Jowan stelt zich voor

[plof]

jowan, dat is slim.

 

En het kan: rechtsboven een bericht heb je een # met een getal. Dat is de link naar een specifiek bericht. Die kan je weer in je bericht zetten.

18 juli 2015 bewerkt door ploffie

[jowan]

Ok, ik heb een waarschuwing gekregen zonder punten maar ter informatie dat een bericht van mij op een quote van een bericht dat verwijderd is, verwijderd is.

Ik ben niet zo thuis op fora, maar hoe kun je je eventueel een moderator contacten? gaat dat middels bericht of email?

Ik las ook eergisteren of zo, dat ik op een 2de plaats zou staan als meest actieve deelnemer. Afgezien dat dat nooit kan, waar kan ik zo'n informatie vinden?

 

Ik gaf het in de dagdraad al aan, ik ben er een paar dagen tussenuit, iets minder Internet, Nederlands Kustpad.

Heb een fijne en nuchtere tijd hiero!

[kruidenthee67]

Wandel ze!

[Indigo]

Fijne dagen jowan!

[jowan]

Zit buiten en schrijf mijn dagboek. Gisteren was een enerverende dag, veel krommunicatie en irritaties. Wat kunnen "volwassenen" zich toch aan doen. Gelukkig is het strand breed genoeg en loop ik met blote voeten door de op het strand spoelende golven. Het zijn ook niet mijn irritaties, maar ik maak het dus wel mee. Maak ik een foto of een plasje, loopt de groep door, kijken niet op of om. Goed voor mijn afgewezen gevoel en verlatingsangst. Mooie training.
Ik heb mijn nek en kop verbrand, niet meer gewend, zo'n goed weer. Vandaag zal er minder zon zijn.
Ik zie wel of ik het uit hou, deze week. Het lopen op het strand valt me alleszins mee, we volgen de route ook niet en blijven aan zee., terwijl het parkoers ook door het duin en dorpjes gaat.
Jeugdherinneringen. En meditatieve mijmeringen, terwijl de rest met zichzelf bezig is. Mooi toch, het past in elkaar. Zo meteen ontbijt en weer aan de gang. Voor wie dit leest: heb een fijne dag, ga ik ook doen!

 

Edit: eigenaardigheden van vingercomputergebruik aangepast.

23 juli 2015 bewerkt door jowan

[lady jane]

Het klinkt als de 6-daagse

van HvH naar DH jowan?

wow, die staat nog op mijn wensenlijstje.

geniet ervan

ook vandaag wordt een stranddag!

goed insmeren dus.

[jowan]

Ik ga eens kijken of zo'n strandwandeling ook voor lotgenoten geregeld kan worden.
Wat dan nodig is, is een station aan begin en/of einde.
Ik heb nu prachtig weer, dat vertekent het beeld, maar toch....

Ik vind het heerlijk om met blote voeten door het water te soppen, stil voor mezelf een melodietje te neuriën en mijn gedachten kalm te laten dwalen.
Dat kan ik kennelijk ook zonder gek te worden. Hele stukken jeugd en ander verleden komt terug. Niet op een angstaanjagende manier.
Alsof ik er van afstand naar mag kijken zonder oordeel, mooi.

Op een gegeven moment moet ik een plas doen, kijk om me heen dat ik niemand stoor en doe mijn ding. Op mijn leeftijd begint het allemaal al wat langer te duren. Komt er toch een moeder met kind in de buurt terwijl ik mijn broek weer dicht maak. Ze is toch een partij hoogst verontwaardigt! Milieu, zeden en normen. Soms voel ik me een vreemde in deze wereld.

