lidia

Dagpact Blondie Lidia

Bolletje, ik heb nog wel elke dag hoofdpijn, maar hoop dat die orto-manueel ther. daar wat aan kan doen. Maandag afspraak, kwam net nog een herinnering van. Wat is internet toch eigenlijk een zegen, alles wordt er makkelijker door, alleen moet je niet overdrijven en ook in real life leven. En dit forum zou er niet zijn zonder internet. De Italiaanse gasten vroegen al snel naar Wifi. Dat heb ik ook, maar met code, wel zo veilig.

Wat ben ik blij dat ik niet gedronken heb gisteren en de dagen daarvoor. Afgelopen nacht heb ik maar eens weer bij Thema's de nare ervaringen met alcohol gelezen, tot 3 uur en daarna lang klaarwakker eraan liggen en eerlijk over mijn eigen verleden ermee. Dat sterkt me in mijn besluit om in ieder geval niet meer in mijn eentje te drinken. En aangezien ik geen feestjes, visites en zo heb, komt dat in de praktijk neer op zo goed als geen wijn, Misschien uiteindelijk wel helemaal stoppen. Maar daar ben ik nu nog niet aan toe. Waarom ben ik zo "blij"? Ik was diep in dromenland toen ik wakker werd v.d. deurbel, dacht dat eindelijk mijn pakketje kwam. Snel eruit, badkamerraampje open (in Eva's kostuum), geen busje in de straat. Dus ik riep : "ja" ? Verscheen er een mannenhoofd en nog 1 en nog 1 en een vrouwenhoofd, die iets zeiden in een vreemde taal. Omdat ik het niet kon plaatsen zei 1 man iets met kerk, ik dacht dat het Jehova's getuigen waren. Je kunt snel denken, zelfs half in slaap, kennelijk. Maar toen ik de naam van een buurvrouw hoorde, begreep ik het. Onze kerk is open voor toeristen en zij zit daar soms als gastvrouw. Ze zochten dus overnachting en ik vroeg of ze over een half uur terug konden komen. Snel gedoucht en wat spullen uit de kamers gehaald. Dat kan allemaal zonder trillen en zo. Ze kwamen terug en blijven 2 nachten. De man die Ned. sprak woont in de buurt van mijn kostganger en ging met de trein terug. Als de kostganger geen kamer in gebruik had, kon de zoon van dat echtpaar daar in, maar ik had geen zin om het bed te verschonen, dus hij slaapt in de 3 pers. zolderkamer, dat is makkelijker voor mij. De website waar ik al sinds het begin op sta, doet niet meer aan gratis vermeldingen en ik wil niet betalen omdat ik dat er niet uit haal. Dus sinds 2 dagen sta ik daar niet meer vermeld en je ziet, er komt altijd nog wel iets langs. Ik vind het leuk, dus stop er nog niet mee en heb altijd wel eten voor het ontbijt in huis, dus geen paniek. Omdat het bijna stormt hier, was ik een beetje gefrustreerd dat ik niet buiten kon zitten en dat loste zich weer op, want aan deze mensen was ik een paar uur af en aan kwijt. Maar altijd leuk, zulke onverwachte gebeurtenissen. Ze gingen meteen onder de douche en voelen zich thuis zo te zien. En het is toch weer leuk meegenomen. Nu nog morgen op tijd in de keuken, dat wordt wennen. Zo dit was mijn verhaaltje voor vandaag, om even de positieve kant van niet drinken in de praktijk te delen. .

Vandaag weer 2 weken zonder wijn en ook niets anders , gaat goed, nu de hoofdpijn nog weg. Dat is heel jammer omdat ik meer zou willen ondernemen, maar daardoor de fut niet heb. Weet niet zo goed hoe het uit te leggen. Er zijn mensen die ik nodig moet bellen, waaronder mijn zoon, maar kan de moed gewoon niet opbrengen. Ben toch al niet zo'n beller. Heb een mobieltje een simpele van 14 jaar oud in de la liggen voor als ik op reis ga of zo. Wel eerst weer een sim kaart kopen want na een jaar is je beltegoed gewoon in beslag genomen. Welterusten allemaal, ik doe het licht maar eens uit.

