Klassement

Ik weet wel dat ik drinkend tot het werkelijke besluit kwam om te stoppen Nuchter heb ik hem moeten uitvoeren

Goedemorgen frummers, Skip, een tijdje geleden vroeg je me hoe ik me staande hield in het droog staan en nuchter zijn. En niet terug te vallen. Ik heb de draad van gisteren beetje doorgescrolld en las daar mooie verhalen over leegte/ruimte en hoe mensen daar mee om gaan. En dat er zoveel verschillende wegen zijn die naar Rome leiden. Mooi. Voor mij is het heel belangrijk geweest, en dat geldt nog steeds, om te leren om gaan met emoties. Hoe houd ik me staande in deze wereld met verlangens, verwachtingen, enzovoort. Nadat ik gestopt ben met drinken ben ik meteen op het forum gaan schrijven. En heb daar ongelooflijk veel steun mogen ervaren.Er waren verschillende frummers die al naar de AA gingen of gaandeweg hun herstel besloten naar de AA te gaan. Ik merkte dat hun blik op de wereld en hoe ze met allerlei zaken omgingen veranderde. Er kwam meer aanvaarding en rust in de postings. Ik was helemaal de weg kwijt NADAT ik stopte met drinken. Dat vond ik zo'n rare gewaarwording???! Ik heb op een gegeven moment mijn huisarts ingeschakeld, ben in therapie gegaan en heb uiteindelijk de stoute schoenen aangetrokken en ben naar een meeting van de AA gegaan. Ik had helemaal niet meteen dat gevoel van 'thuiskomen'zoals zoveel mensen beschrijven. Wat ik wel had en heel fijn vond was het gevoel van herkenning. Heee, het zijn allemaal alcoholisten. Dat gevoel van herkenning had ik hier natuurlijk ook al ervaren en daar dus in levende lijve. Ik voelde aan alles dat het bij mij niet genoeg was om alleen maar te stoppen met drinken. Dat was de aanzet tot mijn herstel. Zolang ik blijf drinken zet ik alles stil en kan ik niet groeien. Ik zag daar mensen die al lang niet meer dronken en besloot maar es een tijdje te blijven gaan. Na verloop van tijd raakte in nieuwsgierig als mensen spraken over het werken van de stappen van de aa. Ik begreep daar niet veel van maar ben dat gaandeweg wel gaan doen. Ik heb het geluk gehad een fantastische sponsor te mogen vinden. Een sponsor is iemand die ook naar de aa gaat, in het programma zit en een andere alcoholist helpt. Met haar ben ik echt aan de slag gegaan en heb ik de twaalf stappen doorlopen. Door meer inzicht in mezelf te krijgen ervaar ik meer rust en kanik het leven beter hanteren. Ik heb mensen wel es horen zeggen; 'ja, ik ga niet naar de aa want daar praten ze alleen maar over drank en dan krijg ik trek'. Zo ervaar ik het helemaal niet. Ik praat over herstel! Ik vertel hoe het was, wat ik gedaan heb om zaken te veranderen en over hoe het nu is. De reden dat ik blijf gaan is dat het mij helpt. Ook na acht jaar niet drinken nog. Is het dan allemaal hosanna? Nee, dat is het niet. Het leven is het leven met alle leuke en minder leuke dingen die daarbij komen kijken. Daarnaast ben ik nogal eigenwijs....en besloot ik een tijdje mijn bezoeken aan de aa te minderen en zelfs een tijdlang helemaal te stoppen. Ik was druk met een studie, was te moe, had geen tijd, geen zin etc. Maar dat is me niet goed bevallen. Ik had en heb geen behoefte aan drinken/drank maar mijn gemoedsrust ging met sprongen achteruit. Ik zat in een lastige situatie op mn werk en doordat ik er niet meer met de nodige afstand en rust naar kon kijken verviel ik snel in 'oud' gedrag. Boos, wrokkig, verongelijkt etc. En ook al was niet alles mijn schuld en had ik op heel veel zaken geen invloed toch was ik alleen nog maar daar mee bezig. En al die negativiteit is absoluut niet goed voor mij. Dus heb ik mn kop weer ff gebogen, ga ik weer twee x per week naar een meeting, heb ik contact met mn sponsor, heb ik weer een vierde en vijfde stap gedaan en zit ik weer redelijk goed in mijn programma:-) Ik heb teveel mensen terug zien vallen, ik heb verschillende mensen dood zien gaan. Mijn ervaring is dat ik snel vergeet hoe erg het was en hoe ik geestelijk helemaal kapot ging. En dat zie ik ook op de groepen. Mede-alkies vergeten ook vaak snel en denken na verloop van tijd dat ze het zelf wel weer kunnen. Of dat ze nu wel eentje kunnen drinken. We hebben allemaal ons eigen pad te gaan; ik blijf maar doen wat goed bevalt. Ik kan mijn ervaring, kracht en hoop delen en de rest laat ik los. Hoe moeilijk ik dat soms ook vind. Strikte eerlijkheid is van levensbelang en dat vind ik best vaak moeilijk op te brengen. De nieuwkomers, de oudgedienden, de pas nuchteren, de terugvallers, ik heb ze allemaal nodig om te blijven zien wat ik moet doen om nuchter te blijven. Kijk, niet drinken is voor mij echt pas stap 1 gebleken. Maar dat ik een programma heb leren kennen wat mij een leidraad geeft voor mijn leven vind ik echt heel gaaf. Ik vervloek het ook heus wel eens hoor. Pfff, weer naar mn eigen aandeel kijken, weer opschrijven enzovoort. Maar nu ik die zaken weer doe voel ik me geestelijk een stuk beter! Ik hoor mensen ook regelmatig zeggen dat ze niets hebben met God. En dat woord komt in het Big Book van de AA vaak voor, heel vaak. Niets staat mij in de weg om mijn eigen Hogere Macht te kiezen. Voor mij is de natuur een HM. Voor mij zijn al die mensen die elke x weer naar de groepen komen mijn HM. De AA is een spiritueel programma, geen religieus programma. En als het zovelen nuchter houdt, nou dan moet er wel iets goeds in zitten. En last but not least. Ik dacht dat ik een sukkel was, een loser, een vrouw zonder ruggengraat omdat ik niet kon stoppen met drinken.Ik heb mezelf daar zo vaak en zoveel voor op mn kop gegeven, meeeeeeen. Ik heb geleerd dat ik kapotte remblokjes heb, ik kan niet eentje drinken, mijn remmen zijn kapot. Drink ik een biertje dan trigger ik van alles in mijn lijf en in mijn hoofd en dan ga ik voor de bijl. En bij mij is dat al geweest vanaf de eerste x dat ik dronk en het is nooit veranderd. Alcoholisten reageren op die manier op drank. Het is een allergische reactie. Ik heb heel veel ruggengraat, ik heb veel bereikt. Maar alleen op wilskracht kon ik niet stoppen en kan ik niet gestopt blijven. Ik moet het werk blijven doen. Ik kan er niets aan doen dat ik een alcoholist ben maar ik kan wel iets doen. Ik laat die eerste staan en die keus maak ik elke dag. Van daaruit is mijn herstel begonnen en dat gaat alsmaar door. En daar ben ik oneindig blij en dankbaar voor!