Mijn groepsgenoten beginnen er ook een beetje aan te wennen. Dat ik het fijn vind mensen uit te laten praten

23 juli 2015 bewerkt door jowan

[jowan]

Vervolg(zit te klooien op een vingercomputer): en dat ik niet meteen een oordeel of een oplossing hoef te hebben, dat niet meteen alles in een type of categorie hoeft te passen. Dat processen vaak interessanter zijn dan de dingen.
Het is wat dit betreft de laatste dag, Vanavond wil ik thuis zijn en het is ook genoeg geweest. Niet teveel, genoeg.
Ik heb niet de idee dat ik mensen of de wereld kan veranderen. Wel begin ik een manier te vinden waarop ik voor mezelf een aangename plek kan maken. Tijdelijk dan. Want met elke vloed verdwijnt alles weer wat ik in het zand schreef. Als anderen er al niet doorheen liepen.......

 

 

Edit: thuis op de laptop fouten en eigenaardigheden weggewerkt. In de tekst, dan.

23 juli 2015 bewerkt door jowan

[Akkordeon]

Mooie posts jowan! Geniet van je laatste dag daar! Het klinkt alsof het super inspirerend was\is!

[Monster]

als jij zo doorgaat blijf je koploper Mr. Poster

Veel plezier met wandelen, als je tussen het posten door tenminste nog tijd hebt om te wandelen.............

[jowan]

Kom ik hier weer eens kijken, zie ik dat de laatste posting nog over dat wandelen gaat, vorige week.

Dat is inmiddels weer verdrongen door de Flixbus en Brussel.

Gisteren geweest.

De bus:

positief: Hij is op tijd en rijdt op tijd, driekwart vol op de heenreis, schone, nieuwe bus. En kost een drol: €5 enkele reis Maastricht-Brussel. Een "goede" chauffeur voor zover ik dat kan beoordelen, geen highway cowboy die zaken naar zijn hand probeert te zetten voor 7 meter winst. Alles via Internet (Ideal) te regelen en te controleren met een app op je telefoon.

negatief: is afhankelijk van verkeersdrukte, péripherique Paris is daar een voorbeeld van. (mij lijkt dat als je daar standaard vertraging oploopt, je dat ook kunt plannen....), plaatsen waar de bus staat zijn lastig te vinden, want een beetje buiten de structuur van de normale bussen, WiFi doet het niet (lijkt een futiliteit, maar een hollander in het buitenland zonder WiFi, o la la, roaming kosten....), op de terugweg was de bus (uit Paris) dus veel te laat, was de bus niet helemaal zo schoon als hij 's morgens was en ik hoorde van anderen dat het toilet flink bezoedeld was. De chauffeur op de terugweg kon veel beter rijden en een hoop andere dingen met zijn telefoon doen, zoveel dat de richtingaanwijzer een hoop minder aandacht kreeg, maar hij maakte wel de verloren tijd goed zodat we op schema Maastricht binnen reden. Dat ik daarna geen aansluiting op een trein terug naar huis had, was voorzien.

Anders: Net voor vertrek uit Brussel had ik wat tijd over en dacht op het Gare du Nord van het toilet gebruik te maken. (schoon, ruim en 50 cent). Het station in ging prima, maar op de terugweg bleven de schuifdeuren gesloten. Een heel eind om moeten lopen. Het zal je maar in de laatste minuut voor vertrek gebeuren..... Die bus rijdt zonder jou weg, hoor.

 

Brussel: rommelig, centrum über toeristisch (let op je rugzak en andere zakken die gerold kunnen worden), alle gebruikelijke trucs worden ingezet om je van je geld en eventueel spullen af te helpen. Politie zie je op straat niet anders dan in snelle auto's met sirene. Verder lijkt het erop dat Brussel een voorbeeld wil zijn voor vluchtelingen, asielzoekers en immigranten. Hele wijken uitsluitend Marokkaans, nee geen drie straten, drie wijken aan elkaar. Zelfs de speeltoestellen zijn kamelen en palmbomen. Daar is natuurlijk niets mis mee, maar zo omvangrijk had ik nooit durven dromen. Overigens liep ik ook door die wijken met een veel veiliger gevoel dan door de Haagse Schilderswijk, bijvoorbeeld. Verder is de stad erg uitgestrekt, lijkt net een aaneenschakeling van vroegere kleine dorpjes, de oude kerntjes zie je nog terug. En natuurlijk een hoop pracht en praal, bogen en goud. En ik denk dat je er ook kunt zien waar je "bijdrage aan Brussel" blijft. Europa is er prominent aanwezig. Als iedereen in die joekels van gebouwen hard werkt, dan is er een boel werk in Europa!

