Onze huiskamer 25-8

[Cyclad58]

Dag allemaal,

Zondag vandaag, een dag die zijn naam alle eer aandoet. In het zonnetje is het al warm. 
Goede nacht gehad? Bij mij wel redelijk, met een aantal korte wakkere onderbrekingen zo'n 7 uur geslapen denk ik.

Vanmiddag om 4 uur gaan we richting Monnickendam, tot die tijd de tijd maar zien door te komen. Ik ben geen type om de hele dag stil te zitten, ik denk dat ik maar even de fiets pak voor een rondje. 
Fijne dag! 

 

[Robbin]

Ha @Cyclad58, maak er een mooie dag van. Helemaal top zo met dat zonnetje. 

Gaat het goed hier met iedereen? Fijne zondag allemaal!

[Kannietmeer]

Verrotte spanning/stress in mijn lijf bij het wakker worden, terwijl ik me ook moe voelde. Ik weet dat het ontwenning is, maar door het gevoel zelf wordt mijn gevoel van zorgen maken versterkt. Mijn vriend heeft een operatie gehad vorige week ( niets ernstigs), en ik verzorg de wonden (geen hechtingen , maar open wond heling). Hij voelt zich nu niet goed, en dat betrekt mijn gevoel volledig op mijzelf. Dus hij is stilletjes en ik word getriggerd in het gevoel dat het aan mij ligt. Dat is gewoon niet zo, en ik weet dat ook, maar toch wil ik dat het gevoel ophoudt en dat mijn vriend zich snel weer goed voelt. Als hij zich normaal voelt, stelt me dat in zekere mate gerust denk ik. Maar als hij zich niet goed voelt, is het moeilijker te relativeren en te neutraliseren blijkbaar.  Het zit echt hoog

Wel  meer dan genoeg geslapen gelukkig.

Als de spanning zo hoog blijft, zal ik volgende week mijn tempo waarschijnlijk weer aanpassen. Ik wil niet disfunctioneel worden.

Hoe is het met de rest? @bolletje Kan jij een beetje slapen met de warmte en een airco aan?

[Cyclad58]

39 minuten geleden zei Kannietmeer:

Verrotte spanning/stress in mijn lijf bij het wakker worden, terwijl ik me ook moe voelde. Ik weet dat het ontwenning is, maar door het gevoel zelf wordt mijn gevoel van zorgen maken versterkt. Mijn vriend heeft een operatie gehad vorige week ( niets ernstigs), en ik verzorg de wonden (geen hechtingen , maar open wond heling). Hij voelt zich nu niet goed, en dat betrekt mijn gevoel volledig op mijzelf. Dus hij is stilletjes en ik word getriggerd in het gevoel dat het aan mij ligt. Dat is gewoon niet zo, en ik weet dat ook, maar toch wil ik dat het gevoel ophoudt en dat mijn vriend zich snel weer goed voelt. Als hij zich normaal voelt, stelt me dat in zekere mate gerust denk ik. Maar als hij zich niet goed voelt, is het moeilijker te relativeren en te neutraliseren blijkbaar.  Het zit echt hoog

Wel  meer dan genoeg geslapen gelukkig.

Als de spanning zo hoog blijft, zal ik volgende week mijn tempo waarschijnlijk weer aanpassen. Ik wil niet disfunctioneel worden.

Hoe is het met de rest? @bolletje Kan jij een beetje slapen met de warmte en een airco aan?

Wat vervelend dat je nu alweer door een ontwenningsfase heen moet, lieve Liz @Kannietmeer.
Je weet wat het is, maar het triggert inderdaad allerlei zaken waarvan je weet dat het niet zo is. Jij kan er niets aan doen dat je vriend zich niet goed voelt, maar je doet er alles aan om hem prima te verzorgen. Meer kun je niet doen. Ik ben zelf bekend met de moeilijkheden te relativeren zoals je weet. Er is helaas een verschil met het "weten" en het kunnen toepassen. Het komt goed, je kunt gelukkig zelf je afbouwtempo bepalen. Knuffel voor jou! 

[bolletje]

Ja hoor K.N.M. ik slaap redelijk 't is alleen dat ik vaak wakker word. Het is inderdaad de warmte maar als het goed is komen er ook nog rolluiken, dat moet afdoende zijn zo niet dan plaats ik nog een kleine airco in de slaapkamer.