Omdat er door Spud en Bolletje (mss nog wel iemand, maar zo ver ben ik nog niet) gereageerd is op mijn hoofdpijn: ik neem niet aan dat het uit mijn nek komt, ik ben in de herfst helemaal binnenste buiten gekeerd en de internist zei in het eindgesprek dat de hoofdpijn en vermoeidheid waarschijnlijk uit de nek komen. Ze raadde me aan naar de fys. te gaan en daar bleek dat er wervels gedraaid zaten. Of zo iets. De behandeling deed me na een paar keer als herboren voelen, wel veel napijn en rustig aan doen met bewegen. Maar het is niet blijvend. Daarom probeer ik het bij een therapeut die het mss net iets anders aan pakt. De internist zei dat je van chronische hoofdpijn heel moe kunt worden. Bij het darmonderzoek (ik had ook buikpijn) is wel wat gevonden en dat is verwijderd. Moet na 3 jaar weer. Acupunctuur helpt niet bij verdraaide wervels en ook niet bij artrose. Verder gaat het goed met me, niet gedronken. Voor iedereen een goede nachtrust, dat is heel belangrijk voor lichaam en geest.

Eindelijk bijgelezen. Gisteren een nieuwe wc bril gekocht, was al voor de pinksteren gesneuveld :drank maakt meer kapot dan je lief is. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om boodschappen te doen in een super waar alles de helft goedkoper is dan op mijn dorp, waar de laatste dorpssuper verdwenen is en slechts een klein winkeltje over. En een melkhandel en groentewinkel, net zo duur en lang niet alles is er voorradig. Dit vertel ik hier omdat het wel belangrijk is want daardoor kom ik niet vaak in de gelegenheid om te voet "even" 1 of 2 "dure" flessen wijn te halen. De goedkoopste kost al 3x zo veel als een normale in een supermarkt. Ik had helemaal geen preek tegen mezelf gehouden over niet in het drankpad, want was er niet mee bezig. Stond er bij de ingang een leuk bedoelde BBQ uitstalling met een paar schappen wijn erbij. Ik heb er even kennis van genomen en ben toen doorgelopen. Ging het maar altijd zo makkelijk als de laatste 2 weken. Daarvan heb ik alleen bij een bezoek met eten aan de buren wat gedronken. Zo zou ik het graag willen, ben benieuwd hoe dat deze keer zal gaan, want heb het gevoel dat er iets veranderd is. Dat heeft ook wel te maken met de docu over binge drinken, die ik 2x heb gezien. Met mijn verstand wist ik natuurlijk wel hoe schadelijk en gevaarlijk alc. is, maar het lijkt wel of het nu pas goed in zonk. Nu nog van die ellendige dagelijkse hoofdpijn af, schijnt uit mijn nek te komen. Maandag heb ik een afspraak met een orto manueel therapeut die ook arts is. Heb veel goede berichten over zijn behandeling gehoord. Het is wel 2 dorpen verderop, terwijl mijn fys./manueel ther. 20 meter van mijn achterdeur praktijk heeft, Maar die behandelingen helpen maar even. Het zal nooit meer beter worden, stuk is stuk, maar ik hoop dat het resultaat goed zal zijn en vooral dat het langer effect zal hebben. Het gekke is, als ik dronk, had ik de vlg. dag geen hoofdpijn. Dat mag natuurlijk geen reden zijn om het op een zuipen te zetten, maar dat heb ik uit wanhoop wel eens gedaan. Pijnstillers ben ik niet zo van en helpen me ook niet. Zo, ik ben weer eens op de dagdraad, zullen jullie weten ook.

