Jannigje

Het blijft 71

Ik kom nog even binnenvallen, uit frustratie. De koorrepetities begonnen vanavond weer, om het nieuwe jaar in te luiden kregen we een drankje aangeboden: een glas gluhwein. Aardig natuurlijk, maar ik wilde geen drankje met alcohol, dus ik zocht de frisdrank. Die vond ik niet, dus Ik vroeg om een Spa rood. Dat moet u dan betalen mevrouw zei de man achter de bar. Nou ja zeg! Ze schonken alleen maar gluhwein. Ze gaan er blijkbaar van uit dat iedereen alcohol drinkt. Dry januari? Niet bij ons koor dus. Hoi @Myle, sterkte morgen.

Welterusten

Goedemiddag, eindelijk bijgelezen. Maar niet “Wie is wie”, dat lukt me niet.

Gefeliciteerd voor een heleboel mensen, elke maand is er een. Het wordt “vanzelf” een jaar of jaren als het ons lukt om vol te houden. Maar “vanzelf “ betekent niet dat niet drinken “vanzelf “ gaat. Dat dan weer niet.

Op de sportschool hadden we het over dry januari, wie doet er aan mee werd er gevraagd? Een paar mensen wilden het wel proberen, een paar aarzelden. Ik doe ook mee zei ik. Ja zei een vriendin, dat is lekker gemakkelijk, jij drinkt niet.

Ja, die vragen: Vlak na het overlijden van mijn vader ontmoette ik een vroeger buurmeisje. Zij condoleerde mij en vervolgens begonnen de vragen. Heb je kinderen? Nee, die heb ik niet. Maar je hebt toch wel een man? Nee, die heb ik ook niet. Maar je hebt wel een baan , toch? Nee, die heb ik ook niet. (Ik nam aan dat ze een betaalde baan bedoelde). Maar dan heb je toch wel een mooi huis? Nee, helaas. Maar dan ben je toch in ieder geval niet eenzaam? Ja, dat ben ik wel. Dit is echt gebeurd! Ik was verdrietig en kwetsbaar, en raakte nog meer van slag door haar vragen en vooral door de manier waarop. ik zou nu al die vragen niet (zo) hebben beantwoord.

71

Accepteren van onvolkomenheden vind ik allengs lastiger omdat het er steeds meer worden.

Die vraag stel ik mijzelf inderdaad al (heel) lang.

Ha @Quinn

Het voelt voor mij inderdaad niet hoopgevend, integendeel. En accepteren vind ik moeilijk, ik probeer het wel, zo van “het is wat het is”, niet oordelen, vooral niet proberen te veroordelen, maar het duurt al zo lang. Op momenten lukt het me soms wel, maar vaak ook niet. Ik blijk wel een lange adem te hebben, maar de rek gaat eruit.

Het wil maar niet lukken de laatste dagen, ik vind het (weer of nog steeds) moeilijk, een nieuw jaar. Ik aarzelde weer lang voordat ik dit schrijf, maar ik doe het toch maar.

Goedemiddag Ik ben bijgelezen, wil wel op verschillende mensen reageren, maar raak de draad weer kwijt. Dus bij gebrek aan woorden.

Over zien gesproken, de mist is buiten weer opgetrokken.

Sorry, ik probeerde 1 plaatje te plaatsen, dat werden er twee en na het bewerken drie, dus ik blijf er nu maar vanaf.

Ik wens jullie ook alle goeds

Ik eerlijk gezegd ook niet. De mist is hier trouwens weer opgeklaard, dus ik heb zo wel een gratis vuurwerkshow. Ik woon hoog.

Ik hoop dat ook ooit weer te kunnen voelen.

Dat lijkt me fijn een fijn gevoel @Lika

Opgeven is geen optie was het thema van de Alpe D’HuZes een paar jaar geleden, een vriendin fietste toen 3 keer de Alpe D’Huez op voor haar overleden echtgenoot, ik was erbij als haar morele steun en verzorgster.

Oud en nieuw staat alweer voor de deur, nieuw jaar, nieuwe kansen, zegt men.

Sleetje rijden zit er in Nederland voorlopig niet in vrees ik.

Gaan we weer een nieuw decennium in, 2020, klinkt wel mooi.