gisteren ging het over de leegte Toen ik 17 was, net op kamers, liep ik es over Hoog Catharijne. Ik kwam honderden mensen tegen, velen met gevulde tassen maar geen dankbaarheid of een blije blik in de ogen. En ik vroeg me af welke leegte ze vol hadden willen kopen. Ik wist toen nog láng niet dat ikzelf verslaafd was. Vandaag de dag kom ik regelmatig uit mijn werk, moe, hongerig en ik denk: "Wat zal ik es kopen? Ik heb zin in iets." Dan herinner ik me die oude ervaring en weet ik dat ik een leegte wil vullen, zoals ik dat heb gedaan met sporten, werken, studeren en op het laatst drinken. De leegte die door sommigen beschreven wordt als: niet met eigen emoties om kunnen gaan, of, niet met tijd om kunnen gaan is bij mij: Ik wil geluk. Ik zoek dat buiten me omdat ik het binnen mij niet kan vinden. Ik wil voelen : "Nu is het goed." Dat er wat voor nodig is om genoeg aan mijzelf te hebben behoeft geen betoog. En dat het leven niet altijd leuk is, óók niet. Mijn herstel is dan ook niet naar de buitenwereld gericht, mijn zoektocht is naar binnen gericht. Alleen dáár kan ik het geluk leren en vinden. Soms pluk ik vruchten van dat werken aan mijzelf, vaak hang ik nog van blinde vlekken aan elkaar.

