Wil een vriend helpen

[Pagal]

Al drie jaar lang voer ik gesprekken met mijn schoonzoon die alcoholverslaafd is en er verandert niets.

Langzaamaan ziet hij in dat hij zijn leven verklooit vanwege sterk overmatig alcoholgebruik. Hij ziet ook dat hij met de alcohol zijn hele sociale leven te grabbel gooit.

Het begon toen mijn dochter met wie hij een relatie en een kind had mij vroeg of ik gesprekken met hem wilde voeren om hem te helpen met zijn alcoholprobleem. Sinds een paar jaar wonen ze niet meer samen en doen nog wel co-ouderschap. De sociale banden tussen hem en mijn dochter worden steeds kleiner en hij dreigt het contact met zijn familie en met zijn dochter te verliezen. De vereenzaming slaat toe. Na drie pogingen om met externe hulp te stoppen met drinken hebben tijdelijk gewerkt, maar telkens is hij weer opnieuw begonnen.

Afgelopen vrijdag belde hij me in paniek op. Het gaat weer niet goed en er is niemand die hem kan helpen. Hij vraagt of ik alsjeblieft wil komen. Hij woont 150 km bij me vandaan en het is niet de eerste keer, dat ik naar hem toe moet. Het inschakelen van hulp kost minstens veertien dagen en volgens mijn schoonzoon kan hij intussen niet elke dag een beetje minderen en langzaam afbouwen om de tijd naar de hulpverlening te overbruggen. Hij ervaart vreselijke ontwenningsverschijnselen.

Ik heb me wel in de materie verdiept en ben gewend om moeilijke gesprekken te voeren met mensen. Ik ben geen hulpverlener, maar verleen hier dus wel hulp. Ik kom mijn grenzen tegen. Hij vindt het contact met mij waardevol, maar is tegelijk niet eerlijk naar me. Hij kan de waarheid niet spreken en houdt informatie achter waar ik naar vraag. Ik weet dat dit een logisch onderdeel van het probleem is, maar het maakt alles een groot stuk complexer. Ik heb hem op het hart gedrukt dat alles wat hij mij vertelt tussen ons blijft en ik geen informatie uitwissel met mijn dochter. Dat is soms moeilijk omdat mijn dochter er soms vragen over stelt. Ik zet me in om alles goed gescheiden te houden in zijn belang en om het vertrouwen te kunnen blijven behouden.

In dit forum hoop ik antwoorden te vinden op mijn vragen en inspiratie op te doen in hoe ik mijn schoonzoon beter kan helpen.

Groet,

 

Pagal

[bumperjim]

Dat kan je eigenlijk nauwelijks, zeker niet als schoonmoeder. Misschien hooguit als je zelf ex alc bent.

Stuur m maar hierheen  

[Pagal]

Dag Bumperjim,

Zou jij je reactie nog wat nader willen toelichten?

Heb jij ervaring met iemand helpen in alcoholproblemen?

Waardoor is mijn hulp niet succesvol, denk je?

[Remi1]

(ex)Schoonvader denk ik  @bumperjim...

@Pagal Je zit hier op een alcohol- forum voor lotgenoten onder elkaar.
Mensen die zelf problemen met alcohol hebben of hebben gehad.

[bumperjim]

Schoonvader is iets minder gênant

Maar toch. Je zit er te dicht bovenop. Je bent (ex) familie, geen pro.

Hier kan hij anoniem zn ellende spuien tegen mensen die begrijpen wat er in zn kop gebeurt. En dan nog kan je iemand niet echt helpen. Hij moet zelf besluiten. Het is eenvoudig maar niet simpel. (Of was het juist andersom?  )

[bumperjim]

40 minuten geleden zei Pagal:

Waardoor is mijn hulp niet succesvol, denk je?

Jij zei dat je 3 jaar gesprekken voert en er verandert niks

[Pagal]

@bumperjim,

Het klopt, dat hij zelf moet besluiten. Dat kan ik niet voor hem doen. Hij ziet in dat hij zijn sociale leven aan het verklooien is en heeft als gevolg daarvan grote angsten om alles te verliezen. Tot op heden heeft hij 3 keer in een ontwenningstraject gezeten, maar telkens valt hij na een emotionele gebeurtenis toch weer terug. Zijn sociale netwerk op dit moment is nul. Ik ben nu nog de enige met wie hij contact onderhoudt. Hij belt mij nog regelmatig en ik bezoek hem weleens. (Afstand 150 km)

Wanneer hij in de shit zit, belt hij mij. Ik mer dat hij me vertrouwt. Alhoewel hij me veel vertelt over wat er in zijn hoofd omgaat, vertelt hij natuurlijk ook een boel niet. Ik beloof hem steeds dat de dingen die wij bespreken tussen ons blijven en daar houd ik me strikt aan. Afgelopen week heb ik stappen met hem besproken om te gaan zetten, maar als een intakegesprek pas over veertien dagen kan plaatshebben, gaat het algauw weer over.

