Spring naar bijdragen

Zaterdag 27 februari


Gast Lars

Aanbevolen berichten

Hoi Kohtje,

 

Ik snap wat je zegt: "Ik kon niet meer kiezen. M'n verslaving won elke keer."

Daarom had ik het ook over 'moeten'.

Ik had ook niet het gevoel dat ik koos, ik moest drinken, iedere dag weer.

Mijn lichaam schreeuwde erom, ik dacht dat ik gek werd als ik niet dronk.

Er was geen keuze.

 

Toch ben ik op een gegeven moment gestopt.

Omdat ik eindelijk, eindelijk begreep dat ik mezelf kapot maakte.

En niet alleen mezelf, maar alles om me heen.

Inclusief degenen die met liefst waren.

 

Er was niets te kiezen, en toch koos ik.

Was het wanhoop?

Ook.

En misschien ook een laatste restje wil.

 

Ik weet het eerlijk gezegd niet.

Maar het is me gelukt.

Het enige wat ik nu hoef te doen is herinneren hoe het was,

en dan ben ik enorm blij dat ik vandaag de keuze heb 

om niet te drinken.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Tja als je daar nu al bang voor bent ZBB dan gaat het hoogstwaarschijnlijk ook wel gebeuren.

Je WEET hoe je het anders moet doen kerel, gewoon  NIET drinken. En ja zo makkelijk is dat. Zeker als je kijkt naar hoe moeilijk je het nu en misschien morgen weer hebt. Schrijf maar op je eigen draadje hoe je je nu voelt, hoe moeilijk je het nu hebt, hoe schuldig je je weer voelt, hoe zwak je weer bent geweest, dan kan je dit terug lezen als je het weer moeilijk krijgt. ;)

Zet hem op *..... zzb, het lukt mij ook!

bewerkt door moderator
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Zeilbootbewoner,

 

Vandaag kan de eerste dag van een nieuw leven zijn.

Ik ga je niet vertellen dat het gemakkelijk is, want dat is het niet.

Gekmakend soms, en je kunt je knap beroerd voelen.

Maar dat doe je als je gedronken hebt ook.

Het is te doen.

 

Sterkte!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

lady jane zei:

Je had ook (onbewust) voor de dood kunnen kiezen

 

 

Anna zei:

Er was niets te kiezen, en toch koos ik.

Was het wanhoop?

Ook.

En misschien ook een laatste restje wil.

 

Kohtje zegt:

Ik hád gekozen. Vóór de dood. Die wilde me nog niet.

Was het leven dan een keuze?

Ik zie het leven dat ik nu heb niet als keuze maar als cadeautje van het leven. Een gift, een schenking.

Een cadeautje waar ik aanvankelijk de smoor over in had, een cadeautje dat ik niet wilde hebben

Maar zo geraffineerd. Zo geslepen, zo onbegrijpelijk. Ik ben in wonderen gaan geloven. Niet als in sprookjes

maar in mezelf als (deel van een) wonder. Alles is toeval.. alles valt me toe.

 

Ik probeer veel, heel veel, voor mezelf te beredeneren. Wil het naadje van de kous weten..

Telkens loop ik vast in m'n redenaties als ik de kern benader.

De kern is voor mij magisch.. wonderlijk.. on(be)grijpbaar.

Door te accepteren dat achter elke waarheid een grotere waarheid zit en ik de kern dus nooit zal bevatten

kan ik vrede hebben met waar ik ben en dat ik het niet snap.. wat niet wil zeggen dat ik niet blijf zoeken.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...