Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Lika]

Lieverd, lieverd, lieverd. Wat schrijf je deze ellende ook nog mooi op. Wat een weg lief mens. Wat een toestand. Ik gun je een lichtere blijk, maar ik weet als geen ander dat je die niet zomaar kunt opzetten. Kon dat maar. ' Mijn blik is te somber, mag ik een andere? Doet u maar vrolijk en licht, met af en toe een donker randje om het contact met de realiteit niet te verliezen...' 

 

[Sita2]

              

[kruidenthee67]

[Lika]

Mooi Thee. Prachtig plaatje. Voor Jannigje: nooit vlinders genoeg. 

[lady jane]

Jannigje, het is ook bijna ondraaglijk

en toch draag je, dus het woord bijna is een belangrijke voor je

ik gun je zo dat alle vlindertjes een klein beetje meedragen elk voor je

en vond er nog wat van goud, want zo zie ik jou, een vrouw met een hart van goud

[basta]

Oei wat zwaar, Jannigje. Gelukkig zijn ezeltjes van die doorbijters en zien ze nét op tijd een vlindertje. Ik wens je heel veel sterkte, Jannigje, en ik ga nu vast duimen dat we dit jaar met sinterklaas wéér elkaar trekken. 

(Donkeyote is een lieve feelgoodfilm die nu draait over een man met zijn kameraad: een prachtige ezel)

[Jannigje]

Dank voor de vlindertjes! Mooi.

Schreef ik 5 juli over het wachten, nu lijkt het opeens hollen!

Vanmorgen zag ik opeens een zo'n "hangbak" aan de balkonkant, daar komen de spuitgasten mee langs de gevels. Ze zijn geëindigd bij de rij naast mij, dus maandag kan ik inderdaad zomaar aan de beurt zijn. Nu heeft het gisteren gehoosd en was mijn balkon flink nat, dus alles moet eerst drogen! Ik ben al uren bezig, maar je ziet het nauwelijks!! Afijn, geen tijd om te piekeren, dat heeft ook wel wat. Er staan nu pas 10 potten in huis, ik heb 10 grote naar de voorkant gewroet. Je ziet het nauwelijks . Er leeft van alles, mieren, muizen, wolluizen, gewone luizen, er komen bijtjes langs, mijn musjes zijn onverzadigbaar, meneer ekster komt regelmatig even badderen. En natuurlijk die *#?¥~ duiven. Allemaal op en in mijn BalkonTuin.  Dat is buiten en dat wil ik graag zo houden. Maar ja er zal toch een flink aantal ook grote potten naar binnen moeten! 

En mijn pruimenboom, vol hangt hij! Die moet ik ook binnen zien te krijgen, met mieren en al vrees ik. Ach ja, waar maak ik me druk om, gezien al het andere, maar toch! Mieren, muizen, luizen, ze horen buiten!!

Dit gesjou heeft wel een voordeel: ik heb geen tijd om somber en angstig te zijn. Ik word er wel zen van. Angstige en sombere gedachten gaan rigoureus over het balkon. Ik hoop dat ze vannacht niet de weg naar mij terug vinden.

Wat mijn lever betreft: de chirurg liet de keuze bij mij, hoewel ik wel heel duidelijk merkte (opnieuw) dat hij de operatie liever niet doet, onder deze omstandigheden. Dus ik probeer te kiezen, niet alleen met woorden maar ook met mijn gezond verstand en gevoel, voor de verstandige oplossing. Dat is in mijn geval nu een nieuwe behandeling, experiment nog. Ik krijg een lokale chemo terwijl mijn tumor goedaardig is. Toch is uit onderzoek (nog niet eens officieel gepubliceerd) gebleken dat de chemo ook goedaardige cellen aanvalt in vergelijkbare tumoren als die van mij.  De hoop is dat de tumor behoorlijk kleiner wordt door die chemo. Misschien zo klein dat operatie niet meer nodig is, maar dat is maar zeer de vraag. In ieder geval hoopt de chirurg dat de tumor zoveel kleiner wordt dat hij met veel minder risico verwijderd kan worden. 

Als het allemaal doorgaat, kan het op zijn vroegst plaatsvinden begin augustus ivm de vakantie. Dan volgt dus die ingreep (aantal dagen zh opname) en dan begint het spannende wachten, en dan niet ziek zijn van de chemo hoop ik. Na een aantal maanden opnieuw onderzoek. En dan is de ideale situatie: klachtenvermindering en forse omvangvermindering van de tumor. En héél misschien hoef ik dan niet meer geopereerd te worden. Maar dat is alleen het geval als alles meezit en het wonderlijk goed gaat.

