Alle activiteit

Het stoppen is gelukt. Niet meer beginnen is de uitdaging.

Prima!

Succes!

Mooi Spud, houden zo!

Even voorstellen! Ik ben Nina. Ik heb complexe PTSS. Om een bepaalde therapie te kunnen ondergaan, is het nodig om mijn huidige dosis 3 mg afbouwen, best naar 0. Ik heb dit zelf al wat keer geprobeerd, zonder succes. Mijn arts (ik loop bij een FACT-team) kan mij geen begeleiding bieden, behalve bij de dosering. (Éen afspraak per week). Coping strategieën worden wel aangereikt door de andere hulpverleners, maar kunnen niet op tegen de ernstige onrust- en onveiligheidsgevoelens die ik ervaar. Ik sta er alleen voor. Mijn enige vangnetje bij crisis is het doosje medicijnen, evt een ggz-gesprek en terugtrekken in huis. De afhankelijkheid is denk ik al zo'n 10 jaar oud, waarbij de eerste 7 jaar de dosis niet meer dan 1,5 gram was. Daarnaast heb ik seroquel en citalopram voor de nacht, deze moet ik blijven doorslikken. Ik ben op zoek naar gedegen hulp bij afbouwen. Klinieken bieden een 12-stappenplan dat nauwelijks van toepassing is op deze medicijnafhankelijlheid. De NA is dan ook contraindicatief volgens de arts. Ik heb me aangemeld op het forum, om te zien of iemand tips of een oplossing weet. Hartelijk dank bij voorbaat, Nina

Nieuwe start. Ik ga er weer voor! 19-10-2026 komt er aan

Dank je wel allen. Bij deze mijn hernieuwde kennismaking/start. Vandaag is de eerste dag van mijn nuchtere bestaan!

