk helemaal niet alleen was. Natuurlijk ben je niet alleen, was haar antwoord. Er zijn mensen die een dorp maar niets vinden omdat mensen op elkaar letten, maar dat heeft grote voordelen. Dit was mijn verhaal en de reden dat ik hier even niet geschreven heb. Maar wat was ik blij dat niemand kon zeggen: zal wel van de wijn komen. Kunnen ze wel zeggen, maar zal worden tegengesproken door degene tegen wie ze dit beweren. En zo niet : als ik het zelf maar weet.

Wijffie ik hoop dat het je lukt, je moet dan wel achter die deur je ook nog een lange donkere gang voorstellen, dat helpt om de deur dicht te houden. Succes.

Ik meld me droog af, zodat ik mijn mooie, nieuwe, symbolische avatar nog eens kan zien. Zal morgen de achtergrond proberen te kopieëren v.d rookmelder. Nu staan die tekens hierboven weer wel donker en te gebruiken, snap er niets van. Wel te rusten, vooral degenen met slaapproblemen. Zet de piekerknop uit en zeg tegen jezelf: vannacht kan ik er toch niets aan doen en laat ik nu gewoon ga slapen dan ben ik morgen beter toegerust om de problemen op te lossen. Ook zeg ik vaak: die deur doen we niet open , die blijft dicht en dan zie ik die deur voor me en houd hem stevig gesloten. Dat kost zoveel concentratie dat ik al doende wel eens inslaap. Soms

O ja, mijn maatje heeft uiteindelijk de foto voor me verkleind, nadat ik tot wanhoop was gedreven omdat ik het niet voor elkaar kreeg. Zelfs in de zandbak (waarom werken die smiley's niet? Ik kon ook het woord (moet) niet vet krijgen want die balk is grijs) met hulp van Jaap niet. Zal het wel in de zandbak vragen, daar zitten de specialisten.

Lady Jane, er is een reden voor deze avatar die alleen de mensen die hier langer zijn, kunnen beschrijven. Het verhaal: Vorig jaar in de Sahara ( Western Desert, die waar O'Hanlon met die kamelen was), leefden woestijnvosjes. Je hoorde ze een babyhuilgeluid maken en als je niet oppaste ging ze er met je kleine spulletjes vandoor om mee te spelen. Op een avond, het was al donker natuurlijk, november, kwam er 1 steeds maar kijken of we nu eindelijk klaar waren met eten en hem wat gingen geven. Ik weet niet meer of de kok dat een stukje verderop heeft gedaan, maar ik was er tegen, dan leren ze dat aan, je kunt beter de vlg. dag wat achterlaten, dat vinden ze wel. De vlg. dag pasten de eieren om een of andere reden niet meer in het plateau en werd besloten ze aan de woestijnvossen te geven. Ik heb er een foto van gemaakt. Toen we een avatar mochten kiezen, wist ik meteen dat het deze zou zijn want: eieren staan voor nieuw leven ik ben verslaafd aan eieren, nou ja, beetje verkeerd woord hier, maar moet eieren in huis hebben. En dan waren hier op het forum de woestijnvossen die zo droog waren als het zand in de Sahara. Vandaar.

Kohtje, ik begrijp je heel erg goed, het heeft gemiddeld 7 stoppogingen nodig voor het lukt, maar het klinkt zo negatief: vandaag dag 1. Je kunt het ook zo zien: elke dag niet roken is meegenomen. Ik ben nu 10 weken en 2 dagen min 2 pakjes (in 2 dagen). Zo kun je ook tellen, anders vergaat je nog de moed, zo van : mij gaat het niet lukken. En nog 2 weken, dan heb ik mijn prachtige nieuwe grootbeeld led lcd TV helemaal betaald met het uitgespaarde sigarettengeld. En waarschijnlijk nu al, maar wil me niet rijk rekenen. Dus kies maar welke benadering voor jou het best werkt.

Hoera, ik heb eindelijk mijn eigen avatar!!! :wine:

Jazeker, wij houden vol. Dat is goed nieuws, ook al zou dat niet zo zijn, de schade bij mij is beperkt. Het is denk ik eerder zo dat ik het via een verkoudheid die niet door wilde zetten heb gekregen. Het slaat bij mij altijd op de luchtwegen. En kijk eens: morgen nog 2 dagen en dan heb je al 3 weken vol en vlg. mijn eerdere ervaringen wordt het vandan af makkelijker. En dan die plotseling opkomende snak, zoals ik za. had, over je laten komen, dat heb ik hier geleerd. Haddock: hoe zit hert nu met jou? Kom maar eerlijk vertellen, valse schaamte brengt je niet verder.

Vrijdag dus naar de HA geweest, die hoorde idd een ruis en heeft me een prednison kuurtje gegeven. Dat heb ik eens eerder gehad toen AB niet hielp bij een hardnekkige bronchitis en het is een paarde (wonder) middel. Ook nu merk ik het verschil al. De HA merkte wel fijntjes op dat schade die is aangericht niet meer goedkomt. Ik zei dat ik dat wel wist, maar dat het niet klopt dat je benauwder bent na 10 weken niet roken dan daarvoor. Zaterdag was ik bij vrienden en toen kwam hun dochter met een pakje M.rood een beetje stiekum in haar hand de kamer doorlopen naar buiten om te roken. Ik zei bijna: mag ik er ook 1 dan roken we samen. Daarna heb ik heel veel trek gehad. Nog net niet naar de overbuurvrouw op te bietsen. Pas toen ze eindelijk de lichten uit had, ging het over. Ook ik ben er nog lang niet, het ligt altijd op de loer. Waar blijven de stoppers? Ben heel benieuwd hoe het jullie vergaat.