Zou het??? Misschien??? Ajb??? Kosmos of God of wie of wat dan ook: help!

[Lika]

[lady jane]

Jannig, ik weet oprecht niet of bijgaand artikel klopt, heb er zelf geen ervaring mee of van horen zeggen.

*

Maar ik bewaar de link al maanden in mijn bladwijzers, voor het geval van je weet maar nooit. Mocht de chemo niet aanslaan en je nog steeds zo'n angst hebben voor een operatie, dan kan het misschien een tussenstap worden? Ik denk niet dat 90 dagen dit proberen kwaad kan en je kunt het altijd in overleg met die chirurg proberen, wie weet wat ook zij hier nog uit kunnen leren. (heb van nabij iets dergelijks meegemaakt mbt glaucoom en acupunctuur)

[huttula]

[Jannigje]

De Jeugd van Tegenwoordig.

Het leek voedertijd voor de jonge spreeuwen, op drie plaatsen tegelijk waren moeder of vader spreeuw hun ongeduldige kroost hapjes aan het toestoppen. Zoveel tegelijk had ik nog niet gezien. Wat een ongeduldige en verwende beestjes, die jonkies. Ze hadden het ene hapje nog niet achter de spreekwoordelijke kiezen of ze bedelden alweer luidruchtig om het volgende. Vermoeiend voor die arme ouders. Nu en dat hipte pa of ma gauw even weg, als de jongeling de aandacht even liet verslappen. Ik snap dat wel, geen moment voor henzelf die arme ouders. Maar dat waren echt maar korte momenten, want hup, daar kwam de schooier ijlings aan gehipt. Maar goed het verliep wel in harmonie. 

Maar toen: daar waren er weer twee. Ma spreeuw (denk ik) was druk in de weer voor junior. Maar dankbaar? Ho maar!!! Nu kennen vogeltjes dat gevoel waarschijnlijk niet, dus dat kan ik hem dan niet kwalijk nemen. Maar opeens: begint hij ongeduldig zijn moeder te pikken! Schikt op!!! Waar blijven de hapjes!!! Pik in haar rug. Zij vluchtte weg, hij er achter aan!!! Hapje, slik, pik etc etc. Het ging maar door. Geen ontkomen aan. Hij pikte haar echt elke keer venijnig in haar rug!!! Nou ja zeg, waar moet dat heen? 

Er bestaat vast geen meldpunt voor moeilijk opvoedbare, gewelddadige jonge spreeuwen?!

 

[Jannigje]

Op 7-7-2017 om 20:39 zei Harp:

 Jij hebt nu een heleboel gedoe natuurlijk, maar straks heb je vast je fijne balkontuin weer terug.

Chemo voor een goedaardige tumor, de dokters weten altijd wel weer met iets nieuws te komen. Gelukkig vanuit een heleboel deskundigheid en onderzoek, ze proberen heus ons zo goed mogelijk te helpen. Ik kan me voorstellen dat je je veel zorgen maakt hierover. Ik hoop heel hard voor je dat de behandeling goed aansluit en dat je uiteindelijk helemaal niet meer geopereerd hoeft te worden. En weer helemaal gezond op duivenjacht kunt. 

Nu ik eenmaal begonnen ben, is het gedoe gelukkig te overzien. Het is een gigantisch gesjouw, maar het lukt. Nu nog 10 grote potten en één pruimenboom, mijn trots. Dat moet allemaal binnen staan, want buiten aande voorkant staat al vol.  Ik ben heel benieuwd hoe lang het allemaal gaat duren, want er moet van alles geschilderd worden, voor én achter.  Kan weken duren. Maar goed eerst dit en dan maar verder zien. 

Ik kwam misschien niet duidelijk over in het stukje over mijn lever. Ik ga er ook absoluut van uit dat hij/ze mij zo goed mogelijk proberen te helpen. Ik bedoelde dat eigenlijk ook te zeggen: het onderzoek is nog niet eens officieel gepubliceerd en toch willen hij en zijn collega's het al proberen. Hij had ook voor de oude vertrouwde, methode kunnen kiezen, maar dat doet hij niet. Én hij doet het in overleg met mij, dat vind ik ook wel bijzonder. Wat het lastig maakt is de onzekerheid, het afwachten, geduld hebben, proberen het op me af te laten komen zonder me suf te piekeren.

En die duiven!? Tjsa , dat gevecht blijft wel bestaan . Straks op een schoon balkon!! Over de Duvel gesproken! Weg!! 

 

Op 7-7-2017 om 23:40 zei lady jane:

Jannig, ik weet oprecht niet of bijgaand artikel klopt, heb er zelf geen ervaring mee of van horen zeggen.