Nou, wat leuk Gipsy, dat je zo reageert en het gelezen hebt, zo had ik er nog niet over nagedacht, maar ja, soms denk ik wel eens dat ik veel heb meegemaakt, ook minder leuke dingen, die andere mensen hebben "gemist". Heb je alles hier gelezen? Ik probeer het een beetje te beperken, niet omdat dit een openbaar forum is, maar de werkelijkheid is soms een beetje heftig geweest. Zo ben ik bijvoorbeeld op een tropisch eiland in de gevangenis getrouwd (met een Waal) met alles er op en er aan: 3 verdiepingen taart, bruidsmeisje etc. Helaas was het huwelijk, toen hij vrij was en hier bij mij, niet zo'n succes. Ik realiseerde me niet dat 23 jaar zwaar drugs- en alcohol gebruik zijn hersenen hadden aangetast. Daar was dus geen redden aan en ik weet niet waar hij is en of hij nog leeft, maar van de IND mag hij nooit meer Nederland in. Als je een gevangenisstraf van 3 jaar of meer hebt gekregen voor een misdrijf (alsof je gevangenisstraf krijgt voor goed gedrag , wordt je beschouwd als een gevaar voor de Ned. samenleving. Dit geldt dus ook voor mensen uit de Benelux. Ja, schrijven heb ik altijd graag gedaan en iemand heeft mij mijn eerste pc gegeven om het allemaal op te schrijven, maar ik ben in die tijd gestopt met dagboek omdat ik dan de problemen nog een keer moest beleven. Normaal schrijf je iets van je af, maar dat was toen niet zo. Ik vertel wel eens een verhaal uit die jaren, maar dat is makkelijk. Een boek schrijven is een vak en er zijn al te veel mensen die dat doen en het aan de straatstenen niet kwijt kunnen. Mijn leven is gelukkig in rustiger vaarwater gekomen, als je ouder wordt kun je spanningen minder aan. Ik heb al bijna een jaar een 64 jarige Ned. kostganger, 3 nachten en kook ook voor hem. Dat is leuk, want koken alleen voor jezelf legt je veel beperkingen op. Hij lust werkelijk alles en het geeft me ook wat aanspraak en ritme en houdt me v.d. drank. Hij heeft ook drankproblemen en drinkt hier nooit, thuis mag het niet van zijn vriendin. Soms zegt hij met een soort weemoed dat hij graag weer eens zou doorzakken, maar hij heeft een agressieve dronk over zich en weet dus heel goed dat hij ervan af moet blijven. Over 6 weken is zijn werk hier afgelopen en vertrekt hij weer naar het zuiden des lands. Met mij gaat het, dank zij de mensen op het forum gelukkig veel beter, ik was in een stadium dat ik me vaak angstig en depressief voelde, mede door het drinken. Dat is nu niet meer zo en dus op zich al een "beloning". Toen jij hier pas was heb ik jouw draadje ook gelezen en eerlijk gezegd had ik er een hard hoofd in, maar jij bent echt ook heel ver gekomen. Ik hoop dat je je dat genoeg realiseert om de kracht en moed te vinden om op de weg die je nu gaat, door te gaan. In de jaren dat ik hier ben (eerst lang alleen maar gelezen), heb ik veel mensen gezien die het gelukt is om helemaal te stoppen. Daar heb ik grote bewondering voor. Voor jou

Ja, daar schijn je naar toe te groeien, dat begrijp ik ook wel als ik zie wat een aftakeling oud worden meestal met zich mee brengt, ook als je niet ziek wordt. Maar het accepteren vind ik heel moeilijk, vooral omdat ik me niet mijn leeftijd voel en er ook niet zo uit zie, dat moet je geloven. Ik hoor dat vaak en zie het ook aan vrouwen van mijn leeftijd, dan denk soms uuuuhhhh, is die jonger dan ik? Wat ik wel merk is dat ik vroeger meer interesses had, dat wordt wat minder, hoewel ik nog steeds de naam Aagje als middlename heb. Daar had onze Lady wel gelijk in. In de bijbel staat : wie kan, door bezorgd te zijn, 1 dag aan zijn leven toevoegen? Er staat geloof ik : 1 el, maar goed, zo is het wel.