Rond Gare du Nord: moderne hoogbouw, je moet ervan houden, temeer omdat het misschien meer is om een "statement" te maken dan dat het nodig is. Ik ben niet zo van je anders voordoen dan je bent...

Een fritkot. Dat vind je dus alleen nog maar als toeristenattractie in het centrum. Daar kwam ik na 24 km zeulen ook achter.....

Als je van mediterrane "snelle hap" houdt, is dat geen probleem, dat is op elke hoek te koop. Maar België en dan zonder fritten......  Ik heb ze gehad, maar met moeite.

Verder kreeg ik een glimlach op mijn gezicht van Jeanneke P*s, zeker toen ik even later het toeristen gedoe rond het Manneken P*s zag. Kijk daar op die plek overigens extra goed uit met je spullen. Er worden voorstellingkjes opgevoerd en dat wordt zó gedaan dat het een beetje dringen wordt. Kinderen slaan dan toe. Omdat ik bij die dingen altijd achteraan sta en een beetje op afstand, heb ik een toerist kunnen waarschuwen dat er al een paar grijpgrage handjes in zijn rugzak zaten. Maar dat is niets van exclusief Brussel, dat zie je overal als je dat wil.

En: ontstellend veel daklozen, verslaafd of niet, die tegen de avond overal een slaapplek zoeken en de spullen daarvoor uit hun verstopplaats halen. Ik weet hoe het werkt en zag het met lede ogen aan.

 

Brussel en Flixbus: de moeite waard om het nog een keer te gaan doen, met Brussel ben ik nog niet klaar!

Mensen die meer willen weten, bel ff of PB.

29 juli 2015 bewerkt door jowan

[kruidenthee67]

Yeah Brussel...geweldige kunstmusea! Maarre...beetje buiten het seizoen...geldt ook voor andere grote steden...zoals A'dam?!

Voor vijf euro? Da's geen geld....leuk geschreven jowan 

[jowan]

Ik heb mijn "eigen stekje" weer gevonden.

Afgelopen dinsdag heb ik besloten om weer voor een relatie beschikbaar te zijn.

Dat is best een lastig besluit als je 65 geworden bent. Maar ik ben nog jong in doen en laten en zeker nog lang niet achter de geraniums. (Die stinken, trouwens).

Het levert meteen ook wat praktische vragen op die om een antwoord verlegen zitten.

Ik heb geen zin en zie geen heil in "virtueel daten" via een kennismakingssite of App. Dat is me te ver weg en te afstandelijk.

Vroeger moest je leren dansen om een meisje te vinden. Ik ben een muzikant en muzikanten dansen niet volgens De Dijk.

Hoe dan wel? Niet echt een bruikbaar idee. Uitgaan, ja. Maar dat is voor een alcoholist ook geen sinicure. Zeker ook omdat ik dan waarschijnlijk in andermans rook moet zitten en dat vind ik verschrikkelijk vies.

Ik doe vrijwilligerswerk, maar tot op heden kom ik daar geen kandidaten tegen, zo lijkt het.

In elk geval moet ik eruit, het huis uit. Want ze komen me niet opzoeken, zoveel is zeker. Reizen wil ik meer gaan doen. Daarbij spreek ik vaak mensen aan, maar dat zijn mensen onderweg, het lijkt zo vluchtig.

Aan mezelf kan ik ook nog wel wat doen, denk ik. Hoe word ik opener, toegankelijker, benaderbaarder, aanraakbaar? Daar wil ik dus de komende tijd mee aan de gang. Ik sta open voor tips en suggesties.

