Woensdag 2 december 2015

[Meya]

Een opening met A3 impliceert dat ondanks dat je het initiatief opgedrongen krijgt (de witte stukken), je liever verdedigend speelt. Door 1. A3 leg je namelijk het initiatief bij de zwarte stukken, je tegenstander. Aangezien ik nogal conservatief ben, past het wel bij me. 

 

Schuddebuikend van het lachen voor mijn laptopje. Ik had het uitgelegd als 'jezelf bij voorbaat in het nauw brengen', 'op achterstand zetten'. Jou motivatie is veel leuker.

 

Bovendien zou het me met zwart prompt in verwarring brengen.

[Meya]

Sterkte Vlok vandaag. En jij LG met in de rats zitten.

 

Het verbaast me trouwens dat je uit gaat van verlies LG. Betere voorbereiding hoeft toch niet te betekenen dat de rechter er nu anders naar kijkt? Is het angst of heb je concrete aanwijzingen van bijvoorbeeld je advocaat?

 

(mens lijdt het meest door het lijden dat ie vreest?)

[Kohtje]

Vlok,

 

Het ging hier van de week over aanvaarden en accepteren.. wat is het verschil?

Ik kom daar niet zo heel goed uit, als ik het wil beredeneren. Ze worden als synoniemen aangegeven in woordenboeken, tegelijkertijd hoor ik verschillende

mensen over verschillende betekenissen.. subtiele verschillen.

 

Voor mezelf heb ik ook een subtiel verschil als norm voor mezelf gemaakt.

Voor mij komt aanvaarden een beetje "moedelozer" over dan accepteren.

Aanvaarden wat ik niet kan veranderen... klinkt mij een beetje als met een zucht; "nou vooruit dan maar, als het echt niet anders kan...pffff..

Accepteren wat ik niet kan veranderen... komt op mij over als: "ja, het is zo, dan moet ik wat anders verzinnen, of er op z'n minst zo

comfortabel mogelijk mee leren leven..."

Aanvaarden klinkt mij een beetje als de hoop op een goede afloop opgeven, terwijl accepteren me meer daadkrachtig overkomt.

 

In AA (Alcoholics Anonymous)  zeggen ze: geef me de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen.

In NA (Narcotics Anonymous) zeggen ze: geef me kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen.

Het komt misschien doordat ik meer NA-meetings bezoek dat ik vind dat accepteren "nuchterder" klinkt dan aanvaarden.

Hoe dan ook, mijn gevoel zegt me dat ik met accepteren verder kom dan met aanvaarden.

 

Accepteren heeft het voor mij mogelijk gemaakt om mezelf te nemen zoals ik ben en dat dat goed is.. zolang ik maar blijf (zelfonder)zoeken.

Bij de pakken neerzitten heeft me in het verleden gemaakt tot een gevangene tussen de pakken. Kon geen kant meer op.

Nu weet ik mij door de pakken heen in elk geval een weg te banen naar..... tja, dat weet ik (nog) niet....

 

Ik hoop dat je je kalmte weet (terug) te vinden, Vlok. :rose:

2 december 2015 bewerkt door Kohtje

[bolletje]

Ik ben weg voor vandaag mensen, tot later

[ErikB]

Goedemorgen allemaal,

 

Bijna het klokje rond geslapen op mijn vrije dag en toch weer moe wakker worden. Ik drink nu twee weken geen alcohol en voel me vrij vaak moe, hoewel ik beter slaap dan ooit. Dat vind ik een beetje dubbel.

 

Gek eigenlijk, ik merk dat ik op een soort van omslag zit te 'wachten', een moment waarop ik ga voelen dat ik bruis van de energie of zo en weer dingen gedaan krijg. Werken gaat prima, maar veel andere dingen gaan moeizaam. 

 

Nou ja, bovenstaande is voor mij een teken dat ik goede stappen zet op het gebied van mijn drankprobleem, maar dat daarmee mijn  depressie nog niet is genezen. 

 

Depressie is voor mij een chronisch gevoel van ongelukkig zijn, een vaak aanwezig verdriet. Ik krijg het niet voor elkaar om die knop om te krijgen. Ik heb jaren achter de rug met therapieën en medicatie. Op het laatst kreeg ik de zogenaamde klassieke MAO remmers, een AD dat alleen wordt voorgeschreven als niks anders meer werkt. Je hebt er een artsenverklaring voor nodig, omdat het vanwege de riskante bijwerkingen in Nederland eigenlijk van de markt is gehaald en het alleen bij wijze van uitzondering wordt voorgeschreven. Er hoort ook een dieet bij (waaronder geen alcohol) vanwege het risico op acuut torenhoge bloeddruk en evt. hersenbloeding.