Nu de vergelijking met mijn leven. Ook ik had een jongere verloofde uit Bihac, we hadden plannen en hij is zelfs hier geweest, maar ik ging naar Afrika en toen ik de zomer daarna weer naar Bosnië ging, was hij getrouwd en had een kind. Toevallig lees ik nu dit boek met de herdenkingen van Srebrenica en dat laat mij niet koud, ik heb veel Bosniërs daar gekend en de taal geleerd. Ik vraag me geregeld af of ze nog leven. Omdat ik de taal redelijk spreek, heb ik me destijds aangemeld als vrijwilliger bij Vluchtingenwerk om Bosnische (en andere) vluchtelingen te helpen met hun weg in Ned. te vinden. Ik had nu dus de fotoboeken en muziek weer te voorschijn gehaald (alleen thuis, buurvrouw weg) en lekker hard gedraaid. Zonder wijn dit keer. Dat is wel eens anders geweest, halfdronken dansen in de kamer, kinderen (tieners) naar beneden : kan het wat zachter, doe niet zo gek, buren aan de tel. Idem. Terug naar het boek. Precies in 1991 had ik een Servische hoboïst in huis en een Spaanse man die voor dirigent studeerde. Toen ik met mijn vriend op vakantie ging, bleef de Serviër alleen achter in huis en ik vroeg mijn vriend nog of dat wel vertrouwd zou zijn, of hij niet naar huis zou bellen. Maar mijn vriend zei dat het wel goed kwam. Nou, niet dus, een rekening van fl. 1200 !!! en de vogel gevlogen. Ik in alle staten. Hij speelde in het balletorkest en via mijn zoon (die toen danser bij HNB was), is hij toen met een bemiddelaar hier geweest en heeft een deel terug betaald en een contract getekend voor de rest. Moet nog komen. In het boek gaat de Serviër om met een artiest die in het Muziektheater werkt en daar is hij heel vaak en eet in de mensa. Normaal mag dat niet, maar er werd een oogje dichtgeknepen. Dit was het verhaal, ik vond het ongelooflijk, zoveel als overeen kwam met mijn leven. Gelukkig werd ik niet zo dronken als de hospita, dat ik mijn eigen spullen door de ruiten gooide, maar dat had zomaar kunnen gebeuren. Het zou best kunnen dat ik mijn calvinistische opvoeding en de verantwoordelijkheid die ik als oudste van 6 op de schouders kreeg, dit soort dingen niet doe, zelfs niet als ik dronken ben. Nu ik in mijn levensavond ben, grijpt het me soms naar de strot, hoe snel het allemaal gegaan is en nu gaat het nog steeds sneller en sneller. Vooral als ik omkijk en dingen zie, zoals de (rondreis) vakanties in Joegoslavië met mijn tweeling, en dan die tijd in de toekomst erbij tel, kom ik tot de onaangename conclusie dat ik dan niet meer leef. Het klinkt gek, maar dat heeft me ook weleens tot zuipen aangezet, angst voor de dood. Tegenwoordig gaat het wat beter, het voelt alsof ik me er bij neer heb gelegd. Een mens moet wel! Dus probeer ik er nog maar van te genieten zolang ik nog gezond ben. Daar past natuurlijk geen drank en roken bij, dus dat maakt me wel beter gemotiveerd. Ik heb ook een soort innerlijke rust sinds kort, een soort van overgave aan hoe het is. Zeker als ik de ellende op TV zie. Als ik mijn leven overdenk, heb ik veel meegemaakt en veel v.d. wereld gezien. Daar ben ik dankbaar voor en daar heb ik ook andere dingen voor gelaten. Eergisteren heb ik de hele nacht wakker gelegen omdat alles zich als een film afspeelde. Maar dat geeft niet, ik kan mijn eigen dagen indelen. Of het verstandig is om mijn dagboeken te gaan lezen, weet ik niet. Voorlopig laat ik ze maar dicht. Te emotioneel en dus te gevaarlijk. Voor wie nog leest, dank, want dit opschrijven betekent dat er weer ruimte en rust in mijn hoofd komt.