 

Verder komt de vraag naar de zin van leven, levenszin, in me op. Ik geloof echt dat er voor mij iets is weggelegd wat helemaal bij me past, helemaal mijn frequentie is, waar ik helemaal mezelf kan zijn en wat me gemakkelijk afgaat. Ik weet alleen nog niet wat dat is. Als een rechtgeaarde verslaafde heb ik zo ontstellend veel zaken die ik leuk vind dat ik niet weet waar te beginnen. Ik denk dat ik hel veel weet en kan, maar niets echt goed. Van alles net niet genoeg diepgang.

Maar elke vooruitgang start met een eerste stap, een begin. Dus zonder begin kan ik alleen maar blijven dromen. En dat heb ik meer dan lang genoeg gedaan.

Ik roep al dertig jaar dat ik iets met schrijven wil gaan doen. (Zie je de zin: wil gaan doen...? zoals in gebruik: morgen stop ik, of overmorgen....)

Morgen dus meteen dat contact opzoeken voor die workshop schrijven en me meteen inschrijven en er werk van maken.

Kan ik dat misschien combineren met mijn fotografie, beeld reportages. Doe ik nu al een beetje via weblogs.

 

Zo'n man als Cesar Zuiderwijk, drummer van de Earring, hoeft 's morgens vast niet na te denken wat hij die dag gaat doen, hij IS gewoon drummer met alles eromheen wat de klok slaat. Zoiets bedoel ik ook voor mezelf.

En ik hoef niet meer te werken, er niet heus meer een kost mee te verdienen, dus de mogelijkheden lijken me ruimer dan ooit.

Wat is dat toch mooi, leven! Nu ik mijn tijd niet meer hoef te verdoen met zuipen.

[Gast]

Dat is toch ook weer doorontwikkelen denk ik, jowan. Mooi om te lezen.

Je wilt geen gebruik maken van het internet en andere digitale voorzieningen. Heb je daar ervaring mee, of is het een vooroordeel? Zo leest het wel namelijk.

Ik heb enkele collega's die via het internet weer hele leuke partners hebben ontmoet. Het kan dus wel. Leeftijdsgroep midden 50.

Maar het kan natuurlijk ook via vrijwilligerswerk of anders.

Ik wens je succes op dit deel van je pad!  

[jowan]

Als verslaafde heb ik natuurlijk ook een relatieproblematiek. Enerzijds was dat een bron voor mijn ziekte verslaving, anderzijds heb ik dat met mijn gezuip veroorzaakt of in ieder geval verergerd.

De reden dat ik nu zeg toe te zijn aan een partnerrelatie is de stellige overtuiging dat ik niet gemaakt ben om alleen door dit leven te gaan, ik wil ontzettend graag een vrouw.

Dat "willen" is al zo'n ding voor een verslaafde......

Ik ben nu een poosje onderweg met herstel. Bij het uitzwaaien bij de kliniek kreeg ik het advies mee: doe eerst eens wat kamerplanten, doen die het na een jaar nog steeds, neem dan een huisdier. Als dat na een jaar weer goed gaat is het misschien zover om aan een relatie te beginnen. Ik heb de beesten overgeslagen, maar met de kamerplanten en de plantjes buiten gaat het goed. Met mijn huis ook trouwens.

Ik heb een beste vriendin; ze heeft een partner. Ze is dus niet geheel beschikbaar voor mij. En precies op dat kruispunt merk ik dat ik het verlangen heb, maar ook dat ik het geloof heb dat ik dat waar kan en wil maken.

 

Ik heb ook een redelijk beeld waar het fout zou kunnen gaan. (Nee, geen pessimist, wel een realist.) Als eerste heb ik daar mijn "moederziekte", duidelijk naar voren gekomen in de training "Liefdesbang" die ik bij Hannah gedaan heb.

Vervolgens ben ik natuurlijk ook chronisch ziek: verslaafd. Dat betekent dat als ik niet steeds goed bij de les blijf, die ziekte een gat of een vermeend gat gaat proberen te vullen, zodat ik iets niet hoef te voelen of dat in het algemeen mijn beloningscentrum voor de gek gehouden wordt. Dat kan natuurlijk ook met een relatie. Ik zou de eerste en de enige niet zijn. Dat advies vanuit de kliniek was er niet voor niets.

