Anna

Na jaren van afwezigheid weer even rondkijkend op het forum zie ik tot mijn verrassing het onzinhoekje. Wat fijn! Ik heb het oude onzindraadje nog gekend en meegelezen. Niet dat ik er veel geschreven heb. Ik had nooit zoveel onzin te melden, tikje serieuze inborst soms. Hoewel geiten mij ooit ook niet helemaal vreemd was. Mijn gedachten over zin en onzin zijn de laatste jaren wel wat veranderd. Een kwestie van voortschrijdend inzicht, maatschappelijke ontwikkelingen en persoonlijke groei (of stomweg ouder worden?) Wat ooit onzin was, blijkt te kunnen transformeren in realiteit. En zin kan volledige onzin worden. Zo’n 20 jaar geleden leek het idee dat Rusland nog een bedreiging voor Europa zou vormen totaal onzinnig, evenals een nieuwe wapenwedloop. En zie! Dat een pandemie bijna de hele wereld zou kunnen platleggen leek enkele jaren geleden ook onzin. Een dictator met onzinnige ideeën kan een gevaar vormen voor de wereldvrede, twee daarvan al helemaal, net als een onzinnige presidentskandidaat. En ondertussen zitten we in ons eigen kleine wereldje te kneuteren over onzinnigheden. Het belang van onzin kan dus niet onderschat worden. Een open oog voor onzinnigheid is vilgens mij cruciaal voor het het scherpen van de geest. Verder kan ik melden dat ik al jaren volstrekt badeendjesloos ben. Daarentegen ken ik een kleine spruit die er met genoegen in bad mee speelt. Ook onderschrijf ik de opvatting dat het in een maaltijd nuttigen van zowel kip als ei overdone is. En ben ik van mening dat drinken volstrekt onzinnig is! Je schiet er niets mee op. Dus ga goed allen. Anna

@Adam, gefeliciteerd!

Goedenavond frummers, Bob stuurde me een berichtje om me te informeren dat ik samen met Ferry naar de eerste plaats van het jaarpact gepromoveerd ben. Een hele eer, maar met een droeve reden. Helaas is Rudy ons ontvallen. Net als voor velen was hij voor mij een enorme steun in de eerste paar jaar nadat ik gestopt was met drinken. Altijd zachtaardig, steunend en invoelend. Hoewel we al een tijd geen contact meer hadden zal ik hem missen. Je hoeft niet altijd direct contact te hebben om iemands aanwezigheid en steun op de achtergrond te voelen. Te weten dat hij er is, als het nodig is. Zo iemand was Rudy. Lieve Rudy, je leeft voort in mijn herinnering. En iemand die herinnerd wordt is nooit helemaal weg. Gaat allen stille voort! Delen is helen Liefs van Anna

Hoi allen, Hierbij meld ik me af voor alweer een jaar adb. De tijd vliegt! Ik wens iedereen de wijsheid, kracht en het geluk om ook de eerste niet te nemen. Wijsheid en kracht, omdat je die de eerste tijd beslist nodig hebt. Geluk omdat je zult merken dat het heerlijk is om niet meer afhankelijk te zijn van drank. Je kunt het leven zoveel beter aan. En dat wordt alsmaar beter! Ferry ook gefeliciteerd met 17 jaar. Ik ga ervan uit (en hoop) dat jij ook nog steeds van de partij bent. Het beste allemaal! Anna

Hoi allen, Zoals ieder jaar heeft Bob me op 7 augustus keurig herinnerd aan mij jubileum. En heb ik een reactie laten versloffen. Niettemin, ik drink nu net als Ferry 16 jaar niet, en ben van plan dat zo te houden. Het is geen issue meer, en daarom ben ik ook los van het forum. Een goed teken volgens mij! Voor iedereen die een dag, week, maand, jaar of jaren niet gedronken heeft: fantastisch! Ga vooral zo door want een leven zonder drank is vele malen beter dan met. Ik kan dat bevestigen. Groetjes, Anna