Goed, eens kijken of ik dit op een duidelijke manier kan opschrijven. Ik ben een heel dik boek aan het lezen, geschreven door een Serviër (dat maak ik uit van alles op), het stuk waar het hier omgaat begint in 1991, toen de oorlog op de Balkan zich aandiende. De schrijver was student, maar kocht, vlak voor verdedigen van zijn afstudeerscriptie een vliegticket naar Ned. om de dreigende mobilisatie te ontlopen. Hij komt terecht in een klein dorp, vlak bij waar ik woon, op een kamer bij een vrouw van middelbare leeftijd die bijna dezelfde naam heeft als ik. Het dorp is verzonnen, samengesteld uit wat dorpen hier in de buurt. Er woont ook een Spaanse dirigent. De vrouw heeft tijdens een vakantie in Bihac, Bosnië, een liefdesrelatie met een veel jongere man gehad en cassette bandjes met Bosnische muziek van hem gekregen. Als ze een jaar later terugkomt, vol verwachtingen, is hij spoorloos verdwenen. In dat dorp (Zompedorp), grijpt ze geregeld naar de fles en draai dan keihard de bandjes af, terwijl ze met de fles in de hand (en aan de mond) danst en huilt om haar Bosniër en haar zoons die ze ook nooit meer ziet. Vaak gooit ze de fles door de kamer en vernield van alles en nog wat. De huurders vinden haar dan uitgeteld op de bank of de grond. De schrijver, die heimwee heeft, belt geregeld naar zijn land als de hospita er niet is. De Spanjaard, die van de Canarische eilanden komt, doet dat ook en staat dan wel een half uur te schreeuwen. De Serviër houdt het daar niet meer uit, want de vrouw laat hem niet met rust en vertrekt naar een vriend. Als hij de deur uitgaat, ligt de tel.rek. op de mat. Die blijkt € 1000 te zijn. De vrouw is in alle staten en weet hem op te sporen via de man die hem daar gebracht heeft. Er wordt een contract getekend om het terug te betalen. Hij kan natuurlijk geen kant op, als illegaal. Ik plaats dit even, ben bang dat er iets mis gaat.

MG, dank voor de reactie, ik begrijp wat je bedoelt. Over de verkeerde kant opgaan, dat heb, hoop ik, nu dus weer omgedraaid en het gaat goed. Ben er tenminste tevreden over en zo'n avond moet een uitzondering blijven, des te leuker is het. Aangezien ik bijna nooit ergens heen ga, is dat niet moeilijk. Maar saai vind het nog steeds. Dat zal weer moeten wennen, ik ben gemotiveerd. Ik zou hier een "verhaal" schrijven, maar had dat zo in mijn hoofd, dat ik er niet van slapen kon, was om 6 uur nog wakker en nu barstende koppijn, dus jullie houden het van me te goed.