Hij zei ook nog iets over; weten wanneer je moet/mag delen. Alleen iets delen als je weet dat je de ander niet kwetst. En moest aan jou denken Agnieta. Ik voelde gisteren me rot. Ik wilde niet schrijven als ik niets bijdraag, positief dus. Maar voelde me wel vaker schuldig als ik niet deel of reageer. Alsof ik je negeer of zelfs buitensluit zo. Maar zoals Cuong (gelukkig klinkt het als Koen) het zei is het fijner voor mij. Ik weet dat als ik reageer op jou, zeker na drank, ik al heel snel iets trigger dat jou kan kwetsen. Ik ben gestopt en jij worstelt nog zo. Dat maakt mij niet beter, ik ben 61 en jij iets van 20 jaar jonger, dus wie ben ik om over jou te oordelen? En toch merk ik dat ik ook zo'n stem heb; ja maar ik had het forum niet, ja maar ...........enz enz. Alsof ik mezelf voortdurend moet goedpraten. En dus nog steeds iets bij de ander wil leggen, waar ikzelf nog niet aan ga. Dat vergt nog werk bij mij. Mijn snoepgedrag vertelt me dat ik mijn compensatiegedrag ook nog lang niet heb losgelaten. Toevallig rook ik niet, maar ook dat had zo maar gekund. Ik raad mensen vaak Mindfulness aan, maar oh wat was ik er zelf ver van afgedwaald. Al lang. Nou, ik ga maar weer eens naar binnen hier. Soms deel ik te snel en dan voelt het een beetje als weggeven, van diepe ervaringen. En toch niet over kunnen brengen wat ik precies voelde. Zo moeilijk soms he, delen. koffietijd dan maar weer even, ook lekker

Ik heb vanmorgen een bijzondere lezing mee mogen maken. Van een hele simpel sprekende monnik die me soms erg ontroerde. Ik maak nooit aantekeningen want dan kan uk niet goed luisteren en ik ben ook nog eens lui. Maar mijn geheugen wist zo snel dingen tegenwoordig en dat is ook wel jammer nu. Gelukkig schijnt de man hier te wonen en heb ik wel de naam van zijn site opgeschreven, dus blijkbaar is weinig doen voor mij nu juist goed. Wat mij het diepst raakte is dat de actie die ik gisteren ondernam om toch weer alimentatie te krijgen waar ik recht op heb, me nu een beetje als angst-actie treft. Misschien komt het juist ook doordat ik uit de passiviteit ben gestapt, maar ook door de Mindful manier van zijn vanmorgen kwam er een rust en vertrouwen dat ik misschien helemaal geen advokaten en toestanden nodig heb. Een beetje een eng loslaten van patronen, want ja, klopt het wel? Maar een zin: als je moeilijk kunt loslaten dan is dat verslaving. Die zin kwam een paar terg. Die was voor mij voelde ik. Ik kan idd moeilijk loslaten. Zo ook dit forum. Al vaker van plan geweest maar ik ben nog niet zover. Misschien komende zomer eens niet naar Turkije maar naar Plum Village.