En ja, ik ben ook voor raar aangezien in mijn buurt. Maar na 15 jaar mijn hartje volgen, en te blijven zoals ik ben. Merk ik steeds meer dat ze mij eigenlijk heel graag zien. Ik blijf wel raar voor hen, maar ze hebben ook zoiets, dat ik veilig ben, en tot gesprek in staat. Aan mijn Nederlandse directheid zullen ze nooit wennen. Haha, en ik nooit aan hun Belgische geslotenheid, ik durf er dus nooit heel lang te blijven zitten als er koffie aangeboden wordt bijvoorbeeld. Maar ik ben ook een gewoon een einzelgänger denk ik altijd. Ik ben gewoon altijd een beetje anders geweest dan andere mensen. Ik ben in therapie geweest, ik heb een officieel document wat bewijst dat ik voor gek verklaard ben door de maatschappij. Ik heb ook van een jong gehandicapte uitkering mogen genieten. Maar ik voelde me daar met mijn gevoel gewoon niet helemaal thuis. En ook niet gehoord of gezien. Door een boek wat ik las wat over hsp ging, vind ik het nog moeilijk om mezelf daaronder te klasseren, maar ik voel me bij die gedachten wel goed thuis. En krijg ook ondersteuning van die mensen. Daardoor durf ik meer in mijn voelsprieten te geloven en daar ook naar te handelen en daar de consequenties ook van te dragen. En mede dankzij de woorden van mijn moeder, die in 29 december 2020 euthanasie kreeg. Dankzij mijn steun. Die me zei, alles wat je probeert is goed, hoe twijfelachtig ook. Het is goed. En daardoor durf ik wel echt heel veel confrontaties aan te gaan. En sta er niet meer zolang bij stil wat dat mogelijk met de ander kan doen. Maar ik heb wel mijn respect behouden wat betreft mijn medemensen. Ik heb de uitvaart van mijn moeder misschien echt uitgebuit, om te oefenen in mezelf zijn en mijn gevoel te volgen. Met haar oké. Ja, natuurlijk zijn mensen achteraf boos op mijn moeder dat ze te vroeg doodging voor hen. En ja dan is het toch vanzelfsprekend om mij dat te verwijten, want mijn moeder hoort je niet meer. Ik weet alleen, dat ons mam en ik echt wel geprobeerd hebben om afscheid van haar te nemen toen de euthanasie datum duidelijk was. Dus ik zie het meer vanuit hun falen dan dat ons mam en ik iets misdeden. Ik heb mijn ruimte genomen om gewoon ook met mijn rouw bezig te zijn. Het was niet simpel, maar door de laatste woorden van mijn moeder wel makkelijker. Al die mensen hadden ook altijd de strijd en oorlog tussen mij en mijn moeder meegemaakt, dus ergens is het ook wel logisch in combinatie met hoe ik me gedroeg, namelijk plaatsvervangend opgelucht zijn voor mijn moeder. En haar dankbaar zijn voor hoe mooi ze doodging. En in die tijd hadden al heel wat mensen gezegd als je moeder dood is dan gaan wij voor je zorgen. Aardig bedoeld hoor, maar zoals ik nooit mijn vader heb laten vervangen toen mijn moeder nieuwe vriendjes kreeg, vond ik mijn moeder ook onvervangbaar. Dus daar was ik behoorlijk defensief in. En heel oprecht, het was een lastige strijd met ons mams euthanasie te realiseren. Dus alles bij elkaar was ik eigenlijk heel trots op mijn moeder, dat ze het doorgezet heeft, omdat ze altijd een leeuwin is geweest die mij en mijn broers beschermde. Ik denk dat dat haar besluit uiteindelijk moeilijker heeft gemaakt, dus heel sterk van haar dat ze eindelijk voor haar zelf koos ondanks alle zorgen nog voor haar kinderen. Ik ervaar dat als zeer liefdevol, en heel vertrouwen hebben in je kinderen hebben. Want loslaten is op zich al moeilijk, vind ik wel als ik weer een dierbaar mens of dier verlies. Maar zelf doelbewust loslaten en voor jezelf kiezen, onderhand eens. Vind ik heel speciaal. En denk bij mezelf dat is ook best wel krachtig. Ik heb het in ieder geval als compliment gezien van mijn mam, en daar gedraag ik me ook naar. Ik volg mijn gevoel wat meer, omdat ik nu de veiligheid voel dat ik zonder handje loop, dus nu al mijn keuzes en besluiten helemaal zelf neem, dus ook niemand meer de schuld kan geven. En gewoon de vrijheid heb, om te kunnen denken, oh ja ik ben gewoon een beetje raar en daar gaat een gesprek fout. Nieuw leerpunt, niet meer de twijfel, van had ik wel of niet naar dat advies moeten luisteren? Ik heb nu meer het gevoel dat ik leef. Omdat ik me niet meer achter mijn ouders kan verschuilen als je fouten maakt, nu maak ik nog steeds fouten. En krijg ik de ruimte om ze zelf weer op te lossen. Maar dan ook diep van binnen uit mijn hart en helemaal mezelf gebleven.

@Moeps ja dat vergeten lukt natuurlijk aardig als je in een roes zit. Heb er alleen geen zier aan want de volgende dag is het toch weer allemaal terug. Ik zoek zeker geen excuses (meer) en ben mij juist bewust van het feit dat alcohol niks oplost maar het alleen maar even werkt en uitstelgedrag is.

He Reacher, leuk dat je er weer bent! Bolletje heeft aangegeven even een forumpauze te houden. En ja, ook ik moet soms erg om mijn eigen grapjes lachen, soms ben ik zelfs de enige met mijn humor! 🤪