Lady Jane YES

Mijn Gerrit, jij schreef laatst dat iedereen op zijn eigen manier adb wordt/is. Dat is waar, maar ik ging toch langzamerhand weer de verkeerde kant uit. En ja hoor, had weer hartkloppingen, daar is dus een duidelijk verband mee. Dan zie ik op TV de hartverscheurende beelden van mensen die door het noodlot in een vreselijke situatie zijn beland. Daar kwam Kaboutertje nog eens bovenop en meer mensen hier die toch wat gezondheid betreft ook niet een lot uit de loterij hebben getrokken en vroeg ik mezelf af: wat wil je nu? Het lot nog verder tarten of weer eens serieus werk maken van flink minderen. Het werd het laatste, dus heel bewust opnieuw voor gekozen. Vandaar dat ik blij was dat de deur naar Buurman definitief dicht is. Ik ben 71 jaar, heb mijn tanden en kiezen (op 2 na) nog, ben niet grijs en kan zonder bril lezen. Natuurlijk, wel last van artrose e.d., maar dat hoort erbij. En aan beweging zou ik ook wel eens wat mogen doen, maar zo geen zin in. Nooit gehad. Dus ik kan melden dat ik de laatste 8 dagen maar 1 dag gedronken heb en van plan ben niet meer in m'n eentje te drinken. Bovendien belt mijn oudste zoon soms op dat ze in de buurt zijn en of het uit komt ........ Dat is een stok achter de deur, want het is al een paar keer bijna ontdekt dat ik wel had gedronken en dan zijn de rapen gaar. Denk ik tenminste en ik zou me schamen. Donderdag moest ik even bij de buren zijn, man was alleen thuis en vroeg of ik wat wilde drinken, toen kwam er een vriend(je) van hem, die nam een biertje. Echt 1, want hij moest rijden. Toen kwam achterbuurvrouw erbij. Wil je een wijntje? Jongen weer naar huis, vrouw thuis, buurvrouw naar huis en vrouw zegt tegen mij : jij eet gezellig mee, want we hebben veel te veel vis die op moet. (Ik ben gek op vis en had alleen een restje pasta). Dus graag. Vrouw is op koolhydraatvrij dieet, dus aan het water. Ik naar huis, tomaten en sla gehaald. Man en ik nog een fles open en het was gewoon gezellig, niet vanwege de wijn, maar vanwege dat ik besefte dat ik normaal altijd tegenpruttelde als ik werd uitgenodigd te blijven eten en nu niet. Dat komt omdat ik dan al aan het drinken was en daar ongestoord mee wilde doorgaan. Toen kwam er nog een vriend van hun en die deed ook een glas mee en het was gewoon gezellig. Zo zou ik het graag willen en niet vragen of ik een fles mag lenen. De schaamte voorbij. Vrijdag was ik wonderlijk fit, waarschijnlijk door de aangename avond. Ik sluit me veel te veel op. Naar de afvalstraat geweest met o.a. kapotte platenspeler en de video v.d. vrienden, die vieze koppen had (ben lekker aan het opruimen). Daar met 1 v.d. medewerkers een leuk gesprekje over de lokale politiek gehad. Toen mijzelf en mijn auto voorgesteld aan "mijn" nieuwe garage. Dat voelde ook heel goed en toen de wekelijkse boodschappen gedaan en zonder wijn thuisgekomen. Toch wel trots op mezelf, het weekend zonder wijn doorgekomen en wat nog mooier is, zonder trek. Als ik alert blijf, zou het zo toch moeten kunnen. Tja, via de ANBO een weegschaal gekocht die van alles meet, dat moet ik nog instellen, maar er toch maar vast op gaan staan en wat ik al vreesde: mijn oude gaf ruim 2 kg te weinig aan. Dat was vandaag een beetje een domper, maar ook een extra stimulans om de wijn te laten staan, want daar zitten loze calorieën in. Zo, het was een heel verhaal, maar dan zijn de in mijn wel en wee geïnteresseerden weer up-to-date. En ik heb mezelf weer even aan de haren bij de les getrokken.

Nu zit ik te (glim)lachen, jullie zijn me er 1.

Erik, later had ik door dat je niet jarig was, omdat ik op 7 juli aan het lezen was, maar er is dus helemaal geen juiste dag ingevuld. Maar ik meen me toch te herinneren dat je voor je vakantie wel jarig was en die droog bent doorgekomen. Dat leverde je heel wat complimenten op. ook een cadeautje dus. En tja.......dat roken............

Ha die Erik, leuk dat ik je tref, zag net dat je jarig bent. Van harte gefeliciteerd en nog vele jaren in goede gezondheid en als het kan ook gelukkig in de liefde. Dat gun ik je van harte.