Hoi allen, Ik werd er alweer enkele weken geleden aldoor Bob aan herinnerd dat ik al heel lang niets van me heb laten horen. Dat is zo, en dat komt omdat ik al 15 jaar niet drink en er ook niet meer mee bezig ben. 15 jaar geleden had ik nooit kunnen denken dat ik er los van zou komen. Maar het is gebeurd, en het kan dus. Misschien een stimulans voor twijfelaars en ploeteraars. Dus houd goede moed, en koppel iedere dag een dag aan de vorige. Liefs van Anna

Hoi forummers, Een paar dagen te laat, maar ik kom me toch even droog afmelden. Op 7 augustus heb ik de 14 jaar volgemaakt. Tot mijn vreugde kan ik jullie melden dat het geen enkele moeite meer kost, en dat ik ook geen moment het gevoel heb dat het leven leuker, fijner of mooier zou zijn als ik een glas wijn of andere spirituala zou nuttigen. Aangezien ik al maanden het overmatig bezoeken van supermarkten mijd, ben ik blij toe! Dus ik ben vrolijk jaar 15 gestart. Voor iedereen die nog twijfelt: het is echt te doen, en je leven wordt er een stuk rijker door! Groetjes van Anna

Hoi allen, Ik werd er door Bob heel attent aan herinnerd dat er alweer een jaar verstreken is. Gisteren was ik 13 jaar adb. Hoewel ik eigenlijk niet bijgelovig ben voelt het toch niet als een prettig getal, die 13 Mogelijk is het dit jaar dus zaak op te blijven letten. in ieder geval gaat het goed met mij. Ik drink nog steeds niet, en daar ben ik erg blij mee. Drank is geen issue meer. Ik kan het iedereen aanraden! Groetjes, Anna

Hoi forummers, Vandaag sta ik inderdaad 12 jaar droog. Reden om me hier maar weer eens te melden. Ik merk dat ik er toch aan hecht op deze lijst te blijven staan, en daarvoor is het nodig me hier jaarlijks droog te melden. Natuurlijk wil ik ook graag mijn maatje Ferry feliciteren. Fantastisch kerel, dat je nog steeds mee doet! En ook NickyL80 gefeliciteerd! Het 1e jaar is veel moeilijker dan het 12e jaar, dus een fantastische prestatie! Net als Ferry ben ik nog steeds blij met de beslissing die ik 12 jaar geleden genomen heb. Toen was ik eigenlijk continu bang dat ik het niet zou redden, zo moeilijk vond ik stoppen met drinken. Wat ben ik blij dat ik desondanks heb doorgezet. Tegen iedereen hier op het forum zou ik willen zeggen: “ Ga ervoor, hou vol en zet door! Het kan!” Gemakkelijk is het niet, zeker dat eerste jaar, maar je krijgt er steeds meer voor terug. En het wordt steeds gemakkelijker. Succes allemaal!

Bedankt allen voor de felicitaties Vanmorgen werd ik door een forumgenoot aan mijn jubileum herinnerd, zelf had ik het nog niet in de gaten. Ook Ferry natuurlijk van harte gefeliciteerd, tenslotte hebben we het voor een deel samen gedaan. Helaas al lange tijd niets meer van Rufus vernomen, maar ergens heb ik het gevoel dat hij in stilte nog steeds meegaat. Hij had goede redenen destijds om te stoppen, en ook om niet meer te beginnen. Tja, wie niet? Drinken maakt meer kapot dan je denkt, doe oude SIRE slogan gaat nog steeds op. Zoals Ferry zegt, het leven wordt zonder drank niet gemakkelijker, maar wel beter. En waardevoller. Ik ben nog steeds blij dat ik niet drink, en ik wil er ook niet meer mee beginnen. Jarenlang dacht ik dat ik het leven niet aankon zonder drank. In werkelijkheid kon ik het mét drank zeker niet aan. Ik was hard op weg op een glijdende route richting mijn eigen ondergang. Blij dat ik dat, mede met hulp van het forum, heb kunnen stoppen, en de weg naar een beter leven heb gevonden. Dit wens ik iedereen hier toe: erachter komen dat een leven zonder alcohol niet alleen mogelijk is, maar ook beter, mooier, echter en oprechter. Rest mij me aan te melden voor het volgende jaar! Groet, Anna