Och meisie wat ken ik het gevoel van het op jezelf betrekken. 11 jaar mantelzorger geweest van mijn man en na de zoveelste fisteloperatie hadden ze de wond ook niet gehecht en de helft van z'n billen was weggesneden. Die wond moest 3x per dag schoon gespoeld worden. Daarna voelde hij zich ook vaak slecht.   Dus ken ik het maar al te goed.

Maar je schiet er niets mee op. Je kan zodra je merkt dat je het weer naar jezelf toetrek heel krachtig in gedachten tegen jezelf zeggen "Nee niet doen het help me niet stop nu." Misschien helpt het dan een beetje, maar het blijft moeilijk.

[Kannietmeer]

4 uur geleden zei Cyclad58:

Wat vervelend dat je nu alweer door een ontwenningsfase heen moet, lieve Liz @Kannietmeer.
Je weet wat het is, maar het triggert inderdaad allerlei zaken waarvan je weet dat het niet zo is. Jij kan er niets aan doen dat je vriend zich niet goed voelt, maar je doet er alles aan om hem prima te verzorgen. Meer kun je niet doen. Ik ben zelf bekend met de moeilijkheden te relativeren zoals je weet. Er is helaas een verschil met het "weten" en het kunnen toepassen. Het komt goed, je kunt gelukkig zelf je afbouwtempo bepalen. Knuffel voor jou! 

Thanks Ad. Het blijft inderdaad echt een strijd als de chemie eenmaal uit balans is of ontwenningsklachten in je lichaam of hoofd zich uiten. Ik hoop dat het jou ook hoop geeft, op een gekke manier, dat ik hier ook last van heb. Hoe sterk ik soms ook ben, als de ontwenning toeslaat en de klachten toenemen, is een bemoedigend woord en een luisterend oor nodig. De bevestiging dat het goed komt en dat je niet gek bent, ook al weet je dat zelf eigenlijk wel. Extern bevestiging krijgen blijft  toch  fijn

[Kannietmeer]

10 minuten geleden zei bolletje:

Maar je schiet er niets mee op. Je kan zodra je merkt dat je het weer naar jezelf toetrek heel krachtig in gedachten tegen jezelf zeggen "Nee niet doen het help me niet stop nu." Misschien helpt het dan een beetje, maar het blijft moeilijk.

klopt, dat doe ik ook. "Hup. stop er mee, los laten, het heeft niets met mij te maken. " Ik merk dat ik gewoon af en toe dan met anderen moet praten en dat kikkert me weer op.

[EefjeJ]

Absoluut @Kannietmeer dat is zo fijn om even van een ander te horen dat het goedkomt. Ja het komt echt goed. Ik twijfel bijna dagelijks ook nog steeds of het wel ontwenning is, vraag ook vaak of mijn vriend of moeder verbetering zien. Zoals vandaag ben ik 's ochtends drie uur weg geweest en was ik best moe en kreeg weer wat klachten. Dan denk ik, vorig jaar was ik nog een stuk lekker gaan fietsen, maar nu red ik dat gewoon niet. Dan denk ik gelijk, wat als dat nooit meer lukt om onbezorgd van alles te ondernemen...die gedachtes maken me erg verdrietig en bang... Sterkte lieve Liz, je bent een kanjer en dit gaat voorbij xx

 

[Kannietmeer]

2 uur geleden zei EefjeJ:

die gedachtes maken me erg verdrietig en bang

herkenbaar Eef. Het blijft zoeken naar de balans, niets is meer zoals het was lijkt wel en je weet ook niet of het nog wel gaat komen. Die worsteling is moeilijk. Ik vertrouw er op dat we allebei gewoon nog een stuk herstel te gaan hebben. Niets aan te doen helaas.

Dank voor je bemoedigende lieve woorden.

[Annie87]

@Kannietmeer en @EefjeJ ik ben er zelf ook heel bang voor, maar lees dat iedereen dat denkt. Mij helpt dit filmpje; zij legt uit dat iedereen in ontwenning deze angst en gedachte heeft. En het gaat over. Laten we ons hieraan vast houden. 

https://m.youtube.com/watch?v=DxyN3Tl0ZBQ

ik wacht op de dag dat ik kan zeggen dat deze vrouw helemaal gelijk heeft en wij ook kunnen zeggen; nee idd! Alles gaat voorbij en is tijdelijk en was de ontwenning. 

