billy1981

Ja die ideale wereld dat zou mooi zijn als die er binnenkort nog een keertje gaat komen he :-) Mag ik vragen hoe vaak je thuis drinkt zonder sociale verplichtingen? Voel je bijvoorbeeld elke avond op de bank dat het erbij hoort omdat het soort van in je script zit? Heb je wel eens geprobeerd om thuis niet te drinken terwijl je wel die behoefte had? En zo ja, ging je dat makkelijk af? Ook ben ik benieuwd of je het voor je kan zien dat je wel naar die sociale gelegenheden gaat maar dan zonder te drinken. En wat je dan voor je gevoel het meeste zou missen. Is dat dan bijvoorbeeld de ontspanning, de beloning, het roesje, het inblenden? Denk je dat je incrowd er niet goed op gaat reageren? Wel mooi dat ik 1x zeg 'mag ik vragen...?' en vervolgens met een heel vragenvuur komt. Maar ik denk dat je antwoorden ons wat meer inzicht geven en je dan misschien kunnen helpen met wat je zoekt. En zoals Claudius zegt: blijf hier lekker lezen en schrijven!

Het kan natuurlijk allerlei redenen hebben waarom alcohol bij jou 'goed werkt'. En je bent inderdaad niet de enige hier die het als medicijn gebruikt tegen onrust/prikkels/etc. En waarschijnlijk merk je ook net zoals de meesten hier dat die korte termijn-oplossing, al snel zorgt voor een verergering op lange termijn. Dan ben je terug bij af (of waarschijnlijk nog verder teruggeworpen). Die cravings zijn een verradelijk iets. Juist als je ze een paar dagen niet hebt en alles van een leien dakje lijkt te gaan, zijn ze vaak ergens in een hoekje geduldig krachten aan het opbouwen tot je er weer aan toe 'moet' geven. Ik zou proberen daar heel scherp op te blijven, juist als het je wat makkelijker af lijkt te gaan. Bekijk het voorlopig per dag, schrijf hier van je af, en ga langzaam maar zeker uitzoeken hoe je prikkels of onrust te lijf kan gaan zonder alcohol. Tot zo ver mijn ongevraagde advies :-) Succes!

Mooie prestatie @Moeps! Nu ik dit typ denk ik: Verzeil je door deze forumnaam wel eens in de discussie: Moops!/Moors!?

Interessant wat je zegt, @Claudius. Je zou willen dat je het zou kunnen gebruiken, maar eigenlijk ook weer niet? Heb je het niet nodig, of bedoelde je dat je het gisteren wel nodig zou hebben gehad maar vandaag niet meer? Sorry als ik te nieuwsgierig ben!

Ik heb ADHD, ook daar was alcohol een handig medicijn tegen. Ik kan het iedereen aanraden....Tot dat het dat niet meer was natuurlijk. En terugkijkend op die 25 drankjaren, wist ik eigenlijk al vanaf het prille begin dat ik er een keer mee moest kappen. Niet lullig bedoeld, maar er is altijd wel 'wat'. Bij iedereen. Al verschilt de mate en het hoe en waarom natuurlijk per persoon. Vanavond ga je drinken, dat besluit staat al vast. Daarna wordt het tijd voor het moment van helderheid, waarin je de knoop doorhakt. Ongevraagd advies: wacht niet op het ideale moment, maar neem op niet al te lange termijn het daadkrachtige besluit. Zoek hulp. Er is zoveel aanbod tegenwoordig als het balletje eenmaal gaat rollen. Praatgroepen, medicatie, therapie, kilo's lectuur en jaren aan podcasts en andere audio. Hoe moeilijk of onmogelijk het stoppen ook lijkt, het zou zomaar kunnen dat het een peulenschilletje blijkt als je eenmaal op het goede spoor zit. Succes!

Naja zeg, dat is wel opmerkelijk dan....

Weet je dat heel zeker Claudius? Ik krijg dat soort verwijten ook wel eens, maar ik ben op de één of andere manier heel erg slecht in het herkennen van mensen buiten de omgeving waar ik ze kan verwachten. Een collega is kennelijk een aantal jaar boos op mij geweest omdat ik haar overduidelijk negeerde bij een hardloopevenement. Toen ik dat een jaar geleden hoorde en ik aangaf dat ik haar écht niet gezien/herkend had, zijn de gemoederen bedaard. Maar volgens mij is ze nog steeds niet 100% zeker of ik haar niet toch negeerde :-)