Nadat ik me hier gisteren weer gemeld heb, merk ik dat ik weer in mijn oude valkuil val: de discussie hier en de scherpe opmerkingen soms slepen me mee. Ik voel me betrokken, en het doet me pijn. In Erik lees ik een grote frustratie en pijn, omdat veel mensen op dit draadje vinden dat hij na gedronken te hebben zijn datum zou moeten bijstellen. Dat kan ik begrijpen, ik zou daar ook heel veel moeite mee hebben. Als ik vorige week in het restaurant dat glaasje ouzo gedronken zou hebben dat voor mijn neus gezet werd, dan zou ik me genoodzaakt gevoeld hebben mijn datum bij te stellen, en dat zou ik heel moeilijk gevonden hebben. Misschien zou ik mijn naam wel helemaal van de lijst afgehaald hebben, en wie weet waar dat toe zou leiden? Ik moet er niet aan denken. Iets anders vind ik het als die pijn afgereageerd wordt op de mensen die de oorspronkelijke intentie van het jaarpact, namelijk een jaar niet drinken, willen handhaven. Dit door hun woorden te verdraaien zodat van 'anderen een boost geven' een 'egoboost' gemaakt wordt, het jaarpact vergeleken wordt met een wedstrijd voor alcoholisten en een verzoek verwijderd te worden als de oorspronkelijke bedoeling losgelaten wordt een dreigement genoemd wordt. Erik was volkomen transparant in zijn melding dat hij iets gedronken had, in dat opzicht geen 'gesjoemel'. Als je ondanks dat je positie in het jaarpact toch wil handhaven - en Erik gaf aan dat te willen - dan vind ik dat persoonlijk wel gesjoemel. Over een half jaar weet niemand meer dat je bekent hebt iets gedronken te hebben, en dat je plaats in de lijst dus eigenlijk niet klopt. Voor de transparantie is het gewoon wel zo eerlijk die dan ook aan te passen. En dat dat pijn doet, ja, dat is logisch. Iedereen die met serieuze intenties om een jaar niet te drinken op het jaarpact zit wéét dat er altijd situaties zijn waarin dat even moeilijk is. Ook als je al jarenlang niet drinkt. Dat etentje waar dat ene glaasje toch echt een beetje bij lijkt te horen, dat uitje waarbij vrienden aandringen toch gezellig even mee te doen, dat bedrijfsfeestje waar je je de ongemakkelijke outsider voelt. Ik weet er alles van. Het is mogelijk dat dat ene glaasje na langere tijd ook best weer kan, en dat die maanden of jaren niet voor niets geweest zijn. Dat zijn ze sowieso nooit. Maar ik wil de mensen de kost niet geven die ik langs heb ik zien komen, voor wie dat ene glaasje in die speciale situatie uiteindelijk toch de opmaat was voor meer. Daarvoor is dit jaarpact bedoeld. Om elkaar te steunen een jaar echt niet te drinken. En na dat jaar eventueel weer een nieuw jaar te starten. Het is zeker geen wedstrijd, want dat kan niet eens. Uit de aard der zaak kan ik iemand die langer droog staat dan ik nooit inhalen, tenzij die persoon een glas neemt. Wat ik niet hoop, en hem zeker ook niet toewens. Er was ooit een tijdje waarin Kohtje geruime tijd op mij voorliep. Ik twijfelde er toen aan of ik zijn mijlpalen wel ooit zou bereiken. Was ik blij toen ik hem inhaalde? Nee, zeker niet. Het deed me veel verdriet, en ik was de eerste om te steunen de draad weer op te pakken. Ik zou willen zeggen: wees blij dat dit jaarpact er is, en wees blij dat hier mensen zijn met de ondubbelzinnige intentie een jaar niet te drinken. Je kunt hier steun krijgen als je twijfelt, en als je het moeilijk hebt. Een jaar is lang. Tegen Erik zou ik willen zeggen: kop op! Je hebt niet voor niets twee jaar hard gewerkt. Je bent gegroeid, je hebt een slechte gewoonte omgezet in een gezonde gewoonte, en je hebt hiervan geleerd dat je eigenlijk liever niet wil drinken. Des te sterker sta je erin als je nu weer de dagen, weken en maanden aan elkaar rijgt. En over twee jaar zeg je: "Ik heb nu twee jaar niet gedronken, en daarvóór had ik ook al eens twee jaar niet gedronken." Voor mij is 7 augustus ook niet mijn eerste stopdatum, maar ik hoop wel mijn laatste. Liefs, Anna

