Klassement

Goeienmorgen allemaal

waahahaaaa @Remi1 nog even iets leuks, geen zucht noppes nada…. Moest net toch even naar de buurtsuper want koffiemelk was op, vanavond en morgenochtend zonder melk in de koffie kan echt niet, dusss ook meteen even M&M’etjes mee voor vanavond in bed tijdens het lezen…. Eenmaal thuis bedacht ik me dat ik totaal niet bewust was van het wijnschap en uberhaupt drinken… dat geeft de burger weer moed denk ik dan. Word ik een beetje blij van

Dank Bob, Ik ga zeker door voor het derde jaar. Voor mij is nu wel duidelijk dat drank niet het probleem is maar invulling geven aan rusteloosheid. Als ADHD is in de avond op de bank zitten een uitdaging. Drank was de verdoving om die rust te krijgen en bij feesten ongeremd helemaal los gaan tot het gaatje. Zoals ik in topic "ongelukkig" al reageerde is het vooral de juiste modus vinden qua invulling. Alles is nu anders dan toen ik dronk. Ik dacht dat drank alles gezelliger maakte maar denk dat dit vooral in mijn hoofd zo leek. Op mijn werk ( militair) zijn er regelmatig feestjes en bij drank zie ik om me heen (nuchter)dat iedereen gezellig is in zijn eigen bubbel met elkaar. Ook op gewone feesten en bruiloften valt vooral op hoe snel de 40 plussen achteruit gaan door drank. En ze zijn ook verbaasd dat ik fysiek bijna niet veranderd bent en mentaal juist volwassener. Nu ga ik mooi op tijd weg als ik er klaar mee ben. De rest blijft dan hangen op zoek naar iets waar ze vaak te dronken voor zijn. Valt me op dat er maar weinig leeftijdgenoten zijn die niet drinken. We zoeken elkaar ook meer op bij feesten en kijken hoe de rest er rondloopt. En de niet drinkers zien er ook gezonder en fitter uit, leven ook meer in het nu. Hoe ik rust vind is verschillend iig veel sporten/podcast/wandelen uitdagingen pakken in werk en gezin. En op tijd naar bed ipv wakker blijven terwijl je moe bent. Maar elke dag is een dag niet gedronken en ben nog steeds waakzaam voor drank. Lees hier op forum dat 1 vaak het begin is van terugval.

@Dune, wat fijn dat alles zo snel van start kan. Trouwens, de start heb je al achter de rug, je bent zelf van start gegaan, top! Welkom hier @Salmon, goed dat je de stap hebt gezet... En fijn jou weer te lezen @Remi1. Ik vroeg me al een paar keer af of je weer met de boot erop uit trekt. En ja, moeilijk dat je het zorgen voor heit uit handen hebt moeten geven, maar jeetje, wat heb jij veel gegeven, petje af hoor. Ik hoop dat je nu weer een beetje meer aan jezelf toe kunt komen. Inmiddels is het bleke zonnetje verdreven door de wolken, de druppels zullen zo wel gaan vallen...

