Alle activiteit

Ik heb voor mijn gevoel steeds meer het idee nu ik de afgelopen dagen nadenk dat ik kamp met een aantal problemen vanuit mijn opvoeding. Ik ben enorm perfectionistisch, wil het liefste alles perfect en natuurlijk is dat een mooie eigenschap. Maar in mijn geval is het destructieve van een moment niet op het juiste niveau presteren direct een trigger om te voelen dat ik gefaald heb. Dat gecombineerd met onzekerheid (als alles perfect is valt de onzekerheid niet op) en een deel angst (wat zullen anderen wel niet van me denken als ik faal) zorgen ervoor dat ik soms niet rationeel kan denken. En zo kom ik vaak in denkpatronen terecht waar ik steeds dieper in wegzak. Ik vind handreikingen moeilijk aan te nemen en daarom heb ik de afgelopen 20 misschien wel 30 jaar op strategieen gefunctioneerd die me absoluut niet helpen. Ik loop telkens vast... ik heb al eens een burn-out gehad, bij een psycholoog gelopen, maar nooit echt het heft in eigen handen genomen. Eigenlijk nu voor de eerste keer, door het nu echt in de kern aan te willen pakken. De vorige keer dat ik dacht echt veranderd te zijn wisselde ik van baan en ben ik iets compleet anders gaan doen. Ook hier tegen muren aangelopen opgeworpen door mijn perfectionisme, maar ook doordat ik moeilijk grenzen kan bewaken voor mezelf. Ik stelde liever mijn gezin teleur dan de werkgever. En nu nadat ik weer geswitched ben ervaar ik weer dat ik mijn grenzen moeilijk vind om aan te geven. Zo een heel relaas, maar schrijf het graag van me af... normaal had ik nu al aan een drankje gezete. 🙃

Ik heb het zo ingesteld dat mn telefoon niet afgaat als het geen bekend nummer is. Vervolgens komen ze op het antwoordapparaat waar ik vraag om een appje te sturen. Serieuze bellers die doen dat, spammers niet. Ik heb er steeds minder last van, als er nooit iemand opneemt dan houden ze er op een gegeven moment mee op.

@renaldo61hoe is het?

Ik was vandaag bij mijn lievelingsklant en die vertelde mij dat ze zich ook heeft laten vangen door telefoonfraude. Gelukkig is haar niks ontfutseld, en kwam ze snel bij. Maar ze voelde zich er wel slecht over dat ze er toch ingetrapt was. Toen ze het haar zussen vertelde, zeiden die ook als het jou kan gebeuren dan wordt het wel echt heel eng. Want dat kan jou toch niet overkomen! Ja dus wel, en toen ze zo zat te vertellen over de situatie en hoe vernuftig dat ging, zijn we samen gaan zoeken naar een optie om dit in de toekomst te voorkomen. En de vraag was eigenlijk hoe blokkeer je anonieme nummers? Want anonieme nummers neemt ze eigenlijk nooit op en drukt ze weg, maar dit nummer bleef haar maar bellen waardoor ze wel opnam. En zodoende zijn we op de optie gekomen dat je in je gsm de optie hebt om eigenlijk alle onbekende en anonieme nummers te blokkeren. En die zijn we samen nu uit aan het proberen. Misschien is dit ook een optie voor andere die regelmatig door anonieme nummers lastig gevallen worden? Dus ik plaats het hier.

Eigenlijk wil ik hier gewoon even de tijd nemen om mijn dankbaarheid aan deze site en de deelnemers te tonen. Dus bij deze. ... En nu vuurwerk in je reet: voor de liefhebbers van horrorverhalen. Mijn verhalenbundel verschijnt weldra, maar stuur een pm met adresgegevens en ik stuur je een exemplaar. (Op dit moment ben ik weer heel hoopvol, maar waarschijnlijk verwijder ik morgen dit tweede deel van het bericht omdat de vertwijfeling weer toeslaat.)

