Spring naar bijdragen

Donderdag 15 oktober


blondie6173

Aanbevolen berichten

Mooie tekst Jopie, vooral die laatste alinea heb ik veel aan. Dank je. Met of zonder mij niks veranderd is leerzaam voor me. Dat heb ik ook besproken met psycholoog, dat het me wijst op niet of maar heel beperkt invloed hebben op de loop der dingen. Dat geeft iets lichtvoetigs dat besef als je begrijpt wat ik bedoel. In wat Jopie schrijft zit volgens mij ook het verschil tussen onverschilligheid/ongeïnteresseerdheid en loslaten. 

bewerkt door erik
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nou, bedankt. Dit soort reacties helpen me altijd weer even loskomen uit een dreigend vastroesten of verstikken..

Grappig om te zien (Jopie) dat ik dan min of meer m'n eigen ideeën/opvattingen van een tijdje terug terugzie.

Het is daarom ook zo belangrijk voor me dat ik contact blijf houden met "lotgenoten", omdat ik in m'n herstelproces

steeds maar vooruit wil en zelfs dingen die goed gaan aan verandering onderhevig zijn. Waardoor ik

cruciale onderdelen van dat proces uit het oog verlies of zelfs helemaal kwijt raak.

"Keep it simple" is soms zo ingewikkeld voor me.

 

De zin "je hebt maar heel beperkt invloed op de loop der dingen" is de kern van m'n denkknoop...

De enige invloed die ik heb is in de houding van mezelf omdat ik zelf onderdeel ben van de loop der dingen, ik

ben dat ene kleine steentje in de rivier. Het gevaar van emotioneel handelen vind ik dat het mij als persoontje boven

het grote geheel wil stellen, IK wil zo graag dat het zus of zo gaat, terwijl dat grote geheel zich niets aantrekt van mij als persoontje, ben er

zelf aan overgeleverd..

 

Tja, en zo kun je komen tot de vraag: wat is de zin van het leven?

Als ik nou zeg dat het leven geen zin heeft, maar dat het de moeite waard is omdat het een

uniek geschenk is, ben ik dan emotieloos, koud, egoïstisch? Heb ik dan geen oog voor alle ellende die zich in de wereld afspeelt?

 

Ik heb wel degelijk oog voor ellende. En ik ben dankbaar dat heel veel van die ellende mij bespaard is gebleven tot nu toe.

Maar ik mag niet hopen/wensen dat dit altijd zo zal blijven. Dat houdt voor mij de deur op een kier om zelf het heft in handen

te willen nemen als dit me zo uitkomt.. en daar begon mijn hele drankgebruik mee.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het gevaar van emotioneel handelen vind ik dat het mij als persoontje boven

het grote geheel wil stellen, IK wil zo graag dat het zus of zo gaat, terwijl dat grote geheel zich niets aantrekt van mij als persoontje, ben er

zelf aan overgeleverd..

 

Oftewel je nek voor iemand uitsteken (en het risico van je kop boven het maaiveld uitsteken maar dat is een andere discussie) Als je je nek uitsteekt ben je niet bezig jezelf te verheffen boven de anderen maar probeer je figuurlijk de ander te bereiken.

 

En de zin van het leven; volgens mij schuilt er echt een filosoof in je. Bij teveel denken aan dat het leven geen zin heeft denk ik altijd. Niet teveel Nietsche lezen over nihilisme. Dan is het tijd om stil te staan bij hoe mooi graankorrels zijn.

 

 

Elle cultive un goût particulier pour les petits plaisirs. Plonger la main au plus profonde dans un sac de grains, briser la croûte des crême brulées avec la pointe de la petite cuillere.

Fabuleux Destin d’Amélie Poulain

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Was je niet geschrokken Hannah of wist je dat het nierstenen waren die zo pijn kunnen doen. Heb mijn vader een keer midden in de nacht naar HAP gebracht omdat hij verging van de pijn en niemand wist wat het was. Sterkte. Kan je het met veel drinken de steentjes eruit plassen of moet je behandeld worden?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

(...)

