Alle activiteit

Pff, dat tijdje off-line heeft niet lang geduurd. Ik zit in een duistere plek op dit moment. Donderdag ben ik nog eens buiten geweest voor een afspraak, moest daarbij door de stad gaan en nadien ook terug door de stad dwalen onderweg naar een bus. Op die ene dag zag ik zoveel ellende, mensen die lijden, mensen die proberen er het beste van te maken, ... zoveel mensen opgesloten in een bubbel niet beseffend dat anderen evenzeer in een bubbel leven en proberen er het beste van te maken. Laat dit niet klinken alsof ik pluimen in mijn gat steek, maar terwijl ik daar was: heb ik een rolstoelpatiënt verder geholpen terwijl niemand ernaar omkeek, praatjes gemaakt met enkele oudere stamgasten die alleen zaten, een broodje gaan halen voor iemand die zat te bedelen, ... en nu ben ik weer leeg. Ik lees ook op een ander forum en daar zijn ze momenteel geobsedeerd door het gegeven dat er geen automatische index zou zijn van lonen boven de 4000 euro; en ik kan niet anders dan mij afvragen of zij nog wel enige voeling hebben met de lagere sociale klasse. Ik denk er nu frequent aan om iemand te doden. Eigenlijk ken ik deze persoon niet echt, maar het is wel de persoon die zal oordelen of ik nog een uitkering krijg. Hem doden zou niets persoonlijk zijn, maar echt als een signaal naar onze regering waartoe men ons drijft. En tegelijkertijd wil ik het niet. Ik mag dan mijn agressieproblemen hebben, ik wil niet iemand pijn doen laat staan doden. Goed hij gaat richting de 70 dus veel levensjaren neem ik niet, maar toch, het druist in tegenover al wat ik sta. Tegelijkertijd: is het niet de tijd dat er een offer gebracht moet worden, deze persoon een snelle dood en ik in de cel? Begrijpt iemand deze gedachten? Mocht ik puur aan mezelf denken, is het natuurlijk een absurde actie, maar ik denk niet alleen aan mezelf, ik denk aan de vele duizenden die in deze situatie zitten. Een offer voor zij die het niet kunnen? Ik word gespleten door dit denken.

@Mormel, ja thnx man. Het is natuurlijk niet zo zwart wit. Ik haat mijn vader ook niet. Mijn moeder heeft mijn vader ook belazerd. Mijn ex heeft mij ook jarenlang belazerd en mij ook voor zo ongeveer een kwart miljoen bestolen. Ik weet niet eens of mijn zogenaamde kind wel van mij is. Ach shit happens. Bloody limit was wel dat ze met haar vreemdgangertje afgesproken had dat hij mij wel ff wel wat aan zou doen. Daar kwam ik achter (ach ik en @Pinkman hebben een gedeelde passie en dan is het echt foute boel om de confrontatie met iemand die dat beoefent op te zoeken (Kickboxen)..... Anyway toen heb ik hem en de voltallige directie van het bedrijf waar hij werkte (hij was een blabla directeur) ff uitgelegd dat je bij mij niet met dit soort grappen aan moet komen en dat waar mag komen maken. Hij werd de volgende dag ontslagen en heb de dagen daarna nog de meest idiote taferelen meegemaakt met zijn vrouw. Ja hallo ik was niet de vreemdganger hier. Daarna heb ik ex. nog ff goed verrot geslagen om wat zij mij allemaal geflikt had. Ik heb het hier niet alleen over vreemdgaan maar ook valse aangiftes over kindermisbruik. Mijn hele bedrijf naar de klote, voordeur ingetrapt door arrestatieteam politie. 4x in de cel gepleurd door valse aangiftes Ja jammer dan maar ergens ligt er (g)een grens. En hoe fout vrouwen mishandeling ook is, heb ik hier totaal geen spijt van. En ja mijn vader.... Die had meer ogen voor de kinderen van zijn nieuwe vriendin. Dat zijn eigen zoon volledig naar de klote ging had hij geen oog voor.

@Sanity: ik denk niet dat je rouwprocessen kunt vergelijken. Mijn moeder zit in palliatieve, dus ze ligt er nog niet onder en toch zet het nu al bepaalde processen in beweging. Hou er zeker rekening mee dat dit op onderbewust niveau een effect gaat hebben. Ik kan heel goed begrijpen dat iemand niets meer met zijn ouders te maken wilt hebben, tegelijkertijd weet ik dat de bloedband de stevigste connectie is die je ooit zult hebben. Ik ben niet gelovig, ook niet bijgelovig maar van dat laatste ben ik echt overtuigd. Determinisme mag dan niet meer populair zijn, maar als observator zie ik enorm veel kenmerken die doorgegeven worden van ouder op kind. Ik bedoel dit niet aanvallend Sanity, maar eenmaal je rouw voorbij is, misschien moet je dan eens kijken naar de persoon die je vader echt was en waar hij zelf mee worstelde. Heel persoonlijk: ik zie de problemen waarmee mijn vader worstelde, ik zie de demonen waarmee mijn moeder nog kampt en ik weet dat ik ze beide geërfd heb. Heel lang was ik kwaad op hen en op wat ze allemaal deden, maar ik heb al een tijdje beseft dat zij ook gewoon maar worstelden en hun best deden. Eigenlijk kan ik niet langer kwaad zijn op hen, ik ben gewoon blij dat ik de keuze heb gemaakt om nooit kinderen te krijgen waardoor het na mij echt stopt. Je schrijft dat je zelf een kind hebt. Hopelijk slaag je erin om met hem of haar later nog contact te leggen, want wat je ex ook zegt, dit kind heeft jouw bloed en zal dezelfde demonen op zijn weg zien die jij en je vader hebben gezien. Jij zou deze persoon echt kunnen helpen wanneer je in staat bent om eerlijk naar jezelf te kijken. Ik wens je het allerbeste tijdens deze dagen.

