Jannigje

Waarschijnlijk niet, het is vaak de onmacht van die ander denk ik, want ja, het is ook lastig en nooit fijn om te horen. Veel mensen zullen misschien niet weten dat “wat rot voor je, ik gun je zoveel beter” meer dan genoeg is om te horen. Meer hoeft niet, meer kan vaak ook niet. Natuurlijk wil ik ook wel eens dat iemand “het” voor mij oplost, maar dat kan niet. Dat is soms om gek van te worden, maar het is niet anders, al wil ik dat soms niet weten in een opstandige bui.

Gisteren was ik in “mijn” museum. De sfeer was bedrukt, dat is al een aantal maanden zo. Nauwelijks bezoekers, dat moet consequenties hebben. De eerste medewerker was twee maanden geleden al ontslagen, gisteren en vandaag hadden en hebben de anderen een gesprek. Van het team waar ik voor werk worden 5 van de 8 ontslagen! Vandaag wordt waarschijnlijk een vrouw die nogal kritisch is ontslagen, in haar geval om nogal dubieuze redenen vrees ik. Dat er ontslagen vallen was te verwachten, maar het gaat elke keer weer over de manier waarop. Ik heb zelf nare ervaringen en ben misschien extra gevoelig geworden, maar waarom niet alles zo goed en eerlijk mogelijk doen, met open vizier, met empathie. Hetging mij niet persoonlijk aan, maar ik liep de hele dag met een brok in mijn keel en met de tranen hoog. De fijne ontspannen sfeer die er ooit was is verdwenen, er is opeens geen wij meer. Alleen maar allemaal ikken die natuurlijk het beste voor zichzelf willen. Degenen die mogen blijven zijn “blij”, hoewel ze een andere functie aangeboden hebben gekregen met een behoorlijk lager salaris. De mensen met wie ik het meeste contact hebben zijn mensen die worden ontslagen. Dit is de eerste ronde, want het kan heel goed zijn dat het museum over enige tijd dicht moet omdat het financieel het hoofd niet boven water kan houden, de subsidieaanvragen zijn afgewezen, de bronnen van inkomsten ernstig teruggelopen. Dan verlies ik weer een vaste plek, een veilige plek, een clubje mensen waar ik toch (een beetje) bij hoor en dat vind ik moeilijk.

Dubbel bericht

Advies geven omdat je daar ook weer zelf van leert, daar zal ik eens op letten. Dat geeft een ander perspectief.

Dat herken ik wel. Vaak is “wat rot voor je” inderdaad genoeg. De erkenning is dan belangrijk, het voelt dan even minder eenzaam.

Goedemorgen Gisteravond laat kreeg ik de schrik van mijn leven. Ik zat moed te verzamelen om maar bed te gaan toen opeens een reuzenspin naar binnen stormde. Zo’n grote had ik in Nederland nog nooit gezien!! (En nee, het was geen hooiwagen, hij was 6a7 cm groot) Hij kwam niet binnengewandeld, nee, hij rende echt met een rotvaart de kamer in. Iiiiieeeeeeee (gelukkig niet gegild). Maar nu? Kalm,kalm, adem adem.... Met een bezem lukte het niet om hem weg te krijgen. Uiteindelijk lukte het een bakje over hem heel te zetten, de eerste keer mislukte dat omdat ik te langzaam was (lees te bang), dus daarna met alle moed die ik kon verzamelen een uitval gedaan en warempel ik had hem. Tussendoor elke keer weer ademen om te kalmeren. Daarna er iets onder geschoven . Goed vasthouden natuurlijk! Ik liet het beest bijna vallen omdat hij als een malle in het bakje heen en weer rende! Ik ben écht bang voor spinnen, dus het vergde heel veel moed. Uiteindelijk heb ik hem buiten gekregen en ben ik echt een eindje buiten de tuin gegaan om hem los te laten. Om Twee uur zat ik met bonkend hart en zwetend van tot tot teen weer in de kamer.

Ik had een balkon op het zuidwesten waar het heel heet kon worden, dus dat kan het niet zijn. Er is hier wel veel meer wind, valwinden om de hoek zeg maar. Verder weet ik het niet. Mijn nieuwe boom heeft meeldauw.

Ik weet het niet hoor, van dat zaaien en oogsten. Ik heb vaak het idee dat ik van alles “oogst” waar ik niet om heb gevraagd en waarvan ik zeker hoop dat ik het niet heb gezaaid. Inmiddels heb ik de balans opgemaakt in mijn tuin. Op mijn balkon had ik allerlei boompjes, die het prima deden. daarvan zijn er nu 3 die dood lijken te gaan. Mijn twee mooie krulhazelaartjes zijn allebei ziek. Daar was ik al sneu van, maar nu mijn mooie nieuwe boom ook ziek is, ben ik echt de kluts kwijt. Heb ik een tuin, gaat alles dood! Heb ik mijn droomboom, wordt hij ziek. En dat is het ook nog zo heet. Sorry, ik weet niet waar ik het zoeken moet deze dagen, ik ben fysiek en psychisch echt niet in goede doen.