Dankjewel,@Bumperjim! Ik word heel vrolijk van de uitstraling van je hond, op de foto lijkt deze een happy hond met humor. Als ik daar elke ochtend mee wakker zou worden, dan zou ik nooit meer een slechte dag hebben. Maar ja, ik snap ook wel dat het een foto momentje is dus leuke foto! @Mormel, de foto van jou hond maakte me ook vrolijk hoor, maar tsja ik weet niet, bij welke staff of pitbull dan ook, zie ik ook een stukje twijfel en bezorgdheid in de blik. Net alsof ze van binnen ook weten dat ze gediscrimineerd worden en geen foutje mogen maken. Ik zie dat toch wel als een grote fout van ons mensen hoor, die deze hondenrassen als een verlengstuk van hun ego zagen en er stoer mee wilde doen. En dus hun vechtdrang activeerde en ook op fokte. (ik zeg niet dat jij dat doet voor alle duidelijkheid) Maar ik denk dat ik van deze mening ben, omdat ik het ras op zich heel mooi en lief vind maar heel veel onbegrepen honden die betrokken waren bij een incident de revue heb zien passeren toen ik nog op asielen werkte. Altijd bijt incidenten met een mens, dus dan hadden ze hun kans eigenlijk al verkeken. Als ze eenmaal bijten, blokkeert dat gebit, dus zelfs als de honden zelf zouden denken, nu is het genoeg, ik heb mijn punt gemaakt, dan kan deze met de beste wil van de wereld gewoon niet loslaten. En dat komt omdat ze daarop juist gefokt zijn. En ook voor gebruikt worden. En wij mensen kunnen op zo een moment niet anders, dan dat geweld bestrijden met met nog meer geweld. We gaan deze honden nog eens met geweld bestrijden, door pepperspray te gebruiken, ze met een breekijzer te slaan en vervolgens hun gebit met hetzelfde martelwerktuig te manipuleren. Terwijl het van oorsprong, lees de oude raskenmerken maar eens na, een echte actieve gezelschapshond was en ook een ware kindervriend. En zoals elke hond beschermde deze zijn roedel, dus beet ook wel eens. Maar toen schoten die kaken niet op slot en kon een baasje ook nog zeggen nu los! Ik vind het jammer, dat de meeste stafs, pitbulls en bulterriër vaak in hun energie laag gehouden worden, in een hok of rustig moeten zijn in de huiskamer. En vrijwel alleen maar uitdaging krijgen als ze ingezet worden om het ego van de baas te verrijken en dus hun teveel aan energie alleen maar kwijt kunnen in agressie. Ik snap die bijt incidenten dus wel, maar geef het hondenras niet de schuld, volgens mij ligt het echt aan de broodfokkers en ondoordachte bazen. Ik weet van iemand, die altijd stafs adopteert uit een asiel, dat haar laatste hond Europees kampioen is geworden, bij infinity (maar zoals ik begrijp, noemt het anders) Dat kampioenschap doet me niks, maar ik vind het gewoon leuk, dat deze dame de soms ADHD energie weet om te zetten in geen gevechten maar haar hond op afstand te kunnen aansturen op een bepaalt parcours zodat deze ook zijn ei kwijt kan qua energie level. Zodat deze niet zijn of haar frustratie en verveling uit hoeft te voeren met agressie. Het zijn gewoon hele leuke en in de kern vrolijke honden, en heel actief. Je verliest het contact met ze, als je ze alleen maar dwingt om rustig in huis te blijven of geen prikkels geeft in hun kooi. Als ze dan ineens wel prikkels krijgen en van low naar high mogen gaan, dat bijten niet anders is dan een beloning voor deze hond, want elke hond wil zijn baasje trouw zijn. ik heb met verbaasde ogen gekeken naar stafs met een incident verleden, waarbij geslagen is en ook pepperspray is gebruikt. Hoe lief en behandelbaar ze waren bij de dierenarts en voor mij echt soms een knuffeldier waren. Wel hing er altijd een bordje code rood bij hun verblijf, want deze kon nog een keer bijten. En dan vond ik het op het asiel zo stom, omdat voor mijn gevoel die hond dan zo kansloos werd gemaakt. Hoewel ik van de zwerfkatten vangen afdeling was, stelde ik me als vrijwilliger voor het uitlaten van deze hond beschikbaar. Immers de collega`s hadden papieren niet om de dierenarts te assisteren en ik wel. En nope ik had geen papieren voor een goede honden opvoerder, maar ik werd wel altijd ingeschakeld als een code rood hond onderzocht moest worden. Ik heb verder geen invloed gehad op hun verdere adoptie. Nooit meer horen hoe een plaatsing is gegaan was lastig. Maar ik hoop dat ze een goede basis meegekregen hebben. Uiteindelijk had ik zoveel meer zwerfkatten te vangen en discussies met die mensen. Dat ik de honden moest loslaten.