*

Maar ik bewaar de link al maanden in mijn bladwijzers, voor het geval van je weet maar nooit. Mocht de chemo niet aanslaan en je nog steeds zo'n angst hebben voor een operatie, dan kan het misschien een tussenstap worden? Ik denk niet dat 90 dagen dit proberen kwaad kan en je kunt het altijd in overleg met die chirurg proberen, wie weet wat ook zij hier nog uit kunnen leren. (heb van nabij iets dergelijks meegemaakt mbt glaucoom en acupunctuur)

Ik wilde kijken en reageren op je link en nu is hij weg? 

[Reacher]

Wat een nare baby spreeuw  je zou als ouder-vogel gewoon expres van de leg gaan en geen kindjes meer krijgen! Ik denk dat je balkon heel mooi gaat worden! En als ze langer werk hebben blijven de duiven misschien juist wel voor altijd weg. 

Inderdaad fijn dat de arts zich zo over je welzijn buigt Jannigje. Kan me tegelijkertijd ook zo voorstellen dat je je zorgen maakt, je weet niet wat je te wachten staat en het is allemaal onzeker tot je de behandeling achter de rug hebt. Dikke kus van een mee voeler 

[Lika]

Ik ben nu een boek aan het lezen over mindful opvoeden. Misschien had mama-spreeuw dat niet genoeg gedaan?

Jannigje, ik onthoud vandaag als de dag dat jij eerder was dan Yvonne. 

[smart]

Ik lees dat het in verschillende opzichten hartstikke zwaar is Jan, maar o o wat lees ik je graag!
Je paniek over het balkon.... mijn lieve hemel: met wat jij op je balkon hebt staan kan ik mijn hele tuin wel vullen geloof ik. Arme jij; maar dan toch is er wat hulp en toch laat je de moed niet zakken. Goed zo! Let it flow......   (as het evve ken...)
Zo blij dat je meer bent gaan schrijven op dit forum, lief mens.
En wat spannend van de behandeling die je ingaat!!

Zet m op.
Als ik niet zoveel schrijf hier... ik lees wel hoor! En ik sta achter je en als ik wat kan doen dan hoor ik graag van je (laat je helpen meis!)... als het kan dan doe ik het.

Welterusten!

[Jannigje]

Dank lieve Reacher, Lika en Smart 

Ik heb een voorstel voor een nieuwe therapie, moet ik maar eeens overleggen met de GGZ deskundigen: je neemt een clubje depressieve, angstige mensen en laat hen, in een testsituatie, een experiment ondergaan dat weeeeeekkken gaat duren. We noemen het ...... eh..... omlerengaan met zakendiejeabsoluutnietindehandhebt. Te lang? Oke. ZDJANIDHH? Mmm, klinkt niet, niet pakkend genoeg.

Afijn, ze wonen ergens, tijdelijk, zeg een flat met een balkon vol planten. Tja hoe kom ik er op he? Geen idee, valt me zomaar in. Dan geef je ze weken van tevoren te kennen dat er "werkzaamheden" komen, maar je zegt niet wat en wanneer. Geweldig toch!! Wat een goede testsituatie! Laat maar komen die onzekerheid en angst! Onderga het maar!!! Wij staan klaar voor je ( dat weten ze bij de GGZ nog niet hoor, van dat klaarstaan, moeten we het nog over hebben). Afijn, dan geef je de proefpersonen na weken een nieuwe brief: vanaf maandag kunnen we komen! Paniek natuurlijk bij die lui? Wat betekent dat? Komen ze maandag of niet? Wat moet ik nu doen? (En ggz observeren he ). Oke, deze keer niet te lang de spanning opvoeren. Laat ze maandag inderdaad maar komen. En die arme depressievelingen werken zich een slag in de rondte, ze hebben helemaal geen tijd om somber te zijn. Bang wel, hhmm.....

En als ze tussendoor opeens stukjes gaan schrijven op een of ander forum dan spreken we hen aan op hun ontwijkende gedrag. Weglopen? Smoesjes verzinnen? Niets ervan! Schrobben nu, de spuitgasten zijn weg. Nu de kans grijpen om dat balkon goed schoon te maken!! 

En daarna laten we hen weer wachten, wachten op de schilders.  Weten ze niet wat ze moeten doen, Ha! O ja en dan zeggen we ook nog dat er aan de andere kant ook werkzaamheden plaats gaan vinden, en ook dan zeggen we niet wat en wanneer. Laat ze maar in onzekerheid! Loslaten moet ze leren! Angst onder ogen zien! Hulp vragen! 

