Gisteravond, uitgebreid met mijn vrouw gesproken. Dat was na mijn stoppen nog niet gebeurd. Ik was stilletjes mijn eigen gang gegaan, en het plan gemaakt wat ik hier al gedeeld heb. Nu dus met de billen bloot.
Zij had natuurlijk wel gemerkt dat er niet meer gedronken werd, maar heeft mij maar laten begaan en gewacht. Ik heb me, denk ik, toch willen indekken tot ik écht tot het besluit was gekomen, de rest van mijn leven niet meer te drinken. Ze zei dat ze onder de indruk was. Ze denkt ook wel dat het me kan lukken, wat fijn was om te horen.
Ze vroeg of ik het moeilijk heb. Tsja wat is moeilijk, ik heb (tot mijn verbazing) geen echte ontwenningsverschijnselen gehad. Rond 'borreltijd' maar ook zomaar op de dag sterke trek momenten. die gaan voorbij. Dan heb ik wel de neiging om te gaan eten, snoepen beter gezegd. Dat moet niet te gek worden, al is alles beter dan alcohol.
Overigens dat 0.0 bier wat best wel smaakt, kan ik beter voor een warme dag bewaren en niet standaard pakken voor het eten, dat gaat teveel lijken op...juist. Ik merk dat ik al de neiging heb , snel een 2de blikje te pakken. Dat moeten we niet hebben, ook al is het 0.0, het lijkt iets te triggeren.
In de verslavingszorg zijn ze ook niet gek op dat 0.0 las ik.
Dat waren de trekmomenten. Verder moet ik nog afrekenen met het gecreëerde romantische beeld van alcoholgebruik, wat overal op komt zetten. Als je niet meer drinkt, valt je op hoe de samenleving doordrenkt is van alcohol gebruik, hoe makkelijk en goedkoop het verkrijgbaar is.
Dat terwijl er een enorme maatschappelijke schade optreed door alcohol
'so far so good' het zonnetje komt hier op.