Spring naar bijdragen

Donderdag 16 april


luna1961

Aanbevolen berichten

Net zo'n lange PB geschreven dat mn naam er niet meer onder kon......lees daarna de draad en zag al veel voorbijkomen....

 

Waar is Ploffie eigenlijk? Afscheid genomen?

En AR geemigreerd naar La Douce France?

Walrus terug naar de zee?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik ging vanmorgen slapen terwijl de ochtendploeg net wakker was omdat ik even dacht langs te gaan bij die vriendin. Ze had gebeld of ik even langs wilde komen. Ze had duidelijk geen zin in zware gesprekken en ik wist al dat ze veel van muziek weet en zelf ook erg muzikaal is. Dat eindigde in priveles muziek. Honderden youtube filmpjes verder werd het steeds later. Tussendoor verhalen over haar hele leven, leuke verhalen en veel frustraties. Daarna korte gesprekken die wel zwaar waren een regelmatige traan en verder met muziek. Heerlijk om haar te zien genieten over muziek. Heerlijk om enthousiasme te horen en beseffen dat ze vooruitkijkt met plannen.....dat ze ergens een perspectief heeft nog. Klinkt gek maar ik had een heerlijke avond. Lag dus om half zeven op bed. Nu net ontbeten.....help ik heb nu totaal geen ritme meer...

 

Vond het ook wel fijn in die ruimte die vorige keer zo zwaar beladen was nu een gezellige ontspannen tijd te hebben.

 

Nu huis schoongemaakt want ik had mega achterstand morgen weer werken met de frisse start van een opgeruimd huis.

bewerkt door erik
Link naar opmerking
Deel via andere websites

.....een 12-stappen verslaving of een 12-stappen-meeting-verslaving.....

 

Grappig, daar hadden we het gisteren in de (12-stappen) meeting over.

Ik ben niet verslaafd aan zuurstof, maar heb het wel nodig.

Zo ook met meetings.

 

Ik kan een tijd m'n adem inhouden, maar op een gegeven moment krijg ik het benauwd.

Zonder zuurstof ga ik dood.

Ik kan een tijd zonder meetings, maar op een gegeven moment krijgt m'n ziekte verslaving weer voedingsbodem.

Dat merk ik aan onrust- en onlustgevoelens in allerlei gradaties en vormen.

Zonder meetings word ik langzaam weer krankzinnig en ga ik (misschien heeel langzaam) dood.

Ze zijn mijn vinger aan de pols, mijn zuurstof.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Jeetje Erik, lees dit bericht nog eens goed als je lekker uitgeslapen bent en een fijne frisse dag hebt: klinkt dit leuk?

Mwah, in mijn oren niet hoor :( Doorzakken zonder alcohol, je laten meeslepen in de emoties van die vriendin (hoop je nog stiekem dat er meer is? En waarom, vriendin heeft hulp nodig lijkt me?) In de ochtend moeten bijslapen en wakker worden met een mega achterstand in je eigen klussen...

 

Ik ben het met Kohtje eens: knap dat je niet drinkt maar het klinkt niet fijn. En hoe lang hou je dat nog vol als je je zo laat omgeven door in mijn ogen negatieve emoties, een claimende ex, het ophalen van herrinneringen doorspekt met frustraties en ook melancholie is meeslepend...)

 

Kies lekker voor jezelf! Ik heb het niet allemaal zo gevolgd, wel een flard laatst van dat je zelf hulp ging zoeken (Top ! ik vond dat ook moeilijk en ga nu elke keer fluitend naar therapie, zo fijn vind ik het ;) ik kan het je dus aanraden.

 

Wel erg fijn die inhoudelijk kritische reactie want daardoor kan ik nadenken en me afvragen of ik het ook zo vind wat je schrijft. Dank je wel daarvoor.

