Klassement

Tjeetje ik kwam eigenlijk even kijken wie er nog van mijn bekenden schrijft. Dementie van een ouder is niet leuk, doet ook wat met jezelf. Misschien lelijk gezegd, maar ik heb mijn moeder heel veel vragen nog gesteld na haar diagnose. Want niet alleen dat zij haar herinneringen verloor ik verloor er ook een beetje mijn geschiedenis mee. Bovenop mijn mam. Ze heeft voor euthanasie gekozen omdat de diagnose dementie wel heel gruwelijk voor haar was, toen kwam het pas uit hoe zwaar ze het eigenlijk bij haar eigen ouders ervaren heeft, stukje bij beetje het contact verliezen. Mijn advies is, als je het opmerkt sta dan ook even stil bij wat jij nog zou willen weten van je ouder? Dat kunnen hele stomme dingen zijn zoals een recept of iets belangrijks uit je verleden wat je in de toekomst nog zou willen vragen. Ze is nu 4 jaar dood en nog heb ik soms vragen die ik toen ook graag gesteld had, maar omdat ik al zoveel antwoorden gehad heb is dat minder pijnlijk. Jammer dat ik daar toen ook niet aan gedacht had, maar het is geen gemiste kans. Wat betreft dementie van een ouder raadt ik dus elk kind aan om vragen te stellen zolang het nog het kan. Je ouder vindt het al moeilijk genoeg om zijn of haar geheugen te verliezen maar als kind verlies je en je ouder en een groot deel van je geschiedenis. Gelukkig kon ik dat met mijn moeder nog, maar ook ik heb niet voldoende vragen gesteld want de vragen die blijven toch. Het valt me alleen niet meer zo zwaar als ik geen antwoord krijg. Ik heb gewoon een hele lieve moeder gehad en pas na haar overlijden en het opruimen van haar huis merkte ik dat ze heel veel opgekropt had om andere mensen niet te belasten. Ze was nog banger voor de dementie dan dat ik ingeschat had. Daarom zeg ik altijd, stel je vragen bij wie of wat het kan soms ineens over zijn en dan zit je met je vragen. Dat wat ons mam betreft, heeft me wel een opener mens gemaakt ik durf veel makkelijker confronterende gesprekken aan te gaan met iemand die mijn hart raakt. Dat wachten op een diagnose om dat te kunnen is niet meer nodig, ik leef nu en de ander ook dus die bevraag ik nu gewoon. Dan hebben we dat tenminste gehad mocht deze ineens wegvallen. Ik hoop dat jullie er iets aan hebben. Anders was het gewoon even heerlijk om weer eens over mijn moeder te schrijven.

Je kunt het als een leuke nieuwe uitdaging zien. Vooraf vast bedenken wat je allemaal samen gaat doen daar. Eenmaal aangekomen, heerlijk genieten van het strand, de zee en het mooie weer, zonder door alcohol verdoofd te worden zodat je open blijft staan voor alles om je heen.

Chapeau voor @Nun en @Pinkman.

@Bob mooi en waar wat je zegt

Heel veel sterkte Lika is zwaar om je moeder zo te zien

Applaus voor @ikkanhet, @brazer, @mcflurry en @Dylan.

Ik ging gezellige en lekkere dingen zonder alcohol zoeken. Die blijken ook te bestaan, namelijk. Matig drinken heb ik daarvoor ook geprobeerd, maar dat liep altijd weer uit de hand en ik bleef er in gedachten maar mee bezig hoeveel ik dan mocht drinken en wanneer ik dat zou doen. De alcohol bleef me daardoor in zijn greep houden. Ik was verrast hoeveel makkelijker het eigenlijk was om helemaal naar nul te gaan en hoeveel andere gezellige en lekkere momenten zich dan toch voordoen. Ik deed het niet van dag tot dag maar over steeds langere perioden. Eerst een maand, toen verlengd tot 3 maanden, 6 maanden, een jaar. Inmiddels al weer bijna 7 jaar en ik hoef dat spul niet meer terug in mijn leven. Wat ook hielp: niet in wrok omkijken naar het verleden en steeds maar denken aan wat je moet missen, maar voor je uit kijken met een nuchtere blik op je toekomst. Je zelf beter leren kennen ook, zoals je echt bent en wilt zijn, zonder die verdoving en die schijn. Daar ging ik boeken en cursussen over zoeken en daar vond ik ook op dit forum hulp bij.

Avond alweer. Bij mijn moeder geweest vandaag. Het wordt allemaal heel duidelijk dat ze het echt allemaal niet meer weet. Moeilijk om daar getuige van te zijn.