Klassement

Ik ben destijds op 13 december begonnen aan een alcoholvrij leven. Vlak vóór alle "beruchte" feestdagen. Bleek een prima datum. De "roze wolk" was nog volop aanwezig, net als de "bewijsdrang" om "best zonder" te kunnen. En het "beloningseffect" was ook extra groot. Want juist al die moeilijke dagen nuchter doorkomen gaf me een "yes, I can" gevoel.

er lag een boodschap op mij te wachten: " ben trots op je ", lief he dag 12, gaan we weer. leila

Wat fijn om te lezen dat de uitslag goed is Vlok! Ik heb even globaal terug gelezen. Veel over de zin van het leven. Gelukkig ervaar ik mijn leven niet als zinloos. De afgelopen jaren ben ik veel kwijt geraakt: huwelijk, geestelijke gezondheid, baan met goed inkomen, mijn huis en ben in de schuldsanering terecht gekomen. Genoeg om depressief van te worden en een aardig excuus om het op een zuipen te zetten dacht ik eerder. Als ik er nu op terug kijk: eigenlijk was ik niet gelukkig in mijn huwelijk en hoewel ik best veel geld verdiende en goed was in mijn werk: ik werd er niet blij van en ging steeds vaker met tegenzin. Ik had niet het lef om wat anders te gaan doen, want verantwoordelijk voor gezin, inkomen, hypotheek etc. Toen werd ik ontslagen na een overname en reorganisatie. Het lukte me niet meer om in mijn oude vak aan het werk te komen. Ik solliciteerde me 3 slagen in de rondte en was bereid alles aan te pakken om mijn vaste lasten maar te kunnen betalen. Het mocht niet baten: ik kwam in de bijstand en moest mijn huis verkopen met een flinke restschuld. Alles waar ik bang voor was gebeurde. Gek genoeg voelde het als een bevrijding. Ik ben vrijwilligerswerk in de gehandicaptenzorg gaan doen en heb mijn roeping gevonden. Ik heb hemel en aarde bewogen om vrijwilligerswerk en later stage te mogen doen van de gemeente. Stad en land af gebedeld om aan geld te komen voor mijn omscholing. Ik ga nu met een grote lach naar mijn stage en vrijwilligerswerk, het geeft me energie. Ik ben trots dat ik het voor elkaar heb gekregen het roer om te gooien. Als ik aan het werk ben voel ik dat mijn leven zin heeft. En toch...de depressie blijft. Zodra ik weer thuis ben liggen eenzaamheid en somberheid weer op de loer. Lukt het me niet het goede gevoel vast te houden. Tot twee weken geleden vond ik dit een goede reden om mezelf zielig te vinden en te gaan drinken. Nu gelukkig niet meer. Volgende week wil ik de behandeling bij mijn psycholoog afronden. Een beetje hetzelfde wat Jowan zegt: ik weet het leuk pratende te houden daar, snap het allemaal wel, maar het gevoel wil maar niet anders worden. Nou ja..zomaar even wat overpeinzingen en een beetje delen wat me bezig houdt.

Poppy wat fijn om te horen dat je steeds beter leert omgaan met het crisisgevoel, je beter afstand leer nemen. Blij voor je!! En Smart, dat besef kwam bij mij na een tijd niet drinken, verslaafd aan de ups en downs, waarschijnlijk nog wel meer dan aan de alcohol zelf. Een soort routine die jaren lang bleef, inderdaad beroerd en rot voelen na het drinken, beetje bijtanken en bijkomen, om vervolgens me na een aantal dagen weer zo te voelen. Uitschieter omhoog door het drinken, en vervolgens compleet naar beneden de dagen erna. Pffff wat kan een mens hardleers zijn. Begin dit jaar gestopt, nog een keer uitgegleden en het gevoel nog 1 keer mee gemaakt. Wat een ellende, wat een rollercoaster brrrrr en dat was vorig jaar nog 'gewoon routine' De rust van het niet drinken is fysiek maar vooral mentaal zo goed voor mij. Wil nooit meer terug naar dat crisisstandje, want dat was het. Constant heen en weer geslingerd worden, en nooit echt bij mezelf komen. Dank jullie voor het delen, herkenning doet zo goed!

Zowel de reactie van Smart als je voorlaatste post Poppy zijn zeer zeer herkenbaar.