Hoi allen, Vandaag drink ik precies 10 jaar en 8 maanden niet. Meestal is weer een maand erbij geen reden om me hier te melden. Over het algemeen gaat de 7e van de maand onopgemerkt voorbij, en denk ik hooguit op een andere willekeurige dan van de maand "o ja, weer een maand". Maar na alle discussie deze week op dit draadje sta ik er toevallig weer wel bij stil. De reden dat ik mij ooit op dit jaarpact aanmeldde is onder meer dat ik in ieder geval niet ieder jaar dat ik niet drink onopgemerkt voorbij wil laten gaan. Want dat vind ik, rekening houdend met mijn voorgeschiedenis, toch nog steeds bijzonder. Het forum heeft daarin een heel belangrijke rol gespeeld, en die lotsverbondenheid wil ik graag delen op dit draadje, waar ooit degenen die ermee begonnen zijn elkaar beloofden een jaar niet meer te drinken. Geen drup. In de tijd dat ik nog dagelijks op het forum schreef was het heel gewoon dat mensen een dagpact afsloten, of een week- of maandpact. Al naar gelang de fase waarin iemand zich bevindt met betrekking tot niet drinken. Ik was een moeilijke stopper, dus voor mij was heel lang het bereiken van bedtijd zonder drank al een fantastische prestatie. Het weekpact een overwinning! Al volhoudend regen de dagen en weken zich aaneen tot maanden, en uiteindelijk zelfs tot jaren. Me aansluiten bij een dag- of weekpact voelde zinloos, ik schreef op een gegeven moment ook steeds minder, en hield ook de maanden niet meer bij. Maar ieder jaar dat ik er bij kan tellen telt toch echt nog mee voor mij. Net als heel veel ex-drinkers denk ik nog wel eens aan drank. Niet dagelijks gelukkig, en niet drinken kost ook geen moeite meer. Feitelijk bevalt het me uitstekend. Maar op een bedrijfsfeestje vind ik er vaak niet veel aan, en ben ik me terdege bewust van de steeds joliger stemming van sommige collega's. En bij een gezellig etentje denk is wel eens "Jammer!". Een gedachte die snel voorbijgaat, maar toch. Ook voor mij is niet drinken gewoonte geworden. Het is heel goed mogelijk dat ik vorige week, tijdens een etentje bij de Griek dat glaasje ouzo zonder probleem had kunnen drinken. Zonder trigger om door te gaan, zonder in mijn oude gewoonten te vervallen, en zonder dat die 10 jaar verloren zijn. Maar ik zou me wel van mij plek in dit draadje verwijderd hebben, want ik zou het niet eerlijk vinden naar de anderen toe. Omgekeerd zou mijn naam op de lijst voor mij geen functie meer hebben als ik zou weten dat andere mensen op die lijst wel eens iets drinken. Dat is mijn gevoel, daardoor hoeft niemand zich beledigd te voelen. Voor mij is het geen hoogmoedigheid om op het jaarpact te staan. Ik heb geen behoefte op mijn borst te slaan of "kijk mij eens" te zeggen. Ik doe niet meer en niet minder dan iedere dag het eerste glas niet nemen, en gelukkig hoef ik daar niet iedere dag meer bewust mee bezig te zijn. Ik gun iedereen die beschaafd of met mate kan drinken dat met harte, ook als het na een tijd droog staan is. Of ik het kan weet ik niet, en ik ga het ook niet uitproberen. Het risico dat het mis gaat is mij te groot. Ik wil gewoon graag ergens bij horen, namelijk bij een groep mensen die zich heeft voorgenomen een jaar lang niet te drinken. En ik stel het op prijs als dat hier kan. Verder mogen er van mij hier legio draadjes zijn met pacten die betrekking hebben op niet drinken, matig drinken, adb zijn en wat al niet meer. Liefs van Anna Droogstoppel

