Klassement

hehe een nieuwe vloer se

Ik vind dat ik al veeeeel te lang elke avond thuis zit. Ik las net van een dansfeest vlak bij me in de buurt. als ik de aankondiging zie is het echt vooral dansen en niet barhangen. Typisch mijn sfeer. Ik ga het maar omgooien en een keer sportschool skippen. Nu even boodschappen doen en vanavond daar eens kijken. Niet drinken wordt dus een uitdaging deze avond.....nuchter dansen is even een drempel over maar al dansend is mijn ervaring dat ik toch vooral heel veel water drink. Alleen uitgaan vind ik ook altijd een drempel, maar op vakanties kost het me ook nooit moeite om snel contact te leggen. Het begint lekker vroeg en duurt maar tot 00.00 en ik lig dus niet pas tegen zonsopgang in bed.....daar ben ik te oud voor. Dat kost me nu zoveel meer moeite als toen ik 20 was.(ben nu 36) Kom vannacht wel laten weten hoe het was of anders morgen.

Nee hoor, geen falen Hardleers, je hebt het toch maar mooi ruim 3 maanden volgehouden, dat is niet weg! Gewoon weer doorgaan en trots op jezelf zijn vanwege al die maanden droog.

Niet zozeer als anderen drinken, daar heb ik nooit moeite mee gehad. Wel de momenten dat ik alleen ben en me niet goed voel, wat depressief of wat dan ook. De gedachte komt dan op dat het nu wel weer kan. Maar ik weet dat ik het echt niet in de hand ga houden, ikke niet!! Nooit meer doen dus, maar nooit duurt zo lang! Feitelijk dus af en toe nog de behoefte om me te verdoven, los te zijn van deze wereld, van welke problemen dan ook. Ik zou nooit meer terug willen naar toen, de katers, het desperate, het stiekeme, het zieke. Dus doe ik het ook niet. Alleen die verdoving, af en toe mis ik die. Maar het een gaat niet zonder het ander. Nou ja, ook die buien gaan voorbij en ik leer nog steeds hoe hiermee om te gaan. Allengs wordt het wel makkelijker, maaar ik blijf waakzaam...

Ik neem even een time out hier. Als ik het snoepen en snaaien zou beteugelen, dan hoef ik er eigenlijk weinig aan te doen om mijn gewicht te beheersen. En om die obsessie te keren ga ik de weegschaal een poosje opbergen en kijken wat ik echt wil en mag van mezelf. Mijn kleding zit best lekker, maar die weegschaal heeft me in de macht. En dat wil ik niet meer. Tijd om wat veranderingen in mijn leven aan te brengen weer. Dat gat moet toch anders gevuld worden mag ik hopen. Von, bedankt voor al je inzet en moeite en Jan, voor de jouwe en het initiatief.

Driubbel het is zeer de vraag of jij depressief bent en AD nodig hebt. Denk daar goed over na en vraag desnoods of je je arts mag mailen. Dan kun je je uiten en huilen tegelijk. Mijn ervaring is dat mijn HA niet tegen huilen kon en mij ook AD adviseerde. Ik wilde dat liever niet (psychisch ervan afhankelijk worden is voor mij ook een vorm van verslavend). Achteraf kan ik invullen dat alle verdoofde emoties eruit moesten toen ik stopte met drinken. het was juist een goed teken, al was het lastig en ging ik zó diep dat ik dacht er nooit meer uit te komen. Maar met therapie, Mindfulness en sport/sauna is het wel degelijk gelukt. Het was wel het langste jaar van mijn leven, maar achteraf de investering méér dan waard. Maar de HA en de psych. vonden me beiden maar eigenwijs. Ik wilde echter niet de de AD wéér mijn emoties zouden verdoven en ook mijn fijne emoties, die ook weer wakker werden, af zouden zwakken. Ik was idd eigenwijs, maar doe het ook graag op mijn eigen wijze, waarvan ik voel dat die bij me past en dus ook het meeste kans van slagen heeft. Voor jou kan het heel anders zijn. Wees selectief en zuinig op jezelf. Je drinkt niet dus je bent in staat keuzes te maken, niet meteen misschien, maar wanneer jou dat past. En je therapie zal je daar ook bij helpen, ook daar kun je overleggen nog over eventuele AD. Houd vol meis!