Nou heb ik Poppy weggejaagd... pff... ben lekker bezig...

Vlok, Het ging hier van de week over aanvaarden en accepteren.. wat is het verschil? Ik kom daar niet zo heel goed uit, als ik het wil beredeneren. Ze worden als synoniemen aangegeven in woordenboeken, tegelijkertijd hoor ik verschillende mensen over verschillende betekenissen.. subtiele verschillen. Voor mezelf heb ik ook een subtiel verschil als norm voor mezelf gemaakt. Voor mij komt aanvaarden een beetje "moedelozer" over dan accepteren. Aanvaarden wat ik niet kan veranderen... klinkt mij een beetje als met een zucht; "nou vooruit dan maar, als het echt niet anders kan...pffff.. Accepteren wat ik niet kan veranderen... komt op mij over als: "ja, het is zo, dan moet ik wat anders verzinnen, of er op z'n minst zo comfortabel mogelijk mee leren leven..." Aanvaarden klinkt mij een beetje als de hoop op een goede afloop opgeven, terwijl accepteren me meer daadkrachtig overkomt. In AA (Alcoholics Anonymous) zeggen ze: geef me de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen. In NA (Narcotics Anonymous) zeggen ze: geef me kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Het komt misschien doordat ik meer NA-meetings bezoek dat ik vind dat accepteren "nuchterder" klinkt dan aanvaarden. Hoe dan ook, mijn gevoel zegt me dat ik met accepteren verder kom dan met aanvaarden. Accepteren heeft het voor mij mogelijk gemaakt om mezelf te nemen zoals ik ben en dat dat goed is.. zolang ik maar blijf (zelfonder)zoeken. Bij de pakken neerzitten heeft me in het verleden gemaakt tot een gevangene tussen de pakken. Kon geen kant meer op. Nu weet ik mij door de pakken heen in elk geval een weg te banen naar..... tja, dat weet ik (nog) niet.... Ik hoop dat je je kalmte weet (terug) te vinden, Vlok. :rose:

Heel mooi verwoord, Jopie, dank je wel. Ja, dát is denk ik hoe het werkt bij mij, waarom het mij "lukt", zo makkelijk, tot nu toe. Op "mijn" ene glas staat met koeienletters geschreven: MOE. (Precies, zoals een koe doet) Ik wil niet meer moe zijn. En me niet meer anders voelen, afgevlakt, verdraaid, beneveld, onder invloed. Dat wat áchter dat ene glas ligt, dat wil ik me niet eens meer vóórstellen. (Al doe ik dat soms nog wel, het schrikbeeld koesteren.) Ja Kate, ik geniet héél erg véél van het helder zijn. Het onverdraaid mij zelf zijn. Eerlijk, recht toe recht aan, onbeneveld, écht.

Dit draadje voor mezelf en iedereen die bewegen wil. Moet je saaie fysio oefeningen doen, of lift je voor de lol 110 kg op de sportschool? Wil je een stok achter de de deur, of wil je de stok achter de deur zijn? Heb je doelen of beweeg je juist doelloos rond? Man bijt hond vraagt: hoe doe jij het op dit moment?

Als Harrison Ford even opschiet kan ik ook naar bed. slaapwel

10 maanden droog daar spin je garen mee suiker

Je bedoelt wél een leuk draadje, maar ik zat verkeerd?

Quote: "ik weet het leuk pratende te houden daar, snap het allemaal wel, maar het gevoel wil maar niet anders worden." Het gevoel wordt niet anders als je niet eerst je denken verandert. "Don't start fixing your problems, fix your thinking first!" Het veranderen moet in jezelf, door jezelf plaatsvinden, een ander kan daar niets aan doen. En het "goed snappen" is geen garantie dat er iets verandert, je moet het ook leven en doen. Overigens is het jowan met een kleine j

Mooi draadje Smart! Enneuh..... Mocht je de titel willen aanpassen (want ik denk elke keer huh? waarom 'Ik zit verkeerd' dan kun je even een berichtje aan de moderator sturen. Mijn titel was ook niet meer van toepassing, en hebben ze toen voor me aangepast. Zoiets van: ik zit hier helemaal goed?! ; ))

Denk dat het een kwestie is van dat object en subject nooit onafhankelijk is in sociaal onderzoek. De normen en waarden van de wetenschapper (of de opdrachtgever die financiert) altijd meespeelt en met dit soort analyses dus op een ondoorzichtelijke manier. En nee het staat buiten kijf dat alcohol getalsmatig de meest vreselijke drug is die er is en dat alcohol relatief veel (vergeleken met andere drug) overlast voor andere geeft.