 

Wil ik meer....NEE dat weet ik heel heel zeker. Doorzakken kunnen zonder alcohol, bij emoties toch niet drinken. Daar ben ik trots op, ja dat is leuk dat ik dat kan. Me de afgelopen tijd heel helder hebben dat ik dit absoluut zonder drank wil. Niet wazig en verdoofd en mixed up door de drank maar zoals het is. Hard lachen, zingen, luisteren, arm om schouder, huilen, verwonderen over de blik en glimlach de ze heeft als ze praat over haar dingen zoals haar muziek. Alles komt ongefilterd binnen zonder drank en ik kan er mee omgaan en ik merk geen schreeuwende trek. JA puur op het aspect niet drinken vind ik dit leuk en voelt erg goed dat ik dat kan.

 

Ik was in die ruimte vorige keer met alleen maar praten over dood willen, wanhoop, hulpvraag, Deze keer was het hele scala aan emoties weer terug en vooral de positieve. JA dat was leuk. Dit was de eerste keer dat we direct tegenover elkaar zaten weer. Niet online via berichten of bellen maar haar zien en emoties kunnen lezen in blikken. Dit gecombineerd met dat het ook erg gezellig was maakte het een nacht die dramatisch is voor mijn bioritme maar erg goed voor mijn humeur.

 

Moet ze hulp zoeken, JA. Dat doet ze nu ook als ik haar woord geloof en dat doe ik. Is dat haar pakkie aan van hoe en wat? Ja, ik blijf niet bezig haar te wijzen daarop of op noodzaak tot regelmaat. Ik ben haar vader niet.

 

Ik had geen mega achterstand. Ik zou gaan wandelen met mijn moeder. Mijn moeder ging door haar rug en daardoor ging dat toch niet door. Ik heb vanmiddag al mijn klussen gedaan en ouders gezien bij het eten alsnog.

 

Echt leuk zal het ook niet zijn, dat een goede vriendin niet meer wil verder leven, is nooit leuk. Dat veel gezegd is juist ook over grenzen en afstand maakt het zeker de moeite waard. Mijn les is loslaten dat ik nu thuis zit en zij haar ding doet. Ik morgen ga werken en mijn dingen doe en zij de hare zoals hulp zoeken. En GGZ achter de broek aanzitten want jemig wat zijn die traag terwijl er me dunkt relevantie is nu.

 

Kritisch punt voor mezelf; me laten lijden door haar emotie. Het was leuk omdat het in meerdere opzichten met haar emotioneel beter ging. Mijn emotie zou niet zo gekoppeld moeten zijn aan die van haar. Zeker niet gezien haar enorme dynamiek, en extremen in emoties. Komende dagen werken en meer afstand. Zij haar ding ik de mijne.

bewerkt door erik
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoe gaat het nu verder met haar Erik? Krijgt ze begeleiding na haar aanval van dit weekend?

 

Ik hoor het proces van haar kant en dat is dat ondanks de crisisdienst die dag, ondanks gesprek bij Breider en vraag om GGZ hulp de mevrouw van de balie niet eens kan bevestigen dat ze in behandeling is terwijl ze medicatie krijgt elke week van Breider, die doosjes vaak genoeg gezien. Dat ze nog niet teruggebeld is ondanks dat dit gezegd is. Dat ze op burgernet stond nadat ze uit frustratie weg ging bij HA. Dat ze toen weer 3 agenten in huis had. Ik heb haar meerdere keren gewezen op dat ik vind dat het superbelangrijk is die hulp. Staakt het bij een te trage GGZ die zelfs na crisisarts interventie en 2x politie laten zoeken nog steeds niks concreet heeft zoals haar verhaal is van zij die steeds belt en GGZ die niks doet......Of staakt het bij haar wil/ weerstand tegen psychische hulp. 

 

Ik vind het niet mijn taak om aan haar te twijfelen of me te bemoeien met het GGZ hulpproces want ik wil dat ze gaat omdat ze dat zelf wil. Ik ga niet uitzoeken en meeregelen en pushen. Ik help pas als ze me vraagt te helpen ergens mee. De rest heet dus loslaten.

 

Kort antwoord op je vraag; ik heb geen idee hoe het zit precies en zit met mijn handen op mijn benen mezelf te dwingen het haar te laten doen.

bewerkt door erik
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...