Jannigje

Dat hoop ik ook @Lika, ik weet het niet. Het begon met een gevoel van vermoeidheid, geen puf hebben om e.e.a. te proberen “te redden”. En opeens was er de gedachte “nou dan maar niet”. En maar zeggen dat het niet is gelukt. Er bleek vanmiddag geen vrouw overboord toen ik het vertelde.

Sterkte @nancy. Ik voel me enorm gespannen, o.a. door het computer gedoe. Morgen moet ik naar een specialist, nu blijkt dat ik twee dagen een dagboek bij had moeten houden, dat las ik vanavond pas. De bijlage had ik dus gemist. Normaal ben ik heel braaf, ik doe wat er van me verwacht wordt, maar nu dus niet en dat is niets voor mij. Toch raakte ik niet helemaal van de rel, wat ik anders wel zou hebben, het is gebeurd, jammer, stom. Ik kan het niet meer veranderen. Zo moet ik vaker reageren, dat scheelt een hoop hoofdbrekens en stress én schuldgevoel.

volgens mij mag jij @nancy

Komen we hier @Jan1000 weer eens tegen, ik hoop dat het goed met je gaat.

Jullie hebben wel gelijk denk ik, en toch blijf ik aarzelend. Misschien deels uit zelfbescherming? Ik kon/kan het heel moeilijk verdragen als mensen zeggen dat ik gemakkelijk praten heb omdat ik zelf geen kinderen heb. Ik snap wel wat men dan bedoelt, maar het doet heel zeer. Bovendien wil ik het voor mijzelf zuiver houden. Reageer ik vanuit oprecht meedenken of vanuit pijn of jaloezie? Dit laatste is overigens een angst uit het verleden, ik was bang dat ik dat zou doen dus hield ik ook daarom mijn mond.

Mijn memoires zouden een regelrechte ramp worden, mijn geheugen is zeer beperkt. Van vroeger weet ik vaak nog wel hoe ik me voelde, maar niet meer (veel) concrete gebeurtenissen. Een vriendin van mij weet zelfs na jaren nog gedetailleerd waar ze gefietst heeft, ongelofelijk.

Zo heb ik het nog nooit bekeken, positief bedoel ik.

Ppfffffff Bezig met de installatie van m’n nieuwe computer! Wat een gedoe. Voor alles weer een wachtwoord, overal weer opnieuw voor aanmelden, toetsenbord zoeken, muis zoeken, printer ed. Gelukkig drink ik niet Dit zou “vroeger” een heel goede reden zijn geweest om dat wel te doen. Maar goed, de boel is nog niet gecrasht, en dat in mijn uppie, dat vind ik wel een schouderklopje waard. Eerst maar eens eten, dat moet ook nog.

Herkenbare gedachte(n), maar het was niet wat ik dacht. Ik ben onder de indruk van wat er allemaal langskwam en vooral van de manier waarop. Jullie bijdragen vind ik waardevol en geven mij weer stof tot nadenken. Ik herken veel, maar niet het deel van het opvoeden van kinderen, waardoor ik de gedachte kreeg dat ik dan niet mee mag praten. Zo van “de beste stuurlui staan aan wal” Tja

Dan ga ik je weer lezen.

Eindelijk je hele draad gelezen.

Een afdruk van haar handje is wel heel persoonlijk, echt van Niksje zoals ze nu is. Mooie herinnering voor oma. @ikkanhet gefeliciteerd met je zoon. Beterschap voor je man @Etty en voor jou @Quinn

Geen flauw idee.

Goedemorgen

Welterusten gasten die nog ingelogd zijn.

Je klinkt boos en teleurgesteld @Tatum. Was het zo vervelend?

Helaas niet. (Ik heb een airfryer gekocht, maar die heb ik ook nog steeds niet geprobeerd, niet verder vertellen hoor) Spaghetti En nu echt weg.

Het is niet alleen dat ik dan niets meer hoef, het is ook zo dat ik me meestal ook echt beter voel. Ik voelde me heel lang schuldig dat ik dat gevoel niet mee kon nemen naar de volgende dag, alsof het aan mij lag. Mijn psychiater vertelde mij dat dat helaas bij die depressies hoort. Elke nacht worden de hersenen a.h.W. Gereset en dat betekent dus weer van voren af aan beginnen. Het klinkt misschien gek, maar ik was opgelucht dat ze dat zei.

En wat @Yana hierboven schreef, ik vind dat ze het heel mooi verwoordt. Dapper vond ik het ook. En nu ga ik eten, en ruimte voor anderen laten.

Dit ontroert mij omdat ik zo goed voel wat je bedoelt denk ik. Mooi en ook best eng tegelijkertijd, maar vooral mooi! Vooruitgang, jazeker!

Ja , dat blijft voor mij verdrietig. Het niet hebben van kinderen geeft mij inderdaad het gevoel dat mijn aanwezigheid op deze aarde weinig zinvol is.

Ja, voor mij zijn de avonden over het algemeen het beste. Ik wil (eigenlijk) niet naar bed omdat dat betekent dat de ochtend er weer aankomt en dat is niet fijn. (Een eufemisme.) Elke dag weer aan moeten gaan, weer knokken om er iets van te maken. Is het nu voor jou veranderd?

Ik weet nog steeds niet wat een patatje oorlog is.