Waarom niet @Mormel? Ik kom hier niet dagdagelijks om Zbb al aangegeven had dat het hier zo stil is. Hihi, misschien kunnen we hier met zijn 3en wel wat meer leven in de brouwerij brengen. @Zbb, tsja ik weet niet echt of het goed gaat? Ik schijn dit keer met roken ook een rare te zijn. Als ik thuis ben, gaat het mijns inziens eigenlijk te mooi om waar te zijn. Ik mis de gewoonte wel, de handeling maar de nicotine echt niet. En als ik iets wil doen gaat er zoals gewoonlijk heel veel mis, maar ik verlies mijn geduld niet. (wat ik bij voorgaande stoppogingen wel anders meegemaakt heb) Nee, nu kan ik niet anders dan lachen om mijn eigen onoplettendheid en impulsieve gedrag. En op stipte tijden heb ik gewoon honger en ga dan lekker even zitten als ik iets lekkers en voedzaams voor mezelf klaargemaakt heb. Effe snel snacken en dan weer door willen past daar niet bij. Maar als ik dan op een ander ga werken, dan daalt mijn gespaarde geld weer, want dan ga ik toch een pakje halen. Ik rook dus tegenwoordig niet meer thuis maar op een ander haal ik mijn schade dan wel weer in. Best raar. Het voordeel van dat is wel, dat ik nu wel langer met een pakje doe. Dus ik sta nu op 10.50 in de plus. En heb het besluit genomen om als de nul bereikt is, niet in de min te gaan. Dus ik ben benieuwd naar hoe ik mezelf ga voelen de komende 2 werkdagen op een ander die ik nog heb. En de nul bereikt is, ik verwacht wel wat ongemak. En verder heb ik van mezelf ontdekt, dat ik maar slecht gefocust kan blijven op 1 ding, ook al is het heel interessant. Bijvoorbeeld een boeiende documentaire kijken, waarin mijn kern geraakt wordt, moet ik daarnaast knopen oefenen voor het boomwerken of gewoon een kubus oplossing doen. Ik wist al door mijn vele stoppogingen dat ik mijn handen iets te doen moest geven. Dus ik heb mezelf een kubus gekocht en een stuk touw. Maar nu merk ik wel, dat een bolletje bol de beste oplossing was geweest. Want punniken kan je echt blind doen. Fijne avond allemaal! Gelukkig heb ik ook beide handen vingers nodig bij het blind typen van mijn berichten. Maar nu heb ik weer een hele lange tekst en ik zou zo graag wat minder lang van stof willen worden.

Aan de vooravond de dag gelukkig wat beter kunnen afsluiten dan hij begon. Zo even stemmen en sporten. In mijn hoofd is het alweer wat rustiger. Vanochtend een appje van mijn zus met een smiley. Ook een app van mijn ouders. Lief en sterkt me enorm. Voor vanavond voorzie ik geen problemen. Zo gaan we na vandaag alweer naar dag 3.

sergeant stubby is een hond die zoveel mensen heeft gered in ww 1, dat hij de ene na de andere medaille kreeg en een held werd

Nou Mormel, ik heb denk ik teveel discussies gehoord die nergens toe leidden. En als je naar die in de politiek luistert dan zie ik ook weinig zinvols. Dan heet het debat maar het is natuurlijk zieltjes winnen. Vaak met maniertjes die misschien kiezers inpalmen? Maar of ze respect hebben voor elkaar? Ik waag het te betwijfelen. En ze blijven natuurlijk bij hun mening want anders zouden ze hun verkiezingsprogramma moeten herschrijven. En privé heeft ons gezin erg geleden onder de meningen van mijn vader, die dan ook gedronken had, steeds feller werd en niet meer luisterde. Met alle gevolgen vandien.

Ja daar heb je zeker gelijk in. Alcoholisten zijn vaak recht door zee en makkelijk te herkennen (sprak ik uit ervaring) vaak ook toch geweld etc (ook dat spreek ik uit ervaring), Drugsverslaafden zijn sneaky. Ik wist heel lang van mijn zwager niet dat hij heroine verslaafd was. We gingen vaak 's avonds snookeren. Na het snookeren vroeg hij mij dan vaak of ik hem 30.- kon lenen. Kwam er pas heel later achter omdat mijn zus vroeg waar mijn zwager was en hoe laat we weg gegaan waren uit het snooker centrum. Ze sprak echter nooit het waarom. Dus ja ook ik heb het drugsgebruik van mijn zwager betaald en mogelijk gemaakt. Ik wist het echter niet.

Haha ja klopt ik moest ook op sollicitatiegesprek en een VOG verklaring overleggen. Ik ging nat omdat ik transgender katten afkeurde. Uiteindelijk kreeg ik toch nog het baantje. Ik vond zijn eisen en vragen toch eigenlijk wel te ver gaan. Maar ja in deze barre tijden moet je gewoon wat meer accepteren. Na deze dwang en vernederende behandeling ga ik natuurlijk niet op de partij voor de dieren stemmen.

Is er een mogelijkheid dat ik mij mag aansluiten op dit draadje of moet ik er zelf één op starten (er is hier al zo weinig leven). Doel is om vrijdag te stoppen met roken, maar nu alvast voorbereiden. @Spud: die koppeling roken met pauze is bij mij ook heel sterk. Ben pas begonnen roken toen ik in de twintig was en daarvoor nam ik nooit pauzes op het werk, ik bleef maar doorgaan. Ondertussen een stuk ouder en heb geen idee hoe ik moet pauzeren zonder te roken.

Het is een kat. Dit is geen huisdier maar huiseigenaar en jij bent de lakei die voor eten zorgt.