Dikke knuffel 

[Annie87]

O ja en Liz, dat geldt natuurlijk ook voor de AD ontwenning ;) tijdelijk! 

[doorbijter]

Lieve @Kannietmeer, wat vervelend dat je je even ellendig voelt. T gevoel van komt t ooit wel goed, komt dan heel snel weer bovendrijven. Maar we moeten vertrouwen houden en er in blijven geloven. Zelf ga ik ook even niet zo lekker. Hoop dat nu de jongens weer naar school gaan, de extra rust me goed zal doen

@Annie87, dat filmpje luister ik ook geregeld. We moeten hoop houden dat het echt allemaal weer over gaat en we volledig herstellen. Om heel eerlijk te zijn, heb ik daar persoonlijk twijfels bij, maar de ergste hel daar blijven we niet in.

Sinds de overstap op dia voel ik me al heel veel beter en stabieler. Ik ben denk ik ook te enthousiast en denk dan dat ik er al ben. En dat is natuurlijk nog lang niet zo. Wel ben ik de afgelopen periode meer na gaan denken hoe deze 5 jaar, ja zo lang zit ik al in de shit, verlopen is. En eerlijk gezegd wordt ik daar best droevig van. Gisteren was ik even heel erg verdrietig. Er was werkelijk geen enkele vriendin van voor die 5 jaar aanwezig. Iedereen heeft het opgegeven met me, haha. Dat besef komt steeds meer door nu ik me wat beter ga voelen. Maar dat even mijn geklaag

[Kannietmeer]

1 uur geleden zei doorbijter:

Er was werkelijk geen enkele vriendin van voor die 5 jaar aanwezig. Iedereen heeft het opgegeven met me, haha. Dat besef komt steeds meer door nu ik me wat beter ga voelen.

Ik heb er 1, die is gekomen tijdens het begin van de ellende, 7 jaar terug. Zij is gebleven. Toen ik 2,5 jaar geleden ziek werd heb ik haar wel gesmeekt me niet te verlaten, kan ik vertelllen. Letterlijk huilend gezegd: please don't leave me, I will get better, just please don't leave me. 
Een tijdje geleden heb ik met een 'oude vriendin' afgesproken om haar te vragen waar ze was, en waarom ze weg was en dat het me pijn deed. Ze gaf aan dat het voor haar al 7 jaar geleden eigenijk voorbij was. Het moment van mijn ziek worden was voor haar dus gelijk een einde van onze vriendschap. Dan kan ik van mijn kant zeggen dat het dus niet veel voorstelde van haar kant en dat het voor haar een gemaksvriendschap was, maar geen trouw en doorzetting en liefde om de hoek kwam kijken. Pijnlijk en liefdeloos en nog meer pijnlijk. Maar ik accepteer het. Wel droom ik soms van haar en dan ben ik in de war.

 

 

1 uur geleden zei doorbijter:

Sinds de overstap op dia voel ik me al heel veel beter en stabieler. Ik ben denk ik ook te enthousiast en denk dan dat ik er al ben. En dat is natuurlijk nog lang niet zo.

Fijn hoor dat het zoveel beter gaat op het moment, maar inderdaad is het nog niet voorbij. Een veldslag gewonnnen, maar de oorlog is nog niet voorbij. Wel is het zeker dat je gaat winnen, want jij bent een doorbijter en de benzo zal geen standhouden tegen jou doorzettingsvermogen. Jij gaat dit winnen lieverd, door alles heen! Net als ik. Want ook in moeilijke momenten, houden we voor ogen dat het weer voorbij zal gaan.

[Annie87]

@Kannietmeer dat is zo herkenbaar. Dat dromen over de vrienden die je kwijt bent ook! Ik heb een paar jaar geleden een vriendin verloren op een nare manier. Onze vriendschap ging heel naar over en vaak droom ik nog over haar en dan voel ik me ook in de war. Soms hebben we het heel gezellig in die dromen en zijn we op stap. Dan mis ik haar bij het wakker worden. Maar ik zal nooit meer contact met haar opnemen want ze heeft me grandioos gekwetst. (Had overigens niks met de benzo’s te maken). Nu droom ik bijna elke nacht over mijn ex. Verschrikkelijk is dat, maar zal wel verwerking zijn ofzo. Ze zeggen toch vaak dat je in je dromen dingen verwerkt? Ik sta in mijn dromen vaak tegen hem te schreeuwen en te huilen van onmacht dat ik het maar niet begrijp, waarom we er nooit over gepraat hebben etc. etc. Ik ben dan ook heel down bij het wakker worden en verward. 