Het volgende vind ik minder gemakkelijk neer te zetten.

Als ik aan een vrouw als partner denk, heb ik daar een visueel beeld bij. Grosso modo.

Waar dat beeld vandaan komt weet ik niet zeker en het maakt me ook wat ongerust.

Het kán gewoon een echte, authentieke wens zijn: een rode zoetige appel vind ik wel lekker.

Het kan ook een beeld zijn wat door ernstig gemis ontstaan is. dan wordt het al wat crinolien.

 

Daar komt dan nog bij, alhoewel bovenstaande niet geheel compleet is, dat ik recentelijk ontdekt heb dat ik lang niet alle problematieken met denken tot een goed einde kan brengen. Soms is op mijn gevoel afgaan meer voor de hand liggend. Echte spraakmakende resultaten heb ik daar nog niet mee geboekt, moet ik eerlijk zijn. Maar daar waar denken geen uitkomst bracht, was gevoel en doen wel een soort van opluchting.

Omdat ik mijn gevoel als een intrinsiek bestanddeel van mezelf beschouw, hou ik genoemd handelen in mijn "pakket". Ik denk dat ik er gewoon meer ervaring mee op wil doen. Terug kan altijd nog, mocht het niet goed zijn.

 

Het mag duidelijk zijn dat "virtueel en digitaal daten" niet zo op mijn pad ligt. Ik sta al een poos ingeschreven en heb wat contacten gehad. Ik krijg meer manco's aangeboden dan ik te bieden heb...;-)

Nee, doe mij maar oogcontact, stemgeluid, geur (afwezigheid van-), dynamiek. Dingen waartoe ik met computers en dergelijke niet in staat ben. Hoewel de traagheid van de letters me af en toe welgevallig is, wil ik ook de snelle interventie. Dat kan digitaal niet zo, denk ik.

Ik heb er wel wat ervaring mee, maar geen goede. En dat hoeft helemaal niet aan het geboden systeem te liggen.

[jowan]

Ehhhh, aangemeld voor workshop creatief schrijven. Waarvan akte.....

[Kohtje]

jOwan, m'n beste,

 

Let Go, Let God..

 

Moet denken aan een tekst van "omdenken"..

 

"Ik vroeg God om een fiets, maar ik kreeg hem niet.

 Ik realiseerde me dat God zo niet werkt.

 Dus ik stal een fiets,

 en vroeg God om vergeving.."

 

Over voetenwerk gesproken..

[jowan]

Ik kreeg vandaag een mailtje van een lotgenote die ik wel eens ontmoet op een AA meeting. Ze is veel verder dan ik met haar Gods-beleving. Ze werkt vrijwillig in een klooster en voor de overige tijd stort ze zich helemaal op studie. Ze leest veel, heeft veel van Eckhart Tolle gelezen. Tolle heeft een tamelijk doordacht idee over ego. Hij ziet ego als een probleem waar de wereld aan ten onder kan gaan nog eerder dan aan bijvoorbeeld vervuiling of opwarming. Welke beide problemen overigens bij nadere beschouwing ook aan opgeblazen ego's toegeschreven kunnen worden, denk ik dan.

 

Ze schreef: Als je je druk maakt om wat anderen van je denken, dan komt dat door je ego. Daar heb ik dan weer iets om over na te denken, want dat is wel wat van mij.

 

Als ik met mensen over ego praat (en over nederigheid) dan krijg ik vaak erg heftige reacties. Reacties van mensen waar ik van denk dat ik het er met hen niet voor niets over heb.

Gisteravond op een AA bijeenkomst nog. De persoon gooit elke twee weken wel een drammerig balletje op dat het wel beter geregeld kan worden op de meeting en wil een huishoudelijke bespreking om zaken te regelen.