Dan nu de het vervolg, tevens einde van de dramasoap, Buurman, Lidia en de Drank. Toen ik aan het folderen was voor de Prov.Staten verkiezingen, zag ik ineens de sleutel van het huis van buurman in de meterkast en bedacht dat ik die gelijk met de folder bij hem in de bus kon doen. Wist hij het helemaal zeker. Ruim een maand geleden zat ik in de tuin te lezen met (gelukkig) een glas water en een lege theepot naast me en kwam hij ineens aan dribbelen en vroeg : "ben je kwaad?" Ik antwoordde bevestigend en heel assertief (vond ik) dat hij meer dan 10 jaar niet respecteerde wat ik NIET wil. En voegede eraan toe dat ik gevraagd had of we gewoon buren of vrienden konden zijn en dat hij dat geweigerd had. Hij keek me wazig aan en zei dat hij zich daar niets van herinnerde. Toen wees ik heen en weer van hem naar mij (omdat ik ook zeker hierin verantwoordelijkheid neem) en zei: "dat komt van dat zuipen van ons." Hij liep mompelend weg. Niets meer gehoord, hij komt bijna nooit buiten, dus de kans is groot dat ik hem niet hoef tegen te komen, want dat vind ik erg lastig als ik gebroken heb met iemand.

Even wat anders, die uitzending begon dus eerder dan ik hier gemeld had, sorry daarvoor. Ik had hem al op BBC gezien, zag ik, maar de 2e x kijk je er toch anders tegenaan en zie je meer dingen. Wat me nu vooral trof was de zeer snelle verslechtering v.d. leverwaarden en dat 3 glazen daar dus ook al invloed op hebben. En dat het dwars door de darmwand heen gaat en overal ontstekingen geeft. Zelfs de proefpersonen (zelf arts) en de onderzoekers waren geschrokken en vonden dat de hoeveelheden die nog geen lichamelijke schade geven, bijgesteld zullen moeten worden. Naar beneden dus. Het is een wonder dat ik nog zo gezond ben na al die jaren. Don"t push your luck Lidia. Het geeft mij wel weer nieuw redenen om er beter voor te gaan, want de laatste tijd was dat weer aan het verwateren. Rare uitdrukking in dit geval.

Het is vervelend in een geval als nu, dat degene die aan het schrijven is, niet kan zien wat er intussen gebeurt, anders had ik mijn bericht hier niet zo maar neergezet. Zag het dus pas later, heeft niets te maken met gebrek aan respect, interesse of wat dan ook.

Ik heb het net gelezen en zit gewoon te huilen, wat erg! Hoewel ik nog steeds niet helemaal bijgelezen ben, heb ik het wel met veel belangstelling gevolgd. Het lijkt wel of sommige mensen voor het ongeluk geboren zijn. Hoeveel meer kan een mens verdragen? Ik sluit nu maar eerst af, kom straks weer om te zien hoe het gaat. Helaas kan ik niet bidden voor haar, anders zou ik dat zeker doen.

Goedemiddag samen ik val ongelezen binnen omdat ik in de TV gids zag dat op Canvas om 21.05uur (als ik het goed heb onthouden) een programma komt, getiteld: Bingedrinking, is it really that bad? Laatst had hier iemand gemeld dat er op de BBC een soortgelijk programma kwam. Ik had dat net op tijd gelezen en het was die artsentweeling die al eens een proef had gedaan over wat slechter voor een mens is : suiker of vet. Dat was interessant en vlot gemaakt. Dit keer ging het over de vraag wat slechter voor het lichaam is : 1 x p/wk binge drinken of in 7 dagen dezelfde hoeveelheid. Het binge drinken was slechter. Het is mij eigenlijk nog steeds niet helemaal duidelijk wat daar precies onder valt, want er zijn ook mensen die dagen doorgaan. Dat zou dan eigenlijk erger voor het lichaam moeten zijn dan in 1x de wekelijkse hoeveelheid. Hoewel dat ik dit geval 21 standaardglazen waren. Voor wie hierin geïnteresseerd is heb ik dit even hier gemeld.