@doorbijter dat is echt bizar ook! 5 jaar!! Werk je ook al zo lang niet? (Gewoon even nieuwsgierig naar). Ik ben nu iets langer dan een jaar uit de roulatie en vind dat al afschuwelijk lang. Het is vreselijk dat deze pillen ons zoveel kosten; banen, vriendschappen, relaties, huwelijken, huizen etc etc... omdat we zo langdurig ziek zijn. Ik denk ook veel aan wat het me gekost heeft, terwijl we hulp zochten bij een arts. Bizar. Het maakt me kwaad maar ik schiet er niks mee op. Ik denk wel dat we genezen alleen dat het echt heel lang kan duren tot na je laatste pil. De ervaring en verdriet van wat het ons heeft aangedaan raken we denk ik nooit meer helemaal kwijt. Als ik iemand ontmoet (vandaag een nieuwe huisarts in nieuwe woonplaats die ik het natuurlijk moest vertellen) en ik vertel mijn verhaal in het kort, hou ik het meestal nog steeds niet droog. Maar als we beter zijn gaan we ons sociale leven weer oppakken. Dat geloof ik echt. We kunnen dan weer werken, sporten naar een feestje. Ik heb een paar oude forumleden gesproken die een afschuwelijke ontwenning hebben gehad. GABA en ellendig (forumnamen) hebben ook hele erge klachten gehad, en heel lang last na hun laatste pil maar zijn volledig hersteld van alle benzo klachten. Heeft bij hen wel zo’n 2 jaar geduurd na de laatste pil. 

Er is bij mij wel verbetering maar sommige oude klachten maken plaats voor nieuwe dus het voelt vreemd. Ik voel me absoluut niet beter en functioneer nog steeds niet. Zou niet kunnen werken. Heb moeite om de dag door te komen, geen zin om af te spreken met vrienden omdat ik me te ziek voel. Toch verbeteren bepaalde symptomen wel; mijn trilaanvallen en inwendig trillen lijkt stukken minder te zijn geworden. Ik sta in de ochtend niet meer als een Parkinson patiënt mijn ontbijt te maken. Dit is zo geleidelijk gegaan dat het amper opvalt. Maar opeens bedacht ik me dat. Diarree lijkt ook redelijk verdwenen. Mijn hartkloppingen worden nog steeds minder. (Al is het nog steeds niet zoals normaal). De druk op mijn hoofd en oren (gevoel alsof ik onder water heb gezeten in het zwembad) wordt ook steeds minder en is nu meer vaag aanwezig... de duizeligheid en derealisatie lijkt ook nog steeds wat meer op te klaren maar is nog steeds niet over. Wel heb ik in een later pas nieuwe klachten gekregen; toen ik circa 2 maanden pil vrij was kreeg ik de brainzapps. Wel in lichte vorm gelukkig. Ook kreeg ik een heel vreemd unheimlich gevoel als ik s avonds in bed lag en wilde gaan slapen en dan begon ik te schokken en kreeg ik hevige spiertrekkingen. Tot op de dag van vandaag vraag ik me nog steeds af of dit een milde vorm van epilepsie is geweest, aangezien dat in zeer verschillende varianten kan voorkomen. Heb nooit echt insulten gehad. Dit is wel weer afgenomen gelukkig want dit vond ik echt afschuwelijk, kan ook amper beschrijven hoe dit voelde. Mijn grootste klacht op dit moment is het gevoel van onrust. Ik denk toch dat dit een vorm van acathisie is, want het was zo erg dat ik ook alleen maar liep te ijsberen en kilometers heb gelopen en niet stil kon zitten. Inmiddels kan ik er wel stil onder zitten maar het is toch nog te hevig vaak en zorgt vaak voor huilbuien. 