Alsof hij de leiding of eigenaar van de bijeenkomst is. Maar zelf de handen uit  de mouwen steken en initiatief nemen is er niet bij. Hij stuurt de anderen wel aan....

Ik ben dan erg benieuwd hoe dit gaat verlopen en ik kijk er met belangstelling naar.

 

Ego, het houdt me nog wel een poos bezig.

[kruidenthee67]

Jij hebt ook 'de grote verdoving' gelezen, of bent er mee bezig?

Daarin wordt goed geschreven over hoe het zit met 'ego'.

En dat geeft veel stof tot denken en overwegen 

[jowan]

Zit ik op de plé te mediteren: als verslaafde wil ik gewoon alles voordat het niet meer kan. Ik weet van wie ik dat heb, geloof ik.

 

Ben net terug van de ldiLLidl met wéér een rugzak, wéér een gereedschapssetje, wéér een wandelbroek. En ik ging voor aardappelen, groenten, vlees en yoghurt.......

 

Ben ik bang dat ik iets tekort kom? Misdeeld wordt?

Je weet maar nooit wanneer het handig is.......

 

Etenswaar is overigens ook binnen.

[Yogajuf]

Wanneer je het met anderen hebt over het 'ego', jowan, denk ik dat het belangrijk is om er ook iets tegenover te zetten.

Leuk hoor, je 'losmaken' van je ego, maar wat blijft er dan over?

Als mensen kunnen zien wie of wat ze in essentie zijn, onder al die lagen ego, wordt het een stuk aantrekkelijker om het ego te doorzien met het doel het ware zelf, de essentie, zichtbaarder te maken.

Daarbij: het ego is er niet voor niets. Het heeft een functie; een positieve intentie. Vaak is het zelfbescherming; bescherming van dat kwetsbare zelf, tegen (zelf)afwijzing. Daarom is het ook goed om het ego niet zo maar af te danken, maar om het eerst te bedanken voor de rol die het heeft gehad - een functie die misschien nu niet meer nodig is.

Ik denk dus dat het ego zich pas laat doorzien, en daarna minder hard en sterk kan worden, wanneer mensen zien wat eronder zit, en wat ze al die tijd dachten te moeten beschermen en waarom.

PS: waar 'ego' staat, kun je ook 'verslaving' lezen

26 augustus 2015 bewerkt door Yogajuf

[jowan]

Vanuit de dagdraad hier naar toe gekopieerd, kan ik het zelf weer eens vinden.:

 

Ik heb een behoorlijke periode van drankmisbruik achter de rug. Vroeg mee begonnen en jaren "op karakter" mee doorgegaan.

De laatste tien à vijftien jaar had ik wel in de gaten dat ik me een steeds groter probleem aan het bezorgen was. Ik gebruikte stiekum en alleen. Als alleenstaande kon dat gemakkelijk. Ik dacht ook werkelijk dat ik het zo kon verstoppen en verbergen dat niemand in mijn omgeving het inde gaten had. Ik was niet verslaafd, eg nie!  Het kwam niet eens in me op. Mijn ego liet me geloven dat ik elk moment kon stoppen of in elk geval minderen. Ik loog en manipuleerde mijn hele leventje linksom en als dat beter uitkwam rechtsom.

In werkelijk raakte ik serieus geïsoleerd, familie, vrienden, kennissen en andere sociale structuren stuurde ik de laan uit. Ik wilde gebruiken en daar kon ik geen pottekijkers bij gebruiken. Bovendien haalde ik dan mijn target niet en stel je voor dat ze mee wilden drinken, dan zou mijn hele logistieke plannen in het honderd lopen. Nee, verslaafd was ik niet, eg nie! Verslaafden waren van die junks van de nachtopvang of sliepen in bananendozen op het station.

Dat waren geen nette mensen zoals ik: een huurhuis (je moest eens binnen kijken....), een auto, en een baan (jaja, daar gebruikte ik zoveel mentaal en verbaal geweld dat men wel uitkeek me voor de voeten te lopen...)