 

Toen ik ook bij dat middel te weinig baat had, ben ik helemaal gestopt met AD. Ik rolde van het ene middel in het andere en uiteindelijk wist ik gewoon domweg niet meer hoe ik me voelde. Een middel werkte niet: kreeg ik een ander middel voorgeschreven van de psych. Ik het ene middel afbouwen en ja, dan voelde ik me rot. Beginnen met een nieuw middel en ja, dan ging het even beter, maar nooit in de mate die ik graag zou willen.

 

Nu ik geen AD meer heb voel ik weer. Soms positief en soms negatief. Mijn somberheid en verdriet over het leven is niet voorbij, maar ik zie het onder ogen. het stoppen met drinken was voor mij de volgende stap om alle vormen van verdoving achter me te laten. Nu moet ik alleen nog iets verzinnen om een goed gevoel over mezelf en mijn leven te krijgen.

 

Vlok: ik wens je succes vandaag!

[Asterix]

Erik, ervaar je ook niet zoiets als de zinloosheid van het bestaan?

Ik  ben dan wel niet depressief (dacht ik), maar vaak ervaar ik het leven als zinloos.

 

Iedereen loopt maar een beetje rond te klooien en waarvoor eigenlijk?

2 december 2015 bewerkt door Asterix

[Mai]

Moggûh!

 

Milan Kundera, Hannah

[Asterix]

Ik weet niet waar jij tegenaan gelopen bent en waarom er over je wordt geoordeeld, een baan misschien?

 

Het zou al helpen als je een 'geloof' zou hebben, dan heb je wel een doel, maar dat doe ik niet.

Samengevat is het dan, opstaan, de dag door, weer naar bed en dit herhaalt zich tot het einde.

[Meya]

(...)

 

En er wordt nu over me vergaderd. OVER mij. Mensen die ik nog nooit ontmoet heb oordelen weer OVER mij.

Ik hoor het niet, zie het niet, ik ben er niet eens bij. Het gaat weeral OVER mij...en morgen hoor ik het wel; hoe persoonlijk: over de mail.

Soms trek ik dit niet meer...

 

Ik ben er van overtuigd dat je vertwijfeling en boosheid gegrond is. Ons systeem deugt niet op dit vlak en daar loop jij keihard tegenaan. Je hebt gelijk.

[Asterix]

Oh, okee, dat heb ik niet meegekregen, over je zoon.

Maar, als je gelovig bent, dan heb je toch een doel? Dan rommel je hier lekker wat aan, doe je wat je geloof van je verwacht en kijk...het paradijs is in zicht.

[Asterix]

Oh, maar zondig leven is niet erg, dat wordt je gewoon vergeven, Jezus is toch gestorven voor onze zonden.

Zo, ook weer opgelost, hahaha.

[Kohtje]

Hoe ik me verenigd heb met de zin van het leven:

 

Ik zocht me rot naar de zin van het leven. In alle hoeken en gaten gezocht... niks anders dan vragen gevonden.

Toen ik bij mezelf naar binnen ging kijken, lag het daar.

"Ik ben" en "de zin van het leven" zijn één.

[Asterix]

Omdat je er bent heeft het zin?

Dat gaat er hier niet in.

 

Hee, dat rijmt, net als...

 

Een Sint zonder piet is als Armand zonder wiet.

[Kohtje]

Nee, dat ik er ben is de zin. Niet meer en niet minder. Stelt niets voor voor het grote geheel, maar hoort er wel bij..

[smart]

Ik weet het ook niet. Ken die somberheid ook...  maar ik kom toch altijd weer uit bij mijn ziel. Die is uniek immers?

Zondig, ik haat dat woord. Ja of je moet met opzet nare dingen doen.

Ik zie meer de beperking van ons mensen. We zijn niet Heel, en proberen dat wel te worden. Dat streven lijkt me goed.

Hoe ik dat dan doe is aan mij. Perfect word ik (voor anderen iig) niet. Er zijn immers altijd oordelen?

Maar elk sprankje happiness wat je ervaart en/of met anderen kunt delen is mooi. Daarin kan mijn bijdrage van belang zijn.

Daar leef ik - geloof ik - voor.

 

In de mindfulness raadt men aan elke avond 10 goede momenten van je dag na te lopen ( de zon scheen, ik was bijtijds op, ik genoot van de tuin, ik heb me goed verweerd in dat conflict e.d.)

Ik doe dat de laatste tijd weer. Helpt echt.

 

Fijne dag!

 

 

p.s. Meya noemt LJ steevast LG 

[Asterix]

Dat is uiteraard fijn voor jezelf, als je prettige dingen kunt doen, dat voelt lekker, geeft je een voldaan gevoel.