Hoi, Ik schrijf hier niet vaak meer, maar het bericht van Spud triggerde mij om toch weer eens te reageren. Ik herken de vraag: "Ben ik eigenlijk wel een alcoholist?" Ik heb me dat in het verleden vaak afgevraagd, als ik verhalen las van forumleden die nog veel meer dronken dan ik destijds, of sterke drank. Ik was ook geen liefhebber van gedistilleerd, en dat dronk ik dus bij voorkeur niet. Ik hield het vooral bij wijn, liefst een goede. Toen ik op het forum kwam vond ik mezelf ook geen alcoholist, wel een probleemdrinker. Want ik dronk - in tegenstelling tot velen - dagelijks, een min of meer vaste hoeveelheid. Als ik dat niet deed sliep ik niet goed, en voelde ik teveel stress. De drank was in de loop der tijd wel een probleem geworden, op veel terreinen. De relatie met mijn kinderen leed eronder, ik ging vaak te laat naar bed, mijn werk werd steeds moeilijker vol te houden, ik had lichamelijke klachten waarvan ik nú weet dat ze door de drank veroorzaakt werden, en financieel was het ook een probleem. Mijn doel toen ik op forum kwam was minderen. Sociaal een glas kunnen drinken, zonder dat het teveel werd. Naarmate ik langer schreef en las op het forum begon het me steeds duidelijker te worden dat ik helemaal niet 'normaal' kan drinken. Een dag niet drinken was een probleem omdat ik verschrikkelijke last van craving kreeg. Want dat was het, al had ik allerlei 'redenen' waarom juist die dag niet geschikt was om niet te drinken. En als ik eenmaal een glas op had kon ik niet stoppen totdat ik aan mijn tax zat. Ik ging weliswaar niet dagelijks straalbezopen naar bed, ik stond iedere dag op tijd op om naar mijn werk te gaan, ik ontbeet en ik kookte, maar ik moest wel dagelijks drinken. Het deed er niet toe of ik nu probleemdrinker of alcoholiste was, of anderen nu meer of minder of sterkere drank dronken dan ik. Ik dronk teveel, en het was een probleem. Dat volstond. Nu ben ik nog steeds blij dat ik destijds gestopt ben. Ik denk nog steeds dat ik niet normaal kan drinken, dus ga ik gewoon door met de eerste niet te nemen. Zo lang ik dat niet doe is er geen probleem. Tellen doe ik al lang niet meer. Gewoon iedere dag doorgaan met wat ik nu al 10 en een half jaar doe, en gelukkig kost me dat geen moeite meer. Ik gun het iedereen. Dus Spud, maak je vooral niet druk over wat je wel of niet bent! Rijg de dagen zonder alcohol aan elkaar, want echt, op de lange termijn voel je je daar een stuk beter bij. Groetjes van Anna

Het gevecht is nooit echt voorbij Lars, maar het wordt wel steeds beter hanteerbaar. Ik heb ook nog mijn momenten van waakzaamheid. Soms is er een duiveltje dat in mijn oor fluistert dat een glaasje inmiddels wel weer kan, maar die mep ik keihard van mijn schouder af. Eén glaasje, de eerste, kan het begin van een zee van ellende zijn. Ik kan namelijk niet drinken, ik heb geen remmen. Jowan, mooi en heel herkenbaar. Ik ben blij voor je dat ook jij niet meer hoeft te vechten.

