Jannigje

Ach @Lieke7777, wat verdrietig, gecondoleerd.

Mooie omgeving @Lieke7777, lekker met je voeten in het stromende water. Of zelfs zwemmen zo te zien.

Goedenavond Vandaag weer gewerkt als vrijwilliger, ik ben gesloopt. We stonden in een gebouw waar ik graag kom, het is er mooi en het heeft een rijke geschiedenis, maar ook een lastig alarmsysteem. We konden het niet uitschakelen. Afijn, het ging af om 11.45 uur. De centrale kon ons niet helpen, een servicemedewerker die na 45 min kwam kon ons ook niet helpen. Dat betekende rondleidingen met continu alarm . Het ging pas uit om 15.30 uur. Met veel kunst en vliegwerk is het gelukt, we zijn niet voor een gat te vangen, maar leuk was het niet. Gelukkig was het droog op de terugweg, lekker fietsen en uitwaaien.

@Cleo66, ik snap best dat je weg wilt blijven van wat ik schrijf, zeker als je jezelf wiebelig voelt. Doe dat dan ook maar hoor, bescherm jezelf maar want dat is belangrijk. Ja @Lonster, het is zo wie zo opnieuw beginnen. Daarbij hebben ze de werkzaamheden ook veranderd, ik moet nu ook aan de kassa zitten, en dat vind ik niet leuk. Ik ben altijd blij geweest dat ik dat niet hoefde, maar nu de vaste krachten weg zijn mogen/moeten de vrijwilligers opeens wel. Ik ga het allemaal maar aan en zie wel wat het wordt. Er is genoeg vrijwilligerswerk, maar ik wil echt alleen maar iets doen wat ik leuk en interessant vind. Nou ja, afwachten maar. Ja @IJsvogel, precies dat: jezelf kwalijk nemen dat je geen discipline hebt. Dat deed ik ook altijd, en soms nog. Terwijl het daar vaak helemaal niet mee te maken heeft. Want uit de startblokken komen gaat een stuk makkelijker als je niet eerst je benen uit de (diepe) blubber moet zien te trekken.

Ik kan me zo goed voorstellen dat je bang bent. En inderdaad , vier jaren zijn geen garantie, maar ze zijn er wél en dat kan je wel steunen. Je hoeft niet meer bang te zijn dat je niet zonder kunt, want dát heb je al bewezen. Maar zonder in de komende situatie is blijkbaar nieuw en dat is eng. Maar je hebt een goed plan gemaakt en dat helpt. Vooral je vrienden, familie én ons inschakelen, dat geeft je hopelijk veel steun in de rug. Wij zijn er misschien niet allemaal tegelijk, maar er is altijd wel iemand voor je denk ik zo. Ik vind het moedig van je dat je je zorg en angst hier uitspreekt, misschien is daarmee al een beetje druk van de ketel?

Goedenavond

68

Dank je.

Ik vrees dat ik tot de tweede categorie behoor. Welterusten

Goedemorgen

Vandaag was ik weer in het museum. Weer neemt een collega afscheid, vandaag was zijn laatste dag. Binnen een jaar zijn 10!!! mensen ontslagen of zelf weggegaan. Volgende maand gaat de laatste, nr 11. Met deze mensen heb ik bijna 6 jaar gewerkt, met 9 redelijk intensief, met de andere twee nauwelijks. Ik heb zo mijn best gedaan, echt geïnvesteerd in die contacten, om een plekje te veroveren en dat was gelukt. Ik hoorde erbij, zelfs als ik dat niet kon voelen merkte ik toch wel weer regelmatig dat het wel zo was. Ik maakte ergens deel vanuit, voelde me veilig bij die mensen. Nu zijn al die mensen weg! Er komen nieuwe vrijwilligers en ik kan ze wel wegkijken! Ik wil hen niet, ik wil de anderen terug. Dat gebeurt natuurlijk niet, maar ik voel echt weerstand. Ik heb helemaal geen zin om die nieuwe mensen weer te leren kennen, weer helemaal opnieuw te moeten beginnen, weer zoveel energie in hen te investeren. Het was een beetje zo: “Sometimes you wanna goWhere everybody knows your nameAnd they're always glad you cameYou wanna be where you can see (ah-ah)Our troubles are all the same (ah-ah) You wanna be where everybody knows your name” En dat is nu helemaal weg. Dus, diep diep ademhalen en eieren voor mijn geld kiezen: weggaan óf opnieuw mijn best doen om er wat van te maken.