Maar of dat de zin van het leven is, dat is een ander verhaal, maar tevens te complex en ongrijpbaar voor de huidige mens die daarvoor nog onvoldoende geëvolueerd is.

 

De hogere macht, mocht die er zijn, heeft er wel voor gezorgd dat voor velen het leven ondraaglijk is, maar daar heeft hij dan weer verdovende middelen voor geschapen.

2 december 2015 bewerkt door Asterix

[smart]

Klinkt of je het allemaal van anderen laat afhangen Asterix. Of van stoffen....

Zelfmedelijden en slachtofferschap zijn heul slechte raadgevers!

[smart]

Daarom moet je z'elf evolueren... werken aan.... beter worden... helen

[Meya]

p.s. Meya noemt LJ steevast LG 

 

Pff... heb ik het weer gedaan...

 

En dat terwijl Lady Jane ... nee wacht, ik zeg het persoonlijk:

 

@ Lady Jane, LJ (!), je bent een van mijn absolute forum helden.

[jowan]

Depressie. Ik weet er wel wat van. Jarenlang. Pillen. Experimenten met nieuwe anti depressieva, eindeloze en oeverloze gesprekken.

Als (áls, hier zeggen ze "as! as is verbrande turf...) ik toen een besef had kunnen krijgen wat er werkelijk met me aan de hand is, had het wellicht niet zover hoeven komen.

 

Ik denk het nu gevonden te hebben, met behulp van de NA en de AA. Het recept voor mij is: emoties aanvaarden (nee, niet accepteren, dat is me te passief...), ze beleven en meemaken. Niet verstoppen of verdoven.

Gesprekstherapie doe ik ook niet meer. Het was me te gemakkelijk om om alles en iedereen met woorden om de tuin te leiden en te manipuleren. Vooral mezelf. Het duurde even voordat ik dat in de gaten had.....

Geen externe middelen meer. "Kijk, Mam, ik kan met de handjes los!"

Ik zoek het in het onvervalst voelen. Beeldhouwen, koken (haha!), vrijwilligerswerk, muziek maken, reizen, schrijven, fotograferen, mediteren en bidden. Daarnaast heb ik nog wensen...

Sinds ik steeds minder problemen met mijn leven heb, (lees: steeds beter weet hoe ik wil leven) wordt de relevantie van de vraag naar de zin van mijn bestaan ook steeds minder.

Als me die vraag toch gesteld wordt: ja! mijn leven heeft zin en ik heb zin in het leven!

 

En dat is niet het wrange cynisme waarmee Asterix zijn onzeker bestaan probeert te maskeren. Ik wens je overigens succes met de zoektocht naar je bestaan. Nederigheid zou een mooi begin kunnen zijn, denk ik.

[Kohtje]

Ha jowan, we denken precies andersom bij de woorden accepteren en aanvaarden. Maar

ik denk dat we hetzelfde subtiele verschil bedoelen tussen die twee woorden. En dan zijn het maar woorden.

We lezen niet alleen de woorden, we proberen ze te leven. En daar gaat 't om...

[erik]

Als algemene reactie op de praten OVER mij. Men doet dit altijd en overal. Vandaag is het leerlingenoverleg op mijn werk en daar hebben ze het over mij en heel dikwijls hebben ze het over mij en over anderen. Ik geef ook gevraagd en ongevraagd mijn mening over het functioneren van andere leerlingen zoals ze dat ook over mij doen. En in de overdracht hebben we het over de clienten in de zorg maar in de woonkamer hebben de clienten het over de verpleging. Het voelt niet fijn want je hebt er geen controle over, het gaat letterlijk buiten je om. Maar het is altijd en overal en we doen er zelf net zo goed aan mee. Ergens is problemen hebben met dat men over je praat, je eigen onzekerheid.

 

Is praten over niet een onderdeel van "God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen" Je hebt invloed op je handelen, wat je doet en hoe je overkomt bij mensen. Om vervolgens de aanvaarden dat perceptie en oordeelsvorming altijd bij de ander ligt, aanvaarden dat dit zo is en aanvaarden dat mensen soms met je praten en soms over je praten. Dat als men over je praat je moet aanvaarden dat dit buiten je invloedsfeer ligt/ niet kan veranderen.....je kan alleen in je gedrag de voorwaarden scheppen die de basis zijn van hoe men over je praat.

2 december 2015 bewerkt door erik

[Asterix]

Enige cynischme en sarcasme zijn mij niet vreemd, ik had misschien meer smileys moeten gebruiken...

[Asterix]

Niet iedereen begrijpt altijd meteen wat ik bedoel.

[Asterix]

Das ook niet erg nederig.