Lieve mensen ik heb besloten om te stoppen met dit forum. Ga gewoon verder met mijn therapie en de AA Waar ik naar toe ga. Ben nog steeds nuchter en hoop dat jullie dat ook blijven want het voelt super. Veel liefde,gezondheid en geluk allemaal Groetjes kookgek

ja dribbel zeker. Hij werd erg gepest en we hebben ten einde raad hem van school gehaald omdat de school de pesters en meelopers niet aanpakte. Maar elders gebeurde het ook, op scouting, volley, op straat. Hij was "anders" en kinderen zijn meedogenloos. Ouders ook trouwens want hun kinderen deden niets natuurlijk. We hebben hem een weerbaarheidstraining laten volgen en ik heb toen de trainerstraining omgaan met pesten gedaan, in de hoop er ooit andere kinderen in te kunnen begeleiden. maar omdat wij met zoon er niet echt uit kwamen, kon ik niet integer/objectief andere kinderen daarin begeleiden natuurlijk. Maar we leerden wel beter omgaan met hem en elkaar, want wat je ook bij volwassenen ziet is dat uitsluiten overal gebeurt en pesten op de werkvloer komt helaas ook meer voor dan zou moeten. Ik ben in die jaren actiever geworden op scholen, zelf nog mee een ieder wijsschool opgericht in de hoop dat zoon daar beter zou passen, maar dat bleek te moeilijk; alle kinderen/ouders hadden teveel bagage en er was te weinig expertise en structuur. Uiteindelijk hem op een basisschool in een dorpje verderop zijn laatste jaar laten doen. En op de middelbare ging het mis. Voor iedereen waren het tropenjaren en onze relatie stond stil/ging hard achteruit. Dochter kwam ook giga tekort en zoon heeft een hel van een puberteit gekend. Van zijn 4e t/m 18e ongeveer. Daarna ging het beter. Hij heeft in 2 instellingen gezeten en daarna was hij eraan toe om begeleid op kamers te gaan. Sinds 1 juli 2013 woont hij zelfstandig en gaat het echt goed met hem. Zelf ben ik zwaar depressief geweest, uitgeput en afgedankt, zo voelde het. Het 1e jaar na het stoppen met drinken was erg zwaar. Ik realiseerde me in dat jaar wel dat ik niet levensmoe was (wat ik wel dacht eerst) maar moe van het leven. Dat was een soort van keerpunt. Via lichaamsgerichte therapie leerde ik om zonder verdoving alles aan te gaan. Mindfulness was een soort van integratie daarin en toen ik met mijn fakirmatje weer gezond leerde slapen verdween ook de fysieke moeheid. het is een heel proces geweest. en ik ben blij en dankbaar dat drank niet eens meer aan de orde is. foei een heel verhaal, maar ja dat was het ook, geen sprookje, al zit ik nu in de: ik leef nog lang en tevreden fase

Kijk, en precies dat gevoel had ik nu ook. Desondanks op enig moment besloten: Tsja, dat moet dan maar, dat missen. Helemaal omdat ook al gebleken was dat ook een jaar niet drinken onvoldoende was om vervolgens weer gewoon af en toe... matig ... etc. etc. Wel ben ik gaan nadenken. Hoe zat dat dan vóórdat ik dronk. Kindertijd desnoods. Was er toen dan nooit dat losse gevoel, dat lachen.. ??? Tot mijn eigen verbazing komt dat wel terug. Duurt lang, bij mij tenminste, maar ik merk het wel degelijk. Een verjaardag, feestje (en op een gegeven moment eigenlijk alles) is niet meer per definitie vervelend zonder alcohol. Het vreselijke spookbeeld "NOOIT MEER" heeft dan ook al zijn "vreselijks" verloren en staat nu gewoon in het rijtje van zo veel nootmeers of nooits. Ergens tussen de olifantenbiefstuk en de kamelenzwezerik.