@Maja er is wel gesproken over ECT, maar ik durf niet, ik vind het zo eng en ben bang voor de gevolgen. Er is geen garantie dat het helpt en ik ben bang voor de bijwerkingen. Het is ook zwaar, en ik kan er soms/vaak verdrietig of boos om worden, of vreselijk moedeloos en daarin wegzakken, maar dat helpt niet. Daar moet ik dan weer uit klauteren. Het is er en ik moet het er mee doen. Dus ik probeer er het beste van te maken. Gisteren vroeg ik aan een oud collega na dat etentje, onderweg op de fiets hoe hij ‘s ochtends opstaat. Hij blijkt meestal zin in de dag te hebben en blij te zijn dat hij leeft. Zin in de dag! Wat lijkt me dat fijn! Maar ja, het is er niet

@Zbb ik denk aan je. @spirit, fijn dat je nu niet alleen bent. Ik hoop dat je weer wat kunt ontspannen.

@niks ik wens je ook sterkte morgen. En wat de anderen ook al zeggen: volg je hart maar, het komt wel. En als je moet huilen, huil dan maar. Als het zover is weet je het wel, echt. Ik hoop dat je kunt slapen. En mooi dat jullie Mini meenemen.

Ja hoor het was wel gezellig, ik moest wat moeite doen om erin te komen maar dat lukte uiteindelijk wel. Ik ook, altijd Verdana.

Hi @Quinn, gaat het een beetje?

In principe deel ik ook altijd @Yvonne, daar heb ik ook geen moeite mee, maar 1 spaatje tegenover 4 glazen wijn vind ik niet prettig. Waarschijnlijk mede omdat het om wijn gaat. Ik drink niet omdat ik niet echt sociaal kan drinken , en met moeite is het me gelukt om te stoppen en dan betaal ik voor de wijn van iemand anders. Met een paar andere collega’s gaat het heel anders. Die drinken met zijn drieën zo,n 2 flessen maar dat betalen ze zelf en dat vind ik erg prettig.

De landelijke bibliotheek zal het inderdaad wel hebben, de Engelse versie, die ik heb, lijkt nog wel volop leverbaar.

Goedemiddag

Wat @haddockzegt.

Ja hoor, ik was met een paar oud collega’s. En het was wel gezellig, maar het eten viel nogal tegen. We konden ondanks de regen wel buiten zitten dus dat was wel fijn. Ik blijf een probleem houden met het afrekenen. De anderen drinken alcohol, geen punt voor mij. Maar een persoon heeft 4 glazen wijn gedronken en roept vervolgens het hards dat we de rekening gewoon door vieren moeten delen. En ik heb niet de moed om te zeggen dat ik geen zin heb om voor zijn wijn te betalen. Dus ik houd mijn mond en betaal. Angsthaas die ik ben.

Ik ga straks voor het eerst in een jaar weer uit eten. En laat ik nou geen zin hebben. Maar goed, dat komt wel, denk ik, of niet. In ieder geval erheen op de fiets en dat is wel lekker. De zon schijnt opeens weer na het onweer.

Ik heb twee jaar geleden een plek uitgezocht in Drenthe, ik vond het zo bijzonder., ook wel heftig toen, maar het is voor mij anders gelopen dan toen verwacht werd. Ook daar alleen een stuk hout, geen stenen, geen metaal, alles kan dan vergaan en weer opgaan in de natuur.

Ja @Lieke7777 soms heb je pech en dan heb je al een (mogelijke) achterstand voordat je begint. En de omstandigheden waarin je opgroeit dragen er natuurlijk ook voor een groot deel aan bij, dus dat is dan dubbel pech.