Toch tranen (of zoals mensen van Belgie zo mooi zeggen bleiten) echt niet van die 4 halve liters die ik nu op heb. Het doet mij toch wel iets (nee niet die 4 halve liters). Ook niet dat ie dood is nu. Maar idd zoals psychologe al zei, houd er rekening mee dat als hij overlijdt de klap echt komt. In de zin van besef nooit erkenning (of beter gezegd overeenstemming; we agree that we do not agree). Tja Sanity, that's life en ik was ervoor gewaarschuwd en op voorbereid. Zit nu gewoon beetje met mixed emotions. Gek genoeg kroop ik met tranen in mijn ogen achter pc. Moest het gewoon ff kwijt. Of iemand het nu leest of niet, boeit niet Maar nu ik dit zo bedachtzaam typ en teruglezend (voordat ik het plaats) realiseer ik dat dit onvermijdelijk was. Niet zozeer de dood maar dat dingen niet goedgemaakt zijn of nooit uitgesproken worden. Dat hoort gewoon bij het leven en soms zijn dingen gewoon zo.

Gemiste kansen ook omdat ik destijds heel duidelijk heb aangegeven aan mijn zus, dat ik met haar en mijn vader niks meer te maken wilde hebben. En zij de erfenis op een plekje mocht stoppen waar de zon nooit schijnt maar toch bruin zou worden. Paar weken daarna nog zeker wel 25 telefoontjes van mijn vader (die ik niet opgenomen/beantwoord heb). To little and far to late! Of ik daar nu spijt van heb? Geen idee maar dat past ook precies in het gevoel waarvan ik niet weet welk gevoel ik zou moeten hebben. Beetje vaag allemaal........ (en dat niet eens door de alcohol!).

Klopt helemaal. Mijn oude wijze moeder (die godzijdank nog leeft in tegenstelling tot mijn vader, hoorde ik vandaag...) heeft ooit eens gezegd: "kleine kinderen kleine zorgen en grote kinderen grote zorgen". Ik neem dan gemakshalve maar aan dat zij daar dan niet lengte mee bedoelde...... Alhoewel, als je voor je dochter op 12 jarige leeftijd schoenen in de maat 46 moet gaan zoeken, wil ik dit dan niet direct onderschatten en afdoen als kleine zorgen.

Vandaag gehoord dat mijn vader onlangs is overleden. Ben daar overigens niet intens verdrietig om. Had al 4 jaar geen contact meer met hem. Na de scheiding (en daarvoor ook wel eigenlijk) deed ik er niet zoveel toe voor hem. Nooit erkenning voor iets. Op zich ben ik jaren terug al hierop op voorbereid door de psychologe die ik toen had. Zij gaf mij echter destijds wel mee dat ik er rekening mee moest houden dat ik bij zijn overlijden, toch een behoorlijke tik zou kunnen krijgen omdat ik mij dan echt zou realiseren dat ik die erkenning ook nooit meer zou krijgen. Toen ik vanmiddag te horen kreeg van mijn moeder was ik niet geschokt zelfs niet verrast. Hij zelf is overigens afgelopen vrijdag wel al verast..... Nu paar uur later overpeinzend (met ja een biertje, no worries komt geen binge aan o.i.d. 😁), zit ik mij af te vragen hoe ik mij nu eigenlijk precies zou moeten voelen. Om eerlijk te zijn geen idee. Begrijp ook uit draadjes van o.a. @Spud en @Mormel dat zij/jullie in een beetje vergelijkbare situatie zitten. Heel verdrietig zal ik er echt niet over worden (ook niet met een beste slok op). Wel een soort van besef van gemiste kansen. Temeer ook omdat ik mijn 'eigen' (staat tussen quotes vanwege mega vreemdgaan ex) kind (door hele smerige spelletjes van ex en haar familie gesteund door jeugdzorg en kinderbescherming) ook al meer dan 10 jaar niet gezien of gesproken heb. Ook daar heb ik inmiddels mee leren dealen. Gaat natuurlijk geen dag voorbij dat ik er niet even aan denk. Maar het verdriet en de woede ben ik al lang voorbij. Door het hele gebeuren compleet met valse aangiftes met invallen arrestatieteams politie etc., wel PTSS opgelopen maar gek genoeg zie ik nu pas de waarde van de EMDR therapie in die ik destijds heb gehad. Waar ik een aantal jaar terug nog twijfelde over de werking, zie ik misschien nu pas het echte het resultaat/effect. Moet natuurlijk nog even afwachten wat voor eventuele herbelevingen en nachtmerries nog kunnen gaan komen de komende dagen/nachten maar denk dat het wel mee zal vallen. Maar een vreemd gevoel is het toch wel een beetje. Maar dan eigenlijk ook omdat ik mij nu afvraag hoe het (over hopelijk pas een jaartje of 25) zal gaan als mijn kind te horen zal krijgen dat ik naar de heilige mout- en hopvelden ben vertrokken. Met wel het verschl dat mijn vader na de scheiding van mijn ouders altijd alle kansenheeft gehad om een band op te bouwen. Dit compleet in tegenstelling tot de situatie met 'mijn' kind. Die is compleet vergiftigd door mijn ex. (Sois fort, c'est la vie!!!) Time will tell....... Maar voor nu schop onder mijn kont want poezenbeest heeft uit protest een bruine dubbele verrassing voor de kattenbak gedrapeerd. @Smaragdie heb respect voor jou met 8 van egoïsten😁