Onlangs heeft hij diazepam tabletten van de huisarts gekregen, maar dat moet onder begeleiding gebeuren. En dat kan misschien over drie weken. Dus vrees ik dat dit niks gaat uithalen.

[bumperjim]

Pas op met diazepam want dat is ook verslavend, zie elders op dit forum.

Er zijn geen twintig oplossingen. Het spul niet in huis halen en niet opdrinken, daar komt het op neer. Maar om dat te besluiten moet je door een traject. Daar komt ook zelfvertrouwen en zelfwaarde bij kijken. Als je door je schoonpa gecoacht "moet worden" dan is die zelfwaarde helaas beneden het vriespunt, of iig zo zou iemand dat zelf kunnen voelen. Dat is op zich al weer een reden om er 1 open te trekken. Zieligheid is een trigger.

Ik zeg niet dat het persé zo gaat maar zo kan het gaan, volgens wat ik hier al 5 jaar zie gebeuren.

Als ik zielig ben ga ik ook zuipen, is echt een valkuil. Als het je lukt om jezelf tegen je kont te schoppen dan kom je eruit.

Enfin

 

[Pagal]

Daar zeg je wat Bumperjim,

Niet best om jezelf als slachtoffer te zien. Ik kan alleen maar hopen dat hij zich in de relatie tot mij niet zo ziet. Maar die kans bestaat.

Ben jij op dit moment clean?

En hoe heb jij dat gefikst?

[kruidenthee67]

Huisarts, professionele hulpverlening,  ervaringsdeskundigen (verwijs hem naar dit forum, AA, Tactus)

Als naaste kun je niet helpen, redden, voorkomen etc. 

Wel grenzen stellen die duidelijk zijn.  Voor jou en hem. Dat is helpend.

 

 

[bumperjim]

1 uur geleden zei Pagal:

Daar zeg je wat Bumperjim,

Niet best om jezelf als slachtoffer te zien. Ik kan alleen maar hopen dat hij zich in de relatie tot mij niet zo ziet. Maar die kans bestaat.

Ben jij op dit moment clean?

En hoe heb jij dat gefikst?

Clean is een lastig begrip

Je kan ook droogdrinken aan de ene kant of niet-verslaafd drinken aan de andere kant (hoewel als "ex" verslaafde dat eigenlijk niet meer bestaat, realiseer ik me nu).

Clean, nee -- enfin clean sinds zondagavond en misschien blijf ik vanavond ook clean. Ach laat ik eens een daad stellen, ik blijf vanavond clean.

Gefikst, gewoon als je maar genoeg van jezelf walgt dan kap je er mee  (mn vergadering begint weer)

[Reacher]

Als je van jezelf walgt? Of misschien van jezelf leren houden? Dat kan ook helpen tegen verslaving

Zettum op vanavond! 

[bumperjim]

15 minuten geleden zei Reacher:

Als je van jezelf walgt? Of misschien van jezelf leren houden? Dat kan ook helpen tegen verslaving

Zettum op vanavond! 

Ja dat werkt ook  

Eigenlijk is het anders idd. Van de alcohol walgen, van jezelf houden

18 oktober 2022 bewerkt door bumperjim

[Reacher]

[Pagal]

Mijn schoonzoon walgt nu inderdaad nog van zichzelf. Tegelijk neemt hij het zijn naasten kwalijk dat ze hem niet begrijpen of aanvoelen. Hij zegt letterlijk tegen mij: ' Niemand houdt van mij.' Dan kan ik alleen maar reageren door te zeggen: 'Begin eerst eens van jezelf te houden'. In zijn hoofd spookt het van allerlei angsten, waar hij me over verteld heeft. Die houden hem 's nachts uit zijn slaap. De alcohol zorgt ook dat hij geen hap eten door zijn keel kan krijgen. Ik heb hem gevraagd veel water te gaan drinken. Wat vinden jullie van dat laatste advies?

[bumperjim]

Ja water is altijd goed. Als je geen dorst hebt is er al een goede reden weg.