Ik kan het eerste deel van je bericht niet volgen, Agnieta. Maar misschien hoef ik dat ook niet. Deel twee raakt me ook niet echt: Tot voor een dikke drie jaar geleden had ik nergens plezier in, ook niet in het leven en ook niet in mezelf. Het zuipen was voor mij: absoluut niet sociaal (ik zoop alleen, stel je voor dat ik mezelf zo aan anderen laat zien of dat ik moet delen...), niet lekker (alleen de snelheid en de hoeveelheid al, en het gebrek aan voorbereiding: koeling is verspilde tijd, energieverkwisting (jaja..) en het zit toch al in glas?), en ik besefte een hele poos niet eens dat ik niets oploste maar het steeds maar erger maakte. Plezier hoorde daar op geen enkele manier bij. Genieten ook niet. Zelfs verlangen was er niet bij. Compulsief en obsessief. Dat was het. Het denken en voelen zo snel mogelijk uitschakelen. Achteraf vraag ik me steeds vaker af hoe ik nog steeds van de ene dag in de andere kwam..... Er waren dagen dat dat ook mijn wens niet meer was. Pas met abstinentie en het aan mezelf werken middels een 12 stappenprogramma is de zin van en in mijn leven, en daarmee het plezier, gekomen. Dat gun ik iedereen. Geluk wordt namelijk méér als je het deelt.

Als algemene reactie op de praten OVER mij. Men doet dit altijd en overal. Vandaag is het leerlingenoverleg op mijn werk en daar hebben ze het over mij en heel dikwijls hebben ze het over mij en over anderen. Ik geef ook gevraagd en ongevraagd mijn mening over het functioneren van andere leerlingen zoals ze dat ook over mij doen. En in de overdracht hebben we het over de clienten in de zorg maar in de woonkamer hebben de clienten het over de verpleging. Het voelt niet fijn want je hebt er geen controle over, het gaat letterlijk buiten je om. Maar het is altijd en overal en we doen er zelf net zo goed aan mee. Ergens is problemen hebben met dat men over je praat, je eigen onzekerheid. Is praten over niet een onderdeel van "God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen" Je hebt invloed op je handelen, wat je doet en hoe je overkomt bij mensen. Om vervolgens de aanvaarden dat perceptie en oordeelsvorming altijd bij de ander ligt, aanvaarden dat dit zo is en aanvaarden dat mensen soms met je praten en soms over je praten. Dat als men over je praat je moet aanvaarden dat dit buiten je invloedsfeer ligt/ niet kan veranderen.....je kan alleen in je gedrag de voorwaarden scheppen die de basis zijn van hoe men over je praat.

Kijk en dit is nou zo fijn aan het niet alleen zijn. Het versterkt alleen maar het gevoel dat ik op het juiste pad zit, heel waardevol.

Ha jowan, we denken precies andersom bij de woorden accepteren en aanvaarden. Maar ik denk dat we hetzelfde subtiele verschil bedoelen tussen die twee woorden. En dan zijn het maar woorden. We lezen niet alleen de woorden, we proberen ze te leven. En daar gaat 't om...

Pff... heb ik het weer gedaan... En dat terwijl Lady Jane ... nee wacht, ik zeg het persoonlijk: @ Lady Jane, LJ (!), je bent een van mijn absolute forum helden.

Het is niet leuk maar wel heel fijn en waardevol dat we ons in elkaar herkennen. Het alcoholmisbruik gebruiken als een zoethoudertje, zoiets denk ik. Het leven heeft ons zoveel meer te geven dan al die ellende. Ik ben blij hier te zijn, ik krijg en voel de bevestiging dat ik op het juiste pad zit.

Hoe ik me verenigd heb met de zin van het leven: Ik zocht me rot naar de zin van het leven. In alle hoeken en gaten gezocht... niks anders dan vragen gevonden. Toen ik bij mezelf naar binnen ging kijken, lag het daar. "Ik ben" en "de zin van het leven" zijn één.

