Jannigje

70

69,5

70 Sorry van vorige week @Yvonne, ik was teveel in beslag genomen door allerlei zaken die veel stress veroorzaakten. Daardoor een poosje niet op het forum geweest.

70 denk ik, ik heb hier geen weegschaal

Haar gaf bij naar altijd problemen, vooral die dubbele kruinen.

O jee, dit zijn wel heel grote ordetekens, en het worden er steeds meer. Sorry, ik krijg ze niet weg.

Zit ie hierbij @bumperjim

Mooi

70 kg

Je projecteert heel goed, vrees ik. Wat je zegt herken ik heel erg, ik schrok er zelfs van toen ik het de eerste keer las. Ik voel(de) me bijna “betrapt”, alsof je iets blootlegt wat ik wel weet, maar waarvan ik dacht dat het verborgen was oid. Alleen dat laatste stuk “tegen alle verwachtingen in, ben je er. Thuis!” lukt maar steeds niet.

Vanavond had ik koorrepetitie, op de terugweg bleek een weg afgesloten, dus ik moest omrijden. Eerst moest ik een heel eind terug en vervolgens zocht ik een andere route. Die bleek op een gegeven moment ook afgesloten te zijn. Al met al kwam ik letterlijk steeds verder van huis. Het was een rare gewaarwording, ik wist niet meer hoe ik thuis moest komen en dat voelde opeens heel eng. Ik had geen idee waar ik was en in het donker, ‘s avonds laat liet mijn topografische kennis mij even in de steek. Uiteindelijk ben ik thuisgekomen, ik was echt opgelucht! Rare gewaarwording! Nu nog een kop thee en dan naar bed. Welterusten

Jeetje @Bor, het houdt maar niet op. Voor jou

Oh en @bumperjim, ik vind het wel een kwelling, een medaille an chocolade. Die zal niet lang leven vrees ik.

Een mens is toch nooit te oud om te spinnen? Wij hebben aardig wat 60+sers in het clubje.

Heftig @Smaragd, ik wens je veel sterkte. Ik heb respect voor wat je hebt gedaan.

@Fruitvlieg2019, ik herken helaas je gevoelens, @Quinn, Ik wens je wijsheid, ik vind het heel logisch dat je er tegenop ziet, het is zo onverwacht.

Pilletjes zijn soms noodzakelijk, maar het blijft toch altijd oppassen geblazen, voor je er erg in hebt kun je niet meer zonder.

71

Dank je

Wij hebben al meer dan 6 jaar geen contact meer, zij heeft het contact verbroken om mij nog steeds onduidelijke redenen. Het moge duidelijk zijn dat het was omdat ìk van alles fout deed in haar ogen, ze maakte me verwijten maar wilde vervolgens niet uitleggen wat ik dan gedaan had. Dat is vaker gebeurd waarbij ik altijd probeerde om het weer goed te maken, ook al begreep ik niet wat ik fout had gedaan. Dat is nu voorbij, ik laat haar. De deur is niet helemaal dicht, maar ik zal geen initiatief meer nemen. Er zit een grens aan wat ik kan verdragen, het duurt erg lang voordat ik die grens trek, maar dat is nu wèl gebeurd.

Ik heb wel gezegd hoe erg in het vond, het maakte weinig indruk. Ze had het heel goed getimed, we waren namelijk op weg naar mijn vader en bijna ter plaatste. Zij wist donders goed dat ik mij in het bijzijn van mijn vader gedeisd zou houden. Het ontsnapte haar dus niet, het was niet per ongeluk. Dat maakte het voor mij extra gemeen.

Ik heb mijn schriften verbrand. Eerst had ik ze in een doos gedaan en daarop gezet “Na mijn dood ongeopend wegdoen ajb”. Maar ik vertrouwde er niet op dat mijn zus mijn wens zou respecteren, zij was in staat om ze toch te lezen, daardoor voelde ik me niet meer vrij om te schrijven wat en hoe in wilde en daarom heb ik ze verbrand. Mijn vader bleek dagboeken te hebben, die vonden mijn zus en ik toen we zijn huis opruimden, hij leefde toen nog. Mijn zus wilde ze meteen lezen, ik vond dat niet gepast, maar goed haar keuze. Ik zei haar heel duidelijk dat ik niet wilde weten wat er in stond!! Ze deed het toch, op een moment dat ik letterlijk geen kant op kon, we zaten in een auto, ik reed. Ze vertelde me dingen die mijn vader over mij had geschreven, dingen die ik toen zeker nog niet wilde en kon horen. Tot op de dag van vandaag heb ik daar nog moeite mee.

Dank @Bob, stilletjes aan doorgaan maar weer.

Ha @Sjeng, ik ben ook nog online.

Hier nog zo één.