@Sanity: misschien had ik me anders moeten uitdrukken. Bij diegene die enkel alcohol gebruikten was er inderdaad regelmatig wel wat agressie, maar daar had ik eigenlijk weinig problemen mee (ben nogal stevig gebouwd) dus ook weinig last van. Diegene die ook nog snoven of heroïne gebruikten was een ander paar mouwen. Constant aanvaringen met politie omdat ze stolen en daarnaast kwamen ze ook in contact met het niet zo propere drugsmilieu. Een van de lastigste dingen die ik op dat vlak meemaakte was een kameraad die een jong koppeltje (beide aan de methadon) te logeren had gelegd in zijn woning en zelf een weekend bij familie ging slapen om hen wat privacy en rust te geven; toen hij op maandag terugkwam hadden ze gans zijn woning leeggehaald, hij heeft het toen op een zuipen gezet en is 's avonds van een brug gesprongen. Geef je compleet gelijk als je stelt dat alcohol een hard drug is, maar ik spendeer liever mijn avond met iemand die drinkt dan met iemand die aan de snuif of de spuit zit.

PS volledig off topic, zijn er hier ook meer mensen die een huisdier hebben die alleen maar aardig doet als je ze te vreten geeft? Ik heb zo een asielzoeker kat. Al zou ik dood voor de deur liggen dan nog zou zijn enige reactie zijn "is er hier nog wat te vreten"

Vind het niet vreemd klinken. Ben het echter niet (helemaal) met je eens. Juist de mensen die verslaafd aan alcohol waren (waaronder ook ik uiteindelijk) werden vaak onhandelbaar (lees agressiief). Ik voor mijzelf weet niet meer waar ik eerder aan begon, blowen of zuipen. Weet wel dat dat blowen mij eigenlijk niet zo goed beviel maar ik er nooit ruzie mee gezocht heb. Ik werd er voornamelijk depressief van en zwelgde in zelfmedelijden. Daar was ik echt heel goed in, zo van de hele wereld is tegen mij blablabla. Ben er ook in mijn begin twintiger jaren mee gestopt. Had natuurlijk een 'veel beter' middel gevonden. Minachtend noemde ik het ook stuff kikkers. Keek echt op ze neer. Yeah right ik deed het echt veel beter met mijn gezuip. Kijk er nog steeds vol trots op terug, ik was zoveel beter dan zij....... Jaahh de alcohol dat was het echt. Eerste binge begon al op mijn 15e. Voelde echt goed. Fles rum met mijn zuipvriendinnetje leeg maken. Die was al net zo verknipt als ik. Alhoewel een fatale heroine verslaving meegemaakt begon ook ik aan de coke. Godzijdank vond ik het op zich wel grappig maar werd het toch niet mijn ding. Maar de vooroordelen over harddrugs moest ik natuurlijk wel loslaten, ik was er immers net zo vatbaar voor. Ach nu terugkijkend op mijn 57ste heb ik er een redelijke puinhoop van gemaakt. Zonder alcohol te promoten heb ik ook leuke tijden meegemaakt. Alcoholisme is een ziekte die begint met enorme pieken maar eindigt met enorme dalen. Ik werd in mijn twintiger jaren geconfronteerd met de dood van mijn zwager door heroine. Dan zou je denken dat je gewaarschuwd moet zijn. Niets is echter minder waar. Vergelijk het maar met een ongeluk wat je ziet op de snelweg. Even denk je ik geef wat minder gas. Daarna gaat het gaspedaal gewoon weer plankie. Het overkomt jou toch niet!

Hai @Mirella. Ik zit in dezelfde situatie en zoek ook lotgenoten. Hopelijk lees je dit bericht. Groetjes moni

Hier ook me burgerplicht gedaan vol trots! 🫡

@bumperjim: bedankt. Ik zat gisteren weer vol energie en dat zijn dan zo'n gedachten die opkomen. Denk dat ik het voorlopig laat rusten en mij zal focussen op hen beter te leren kennen en ondertussen informatie vergaren. Dat is zo een "slechte" natuurlijke eigenschap van mij: ik kan rustig met mensen praten en naar hen luisteren op zo'n manier dat ze mij vrij snel in vertrouwen nemen en informatie delen.

@lady jane: ik ben een groot voorstander van discussie. Wat ik wel heb gemerkt de voorbije twintig jaar is dat je binnen een discussie plots respect moest opbrengen voor ieder zijn mening, waardoor je in een situatie kwam dat meningen niet meer bestreden mogen worden. Voor mij is daar het nut van discussies verloren gegaan.