Dank. Om vast te houden van de draad van Poppy:

Wat ik herken uit jouw voorlaatste post is de verslavende werking van voortdurende crisisgevoelens. Zo erkende mijn hulpverlener onlangs dat ik bijna steeds in een arrousal zit (hoog opgestapelde spanning van door de jaren heen) en dat ik dat in stand hield door alles wat maar saai is in mijn leven te overgieten met A (met name). Kon ik de volgende dag tenminste weer gespannen en beroerd zijn en zorgde zo zelf eigenlijk voor het instand houden van die bekende gevoelens. Dat klonk plausibel... maar is erg destructief voor mijn gezondheid, ondanks compenserende zaken als goede voeding e.d. Dat was tevens een inzicht: dus nu zoveel mogelijk de rust in mezelf zien terug te vinden; zorgvuldiger, kalmer.... Dit moest ik even kwijt.... Zet m op he!

Ben bezig met mijn oefeningen-blokkade. Gisteren een goede zet gedaan bij de fysio. Van 7x per week oefeningen naar 3x per week. Meer mag, maar hoeft niet. Het effect dat ik beoog: ik heb het heft weer in handen genomen, dat doet me altijd goed; een dag missen geeft nu geen faal gevoel meer. Mijn oefeningen vanaf gisteren: 3x per week 3 sets squats; op de slechte knie naar boven komen, aantal per set op geleidde van pijn (stoppen als het pijn gaat doen); 3x per week 3 sets lunges; afwisselen recht naar voren, 10cm naar links, 10cm naar rechts, aantal per set op geleidde van pijn; 1x per week 3 sets van 10x legpress; gewicht mag ik zoeken maar niet door pijn heen, ongeveer 20kg; 1x per week boksles; Steunzolen zijn vorige week aangemeten en komen volgende week. Dan koop lekker nieuwe wandelschoenen en ga ik er als ik er zin in heb één of twee uur per week een uur bij wandelen. Weet je wat het ook is? Ik moet mijn verlies nemen na de meniscus operaties 9 jaar geleden. Ik was de man die je belde als de wasmachine twee trappen omhoog moest. Dat kan ik niet meer. Ik voel me nu de man van de steunzolen. Maar dat is simpen & zeuren. Ik ben nog steeds groot en sterk. Maar nee, er kan nu even veel niet. En ja, daar kan en wil ik aan werken. Nee ik zal nooit meer de man van de wasmachine worden. Maar hé, ik wordt ouder en ik heb ook al een tijdje geaccepteerd dat Feyenoord niet meer zal bellen. Squat links, lunges rechts

Goedemorgen allemaal, Bijna het klokje rond geslapen op mijn vrije dag en toch weer moe wakker worden. Ik drink nu twee weken geen alcohol en voel me vrij vaak moe, hoewel ik beter slaap dan ooit. Dat vind ik een beetje dubbel. Gek eigenlijk, ik merk dat ik op een soort van omslag zit te 'wachten', een moment waarop ik ga voelen dat ik bruis van de energie of zo en weer dingen gedaan krijg. Werken gaat prima, maar veel andere dingen gaan moeizaam. Nou ja, bovenstaande is voor mij een teken dat ik goede stappen zet op het gebied van mijn drankprobleem, maar dat daarmee mijn depressie nog niet is genezen. Depressie is voor mij een chronisch gevoel van ongelukkig zijn, een vaak aanwezig verdriet. Ik krijg het niet voor elkaar om die knop om te krijgen. Ik heb jaren achter de rug met therapieën en medicatie. Op het laatst kreeg ik de zogenaamde klassieke MAO remmers, een AD dat alleen wordt voorgeschreven als niks anders meer werkt. Je hebt er een artsenverklaring voor nodig, omdat het vanwege de riskante bijwerkingen in Nederland eigenlijk van de markt is gehaald en het alleen bij wijze van uitzondering wordt voorgeschreven. Er hoort ook een dieet bij (waaronder geen alcohol) vanwege het risico op acuut torenhoge bloeddruk en evt. hersenbloeding. Toen ik ook bij dat middel te weinig baat had, ben ik helemaal gestopt met AD. Ik rolde van het ene middel in het andere en uiteindelijk wist ik gewoon domweg niet meer hoe ik me voelde. Een middel werkte niet: kreeg ik een ander middel voorgeschreven van de psych. Ik het ene middel afbouwen en ja, dan voelde ik me rot. Beginnen met een nieuw middel en ja, dan ging het even beter, maar nooit in de mate die ik graag zou willen. Nu ik geen AD meer heb voel ik weer. Soms positief en soms negatief. Mijn somberheid en verdriet over het leven is niet voorbij, maar ik zie het onder ogen. het stoppen met drinken was voor mij de volgende stap om alle vormen van verdoving achter me te laten. Nu moet ik alleen nog iets verzinnen om een goed gevoel over mezelf en mijn leven te krijgen. Vlok: ik wens je succes vandaag!