De Koran van Kader Abdollah, bijna uit en zeer interessant als je het Oude Testament kent. Veel gelijkenis, maar de insteek is toch net even anders. Heel knap hoe hij dat heeft gedaan, vanuit het Arabisch en dan vanuit het Perzisch en met behulp van de kennis van een oom die er heel veel van weet. Hij geeft toe de bloemrijke taal v.d. originele Koran niet te kunnen evenaren, maar ik vond het boeiend en vlot te lezen. Als ik wat druk in mijn hoofd was, pakte ik het boek en ging een stukje lezen. Weinig geweld gevonden, en dan nog in oorlogstijd. Mijn moeder had een joodse schoonzoon en een Tunesiese en wilde zelf de Koran lezen omdat iedereen er een mening over had (toen al. 20 jaar geleden!) en niemand hem echt gelezen had. Ze mocht hem wel in de bieb lezen, maar niet mee naar huis nemen. Mijn vriend en ik hebben hem toen voor haar verjaardag gekocht met een boekje met uitleg erbij. Kader Abdollah geeft steeds aan het begin van een soera een uitleg, dus dat maakte het inzichtelijker. Het leven van Mohammed had ik al gelezen, maar zijn versie (duo-boek met de Koran, ga ik nu toch ook nog lezen. En dat voor een overtuigde atheïst.

@ Jane en Nancy Doet me goed dat ik hier toch gemist word. Ik lees wel, maar soms een maand later, zoals een boek, zeg maar, want de ontwikkelingen op het forum interesseren me en als ik dat niet meer zou doen, was denk ik het hek van de dam. Maar, zoals ik al vaker heb uitgelegd: mijn pc staat boven en die zet ik hoogstens 1x p/dag aan, dus aan de actuele "chat" kan ik eigenlijk niet mee doen en achteraf reageren is het ook niet. Daardoor en door het toch wel hoge "stoppen" gehalte (+AA), voel ik me ook niet echt thuis in de "kerngroep" . Binnenkort schrijf ik weer eens op mijn eigen draadje hoe het gaat. Op zich veel beter dan toen ik hier kwam en in een vicieuze alcohol cirkel gevangen zat. Soms.

Verkoudheid is vandaag voor het eerst duidelijk minder en voor de trek in roken geldt hetzelfde, maar dan al langer. Alleen voor of vlak na het opstaan, denk ik er nog wel eens (automatisch) aan, maar zeg dan tegen mezelf: jij rookt niet meer, zeker vergeten. O ja, antwoord ik mezelf dan, sorry, even niet aan gedacht. En dat is het dan. Het goede nieuws is dat ik verwacht dat door die verkoudheid met de nodige luchtwegproblemen (heb lichte COPD), ik mijn kostwinner voorgoed met zijn sigaartje uit de huiskamer naar de bijkeuken heb verbannen. Hij doet er wel zielig over, maar na een half jaar gedoogbeleid, moet ik nu maar de poot stijf houden. In de bijkeuken is hij zo klaar, want dat is niet gezellig. Vanavond zei het dat dat ook niet hielp omdat daar dan de rook bleef hangen. Het raam van de schuur staat open en daar heb ik hem even op attent gemaakt. Nu hij niet meer sigarenrook verspreid merk ik toch wel dat dat een stuk aangenamer is. Hij moet er maar aan wennen, want mede door zijn tevreden gerook, ben ik langzamerhand ook weer begonnen en daar had ik veel spijt van, want een beetje roken gaat niet als je eenmaal "normaal" roker bent geweest. Ooit rookte ik 1 pakje per jaar, hooguit, dan is het anders, toen was ik niet verslaafd. Nu wel. Het zou leuk zijn als er nog een paar rokers hier komen en mee doen.

Nou, dag 8, dat is toch al meer dan een week? Ga je toch goed? En ja, er minder mee bezig zijn, dat valt niet mee. Zoals hier vaak gezegd wordt, zoek afleiding, maar dat weet je zelf ook wel. Je kunt ook even bij mij langs komen, geef ik je die stevige verkoudheid en je taalt (voorlopig) niet meer naar roken. Dus ik heb makkelijk praten, want moet er even niet aan denken en doe dat dan ook niet.\ Maar ik ben er natuurlijk ook nog niet, eigenlijk is een roker er nooit, gezien het feit dat zelfs na jaren weer beginnen geen zeldzaamheid is. Hou je taai.