Joris, het Big Book van de anonieme alcoholisten is geschreven door alcoholisten. Er staan, voor zover ik dat lees, geen aannames in maar verhalen en de ervaringen van mede-verslaafden. Zij hebben dit geschreven vanuit hun ervaringen over hoe zij zijn hersteld. Er wordt ook niet gezegd dat je dingen moet doen. Het zijn slechts suggesties. Ik heb zelf ervaren dat de stappen niet voor nix in die volgorde staan en ik ze ook allemaal moet doen(mijn moeten) om de beloften te laten uitkomen. In de hoofdstad zijn te kust en te keur mogelijkheden voor meetings. Ik kreeg acht jaar geleden de suggestie van een aa-er, die ook op het forum schreef, om naar diverse meetings te gaan en te onderzoeken waar ik me het beste bij thuis zou voelen. Ik heb die suggestie opgevolgd en ben daar zeer dankbaar voor. Ik kon het niet alleen en dat hoef ik nu dus ook niet. Voor mij werkt het en dat vind ik fijn. En die ervaring deel ik, wat een ander ermee kan, wil of doet is niet aan mij. Ik was bereid de dingen te doen die mensen voor mij hadden gedaan en die al langere tijd nuchter waren en grip leken te hebben op hun leven. Dat wilde ik ook, zo simpel was en is het eigenlijk nog steeds voor mij.

Yeahhh, mijn dreads zitten er weer in. Een zit van ruim 3 uur. Houten kont, maar wel superblij er weer mee. Eerst maar eens gaan koken. Rijst met broccoli- en rundvleescurry.

Joehoe lieve kanjers ik ben weer terug. M'n pc. is net binnen gebracht en loopt weer als een tiet. Jammer dat Aggie gedronken heeft. Verder is alles in die jaren al gezegd, en denk ik "Sommige mensen moeten gewoon maar tevreden zijn met de tijden waarin ze wel droog staan, en anderen moeten heeeeeel diep in de goot liggen voor ze echt de kracht hebben om er iets aan te kunnen doen.

ik ben zo A technisch als mijn kater Plof. Ik ben lui en noem het intuitief onthouden

Yo, ik ben gestopt met drinken en heb tijdelijk mijn bier vervangen door de 0% versie. Meestal had ik genoeg aan 1 of 2. Soms dronk ik er vier snel en dan had ik wel de associatie, maar niet het bijkomend schuldgevoel of kater. Na een paar weken werd het minder (ook winter haha) en 2 jaar lang had ik meestal wel een flesje of 2 in voorraad. Dronk er niet meer van, maar voor als er visite kwam, dan had ik toch iets stoerders dan kruidenthee en water. En meestal dronk ik die dan toch op op momenten dat ik anders gesnoept zou hebben of misschien echte trek/craving ontwikkeld? Voor mij was het een prima manier. Dus een heel andere ervaring dan BamBam. Ik zou zeggen, probeer het uit, 3 dagen met, 3 dagen zonder en schrijf op wat het je doet. Je wordt je waarschijnlijk wat dingetjes bewust en misschien wil je daar wat mee. Er is niet zo maar goed of fout, wel anders. en anders is ook goed las ik ooit ergens.

.

MijnGerrit: ik ken dat, een boek dat uit moet. Heb je al een nieuw boek op het oog ? Blondie: bah, vevelend voor je die kies die maar zeer blijft doen. Vermoeiend. Laat die anti-biotica maar snel aan slaan. Jopie en Wijfie: geniet van het inrichten van jullie nieuwe huisje. Dat het echt jullie eigen plek mag worden. Eline: ik geniet mee van je ochtendwandelingen. Heerlijk. Brengt me wel op een idee trouwens, nu nog de uitvoering Walrus en Ploffie: ontzettend knap van jullie dat je het droog hebt gehouden. Top !! Kipje: wat triest om zo je dierbare hondje te moeten verliezen. En ik ben geraakt door hoe je dit hebt doorleeft. Met al die tranen, samen met je andere hondjes. Agnieta: fijn om je weer even gelezen te hebben. Ik heb je gemist.

Je zit weer op je praatstoel, Plof? ;-)

.