Hoi Ferry, jij ook van harte hoor! Je zegt het heel mooi, die vrijheid! Dat is inderdaad het mooiste geschenk. Ieder moment in de auto kunnen stappen, geen schaamte, geen smoezen. Heerlijk! Rufus is hier al heel lang niet meer, maar ik zou toch wel graag weten hoe het met hem gaat. Kohtje, we doen ergens iets goed, maar waar ? Ik houd het op de eerste niet nemen, dan gaat alles goed. Jij gaat ook goed toch?

Peetr, ik herken héél goed wat je beschrijft, het vechten beu zijn, alleen voelen, uitzichtloos. Stoppen met drinken is lange tijd echt een gevecht. Het vult de hele dag je hoofd, meer nog dan als je drinkt, en dat lijkt maar niet over te gaan. En niemand die je snapt. Ik heb al die gevoelens en ideeën ook gehad. Vreselijk! De hele dag tandhakken, vechten en obsessief bezig zijn. Een jaar droog zijn leek me toen al onmogelijk, laat staan 10 jaar. Doorzetten helpt. Ik ging 's morgens voor de spiegel staan, en zei tegen mezelf: "Vandaag ga ik niet drinken." En ik dwong mezelf me aan die afspraak te houden. Soms was de trek zo erg dat ik met mezelf afsprak nog 10 minuten vol te houden, en dan nog 10 minuten. Geleidelijk werden die periodes langer, en ik ontdekte dat ik sterker werd met iedere keer dat ik vol had gehouden. Daarnaast dwong ik mezelf een glas water te drinken, elke keer dat ik hevige trek had. Al snel kwam het water mij mijn neus uit, en ging ik trek in alco associëren met de afkeer van alweer een glas water. Dat hielp, weliswaar een beetje, maar het hielp. Ik verzeker je, als ik het kan (en ik kon het), dan kun jij het ook! En je mag jezelf best een enorme kanjer vinden met iedere 10 minuten die je veilig ben doorgekomen, want dat ben je ook! Indertijd hadden we de gewoonte elkaar pluimen te geven om op je achterwerk te steken bij elke prestatie. Ik heb er nog een heleboel bewaard, dus ik ga er maar eens mee strooien. In ieder geval al een hele grote voor Peetr, en verder voor iedere kanjer hier!