Van jezelf houden is heel lastig als je verslaafd bent. Je kan beter eerst stoppen met alcohol dan komt dat van jezelf houden vanzelf, dan vallen er heel veel stukjes op hun plaats. 

[lady jane]

Pagal, hij heeft je lekker in de tang als ik je goed lees.
In de titel noem je hem een vriend, maar wat jij doet is
niet een vriend helpen. En hij laat zich niet helpen, hij
moet zelf de knop om krijgen, maar zolang jij hem blijft adviseren
hoeft hij niets nieuws te doen of bedenken. En je schrijft ook ergens
dat hij niet eerlijk is. Ook niet naar jou dus.
Wat is jouw belang, wil je hem redden? Streelt het je ego als je
150 km reist om hem te "helpen"? Wat levert het jou op?
Eigenlijk kun je altijd alleen je eigen rol/gedrag onder de loep nemen.
En datzelfde geldt voor hem. Hij blijft slachtoffer, want niemand houdt immers van hem?
Zo legt hij eigenlijk schuld/aanleiding bij anderen en neemt geen enkele verantwoordelijkheid zelf.
Een heel bekende fase voor mij. Hij is duidelijk nog niet zover.
En helaas moeten sommige mensen rockbottom gaan. Kun jij dat aanzien/verdragen als dat zo gaat?
Er bestaat een training sterk ernaast/sterker naast. Ik heb m ooit bij de Jellinek gevolgd.
Misschien zou jij zoiets kunnen volgen of hulp vragen bij verslavings deskundigen/Al Anon o.i.d.
Dan krijg je meer inzichten in je eigen rol/aandeel, en wie weet hoe je er daarna in staat?
Voor je ex schoonzoon geldt iets soortgelijks, hij kan ook alleen naar eigen gedrag en handelen kijken
en daar verandering in aanbrengen. En hij kan altijd terecht bij de AA tot zijn eien behandeling start.

[Pagal]

Bedankt lady Jane voor je uitgebreide antwoord.

Over mijn eigen belang heb ik ook al langer nagedacht. Helpen is geven en geven biedt mij een goed gevoel. Bijna een bestaansmotief. Ieder mens, ook ik, zoekt in zijn leven naar een reden om hier te zijn. En helaas kan een mens zich daar suf over denken. Mijn eigen vrouw moedigt mij aan om onze schoonzoon te helpen. Mijn dochter heeft begrijpelijk nu helemaal afgehaakt. Dat vind ik ook beter voor haar gezin. Ze heeft nu een heel goede betrouwbare vriend en kan eindelijk van haar leven genieten. Ik weet dat dit best wel zwakke argumenten zijn. Ik heb besloten nog twee pogingen te ondernemen in het doen van voorstellen naar hem om te ondernemen. Wanneer hij daar binnen nu een maand niets mee gaat doen, zal ik hem los moeten (en willen) laten, omdat ik dan te lang aan een dood paard aan het trekken ben. Dat heb ik inmiddels met mijn vrouw afgesproken. Het mag geen open end hebben, waardoor het eindeloos gaat duren. Ik heb zelfs gedacht dat ik hem met al mijn betrokkenheid nog verder in de ellende help. Ik gun hem ook zijn eigen evolutie in zijn leven. Dat kan mogelijk een zware en moeizame weg voor hem worden, maar die moet hij zelf gaan.

Ik wil nog twee keer voorwaarden scheppen, die hij kan grijpen en als hij dat niet gaat doen, dan vind ik het verstandiger om alles in zijn geheel aan hem zelf over te laten. De weg naar AA is met hem in het verleden al geprobeerd. Dat is bij hem vlak in de buurt. Hij begint er even aan en blijft vervolgens weg en zegt dat het voor hem niet werkt. Hij is slim en intelligent en ik acht hem goed in staat om zijn naasten om zijn vingers te winden. Dus ook mij. Heel herkenbaar wat je daar zegt. Over het feit dat hij iedereen om zijn vingers windt, hebben mijn vrouw en ik het al vaker gehad. Ook is hij slim en intelligent genoeg om zichzelf sluw te saboteren.

Wijze woorden van jou als je zegt. "Eigenlijk kun je altijd alleen je eigen rol/gedrag onder de loep nemen." Dat kan ik alleen maar onderschrijven.

Elke ervaring, hoe ellendig ook, kan een mens wijsheid brengen. Volgens Boeddha bestaan er geen gunstige en ongunstige omstandigheden.

