Jannigje

Mijn broer had wel een LP: Steppenwolf, geweldig.

Ja dat is inderdaad een prachtig nummer. Ik vond en vind de hele cd mooi, ik heb nooit spijt gehad van die aankoop.

Super is een woord dat ik eigenlijk nooit gebruik, op de een of andere manier past het niet bij me.

Mijn eerste CD was van Herman van Veen: Iets van een clown

Ik heb nooit LP’s gehad. Ook geen step overigens.

Ja fijn hè? Ik kan er ook van genieten. Ik ben zo druk met andere draadjes dat ik deze nog niet heb gelezen. En bovendien is het theewater inmiddels alweer afgekoeld. Dus eerst thee en dan bij @niks beginnen.

Ezelsbruggetje gemaakt door de dochters verbindt de bijdrage van Artemis en Jane.

En zij bewaarde die woorden in haar hart.

Nieuwe spellingregels vind ik vreselijk, heb ik net de oude onder de knie, moet ik weer van alles leren over wel of geen n, wel of geen hoofdletters, wel of geen of streepjes of trema’s.

Goh, vind je? Dank je wel!

Jannigje is de naam van mijn beppe, de moeder van mijn vader. Ik heb haar nooit gekend, maar volgens mijn vader was zij een warme, (op de achtergrond) behulpzame en wijze vrouw.

Niet op elke vraag is een bevredigend antwoord te geven sprak de wijze.

68. Het valt nog mee, maar ik eet (weer) verkeerd, lukt niet goed om de knop weer te vinden.

Dat weet ik ook! Hè ik weet ook eindelijk eens wat. . O ja, de kuifeend wist ik ook.

Oh, Haddock is me voor.

Kuifeend?

Ja ik moet weer naar buiten, voor een demonstratie deze keer. Tegen het windmolenbeleid, niet tegen windmolens op zich. Ik wil niet, zie tegen al die mensen op. Zo veel mensen, dan voel ik me vaak zo alleen. Ik hoorde een stukje van de “Taalstaat” van Frits Spits, mooi programma vind ik dat. Er is een rubriek: vergeet woorden, of juist “welk woord wil je dat níet vergeten wordt”. Meteen kwam terneergeslagen in mij op. Niet omdat ik dat woord niet wil vergeten maar omdat ik me zie voel. Terneergeslagen, een terneergeslagene. Het lukt me niet om me weer op te richten. Het evenwicht was al wankel, maar zeker in deze tijd vind ik het extra moeilijk. Ik heb deze week welgeteld één persoon gezien en dat was mijn tandarts, hoe treurig is dat. Ik weet dat er licht is aan het eind van deze coronatunnel, maar de moed is mij in de schoenen gezakt. Nu maar op naar de “Hoe-zit-het-nou-met-die-windmolens?”

Mag ik u voorstellen: @IJsvogel, de blije augurk

Warempel het is gelukt. Oh nee, toch niet helemaal

Ik wil je even welterusten wensen. Drie keer is scheepsrecht, als het nu niet goed is stop ík ermee voor vandaag

Verkeerder tijd, verkeerde dag, verkeerde persoon.

Dat is voor iedereen verschillend, maar voor mij geldt het wel. Ik viel niet echt terug in de zin van teveel drinken, maar wel in de zin van “toch weer steeds bezig zijn met drinken” Mag ik, en hoeveel dan, het hele gedoe. Het nam mij weer in beslag, en dat wilde ik niet meer. Dus ben ik voor de tweede keer gestopt. Daarmee is de rust van het niet drinken weer teruggekeerd. Het is geen onderwerp meer. Hoewel ik soms opeens nog wel vreemde gedachten kan hebben, als ik bijvoorbeeld mensen op een terras zie of zo. Maar dat zijn maar gedachten.

Hoe waar! De verdrietige en pijnlijke waarheid in één zin.

Ach nee, wat waardeloos dit! Bah! Zeg maar eens nee tegen een manipulerende moeder, dan is 24 eigenlijk nog heel jong. Sterkte en knuffel voor jou en je dochter.

Tjeetje, zo breed is het voor mij in eerste instantie helemaal niet. Het is veel kleiner. Ik word zelf verpletterd, in de bodemloze put gestort. En dan moet ik weer van onder die steen zien te komen. En die stap opzij? De steen is te breed, dat haal ik niet.