Zullen we er ook nog een stuk fysiek ongemak bij doen, of is dat overdreven? Sorry, ik draaf nu misschien een beetje door. 

Tsjonge , misschien toch niet zo'n goed plan? Want ik had nu al lang weer op mijn donder gekregen dat ik niet aan het schrobben ben nu de ijzers heet zijn. Wat een vreselijke mensen, beetje sadisme is hen niet vreemd. 

Nu maar weer schrobben.

Straks komt een vriendin helpen, voor het eerst dat ik dat hier toelaat. Alle gekheid (deze was niet bewust) op een stokje, zij komt met liefde en ik vind het spannend en eng. Maar ik aanvaard het wel. Schiet ik toch opeens weer vol.

[Gast]

Ik heb je bijgelezen , poehee, t is nogal wat. 

en ik ben blij dat je hulp van de vriendin aanneemt. En dan nu schrobben met die benauwd hitte. Heftig. Sterkte. 

[Lika]

Och Jannigje, wat is hulp aanvaarden en zeggen dat je het nodig hebt een moeilijk iets.  en wat goed dat je het toelaat!! Ook al is het spannend en eng.  dat vind ik super stoer van je.

[Sita2]

Dat stuk over de Jeugd Tegenwoordig...GEWELDIG 
Blog je ook? Zou je mooi passen.

Hoe gaat het met je vandaag?

[Jannigje]

Het gaat niet zo goed met me, dat is eigenlijk een understatement. Ik weet niet goed of het een reactie is op de afgelopen maanden of dat het komt omdat ik geen antidepressiva meer slik. Ik voel me emotioneel heel wankel. Emotioneel zijn vind ik op zich niet erg, het is nu misschien een beetje te, maar dat geeft niet. Maar het ongrijpbare, akelige, wanhopige gevoel dat er steeds is, kan ik heel moeilijk verdragen. Die pillen deden blijkbaar veel met mijn hormonen, want ik heb weer heel veel opvliegers. Dat is vervelend, ik kan weer opeens kleddernat zijn, maar dat is bijzaak. Wat ik heel moeilijk vind, is dat ik opeens in een enorme put val, ik voel me dan angstig en totaal ontdaan en weet niet waar ik het zoeken moet. Daarna komt dan het zweten en weet ik weer: o shoot, dit is er weer één. Dat gebeurt me ook 's nachts, dat is pas akelig. Geen enkele relativering in die uren. Ik ben er wakker van geworden!! En geloof me, wakker liggen en je wanhopig voelen is erg, maar wanhopig wakker worden is zo mogelijk nog erger. 

En juist als ik me zo voel is het zo moeilijk om contact te maken. Dus ik moet alle zeilen bijzetten om me niet terug te trekken.

Er was op het nieuws dat een of andere zanger een eind aan zijn leven had gemaakt, mijn reactie daarop is voor mij veelzeggend. Ik benijd hem, hij hoeft niet meer. Dat is een veeg teken.

Daarbij voel ik mij lichamelijk ook niet goed.

Ik denk regelmatig weer aan verdoven: weg met die rot gevoelens. Maar drinken doe ik niet.  

En zo weer de nacht in. 

 

[Sita2]

Lieve Jannigje je bent te waardevol om er niet meer te zijn.   

Stoppen met antidepressiva is heel heftig. Sorry als ik het zou moeten weten, maar heb je nog begeleiding hierbij? Ik zou daar zeker contact mee opnemen. Je zal de eerste niet zijn, die suïcidaal geworden is door de afkick.

Die zanger is nb overleden, doordat hij drugs en alcoholverslaafde was.

Blijf hier komen Jannigje 

Sterkte vannacht en veel liefs!

[Lika]

Lieve Jannigje, de kleine dingen die mooi zijn. Ze zijn er ook voor jou. De gevoelens die je beschrijft, ken ik wel denk ik. Vreselijk. Vreselijk inderdaad. Ga je over een tijdje weer andere mediscatie gebruiken? Ik dacht dat ik dat gelezen had, maar kan me vergissen.

rust en regelmaat ja. Wandelen. Met aandacht. Het helpt mij erg, maat ik vind het ook moeilijk.

liefs, liefs, liefs en dikke knuffel.

 

 

[Sita2]

Jannigje 

Hoop dat je rustiger kunt slapen

[Gast]

Ik lees dat je het flink moeilijk hebt momenteel, Jannigje. Heel veel sterkte. Ik hoop dat je prettig kunt slapen. 

[Sita2]

Hoe gaat het lieve Jannigje? Ik denk aan je!