Over 'slachtoffer spelen' heb ik al aardig wat gesprekken met hem gehad. Ook, dat ik daar beslist niet intrap. Zodra ik hem een lastige vraag stel, moet hij ineens naar buiten om een sigaretje te roken. Als hij een vraag van mij niet wil beantwoorden, is dat oké. Dat recht heeft hij. Ik wil beslist geen zachte heelmeester zijn.

Ook bestaat er bij mij een ingebakken idee, dat het leven kostbaar is. Zo ervaar ik dat voor mezelf en vandaaruit leef ik. Dat betekent voor mij: de beste zorg leveren voor mijn eigen lichaam en geest. Dat wil niet zeggen dat een ander er ook zo over moet denken. Stiekem zal ik wel willen dat anderen ook zo leven. Al is het maar om mijn eigen overtuiging overeind te houden.

Je schrijft: "En helaas moeten sommige mensen rockbottom gaan. Kun jij dat aanzien/verdragen als dat zo gaat?"
Ik denk dat ik dat wel kan verdragen. Eergisteren vertelde hij me, dat hij langs het spoor was gelopen om zich voor de trein te gooien. Voor dat soort drukmiddelen ben ik niet gevoelig. Dat voel ik direct wanneer hij zoiets zegt. Ik zei hem dat het wel typisch is dat hij toevallig een dag had uitgekozen, waarop er van en naar Deventer geen treinen konden rijden. Hij vond zich zelf te laf om het te doen. 'Ja, en je bent ook te laf om te stoppen met drinken, zei ik. Wanneer je het zo wilt doen, is dat jou eigen keuze. Daar ga ik niet over.'

Uit jouw woorden proef ik dat jij spreekt uit een eigen persoonlijke ervaring met dit proces. Zou je daar nog iets meer over willen vertellen?

[Pagal]

12 uur geleden zei bumperjim:

Van jezelf houden is heel lastig als je verslaafd bent. Je kan beter eerst stoppen met alcohol dan komt dat van jezelf houden vanzelf, dan vallen er heel veel stukjes op hun plaats. 

Verslaving kent wel meer van dit soort kip-of-ei-situaties. Zo kwam ik ook deze tegen:

[bumperjim]

Fijn even een stuk van Lady Jane, dat was lang geleden!

"De weg naar AA is met hem in het verleden al geprobeerd." Kijk hoe het er staat, dat gaat hem niet worden natuurlijk. Laat hem nu maar los dan kan hij eindelijk zelf. Hij is toch meerderjarig?

Het kan idd een valkuil voor jezelf zijn, je storten op de problemen van een ander.

 

19 oktober 2022 bewerkt door bumperjim

[Quinn]

@Pagal het klinkt cru, maar hij kan dit alleen zelf doen. Alleen hoeft niet, maar zelf wel. Je kunt hem pas helpen als hij om die hulp vraagt. En dan niet als slachtoffer, maar heel concrete hulpvragen, zoals een lift naar een afkickkliniek. Zolang hij niet zelf zijn probleem aan wil pakken, ben jij niet aan het helpen. Ook al streelt het nodig zijn wellicht je eigen ego.

Neem afstand, denk aan jezelf en trek een duidelijke grens. Wie z'n eigen leven wil verpesten, heeft het volste recht dat te doen. Laat je niet meesleuren.

[lady jane]

die 2 voorwaarden aan hem zijn jouw excuus om er een eind aan te breien
zo zie ik dat. hij chanteert jou met suicide en jij hem met voorwaarden.
macht is iets engs waar maar weinig mensen goed mee om kunnen gaan.
en we hebben allemaal blinde vlekken, zeker als "hulp" verleners.
Ik ben idd ervaringsdeskundige als iemand met een drankprobleem, zowel als 
ex-helper. Ga niet nader in op de omstandigheden, want helaas ook ervaring
met wat sommige lezers daar van dachten te kunnen maken. zo fout, en toch zo pijnlijk.
Maar zoals wel vaker, ook hier, het gaat niet om mijn "verhaal" maar om wat ik ermee
kon doen. en vooral laten. Op mijn handen zitten is soms bijna ondoenlijk.
Maar ik leer nog steeds.