Hoi @Bob ja mij herkennen is ook niet zo moeilijk denk ik. Afbouwschema klopt, moet ik alleen nog even uitvogelen. Het is ook wennen aan het idee en ik kon vroeger echt wel genieten van een biertje als ik buiten in de tuin aan het werk was o.i.d. om dan vervolgens gewoon te gaan eten en daarna een beetje tv te staren met een bak koffie. Of de derde helft in de voetbalkantine. Daar kon ik ook erg van genieten maar ja toen was ik 30. Ik kon het dus wel en had ook een rem. Dronk door de week ook helemaal niets. Maar ja das war Einmal! En wie maar blijft terugkijken naar het verleden, staat met zijn rug naar de toekomst!! Die thee tip neem ik ter harte maar ben alleen niet zo'n thee drinker.

Dat is nog maar de vraag. Aan de ene kant: wijsheid komt met de jaren Aan de andere kant: hoe ouder hoe gekker.......

Echt een plan heb ik niet. Wel heel veel stokken achter de deur: - werk nog wel maar dat levert mij amper nog een bijstandsniveau inkomen op - word veel te dik, kleding past niet meer - dreig dakloos te worden (buiten mijn schuld om) - voel mij lichamelijk niet al te best meer (dit in tegenstelling tot mijn eerdere aanwezigheid hier) Ga mijzelf alleen niet al te veel druk op leggen. En al helemaal niet meer met een zatte harses hier posten. Wel veel geleerd in de afgelopen jaren. Ik drink ook niet meer alles op wat ik heb. Voordeel is wel dat als ik avondeten gemaakt heb, ik totaal geen behoefte meer heb aan alcohol. Eet alleen pas om 9 uur ofzo, dus ja als je dan om een uurtje of 4 je eerste biertje open trekt, gebeurt er een hoop (qua inname) in die zeg maar 5 uur.

Dank je wel, ik denk inderdaad dat het naar meer smaakt, die ene zin ‘spoel de film vooruit’ vond ik altijd afgezaagd, maar heeft gisteren veel voor mij gedaan.

Dankjewel 🙏🏻

Dankjewel 🙏🏻

Dagpact: renaldo61 MaryArt Fonny 🌞 Yvonne Prana Alesto Luz Mormel

@bumperjim Goh wat raar, ik kan mij jou nl. helemaal niet meer herinneren😂 Ja net zoals Ajax in de champions league terug naar de nul....... en dan daar ook op blijven!

Niets meer drinken na 17u vind ik nogal een drastische maatregel, zeker als hij niet werkt. Ik zou blijven hydrateren tot je naar bed gaat, en moet het er middenin de nacht uit dan zij dat zo.

Das typisch het ene glas dat het volgende oproept, ook al is het de volgende dag. Hoe meer je drinkt, hoe meer je gaat drinken.

Hulde aan @alesto. Op naar de volgende nuchtere feestjes! Heb ook weer 2 feestjes achter de rug, want optreden is altijd een feestje voor mij. Wat krijg je daar een energie van zeg! Vriend lag al uitgeteld op de bank, maar ik had mijn eigen afterparty . We hebben het zo getroffen met deze lieve mensen van het koor. We hebben nu een hele nieuwe kennissenkring opgebouwd. Al het oude, is ons niet waard geweest. Dat waren profiteurs, geen vrienden. Die vonden ons alleen maar leuk, als we dronken waren. Giet maar in die drank . Het gaat ons nu goed en we zitten in goed gezelschap. Gisteren na ons optreden ergens gegeten met z'n allen. Was reuze gezellig. Een snackbar. Daar zaten we met onze blikjes limonade. Natuurlijk wat lekkers besteld. Alle ogen waren gericht op mijn vriend. Een grote patat oorlog en 3 frikadellen speciaal. Dit moest op de gevoelige plaat vastgelegd worden. Ik heb het maar bij een broodje gezond gehouden.

vast ook een (bekeerde) ervaringsdeskundige

mogelijk is veel meer dan we denken maar dat vergt wel wat

Waanzinnnig goed getroffen. Die laatste twee regels al helemaal!