Spud stelt zich nog een keer voor op advies van een medelid, wat ik apprecieer

[Spud]

Mijn klant liet me vandaag de dode mol die hij gevangen had zien. Ik heb een mol nog nooit van zo dichtbij kunnen bekijken maar kon mijn teleurstelling niet onderdrukken door hem wel te zeggen dat ik het zonde vond dat dat beestje dood moest. Dan kan ik dat irritante geluid, wat bij mijn buren afkomt een beetje beter accepteren. Want die denken dat ze daar mollen mee afweren. 

Tegen mijn klant heb ik gezegd, dat ik denk dat ik ook een mol ben, omdat ik echt wel last ervaar van die hoge tonen als ik in mijn eigen tuin kom.  Maar dat ik dat dan toch beter kan waarderen dan zo een klem. Dat is een dier dat zich compleet als dier gedraagt gewoon kansloos maken in iets bij te leren. Ik kan dan een beetje hard en ongevoelig uit de hoek komen, door te durven vragen ga je dat kadaver aan de kippen voeren? Of wat ga je ermee doen? 

Zijn kippen eten graag slakken maar mollen verwachtte hij niet dat ze zouden opeten. En hij wist eigenlijk niet wat hij met het kadaver zou doen. Toen ik van de zoldering naar beneden kwam voor de koffiepauze (waar ik heel veel verstofte opgezette dieren ontweken had tijdens het afstoffen) Zag ik hem een stukje gazon aantrappen. Dus vroeg hem, heb je die mol weer terug in zijn gang begraven? Nee, die mol lag er nog en hij gaf eerlijk toe dat hij niet goed wist wat hij ermee kon doen.

Deze klant en ik delen een soort van lugubere humor, dus toen ik zei dat ik op de zoldering bezig geweest was, begon hij zelf over de opgezette dieren die daar stonden te vergaan en dat die inmiddels ook uit de tijd waren. Vroeg ik, overweeg je om die mol ook op te zetten dan? Dat was zijn plan ook niet, want eigenlijk weet hij ook niet meer wat hij met al die opgezette dieren moet, maar weggooien vind hij respectloos voor die dieren. Daarna vertelde hij dat dit pas de 2de mol die hij had kunnen vangen in de 60 jaar dat hij daar woont. En verder hebben we zitten grappen in hoe die mol zou staan in de bek van de opgezette Fred of de klauwen van de Buizerd die boven de inkom hangt. We waren het er allebei over eens dat de mol op zichzelf opgezet niet echt naast het opgezette ijsvogeltje paste. Tja ik weet niet, dat maakte alles wel een beetje goed. Want toen ik op de zoldering stond zo tussen al die opgezette dieren, vond ik het gewoon zonde om ze daar te laten vergaan en misschien wel weggegooid zien worden. Gelukkig weet ik dat het meestal om dieren gaat die dood gevonden zijn en dat ze niet weten dat er een kunstwerk van ze gemaakt is. En ik heb ook echt respect voor hoe mooi zo een preparateur dat kan. Maar ik zou het zelf nooit in huis willen hebben. Want ik voel me daar ongeveer hetzelfde verantwoordelijk in als mijn klant. Vernietigen is geen optie.

Ik neem dus aan, dat hij de mol netjes begraven heeft en mij over 2 weken laat zien waar hij deze begraven heeft. 

[Spud]

Hier maakt mijn kattenvanger hartje weer een huppelsprongetje van.  Ik heb een kat, waarvan het onmogelijk leek om nog thuis te komen, toch aan hun personeel kunnen matchen. 

Hoewel ik een haatliefde verhouding heb met mijn oude job als kattenvanger, was het ook de beste job die me overkomen is. En vind het nog steeds jammer dat ik dat niet meer kan uitvoeren. Maar ja, doordat en omdat, voer ik zwerfkatten altijd bij en kijk heel veel om me heen. 

Zodoende dat ik een kat spotte, die mogelijk hier nog zou kunnen lopen en vermist was. Dus ik ben uiteindelijk gaan duiken in de vermiste dieren. De vraag is nog steeds hoe deze kat over het kanaal gekomen is? Maar woonde zonder kanaal praktisch bij mij om de hoek. Met samenwerking van haar personeel, hebben we haar kunnen vangen. Dus die kat zit weer veilig thuis. 

Maar mocht ik nog wel met liefde en plezier mijn trucje als kattenvanger doen, en eerlijk gezegd proeft het naar meer. 

Die kat kwam vooral in mijn kijker te staan, omdat ze enorm op mijn kat leek qua uiterlijk. Na het lezen van haar karakteromschrijving bleek dat ook gelijk te zijn. Dan weet ik wat ik kan verwachten en ook niet, want elke kat gedraagt zich onvoorspelbaar maar dan blijft het nog fantastisch om een snoekduik te maken, die kat te grijpen die zich vast nagelt en bijt in je handen, terug te bezorgen aan hun personeel. Qua bijten, is voor mij jij hebt mij vast en ik jou ook. De verzorging van mijn wonden komen later wel. Dus mijn greep verstrakt zich. En ik werk naar mijn doel toe, de kat weer thuis bezorgen. 

En inmiddels weet ik ook wel, hoe ik mijn kattenbeten kan verzorgen. Goed laten weken in Biotex en paracetamol slikken tegen de pijn, en aspirine tegen de ontsteking. En ja het gaat een paar dagen vervelend worden, maar weegt niet op tegen mijn blijheid dat ik die kat weer thuis heb weten te brengen, en niet gestrand is als zwerfkat. Dat blijft echt iets voor mij.