Hoi allen, Dank voor de felicitaties! Wat lief dat er na al die tijd hier nog aan mij gedacht wordt. Ik had me voorgenomen hier vandaag even te komen, want 10 jaar alcoholvrij is voor mij een heugelijke gebeurtenis. Al lange tijd sta ik niet meer elke maand stil bij de datum, en er zijn zelfs jaren geweest dat 7 augustus min of meer ongemerkt voorbijging. Daaruit blijkt dat alcohol niet meer echt een issue is in mijn leven. Ik hoef niet meer te drinken, er is geen zucht, geen obsessie. En daar ben ik nog steeds elke dag dankbaar voor, ondanks dat ik er niet meer elke dag aan denk. Klinkt gek, maar toch voelt het zo. Is het leven leuk zonder alcohol? Niet echt, het leven is gewoon het leven, met zijn ups en downs, soms leuk, soms GRRR!! Er was een tijd dat ik dat leven niet aankon zonder drank, en in die tijd was mijn leven bepaald niet leuk. Een hoop ellende al achter de rug, en het leek er maar niet beter op te worden. Iedere meevaller werd gevolgd door talloze tegenvallers om het positieve weer ongedaan te maken. Emotioneel was ik een wrak, en in die situatie had ik iedere dag opnieuw behoefte aan een stukje vergetelheid en ontspanning. Zo voelde het voor mij, en dat was de rechtvaardiging. Ondertussen had ik alsmaar meer nodig om dat stukje ontspanning te bereiken, ging de relatie met mijn kinderen hardhollend bergafwaarts, stapelden problemen op mijn werk zich op, plus lichamelijke klachten, en stond ik aan de rand van een bodemloze put. Ik ben op dit forum gekomen via de internettherapie, waarvoor ik me had opgegeven omdat ik ondanks alle beneveling besefte dat er iets moest gebeuren. Mijn streven bij aanvang van de internetbehandeling was 'acceptabel' te kunnen drinken. Niet stoppen, want dat idee was volkomen ondenkbaar. Een klein stukje ontspanning en plezier had ik immers hard nodig! Het streven was dus: maximaal twee glazen per dag (misschien t.z.t. in het weekend een pietsje meer?), en twee dagen per week niets. Natuurlijk was twee glazen volstrekt onvoldoende om enigszins te ontspannen, en af en toe een dag niets lukte al helemaal niet! Elke dag was namelijk bij nader inzien, zo rond de tijd dat ik klaar was met mijn werk, precies niet de juiste dag om daarmee te beginnen. Dus moest het even uitgesteld tot de volgende dag, die echter op het cruciale moment ook weer niet de juiste bleek. Herkenbaar? Op de eerste persoon die opperde dat ik misschien eens moest beginnen met zo'n twee maanden helemaal niets, en daarna verder kijken, werd ik hartstikke kwaad. In die tijd waren de forumleden echt niet alleen maar lief en zacht voor elkaar. Je kreeg soms behoorlijk de wind van voren, en er werden harde woorden gesproken. Dat zie ik nu niet meer terug. Alles moet zachtaardig, anders ben je niet helpend genoeg. Toch hebben juist die harde woorden, die vaak wel waar waren, en de schoppen onder mijn kont (excusez le mot) mij verder geholpen. En ben ik vandaag 10 jaar geleden, na enkele terugvallen en uitglijders (maar niet zoveel) gestopt met drinken. Ik kan het iedereen aanbevelen. Het leven is zoals het is, met of zonder drank. Ik dacht het zonder niet aan te kunnen, maar mét kon ik het helemaal niet aan, en maakte ik er één grote hel van. Twee jaar geleden heb ik opnieuw een heel moeilijke tijd gehad. Problemen op mijn werk, bezuinigingen, en ik werd op een heel nare manier 'weggesaneerd'. Ik dacht op mijn leeftijd geen kansen meer te maken op de arbeidsmarkt, zoals zovelen, maar het is me gelukt opnieuw een leuke en uitdagende baan te vinden, het gaat beter met me dan ooit tevoren! Wat niet wegneemt dat ik ook zo mijn makkes blijf houden. Ik heb op dit forum al vaak ervaren dat alcoholisten soms veel op elkaar lijken. Kohtje telt, mijn lief wil altijd alles kloppend hebben, en ik heb alle tics die ik als kind al had weer terug. Ze waren tijdelijk verdronken in de grote alcoholzee, maar kennelijk nooit weg. Tja, ik ben die ik ben, en die ik voor een deel als kind al was. Maar inmiddels ben ik óók een volwassene, eindelijk, net als een moeder, partner, dochter, zus, professional, en wat ik misschien nog meer zou kunnen zijn. Ik moet van mezelf veel meer zijn en doen dan ik kan in de 24 uur die een dag telt. Regelmatig verwaarloos ik daardoor vriendschappen, doe ik mensen om wie ik geef tekort, doe ik niet alles wat ik zou willen doen, voel me daar schuldig over, maak opnieuw goede voornemens, etc., etc., etc.. Daarom ben ik hier ook bijna nooit, ik kom er niet aan toe. Maar gelukkig kan en mag ik het nu allemaal zonder dat ik moet drinken, en dat scheelt een heel stuk! Af en toe accepteer ik gewoon dat de grens bereikt is. Inmiddels raak ik een beetje kwijt waar ik ook alweer naartoe wilde dus tijd om te stoppen. Mensen, ik gun jullie allemaal een leven zonder alcohol! Doe zoals ik het doe, neem nooit de eerste. Dan is er geen probleem. Heb allen een fijne dag Anna

Hoi Bolletje, Ik wil je graag heel veel sterkte wensen. Naar wat je overkomen is, maar ik hoop dat je herstel voorspoedig gaat. Liefs, Anna

Zeilbootbewoner, Vandaag kan de eerste dag van een nieuw leven zijn. Ik ga je niet vertellen dat het gemakkelijk is, want dat is het niet. Gekmakend soms, en je kunt je knap beroerd voelen. Maar dat doe je als je gedronken hebt ook. Het is te doen. Sterkte!