Maar ik mag niet hopen/wensen dat dit altijd zo zal blijven. Dat houdt voor mij de deur op een kier om zelf het heft in handen

te willen nemen als dit me zo uitkomt.. en daar begon mijn hele drankgebruik mee.

Ik denk dat daar ook de nuance zit als ik het liever over "kalmte" dan over "kracht" heb.

Misschien straks meer, nu naar mijn werk.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hey Hannah, ik heb mensen gezien met blaasontsteking en een goede vriend had een keer nierstenen. Indrukwekkend pijnlijk, zal ik niet snel vergeten. Jij hebt alle twee tegelijk. Moet er echt niet aan denken. Misschien dat het helpt als je je voorhoudt dat beide kwalen relatief snel verholpen zijn mits goed behandeld. Dus nog even en je voelt je een ander mens. Tot die tijd: hang in there!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hannah heel veel sterkte. Ik weet niet uit ervaring hoe pijnlijk dat is, maar weet dat wel uit verhalen van mensen. Sterkte. Helpt de pijnstiller al een beetje?

 

Ik voel me gespannen omdat ik een akelig gevoel heb bij dat gesprek van vriendin. Poeh ik hoop dat we gauw te horen krijgen wat ze van plan zijn. :rose:  Ben ook veel in gedachte bij haar dochter. Vreselijk voor zo'n meid zeg, bah.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik ben nog niet bijgelezen, maar de tekst van Kohtje/Gerrit

raken aan waar ik ook mee bezig ben.

Quote Kohtje:

Ben jij er al uit, MijnGerrit?

Ik heb mezelf al bestempeld als "koele/kouwe kikker", als slappeling, als alles wat negatief is, heb het zelfs gezocht in een van de vele

vormen van autisme.. maar niets bleek de lading te dekken.

Kom op dit moment uit bij nederigheid, maar ben niet overtuigd.

Enige ervaringen van anderen op dit gebied zijn me welkom. Want al wil ik nog zo loslaten, dit houdt me vast.

Dit komt me voor als een "niet gewenste ontwikkeling" in m'n herstelproces. Voel me soms "onmenselijk" omdat ik steeds aanloop

tegen het gevoel dat ik hypocriet ben als ik medeleven probeer te verwoorden. Dat ik dingen alleen zeg om misschien aardig en

medelevend gevonden te worden.

 

Mij helpt het om in mijn schrijfcursus, neer te pennen wat ik meemaak,

in een soort van helicopterview, die soms idd als koel op mezelf overkomt.

Uiteindelijk schrijf ik dan een verhaaltje of vrij vers, waarin ik op, meestal één

emotie/gevoel/thema inzoom.  Achteraf weet ik dan waarom juist dat prioriteit werd

of eruit sprong. Op het moment zelf doe ik denk ik maar wat.

En misschien zou elk ander item ook iets soortgelijks opbrengen.

Maar bij het delen/voorlezen in mijn hechte groep medeschrijvers, en soms door hun

feedback, vallen de kwartjes vaak pas echt, zeker als de docente helpt met doorvragen.

Ik ervaar het als mijn therapie/integratie ochtenden. En ik kan er weer mee verder.

bewerkt door lady jane
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik duim mee voor kaboutertje. Daar ik hier nieuw ben is het moeilijk om echt te weten hoe de vork in de steel zit. Ik probeer het volledige draadje te lezen maar ik kan enkel jullie reacties lezen en niet wat kaboutertje schrijft. Weet iemand hoe dat komt? In ieder geval besef ik dat het zeer ernstig is. Ik hoop dat alles goed komt. Sterkte aan iedereen!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik ben ook helemaal van de leg rond kaboutertje,

dat sluit ook aan op waar het hierboven allemaal

om gaat. Wat het losmaakt ook. Ik sliep om 4 uur nog niet,

(zelfs fakirmatje hielp niet)

maar halverwege de nacht toch een opschrijfboekje gepakt

en dat wat er opriep neergepend. Daarna was er in elk geval rust.

Op cursus beschreef ik mijn worsteling en geen huiswerk gemaakt.

Maar kon wel mijn schrijfsels uit de nacht delen.

En zo kwam ik bij de echte pijn van de machteloosheid.

delen werd helen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...