Ik geloof wel in volledige genezing. Ik wil erin geloven en heb zoveel verhalen gelezen van de mensen die genezen zijn. Ik denk echter wel dat ik er voor de lange rit in zit en ben vaak verdrietig omdat de toekomst nu zo onzeker is. Maar aan de andere kant probeer ik dan te denken; ik heb (waarschijnlijk) een ziekte waarbij ik juist genees en waarbij ik hoogstwaarschijnlijk steeds beter zal worden (van de andere ervaringen uitgaan). Hoe fijn is dat? Ik zet het hier nu wel heel stoer neer hoor, maar zo probeer ik mezelf te motiveren om de moed niet op te geven. 

Sorry weer een lang verhaal geworden... hoever ben je inmiddels doorbijter? 

Dikke kus

[ELL]

Hoi allemaal,

Even alle verhalen gelezen in deze huiskamer. Het valt zeker niet mee zeg, en ziek zijn, benzo’s etc, heeft invloed alles. @Annie87 en @Kannietmeer, heftig zeg, op die manier vrienden verliezen, al dan niet door de benzo’s. Sommige mensen kunnen het gewoon niet aan, die zijn er blijkbaar alleen in goede tijden. @doorbijter, kan me voorstellen dat dat even een heftige binnenkomer is. Je bent gelukkig wel goed op weg zo met de Dia en afbouw. 

Ik herken het allemaal. Ik ben ook al jaren ziek, soort chronische vermoeidheid. En veel mensen snappen dat niet. Gelukkig zijn de echte vrienden wel gebleven. Die maakt het niet zo uit in welke staat ik ben. Die kijken naar wat ik wel kan. En soms zien we elkaar tijden niet. Maar dit zijn er ‘maar’ 3! De rest is ook weg. Nou ben ik blij dat ik die 3 over heb. 

[ELL]

@Annie87: oh, die acathisie, vreselijk. Gelukkig kun je nu wel zitten, maar is rampzalig, die onrust. Toch lees ik in je verhalen gelukkig wel iets verbetering. Maar het is een heftig proces, bah. Hoop dat je zsm nog meer rust kunt ervaren. 

Volgende week maandag heb ik de helft van mijn startdosis Diazepam afgebouwd, hoera! 

Ik zit dan op 6 Mg. Ook ben ik de Zoloft gaan afbouwen, 5 Mg afgebouwd. Mijn hersenen voelen af en toe wat stroomachtig aan en ik ben snel geïrriteerd. Soms wat duizelig.  Maar ik vind dat allemaal zo meevallen tov wat ik meegemaakt heb. Slapen gaat nog steeds goed, op enkele ochtend te vroeg wakker na. Nachtmerries ook wel, maar die vind ik ook nog wel te handelen. Al met al positief dus. 

Sterkte en succes allemaal met de afbouw en warmte etc!

Liefs 

[Annie87]

@ELL zo blij voor je dat het tot nu toe redelijk te doen is. Hoop dat de rest van je afbouw ook zo verloopt en dat je deze ellende dan achter je kan laten. Dikke knuffel 

[Cyclad58]

Ha lieve @Annie87, jouw klachtenlijst is best heel lang, maar het is sowieso een positief teken dat veel klachten minder zijn. De weg naar herstel is absoluut ingezet.
is je acathisie (want dat is het) nog steeds aanwezig? Als je niet stil kunt zitten en loopt te ijsberen is dat een naar gevolg van de ontwenning. Dat ebt wel weer weg, maar is inderdaad één van de meest vervelende verschijnselen. Ik had er een paar dagen last van na de laatste afbouwstap van de Lora, daarna nog sporadisch. 
Ik hoop dat je er snel vanaf bent, evenals van de hevige spiertrekkingen. 
Sterkte, je bent een doorzetter en een moedige vrouw! 

[Annie87]

9 minuten geleden zei Cyclad58:

Ha lieve @Annie87, jouw klachtenlijst is best heel lang, maar het is sowieso een positief teken dat veel klachten minder zijn. De weg naar herstel is absoluut ingezet.
is je acathisie (want dat is het) nog steeds aanwezig? Als je niet stil kunt zitten en loopt te ijsberen is dat een naar gevolg van de ontwenning. Dat ebt wel weer weg, maar is inderdaad één van de meest vervelende verschijnselen. Ik had er een paar dagen last van na de laatste afbouwstap van de Lora, daarna nog sporadisch. 
Ik hoop dat je er snel vanaf bent, evenals van de hevige spiertrekkingen. 
Sterkte, je bent een doorzetter en een moedige vrouw! 