Lieve Lytse dit is de laatste keer dat ik dit schrijven kan, dat kan ik nog steeds niet bevatten. Ik schrijf hier ook nu pas iets omdat ik zocht naar woorden om mijn gevoelens uit te drukken, maar die komen niet. Ik zal je missen en met mij vele anderen die jij tot steun bent geweest. Hen wens ik veel kracht om hun verlies te verwerken.

Geschokt, dit woord wordt te pas en te onpas overal voor gebruikt. Gisteravond was "de wereld" geschokt bij het overlijden van Nelson Mandela. Voorwaar een uniek mens, maar hij lag wel al een half jaar op zijn sterfbed. Dus het was te verwachten dat hij binnenkort de ogen voorgoed zou sluiten. Maar toen ik las van het overlijden van Lytse, voelde ik me werkelijk geschokt. Ik begreep niet hoe dat zo maar kon. Ja, nu weet ik het, maar eerst natuurlijk niet. Hoewel ik een emotioneel mens ben, huil ik zelden, maar de tranen rolden mij over de wangen. Het is niet dramatisch bedoeld, maar het forum zal voorlopig niet hetzelfde zijn. Er zijn nu eenmaal mensen die er een groter stempel op drukken dan anderen. Lytse, hoe moe ze ook was, hield iedereem in de gaten, ze had er een systeem voor ontwikkeld. Ook mij heeft ze in PB's vaak gesteund en dat deed me goed en gaf me moed en inzicht. Wat mij verder verbijsterd heeft en vervuld van plaatsvervangende schaamte is het geruzie hierna. Werkelijk ongelooflijk!!! Er was zelfs iemand, gelukkig ben ik meteen vergeten wie, die even ging uitmaken wie er wel en niet mocht reageren. Dit is een forum waar iedereen die zich ooit heeft aangemeld, mag komen als hij/zij daar behoefte aan heeft. Het heeft mij juist getroffen dat "oudgedienden" meteen hun medeleven en gevoel schreven. Agnieta Bolletje had gelijk, het idee van een apart draadje voor Niwi werd pas gedaan toen er al een tijd overheen was gegaan en jij er kennelijk behoefte aan had het er nog steeds over te hebben. Dat kan en dit was een goede oplossing. Maar van het overlijden van Lytse, zo plotseling hebben we vandaag pas gehoord!! Dan is het toch logisch dat het hier in de zo vaak aanbevolen huiskamer wordt gedeeld? Druppeltje Het is inderdaad niet te geloven dat je nu al 2 maatjes hebt verloren. Vreselijk voor je. Als je er behoefte aan hebt kun je natuurlijk altijd weer hier komen. Nou ja, dat is volkomen overbodig om te zeggen, dat weet je zelf ook wel. Ik wens je veel sterkte en als jij er troost bij vindt, brandt dan maar kaarsjes. Ik ben een stukje gaan lopen om het even te laten bezinken, zoiets zal Jopie bedoelen. Als ik wel eens aan iemand vertel dat ik zaken aan het voorbereiden ben voor mijn dood, is het standaard : jij gaat nog lang niet dood. Maar niemand weet wanneer het zijn tijd is, dat zie je nu maar weer eens. Het geeft mij geen goed gevoel om nabestaanden met allerlei vragen en uitzoekwerkzaamheden te laten zitten. Goh, het dringt gewoon nog steeds niet tot me door dat we Lytse hier niet meer kunnen lezen, het was al vreemd dat ze 2 dagen niet kwam.

Tine, Zij meldde een paar weken? geleden dat het niet zo goed ging en dat ze zich weer op het dagpact ging zetten. Dat heeft ze een paar keer gedaan, maar daarna niets meer van haar gehoord. Hoe gaat het met je? Ben je nog aan het breien of laat je teveel steken vallen? Dan komt het nooit af.

Gisteren werd hier een vraag gesteld over leverwaarden. Arjan? Daarom heb ik even gezocht bij Thema's rondom alcohol want daar is ooit een discussie over gevoerd en heb het naar boven gehaald. Dus wil je meer weten, kun je dat daar lezen.

Nou Ludwig, niet zo bescheiden met die echte bloemen. Je zou raar staan te kijken als ik plotseling bij je voor de deur zou staan. Het antirookvrouwtje heeft me doorgestuurd naar de HA. Morgen een afspraak. De blaastest ging niet, want ik barstte steeds in hoesten uit. Ze vraagt zich af of ik niet tegen een bronchitis aan zit en om dat te behandelen, daar heeft zij geen bevoegdheid voor. Misschien AB kuurtje, dus ben blij dat de assistente laatst het idee had de afspraak te vervroegen, ben ik mss voor de vakantie (waar ik voor train!!) toch nog wat fit. Kan niet zeggen dat ik meer lucht heb dan toen ik nog rookte en na meer dan 2 mnd. zou je dat toch wel verwachten. Ze heeft wel met de stetoscoop geluisterd en hoorde wat fluiten. Nou dat hoorde ik zonder ook wel. Die emoticons doen het nog steeds niet. Hou vol en als Haddock niet mee doet, dan doe je het maar alleen, maar nu niet opgeven hoor, denk eraan. O, niet goed gekeken , krijg je toch nog wat . Zo goed?