@Sanity: dit kan misschien vreemd lijken omdat ik alcohol met sloten heb gedronken, maar buiten éénmalig cocaïne heb ik nooit andere drugs gebruikt. Persoonlijk sta ik ook negatief tegenover marihuana omdat ik redelijk wat studies heb gezien waarin ze aantonen hoe dit kan kloten met je psyche. Zelf heb ik tussen mijn twintigste en dertigste vrij veel geleefd tussen mensen die kampten met verslaving en wanneer het enkel alcohol was, was dit meestal wel handelbaar, de echte probleemgevallen waren zij die ook andere drugs gebruikten en eigenlijk stuk voor stuk waren ze begonnen met het zo onschuldige weed.

Dat is ook een beetje wat @Lonster1 aanhaalt: beginnen bij jezelf. Daar heb ik ook gans mijn leven al proberen naar te handelen van gaande het huis dat ik kocht en de manier waarop ik het renoveerde tot welke hond we adopteerden, maar soms blijft het moeilijk om daaraan vast te houden omdat het allemaal zo weinig lijkt uit te maken. Om een eenvoudig voorbeeld te geven: zelf heb ik bewust gekozen om nooit een rijbewijs te halen en te leven zonder wagen. Daarvoor ben ik in het verleden enkele malen verhuist naar een locatie dicht bij mijn werk en zit ik nu ook in de situatie dat ik niet kan solliciteren op bepaalde jobs omdat ze niet bereikbaar zijn met de fiets of het ov. Maar terwijl ik die moeite doe om de planeet zo min mogelijk te belasten woon ik wel in een omgeving waar er standaard 2 of meer wagens op de oprit staan (meestal 1 voor elke ouder en dan nog een voor het studerende kind), en dan vraag ik me soms toch af waarom ik die moeite doe. Ja het is heel fijn dat ik weinig energie nodig heb om mijn woning te verwarmen, maar welk nut heeft dit wanneer de regering niets onderneemt tegen een verwachte bevolkingstoename van 1 miljoen personen. Wat me brengt tot mijn gezin. Eigenlijk heb ik de hoop opgegeven dat we de klimaatverandering kunnen keren en focus ik op adaptatie tegen de barre tijden die volgens mij zullen komen. Mijn woning is klimaatrobuust (warm in de winter, koel tijdens hittegolven, zonder dat daar veel energie voor nodig is), net zoals ik mijn stiefzoon probeer aan te leren hoe hij groenten teelt en kippen moet slachten, heb ik hem ook een basis aan wapenvaardigheid bij gebracht (wat hij hopelijk nooit zal nodig hebben); daarnaast is hij het enige kind voor vijf volwassenen (mijn broer, mijn partner en ik, zijn vader en diens man) waardoor hij financieel vrij sterk zal staan eens hij volwassen is. Dus hoe somber ik de toekomst ook inzie, ik probeer er alles aan te doen om mijn stiefzoon daartegen te wapenen. En eigenlijk is dit vrij egoïstisch omdat ik heel goed besef dat wat wij doen buiten het bereik ligt van een gemiddeld huishouden. Enfin, wat een beslommeringen, misschien tijd om terug een topic te komen. Enkele filmtips, al gaat het niet over alcohol. The Road Children of men Don't look up

Maar goed, terug on topic. Zijn we echt reddeloos verloren? Ik persoonlijk schrok wel toen een hele brave zoon van een ex verklaarde dat hij naar een festival ging en dan een pilletje zou gaan proberen. Ik zat daar eigenlijk flabbergasted bij en vroeg alleen maar weet je dat wel zo zeker? Ik kon er natuurlijk niet teveel van zeggen door mijn eigen alcoholverslaving en het ook niet mijn eigen kind was. Heb echter wel het gevoel dat wij als toch zeg maar oudere jongeren die voornamelijk een probleem met alcohol hebben, totaal los staan van wat 'de jeugd' zo allemaal gebruikt. Als ik al die podcasts over ketamine, 3mmc en al dat soort designer drugs zo luister, is er een veel groter probleem op komst. Ik schrik daar best wel van. Toen wij als nu veertigers en vijftigers een beetje aan het klooien waren met blowen werd dat niet echt geaccepteerd. Echter is blowen nu gewoon geaccepteerd. Is dat straks dan ook zo met al die maffe designer drugs etc. Las dat GHB o.a. gemaakt wordt met gootsteen ontstoppers. Toegegeven wij waren in de jaren 80 ook behoorlijk ontspoord om nog maar te zwijgen over de jaren 70 waar LSD etc. 'nomaal' waren. Zijn wij als old school alcohol verslaafden niet een beetje los van de nu werkelijkheid en een uitstervend ras. Ik bagatelliseer een alcohol verslaving zeker niet. Maar wat ik nu meekrijg uit podcasts m.b.t. diverse drugs schrik ik toch wel van. Kan best zijn dat er destijds net zo geoordeeld werd over (ons) softdrugs gebruik en we gewoon in een geleidende schaal zitten.

Ja maar dat de aarde plat is en het vliegende spaghetti monster echt bestaat had hij toch maar mooi niet voorzien.