Goedemiddag allemaal, of zo goed mogelijk. @Lieke7777 gefeliciteerd en sterkte tegelijk. En dan is ook nog je luchtbed lek. @Marika jij ook heel veel sterkte, ik hoop dat je operatie goed verloopt. @lady jane, jij geniet echt van het strand he? Ook als je niet kunt volleyen, lijkt me inderdaad heerlijk, lekker met je voeten door het water. Alle werkenden: sterkte, ik,gun jullie een airco. @Bor, ik kan me voorstellen dat je schrok! Na negen maanden verwacht je het niet meer lijkt me. Is de rust een beetje teruggekeerd? Hoe is het met je heit? Wij hadden eigenlijk nooit problemen met de vakantieplanning, er moesten altijd genoeg mensen aanwezig zijn (patiëntenzorg) en mensen met kinderen gingen/moesten voor in de schoolvakanties, daar hield iedereen rekening mee.

Heel veel sterkte!!!

Nee, dacht ik al, jammer. Monoloog voegt niets toe, dus afsluiten dan maar en hopen op een goede nacht en een betere dag. welterusten

Nog iemand wakker?

Welterusten en succes morgen @Lika

Mooi! Ziet er heel comfortabel uit.

Heb je z’on kinderwagen die je ook tot buggy om kunt toveren?

Ja, dat is ook zo iets. Die kun je, ik, gemakkelijk verwarren.

Ja, precies dat.

Ik zag laatst iemand op tv die er last van had @bumperjim, zoals zij het beschreef had ik het daarvoor niet gehoord. Wat lastig voor je dochter! Ik heb ook dingen/geluiden waar ik slecht tegen kan, maar dat staat in geen verhouding tot wat jij beschrijft. @Rosee, ik heb meteen gegoogeld, de adviezen buitelen over elkaar heen en spreken elkaar soms ook weer tegen. Het is me veel te warm om naar de intratuin oid te gaan, dus ik moet maar even afwachten.

@Cleo66, jammer van je vakantie, lastig omschakelen denk ik als je er zo op verheugd hebt. Maar met de motor toeren is ook niet verkeerd. Hoe is het met je lijf? @Rosee, ik wens je een goede miniretraite, en dat het een goed moment blijkt te zijn. @Jopie sterkte. Ik heb een boom(pje) voor mijn nieuwe tuin gekocht, één die ik heel graag wilde hebben als ik nog eens een tuin zou krijgen. Je zieT ze niet zo vaak, dus ik was blij dat ik hem had gevonden. Afijn, hij staat hier mooi te wezen, nog wachtend tot ik weet waar hij het beste kan staan. Hij drinkt en groeit, ik trots. En heeft hij meeldauw! Gisteren nog niets te zien, nu allemaal plekken. Daar ben ik zo sneu van! Ik kan weinig hebben momenteel merk ik, ik ben erg snel van slag. De daadkracht-rek is er behoorlijk uit.

Ik denk dat het allebei waar is. Als je bang bent en daardoor iets wat je wél graag wilt niet doet, werkt het verlammend en kan moed je het zetje in de goede richting geven. Als je moed gebruikt om jezelf te overschreeuwen, om iets te doen omdat je vind dat het moet, dat je het moet kunnen, maar ergens voel je dat het niet goed voor je is, of dat je het echt niet wilt, (of iets anders) dan kan moed zich tegen je keren denk ik. “Courage is the willingness to be afraid, but act anyway “ vind ik een mooie. Maar dan er vanuit gaande dat het gaat om dingen die je wel wilt, niet die dingen die (nu nog) een brug te ver zijn. De kunst is natuurlijk het onderscheid te kunnen, durven voelen/weten.

Goedemorgen. Inderdaad @Lika, je hoeft niets alles te doen wat je zou kunnen. Wat zegt je lijf, kun je dat voelen, ontwarren misschien, duiden?

Mooie spreuk.

Het begin ie er! Heel goed.

“Wachten op Het goede moment”, dat (her)kennen we allemaal wel denk ik. En inderdaad, wat de anderen ook al zeiden, dat moment komt niet. Gaat het nog?

Verbinding kunnen voelen is denk ik één van de belangrijkste dingen in het leven. Alle materiële zaken kunnen daar niet tegenop. Juist dát mis ik heel vaak en dat ligt niet aan de ander. Er zijn echt mensen die de verbinding met mij wel willen, wel voelen , alleen ik kan het vaak niet. Het is dan alsof ik niet bij de ander kan komen. Er is A.h.w. een zichtbare verbinding, ik zie het, maar ik voel het niet. Alsof er een glazen wand tussen ons inzit waar ik wel doorheen kan kijken maar die mijn gevoelens blokkeert.