Wat een ontzettend lief berichtje Ad! Dankjewel! De acathisie is draaglijker (al is het vaak nog behoorlijk hevig). In het begin liep ik echt alleen te ijsberen en te wandelen en heb ik het uitgegild, weken lang. Inmiddels kan ik mezelf redelijk goedhouden door tegen mezelf te zeggen in gedachten; “rustig maar dit gaat over, het is al minder hevig dan het ooit is geweest etc etc. Soms beweeg ik nog wat, maar ik kan wel stil blijven zitten op een bank/stoel. Al ben ik dan erg stil en teruggetrokken want inwendig voel ik me afschuwelijk. De golven gaan de hele dag door en momenteel ben ik weer even een momentje vrij van het gevoel. Het blijft bizar. Zodra ik er even vrij van ben, gaat mijn humeur ook vooruit, totdat er weer een golf komt. Ik heb echt wel 50 klachten gehad, echt niet normaal. Soms vergeet ik ze ook en komen ze opeens weer terug in mijn geheugen. Misschien schrijf ik er ooit een boek over Haha. Ik hoop dat ik het ergste heb gehad.

wel super fijn dat jij niet zoveel last meer hebt van de acathisie. Hoe gaat het verder met je? Na je laatste temazepam avontuur? Veel liefs 

[Cyclad58]

1 minuut geleden zei Annie87:

Wat een ontzettend lief berichtje Ad! Dankjewel! De acathisie is draaglijker (al is het vaak nog behoorlijk hevig). In het begin liep ik echt alleen te ijsberen en te wandelen en heb ik het uitgegild, weken lang. Inmiddels kan ik mezelf redelijk goedhouden door tegen mezelf te zeggen in gedachten; “rustig maar dit gaat over, het is al minder hevig dan het ooit is geweest etc etc. Soms beweeg ik nog wat, maar ik kan wel stil blijven zitten op een bank/stoel. Al ben ik dan erg stil en teruggetrokken want inwendig voel ik me afschuwelijk. De golven gaan de hele dag door en momenteel ben ik weer even een momentje vrij van het gevoel. Het blijft bizar. Zodra ik er even vrij van ben, gaat mijn humeur ook vooruit, totdat er weer een golf komt. Ik heb echt wel 50 klachten gehad, echt niet normaal. Soms vergeet ik ze ook en komen ze opeens weer terug in mijn geheugen. Misschien schrijf ik er ooit een boek over Haha. Ik hoop dat ik het ergste heb gehad.

wel super fijn dat jij niet zoveel last meer hebt van de acathisie. Hoe gaat het verder met je? Na je laatste temazepam avontuur? Veel liefs 

Met mij gaat het nu al een paar weken goed. Soms is het slapen nog verstoord, maar sommige nachten gaat het dan weer plotseling goed. Geen peil op te trekken. Ik heb vanwege een door een natuurgeneeskundige vastgesteld tekort aan vitamines B12 en D3 nu supplementen die ik dagelijks slik. Het lijkt wat vooruitgang te geven zeg ik heel voorzichtig....
Het is bijna vakantie, nog een week. Na mijn vakantie wil ik de 25 mg Quetiapine die ik nog heb afbouwen, dat moet wel lukken. 

Je had het eerder over de verhalen van GABA en Ellendig, die ken ik ook. Bij mij duurt het nu ook al anderhalf jaar, maar als ik eerlijk ben is het al 90% beter dan het was. Als ik nu op 10% zit mag ik niet klagen, maar juist de klachten die dan soms opdoemen wil je eigenlijk niet meer. Ik zeg het vaker: acceptatie is the key. Het lukt alleen lang niet altijd om die sleutel de goede kant op te draaien. 

[Annie87]

@Cyclad58 ben blij te horen dat het toch weer wat beter gaat na die rot temazepam. Denk dat het het typisch benzo syndroom is zoals jij het omschrijft; dan is je slaap weer goed, dan gaat het opeens weer slechter. Dat is een hoog percentage wat je aangeeft. Maar idd je wil niks meer voelen. Elke keer worden we er aan herinnerd doordat er weer iets opkomt. Dat het niet lineair gaat vind ik heel moeilijk. Fijne avond