@Strijkbout “Mensen lijken vaak op een punt te komen waarin ze een soort sterke liefde voor zichzelf en het leven gaan ervaren wat er dan voor zorgt dat ze 'dat gif nooit meer hoeven'. Ik geloof dat ik die zelfliefde en liefde voor het leven nog niet gevonden heb. Geen idee of het er ooit komt.” “Eén van de onderliggende redenen van mijn jarenlange gebruik is toch ook wel geweest een diepgewortelde haat-liefde-verhouding met het leven. Het leven ergens fundamenteel niet leuk vinden. En tja... in feite ervaart niemand van ons 'hét' leven, maar ervaren we allemaal 'ons' leven, je eigen leven; jezelf. En nog specifieker ervaar je eigenlijk vooral je levenssituatie van moment tot moment. “ Mooi gezegd. Door een tijd niet te drinken kan de behoefte /motivatie ontstaan om iets aan die levenssituatie te doen. Omdat er geen escape meer is. Is die escape er wel, dan voelen de onderdrukte behoeften niet sterk genoeg om je te motiveren. Je bent een plantje dat verpietert maar dat net genoeg water krijgt om niet helemaal uit te drogen. Het ziet er nog steeds uit als een plant maar het leeft niet echt, kan zich niet echt ontwikkelen, groeien. Als je je levenssituatie van moment tot moment als niet leuk ervaart, dan is ie misschien niet leuk. Heb je al eens gedacht aan een ander leven? Zoals je aan een andere baan kunt denken? Toen ik nog in bedrijven rondhing viel het me op hoeveel mensen tegen hun zin naar kantoor gaan, vaak diepzinnig klagen, terwijl ze ook een andere baan zouden kunnen zoeken. De verhalen die ze hebben waarom dat niet kan, ik vertel ze ook om te verklaren waarom ik blijf hangen in waar ik in blijf hangen. Ja maar, ja maar en ja maar. We willen dat het veilig is denk ik, en wat je hebt weet je. We gedragen ons als afhankelijke kinderen die geen ander gezin kunnen zoeken. Dus maken we er het beste van terwijl we in een situatie moeten blijven die we niet fijn vinden. Making up stories. Tuurlijk, je gaat iets dat als uitzichtloos voelt (en ook is voor een kind) niet zitten voelen. Ik snoepte me al in een roes als klein kind. Ik weet het niet zo hoor, met die mensen met guru charisma die hun blije leven als handelswaar verkopen met tips en tops om ze na te doen zodat jij voortaan ook blij kan zijn. Verkopen kunnen ze wel. Voor mij is het wat aannemelijker dat blijheid een gemoedstoestand is die je kunt ervaren, en die komt en gaat. Net als teleurstelling, eenzaamheid, verdriet. Elke dag een paar keer, op en neer, op en neer. Het ene wel willen ervaren en het andere niet, dat is in mijn ogen wat mij in de somberheid doet belanden. Want dat verzet tegen die emoties, de drang om ze te onderdrukken en strategieën bedenken (wel-niet-wel-niet eten roken drinken enz) om niet te voelen wat zich op dat moment in mijn lichaam afspeelt maakt het ook onmogelijk om meer prettige gevoelens te ervaren. What you resist persists weet je wel. Radicale acceptatie van wat er is. Niet eerst aan voorwaarden hoeven te voldoen om iets te mogen. Bestaan. En dat dat genoeg is. Dus, mijn/het leven ervaar ik als niet leuk, goed dat ik het zie. Prima, niet leuk. Hoeft ook niet nu persé. Ik voel dat ik het anders wil. Dat mag. Wat wil ik, waar heb ik behoefte aan, op dit moment? Wat houd me tegen om die behoefte te vervullen? Welke angst? Welke beer op de weg? Het is altijd de ander die me tegenhoudt: ‘ze’. Ze zullen wel denken, ze zullen stom doen, me afwijzen, ik ben te oud, te jong, te mooi, te dun, te dik, te mislukt, anderen kunnen het wel, enz. Misschien is acceptatie wel liefde?

Je zit op 2 maanden @Liselotte. Gefeliciteerd!

x

Dagpact Fonny Roberto Salmon Toos Rapilos Dune

Ik heb het eerste half jaar vitamine b1 voorgeschreven gekregen, daarna was het niet meer nodig.

Dank je wel Jane. Very happy

Dank je wel, Bob. Acht jaar alweer! Nog steeds happy alcoholvrij. Op naar het negende jaar. Heel heel soms kriebelt het. Meer dat het jammer is dat een teveel is en tien te weinig. En de voordelen wegen absoluut op tegen de nadelen dus ik meld me volgend jaar zeker weer @kruidenthee, @lika, @bolletje @Soothe : ook gefeliciteerd

Ik heb vandaag even lekker kunnen varen weer eens sinds lange tijd. Was erg lekker na al die spanning rondom heit de laatste tijd. Heit is kort geleden met spoed opgenomen in een woonzorg instelling omdat het thuis niet meer ging en ik kon de zorgvraag niet meer aan; het werd teveel en onverantwoord zo, te complex allemaal en dat vind ik eigenlijk best moeilijk maar tegelijk ontlast het mij ook ontzettend veel en is het geruststellender te weten er op hem gelet wordt. Anders vaarde hij met ons met mee op, dan ik als mantelzorger, maar dat kan nu dus ook niet meer. (zonet wel een uur met hem gebeld, dat dan weer wel)