Pfoe even de rest van de berichten gelezen. Los van de inhoud, vind ik de enorme stelligheid ehmm hoe zal ik het zeggen, het wekt irritatie op. Terwijl ik altijd zo tolerant ben :-) Ongetwijfeld(?!) met goede bedoelingen. Ik mis bij dit soort beweringen altijd het vleugje nuance. Kennelijk wordt dat dan weggelaten omdat dat afbreuk zou kunnen doen aan de absolute waarheid die gepresenteerd wordt. Als ervaringsdeskundige geloof ik zeker in een genetische component (hersenziekte ben ik geen fan van), die het sommigen onder ons lastiger maakt. De combinatie met de omgevingsfactoren bepalen denk ik de kans op het ontwikkelen van verslavingsgedrag. Ik heb geen wetenschappelijke pdf'jes bijgevoegd die dit ondersteunen, tis op basis van de N=1 van ondergetekende :-) Fijne Paas allen!

Haha wat een voorbeeld :-D

Ha wat zie ik nu! Welkom @jackjanssen in ons groepje!

Goed gedaan @SoberMummy! Een warm welkom in ons clubje!

@Claudius wat is te dikwijls Claudius? Kan je die momenten van te voren aan zien komen? En hoe ga je daarmee om, zit je ze uit? Misschien helpvol voor anderen hier!

Heel veel sterkte @Maia! Heel goed voor jou en je vader en je moeder dat je straks de antabus gaat innemen. Je gaat trots op jezelf zijn dat je deze fase bewust en helder mee gaat maken.

Hoi @Maia Het valt niet mee he. Fijn dat het trillen aan het verdwijnen is, dat helpt je enorm om rustiger te worden. Ik hoop dat je ook beetje trots op jezelf kan zijn dat je nu weer niet op je diepste punt zit. Dat gevoel van 'moeten volhouden' vind ik altijd een lastige. Daarmee ging het bij mezelf altijd weer een keertje fout. Het ging heel lang goed en op een gegeven moment kwam er bij mij een moment (of ik praatte me een moment aan) waarna ik toch weer voor de bijl ging. Op een gegeven moment kan je hopelijk de switch maken van volhouden/niet mogen/niet kunnen naar niet willen en niet meer hoeven. Dan kan de rust in je hoofd volledig toetreden. Dat gun ik je!

Dank jullie wel @Bob en @lady jane! En ja het gaat goed met me en ja ik ga lekker zo door :-) Het is een gek idee dat het alweer twee jaar geleden is, het voelt langer en korter tegelijk. Ik ben nog steeds (uiteraard) veel met het onderwerp bezig. Er is een aantal podcasts dat ik nooit oversla en soms lees ik in m'n e-reader weer wat boeken door van ervaringsdeskundigen. Ik bezoek verder geen groepen nu en dat vind ik prima. Ik heb een aantal maanden bij een wekelijkse groep gezeten, die me in het begin zeker van hulpvolle inzichten heeft voorzien. Er onstond in die groep (trouwens in mijn afwezigheid :-)) een ruzie waardoor de helft van de groep, en dan ook nog de helft waarbij ik de beste klik voelde, opstapte. Ben er sindsdien niet meer geweest. Ik probeer sowieso zo weinig mogelijk dingen te plannen in de avond, aangezien ik een ochtendmens van het zuiverste soort ben. Nog een speciaal bedankje aan @MijnGerrit die mij al jaren voor mijn stoppen op dit forum heeft welkom geheten en me heeft meegenomen naar mijn eerste meeting. Voor iedereen die denkt dat een alcoholloos leven onmogelijk is, zou ik willen zeggen: Dat klopt dus niet. In de 20 jaar dat alcohol een veel te prominente rol heeft gespeeld, leek het me dag na dag na dag het allermoeilijkste om er ooit mee te kappen. Vanaf het begin van de afgelopen 2 jaar, was het ineens het makkelijkste wat er was. Van niet mogen drinken, naar niet kunnen en naar niet willen en niet hoeven. Het geeft zoveel rust. Ik begon met antabus innemen onder toezicht en een wekelijkse groepssessie. De mensen om me heen wisten van m'n strubbelingen, dus daar hoefde ik me nooit voor te verantwoorden en ook geen groepsdruk. Met sommige mensen heb ik geen contact meer, dat paste gewoon niet meer. Ik zou zeggen als je het moeilijk hebt: blijf in verbinding. Met de mensen om je heen, de mensen hier, of de mensen die ervoor gestudeerd hebben. En ohja @SoberMummy het ziet er nu wat eenzaam voor je uit daar, maar binnen een maandje we meet again!