Ik ga op mijn eigen draadje. Tomtom, ik schrik van je kritiek maar je hebt helemaal gelijk, bedankt! Ik doe het altijd in de risotto zoals ik hem lekker vind en ken, dat is wat anders dan dat het hoort.

Schuddebuikend van het lachen voor mijn laptopje. Ik had het uitgelegd als 'jezelf bij voorbaat in het nauw brengen', 'op achterstand zetten'. Jou motivatie is veel leuker. Bovendien zou het me met zwart prompt in verwarring brengen.

Ha Pop, ik kook ook met bier (brood) en wijn (vlees). Heb ook een keer een vinger in de vloeistof gestopt om de temperatuur te checken en die vinger afgelikt. Deed mij niks maar ik ben het niet vergeten . Overigens is het niet waar dat alle alcohol verdampt.Maar het is dan weer de vraag hoe erg je dat vindt. In brood zit ook een klein pietsie alcohol en in fruit ook al snel. Ligt ook weer anders voor refusal gebruikers, moslims, buddhisten, rastafaris, Amsterdamers, kinderen, etc. Ho, ik dacht dat ik op Poppy's draadje zat maar ik zit bij jou Smart. Sorry! Ik laat het toch maar staan want weghalen staat ook weer zo raar.

'daar hoort wijn in'? En wie bepaalt dat .:-). Ik weet wat je bedoelt maar ik wordt, als niet-alcoholisten zoiets zeggen, redelijk giftig. Het is een gewoonte geworden te pas en te onpas overal alcohol te drinken of in te gooien, zwaar aangejaagd door een industrie die daar bijzonder goed aan verdient. Wijn in eten is uitstekend te vervangen door Verjus of een bouillon. Ik maak het al jaren, zonder alcohol/wijn, en ik heb nog nooit iemand horen klagen, integendeel.

Even over het proeven. Vorige week maakte ik risotto en daar hoort wijn in, dit maak ik vaker klaar en wijn door eten triggert mij niet omdat ik er voor zorg dat de alcohol verdampt, dit terzijde. Ik had een onbekende wijn gekocht in omdat ik benieuwd was of ik 'm droog genoeg vond, dipte ik mijn vinger heel kort in de wijn en proefde het, voor mij totaal fout, ik heb direct mijn mond gespoeld. Het klinkt paranoia maar er gebeurde van alles in mijn hersenen en de stap om wel te drinken kwam ineens heel dichtbij en daar heb ik totaal geen belang bij dus dit doe ik niet meer. Je moet weten dat ik al 2 jaar niet meer drink, dus even proeven triggert mij als een dolle, weet ik van vroeger ook nog wel, een slokje na een lange tijd van abstinentie was alsof het nieuwjaarsvuurwerk werd afgestoken hoofd en lijf. Vandaag alweer dag 9, geweldig Smart!

Ff een paar zaken fris van de lever zonder dat ik al echt wakker ben. Die kaasfondu tip van Plof lijkt me logisch en is een goeie. Nooit over nagedacht. Warm is natuurlijk het ding. Wellicht zelfs een idee om de bloemkool ed warm te maken voor het dippen; Een vroegere vriend van me knarsetandde heel erg. Hij weet dat aan stress en was aan het afkicken van cocaine; Leuk filmpje van jowan gisteren maar voor mij een veel te eenvoudige manier van voorstellen. Bovendien leunt het op één of twee oude wetenschappelijke onderzoeken en negeert het de enorme bunch aan nieuwe inzichten. Ik voel me beter thuis bij Noorlander die verslaving een zeer raadselachtig verschijnsel noemt. En die een grote varieteit geeft aan oorzaken die er mede toe bij kunnen dragen dat iemand verslaafd wordt. Hetzelfde geldt in feite voor de verveling die A3 als mogelijke bepaler van verslaving noemt. Speelt vast mee soms, maar is maar één van de variabelen in het grote raadselachtige vraagstuk. Hoop trouwens dat A3 niet slaat op je eerste zet bij schaken. Die baby in dat filmpje wordt volgens mij genitaal gestimuleerd. Ik wed dat de truc ook werkt als je het vouwen van de armpjes weglaat. Let op de gezichtsuitdrukking van de babies. Tips voor het maken van glutenvrij zuurdesembrood zeer welkom. Mijn 2 cent van vanochtend.