Hoi Kohtje, Ik snap wat je zegt: "Ik kon niet meer kiezen. M'n verslaving won elke keer." Daarom had ik het ook over 'moeten'. Ik had ook niet het gevoel dat ik koos, ik moest drinken, iedere dag weer. Mijn lichaam schreeuwde erom, ik dacht dat ik gek werd als ik niet dronk. Er was geen keuze. Toch ben ik op een gegeven moment gestopt. Omdat ik eindelijk, eindelijk begreep dat ik mezelf kapot maakte. En niet alleen mezelf, maar alles om me heen. Inclusief degenen die met liefst waren. Er was niets te kiezen, en toch koos ik. Was het wanhoop? Ook. En misschien ook een laatste restje wil. Ik weet het eerlijk gezegd niet. Maar het is me gelukt. Het enige wat ik nu hoef te doen is herinneren hoe het was, en dan ben ik enorm blij dat ik vandaag de keuze heb om niet te drinken.

Ik lees toevallig de discussie over kiezen. Strikt genomen is er natuurlijk altijd een keuze, maar toen ik nog dronk had ik de laatste jaren niet meer het gevoel dat ik die keuze had. Ik móest drinken. Zo voelde het. Zelfs als ik me 's morgens voornam die dag niet te drinken, begon mijn voornemen tegen 16.00 uur te wankelen. Kort daarna maakte ik de 'keuze' om mijn voornemen toch nog maar een dag op te schorten. De verslaving was mij te sterk. Er waren altijd 'redenen' waarom juist vandaag niet de goede dag was om niet te drinken. Het heeft me veel moeite gekost om tenslotte te kiezen voor 'vandaag drink ik niet'. Dag voor dag, in het begin zelfs uur voor uur. Juist omdat het zoveel moeite kostte ben ik zo blij dat ik nu niet meer 'moet' drinken. Ik moet niet meer, omdat ik simpelweg ervoor kies de eerste niet te nemen. Of ik die eerste wel of niet kan nemen weet ik niet. Ik ben niet van plan het uit te proberen. Want ik wil de keuze open houden, de keuze om hem niet te nemen. Ik heb genoeg mensen gekend die dachten het wel weer te kunnen, die de eerste namen, en nog eens, en daarna een tweede, en derde, totdat ze weer 'moesten'. Ik wil niet meer moeten, en daarom hoef ik niet. Bovendien... het leven is zeker niet slechter zonder drank. Wel vaak beter

Hoi Rudy, De groeten zijn overgebracht Fijn je weer eens te zien hier.

Gefeliciteerd Kate! Zes jaar droog, een megaprestatie. Het is precies zoals jij beschrijft, al zo gewoon en tegelijk heel bijzonder. Zo ervaar ik het ook nog steeds. Ook ik wil in geen geval terug naar hoe het was. Zelfs al is het leven soms niet zo gemakkelijk, meestal komt het uiteindelijk allemaal weer goed. En dan is het heerlijk om nog steeds helder en rustig te zijn.

Hoi Jan, Leuk dat ik weer op de lijst mag Voor mij geldt dezelfde datum als voor Ferry: 7 augustus 2006. Ik ben dus nog niet 10 jaar gestopt, maar 9,5. Maar ik ben vast van plan de 10 jaar vol te maken. Groet, Anna

Tja, zo zie je wat langere tijd niet drinken voor je uiterlijk doet... Ferry, fijn dat jij ook nog steeds goed gaat. Ik hoop Rufus ook. Iets zegt me dat hij ook wat 'los' is, maar ons team nog steeds trouw. Kohtje, er is zelfs een moment geweest dat ik het grootste aantal berichtjes op het forum had Maar nu haal ik niemand meer in.