Alcohol eist zijn tol....

[Monster]

Anette, je klinkt mild. Je klinkt mooi. Dank je wel.

[Anette69]

Woensdag.....

Wat gaan de dagen ineens weer langzaam.

En hoe lastig om de draad weer op te pakken en weer positief verder te gaan.

De wil is er wel maar het knopje wil nog niet goed om.

Na een dag werken en groothouden komen dan toch de tranen zogauw ik in de auto zit naar huis. Verdriet wat er uit moet en dat mag ook.

Dat iemand in zon korte tijd zoveel bij je los kan maken

Moedig voorwaarts, ik weet dat ik t kan, dat heb ik inmiddels geleerd.

Vertrouwen op mezelf ......

[ronja]

Je kunt het zeker en verdriet hoord er ook bij .Knap dat je je durfde open te stellen voor iemand dat is ook sterkte.

[Anette69]

Zucht ...... Waar zit die knop .....verdrietig

[lady jane]

mag een bloemknop ook?

[ronja]

Sterkte als je de knop gevonden hebt laat het mij even weten dan zet ik hem bij mij ook uit ?

[Anette69]

Nee Gerrit, niet de alcoholknop.

Ben eigenlijk totaal niet met alcohol bezig.

Het knopje om de draad weer op te pakken en positief verder te gaan......

[ronja]

Had ik ook verkeerd begrepen , sterkte en dat komt wel weer denk ook heeft even tijd nodig .Zou ook raar zijn als je dit niks zou doen .Sterkte

[huttula]

Anette...als ik het niet meer zag zitten ging de zons ondergang bekijken

Ging boekje met possitieve spreuken lezen.

Het heeft me er vaak doorheen geholpen om weer in te zien "daar doe ik het voor"

Na het stoppen ..krijgen we nog een hele grote les.

Hoe ga ik met om met gevoelens die ik eigenlijk niet wil hebben

Dat zijn niet de fijnste gevoelens..toch horen deze ook bij jou ontdekkingsreis.

Want die "ik" is het belangrijkste in ons leven

Die wil door

De wil ben jij...het hoofd maakt het vaak zwaarder

Succes anette er is nog genoeg om positief om te zijn

[Anette69]

Heftige dag weer vandaag, collega verongelukt, jonger dan ik nog, 3 kinderen zonder vader, een jonge vrouw verder zonder haar levensgezel......

Waarom?

Soms begrijp ik t leven niet .

[lady jane]

afgrijselijk

[Monster]

Wat sterk van je dat je niet wegblijft en bozig blijft op het leven.

Anette, het is pas een week uit en nu weer zo'n moeilijke confrontatie met het gevoel van oneerlijkheid........

Je voelt.

Je voelt en het is niet fijn wat je voelt.

Je brein bemoeit zich ermee en je vindt er een heleboel van. Laat es?

 

Je verdooft je gevoel niet meer, en ja dan voel je het wel heel rauw en hard. Heel veel sterkte nu. Gun jezelf wat tijd om weer positiever te kunnen zijn. Het is toch logisch dat dit niet met een weekje verwerkt is?

Anette, je gaat goed. Nogmaals sterkte.

[Monster]

Vanochtend werd ik bepaald bij jouw eigen onderschrift:

Give time some time.....

 

Fijne dag.

[Anette69]

23 weken nu

Soms ben ik blij dat jet haar dagen nog telt want ik ben precies 20 dagen verder dan zij.!dan kan ik t nog een beetje onthouden.

Ik zit op een forum over alcohol en alcohol de baas worden en zo teruglezend is dat helemaal niet de rode draad.

Ik schrijf vooral over de liefde, de pijn die liefde in mijn leven veroorzaakt door een groot gat in mijn hart vanuit mijn jeugd.

Vroeger werd ik 'niet gezien' , deed ik er blijkbaar niet zoveel toe. Weliswaar niet bewust, mijn ouders hielden absoluut van mij, maar werden zo opgeslokt door hun eigen problemen, dat ik vaak domweg niet in beeld was.

En daarnaast moest ik t verdriet van mijn moeder opvangen, het lot van mijn moeder dragen, zo had ik bedacht.

Niemand die me vertelde dat dat niet mijn taak was, dat ik gewoon kind hoorde te zijn.