Walrus weer in zn koffer, ik zo onder de douche, was weer een goede wandeling, brengt rust en een gevoel van IK LEEF....

Het eind, hut?

Knap werk, Walrus. Die van het aas en de haak, dat vind ik een hele goede, die hou ik er ook in . Plof: wees er trots op!

Knap Ploffie! Je mag trots zijn op jezelf...

Lieve mensen, Nu ga ik echt voor een paar dagen afsluiten want morgen komen ze m'n pc. halen en ik weet niet wanneer ik hem weer terug krijgt. Zelf denk ik a.s. woensdag. Hopelijk kan ik het zolang vol houden zonder jullie, maar ik beloof niet te gaan drinken zodat ik over een dikke 2 mnd. aan de 5 jaar zit. Moet lukken denk ik zo. Houdt jullie allemaal goed en tot in de loop van de volgende week. Doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

Nou - ik schrik van de herkenning - plof, sebas. Ik heb een paar *dagen achter de rug met (idd) trainingen - vanmiddag als een zombie naar huis - file - postbus (letterlijk en op de pc) vol met wijnaanbiedingen (ja - het is najaar, tijd voor de lalala primeur) en een huis vol rotzooi en zullen we dan maar wat gaan eten ergens - en wat wil meneer drinken?? Als een vis aarzelde ik rond het aas, zag de haak op tijd. Voor meneer graag een dubbele espresso bij de salade nicoise. Dank u

ik houd van de leegte die ik soms voel. vroeger niet toen had ik verlangens/verwachtingen/eisen soms vnl in mijn relatie maar ook betreffende de kinderen mijn leven mijn leven vulde toen niet en drank kon die leegte ook niet vullen. morgen mag ik een lezing bijwonen van Cuong Lu 16 jaar monnik in Plum Village bij Thich Nhat Hahn mindful zen zijn leeg? vol?

Wow!!! Goed opgelost man. Misschien geen ex-bingemuziek meer vanavond, maar iets relaxters?

Poeh Plof das nog eens knap zeg, dat had ik je niet na kunnen doen. Misschien de volgende keer die muziek gauw afzetten als je dit weer mee maakt. Gauw een andere sfeer creëren. Eet maar lekker veel snoep daar zit misschien toch van alles in waardoor de trek verdwijnt.

Doe maar niet Plof, je weet waar het toe leidt...

Niet gaan Plof...hartstikke goed dat je het hier meldt! Blijf anders achter die toetsen...

Ja, helemaal waar Kate... Is wel een hele omschakeling als je niet gewend bent zo te denken en doen... Maar het levert veel op... Niet doen hè Ploffie! Wel knallen, maar dan alleen met de muziek!

Ik kreeg vandaag een mooi inzicht. Iemand waar ik beroepsmatig mee te maken heb, die vaak klaagt. Ik kreeg weer een klaagzang over me heen en was niet in de positie om te zeggen hou toch eens je kop. Ik hoorde het glimlachend aan en dacht ineens: ik hoef hier niets van te vinden. Geweldig. Ik hoef hier niets van te vinden. Rust.

.

Goedemorgen, Ik denk dat ik maar eens een uurtje in de keuken ga staan voor het ontbijt. Ik dacht iets van hertenbiefstukjes gesmoord in kippenbouillon op een bedje van prei met toefjes aardappelsouflee en een salade van kwarteileitjes met truffels en cherrytomaatjes. Met als toetje een flan caramel. Krijg honger van al die verhalen. krijgen we dat weer. Maar drinken doe ik niet Lekkere dag allemaal!