De werkelijkheid was dat ik steeds minder mensen onder ogen durfde te komen. Schuchter zei ik mijn straatgenoten gedag als dat niet anders kon. Ik haalde één bak (sociaal geaccepteerd..) uit mijn auto als ik naar die goedkope groothandel net over de grens was geweest. Daar kon ik even mee vooruit. Die andere kisten pakt ik 's avonds wel eruit als iedereen te bed lag of er niemand meer op straat was.

Waarom ik nog met een telefoon rondliep verbaast me nu helemaal: ik had niemand om te bellen en niemand belde mij. 

In mijn leventje gebeurde helemaal niks meer dan zuipen.

Mijn lijf ging er ook aan geloven. Allerlei kwalen, soms ernstige, staken de kop op. Mijn vooruitzichten namen met de week af.

Op een zaterdag overwerken zag ik op een kantoor bij verslavingszorg waar ik ICT werk deed, die AA poster tegen een kast hangen van dat paar sombere ogen met de tekst eronder: "Ik wil dit niet meer!"

Dat bleef hangen. Ik zou toch niet verslaafd zijn? Nee, toch!

In augustus had ik een operatie aan mijn rug waarbij ik wakker moest blijven. Ik heb die operatie bezopen meegemaakt.......

Op 9 september zat ik achter mijn pc te zoeken en te lezen. Wat ik las deed me de ogen open: Verslaving is een ziekte in je hoofd van progressieve en terminale aard. Het is een ziekte, geen morele tekortkoming. Bovendien was het verloop van de ziekte te beïnvloeden door te stoppen met gebruiken. Daar waren zelfhulpprogramma's voor.

Niemand kan zeggen dat je verslaafd bent, dat is een overweging die je zelf moet maken.

Dat deed ik op dat moment en ik nam meteen het besluit erbij ermee te stoppen, helemaal en voor altijd. Ik was verslaafd per 9 september 2012.

Later leerde ik dat meteen stoppen medisch volstrekt onverantwoord was, gezien mijn gebruiksduur en de hoeveelheden die ik wegzette.

Ik zocht hulp en vond hulp. Alleen zaten daar nog zo'n zes weken tussen, werkelijk helse weken. Bij een bokswedstrijd is nog een scheidsrechter die het gevecht stillegt, die had ik niet.

Op 26 oktober 2012  was het net alsof ik met de laatste energie de stap over de drempel van de Detox kliniek zette.Ik was er! Ik had het gehaald! Nu was het over en was ik er helemaal klaar mee. Een einde aan de ellende, Goddank!

Het is begrijpelijk dat het pad van herstel vanaf daar niet uitsluitend over rozen liep, maar ik was eraan begonnen. Vanaf die dag drink ik geen alcohol meer.

Vanaf die dag heb ik geleerd verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leven en het ten volste te genieten.

Dat is wat ik nu doe. Ik heb mijn ziekte verslaving in mijn leven geïntegreerd, ga wekelijks naar verschillende bijeenkomsten, heb dagelijks contact met fellow verslaafden, al of niet in herstel en doe diensten voor zowel de AA als de NA.

Daarnaast breidt mijn sociale kring, ook met mensen die niet met verslaving bekend zijn, nog bijna wekelijks uit.

Ik houd een agenda bij en die heb ik harder nodig dan ooit! Ik leef weer ten volste. Ik ben verslaafd, daar werk ik dagelijks aan, maar in tegenstelling tot ooit toen ik er niets van wilde weten, wordt mijn leven er nu dagelijks beter in plaats van slechter van. Vandaag precies 1100 dagen......

[Akkordeon]

Hier word ik nu echt stil van.

Dank voor het delen!

[huttula]

Mooi Jowan..zoals je nu je verhaal vertelt.

[Meya]

Wat een heldere beschrijving van hevige jaren jowan. Komt op mij sterk en sympathiek over. Waarom je naam met een kleine letter aan het begin? Straf of nederigheid? Of nog iets anders?

Hartelijke groet!