[lady jane]

nu ik je elders las, komt de gedachte bij me op, dat jij je schoonzoon als een soort project gebruikt
en er je therapeutentalenten op oefent. Als je daar geen fatsoenlijke supervisor bij hebt om je
tegenoverdrachtelijke valkuilen (en belangen) in te zien, ben je best gevaarlijk bezig.
Wat als hij idd voor de trein springt. Het is soms goed om mensen te konfronteren, maar zie je eigen
verantwoordelijkheid hierin ook, en neem ze. Anders doe je hetzelfde als hij en houden jullie elkaars
gedrag in stand. Helpen is niet altijd nobel. En als je helpen als doel ziet, kun je ook vrijwilligerswerk gaan
doen. Liefst wel onder een team/coach/supervisor.  Ik klink misschien kritisch, maar bedoel het goed.

[Pagal]

Helder Quinn,

Bedankt voor je waardevolle bijdrage.

[Pagal]

@lady jane,
Voorwaarden was dan het verkeerde woord.
Het zijn eerder voorstellen. Twee mogelijkheden heb ik onderzocht: online-hulp via Tactus (is wat anoniemer en laagdrempeliger)en intensieve deeltijdbehandeling bij Solutions in Bussum, wat mogelijk kan overgaan in een klinische opname in Voorthuizen.
Het eerste voorstel heb ik gedaan en wacht nu af of hij daar iets mee wil. Zo ja, dan wil ik kijken hoe dit praktisch te realiseren is.

De laatste dagen is hij het telkens geweest die mij belde met een hulpvraag. Dat maakte voor mij het verschil. Ik bel hem soms om te vragen hoe het met hem gaat en dan laat ik hem vertellen en luister ik alleen maar. Helpen is geen doel voor mij. Ik ben er telkens mee bezig gegaan vanuit diverse hulpvragen.
Eerst in april 2019 de hulpvraag van mijn dochter, waar ik een paar dagen over heb moeten denken of ik dat wel wil doen. Daarna nog vele malen een hulpvraag van de schoonzoon zelf. Ik weet dat hij zelf de stappen moet zetten. Kennelijk heb ik redelijk veel geduld om nog te hopen dat hij de stap naar externe hulp gaat zetten.

Zijn hulpvraag van afgelopen donderdag luidde: Wil je me helpen een hulpverlener te zoeken?
Daar heb ik me sindsdien mee beziggehouden. Macht is zeker iets waar ik alert op moet zijn, zeker omdat de situatie op dit moment ongelijkwaardig is.
Ik moet alert zijn hem niet afhankelijk te maken van mij.
Je schrijft: "Ga niet nader in op de omstandigheden, want helaas ook ervaring
met wat sommige lezers daar van dachten te kunnen maken. zo fout, en toch zo pijnlijk."
Ik begrijp niet zo goed wat je hier bedoelt. Welke omstandigheden, welke lezers, en waar dachten ze iets van? Zou je dit concreter willen maken?

Vind jij leren leuk?

Het lastige van iemand helpen vind ik, dat ik me er ook in wil verdiepen, wat ik kan doen.
Dat betekent dat ik er dingen over ga lezen om het beter te kunnen.
Professioneel ben ik niet, een hobbyist dus. En voor dat ik het weet, wordt het een project.
Want ik leer van die hulpverlening. Er zitten ook waanzinnig interessante kanten aan.
Dat kan ik dan zien als een bijproduct.
Langs die weg heb ik wel meer dingen geleerd in mijn leven.
Kun je bij het helpen van iemand wel voorkomen dat het een 'project' gaat worden?
Is het daarom erg dat het ook een project aan het worden is?

Mijn ervaring met mensen die kiezen voor zelfdoding is, dat afraden geen zin heeft.
Het minste wat ik in zo'n geval kan doen is samen zoeken naar alternatieve oplossingen.
Ik heb ooit een stagiair in mijn bedrijf gehad, die op het moment dat hij bij mij kwam werken 7 pogingen had ondernomen.
Hij was daar heel open in. Had er behoefte aan dit in geuren en kleuren te vertellen.
Het bracht me niet van mijn stuk, maar tegelijk hoopte ik dat er geen achtste keer kwam.
Die was er helaas wel gekomen, en opnieuw mislukt. Hij had zichzelf zwaar beschadigd.
Ik heb nog steeds contact met hem. Hij is uit eigen beweging hulp gaan zoeken.
Een negende keer is er niet meer gekomen. Het gaat nu goed met hem gelukkig.
Je schrijft: "Wat als hij idd voor de trein springt. Het is soms goed om mensen te konfronteren, maar zie je eigen
verantwoordelijkheid hierin ook, en neem deze."
Wat bedoel je hier precies met: neem je verantwoordelijkheid?  Moet ik hier bv. de politie inlichten of iets anders?