Moghu mensen Vlokje sterkte vandaag. Leila naar de diëtiste? Wel lekker blijven eten hé? Weet iemand waarom je knarsetand? Ik doe het de laatste tijd erg veel en ondanks ik licht slaap merk ik wel dat ik het doe.

Jullie hebben daar in het noorden sowieso al meer licht dan wij "benedenmensen". Veruit het belangrijkste is dat ik vandaag nuchter blijf en goed leef.

speelgoed, jowan... speelgoed

Heeft Plof ook met zijn gereedschap gespeeld?

Dag 8 Opslomen ligt achter me (van Blondie geleerd, geinig woord) en dekentje staat aan. Trusten!

Bij 22-11 staat : in goede banen te lijden. Leiden was het, en duidelijk is dat het je deed lijden. Misschien wat flauw van mij, maar versprekingen zeggen wat. Ik wil je later uitgebreider gaan lezen, meer dan je laatste blad, maar heb net gemeld dat ik naar bed ga!

Ik hielp mijn vader vroeger op zaterdag met zijn krantenwijk. 's Morgens om half vier op, samen opgewarmde koffie drinken en dan op pad.. Halverwege de wijk in het portiek van een groot flatgebouw samen een sjekkie.. Toen hij ophield met de krantenwijk nam ik die over. M'n vader hielp me dan soms op zaterdag. 's Morgens om half vier op, samen opgewarmde koffie drinken en dan op pad.. Halverwege de wijk in het portiek van een groot flatgebouw samen een sjekkie.. Die zaterdagochtenden behoren voor mij tot de meest dierbare vader-zoon momentjes. :sun: :sun: :sun:

Hoi Poppy, Klinkt super! Fijn dat je een methode hebt gevonden die bij je past!

Hoe gaat het met jou Poppy? Mooi, visualisatie kan zo helpend zijn! Ben ook weer begonnen met visualisatie van het 'drankmonster', heeft me enorm geholpen op het gebied van alcohol. Alle geniepige gedachtes over drank visualiseerde ik alsof ze niet van mij waren, maar van dat lelijke drankbeest. Zo kon ik beter onderscheid maken, het 'los' zien van mezelf, mijn wil. Kan me voorstellen dat het op veel meer gebieden kan helpen, zoals het loslaten van zaken, mooi om te lezen. Mmm, nu ik dit lees, weer eens vaker meditatie oppakken. Compassie-oefeningen... 'Ik ben goed zoals ik ben', Zennnnnn. Pfoe wat valt er nog veel te leren ; ) Nu als de sodemieter aan het koken, kids hebben honger straks na het sporten.. lieve groet

Dank jullie, alweer! Hartverwarmend Hier gewoon de draad weer opgepakt, gewoon het rustige ritme van niet drinken. De enige manier voor mij, heeft de uitglijder wel heel erg duidelijk gemaakt. Was me er niet bewust dat ik ergens nog een extra bevestiging nodig had, maar zo heeft het inderdaad wel gewerkt. Nooit meer terug, die weg is geen optie, brrr. Zal niet meer het woord walging gebruiken, want dan wordt Monster weer boos : ) Maar wel een vreselijke afkeer van alcohol na die zaterdag. De associatie met vroeger, de herbeleving, alles staat haaks op hoe ik wil leven en wie ik nu ben. Inderdaad ook een enorme oefening in vergeving, en weet honderd procent zeker dat dat niet zonder jullie gelukt was. Het voelt nu' klaar', gebiecht, al jullie mooie reacties gelezen, en herlezen. En gewoon weer doorrr. Gaat weer vanzelfsprekend goddank. En inderdaad Kwispel, ik denk niet meer in 'een jaar volmaken', eigenlijk helemaal niet meer in termijnen. Gewoon door, dankbaar dat dat kan en mag. En vooral heel dankbaar dat ik het niet alleen hoef te doen