Kruid..telkens een stap verder..telkens iets meer gevoel toelaten Telkens weer iets van onrust voelen als geen genoegdoening krijgen Hoe rot dat voelt..wetende dat je erdoor heen moet...dat onrustige he..oeh soms bijna niet te doen Toch laat je steeds meer toe...dat weet je En de rust die je ooit in drank hebt gevonden vind je niet meer terug...als je van de vrijheid hebt kunnen ruiken Draai vinden in het nuchtere wereldje..vooral al je in je uppie bent.. In mijn uppie had ik ook de grootste moeite...niet het alleen wezen vermaak me prima...maar dat onrustige...pff Toch ook dat gaat over Weet dat ik me altijd moet afvragen wat is er nu werkelijk aan de hand Meestal is er wel wat..en ja...dat moet er even zijn. Even de aandacht hebben om vervolgens weer rust te hebben Kruid je gaat goed..ook al voelt het vaak niet zo Zet um op

Ik ga toch iets zeggen na het lezen over het weer gaan drinken van Wijffie. Misschien heb je er iets aan of misschien anderen die het lastig hebben. Ik kan alleen vanuit mijn eigen ervaring praten. Ook ik heb nog steeds lang niet altijd zin om iets te doen, om uit bed te komen, om op te ruimen, om mensen op te zoeken enz. Mijn stemmetjes zijn dan: te moe, ze moeten me toch niet, het heeft allemaal geen zin, waar doe ik het voor, en ja ook ik wilde dan wel eens naar de drank grijpen omdat ik niet snel genoeg resultaat zag. Depressiviteit trekt je naar beneden, wil dat je het bijltje erbij neergooit, het opgeeft zodat het negatieve stemmetje weer gelijk krijgt. Ik kan je uit mijn ervaring zeggen dat je hierin een keuze hebt. Het is inderdaad gewoon doen en dan stil staan bij iets positiefs. Hoe klein ook. Elke avond dit opschrijven. Ook dat is een opgave, gaat niet vanzelf en eerst zag ook ik het nut er niet van in. Maar gaande weg kreeg ik er lol in. Mijn huis was een rommeltje, uren kon ik er in mezelf over in discussie gaan, zittend op de bank. Oh Oh, wat vond ik mezelf toch zielig. Maar het besef dat dit huis toch de plek moet worden waarin ik mijn rust zou moeten kunnen vinden heeft me doen op staan en ben ik aan de slag gegaan. Wat ik al eerder schreef, kamer voor kamer, kast voor kast. En denk je nu echt dat ik hier altijd zin in heb. Nee, was het maar waar. Ik moet mezelf elke dag weer hier toe zetten. Stapje voor stapje uit die negativiteit. Is dat nu weg ?? Nee, misschien blijft dit mijn hele leven mijn uitdaging. Maar ik laat die negativiteit niet meer de overhand krijgen. En hierdoor blijf ik ook van de drank af. Is het gemakkelijk ?? Nee !! Maar ik vind het mezelf waard om dit aan te gaan met mezelf. Ik heb hierbij hulp gehad, ben flink in therapie geweest waar ik zeer hard heb gewerkt. Bloed, zweet en tranen zeg ik wel eens. Dat was mijn manier. En ik heb er geen moment spijt van gehad. Wijffie: ik gun je zo een leven waarin je jezelf het waard vind om gelukkig te zijn. Dit zit in jou en niet in de omstandigheden buiten je. Mijn leven ziet er aan de buitenkant niet zoveel anders uit dan toen ik dronk: zelfde huis, zelfde kind, nog steeds alleen, zelfde werk, zelfde ouders, nagenoeg dezelfde vrienden. Wat er verandert is dat ben ik zelf. Ik leef steeds meer vanuit het gevoel dat ik het waard ben om te leven. Om met een motto te spreken van voor mij dierbaar mens: Het leven zit in mij !!!

Ik denk dat het scheelt van persoon tot persoon VM. Ik vind het best te doen buiten het feit dat je continu ligt te kauwen. Anderzijds ben je dan ook weer met iets bezig en steek ik niet zo gauw iets anders in mijn mond. Mijn collega krijgt de hik van diene kauwgom, ik heb al gehoord dat sommigen ijl in het hoofd worden. Ik heb er allemaal weinig last van. Ik zou zeggen, probeer een keer maar zo'n pakje is toch al dadelijk rond de 21 euro (T scheelt van merk tot merk).