Dat het gat in mijn hart niet opgevuld kan worden door een ander, dat weet ik inmiddels wel. Hoe dat dan moet om dat van binnenuit te helen, daar zit ik nog midden in.

En daarom doet t gewoon nog vaak en heftig zeer.

Omdat ik steeds bij mezelf weg ga en de ander als uitgangspunt neem, uit verlatingsangst, angst om weer alleen te zijn.

Dat ik er toch mag zijn, begin ik heel langzaam meer te ervaren. Als mens, maar ook als vrouw. Ik wordt me bewust van mijn energie en wat dat met anderen doet. Dat ik dan dus echt contact maak . En wordt gezien.....

Bijzondere ervaringen van mens tot mens die ik koester, die me doen groeien in wie ik mag zijn.

Vanavond een dip. Na 5 dagen groot houden omdat de kids er zijn, komt dan toch de ontlading bij het alleen zijn.

Het gemis, het niet (meer) gezien worden ddor deze ene persoon die mijn hart zo heeft aangeraakt.

Ik weet dat ik in liefde llos mag laten en dat wat voor elkaar bestemd is, uiteindelijk ook bij elkaar zal komen.

Maar oh wat vind ik dat moeilijk.

Accepteren van wat is.......

[lady jane]

soms moet je een poos iets verduren Anette

dat hoort bij ieders leven

en weet je, situaties veranderen ook weer

met wat geluk ben jij dan weer een stuk gegroeid

en gelukkig zie je nu al hoe je tussen de omstandigheden

door al gegroeid bent, oogst, en steeds meer jezelf wordt.

[Anette69]

Ben moe en verdrietig.

Iets vandaag heeft alle energie uit me gezogen.

Kort lontje, tranen die hoog zitten, gevoelens die geen kant op kunnen.

Ik kan t niet eens benoemen, waar t van komt ...

[huttula]

Dikke knuf

Toch emoties ..leren kennen..leren omgaan..jezelf leren kennen

Toelaten..toestaan van emoties

Tis een heel proces

[erik]

Annette  

[Monster]

Annette, ben je moe?

Je klinkt bekaf, ik heb met je te doen. Heel dapper van je om daar eerlijk en open over te zijn, mooi weer spelen zou je zó op jezelf terugwerpen.

Je bent dapper.

Komt het binnen?

Je bent dapper. Respect voor jou.

[JoAnn73]

Heftige tijden.. we zijn er hier voor jou. Sterkte meis!

[lady jane]

[Anette69]

Natuurlijk kom ik morgen!

Ben vreselijk toe aan iets nieuws, iets anders, iets positiefs.

Even vergeten wat allemaal niet is en gewoon zijn in wat wel is en me daar hopelijk fijn bij voelen.

Kijk er erg naar uit om al die gezichten te gaan zien die bij de namen horen en de mensen te gaan ontmoeten die me steeds weer een hart onder de riem steken en met lieve, bemoedigende woorden mij opbeuren en een spiegel voorhouden als ik t ff zelf niet meer zie.

Hoe zou ik niet kunnen komen!!

[maartje]

Dag Anette, ben pas net nieuw hier op het forum en heb net jou draadje gelezen zoals dat hier blijkbaar heet. Ik ben behoorlijk onder de indruk. wat een verhaal en wat heb jij veel te verstouwen gehad de afgelopen tijd (zelfs jaren). Diep respect voor jou manier van omgaan met alle lastige situaties die op jou pad komen. Ik wil je en hele dikke knuffel geven.

[Monster]

Super!!

[Anette69]

Vanavond een feestje gehad.

Eerst eten met familie, daarna feest, zon 80 man.

Zo geen zin gehad, zo er tegen op gezien, een feestje waarnaar ex vriendje nog mee zou gaan , confronterend en toch..... Zo donders goed weten dat thuis blijven geen optie is, gewoon omdat het leven nu eenmaal verder gaat.

En het was moeilijk, en pijnlijk, en eenzaam....

En zo vaak gedacht zal ik naar hus gaan, ben ik lang genoeg geweest om er nu tussen uit te kunnen piepen?

Nee ik blijf want ik leef en live goes on....

En zowaar , " can you feel it" van the Jacksons zette uiteindelijk de knop om . En heb ik gelachen en contact gemaakt.

Ik wist en voelde dat deze avond weer een belangrijke stap zou zijn En dat was t ook....