Ja dat heb ik ook wel @karin123. Tis heel dubbel.

Ik snap die roze wolk nooit zo goed. Als ik weer ergens vlaggetjes zie of iets dergelijks, denk ik, de zorgeloosheid is voor altijd voorbij, tot aan je dood. Kan er niets aan doen, maar zo heb ik het altijd gevoeld.

Ik vind dat je het goed hebt gedaan met je zoon laatst @Rosee

Melancholia, zeker mooie film, heb ik jaren geleden gezien.

82,6

ik zit aan dag 2 nuchter de 2de dag gaat al beter dan de 1ste dag de voorbije 2 weken heb ik mij er op betrapt dat ik ook smorgens dronk en savonds voordien dronk ik alleen in de namiddag in de voormiddag ga ik naar mijn ontmoetingscentrum en in de namiddag en savonds ben ik thuis in het begin als ik nuchter ben kan ik niet meer doen dan op mijn bedje liggen en tv kijken op mijn tabletje terwijl ik mijn verzwaringsknuffel vast hou alles is beter dan te drinken wat doen jullie de eerste dagen zeken dat jullie nuchter zijn

Voor @Mormel https://hdtoday.cc/movie/watch-melancholia-full-16569

Ik heb weer een mooie gevonden: Every ending is a new beginning Op dit forum komt ie goed tot z'n recht

Prachtige film trouwens. Straks een kijken of deze niet in mijn collectie zit en anders een zien waar ik hem kan streamen.

119

Sorry dat ik even binnen kom vallen. Mijn zus is er natuurlijk en ik weet dat zij wel van een wijntje houd. Wij gaan dat ook voor haar gaan halen, om haar wat meer ontspanning te geven en het praat wat makkelijker. Best moeilijk. Zo vaak fout gegaan, dat ik met haar mee ging drinken. Gaan we nu niet meer doen, maar ik ga wel even op het dagpact voor de zekerheid.

Ik ga lekker de auto uitzuigen in het flauwe zonnetje Vorig weekend op stage met de hond, een waanzinnige modderboel, en omdat madam te lang in de kofferbak moest wachten naar haar idee klimt ze dan over de achterbank naar voren op mijn plaats om zich vervolgens uit te schudden, dus ik heb echt letterlijk overal modder in de auto 🤣

Dagpact: renaldo61 MaryArt Fonny🌞 Freekie 🏍️ Spirit

Scandal van Gaultier en Alien van Thierry Mugler

Ik zweer bij de geuren van Van de Zotte. Eerst trok het mijn aandacht omdat ik die naam zo tegendraads leuk vond. Die hebben in hun geurlijnen (Wad, Polder, Mills, Wild) geprobeerd de Nederlandse natuur na te bootsen. Voor dat soort doorzichtige romantiek ben ik erg gevoelig 🙃. Vooral Wad vind ik heerlijk, die is waanzinnig zwaar. Zilt, zeewier, algen en zeehondenpoep komen erin terug volgens de maker. Geen wonder dat mijn buitenechtelijke relaties maar niet van de grond komen.

73.1

Vorig jaar een kunstkerstboom gekocht, die niet in het huis waar we nu wonen past, dus verkocht via Marktplaats. Stiekem wel blij, want dan kunnen we nu weer een echte doen. Een kleintje.

Je lijkt mij wel, herkenbaar😃 Alle geuren door elkaar ruik je het trouwens niet eens echt goed meer maar goed. Moest lachen om die reclame, heerlijk, hou ervan!! Soms ook verslaafd aan en bekommerend om dit forum. Zal niet de enige zijn. Denk/hoop ik? Anders heb ik nog een probleem erbij. Nu echt zoeffffffffffff weg. Ga goed zoals een forummer hier ooit tikte.